Blik in de weekbladen
Actiegroepen succesvol in strijd tegen speculanten
ELSEVIERS
DONDERDAG 21 JUNI 1979
PAGINA 19
1. Vorige week discussieerde de
Kamer over de olieschaarste en
de noodzaak tot energiebespa
ring. Deze week over wat er op 1
juli a.s. moet gebeuren om Bestek
'81 in de rails te houden. Volgen
de week praten we dan vermoe
delijk over de Voorjaarsnota
(halverwege het jaar wordt er ie
der begrotingsjaar een tussen
tijdse balans opgemaakt).
2. De regering geeft op beide eerste
punten blijk van te weinig visie
en te weinig daadkracht. Haar
reactie zweemt te veel naar het
„laissez faire, laissez aller", dat
men gemeenlijk wel de WD
aanwrijft, maar waar sommige
christelijke politici van wat be
houdender kaliber toch ook niet
helemaal wars van zijn, en met op
zichzelf beschouwd honorabele
motieven.
Die visie kan immers evengoed als
met het negatieve argument van
de afwijzing van teveel staats
macht, ook heel goed onder
bouwd worden met het positieve
argument van een onverwoest
baar geloof in de zelf oprichtende
(net als van een reddingsboot)
werking van de economie, indien
deze maar onderworpen is aan
het vrije spel van de maatschap
pelijke krachten. En daar mag je
in die opvatting dan ook de vak
beweging toe rekenen, die het in
dat spel voor de georganiseerde
arbeidersmacht moet opnemen.
Maar het is al geruime tijd duide
lijk dat dat hele stelsel in de prak
tijk lang niet zo best meer func
tioneert als het in theorie zou
moeten doen.
En de regering is wel druk bezig
met pappen en nathouden, maar
lijkt aan dat onderliggende
probleem niets te doen.
3. Tegen deze op zijn minste wat
afstandelijke houding van de re
gering begint echter wel in toe
nemende mate verzet te ontstaan
in brede lagen van de bevolking.
Dit verzet treedt o.a. naar buiten
door een toenemend aantal vak
bondsuitspraken en vak
bondsacties, maar ook door uit
spraken van adviesorganen, en
niet in het minst door de opstel
ling van de verschillende politie
ke partijen.
4. Ook het CDA, hoewel regerings
partij, doet daaraan met name bij
monde van de CD A-Tweede-
Kamerfractie tamelijk krachtig
mee.
5. Hoe is dat toch mogelijk? Het
antwoord is, dat kennelijk naar
mate we meer te maken krijgen
met onvoorziene ontwikkelin
gen, waarvoor regeerakkoord en
het onderliggende CDA-program
geen klip en klaar antwoord ge
ven, en het kabinet dus als het
ware meer gedwongen is zelf ei
gen wegen te zoeken, die wegen
dan over het algemeen weinig
blijk geven van inventiviteit van
de zijde van het kabinet. Wat lijkt
te ontbreken, is het vermogen tot
inspelen op grotere veranderin
gen en om met name op ver-
wachtbare negatieve ontwikke
lingen vóór te houden in plaats
van er achteraan te lopen.
Want dat is het wat gebeurt. Zij het
dat dat achteraan lopen dan on
der de druk van de voortgaande
verslechterende omstandighe
den wel steeds harder moet ge
schieden en de maatschappelijke
druk als gevolg daarvan ook weer
toeneemt. En dat dan zonder dat
die druk wordt verlicht, zonder
dat zelfs maar iemand het gevoel
heeft, dat we toch met z'n allen op
de goede weg zijn en met z'n allen
even moeten doordouwen om de
nu uit de hand gelopen ontwik
kelingen weer in de klauwen te
kunnen krijgen.
6. Vraag: waarom doet de regering
daar dan niets aan. Het antwoord
daarop is misschien wel, dat ze
dat vermoedelijk best zou willen,
maar met de beste wil van de we
reld niet kan omdat een aantal le
den ervan het met hun nog steeds
aanwezige vertrouwen in de eer
der genoemde zelfoprichtende
werking van de economie (zeker
als die dan met een subsidietje
hier en met een heffinkje daar
nog een handje geholpen wordt)
in de omstandigheden van van
daag op een paard wedden dat
misschien niet eens meer be
staat.
7. Mag ik dat als volgt adstrueren.
Neem bijvoorbeeld de olie. Ie
dereen weet dat er daarbij - in te
genstelling tot bijvoorbeeld
voedsel, dat steeds weer opnieuw
geproduceerd wordt - sprake is
van een absoluut eindigende
voorraad (het beeld van de kaars
in de vorm van een wereldbol).
Het is van deze voorraad dat be
halve de huidige generatie ook
alle volgende gebruik zullen
moeten kunnen maken. Zo dat
niet is voor alle doeleinden waar
voor wij die tegenwoordig ge
bruiken, dan toch tenminste voor
een aantal daarvan. Bijvoorbeeld
in het weg- en luchtverkeer, waar
in wezen voor olie geen 100 pro
cent vervanging door iets anders
mogelijk is en misschien ook
nooit zal zijn.
Dat betekent dat we hier te maken
hebben gekregen met een heel
bijzonder soort schaarste, waar
voor in ons huidige economische
stelsel (n.b. economie is de leer
van de verdeling van de schaar
ste) van afstemming van behoefte
ekunbod via de prijs (het markt
mechanisme) geen adequate
aanpassing plaats kan vinden -
met alle problemen die daarvan
te verwachten zijn. Dit om de
eenvoudige reden dat in dat stel
sel alleen de vraag naar olie van
de wereldbevolking van vandaag
wordt geplaatst tegenover het
aanbod van vandaag. Terwijl wat
eigenlijk zou moeten gebeuren, is
dat de vraag van nu en in de toe
komst, waarin dan met name op
genomen de ontwikkeling in de
totale behoefte als gevolg van de
groeiende behoefte ook van de
ontwikkeligslanden, zou worden
afgezet tegenover het totale aan
bod nu en in de toekomst.
8. Een eerste gevolg daarvan zou
zijn, dat bijvoorbeeld de huidige
afname van het aanbod als gevolg
van de politieke veranderingen in
het Midden-Oosten als het ware
een nauwelijks zichtbare rimpel
zou blijken te betekenen op wat
er in de loop van de tijd voor alle
behoeften samen totaal aan de
olie beschikbaar zou komen en
men wat minder snel over die
veranderingen zelf in paniek zou
behoeven te raken dan nu hier en
daar wel gebeurt.
Een veel belangrijker-en ook voor
de aanpak van onze huidige
problemen veel wezenlijker - ge
volg zou zijn dat de olieprijs dan
ongetwijfeld vele, vele malen ho
ger zou uitvallen dan die nu al is.
En wel zo hoog, dat ook aan een
feitelijk doorgeven daarvan aan
de consument niet te ontkomen
zou zijn. Thans is dat nog niet het
geval omdat de prijs wel stijgt,
maar die stijging bij ons huidige
arbeidsvoorwaardensysteem
onmiddellijk weer in de prijsstij-
gingscom pensatie, die iedereen
regelmatig toebedeeld krijgt, te
rug wordt gegeven. Met als ge
volg dat in wezen voor de parti
culier elke noodzaak tot per
soonlijk zuiniger met energie
omspringen ontbreekt en dat dan
ook in de praktijk niet ge
beurt.
9. Een volgende consequentie
daarvan zou zijn, dat wij ons
diepgaand moeten gaan bezin
nen op de vraag of, los van wat wij
vinden van het stelsel van onder-
nemingsge wijze vrije produktie
in het algemeen, in dit bijzondere
geval van deze, in wezen nu al
niet meer voor de totale behoefte
van huidige en komende genera
ties in voldoende mate beschik
bare, energiedrager, het nog wel
zo is, dat wij als samenleving ons
kunnen permitteren om het be
heer daarover aan het particulie
re initiatief over te laten. Is niet
het verkrijgen van een wezenlijke
overheidsinvloed op alle doen en
laten van de oliemaatschappijen
(ongeacht hun juridische statuut
en de particuliere of publieke
aard van het eigenaarschap) voor
het voortbestaan van onze sa
menleving een absolute „must"
aan het worden?
10. Kijk, dat zijn nu de overwegin
gen waarvan ik zelfs geen rimpe
ling van een begin van aandacht
daarvoor in het doen en laten van
dit kabinet bespeur. Het is alles
„curieren am symptom" waar het
kabinet mee bezig lijkt te zijn.
Alles aan de hand van economi
sche modellen, gebouwd voor het
beheersen van wat in wezen
slechts fluctuaties zijn van een in
het perspectief van de geschie
denis in wezen als statisch te ken
schetsen, economische situa
tie.
En dat betreft dan de situatie die
wij nu een opmerkelijk aantal ja
ren achtereen hebben gehad en
die in wezen wordt gekenmerkt
door een min of meer constante
groei over de gehele linie, van
demografische groei tot groei van
het individueel besteedbare in
komen voor iedereen en alles wat
daar tussen ligt.
Maar die groei was mede daarom
alleen maar mogelijk, omdat de
met die groei corresponderende
versnelde toename in de behoefte
aan energie tot nu toe nog steeds
moeiteloos leek te kunnen wor
den opgevangen door die olie
kraan maar wat verder open te
draaien. En dat kan nu niet
meer.
11. Als er dan ook één ding inmid
dels wel duidelijk zou moeten
zijn, dan is het dat wij er met die
modellen alleen niet meer uit
zullen Kunnen komen; dat er
meer nodig is en dat er daarvoor
een geheel andere, meer funda
mentalistische benadering van
de zich in deze tijd aan de sa
menleving voltrekkende proces
sen noodzakelijk is dan die waar
het kabinet tot nu toe blijkt van
geeft. En voor hetzelfde geld
geldt deze uitspraak ook voor wat
de PvdA tot nu toe als alternatie
ven voor de aanpak van de diver
se problemen op tafel heeft ge
legd, om van de VVD maar niet te
spreken.
12. Maar van het kabinet is het toch
dat het zou moeten komen. De
primaire oorzaak van de maat
schappelijke malaise waarin wij
ons thans bevinden, moet dan
ook gezocht in het feit dat dat niet
gebeurt. Natuurlijk zou het te zot
zijn om los te lopen om van dit of
van enig kabinet te verwachten
dat het zo maar ineens met het
juiste antwoord zou komen op
problemen zoals we ze in wezen
nog nooit hebben meegemaakt,
en op zich wereldwijd voltrek
kende veranderingen die allerlei
bestaande verhoudingen vrijwel
op hun kop zetten.
Maar laat het dan tenminste laten
blijken dat het in de gaten heeft
wat er aan de hand is en dat het
daarop coute que coute wil in
spelen. Vrij van enige vooropge
zetheid dat aan bestaande ver
houdingen niet getornd mag
worden en zonder daarbij te pre
tenderen als enige het juiste ant
woord te hebben, maar wel met
de intentie om alle krachten in dit
land te mobiliseren om er met z'n
allen gezamenlijk uit te ko
men.
Zelfs alleen maar goed passen op de
winkel is best wel verdienstelijk,
maar niet wanneer het hele huis
waarin je zit, staat te schudden op
zijn grondvesten en elk moment
het dak naar beneden kan ko
men. Dan zal er toch meer moe
ten gebeuren. Dat dit kabinet dat
eens eindelijk begrijpe en er naar
handele...
Van links naar rechts: Jaap van de Berg, Ingrid Heijst en Ernst Verhaar
(Van onze correspondent)
ROTTERDAM - Het wordt een
lange hete zomer. Deze voorspel
ling hebben enkele Rotterdamse
actiegroepen, die zich met de be
scherming van huurdersbelan-
gen bezighouden, vorige week
gedaan. Dit soort mededelingen
en diverse acties die de afgelopen
tijd in de Maasstad zijn gevoerd,
doet woningspeculanten het erg
ste vrezen; de animo om huizen
van de failliet verklaarde „krot-
tenkoning" Fennis te kopen is op
de veilingen dan ook merkbaar
minder. Dat er in Rotterdam zo
succesvol tegen uitbuiting van
huurders wordt opgetreden, is
vooral te danken aan het feit dat
de belangen van de gemeente en
de huurders (vrijwel) parallel lo
pen. Meer dan 60 huur- en bewo
nersorganisaties zijn er de laatste
tien jaar in de Maasstad opgericht
die zich verenigden in het Stede
lijk Samenwerkingsverband,
waarvan tien mensen de dage
lijkse leiding in handen heb
ben.
Onder hen Ernst Verhaar, die nog
eens haarfijn uit de doeken doet
waarom de gemeente Rotterdam
en de actievoerders het op veel
punten eens zijn.
Verhaan „De gemeente wil uiter
aard ook een goed volkshuisves
tingsbeleid. Dat houdt in dat de
bevolking in betaalbare wonin
gen kan komen, maar de gemeen
te stuit daarbij steeds vaker op de
resultaten van speculatie. Make
laars kopen oude huizen op en
verkopen ze weer met woeker
winsten. Vaak verandert een huis
daardoor wel drie keer per dag
van eigenaar. De prijs is daardoor
zo enorm opgeschroefd, dat er
wel een hoge huur betaald moet
worden, wil de uiteindelijke ei
genaar nog iets van zijn geld te
rug zien; de gemeente wordt dus
vaak geconfronteerd met de be
woners van oude wijken die in
oude huizen zitten waarvoor een
veel te hoge huur moet worden
betaald".
Het Stedelijk Samenwerkingsver
band strijdt ook tegen andere za
ken die het wel en wee van de
Rotterdamse huurders bedrei
gen, zoals de „horizontale ver
koop".
Ingrid Heijst, collega-secreta
riaatslid van Verhaar. „Bij hori
zontale verkoop wordt een enkel
pand niet in zijn geheel maar in
verschillende woonlagen ver
kocht. Zo wordt een pand van
bijvoorbeeld 30.000 gulden ver
kocht aan drie verschillende ei
genaren, die meestal tegelijker
tijd de huurder zijn, voor zo'n
20.000 gulden per etage. Zo wordt
al direct 30.000 gulden winst ge
maakt, terwijl de eigenaar ook
het onderhoud aan de nieuwe ei
genaar doorverkoopt. De laatste
jaren is die horizontale verkoop
een zeer winstgevende zaak ge
worden; per dag wordt door de
speculanten vaak tienduizenden
guldens winst gemaakt".
Jaap van de Berg, eveneens werk
zaam op het secretariaat aan de
Havenstraat 183, houdt de cijfers
bij. Hij voegt er aan toe: „In vier
jaar tijd zijn er in Rotterdam
22.000 betaalbare huurwoningen
omgezet in koopwoningen, ter
wijl we in Rotterdam 25.000 gere
gistreerde woningzoekenden
hebben. Die woningnood is
voornamelijk het gevolg van een
verkeerde regeringspolitiek,
waarbij geen rekening wordt ge
houden met de huurders. De di
verse regeringen geven de wo
ningbouw steeds meer in handen
van particuliere bedrijven, ma
kelaars en banken. Vandaar dat
er minder huizen gebouwd wor
den, terwijl er bovendien meer
koop- dan huurwoningen wor
den gebouwd. Vandaar dat ook
de nieuwbouwprijzen snel stij
gen en de prijzen van koopwo
ningen hoger worden. Veel men
sen kunnen dat gewoon niet op
brengen, maar er komen dage
lijks toch meer koop- in plaats
van huurwoningen".
Zwarte handel
De buurtgroepen hebben daarom
eensgezind de speculanten in
Rotterdam de oorlog verklaard.
Verhaan „De maat is nu vol. Wij
zijn al sinds 1969 actief op dit ge
bied en we willen nu ook wel eens
resultaten zien. Inmiddels zijn er
in het Stedelijk Samenwerkings
verband meer dan 60 wijk- en ac
tiegroepen verenigd. Niet iedere
organisatie houdt zich overigens
met anti-speculatie bezig. Andere
samenwerkingsverbanden zijn
werkzaam op het gebied van
stadsvernieuwing, groenvoor
zieningen of op het gebied van
onderwijs en woningonderzoe
kingen. We hebben wel allemaal
iets gemeenschappelijks en van
daar dat het Stedelijk Samen
werkingsverband de acties coör
dineert".
„Omdat er steeds minder huurhui
zen voor een betaalbare prijs be
schikbaar komen maar de prijzen
wel steeds stijgen, vergelijken wij
de speculanten wel met de
zwarthandelaren in de oorlog.
Toen was het brood schaars en
werden er woekerprijzen voor de
levensmiddelen gevraagd, pre
cies hetzelfde heb je nu met de
huurhuizen. Regelrechte boeven
zijn het".
Een nieuw aspect in de strijd tegen
de verkoop van de Fennis-bezit-
tingen, is de vermeende huisaan
koop van notaris Jansen, die de
Fennis-panden via veilingen per
opbod verkoopt.
Verhaar. „Wij hebben ook sympa
thisanten die op makelaarskan
toren werken. Vandaar dat we
vreemd opkeken toen we hoor
den dat Fennis onlangs panden
had verkocht aan de Valno BV.
Deze venootschap is namelijk
opgericht door de notarissen H.
Jansen en C. F. J. van der Valk;
Jansen is dus zelf ook speculant
geworden. Het lijkt mij dat een
notaris zoiets niet mag en kan
doen en vandaar dat wij ons
schriftelijk tot de Broederschap
van Notarissen hebben gewend.
Voorlopig zijn er zeker voor de
vakantie geen veilingen meer,
terwijl er bovendien geen zeker
heid is of er daarna nog wel ver
kopen plaats zullen vinden. We
houden sterk rekening met een
sanering van het resterende bezit
van Fennis, dat onder zijn of an
dermans naam gewoon blijft
draaien".
Eigenaren
Ook Jaap van de Berg laat er geen
twijfel over bestaan dat het in
Rotterdam niet goed gaat met de
huurhuizen: „De woningvoor
raad neemt erg snel af. In een jaar
tijd, van juli 1977 tot juli 1978,
werden er in Rotterdam 988
nieuwbouwwoningen afgele
verd, terwijl er 6800 aan de bewo
ners werden verkocht. Die men
sen die eerst geen huurhuis kon
den vinden, wonen nu in een oud
pand tegen een verschrikkelijk
hoge „huur".
„Die kopers zijn namelijk net zo
goed slachtoffers, in wezen zijn
zij nu huurders van de banken.
Alleen betaal je huur per maand
en hypotheken meestal per jaar.
Maar het principe blijft hetzelfde.
Bovendien krijg je er het vaak ja
renlange achterstallige onder
houd bij. Zo'n woning komt ook
nooit meer op de normale wo
ningmarkt terug omdat er al zo
veel geld voor betaald is dat een
eigenaar het huis zeker niet voor
minder van de hand wil doen.
Terwijl bovendien de woning
stichtingen voor deze dure hui
zen ook niets voelen en ook de
speculatie niet verder willen
voeden. Willen we dus werkelijk
iets aan de woningnood doen,
dan moeten we echt naar een so
ciale exploitatie van woningen
toe".
Volgens het Stedelijk Samenwer
kingsverband zouden er lande
lijk anti-speculatiemaatregelen
moeten komen. Wie inlichtingen
over het huren of kopen van hui
zen wil hebben, of andere vragen
op woninggebied heeft, kan daar
voor telefonisch contact opne
men met Rotterdam (010)-767600
of 257304.
Vrij Nederland interviewde aan de
vooravond van het "1 juli debat"
CDA fractieleider Ruud Lubbers
en knoopt er direct maar weer
een onthulling aan vast. Volgens
het blad is degene die de particu
liere zaken van Lubbers waar
neemt sinds hij in de politiek zit
(hij was immers zakenman) dr
W.H. van den Berge, lid van de
Raad van State. Twee functies die
met elkaar onverenigbaar zijn,
aldus VN.
De mededeling van Lubbers dat hij
miljonair is, vinden ondervragers
Frans Peeters en Feike Salverda
onvoldoende. "Bent U multimil
jonair" vragen ze. Lubbers: "Het
is niet een kwestie van onder de
vijf miljoen bij mij, om U die in
dicatie maar eens te geven".
Hij geeft toe dat dit een ernstige
handicap voor hem is: "De meest
serieuze reden waarom ik over
wogen heb toen Wim Aantjes te
rugtrad... om geen fractievoorzit
ter te worden is exact dit punt".
Voor de rest is VN deze week wat
aan de magere kant. Interviews
met Theun de Vries, Jean Daniel,
hoofdredacteur van Le Nou vel
Observateur en Softenon maken
de 26 pagina's vol.
In het Wereldje wordt nog ingegaan
op het intervie w van Hans Ver
hagen met de weduwe van Rost
van Tonningen voor de VPRO
televisie, afgelopen zondag. Ver
hagen over de verontwaardigde
reacties: "Ik stoor me er niet aan".
Opmerkelijk leesbaar is deze week
Elseviers Magazine. Op de om
slag staat minister Andriessen
van financiën. Als we de be
windsman mogen geloven zijn de
bezuinigingen die deze week
door het parlement worden be
sproken nog niets vergeleken
met wat ons volgend jaar te wach
ten staat. "Er zal binnen het kabi
net, en ik ontken dat niet, heel wat
individuele en collectieve pijn
ontstaan. Maar in '80 moeten we
er uitkomen. En niet één be
windsman, uitgezonderd ont-
wikkelingssamenwerkingomdat
deze post nog altijd onze eerste
prioriteit geniet, kan als wij zou
den moeten ombuigen a priori
zeggen: ik doe deze keer niet mee"
aldus Andriessen tegenover
Frank Lafort. Een daling van de
koopkracht voor de modale man
moet verder volgens de minister
niet worden uitgesloten.
Elsevier gaat naar aanleiding van
het "mes-incident" in op de ver
ruwing in- en om het veld. Hier
over wordt met vier scheidsrech
ters gesproken waaronder Leo
Hom, de fluitist die in de jaren
zestig de publiciteit niet schuw
de. Grootste boosdoener van de
agressie onder het publiek is vol
gens Leo Horn diezelfde publici
teit "De aasgieren van de pers
staan te trappelen van ongeduld
omiemand aan de schandpaal te
nagelen die iets onderneemt dat
tegen hun modieuze rooie rotbe-
langetjes indruist".
CNV voorzitter Harm van der
Meulen komt deze week in twee
weekbladen aan het woord na
melijk in Elsevier en in Her
vormd Nederland. In beide inter
views zegt de CNV voorman niets
opzienbarends. "Ik behoor tot de
generatie der kansarmen. Ik ben
geen econoom. Ik spreek ook geen
talen en ik ben ook niet van plan
die te leren. Ik heb werk zat" is de
enige aardige uitspraak van Van
der Meulen tegenover Elsevier.
Het vertrouwen in het kabinet
neemt af, wist deze krant gisteren
te melden. Onder de teleurge-
stelden bevindt zich ook Elsevier
hoofdredacteur Hoogendijk. In
zijn commentaar schrijft hij dat
hij niet gelooft dat dit kabinet een
wezenlijke bijdrage zal kunnen
leveren aan het gezondmaken
van onze economie".
In het blad wordt verder nog oud
kamerlid en tegenwoordig amb
tenaar, Henk Molleman aan de
tand gevoeld over het minderhe
den beleid.
hervórmd
nederiand
Het is een vertrouwd onderwerp
binnen de kolommen van Her
vormd Nederland: de bewape
ningswedloop. Het omslag arti
kel gaat over de SS 20 raket en het
westerse atwoord daarop. "Laat
Nederland eindelijk eens nee
zeggen" schrijft HN.
Op de middenpagina's een uitvoe
rig gesprek met Mary Zeldenrust
Noordanus, bekend geworden
als voorzitster van de NVSH,
maar nu vooral geïnterviewd als
reclame-deskundige. Over de
campagne om vrijwillig 5 procent
energie te besparen, zegt zij: "Het
soort solidariteit waar die ge
dachte van vrijwilligheid op
stoelt, bestaat helemaal niet".
blad heeft geen beter omslagarti
kel kunnen bedenken dan het zo
veelste sfeerverhaal over onze
jongens in Libanon. Lieve Joris
mocht voor HP een tijdje in de
zon banjeren en Nederlandse mi
litairen naar hun mening vragen.
"Die stomme joden hebben in het
jaar 3000 nog oorlog" is natuur
lijk een leuke uitspraak van een
soldaat en daarom maar tot kop
gebombardeerd.
Ton van Dijk (onttroond als hoofd
redacteur bij Nieuwe Revu) is
gaan lijken pikken bij het VNU
concern en bericht over de mis
lukking van het blad Nieuwsnet.
Uit de mond van een redacteur
van Nieuwsnet tekent hij op: "In
een interview met I-en van den
Heuvel zegt ze dat ze als ontspan
ning Story leest. Dat wordt hier
geschrapt, bij elk ander blad zou
het de kop worden".
Leon de Wolff schrijft over de po
gingen van de vakbeweging het
parlement er toe te bewegen het 1
juli pakket af te wijzen. De FNV
actiedag van eergisteren is vol
gens hem een "gebeurtenis die
niet meer om het lijf had dan een
dagje symbolenpolitick, een vast
nummer in de meetkundige reeks
van vakbondsmachteloosheid".
Haagse Post is al volop in vakan
tiestemming. Een weinig opzien
barend nummer derhalve. Het
De confessionele bladen hebben de
rel in Katwijk ontdekt rond leraar
en CPN-lid Pronk. Vorige week
schreef Hervormd Nederland er
over en deze week springt de Tijd
in op deze zaak. Aan bestuurders
van organisaties voor het bijzon
der onderwijs werd de princi
piële vraag voorgelegd of les ge
ven aan christelijk school en lid
zijn van de CPN met elkaar te
verenigen is. Geen van de drie
ondervraagden zegt ja. Aan de
andere kant zegt men ook niet di
rect nee. Er wordt dus "genuan
ceerd" over gedacht.
Ongeveer één keer per jaar wordt
Prosper Ego, voor zitter van het
Oud Strijders Legioen, door een
van de weekbladen geïnter
viewd. Dit keer mag hij zijn hart
luchten in De Tijd: "Linkse men
sen nemen zichzelf allemaal zo se
rieus. Ze houden trouwens ook
niet van lekker eten. Als er een
heerlijke maaltijd op tafel slaat
hebben ze het over de Derde We
reld".
Toon Hermans staat op de omslag.
Langdurig is hij ondervraagd
over zijn taktiek en evenshou
ding. Toon ten voeten uit ik heb
altijd heel goed mensen kunnen
observeren, als kind al. Onze
kap'laan in de biechtstoel, ik ruik
nog hoe die uit zijn mond stonk,
exact".
MARK KRANENBURG
«aar stang!
«MWEIGfR
^HUUR
'CnunriiiR
