Glastuinbouw moet hoge
kosten terugverdienen
'De organisatie in Libanon begint op gang te komen'
EISEN VAN CHINA
TE HOOG GESTELD
ZATERDAG 7 APRIL 1979
Na de afgelopen koude winter is het duidelijk dat de technisch sterk ontwikkelde glastuinbouw ook zij?
kwetsbare kanten heeft...
DEN HAAG - De Nederlandse glastuinbouw kijkt met eni
ge zorg naar de dag van morgen. Wat zal het oogstjaar 1979
brengen? Het antwoord op deze vraag zal voor een groot
deel in de komende belangrijke maanden worden gege
ven. Op dit moment is zeker dat de in de teelten gestoken
kosten hoger zijn dan ooit. Alleen al de energiekosten
liggen per bedrijf vele duizenden guldens hoger dan be
groot. Ook andere kosten stijgen door. Om er dus in 1979
„uit te springen", zal de glastuinder belangrijk meer dan
normaal moeten ontvangen.
üp wat langere termijn zijn de zor
gen niet kleiner. In de jaren '80
wordt een afgenomen groei van
de consumptie verwacht, een
verder stijgende energieprijs en
een toenemende concurrentie
vanuit landen met lagere loon
kosten. Tel daarbij op dat de glas
tuinbouw er bij een aantal poli
tieke beslissers niet zo best op
staat, en het sombere beeld is
compleet.
Daarom lijkt het zinvol om vandaag
(tal van Nederlandse glaskwe
kers houden vanmiddag nog tot
5 uur „open huis" voor het grote
publiek) een beschouwing te
wijden aan de vraag hoe we er
voor staan en hoe we verder moe
ten.
Gemoderniseerd
Het produktieapparaat van de glas
tuinbouw is in de achter ons lig
gende jaren vérgaand gemoder
niseerd. De laatste paar jaar
wordt er jaarlijks meer dan een
miljard gulden geïnvesteerd in de
rond 8000 hectare kassen (circa
4500 ha groenten en 3500 ha
bloemen). Terwijl de areaalsuit
breiding slechts enkele procen
ten bedraagt, wordt het niveau
van het apparaat op een steeds
hoogwaardiger en optimaler peil
gebracht.
Zo is 70 tot 80 procent van alle kas
sen jonger dan 10 jaar. Binnen die
kassen wordt geïnnoveerd
(nieuwigheden aangebracht) bij
het leven. Overheidshulp als de
rentesubsidieregeling en ener
giebesparingsregelingen is in
tensief gebruikt. Daardoor loopt
de produktiviteit per man en per
„eenheid energie" regelmatig op.
Tegelijkertijd blijft de totale
werkgelegenheid licht groeien op
een niveau boven 60.000 manja
ren. Intensivering dus.
Een modern afzetinstrument zorgt
ervoor dat van de ruim 3 miljard
produktiewaarde 70 tot 80 pro
cent de grens over gaat. Een
kostbare injectie voor de han
delsbalans, die steeds verder in
het rood lijkt te gaan.
Op zich staat het produktieappa
raat er dus beslist niet slecht
voor. Integendeel. Maar stilstand
zou in dit verband al hollende
achteruitgang betekenen. Daar
om is het van belang, dat alles
wordt gedaan om sterke tuin
bouwcentra te handhaven. De
deze week in werking getreden
reconstructieregeling voor oude
glastuinbouwgebieden kan tuin-
bouwgrond in tuinbouwhanden
houden. Wat de stimulering van
energiebesparing betreft, moeten
we snel uit de situatie zonder
bruikbare regelingen. En wat de
rentesubsidie aangaat, wensen
wij een behandeling die enigszins
opweegt tegen de faciliteiten van
onze concurrenten. Of ze nu on
der glas of in de volle grond telen.
Eenzijdig ingrijpen voor de glas
tuinbouw, zoals de EG-commis-
sie wil, is dan ook niet te verte-
Op Europees niveau is trouwens
veel meer werk aan de winkel.
Om de glasgroenteteelt tegen on
redelijke concurrentie te be
schermen, is de laatste zeven jaar
een stelsel van referentieprijzen
ingevoerd, dat momenteel voor
de hoofdprodukten tomaten en
komkommers een redelijke be
scherming biedt. De ontkoppe
ling van de referentieprijzen van
de interventieprijzen, die vorig
jaar is gerealiseerd, brengt nu ook
voor tomaten zijn geld op. De vo
rige week vastgestelde referen
tieprijzen voor tomaten zijn met 5
procent verhoogd. De aanpas
singscoëfficiënt voor vollégrond-
stomaten is tegen onze wens in
echter niet verlaagd. Ook op an
dere onderdelen van het stelsel
bestaat een aantal gerechtvaar
digde wensen.
Snijbloemen
De noodzakelijke gelijkwaardige
invoerbescherming voor
snijbloemen laat voorlopig nog
op zich wachten. In de komende
weken zullen de voorstellen van
de organisaties voor een certifica-
tensysteem nog eens indringend
onder de aandacht van de natio
nale en de EG-overheid worden
gebracht. Voor de hoogwaardige
Europese bloementeelt is het on
aanvaardbaar dat importerende
landen doorgaan met veel te gro
te uitbreidingen, die dan vervol
gens de EG-markt volledig kun
nen verstoren.
De komende uitbreiding van de EG
levert voor de glastuinbouw gro
te risico's op. Ook hier bestaat het
gevaar dat elders met kunst- en
vliegwerk produkties worden
opgezet waarvoor in feite geen
marktruimte aanwezig is. Een
beheerste uitvoering van de uit
breiding kan grote ongelukken
zowel daar als hier voorko-
Energiebeleid
Nationaal blijft het tuinbouwener-
giebeleid een punt van zorg.
Steeds vaker wordt de tuinbouw
afgeschilderd als de grote ener
gieverspiller, die ons kostbare
gas voor een prikje de lucht in
werkt. Daarbij wordt vergeten
dat onze glastuinbouw voorlopig
ook zo ongeveer de grootste zon
necollector ter wereld vormt; dat
geweldig veel wordt gedaan aan
energiebesparing, dat de prijs
van het tuinbouwgas in zeven
jaar ongeveer is verdrievoudigd
en dat tegenover dit gasverbruik
ook grote opbrengsten staan.
Vorige week is komen vast te staan
dat de tuinbouwgasprijs per 1
april met een halve cent per ku
bieke meter omhoog gaat volgens
de vierjarenafspraak. De behoef
te van overheidszijde om op
grond van de uitbreiding van het
glasareaal er nog eens een halve
cent op te zetten, wordt voorlopig
dus niet verwerkelijkt. De be
hoefte aan een gesprek over de
vierjarenafspraak - en met name
over de rentabiliteitsclausule -
blijft echter.
Naar mijn mening moet onze reac
tie hierop blijven, dat over het
openbreken van de vierjarenaf
spraak niet valt te praten. In de
afgelopen jaren heeft de glas
Zorgvuldig
tuinbouw met grote inspanning
een enorme gasprijsstijging ver
werkt. Voor mij is het zeer de
vraag of dit tempo in de eerstko
mende jaren is vol te houden.
Ook met het oog op onze concur
rentiepositie blijft een voorzich
tig en regelmatig beleid noodza
kelijk. Waarbij, zoals gezegd, een
flinke stimulans voor energiebe
sparing niet kan worden ge
mist.
Het beeld van de Nederlandse glas
tuinbouw in 1979 is niet het beeld
van een bedrijfstak die zijn tijd
heeft gehad. Hier gaat het om een
dynamische bedrijvigheid die
zich aanpast en vernieuwt als
geen ander. Een bedrijfstak die
voorlopig nog zeer goed kan con
curreren met de glastuinbouw
elders in West-Europa. En voors
hands ook wel met verder weg
gelegen tuinbouwcentra die met
minder energie en lagere lonen
telen.
Nationaal-economisch bezien staat
tegenover een steeds duurder be
taald energieverbruik de nog
groeiende werkgelegenheid
(waar vind je dat?) en de even
eens groeiende exportbijdra-
ge.
Na de winter van '78-'79 is duidelijk
dat een hoog ontwikkelde glas
tuinbouw ook zijn kwetsbare
kant heeft. Redelijke reserves
binnen het bedrijf zijn weer
noodzakelijk gebleken.
Even duidelijk is, dat een zorgvul
dig beleid op Europees en natio
naal niveau voor deze hoog ont
wikkelde en gevoelige bedrijfs
tak niet kan worden gemist. Voor
de glastuinbouw ligt in dat beleid
nog steeds niet de nadruk op een
inkomensondersteunend markt
beleid. Wel is een duidelijk beleid
noodzakelijk om tijdelijk markt-
bederf door invoer van buiten te
voorkomen.
Nationaal is vooral van belang, dat
de bedrijfs- en gebiedsstructuur
op peil gehouden kunnen wor
den en dat het kostenniveau niet
te ver wordt opgejaagd.
JAAP VAN DER VEEN
TUINBOUWSECRETARIS
Christelijke Boeren- en
Tuinders Bond (CBTB)
De geschiedenis lijkt zich te her
halen. China heeft vorig jaar een
politieke liberalisatiecampagne
aangekondigd onder de aloude
leuze „Laat Honderd Bloemen
Bloeien. Laat Honderd Scholen
Wedijveren". Maar net als de ge
lijknamige voorgangers een ge
neratie geleden is deze beweging
al snel uit de hand gelopen, en
wordt de vrijheid van meningsui
ting nu weer ingeperkt. Ook heeft
China vörig jaar een economi
sche mobilisatiecampagne aan
gekondigd onder de aloude op
roep tot een „Grote Sprong
Voorwaarts". Maar net als de ge
lijknamige voorgangers een ge
neratie geleden blijkt dat men
zijn doelen veel te hoog heeft ge
steld, en dat men ze ingrijpend
moet verlagen als gevolg van ern
stige aanpassingsmoeilijkheden.
De kans is overigens gering dat
men een en ander tracht op te los
sen door het lanceren van een
tweede versie van de derde grote
massabeweging uit het verleden,
de Culturele Revolutie.
De tekortkomingen daarvan liggen
namelijk nog te vers in het ge
heugen: in feite is men juist druk
bezig te trachten deze te boven te
komen. Maar daarbij is men op
nieuw van het ene uiterste in het
andere vervallen.
De plotselinge nadruk op rust en
orde lijkt vooral te duiden op
problemen met de geschoolde
jongeren. In de zestiger en zeven
tigerjaren zijn daarvan tientallen
miljoenen vanuit de steden naar
hét platteland gestuurd om ken
nis te maken met de harde werk
omstandigheden van de arme
boeren daar. Men heeft inmiddels
toegegeven dat deze politiek te
extreem was, en wil haar geleide
lijk terugdraaien. Vooruitlopend
daarop is een groot deel van de
jeugd echter al naar de indus
triële centra teruggekeerd: waar
ze vaak werkloos zijn en probe
ren de verloren jaren in te halen
door een gemakkelijke levens
stijl.
Dit heeft geleid tot een scherpe
toename van de criminaliteit:
niet alleen in miljoenen-steden
als Peking, Shanghai en Kanton,
maar ook in kleinere provincie
steden. Zestig procent van de
misdrijven wordt gepleegd door
jongeren: net als in de meeste
ontwikkelde landen trouwens.
Maar net als daar varieert het van
zakkenrollerij tot echte bankro
ven, dat ernstiger is. Ook anders
zins proberen velen westerse
voorbeelden na te doen: kennis
daarover bereikt hen via Europe
se, Amerikaanse en Japanse be
zoekers, of via familieleden die
bijvoorbeeld naar Hongkong zijn
uitgeweken.
Decadent?
Kranten maakten onlangs melding
van het feit dat jongens lang haar
droegen, wat een enkele keer
zelfs geverfd was, en wijduitlo-
pende spijkerbroeken met ver
hoogde hakken eronder. Ook zou
er veel kaart worden gespeeld -
soms ook om geld. En zouden
jongens en meisjes op pleinen en
in parken bijeen zijn gekomen
om er tot diep in de nacht te zin
gen en te dansen - net als onze
hippies tien jaar geleden. Kenne
lijk is men bevreesd dat deze rage
om zich heen grijpt, want de poli
tie heeft opdracht gekregen der
gelijke samenscholingen te ver
bieden. We weten met name dat
de sfeer sinds enkele maanden
zeer sterk was veranderd in de
hoofdstad Peking - waar de
meeste buitenlanders \vo-
Zo organiseerde de internationale
club twee maal in de week een
disco-avond, waar na verloop van
tijd ook schoorvoetend wat Chi
nezen naartoe kwamen. Sinds
een week wordt hen echter de
toegang ontzegd. Ook zou er de
zer dagen in een hotelkamer een
Chinese „op heterdaad" zijn be
trapt bij vleselijke betrekkingen
met een vreemdeling. Het is niet
duidelijk of men wil suggereren
dat hier sprake is van prostitutie
of van een gewone liefdesaffai-
In elk geval heeft eerder iemand al
twee jaar „heropvoeding" gekre
gen voor een dergelijk vergrijp.
In het algemeen is het contact
met buitenlanders weer meer
bemoeilijkt: men zegt dat som
migen buiten hotels postten in
het verleden, om hen aan te
klampen, „laster over het land te
verspreiden" en zelfs „staatsge
heimen te verkopen". Dit laatste
lijkt echter opnieuw een schro
melijke overdrijving. Ze illu
streert dat het niet alleen gaat om
„alternatieve" leefgewoonten,
maar ook om dissidente opvat
tingen.
Zo zijn eveneens dezer dagen de
monstraties verboden, alsmede
het aanplakken van muurkran
ten buiten de daarvoor aangewe
zen plaatsen. Waterkanonnen
hebben bijvoorbeeld de schut
tingen rond het centrale plein
voor de Hemelse Vrede, de
hoofdboulevard en de winkel
straten, schoon gespoten, de ge
meentereiniging heeft de laatste
resten afgekrabd. Alleen de be
kende „Muur voor de Democra
tie" bij het busstation is met rust
gelaten. Ook kritiek tegen be
paalde leiders, de partij en het
communistische systeem zijn
weer verboden. De hoofdredac
teur van een van de bekendste
ondergrondse bladen is gearres
teerd. Hij had eind vorig jaar de
aandacht getrokken door naast
de „vier moderniseringen" een
vijfde te eisen: democratisering.
Begin dit jaar had hij echter ook
gezegd dat de moderniseringen
werden belemmerd door het
marxisme-leninismeen bepaalde
ideeën van Mao.
Noodrem
Dezer dagen zijn in Peking de
kernleden van het Vijfde Volks
congres voor hun zevende zitting
bijeen. Zij moeten belangrijke
beslissingen nemen over een in
grijpende aanpassing van het
moderniseringsbeleid. Strikt ge
nomen zouden zij zich tevens
moeten afvragen wie voor de
reusachtige misrekeningen
daarbij verantwoordelijk is. Uit
de pers blijkt dat de opvattingen
daarover sterk uiteenlopen. En
iedere gissing over een mogelijke
wijziging van het bestaande
machtsevenwicht lijkt voorba
rig.
Sommige buitenlandse waarne
mers zijn van mening dat de eer
ste vice-premier Deng Xiaoping
enkele „rechtse" afwijkingen
zouden kunnen worden verwe
ten. En dat aan een verdere uit
breiding van zijn macht een halt
zou kunnen worden toegeroepen
door een aantal centrumfiguren
rond partijvoorzitter Hua Guo-
feng. Anderen menen echter dat
er geen sprake is van een con
frontatie, en dat deze dan boven
dien eerder in omgekeerde rich
ting zou uitvallen.
Vaststaat wel dat men enkele we
ken geleden zeer hard aan de
noodrem heeft moeten trekken
om een economische chaos te
voorkomen. En dat alle streefcij
fers voor 1985 nauwelijks een jaar
na hun bekendmaking al dras
tisch moeten worden verlaagd.
Zo was aanvankelijk aangekon
digd dat men binnen vijfjaar de
landbouwcommunes vrijwel
volledig gemechaniseerd wilde
hebben. Men heeft kort geleden
moeten toegeven dat dit voorne
men volstrekt, irrealistisch is. en
wil zich nu voorlopig beperken
tot het van staatswege inrichten
van tractorstations en dergelijke
op het platteland rond de grote
steden - waar de vrijkomende ar
beidskrachten makkelijk werk
kunnen vinden in de fabrie
ken.
Daarmee is een spoedige verlich
ting van het zware werk van de
boeren echter eveneens op de
lange baan geschoven. Terwijl
bovendien de vraag is hoe het
hun inkomen zal vergaan, en of
de prijsverhoging voor agrari
sche grondstoffen wel gelijke
tred zal kunnen houden met die
voor industriegoederen. De op
brengsten zullen in elk geval
minder toenemen dan voorzien:
de drempel van 400 miljoen ton
graan in 1985 (tegenover bijna 300
vorig jaar) zal niet kunnen wor
den overschreden. Dit alles geeft
aanleiding tot aanzienlijke onte
vredenheid. Er kunnen ook niet
genoeg machines gemaakt wor
den, want in de sleutelsector van
het staal ligt de zaak al precies
hetzelfde: de drempel van 60
miljoen ton in 1985 (tegenover
ruim 30 vorig jaar) kan ook niet
bij benadering gehaald wor
den.
Uitstel
De laatste maand alleen al is de uit
voering van twee van de grootste
monsterprojecten uitgesteld: de
uitbreiding van de hoogovens bij
Wuhan en het neerzetten van een
nieuw complex bij Sjanghai (met
een gezamenlijke capaciteit van
bijna tien miljoen ton). Ze zouden
gebouwd moeten worden met
hulp van een Japans consortium.
Maar men blijkt hiermee finan
cieel veel te veel hooi op zijn vork
te hebben genomen: waarvoor
eerder overigens al door ver
scheidene banken was gewaar
schuwd.
Ook enkele andere superorders in
Japan zijn opgeschort - zoals die
van een hele reeks petrochemi
sche installaties. Het totale be
drag van nog niet getekende con
tracten is hiermee opgelopen tot
3 miljard dollar evenveel als in
het hele vorige jaar door Peking
in Tokio is gekocht (naast vier
miljard bij anderen).
Enkele experts zien hiervoor een
combinatie van oorzaken. Ener
zijds de beperktheid van de Chi
nese deviezenreserves (die
slechts twee miljard dollar om
vatten). Anderzijds een poging
om grotere leningen tegen betere
voorwaarden af te dwingen.
Op dit moment wordt namelijk met
Japan gepraat over een krediet
ter hoogte van maar liefst acht
miljard dollar. De hierbij over
eengekomen valutanotering
(dollars of yens) en de rentevoet
zullen van grote invloed zijn op
de marges die men later van
West-Europa en de Verenigde
Staten hoopt te kunnen krijgen.
Bij volledige uitvoering van de
huidige plannen zou men uitein
delijk namelijk misschien wel 40
miljard dollar moeten lenen,
waardoor men jaarlijks 21 pro
cent van hun inkomen aan rente
en aflossing zou moeten besteden
- wat zelfs voor een stabiel half-
ontwikkeld land al erg veel is.
Tegenslag
Er is dus meer aan de hand dan een
keihard pokerspel om astrono
mische kapitalen. De Volksre
publiek weet dal het westerse
blok graag uitrustingsgoederen
levert die het door de crisis nu
toch nergens anders kwijt kan.
Maar men realiseert zich ook dat
men al te veel verplichtingen
voor een te korte tijd is aange
gaan. De raamovereenkomst met
Japan is bijvoorbeeld verlengd
tot 1990 in plaats van te eindigen
in 1985. Niet voor verdere uitwis
selingen, zoals oorspronkelijk
overwogen werd, maar voor het
zelfde totaal van 80 miljard dollar
dat over een langere periode
wordt uitgesmeerd - en mis
schien wel minder. Want ook de
andere dekkingsbronnen blijken
minder omvangrijk dan gehoopt:
de explosieve toename van de
energie-export (kolen en olie)
blijkt bijvoorbeeld op allerlei
praktische problemen te stuiten -
slechte kwaliteit, tekort aan raf-
finagecapaciteit en havenfacili
teiten. Al met al zijn alle tegen
slagen opgetreden die van tevo
ren waren voorzien (en ook door
sommigen zijn voorspeld).
De vraag is dan ook waarom men
een en ander toch koste wat het
kost door heeft proberen te zet
ten. Het antwoord luidt vermoe
delijk dat de huidige leiding zich
door het schetsen van deze weid
se perspectieven een bredere po
litieke basis heeft trachten te ver
schaffen, in zijn afrekening met
de zgn. „Bende van Vier" en te
vens met bepaalde denkbeelden
van Mao. Daarvan beleeft men
dan nu de onvermijdelijke terug
slag. En men moet van alle mid
delen gebruik maken om directe
en indirecte uitingen van onte
vredenheid onder controle te
houden.
LIBANON, 27 maart
Wennen
Wennen,dat moetje hier wel. Er
zijn namelijk zo veel dingen
die helemaal nieuw zijn en
waar iedereen zich aan moet
aanpassen. Zoals het klimaat.
De eerste tien dagen dat we
hier zaten was het prachtig
weer, ongeveer 25 graden Cel
sius en dan begint het op eens
te stormen en te regenen. En
wij kregen van die storm de
hardste klappen, want de
wind komt rechtstreeks uit
zee, zo op onze post aanwaai
en, met als gevolg dat die
grandioos in elkaar stortte.
Iedereen balen natuurlijk,
want het bleef .verder de hele
dag regenen en die post moest
weer worden opgebouwd.
Maar in het algemeen hebben
we toch niet te klagen over het
weer. We hebben in totaal nu
ongeveer drie dagen regen en
vier dagen bewolking gehad,
maar .verder was het uitste
kend.
De organisatie begint nu geluk
kig ook een beetje op gang te
komen. In het begin werd er
tegen ons gezegd "Zie maar
hoe je het doet, maar voorlo
pig moet je roeien met de rie
men die je hebt." Dat betrof
dan het eten, wassen (water
dus), post, kranten en nog wel
meer dingen.
Het eten moesten we in het begin
maar zelf bij elkaar scharre
len. We bietsten dan vis, brood
e.d. bij burgers die voorbij
kwamen. Sinaasappels kan
ik voorlopig niet meer zien,
ivant daar heb ik me klem aan
gegeten, omdat je die hier vol
op kunt jatten. Gelukkig gaat
het nu allemaal wat beter en
we krijgen nu bijna elke dag
eten van de fourier. Niet dat
dat allemaal zo lekker is,
maar je moet toch wat.
Ook met het water gaat het nu
beter. Eerst hadden we net ge
noeg water om te drinken en
dus gingen we ons maar was
sen in zee. Dat was voor ons
gemakkelijk, want we zitten
vlak bij zee, maar de groepen
die meer in het binnenland
zitten hadden die mogelijk
heid niet, dus ik weet niet hoe
die zich hebben gered. Ik weet
wel dat je je hier elke dag vies
voelt, want het is hier zo stof
fig alswat,diLS ik denk wel dat
die andere jongens flink heb
ben gebaald.
Post en kranten, waarvan we
na twee weken niet eens meer
wisten hoe ze er uit zagen, be
ginnen nu ook druppelsgewijs
binnen te komen. Ik heb nu al
twee kranten kunnen lezen,
één van 12 maart en één van
16 maart. Wat een weelde.
Whisky
Van het WZZ (welzijnszorg)
hebben we gisteren ook wat
gehoord. Dat werd tijd. Ze
gaan vanmiddag een film
draaien, op het hoofdkwar
tier in Haris. Maar uit onze
groep kunnen we hooguit drie
man missen per keer, dus dat
werd loten. Ik behoorde helaas
niet tot de uitverkorenen en
voor de drie jongens die wel
mogen is het ook niet zeker of
ze wel kunnen gaan, want
misschien kunnen ze niet op
gehaald worden en ons eigen
voertuig, een YP. moet hier
blijven voor de beveiliging (er
staat een .50 mitrailleurop
gemonteerd) en voor de ra
dioverbinding.
Van de Cadi kantinedienst
hebben we nog niets gehoord
of gezien, dus voor bier e.d.
moeten we terecht bij Libane-
zen die hier rond rijden met
auto's vol drank en vreterij.
Die lui vragen 12 tot 15 dollar
voor een doosje bier en dan
heb je niet eens altijd Heine-
ken en aangezien we van onze
uitbetalingen van 5 dollar per
dag nog niets hebben gezien
en we wat dat betreft ook
voorlopig nog weinig hoop
hebben zijn we erg zuinig met
ons bier. Maar gelukkig kost
de whisky maar drie of vier
dollar per fles, dus drinken we
ontzettend veel koude thee met
whisky en sommigen whisky
met koude thee. Dat is trou
wens best te drinken. Je staat
er van te kijken hoeveel din
gen je hier leert te waarderen
die je in Nederland heel ge
woon vond.
Ik moet er nu weer mee kappen,
want ik moet bijna weer bij de
poort gaan staan. Dat kan
nog leuk worden, want er
staan al de hele ochtend twee
jeeps met Falangisten op on
geveer honderd meter van ons
kamp en die houden elke bur
gerauto aan die ons is gepas
seerd.Zij gaan die wagen dan
ook weer helemaal onderzoe
ken, wat wij dus een minuut
eerder ook al hebben gedaan.
Die burgers balen dan als een
stier natuurlijk.
Over dat soort dingen zal ik de
volgende keer ivat meer pro
beren te vertellen, want hoe
het hier nou helemaal in el
kaar zit, met Falangisten,
Palestijnen, Israéli's e.d. be
grijp ik nu zelf niet helemaal
meer. Madr één ding weet ik
weihet is een rotzooitje.
