Plantenbakjes om
mee te spelen
ALBERT HEUN PLAKT MAAR RAAK
fvill
Versier
een
deur
Voeten vegen aub
Gehandicapten gaan
eigen dhz-boek maken
TIPS VOOR
DHZ-ZAGERS
DINSDAG 5 JUNI 1979
Er zijn talloze manieren om een
vlakkedeur een heel ander
aanzien te geven. Dat de
deurposter een zwart-wit- of
kleurenfoto) het na de eerste
enthousiaste reacties van de
consument niet zo lang heeft
volgehouden, is eigenlijk niet
aan het produkt te wijten.
Vaak wordt helemaal verge
ten dat zo'n gedecoreerde
deur harmonisch in het
wandvlak moet passen. Dat
geeft consequenties voor de
wandafwerkingzelfs voor de
deur omlijsting
Wanneer u er een zwart-wit-
poster op plakt, moet het
wandvlak in rustige, liefst op
basis van zwart- en wittonen
afgewerkt zijn. Een kleuren-
poster geeft meer mogelijkhe
den, maar de kleur van de
wandafwerking mag niet te
veel van de hoofdtinten in de
poster afwijken. Als er in dit
opzicht geen evenwicht is,
gaat zo'n deur er ietwat hin
derlijk „uitknallen"mis
schien in het begin wel aar
dig, maar op den duur wordt
het storend.
Plak dus nietzomaar" een leu
ke plaat op de deur. Weeg zo
wel de kleurtinten als het
beeld af tegen het omringende
vlak. Op de foto is daarvan
een goed voorbeeld te zien: de
zwart-wit-plaatmet een rus
tige voorstelling van een sober
landschap, past in het geheel
van de zwarte wand. De witte
deur omlijsting speelt in het
geheel mee
Vergeet ook niet dat in zo'n
beeld de de>jrkruk geen sto
rend element mag vormen.
Wanneer er tussen de takken
van de net ontluikende bomen I"
in de ondergaande zon ineens
een nergens op slaande kruk
De deur moet passen in het geheel
te zien is, gaat dat beslist sto
rend werken. Op de foto is de
(ronde) knop nauwelijks
zichbaar; hij valt tegen het
rondje van de zon mooi
weg.
Wanneer u een deur met een pos
ter gaat beplakken, zorg er
dan voor dat het hele op
pervlak gaaf is; putjes e.d.
opvullen met kneedbaar hout
of plamuur. Schuur oude verj
volkomen dof, was het deu
roppervlak met een sterke
ammoniakoplossingspoel het
na met schoon water en laat
alles goed drogen.
Voor gedrukte posters kunt u
behangplaksel op celluloseba-
sis gebruiken. Echte afdimk-
ken op fotopapier lijmt u het
best met houtlijm die met wa
ter is verdund. Laat het foto
papier vooraf een half uurtje
„weken" in water. Strijk het
dan rijkelijk in met hel lijm-
mengsel. Wrijf vanuit het
midden het papier naar de
kanten uit. Rimpeltjes en
kleine blaasjes die u niet weg
kunt wrijven (of rollen met
een rubber roller) trekken la
ter, als de lijm gaat drogen,
vanzelf weg.
Schetsmatige opstelling rond
De stapelbare plantenbak die To
rnado heeft bedacht, is een erg
leuk ding voor mensen die er ple
zier in hebben hun „plantenpre-
sentatie", zowel binnens- als bui
tenshuis, weer eens een heel
nieuw gezicht te geven. Het is een
uitgesproken „systeemprodukt":
je moet ermee combineren, vor
men en „spelen". De fabrikant
noemt het de Florie stapelbare
plantenbak, maar behalve sta
pelen, kun je er ook mee vormen:
cirkels maken, concentrische
vormen, „plantenwandjes"
Elk bakje is een twaallde segment
van een cirkel; de afmetingen van
de bakjes zijn 16 cm aan de voor
kant, 10 cm aan de achterkant,
zijkanten van 12,5 cm en de hoog
te is 13 cm. Ze zijn van kunststof
gemaakt, maar de buitenkant
heeft een lichte oppervlakte
structuur, die het materiaal heel
wat „vriendelijker" maakt dan
het bekende gladde plastic.
Opvallend is dat de bakjes in dui
delijke samenspraak met plan-
tendeskundigen zijn ontwikkeld.
De inwendige afmetingen zijn af
gestemd op de meest gangbare
maat rode bloempot; op de bo
dem zitten ribbeltjes, die de pot
aan de onderkant voldoende ven
tilatie geven, er zijn doordruk-
gaatjes om eventueel overtollig
water te laten afvloeien, kortom,
het is helemaal doordacht.
Ook voor wat de opbouw van een
aantal van die bakjes betreft: er
zijn hulpstukjes bij om een
„bouwsel" aan de zijkanten af te
dekken en weer andere om tus
sen twee bakjes een horizontale
afdekking te maken, alsmede
kleine verbindingsstukjes
waarmee de bakjes aan elkaar
gekoppeld kunnen worden.
Zowel in de kamer (op de venster
bank, op de vloer, zelfs als schei
dingswandje) als op het balkon
en in de tuin kan het Florie-sys-
teem toegepast worden. Het aar
dige is dat je nooit dezelfde crea
tie hoeft te krijgen als de buren,
want de opbouw- en schakelmo
gelijkheden zijn zó talrijk, dat ie
dereen er zijn eigen fantasie vol
ledig in kan uitleven. Een moge
lijkheid is bijv. om binnen een
cirkel van bakjes een ronde plan
tenbak (hoger of lager) te plaat
sen, of er een ronde bak met wa-
i recht plantenwandje er uit
Velen herinneren zich wellicht nog de kokosdeurmatten van vroeger,
waarop in fraaie letters stond gedrukt: „Voeten vegen svp!" Bekijk die
deurmat dan ook eens kritisch. Hij moet groot genoeg zijn. De in veel
huizen gebruikelijke uitsparing achter de voordeur (meestal het water-
meterputluik) is een al te gemakkelijk gehanteerd uitgangspunt bij het
bepalen van het formaat van de deurmat. Oplossing: die uitsparing
opvullen met bijv een stuk plaatmateriaal en dan een grotere mat ne
men. Materiaal daarvoor is tegenwoordig „aan de rol" te koop, en het
wordt rafelloos voor u op maat gesneden.
Hoe groot moet een deurmat zijn? Houd als minimum 100x80 cm aan en
leg hem met die 100 cm in de looprichting Hoe langer hoe beter trou
wens, dus ga als het kan nog wat boven die 100 cm.
De opgebouwde vorm kan altijd
weer veranderd of uitgebreid
worden. De beste methode om de
plantjes erin onder te brengen is:
een laagje geëxpandeerde klei-
korrels op de bodem van het
bakje, daarop de bloempot, en de
overblijvende ruimte met klei-
korrels vullen.
De bakjes zijn verkrijgbaar in bruin
en wit (dus ook gecombineerd te
gebruiken) en worden per set van
zes stuks verkocht. Zo'n set bevat
ook vier „schotjes" en twaalf
koppelstukjes. En dat kost dan
bij elkaar f29,75. Die zes bakjes
vormen een halve cirkel. Bij tuin
centra, bloemenzaken, waren
huizen, huishoudelijke winkels,
enz. is het Florie-systeem te koop
Soms heeft een ronde opstelling voordelen
Een goed idee van ANIB (bond van
gehandicapten en arbeidsonge
schikten), Vara en Uitgeverij
Free-Spirit gehandicapten in
Nederland gaan samen een spe
ciaal doe-het-zelf-boek voor ge
handicapten maken! De ANIB
heeft zijn leden opgeroepen om
zelfbedachte oplossingen voor
allerlei dagelijkse en huiselijke
nroblemen waarmee gehandi
capten te maken hebben, in te
sturen.
Er zijn natuurlijk talloze speciale
voorzieningen voor gehandicap
ten; de traplift is er een bekend
voorbeeld van. In de praktijk
hebben vele gehandicapten ech-
Een van de onvriendelijkste kanten van het mo
derne winkelbedrijf vinden wij de manier waar
op ze alles toetakelen met plakkers. Natuurlijk
zijn er prijsplakkertjes nodig in de zelfbedie
ning, anders zou het een chaos worden bij het
afrekenen. En natuurlijk moeten die plakkers
ook stevig kleven, om te voorkomen dat oneer
lijke figuren ze verwisselen voor lagere prijs
jes.
Plakkertjes op pakken havermout,
op cellofaanverpakkingen van
overhemden, op de hals van fles
sen wijn en frisdrank, daar is be
grip voor op te brengen. Maar het
vernielzuchtige geplak door fa
brikanten en winkeliers op on
verpakte textiel, en op kunststof
fen en papieren voorwerpen is
buitengewoon akelig. Ze nemen
niet de moeite om hun prijzen aan
de onderkant van dingen, óf op
een uit het oog vallend randje te
doen. Nee, ze plakken ze er kris
kras op. En niet alleen de prijzen,
maar ook nog eens hun merk-
plakkers, speciale-aanbiedings-
stickers en wat ze allemaal nog
meer handig vinden om te plak
ken.
„Dat gaat gemakkelijk"
Zie maar datje het er af krijgt, als je
zoiets hebt gekocht. Als je er in
winkels iets over zegt doen ze al
tijd heel verwonderd. „O, maar
dat gaat er toch makkelijk af",
zeggen ze.
Maar dat is niet waar. De mensen
tobben zich af met allerlei huis
middeltjes om die ellendige stic
kers van hun nieuw gekochte
spulletjes af te halen. Er zijn sok
ken in de handel die vyf keer in
de was moeten voordat de laatste
sporen van de merk-plakker ver
dwenen zijn. Bij nieuwe kop-en-
schotels moet je soms met een
mes het glazuur er zowat af
schrappen om de prijs eraf te
krijgen. Op huishoudelijke arti
kelen van plastic krijg je altijd
een doffe plek, ongeacht met
welk middeltje je de plakkers er
af haalt.
Een dierbaar boek
Ze doen het ook op boeken. Laatst
vonden wij in een winkel van
Bruna in de uitverkoop een boek
dat we in geen jaren meer hadden
kunnen kopen nadat we het eens
een keer bij het uitlenen waren
kwijt geraakt. Daar hadden we
ons boek weer. Alleen nog even
de grote rode plakker eraf halen,
waar op stond dat dit een speciale
prijsaan bieding van Brunt
We hebben het zo voorzichtig ge
probeerd als een mens het maar
kan doen. Alle randjes eerst los
gemaakt. Niet verder getrokken
*als we dachten dat het fout kon
gaan. Zachtjes gebet met een
vochtig doekje, héél behoedzaam
met een beetje aceton.
Het eind van het liedje is dat we wel
ons dierbare boek weer hebben,
maar met een lelijke uitge
scheurde plek in de voorkant. En
een letter van de titel weg. Een
smerig gezicht.
Wat heeft Bruna tegen boeken (of
tegen zijn klanten) dat hij er
zoiets mee doet?
Wij geloven niet dat het de winke
liers erg veel kan schelen wat
voor last je van hun plakkers
hebt. Het bewijs daarvan hebben
wij wel gekregen bij Albert
Heijn.
Heel handige bon
Dit supermarktbedrijf is al een
poos bezig met een proefneming
met zelfregistrerende kassa's.
Daar is nóg een plakker bij nodig.
Door L. Bakker
Een plakker met cijfers en dunne
en dikke streepjes erop. Dat is
een code. Het artikel wordt, met
de plakker naar beneden, bij de
kassa boven een elektronisch oog
gehouden, en dan komt er vanzelf
uit de kassa een bon waar de soort
artikel en de prys op staan. Heel
handig.
In Amerika heb je dat al. Daar staan
de codes voor het kassa-oog op
diverse verpakkingen meege
drukt. In Nederland experimen
teert Albert Heijn ermee in een
paar supermarkten
Met zelfgeplakte code-stickers.
Van fors formaat. Voorzien van
zeer krachtige kleefstof. Kris
kras op de artikelen. Goed, we
zijn niet anders gewend.
Niet te lezen
Maar gaat dit nu niet een beetje ver
ook op tijdschriften, waar de prijs
al keurig op gedrukt staat, wor
den die codes geplakt. We krijgen
klachten van kinderen. Ze kun
nen de strip achter op de bij zo'n
proef-Albert Heijn gekochte Do
nald Duck niet meer uitlezen.
Waar de grap staat, zit een sticker
overheen geplakt.
Wij schrijven een brief aan de direc
tie van Albert Heijn in Zaandam
en vragen daarin hoe zij zelf over
dit bezwaar denken
Als wij na een week of drie nog geen
enkel antwoord hebben gehad,
sturen wij een beleefde herinne
ring, want zo'n brief kan per slot
van rekening kwijt zijn geraakt,
nietwaar?
Dit lijkt te helpen. Enkele dagen la
ter worden wij opgebeld door een
dame van het A H.-hoofdkantoor,
die vertelt dat A H. ons gaarne
uitgebreid zal inlichten over het
experimentele kassasysteem, en
ons ook met veel genoegen zal
rondleiden in de winkel in Delft
waar die Donald Duck is ge
kocht.
Wij antwoorden dat wij wel onge
zien willen geloven dat A H. met
die zelflezende kassa's een won
derbaarlijk stuk machinerie in
huis heeft, maar dat het er óns
meer om begonnen is te verne
men hoe zij zich voorstellen datje
met het menselijke oog dingen
leest waar een plakker overheen
zit.
„Daar staat niks"
De woord voerster vraagt bevreemd
wat wij dan eigenlijk wel bedoe
len. Op de buitenkant van een
tijdschrift slaat toch niks?
Ja hoor, leggen wij weer helemaal
opnieuw uit Daar staan strips, en
die willen de kinderen lezen.
Daarom hebben we aan u ge
schreven.
Maar, zegt de dame, onze plakkers
zijn niet groter dan een postzegel.
Dat kan toch niet zo'n last geven?
En bovendien, het is allemaal nog
maar een experiment in een paar
van onze supermarkten in het
land.
Zij belooft ons dat zij toch nog eens
het bedrijf
schien een
nze klacht
laand gele-
Hele stapels
Wij gaan opnieuw naar die bewuste
A.H-supermarkt om daar nu nog
eens de hele tijdschriftenstand
door te snuffelen. De oogst van
dit bezoek ziet u op deze pagina
afgebeeld:
Diverse jeugdtijdschriften (Wickie,
Wham, en Flintstones), waarbij
de clou van de stripverhalen op
de achterkant is weggeplakt.
Een met de plakker onbruikbaar
gemaakte bestelbon voor een af-
slankkuur achter op een blaad
je.
(Daaronder) een ten dele onbruik
baar gemaakte verplichte in-
zendstrook voor de oplossingen
van het puzzelblad Denk
sport.
Een voor een kleiner gedeelte ver
minkte inhoudopgave buitenop
een speciale tijdschriftuitga-
model buiten op een modeblad (u
ziet daar nog net een stukje van
rechts onderaan op onze fo
to).
Meestal zijn hele stapels van de be
treffende tijdschriften op dezelf
de manier verminkt.
Verder constateren wij dat ook leu
ke omslagplaten van sommige
bladen met stickers zijn be
plakt.
Het zou toch heel wat aardiger zijn
als A.H. ophield met er zo klak
keloos op los te plakken. Al was
het maar bij wijze van experi
ment...
ter zelf allerlei listigheden be
dacht die het hun mogelijk ma
ken zich in en rond het huis be
hoorlijk te kunnen redden, zon
der telkens afhankelijk te zijn van
hulp van anderen. Misschien zit
ten daar erg knappe uitvindingen
tussen. Maar zelfs eer. heel simpel
ideetje kan een mede-gehandi
capte het leven helpen verlich
ten.
De opzet is dat er uit de praktijk zo
eenvoudig mogelijke, door de
gehandicapten of hun huisgeno
ten, vrienden, enz. te verwezen
lijken ideeèn worden aangedra
gen. De suggestie moet liefst ver
gezeld gaan van een schetsje.
Voorwaarde is dat het idee in de
praktijk bewezen heeft te func
tioneren. Dus geen theoretische
toestanden.
De bond gaat alle inzendingen ver
zamelen en die dan tot een boek
bundelen. Dat zou in het najaar
uit moeten komen. Er zijn al heel
wat suggesties en ideeën binnen,
maar om tot een boek te komen
dat een grote groep van gehandi
capten werkelijk van nut is, heeft
men er méér nodig.
Wie daartoe iets kan bijdragen (en
we zouden eraan willen toevoe
gen: ook ideeen van niet-gehan-
dicapten zullen best welkom zijn)
kan zich melden bij: Vraagbaak,
Postbus 6261, 2001 HG Haar
lem.
riest<*ll'or
«W*ns ui,
'i*
de desk
zal vragen of di<
antwoord weet
van inmiddels i
den. Wij horen d
van A H
Zoiets is toch wel een bijna zeker
bewijs dat de hele zaak ze geen
zier kan schelen
Of hebben wij wellicht te zwaar ge
tild aan enkele toevallige uitzon-
De verzanding misplaksels, de
i bezoek aan een experimentele supermarkt van AH
Wel eens geprobeerd om van een
plank of een stuk plaatmateriaal
een heel smal randje af te zagen9
Dat is niet eenvoudig: in een
recht spoor blijven valt niet mee
en het stukje afval, vooral als het
.kops" is, breekt telkens.
Oplossing: klem een stukje afval
hout onder het te zagen hout en
laat dat enkele centimeters uit
steken. De zaag heeft dan ruim
voldoende houvast. Denk eraan
dat de zaag (dat moet altijd, maar
zeker in zo'n geval) ond' i dl
te hoek wordt gehanteerd zo'n
graad of 45.
Een stukje massief hout valt niet te
buigen. Professioneel doet men
dat onder hoge druk met stoom,
maar de fluitketel is echt geen
goed alternatief. Het lukt wel als
u de plank aan de binnenkant van
de bocht van een aantal dicht
naast elkaar liggende zaagsneden
voorziet. Hoe scherper de bocht
moet worden, hoe dichter de
sneden naast elkaar moeten lig
gen.
Zaag het houdt tot ongeveer drie
vierde van de dikte in. Probeer
het buigen eerst uit (maak het
hout zonodig met de planten
spuit wat vochtig) en als de bocht
zich willig laat vormen, breng
dan wat houtlijm in de zaagsne
den aan wanneer u de plank defi
nitief in de gewenste vorm buigt.
Span of klem het materiaal gedu
rende minstens enkele uren,
liefst een etmaal Verwuder uit
puilende Ujm direct na het bui-
