We willen er geen hoge h
Eroscentrum is enig bruikbare oplossing
EIGENAARS VINK EN VAN DER MADE:
Crematorium voor
huisdieren in
Stompwijk: uniek
voor Nederland
PAGINA 4
VARIA
DONDERDAG 23 AUGUSTUS 1979
door
Sjak
Jansen
Vink vult aan: „Er is nogal be
hoefte aan, hebben we ge
merkt. De tendens is dat de
baas dolgraag iets wil terug
doen voor zijn dier."
Een gat in de markt dus?
Van der Made: „Zo zien wij dat
dus niet. We hebben hier ruim
anderhalve ton de man inge
stoken. Een zware hypotheek
moeten nemen. Wanneer wij
evenwel quitte draaien, zijn
we lang en breed tevreden."
Vink: „En we hebben geen re
denen aan te nemen waarom
we dat niet zouden doen. Met
een kleine honderd crematies
per week moet dat kunnen.
En die krijgen we ook wel,
vooral omdat we in de drie
hoek Amsterdam-Den Haag-
Utrecht dierenartsen bereid
hebben gevonden om zeg
maar, als inleveradres te fun
geren."
Hoge hoedenwerk
De prijs die het Stompwijkse
verbrandingsbedrijf voor een
crematie berekent, is sterk
afhankelijk van de omvang
van het dier. Een Deense dog
150,—) neemt immers meer
ruimte in (en verbranding er
van vergt meer energie) dan
een lapjeskat 60,
gen gehad. Ook van anderen.
En wat sommigen beweren
als zouden wij stankoverlast
veroorzaken. Dat is kolder.
Om dat te bewijzen zullen we
met TNO in zee gaan!"
Burgemeester Van der Louw over het Poortgebouw:
Elke ochtend, steevast om tien uur, ga ik de stad en
regio in, op zoek naar mensen en dingen voor deze
rubriek. Tips en wensen voor "Publiek", kunt u tot klok
slag tien aan mij kwijt, tel. 071-144941, toestel 215.
Schriftelijke reacties zijn ook zeer welkom.
Van der Made: „Ik zal je een an
der voorbeeld geven waarom
het ons in eerste instantie niet
om geld te doen is. Als het
aantal crematies soms boven
verwachting mocht stijgen,
zijn wij bereid onze prijs te
verlagen."
„Nog een voorbeeld: de aankle
ding van het geheel. Je ziet
die is nogal sober. Met opzet.
Onder geen beding willen wij
er hoge hoedenwerk van ma
ken. Uitsluitend een kopje
koffie schenken voor mensen
die van ver komen. Verder
niks geen plechtig gedoe er
om heen."
Ophalen
Vink: „Voor de rest kun je bij
ons alle kanten uit. We zijn
bereid het kadaver waar ook
in Nederland op te halen. Het
kan hier een goedkoop kistje
van spaanderplaat krijgen."
Van der Made: „Okee, dat wordt
allemaal wel extra in reke
ning gebracht. Maar je be
grijpt dat wij geen liefdadige
instelling zijn! Nogmaals, met
iets meer dan het doorsnee
inkomen zijn wij content."
„Wij willen niets anders dan
diegenen, voor wie destructie
niet te verkroppen is en be
graven te duur, een dienst
bewijzen. We zullen ons er
dan ook niet full-time mee
gaan beheppen. Ik heb mijn
dierenpension erbij en Vink
is bedrijfsleider van een die
renkliniek in Den Haag."
Adhesie
Vink: „Je mag een gezonde
vorm van achterdocht jegens
ons hebben. Maar je kunt bij
de dierenartsen te rade gaan.
Die staan achter ons. We heb
ben erg veel adhesiebetuigin-
Ton van der Made (links) en
Ton Vink voor de ovens.
Tik een eenvoudig gebouwtje op de kop, zet er twee
oventjes in, maak er ook nog een koelings- en ont
vangstruimte in en hup: je hebt het eerste huisdie
rencrematorium van Nederland. Of zoals Hagenaars
Ton Vink (34) en Ton van der Made (35) het bekij
ken: „Je hebt een primeur voor de landen van de
EG."
Neerlands eerste huisdierencreraatorium is gevestigd in een
voormalige nertsenfarm in Stompwijk. Kon men zich tot voor
kort uitsluitend van het dode huisdier ontdoen door het voorde
destructie-industrie te bestemmen of het <duur) te begraven,
nu kan men het kadaver ook laten verbranden.
Dankzij een onlangs in de destructiewet aangebrachte wijziging
is dat laatste geoorloofd geworden. Waarmee Vink en Van der
Made naar hun zeggen hun kans schoon zagen een stukje idea
lisme te verwezenlijken.
Cosmetica
Van der Made: „Begraven is een tamelijk kostbare zaak. Buiten
dat is er Nederland geen ruimte om twee miljoen huisdieren te
begraven. Blijft over het kadaver te laten verwerken tot vee
voer of cosmetica."
„Ook daar wil men niet meer aan. Begrijpelijk. Het komt bij mij
nogal bizar over de trouw en vriendschap van zo'n huisdier te
belonen met een enkele reis naar zo'n destructiebedrijf. Kijk,
daarop willen wij nu inspelen."
ROTTERDAM (GPD) - Enkele uren nadat burgemeester
en wethouders van Rotterdam een bouwvergunning af
gaven voor de eerste fase van de bouw van een Eroscen
trum in de Maasstad, trok het Rotterdamse bouwbedrijf
Kustplan B.V. zich terug.
Volgens woordvoerders van het
Rotterdamse gemeentebestuur
gebeurde dit onmiddellijk nadat
de naam van het architectenbu
reau Dahmen en Hagendoorn
viel. Men liet weten nu niet meer
in de markt te zijn, maar ingewij
den melden dat de bedrijven ach
ter Kustplan bang zijn hun naam
te verliezen wanneer men zich
met de bouw van een eroscen-
t. am Zua belasten. Het zou daar
bij gaan om het Rotterdamse
aannemingsbedrijf Dessingen de
firma Noorlander uit Leider
dorp.
Op het Rotterdamse stadhuis
vreest men nu voor grote vertra
ging in het groots opgezette pro
ject dat de voornamelijk oude
Rotterdamse wijken moet be
vrijden van de „overlast" geven
de prostitutie.
Wie in elk geval wèl blij is met het
afkomen van een bouwvergun
ning is de bewonersorganisatie
Feijenoord-Noordereiland
waarbinnen zich de bewoners
verenigd weten die straks het
meest te maken krijgen met het
grote bordeel. Als felle tegen
standers zullen zij onmiddellijk
na het afkomen van een nieuwe
bouwvergunning een procedure
aanspannen bij de Raad van Sta
te. De voornaamste troef in deze
nieuw ontbrande strijd is een be
stemmingsplan waarin het
Poortgebouw met omgeving
wordt bestemd voor „gebouwen
voor openbaar nut". Zij hebben
goede hoop dat een eroscentrum
niet onder die kwalificatie
valt.
Katendrecht
Eigenlijk zijn de problemen rond
de prostitutie in Rotterdam niet
de schuld van het huidige ge
meentebestuur. Het is een sle
pende zaak die al jaren duurt.
Voordat onze oosterburen roet in
de vorm van bommen in het eten
gooiden, kende de havenstad een
specifiek rosse buurt, die voor
namelijk geconcentreerd lag bij
de Schiedamsedijk en in de stra
ten rond de Coolsingel, ongeveer
op de plek waar nu de Bijenkorf
staat. Katendrecht was in die tijd
voornamelijk bekend als „China-
Town", een Chinese wijk dus,
waar voornamelijk voormalige
zeelieden uit de „Oost" zich voor
langere of kortere duur vestig
den.
Nog heeft Katendrecht veel Chi
nees bloed in zich. Zo vindt men
er de beste Chinese restaurants,
waar over het algemeen meer
oosterlingen dan Nederlanders
eten. Tot de Tweede Wereldoor
log stond Katendrecht zeker niet
als rosse buurt bekend, al vond er
natuurlijk wel enige activiteit in
die richting plaats. Na de bevrij
ding duurde het niet al te lang of
de „dames" die eerst hun heil op
de Schiedamsedijk zochten, ves
tigden zich meer en meer op „De
Kaap" om daar hun handeltje
voort te zetten nu de Schiedam
sedijk en omgeving door de Duit
sers met de grond gelijk was ge
maakt.
Als voornaamste drijfveer gold
daarbij dat Katendrecht - een
schiereiland dat voor het grootste
deel uit haventerrein bestaat - zo
lekker afgelegen ligt, je hebt er
geen pottekijkers, het ligt toch al
op de route van passagierende
zeelieden, en de bevolking had er
zeker in de begintijd geen al te
grote bezwaren tegen de prostitu
tie, omdat vrijwel de gehele Ka-
tendrechtse bevolking direct of
indirect aan de hoeren verdiende.
Kinderen haalden boodschappen
voor „tante zus-of-zo", de bakker
bezorgde er wat extra brood voor
de zeeliedenhotelletjes en de
kappers beleefden er een gouden
tijd, kortom de Katendrechtse
protitutiewereld was in die tijd
nog een gezellige scène.
Met het verstrijken van de jaren
werd dat echter alras anders,
want door het stijgen van de le
vensstandaard werd de prostitu
tie big business en de pooiers or
ganiseerden zich tot kartels met
contacten in alle mogelijke ille
gale praktijken. Met als gevolg:
de vroegere honkvaste meisjes
wisselden nu soms met de dag,
wat weer tot gevolg had dat er een
breuk kwam tussen de bevolking
en het rosse leven.
Dit werd nog versterkt doordat
vooral de jongeren op De Kaap
zich in toenemende mate verzet
ten tegen alles wat te maken had
met de achteruitgang van hun
woonomgeving. Zo onstond er na
verloop van jaren een gespannen
sfeer op de Kaap, waarbij ook de
clandizie zich met ontbetuigd
liet. In plaats van de zeeman van
vroeger, die nu op zo'n 40 tot 50
kilometer van het centrum met
zijn schip ligplaats kiest, zijn het
voornamelijk de Hollanders en
gastarbeiders die op Katendrecht
nog iets van hun gading vinden.
Vooral de Hollandse klanten lie
ten van zich horen door keihard
midden in de nacht door de Ka
tendrechtse straten te rijden zo
dat het gemeentebestuur al snel
tot de enig mogelijke, maar
moeilijk hanteerbare, conclusie
kwam: die overlast gevende pros
titutie moet verdwijnen.
In een heel ander stadsdeel van
de Maasstad speelde zich ook een
dergelijke ontwikkeling af. Tien
jaar geleden stonden de Ameri
kaanse bladen al vol met wilde
verhalen over drugsverslavin g,
met als topper het gebruik van
het opiaat heroïne. .Menig Rot
terdammer griezelde in die dagen
over dergelijke toestanden met
junkies en prees zich gelukkig
dat in zijn o zo schone stad aan de
rivier geen heroine-probleem be
stond, sterker nog, het spul was
hier niet eens te krijgen.
Wel waren er Chinezen die af en
toe opium snoven, maar de poli
tie trad daar uiterst tolerant tegen
op, omdat men het als een typisch
Chinese gewoonte bestempelde
en niemand maakte zich daar
veel zorgen over, zolang er maar
geen problemen waren. Boven
dien zorgde de Chinese opium-
en gokwereld er wel voor dat de
vuile was binnenbleef. Wat wel
zorgen baarde was de door de
Beatles op gang gebrachte jeug
dige belangstelling voor alles wat
met het Oosten te maken had, ge
paard gaande met het gebruik
van cannabis-produkten als hen
nep en hasj. Streng werd daar
door de Hermandad tegen opge
treden. De Rotterdamse tekst
schrijver Frans Vogel ging voor
drie gram marihuana even zovele
weken de gevangenis in. maar het
gebruik groeide eerder dan dat de
justitie het gewenste effect be
reikte.
Wellicht door de baarlijke non
sens die verteld werden over
cannabis-produkten zo kreeg je
er mooie dromen van of je zou
zelfs denken dat je kon vliegen,
voelde vele gebruikers zich ge
rustgesteld. Hasj is namelijk
minder roesverwekkend dan al
cohol. Vandaar dat men andere
middelen ging gebruiken waarop
echter de indianenverhalen wel
van toepassing waren. Opium en
speed vonden een gretige aftrek
r Burgemeester Van der Louw
in bepaalde Rotterdamse krin
gen, zodat de doelgroep als het
ware werd voorbewerkt. Toen
begin jaren zeventig de opium-
kraan langzaam werd dichtge
draaid, onder invloed van de
oorlog in Vietnam, (het spul was
ineens niet meer) te krijgen, was
er plotseling wel heroïne tegen
dumpprijzen op de gebruiks-
markt te krijgen.
De stap was niet al te groot en
binnen de kortste keren had Rot
terdam er een wezenlijk
probleem bij: junkies doorkrui
sen het centrum op zoek naar
geld en goederen, terwijl meisjes
in de omgeving van de Binnen
weg, Kruiskade of Karei Door
manstraat postvatten om via
prostitutie hun dagelijkse shot te
bemachtigen.
Weer regende het klachten bij
politie en gemeentebestuur er
vonden regelrechte berovingen
plaats terwijl ook vaak klanten
werden bedrogen doordat de
meisjes wel het geld aanpakten,
maar vóór de daad allang weer op
straat stonden op zoek naar de
dichtsbijzijnde dealer. Weer be
greep men: er moet binnen de
kortste keren een einde komen
aan de overlast die prostitutie de
laatste jaren met zich meebrengt.
Niet de rustige „clubs" moeten
we aanpakken, nee, de bewoners
van de oude wijken die toch al
niet zo'n riante leefsituatie ken
nen moeten geholpen worden
door de prostitutie daar aan te
pakken.
Burgemeester Van der Louw:
„prostitutie kun je vergelijken
met een luchtballon, knijp je hem
hier in dan zwelt hij op een ande
re plaats weer op. Wat wij willen
is dan ook geen algemeen verbod
op prostitutie, maar we willen het
wel weg hebben op bepaalde
plaatsen. Nou verbied je het hier,
dan moet je het op andere plaat
sen toestaan anders krijg je een
oncontroleerbare situatie. Van
daar dat we gezocht hebben naar
een lokatie om de prostitutie daar
nadrukkelijk toe te staan en we
denken dat de omgeving van het
Poortgebouw de beste oplossing
„De wijkbewoners van Feij-
enoord-Noordereiland zijn bang
voor uitwaaiiering in de buurt
van het Poortgebouw. Nou, net
zo goed als we tegen de overlast
op Katendrecht vochten, zullen
we dat zeker ook doen bij de
nieuwe lokatie. Het Eroscentrum
is zeker geen oplossing voor alle
problemen die zich afspelen rond
de prostitutie. Ook wij zijn hele
maal niet happy met een derge
lijke Nederlandse primeur, maar
er is nu eenmaal geen enkel alter
natief. Of ja, toch wel, het CDA
heeft een bespreekbare motie op
tafel gebracht waar we veel
waardering voor hebben, omdat
er blijkbaar ook in die kringen
ernstig over deze zaak wordt na
gedacht. De CD A-fractie wil de
prostitutie in twee straten op Ka
tendrecht concentreren en er
kent dus het probleem. We zijn
daar dankbaar voor, want het had
ook anders gekund..".
„De praktische uitvoerbaarheid
zien we echter niet zitten. Want
rondom die twee objecten zijn
weer andere straten en houd je de
prostitutie daar tegen? Er is daar
geen enkele bufferwerking. Wel
bij het Poortgebouw, door de ha
vens en het industrieterrein. Lo
gisch, wil je het tippelen ergens in
deze stad verbieden dan zul je het
op een andere plek nadrukkelijk
moeten toestaan want uitroeiing
van de prostitutie is door de eeu
wen heen onmogelijk gebleken.
We gaan dus voor het eerst na
acht jaar filosoferen en vergade
ren eindelijk een begin maken
met het aanpakken van het
probleem", aldus burgemeester
Van der Louw.
Klare taal, maar helaas is door het
terugtrekken van Kustplan B.V.
als bouwer weer een kink in de
kabel gekomen, waardoor onge
twijfeld vertraging op zal tre
den.
Het nieuwe plan
Nu de bouwer zich terugtrekt zal
architect Dahmen en Hagen-
doom een bouwvergunning aan
vragen, zodat de bewonersorga
nisatie Feijenoord-Noorderei-
land toch bij de Raad van State in
beroep kan gaan. Het is bij de
gemeente nog niet duidelijk of
daarbij een versnelde procedure
van toepassing is, maar men re
kent hier wel op een wachttijd
van zo'n zes maanden tot zelfs
een jaar. B en W wilden die tijd
onder meer benutten door met de
Amsterdamse De Graafstichting
- een instelling die zich bezig
houdt met wetenschappelijk on
derzoek qaar de prostitutie -
overleg te openen over mogelijk
heden voor een samenwerkings
verband tussen de prostituees
binnen het Eroscentrum,
Het is hier geen geheim dat de
gemeente voorstander is van een
belangenvereniging, of zelfs een
vakbond voor prostituees. Men
wil dat de kamertjes in het nog te
bouwen sexpaleis rechtstreeks
aan de vrouwen worden ver
huurd en niet aan de momenteel
nog actieve beschermers. Behal
ve aan 160 kamertjes wordt er ge
dacht aan een „sociale onder
bouw", zo luidt de officiële term,
bestaande uit sexshops, theater
tjes, bioscopen en aanverwante
industrieën. Het beheer komt in
een aparte maatschappij die be
slist strikt onafhankelijk zal blij
ven van de exploitanten binnen
het centrum.
Op vragen van het D'66-raadslid
mevrouw W. J. C. Schuiten-Wil-
mont, antwoordde wethouder
mevrouw Schmitz (sociale zaken
en volksgezondheid) dat het
Poortgebouw geen opvang zal
bieden aan verslaafde prosti
tuees, minderjarigen (in dit geval
jonger dan 18 jaar) en aan homo
fiele prostituees, maar dat was
aldus de wethouder ook minder
de bedoeling. „Binnenkort ko
men wij met een nieuwe nota
over het drugbeleid en de opvang
van jeugdigde verslaafden komt
daarin uitgebreid aan de orde en
staat mede daardoor al los van de
problematiek rond het Eroscen
trum. Ook de homofiele prostitu
tie staat buiten deze problema
tiek omdat daarbij door de omge
ving weinig of geen overlast
wordt ondervonden, aldus me
vrouw Schmitz. Door deze
beantwoording gerustgesteld,
steunde de D'66-fractie later het
PvdA-initiatief tot oprichting van
een eroscentrum, hoewel het
daar aanvankelijk niet naar uit
zag.
Al met al zal er nog heel wat water
door de Maas stromen voordat
het Poortgebouw al dan niet
feestelijk zal worden geopend in
haar nieuwe functie: administra
tief centrum van Nederlands eer
ste eroscentrum, een primeu'
voor Rotterdam.
