IRA is oppermachtig in Armagh
FA. C. DE GROOT
EEN CHAUFFEUR
MODELWONING
MODELWONING
IN ALPHEN AAN DEN RIJN
HOLLAND WEST
MODELWONING
"Grillo"
ASSISTENT
ACCOUNTANT (m/v)
VRIJDAG 14 SEPTEMBER 1979
VARIA
PAGINA 13
(Door Paul de Vries)
NEWRY-BELFAST - De loodgrijze luoht boven het grens
gebied van de Ierse Republiek en Noord-Ierland, gecom
bineerd met mist en motregen, zorgt voor slecht zicht. De
sfeer in het grensgebied is somber en onheilspellend. Tien
tegen èèn dat er niets gebeurt. Maar iedereen is nerveus:
de grensbewoners en ook de Britse militairen, die geacht
worden de verbeten twisten tussen katholieken en pro
testanten in de hand te houden.
Nerveus is ook de bemanning van
de Britse Wessex-helikopter, die
als een natte wesp loom cirkels
draait boven Zuid-Armagh, waar
de militante vleugel van de IRA
aan beide zijden van de grens op
permachtig is. Veel valt er niet te
zien in het beboste gebied tussen
Forkhill en Crossmaglen, al staat
de deur van het toestel wagen
wijd open en wijzen de lopen van
met scherp geladen automati
sche geweren naar buiten.
Als de patrouillevlucht er bijna op
zit en de neus van de helikopter
alweer naar Crossmaglen wijst -
waar de Britten hun thuisbasis
hebben - klinkt het doffe geratel
van een machinegeweer. De wen
telwiek wordt licht getroffen en
maakt zich uit de voeten. De
schoten kwamen van de Ierse
kant van de grens. Ditmaal zijn er
geen doden of gewonden.
De volgende dag wordt in de buurt
van Newry, waar de Ierse Re
publiek middels een tweebaans-
weg en de spoorlijn Belfast-
Dublin overgaat in Ulster, Noord-
Ierland, een met bier geladen
goederentrein gekaapt. De ma
chinist en zijn bijrijder worden
door gewapende en gemaskerde
mannen gedwongen uit te stap
pen en hun biezen te pakken. De
trein wordt door de overvallers
weer op gang gebracht, maar ze
nemen zelf de wijk. De spook
trein vervolgt zijn weg in wat
kennelijk als een ramkoers is be
doeld, maar maakt geen slachtof
fers want zijn snelheid is te hoog
en de hele zaak ontspoort na een
tiental minuten. De personen
trein Belfast-Dublin, kennelijk
doelwit van de ramtrein, is nog
nauwelijks uit Belfast vertrok
ken. Een paar uur later claimt de
IRA de verantwoordelijkheid
voor het incident. De daders zijn
inmiddels de grens over, naar de
Ierse Republiek.
Maandag 27 augustus was het raak.
Op èèn dag maakte de IRA 22
slachtoffers en waren maar drie
bommen nodig om de wereld,
van Paus Johannes Paulus tot
Sowjet-partijleider Leonid
Brezjnjev, in opperste veront
waardiging te brengen.
In de baai van Donegal, aan Ier-
lands onwezenlijk mooie noord
westelijke kust, was lord Louis
Mountbatten in zijn groen met
witte visbootje bezig de kreeften
fuiken te inspecteren toen aan de
rotsige kust iemand op de knop
van een radiozendertje drukte. In
een fractie van een seconde ver
splinterde de visboot en werden
Mountbatten - oom van koningin
Elizabeth, en het laatste symbool
van het Britse koloniale tijdperk
-en twee van zijn familieleden op
slag gedood. De 82-jarige
schoonmoeder van zijn dochter
overleed korte tijd later aan haar
verwondingen en drie anderen
werden ernstig gewond. In ver
band met de aanslag zijn later in
de Ierse Republiek twee mannen
opgepakt. De Ierse politie ver
moedt evenwel dat zij niet de eni
ge daders zijn.
In de middag van diezelfde 27e au
gustus 1979 - inmiddels omge
doopt tot „Bloedige maandag" -
vertrok aan de Ierse oostkust een
konvooi van twee viertonners en
een jeep van het Britse garnizoen
in Ballykinler naar Newry. Om
veiligheidsreden en werd pas tien
minuten van tevoren besloten de
kustweg te nemen, die via War-
renpoint langs de grens met de
republiek loopt. Niet dat de Brit
ten veel keus hadden: er is maar
èèn andere weg die in Newry uit
komt en die loopt door het heu
velachtige binnenland. Toen de
kolonne - bijna aan het eind van
de rit - bij Warrenpoint het korte
s^uk vierbaansweg naar Newry
opdraaide was alles nog rus
tig.
De rivier vormt hier een natuurlijke
grens. Warrenpoint licht op de
plaats waar Narrow Water de Ier
se Zee verbindt met de Bann-ri-
vier. Het water is hooguit 200 me
ter breed. Aan de andere kant ligt
de Ierse Republiek. Links, half in
de rivier, een solide middeleeuw
se wachttoren en aan de andere
kant van de weg de poorten van
een onder banketbakkers-ar chi-
tectuur gebouwd buiten. Op de
vluchtstrook, op korte afstand
van de wachttoren, staat een op
legger, geladen met hooibalen.
Precies op net moment dat de
laatste viertonner passeert ont
ploft een in het hooi verborgen
bom en blaast de vrachtwagen
van de weg. De zes inzittenden
hadden minder dan een seconde
te leven.
Tweede bom
Hulptroepen verzamelen zich. Ze
komen over de weg en door de
lucht. De weg wordt afgezet, ge
wonden in een helikopter gela
den om naar Newry te worden af
gevoerd. Dan ontploft een twee
de bom, ditmaal verborgen in het
poortgebouw van het buiten,
waardoor nog eens 12 militairen
sneuvelen, onder wie overste Da
vid Blair, commandant van de
Queen's Own Highlanders en de
hoogste officier, die tot dusver in
Noord-Ierland is omgekomen.
Van de daders ontbreekt nog elk
spoor, maar de hulptroepen wer
den voordat de tweede bom
barstte beschoten vanuit de Ierse
Republiek en, zo menen de Brit
ten te weten, ook de bommen
werden van daaruit tot ontplof
fing gebracht. Opnieuw radiogra
fisch.
De ruim 400 kilometer lange grens
tussen Noord-Ierland en de Ierse
republiek is sinds „Bloedige
maandag" eens te meer een poli
tiek heet hangijzer. Onmiddellijk
na de plechtige begrafenis van
Lord Mountbatten, vorige week
woensdag in Londen, kwamen de
Britse premier Margaret That
cher en haar Ierse collega „Taoi-
seach" Jack Lynch in Thatchers
ambtswoning in Downingstreet
bijeen om te bespreken in hoe
verre betere grensbeveiliging
haalbaar was.
Thatcher had een duidelijke bood
schappenlijst bij zich, hoewel die
niet makkelijk te slijten zou zijn
aan Lynch, vertegenwoordiger
van de orthodox-katholieke Ierse
Republiek, waar men zich niet
geneert voor een onverholen
sympatie voor de IRA en waar
menig IRA-strijder een tamelijk
vredige schuilplaats vindt. Be
langrijkste eis van de Engelsen
was het recht op „hot pursuit",
achtervolging tot over de re-
publiekeinse grens van verdach
te terroristen. Verder ergert men
zich in Londen aan het grondwet
telijke recht op stilzwijgen van
ieder, die in de Ierse Republiek
wordt gearresteerd.
Ook worden IRA-leden, die in de
Republiek worden opgepakt,
niet „naar het Noorden" uitgele
verd. De Britten moeten maar
zien dat ze de Ierse rechter van
een complete bewijslast voor
zien. Weliswaar is er een zekere
samenwerking tussen de politie
van Noord-Ierland, The Royal
Ulster Constabulary (CUR) en
hun republikeinse collega's, de
Garda Siochana, maar die be
perkt zich tot de uitwisseling van
gegevens: een doorn in het oog
van de Britten.
Lynch wil Thatcher best wat tege
moet worden, vooral op het ge
bied van verdere samenwerking
en het recht op stilzwijgen, dat
tijdelijk zou kunnen worden op
geheven. Maar niet zonder dat
Londen daar concessies tegen
over stelt. De Ierse regering in
Dublin is er, evenals de gematig
de politieke partijen in het Noor
den, van overtuigd dat Thatcher
en haar staatssecretaris van
Noord-Ierland, Humphrey At
kins, nu maar eens met een dui
delijke politieke verklaring op de
proppen moeten komen. Een
verklaring, die de katholieke
minderheid in het Noorden ten
minste enige hoop moet geven,
hetzij op vereniging met de Ierse
Republiek, hetzij op verdeling
van de politieke macht tussen ka
tholieken en protestanten, waar
door een eind zou komen aan de
vooral door de katholieken geha
te „direct rule" vanuit Lon
den.
De premiers konden het niet on
middellijk met elkaar eens wor
den en zijn uit elkaar gegaan met
de belofte drie weken na de be
spreking met duidelijke voor
stellen te komen. Lynch heeft dat
vooralsnog een bitter gevecht
opgeleverd met zijn eigen partij,
de Fianna Fail, die dreigt hem
politiek te zullen villen als hij te
veel concessie doet aan That
cher.
Intussen gaat het touwtrekken over
het grensgebied door. De protes
tanten in het Noorden, de politie
van Ulster en het Britse leger
vinden dat de grens hermetisch
moet worden afgesloten. Een bij
na onmogelijke eis. Meer dan 400
kilometer, doorsneden door we
gen, weggetjes en paden. Zelfs de
grens tussen Nederland en België
is „voor het geval dat" voorzien
van solidere grensposten dan die
tussen de Ierse Republiek en
Noord-Ierland. Zelfs de belang
rijkste overgang, die bij Newry,
kan zonder enig probleem wor
den gepasseerd. Aan c(e andere,
rechter, kant van de gele streep
over de weg staat een dromerige
Ierse douanier, die methodisch
vracht- en personenwagens
doorwuift. Wie in noordelijke
richting reist wordt niets in de
weg gelegd.
Pas na het centrum van Newry, dat
door de Britse militaire politie
hermetisch is afgegrendeld - ze
zijn op zoek naar de daders van
een schietpartij, die zich die
nacht heeft voorgedaan - wordt
de automobilist geconfronteerd
met een permanente wegver
sperring, vlak bij een tot fort ge
transformeerde kazerne. Bij die
versperring staat een enkele sla
perige soldaat die met zijn ge
weer naar zijn zwarte rechter
schoen wijst, plus twee onbe
mande gewondenvoertuigen. Hij
schijnt de passerende auto's
nauwelijks op te merken. Op de
muren van de verkrotte huizen in
zijn omgeving staat een hon
derdvoudig „Brits out!", met als
afzender IRA of INLA (het Ierse
nationale bevrijdingsleger, een
zijtak van de IRA).
Reizigers naar de hoofdstad van
Ulster, Belfast, zullen maar twee
wegversperringen aantreffen. De
automobilist wordt secuur onder
schot gehouden: de geweren zijn
doorgeladen en de Britse vingers
bevinden zich in de buurt van de
trekker. Toch wordt slechts rou
tineus de kofferbak en de ruimte
onder de motorkap van de auto
gecontroleerd. Koffers en hand
schoenenkastje blijven ongezien.
De streekbewoners vinden die
twee posten getuigen van grote
paraatheid. Een paar weken ge
leden stonden ze er nog niet.
Wie later dezelfde route via secun
daire wegen terugrijdt, komt
geen enkele wegversperring te
gen. Het lijkt mogelijk via twee
meter smalle wegen en veredelde
paden heel Noord-Ierland te
doorkruisen zonder een soldaat
of politieman tegen te komen. Via
zo'n secundaire weg is het moge
lijk weer terug te rijden naar de
Ierse Republiek, zonder dat er
iets in de weg wordt gelegd, be
halve wat gele verf op het^veg-
dek.
Onzin
Later zal een Britse officier bewe
ren dat dat onzin is. Hij weet stel
lig dat Britse patrouilles zich in
bosjes ophouden en het komen
en gaan van grenspassanten
nauwlettend observeren. Ten
bewijze daarvan verstrekt hij fo
to's van militairen op smalle
weggetjes die met hun rechter
voet ijverig in het gras bezijden
de weg schoppen.
In Dundalk, aan de Ierse karrt van
de grens en in de volksmond
„Provo Capital", de hoofdstad
van de IRA geheten, wordt bui
tengewoon schamper gereageerd
op de veiligheidsmaatregelen
van de Britten en de Noordieren.
„Het is een kunstje van niks om
tienmaal per dag ongezien over
de grens te wippen", zegt een ou
dere katholiek, naar eigen zeggen
gezegend met een langdurige er
varing in smokkelarij, maar niet
in terrorisme. „Het komt gere
geld voor dat ze aan de andere
kant het wegdek opblazen om
zo'n overgang onbruikbaar te
maken, maar de mensen hier in
de streek leggen dan gewoon
weer ergens anders een ander
pad. En dan duurt het weer een
hele tijd voordat de Britten er erg
in hebben".
Aan de Britse kant van de grens, in
het centrum van het grauwe,
overwegend katholieke markt
stadje Newry, wordt de IRA niet
door iedereen op handen gedra
gen. De recente aanslagen op
Mountbatten en de 18 Britse mili
tairen zijn nog steeds een promi
nent onderwerp van gesprek.
Bovendien wekt het komende
bezoek van paus Johannes Pau
lus II, eind deze maand, zijn
schaduw vooruit.
In Halliday's pub, een nogal onbe
stemd taplokaal, zit koopman Ed
Murphy achter een lauw glas
donker bier. Voor de hinderlaag
in Warrenpoint kan hij meer be
grip opbrengen dan voor de aan
slag op Mountbatten. „De Britse
soldaten weten dat ze grote risi
co's lopen", zegt hij. „Ze maken
deel uit van een bezettingsmacht
en die hoort hier niet. Uiteraard
zijn ze een doelwit. Maar Mount
batten, dat is wat anders. Zijn
dood was niet goed voor ons. Het
is moeilijk daar nog positief over
te denken. We houden ons hart
vast dat de protestanten straks,
als de paus in het zuiden is, gaan
terugslaan. Tot nu toe hebben ze
zich rustig gehouden („slechts"
twee katholieken zijn in Belfast
op straat doodgeschoten
P.d.V.). Maar we voelen allemaal
dat ze iets groots van plan
zijn".
Later, in de stad Armagh, zetel van
kardinaal O'Fiach en Ierlands ka
tholieke centrum bij uitstek, is de
toon feller. Een groepje jongelui,
die er zeer aan hechten
te blijven, verdedigt het idee dat
de katholieke minderheid in
Noord-Ierland in oorlog is met de
Britten en dat in een oorlog elk
middel geoorloofd is. In hun mat
te woorden gloeit soms trots en
hoop. „Misschien zijn ze in Lon
den nu voldoende geschokt, zo
dat ze eindelijk eens eieren voor
hun geld kiezen en opdonderen.
Er kan hier geen vrede zijn zolang
hun leger en politie hier zit
ten".
De dood van Mountbatten is tra
gisch, geven ze toe. en die van zijn
familieleden nog meer. Voor hen
was de bom dan ook niet bedoeld,
menen ze te weten. De IRA wist
niet beter of alleen de Lord zou
aan boord zijn. Een bewering,
vreemd genoeg, die ook in
Dublin te horen valt, hoewel die
slecht te rijmen is met de theorie
dat de bom radiografisch tot ont
ploffing is gebracht. Daarvoor is
immers een open ruimte nodig
tussen bom en zender, waardoor
de daders moeten hebben gezien
wie er aan boord waren.
In Lisburn, een paar kilometer ten
zuiden van Belfast, staat het
zwaar bewaakte hoofdkwartier
van de Britse troepen in Noord-
Ierland. Van daaruit worden de
acties in het grensgebeid gecoör
dineerd. Daar zetelt ook huzaren-
kolonel David Pipe. Nog niet zo
lang, vertelt hij, want tot voor
kort was ook hy in het grensge
bied bij Newry gelegerd.
Volgens Pipe, een slungelachtige
oer-Brit, kan alle leed geleden
zijn als de grens maar dichtgaat.
„De politici hebben er de afgelo
pen weken nogal hysterisch over
gedaan", vindt hij, „maar het is
domweg het grensgebied waar de
terroristen in alle rust hun plan
nen kunnen maken, en hun men
sen kunnen trainen. Bijna alle
bomaanslagen zijn gepleegd door
commando's, die bliksemsnel
over de grens wippen, hun slag
slaan en even snel weer terug ke
ren naar de Republiek. Daaarom
slagen nog geen 500 man - want
meer actieve leden heeft de IRA
niet - er in hier een legermacht
van meer dan 20.000 man aan
handen en voeten te binden. Op
die manier hebben onze wegver
sperringen alleen een kosmeti-
sche functie, aardig voor de toe
risten, maar uit het oogpunt van
terreurbestrijdi ng van geen en
kele waarde. Lieden met snode
plannen nemen gewoon een om
weg", aldus Pipe.
Hij zegt dat de Ierse regering in
Dublin nu maar eens over de
brug moet komen met duidelijke
anti-terreurmaatregelen. Zeker
nu andermaal duidelijk is gewor
den hoe belangrijk het voor de
IRA is om vanaf Iers grondgebied
te opereren. „Het is frustrerend te
weten waar ze precies wonen, de
echte terroristen. Maar we kun
nen er niet bij. Laatje niets wijs
maken. De echte harde kern van
de IRA zit in de Republiek en niet
in Belfast of Londonderry. Daar
zitten alleen maar cowboys, heel
jonge, slecht geoefende jon
gens".
Kaashandel
Noordstraat 78, Bodegraven.
In ons bedrijf hebben wij plaats voor
in bezit van groot rijbewijs.
Zijn taak zal bestaan uit het bezorgen van
onze artikelen, bij onze afnemers.
Wij bieden modern materiaal, zelfstandig
werk en goede beloning.
Vraag gerust iets meer inlichtingen.
Telefoon 01726 -14290 of 13268
(buiten kantooruren)
Voor onze offsetdrukkerij, waar een gevarièerd
pakket handelsdrukwerk, periodieken en
etiketten vervaardigd wordt, vragen wij op korte
KLEIN - OFFSETDRUKKER
In de afdeling fotozetterij kan geplaatst worden
FOTOZETTER -STER
voor het zetten van periodieken en brochures
eCompugraphic.
DRUKKERIJ JANSEN BV
Aalmarkt 1-3, Leiden, telefoon (071) 121500
INTERIEURVERZORGING
FA. J. HAASNOOT ZN.
VOORSTRAAT 44, VOORSTRAAT 43
TEL. 73461 TEL. 73461
VOOR SLAAPKAMERS:
PRINCESTRAAT 40 - TEL. 15912
KATWIJK AAN ZEE
Wij hebben in de verkoop 24 luxueuse woningen met ECHT veel ruimte. Deze wonin
gen zijn op de afwerking na klaar en zijn gebouwd aan het talud van een polderdijk.
Werkelijk een unieke situering!
De woningen worden gebouwd door de twee bekende aannemingsbedrijven uit Al
phen aan den Rijn, t.w.:
SLINGERLAND EN ZOON B.V.
EN
MAAS-DIJKEN B.V.
Met genoegen bemiddelen wij in dit projekt omdat wij daarmede een kwaliteitsprodukt
kunnen aanbieden.
Dit projekt is voorlopig één van de laatste nieuwbouwprojekten welke op korte termijn
gerealiseerd worden.
Onze informatie is dat in deelgebied D de eerste woningen medio juli/augustus 1981
voor bewoning gereed zullen zijn.
Komt u daarom VRIJBLIJVEND even kijken in onze geheel ingerichte modelwoning.
Ook de tuin is aangelegd.
Als u de President Kennedylaan uitrijdt, bereikt u Ridderveld II. Daar treft u richting
bordjes "Holland West" aan, die u naar de modelwoning leiden.
Wij zullen aanwezig zijn op de volgende dagen:
Maandagen van 14.00 tot 16.00 uur
Woensdagen van 14.00 tot 16.00 uur
Zaterdagen van 11.00 tot 15.00 uur
Mocht u dit niet uitkomen; bel ons dan op en wij maken een afspraak met u op een voor
u geschikt tijdstip.
MAKELAARS- EN ASSURANTIEKANTOOR
O
O
m
O
Prins Hendrikstraat 224 - Alphen aan den Rijn, tel. 01720-91646
Meij vogel-, tïnv
Tegels- Vgy.
PLAVUIZEN
SCHEEPMAKERSTRAAT 28
Bistro barbecue
voor 'n gezellig
avondje uit
E A Borgersfraat 28a
Katwijk aan Zee
Telefoon 01718-16996
Keuken open tot 23 uur.
OPROEPING
tot bijwoning van de
ALGEMENE VERGADERING
der coöperatieve Raiffeissen- Boerenleenbank
"KATWIJK AAN ZEE" W.A.
op maandag 1 oktober 1979 des 's avonds 8.15 uur
in de bovenzaak van Hotel "Noorzee" te Katwijk
aan Zee.
Punten van behandeling:
1opening en notulen
2. vaststelling van de balans per 31 december 1978 en de
Verlies- en Winstrekening over 1978
3. Vervulling vakatures in Bestuur en Raad van Toezicht.
4. Rondvraag en sluiting.
De volledige agenda alsmede de voordrachten in zake
punt 3 liggen ten kantore der Bank voor de leden ter
inzage tot na afloop van de vergadering.
m. van alten
accountant-
administratieconsulent
belastingconsulent
Ervaring op een A.A.- of R.A.-kantoor vereist.
Van deze medewerker wordt verwacht, dat hij met een
grote mate van zelfstandigheid kan werken en naast
een gedegen vaktechnische kennis beschikt over
goede kontaktueie eigenschappen.
Een personenauto wordt ter beschikking gesteld.
Sollicitaties aan het adres Nicolaas Anslijnstraat 104,
1068 WT Amsterdam.
Telefoon 020-100864.
