Fiat Ritmo 65 CL
grappig karretje
Imposante
diesel
van Volvo
iUrJaagpad f.. /e.dtfry
Jjennis k 05 c heUcinJ
ITERPAG 21 APRIL 1979
Het valt niet mee in de autowe
reld origineel te zijn. Er valt
niet zo bijster veel
der deze zon te verzinnen. Daar
komt nog bij dat auto's tegen
woordig voor een groot deel
door computers worden ont
worpen. Dat en dat moet het
worden, zus en zo verlangt het
publiek, gooit dat allemaal in
de computer en het aanvaard
bare compromis rolt er uit. Een
beetje schaven hier, wat aan
passen daar en het ontwerp
staat zwart op wit. Met het risi
co dat het gebakken produkt
als twee druppels water lijkt
op dat van de concurrent.
Het is een grote verdienste van
Fiat dat het toch nog zoveel
aparts in de Ritmo heeft kunnen
stoppen. Die opvallende kunst
stoffen bumpers voor en achter
zijn niet helemaal origineel.
Men kan ze al terugvinden bij
Simca, bij Volkswagen, bij Re
nault enzovoorts. Maar ze ge
ven vooral door de uitsparin
gen aan de voorkant voor het
radiatorrooster en aan de ach
terkant voor de laadruimte de
Ritmo iets bijzonders. Daar
moet men de zeer apart gesty-
leerde velgen, de ronde deur-
sluitingen en de opvallende
buitenspiegels even bij optel
len en men heeft een verschij
ning, die toch de aandacht
trekt. Dat hebben wij tijdens de
korte periode dat wij de Ritmo
65 CL reden aan den lijve kun
nen ondervinden. Velen waag
den er nog een extra oogje aan
al is de wagen al enige tijd op de
Nederlandse markt.
Fiat heeft vier versies uitge
bracht: de 65 L en 65 CL beide
CL (met een vijf versnellings
bak en een 1500 cc motor van 75
pk). Het goedkoopste exem
plaar in deze Ritmo-serie kost
bijna 13.000 gulden, het duurste
bijna 16.000. De door ons bere
den driedeurs 65 CL kwam op
een prijs van f.14.220. Daar ko
men natuurlijk nog afleve-
ringskosten bij.
Alle Ritmo's hebben voorwiel-
aandrijving. Dat betekent on
der meer geen cardanastunnel
in de cabine. Derhalve een aan
zienlijke ruimtcwinst. Daar
naast hebben de constructeurs
gewoekerd met de beschikbare
ruimte zodat we rustig kunnen
stellen dat het geinige wagen
tje een royale reserve aan ruim
te biedt. Dit natuurlijk gezien
i relatie tot de beperkte bui-
We somden al enkele opvallende
attributen op die de Ritmo on
derscheidt van zijn concurren
ten. In de wagen kan men er nog
meer vinden. Zoals de zoge
naamde tuimelschakelaars
voor de verschillende com
mando's. Wel aardig en zeker
niet onhandig, maar we hebben
eerlijk gezegd geen winst kun
nen ontdekken ten opzichte
van de normale knopjes en
hendels die men in andere au
to's tegenkomt. Daarentegen
hebben we het wel betreurd dat
er nergens een lichtje op of
naast die tuimelaars zat. In het
donker hebben we ons diverse
malen vergist tussen de achter
ruitverwarming en de achter-
ruitwisser. (Dat laatste zat ove
rigens wel op onze 65 CL, even
als trouwens een intervalrui-
tenwisser). Ook misten we node
een lampje dat brandde als de
choke uitstond. Merkwaardig
dat juist een zo vaak ge
bruikt onderdeel in vele au
to's geen waarschuwingslicht
je meekrijgt.
Overigens vonden wij die choke
hefboom bepaald niet de ge
lukkigste vondst van deze Rit
mo. Reeds de eerste dag hielden
we ons hart vast bij het uit
trekken van de choke en wat we
toen al vreesden werd later
waarheid: de choke bleek niet
bestand tegen de krachten die
al te gemakkelijk op zo'n hef
boompje worden gezet. Het
ging prompt kapot...
Heel wat enthousiaster zijn we
over de voortreffelijke stoelen,
die de Ritmo heeft meegekre
gen. We hebben in dit hoekje
e autorubriek vaak ge
noemd. Maar de zetels in deze
Ritmo laten nauwelijks wat te
wensen over. Prettig opgevuld.
Goed gevormd. Aangename
steun in de rug. En bovenal een
comfortabel lange zitting.
Het zijn overigens stuk voor stuk
details. Want de Ritmo ziet er
niet alleen leuk uit, hij rijdt ook
leuk. Hij heeft een uiterst soe
pele motor, die een pittige rij
stijl toelaat en de wagen tot te
gen de 160 kilometer op de tel
ler kan opjagen. Het karretje
ligt als een blok op de weg, is
nauwelijks uit zijn baan te til
len, laat zich heel gemakkelijk
besturen en is uiterst gemakke
lijk te manoeuvreren. De ver
snellingsbak in onze testauto
was nog wat aan de stugge kant
maar dat kan ook de jonge leef
tijd van de auto zijn geweest.
We weten uit de beschikbare do
cumentatie dat de construc
teurs er alles aan hebben ge
daan om het geluidsniveau in
de wagen tot het uiterste te be
perken. Natuurlijk is niet eéri
middenklasser helemaal ge
ruisloos. Maar in elk geval
hebben de Italiaanse ontwer
pers het volume tot zeer aan
vaardbare proporties weten te
rug te dringen. Wat e
bijdrage betekent aan het c
De regering heeft kortgeleden
opgeroepen tot zuinigheid.
Zuinig zijn met energie. Niet
alleen 's avonds de gordijnen
dicht en de verwarming wat
vroeger omlaag maar in alle
opzichten voorzichtig om
springen met de beschikbare
brandstof.
En natuurlijk wordt daarbij de
wijzende vinger meteen ge
richt op de automobilist. Die
is het immers, die aanwijs
baar altijd energie aan het
verbruiken is. Die - als we
sommigen zouden moeten ge
loven - eigenlijk altijd energie
aan het verspillen is.
Larie natuurlijk. Het gros van
de door auto's verbruikte
brandstof wordt nuttig, heel
nuttig besteed. Maar dat wil
niet zeggen dat het nooit zui
niger zou kunnen. In tal van
publicaties wordt ons van
daag de dag voorgehouden
dat het beslist wel zuiniger
kan. En dat het ook zuiniger
moet. Zinvolle publicaties, die
het goede doel kunnen dienen:
dat we met z'n allen zuiniger
worden met benzine en olie.
En dus met energie. Van de
noodzaak daarvan zijn im
mers ook wij overtuigd.
Maar het moeten wel eerlijke en
zinnige publicaties blijven.
Als we een publicatie van het
ministerie van economische
zaken tegenkomen waarin
ons wordt verteld dat we met
zijn allen 10 tot 25 procent van
de verreden benzine en diesel
olie nutteloos de lucht inbla
zen dan gaan onze stekels toch
een beetje overeind.
"Vermorst. Achteloos gebruikt.
Of gewoon verspeeld met het
gaspedaal", constateert de
brochure, uiteraard zonder
blikken of blozen. Natuurlijk
worden dan de jakkeraars
weer ten tonele gevoerd. Maar
die zijn het niet alleen. Die
"scheurders" zijn niet de eni
ge boosdoeners. Weineen, we
dragen een collectieve schuld.
We spelen teveel met het gas
pedaal voor de stoplichten en
zovoorts, enzovoorts. En dan
komen we weer de vele waar
schuwing die de laatste jaren
al zo vaak in druk hebben ge
zien.
Nogmaals, we hebben daar geen
bezwaar tegen. Integendeel.
Automobilisten kunnen niet
genoeg met hun neus op het
feit worden gedrukt, dat een
goed onderhouden motor, de
juiste bandenspanningrus
tig rijden en dergelijke din
gen niet alleen minder kosten
aan de benzinepomp opleve
ren maar dat ze ook bijdragen
tot een lager energieverbruik.
Maar om glashard te beweren
dat iedere automobilist zon
der moeite tien tot zelfs vijfen
twintig procent zuiniger kan
rijden is om het woord
nogmaals te gebruiken ge
woon larie. Wie eens heeft ge
probeerd een ingekankerde
fout uit het rijpatroon te krij
gen weet hoe moeilijk dat lukt.
Met kan vaak met de beste
voornemens van start gaan
maar hoe snel zijn die goede
plannen niet alweer vergeten.
Bovendien brengt zoiets het
verbruik echt geen tien tot
vijfentwintig procent terug.
Dat zou alleen kunnen lukken
als de automobilist zich wat
meer aantrok van een van de
laatste adviezen: neem vaker
het openbaar vervoer.
Dat is een aambeeld waarop
van bepaalde zijden al zo
vaak en zo hard is gehamerd.
Het lijkt ons niet nuttig daar
op hier nog eens breedvoerig
in te gaan. Alleen willen we op
één ding wijzen. Het is niet
goedkoop voor een automobi
list om een bus of trein te ne
men. In de discussie wordt
immers zo vaak vergeten dat
een automobilist die de tram
of trein neemt heel wat duur
der uit is dan de fietser, die
aan het openbaar vervoer de
voorkeur geeft. Want ook al
laat men de auto thuis: de vas
te kosten gaan normaal door.
De afschrijving, de motorrij
tuigenbelasting, de verzeke
ring en eventueel de garage-
kosten. En die zien we nergens
in al die vriendelijk adviezen
vermeld.
Voorlichting is goed. En mis
schien kunnen we met zijn al
len door de auto's goed te on
derhouden en wat bedaarder
te gaan rijden best flink wat
bezuinigen. Maar laten ze ons
niet proberen larie op de
mouw te spelden. Dan helpen
al die goede adviezen ook niet
fort v
i de a
tenmaten.
Alles bij elkaar kan men wel
proeven dat we best gelukkig
waren met deze grappige en
handige Ritmo. Die bovendien
aan de benzinepomp ook niet al
te gek deed. Al zijn we in zijn
klasse wel eens wagens tegen
gekomen die het zuiniger deden
dan de eéri op elf of twaalf die
deze Ritmo liet noteren. Maar
het zij hem vergeven, er ston
den vele plusjes tegenover...
Volvo is de eerste Europese fa
brikant die een zescilinder
diesel op de markt brengt.
Mercedes en Audi zaten met
hun soepele vijfcilinders
dicht in de buurt maar Volvo
heeft toch de eer voor zich
opgeëist als eerste met een
indrukwekkende zescilinder
te komen. De fabriek geeft
een topsnelheid op van 148
kilometer per uur. Waarmee
hij de snelste onder zijn broe
ders zou zijn. In de praktijk
blijkt hij nog rapper uit de
voeten te kunnen. En de fa-
brieksopgave van de accele
Volvo komt als
eerste Europeaan
met een
zescilinder diesel.
In twee
uitvoeringen
leverbaar (in
juni): een
tweedeurs en met
achterdeur.
De wagen heeft
een normale
voorkant. Alleen
achterop is de
aanduiding D 6.
ratie (naar 100 km in 17 se
conden) blijkt ook al erg be
scheiden te zijn. Het is te ho
pen dat de opgave van het
verbruik (8,7 liter op 100 ki
lometer) ook aan de royale
kant is.
In elk geval zijn die prestaties
opvallend. Overigens geheel
passend in de filosofie die
Volvo met Volkswagen bij de
ontwikkeling van deze die
selmotor heeft opgezet: het
moest een snelle, rustige en
comfortabele diesel worden.
Ze spreken zelf van een "com-
fortdiesel". Daarom zit deze
dieselmotor in een wagen met
veel extra's: getint glas, over
drive, stuurbekrachtiging,
lederen bekleding en meer
van dergelijke aangename
bijzonderheden. Goed, men
moet er tegen de veertig mille
voor betalen. Maar men krijgt
er op de lange afstanden - die
de dieselrijders meestal af
leggen - een fijn brok comfort
voor terug.
Weinig geluid, snel optrekken,
flinke maximum snelheid en
zuinig in het gebruik zelfs
met zo'n zware bak) gaan ge
paard met de eigenschappen,
die alle grote Volvo's al heb
ben zoals een goede weglig-
ging, een koersvastheid en
veiligheid in vele opzichten.
Volvo hoopt er dit jaar 15.000
van om te zetten.
De bloemen gaan v;eer bloeien,
en nu dansen weer alle koeien.
En, heb je t warm?
Hoor je de brandtalarm?
Het bos is in brand, w V/S
misschien lees je 't morgen in de krant
Akash RAMDAS 9jaar-LÈiderdorp.
Qj
ame imsiHof ^7
Z J 0-O.ï)
flJcbortyaeneVllcl
Voor kinderen van 4-12 jaar.
elke zaterdag in deze krant.
Inzendingen (met vermelding
van naam, adres, leeftijd) naar:
Kinderrubriek
"De Klepperdoos"
Witte Singel 1
Leiden
SVo\<noo«
s V
- - --
Sirrpo ne
vV/ voce
- O rn A _(ooO
at
m v
m
SB
De bouwboer
Een bouwboer heeft veel lande
rijen. Hij heeft geen vee zoals
de veeboer.
Hij verbouwt mais, tarwe, rog
ge, haver, groente, aardappe
len. En een bouwboer heeft
veel machines om alles te
verbouwen. Hij heeft een
traktor, en als hij een groot
stuk land heeft dan gebruikt
hij een vliegtuig om het on
kruid te bestrijden, 's Winters
doet hij een kursus wat er
nieuw is of het onkruid be
strijding beter moet worden.
En 's zomers moet hij hard wer
ken op het land.
Robert Hoogenkamp
klas 4B
Oudhoornseschool
Alphen aan den Rijn
Freddy v.d. Kraan (8 jaar)
Fagelstraat 28, Katwijk aan Zee
5 t ok roóS 44
L ei Jtn
b j C/ar
