EEN VRIENDIN VAN DE OPERA
Brief uit
Hong Kong
IHBHlflflHflflliHHBHHHHiHHi
Groente in blik
kan ook bederven
PAGINA 18
EXTRA
MAANDAG 30 APRIL 191MAAN
Droeve schets
Dertig gulden per jaar voor het hele gezin!
Dat kost het lidmeatschap ven de 'Operevrienden
de Vriendenkring ven de Nederlendse Operastichting
Wat krijgt u daarvoor
- echt mea! per jeer gretis het Opera Journaal
rijk geïllustreerd met boeiende beschouwingen en
levendige interviews
- uitnodigingen voor het gretis bijwonen van spe
ciale evenementen, xoels b v. een kostuumshow.
ceuserieen. repetities, disco-avonden
- vrij toegang tot een voorstelling ven de Opera
Studio
gereduceerde toegangsprijs voor een recital van de
befaamde Renato Capecchi
Individueel lidmaatschap: f 20.— p jaar
Juniorlidmaatschap. /15.— p jaar
(tot 25 jaar)
Meldt u zich aan als lid bij het i
Amsterdam - Postgiro 32500
P. C. Hooftstraet 5.
Mevrouw F. is een liefhebster van
opera. Zij gaat naar veel voorstel
lingen toe. Zodoende zag zij in de
programma's van de Operastich
ting ook die advertentie staan die
opwekte om lid te worden van
„Operavrienden", de Vrienden
kring van de Nederlandse Ope
rastichting. De opwekking werd
aantrekkelijk gemaakt met de
belofte van acht keer per jaar gra
tis het blad Opera Journaal („rijk
geïllustreerd met boeiende be
schouwingen en levendige inter
views", zegt de advertentie), en
ook o.a. gratis bijwoning van re
petities en kostuumshows. Daar
voelde mevrouw F. best wel wat
voor en zo gireerde zij 30 gulden
voor een lidmaatschap voor haar
en haar gezin. Dat was op 7 juni
van het jaar 1977.
Niets gekregen
Een nieuw operaseizoen begon.
Opera's kwamen en gingen. Vaak
met mevrouw F. onder het
publiek, in de pauzes bladerend
in het interessant blad Opera
Journaal. Dat had zij echter los
aan de kassa moeten kopen. Want
toegestuurd kreeg zij niets. Van
de hele Operavrienden had zij se
dert haar contributiebetaling
nooit iets vernomen. Zij belde
een paar keer op, en kreeg te ho
ren dat de ledenadministratie in
de war wasmaar in orde gemaakt
zou worden. Doch er kwam niets,
en verdere telefoontjes en brie
ven leverden al evenmin iets
op.
Vergeefse brieven
Na een jaar werd zij echt boos. Het
was weliswaar maar 30 gulden,
die zij had betaald, maar je wil je
geld toch ook niet zomaar weg
gooien. Op 25 oktober 1978
schreef zij aan de Operavrienden;
„Ik wil dat u mijn geld onmiddel
lijk op mijn giro terug stort".
Door L. Bakker
Zij kreeg geen enkel antwoord op
deze brief. Daarom schreef zij op
26 november 1979 aan de Neder
landse Operastichting. Daar was
immers de vereniging zulke goeie
vrienden mee, nietwaar? „Kunt u
wellicht iets hieraan doen?",
vroeg mevrouw F. daarom aan de
Operastichting. Geen ant
woord.
Na nog een maand wachten vroeg
mevrouw F. aan onze krant:
„Weet u raad?"
Wij stuurden een brief aan zowel
het secretariaat van de Opera
vrienden als aan de directie van
de Nederlandse Operastich
ting.
De Operastichting reageerde:
„Hoewel wij natuurlijk zeer ver
heugd waren toen een aantal ope
rabezoekers besloot een Vrien
denkring op te richten, beteken
de dit niet dat wij ons met de gang
van zaken zouden gaan bezig
houden". Enfin, men wilde wel
aan de secretaris van de Opera
vrienden vragen of hij de zaak
eens bekeek.
Dat werd gedaan, want twee weken
later ontvingen wij een brief van
de Operavrienden waarin ons
werd geschetst in welke diepe
moerassen de administratie van
zangminnende goedwillenden
bij enige tegenslag blijkt te kun
nen verzinken.
„Het is al met al een inderdaad on
bevredigende gang van zaken",
meldde ons de secretaris van de
vriendenkring in zijn brief. „Op
zichzelf is het juist dat onze
adressenadministratie, die door
een adresplaatjesbureau werd
verzorgd, enige tijd geleden ver
moedelijk door gebrek aan be
kwaam personeel geheel in de
war is geraakt. Het kwam voor
dat onze leden aankondigingen
van een hengelsportvereniging
ontvingen, en dat onze publika-
ties naar aangeslotenen bij een
voetbalclub werden gezonden.
Dit was voor ons allengs aanlei
ding om van bureau te verande
ren. Maar dat heeft wel een na
sleep van allerlei individuele na
weeën ten gevolge gehad".
„Enige naijling
Wat opgewekter voegde de vrien
densecretaris hier aan toe; „Aan
enige naijling van de verwerking
van nieuwe leden valt in de prak
tijk overigens niet te ontkomen".
Hij had, schreef hij nog, inmid
dels kunnen nagaan dat me
vrouw F. ondanks dat zij nooit
iets had ontvangen, in de loop der
tijd twee keer op de verzendlij
sten had gestaan. Dus welke
voetballer is er op haar naam naar
de operarepetities ge
weest...?
Mevrouw F. mag nu dit jaar nog lid
zijn voor haar 30 gulden van 1977.
De secretaris heeft haar maar
weer eens als nieuw lid op de lijst
gezet. Hij „hoopt" dat het met de
toezending van het operablad en
de andere faciliteiten voor me
vrouw F. in orde komt.
ENSCHEDE - De verkopers van aspirant-klantenadressen doen
kennelijk ook al aan uitvoer. Een niets vermoedend slachtoffer in
Enschede kreeg een luchtpostbrief uit Hong Kong, en nadat hij
het blauwe papier had opengevouwen, bleek het niets anders te
zijn dan reclame voor een confectieconcern.
„Wilt u zo vriendelijk zijn in uw eigen belang voor een afspraak te
bellen met... in hotel... in Amsterdam", schreef het groepje heren-
en dameskleermakers. „De heer... ontvangt na afspraak van 10 tot
20 uur. Als hij er niet is, laat dan een telefonische boodschap voor
hem achter". De Enschedeër ademde op, toen bleek dat er geen
bedreiging bij stond voor het geval hij niet zou reageren.
Een Brits pak uit Hong Kong zou hem volgens de prijsopgave 400
tot 550 kosten. Of hiermee guldens bedoeld waren of stokslagen,
vermeldde de brief niet. Het was wel een wollen winterpak. Een
Harris Tweed Sport colbert zou 275 tot 450 moeten kosten, een
wollen blazer 275-450 en een Engelse angora-jas 900-1250. Voor
zijn vrouw hadden ze onder andere zuiver zijden blouses te koop
voor 75 tot 150.
Uitverkoop
Hij had net een pak in de uitverkoop gekocht, ook uit Hong Kong,
en wel voor 75 gulden. En hij troostte zich met de gedachte dat het
bedrijf dat zijn adres had verkocht aan de Hongkongse produ
centen van Britse kleren, iets aan hem had verdiend.
Ongemerkt pak je een stuk steen op, leuke vorm denk je en dan... ach wat moet ik er eigenlijk mee...weg.
Maar dat mooi of grappig gevormde stuk steen kan beschilderd tot een heel leuke decoratie worden
gemaakt. Op deze foto ziet u er voorbeelden van.
DEN HAAG - Groente in blik is evengoed aan bederf onderhevig
als gewone etenswaar. Conserven die men langer dan twee jaar
bewaart, verliezen aan smaak, kwaliteit en vitaminen. Ook al
schrijven bepaalde producenten dat hun waar onbeperkt houd
baar is, hetgeen vooral in Duitsland wel gebeurt, dan nog is het
raadzaam champignons en spinazie niet langer dan een jaar te
bewaren. Erwten, bonen en kool houden het wel twee jaar uit,
maar je weet nooit hoelang de blikken al bij de handel hebben
gelegen.
Bij fruit in blik komt een deel van de vitaminen op den duur in het
sap terecht. Geopende blikken moeten zo gauw mogelijk worden
leeggemaakt. Het lood waarmee het blik is gelast, komt onder
invloed van zuurstof in het voedsel terecht. Blikken met bolle
uiteinden kan men beter onmiddellijk weggooien. Die zijn ken
nelijk niet luchtdicht afgesloten geweest en er hebben zich gas
sen in ontwikkeld.
De meeste Europese blikken hebben van binnen een extra be-
schermlaagie. Dat missen veel blikken uit landen als Taiwan en
Hong Kong, waardoor zij sneller roesten. Ook bestaat het gevaar
dat deeltjes van het blikmetaal in de etenswaar terecht ko-
Sierpleister is een muurde
coratie, die de laatste jaren
steeds meer wordt toege
past. Pleisteren is een
techniek waarbij een
vloeibare substantie op de
wand wordt aangebracht
een gestructureerd op
pervlak te krijgen. Het
biedt vele voordelen. Het
is een van de voordeligste
wandafwerkingen, een
voudig aan te brengen en
sommige soorten zijn af
neembaar met een vochti
ge doek.
De verschillende soorten pleister
onderscheiden zich naar dikte en
korrelstructuur. Er zijn dunne
pleisters, die met een kwast of
rolborstel kunnen worden aan
gebracht. Hiermee kan men geen
grove structuren maken. Een
voordeel van deze pleisters is de
mogelijkheid ze aan te brengen
op behang, mits dit nog stevig
vast zit.
Dikke pleisters, die zeer grove
structuren mogelijk maken, zijn
niet op behang aan te brengen.
Beide soorten kan men wel toe
passen op een ondergrond van
hout, spaanplaat, gipsplaat en
andere dragende materialen. De
dikke pleisters worden gewoon
lijk alleen in wit verkocht. Wil
men toch een kleurtje dan is het
mogelijk het geheel na het pleis
teren te schilderen, of het pleis
terwerk vooraf te mengen met
verf. Men moet in dit laatste ge
val, dat extra schilderwerk uit
spaart, wel de hele benodigde
hoeveelheid in één keer aanma
ken.
Onder de sierpleisters nemen de
kunststof sierpleisters een be
langrijke plaats in. Men kan ze
droog kopen, waarna men ze
moet aanlengen met water.
Kunststof pleisters zijn in aan
schaf wel duurder dan normale
sierpleisters, maar ze hebben ook
een aantal voordelen. Wanneer
het karwei op een dag niet klaar
komt, kan men er de volgende
dag mee doorgaan zonder dat er
kleurverschil optreedt. Mocht de
aangebrachte laag op een of an
dere manier beschadigd raken,
dan kan men deze plek met over
gebleven materiaal onzichtbaar
herstellen. Dit zijn positieve ei
genschappen.
Een ander voordeel, dat ook zeker
niet onvermeld mag blijven, is
dat kunststof pleister vrij ge
makkelijk kan worden verwij
derd. Men moet hiervoor het
pleister met water bevochtigen,
waama men het met een pla-
muurmes eraf kan steken. Dit
kan nodig zijn, wanneer men in
plaats van pleisterwerk weer be
hang wil aanbrengen.
De ondergrond
Voor het aanbrengen van sierpleis
ters heeft men een schone, droge,
vlakke en harde ondergrond no
dig. Grote gaten, scheuren e.d.
moet men eerst repareren. Glad
de verflagen ruwt men op met
schuurpapier en neemt men ver
volgens af met ammonia. Onder
gronden van baksteen, olieverf
en sterk zuigende oppervlakken,
behandelt men eerst met een
voorstrijkmiddel omdat de pleis
ter vocht afstaat aan een droge
ondergrond en dan niet voor de
binding beschikbaar is.
Sierpleister kan men op verschil
lende manieren aanbrengen. Bij
voorbeeld met een spuitpistool.
Het is belangrijk bij het zo ge
lijkmatig mogelijk aanbrengen
van de pleister, de pleisterspaan
steeds onder een hoek van 30 graden
met de wand te houden.
Wanneer men een rechte struc
tuur wenst beweegt men de spaan
rechtstandig van beneden naar bo-
Men kan andere structuren ver
krijgen door met de spaan na het
aanbrengen van de pleister, draai
ende bewegingen te maken op de
Dergelijke apparatuur moet men
voor een goed gebruik door-en
door kennen en komt daarom
niet zo zeer voor de doe-het-zel-
ver in aanmerking. Het gaat heel
wat gemakkelijker met een
spaan. Dat is een vlak, houten of
kunststof bord, dat men op twee
manieren kan gebruiken. Men
kan er een bijna vlakke laag mee
aanbrengen, maar ook een korre
lige structuur door met de korrels
als het ware strepen in de pleis
terlaag te trekken.
Een andere mogelijkheid is het
aanbrengen van dunne pleister
met een mohair roller en van dik
ke pleister met een roller van
schuimplastic. Een harde borstel
is zeer geschikt om dikke pleis
tersoorten een grove structuur te
geven. Het beste resultaat geeft
een volstrekt willekeurig bewe
gingspatroon met de borstel.
Het aanbrengen
Het is belangrijk de sierpleister zo
gelijkmatig mogelijk aan te bren
gen. Het maken van een struc
tuur in de pleister moet gebeu
ren, wanneer de pleister niet
meer aan de droge spaan of bor
stel blijft kleven. Sommige sier
pleisters kan men na het aan
brengen „fixeren" met een soort
vernis, waardoor de wand minder
snel vuil wordt.
Zelf gemaakte pleister
Behalve de kant-en-klare produk-
ten die overal te krijgen zijn, kan
men ook zelf een sierpleister ma
ken, die zeer goedkoop is en het
zelfde decoratieve effect heeft.
Hiervoor is nodig: een grote hoe
veelheid oude kranten, behang
selplaksel, water en muur
verf.
Men begint met het in kleine snip
pers scheuren van de kranten.
Hierover giet men water tot het
geheel doorweekt is. De brei zal
slinken, waarna men dezelfde
handeling herhaalt tot men er
voldoende van heeft. Het papier
laat men volkomen doorweken
totdat het uit elkaar valt. Dan
maakt men een pakje behang-
plaksel aan en vermengt men dit
met de krantensnippers. Deze
pap laat men een dag weken en
voegt indien nodig extra water
toe. Men kan ook toiletpapier ge
bruiken, maar dit maakt de pleis
ter aanzienlijk duurder.
De pleister is het best aan te bren
gen met een harde kwast of bor
stel. Na het drogen, wat geruime
tijd vergt, kan men met Latex-
muurverf de gepleisterde wand
in de gewenste kleur krijgen.
Vanwege de zeer grove structuur
zal een tweede verfbehandeling
vaak nodig zijn.
In principe kan men elke pleister
soort bij wijze van .experiment
met extra toeslagen als papiers
nippers of zeer fijn grind of
„split" aanvullen. In zo'n geval
doet men er goed aan een kleine
hoeveelheid aan te maken en op
de wand aan te brengen om te
zien of de verkregen structuur is
wat men zich had voorge
steld.
Vakken
In plaats van een wand als één ge
heel te bepleisteren, kan men hier
ook enige variatie in aanbrengen.
Zo kan het bijzonder aardig zijn
een te pleisteren wand in kleinere
vlakken te verdelen wanneer
men die wand visueel wil onder
breken. Deze kleinere vlakken
zet men af met latten van 1,5 cm
dikte. Tussen de laften brengt
Men kan ook enige variatie in de pleisterwand aanbrengen. Hiervoor moet het muurvlak in vakken wordei
verdeeldafgezet met latten van lJjcm dikte. Tussen de latten komt de pleister. Na het pleisteren vervangen w
hulplatten door hardhouten donker gekleurde latjes. Het resultaat is erg rustiek.
men het pleister aan (zie teke
ning). Na het uitharden verwij
dert men de latten, behandelt het
pleisteroppervlak eventueel met
muurverf, en brengt op de plaats
van de hulplatten. hardhouten
donker gekleurde delen aan met
dezelfde afmetingen als de hul
platten. Deze hardhouten sierlat-
ten zijn niet als hulplatten te ge
bruiken, - omdat de hardgewor-
den pleister er niet goed vanaf te
krijgen is.
In het algemeen kunnen we zeggen
dat met sierpleisters ontzettend
veel effecten te bereiken zijn, die
ook zeker ruimtevergrotend
kunnen werken. Omdat de pleis
ter niet al te moeilijk is aan te
brengen en iedereen zijn eigen fa-
tasie kan botvieren in het beden
ken van een structuur, is het een
wandafwerking, die op vele
plaatsen bruikbaar is.
De nieuwste ontwikkeling op hel
gebied van scherpstellen van fo
to- en filmcamera's is een inge
bouwde „radar", een instrument
dat geluidsgolven uitzendt naar
het te fotograferen of te filmen
object. De teruggekaatste golven
geven precies aan wat de afstand
is en de camera stelt zich daarop
in. Zo'n technisch snufje kostte
dertig jaar geleden nog een mil
joen, nu zit het als handig acces
soire in je camera...
Rijbewijzen mogen thans in Ne
derland kleurenpasfoto's worden
gebruikt. Dat heeft een soms las
tig misverstand geschapen; me
nigeen denkt dat nu ook een pas
foto in kleur mag worden ge
bruikt voor het paspoort. Dat is
niet zo. Hiervoor is nog geen in
ternationale regeling, en die is bij
paspoorten nu eenmaal onmis
baar. Als u dus pasfoto's bestelt,
zeg er dan even bij of ze voor rij
bewijs of uw pas bestemd
zijn.
Vrij kort nadat het overvloeisys-
teem in de professionele fotowe
reld ingeburgerd is geraakt, komt
het ook al beschikbaar voor de
amateur. Overvloeien is: bij een
dia-projectie niet abrupt de ene
dia na de andere, maar de ene
langzaam laten vervagen, terwijl
de volgende „opkomt". U kent
dat effect wel van de televisie.
Wie er belangstelling voor heeft,
moet er bij aankoop van een pro
jector op letten of er een zgn.
„dissolve-unit" ingebouwd is.
Daarmee is dat overvloei-effect te
bereiken.
Flitslicht voor de camera is te
genwoordig ook bruikbaar voor
belichting op grote afstand. Het
licht wordt breed gespreid (voor
groothoeklenzen) of gebundeld
om op grote afstand met de tele
lens opnamen te maken. Intussen
is er zelfs gekleurd flitslicht ver
krijgbaar, om speciale effecten te
bereiken. Ondanks de mogelijk
heden van de snelle films, die het1
flitsen overbodig schijnen te ma
ken, is het flitsen nog altijd een
belangrijk element in het fotoge-
beuren.
