Vanuit de polder ten
strijde tegen abortus
en de multinationals
"Vaderland redden
van ondergang"
ZATERDAG 10 MAART 1070
ZEVENHOVEN - Kort
nadat in "78 CHU-
voorman Kruisinga was
opgestapt als minister
van defensie kreeg de
burgemeester van Ze
venhoven op het ge
meentehuis bezoek van
de inmiddels gepensio
neerde veehouder en
voormalig KVP-raads-
lid Piet van der Hulst.
Deze had een brief bij
zich. Gericht aan de ko
ningin persoonlijk. Of
de burgemeester maar
zo vriendelijk wilde zijn
kennis te nemen van de
inhoud en hem daarna
persoonlijk te escorte
ren naar Soestdijk.
Van der Hulst liet hare
majesteit weten dat als
er zich binnen het ko
ninkrijk geen betrouw
bare opvolger voor
Kruisinga aandiende
hij die taak wel op zijn
schouders wilde ne
men. Veel verstand van
defensie had hij niet
maar met behulp van
wat staatssecretarissen
en andere hoge ambte
naren zou het best voor
elkaar komen.
De burgemeester rea
geerde als volgt. Zei dat
de koningin niet thuis
was en dat Van der
Hulst er wijs aan deed
zijn brief aangetekend
op de post te doen. Dat
advies werd opgevolgd.
De oud-veehouder
wacht nog steeds op
andwoord. Net zo goed
als reacties zijn uit
gebleven op de reeksen
brieven die hij in de af
gelopen jaren schreef
aan de provincie, ka
merleden en ministers
en aan het adres Mau-
ritskade 25, waar het
KVP-secretariaat is ge
vestigd
Ook de gemeente Zevenhoven is door Van der Hulst met goed be
doelde geschriften bestookt. Zoveel, dat er een apart dossier voor
is aangelegd. Secretarie-ambtenaren omschrijven de inhoud als
"leuke proza". Erg serieus worden de brieven in elk geval niet
genomen. Zijn pennevruchlen heeft hij bedoeld als kleine hand
leiding voor een betere samenleving. Geliefde stokpaardjes: de
abortus provocatus, de multinationals en "de natuurlijke orde".
Piet van der Hulst, hij loopt te
gen de 69, wil op zijn manier
"het vaderland helpen redden
van de ondergang". Maar
brieven schrijven, heeft hij nu
wel door, haalt weinig uit. De
tastbare resultaten zijn nul
komma niks. Vandaar dat de
taktiek nu is gewijzigd. Er zijn
andere wapens in stelling ge
bracht. Pakt nu bijvoorbeeld
elke gelegenheid aan om in
het openbaar luidkeels kond
te doen van wat hem dwars
zit. Heeft zijn oog in eerste in
stantie laten vallen op CDA-
bijeenkomsten, waar hij als
KVP'er de gewilligste oren
denkt aan te treffen. Heeft er
al een "thuiswedstrijd" in zijn
woonplaats Zevenhoven op
zitten maar laat nu ook daar
buiten van zich horen. Een
opmars over de gemeente
grenzen.
Zijn strategie op die bijeen
komsten is als volgt. Om door
de vergadering "niet als op
dringerig" bestempeld te
worden zoekt hij bij het bin
nenkomen een plaatsje ach
terin de zaal. Wacht rustig af
tot de rondvraag daar is. Het
vingertje gaat dan omhoog,
waarna Van der Hulst zijn
plaats verlaat en zich nadruk
kelijk voor in de zaal posteert,
ter hoogte van de voorzitters
tafel. Het gezicht is gekeerd
naar het publiek in de zaal.
Vlammen
Als Piet van der Hulst enigszins
de ruimte krijgt slaan de
vlammen al snel uit zijn toe
spraken. Hij loopt dan met
grote passen zenuwachtig
heen en weer, laat zijn woor
den in een steeds grotere
stroomversnelling raken en,
ter onderstreping van wat hij
zegt, beukt de vuist van zijn
rechterhand regelmatig op
het dichtstbijzijnde stuk
meubilair.
"Hij brengt een beetje leven in
de brouwerij", zegt de Ze-
venhovense CD A-bestuurder
Kruijf. "Als Van der Hulst het
woord krijgt gaat men er in de
zaal even voor zitten. Niet dat
men veel waarde hecht aan
zijn woorden maar hij maakt
zo'n komische indruk. Jam
mer, want de man is echt wel
intelligent. Praat echt niet al
tijd onzin. Met name zijn
standpunt over de abortus
provocatus spreekt ons wel
aan. Maar de rest van wat hij
te berde brengt nemen we
doorgaans met een groot kor
reltje zout".
Van der Hulst heeft nog een an
dere pijl op zijn boog geno
men. Hij schreef vorig jaar
binnen drie weken zijn le
vensverhaal en dat moet, als
het ooit binnen handbereik
komt van de Nederlandse
boekenlezer, een trefzekerder
uitwerking op de samenle
ving hebben dan al die brie
ven die hij tol nu toe de offi
ciële instanties deed toeko
men plus de openbare rede
voeringen die hij heeft afge
stoken en nog zal afsteken.
Immers van spreken in het
openbaar ("vroeger kon ik
nooit goed uit mijn woorden
komen maar het lijkt wel alsof
het nu vanzelf gaat") is het
maar afwachten of de grote
massa er kennis van neemt.
"Wat dat betreft ben ik hele
maal afhankelijk van het be
stuur dat zo'n bijeenkomst
organiseert. Dragen zij mijn
gedachten verder uit dan zijn
we waar we wezen moeten
maar zeggen ze vanachter de
bestuurstafel "die Van der
Hulst heeft staan te zwam
men" dan ben ik nóg geen
stap verder. En in Zevenho
ven hoef ik het met mijn
ideeën niet te zoeken. Daar
weten ze al lang dat Piet van
der Hulst een overtuigd ka
tholiek is die een vlotte pen
heeft en die niet zo onderda
nig wil blijven aan de maat
schappelijke gedachte. Die er
een éigen gedachtengang op
na houdt. Eén die hout snijdt
want hij spreekt uit ervaring
en ondervinding".
Zevenhoven
Piet van der Hulst staat in het
geboorteregister van Zeven
hoven genoteerd op de 14e
maart van het jaar 1910. Een
uit een gezin van 18. De boer
derij waarin hij werd geboren
staat aan de Kromme Mij-
drechtsedijk in de polder Ze
venhoven. Mocht na de lagere
school nog 1,5 jaar kennis
vergaren op een gymnasium
in Heemstede maar omdat het
met de talen niet lukte werd
hij door zijn vader naar de
Peel gedirigeerd waar een
broer van Piet een boerderij
was begonnen. Leerde daar
het vak. Keerde na drie jaar
terug op de Kromme Mij-
drechtsedijk.
Werd in 1938 gekozen tot secre
taris van de plaatselijke LTB-
afdeling. Is daar in de begin
jaren zeventig uitgestapt.
Kon zich niet verenigen met
het beleid.
"Ik vond de LTB niet meer
waarheidsgetrouw. In artikel
2 van de statuten stond dat de
LTB tot taak had de geestelij
ke en maatschappelijke be
langen van zijn leden te die
nen. Zijn katholieke leden.
Maar waar kwam dat in de
praktijk op neer? Een jaar
lijkse processie naar Heiloo,
een paar oogstdankdagen en
elke week een artikeltje van
de geestelijke adviseur in het
vakblad De Boer en Tuinder.
Dat vond ik bij elkaar niet
voldoende. Daar konden de
leden m.i. geen steun in vin
den. Zeker niet voor de diepe
re vraagstukken die in het
geestelijk bewustzijn spelen.
Ik kon praten wat ik wil maar
ik ving steeds bot. Dus heb ik
bedankt".
Aan het rustige Noordeinde, pal
tegenover de pastorie, woont
Piet van der Hulst samen met
zijn vrouw, poes en hond in
een bescheiden gemeentelij
ke huurwoning. De zeven
kinderen zijn uit huis. Van
der Hulst heeft last van bron
chitis. "Daarom kom ik 's
winters nauwelijks buiten",
zegt hij. "Ben ik aangewezen
op kamertemperatuur. Als je
lang binnen zit heb je alle tijd
om na te denken. En des
noods je gedachten op papier
te zetten. Als dat je ligt na
tuurlijk. Mij wel. Ik heb altijd
al de kriebel in mijn vingers
gevoeld. Zelfs al in de tijd dat
ik bij mijn vader werkte. Maar
het is er gewoon nooit van ge
komen. Je was steeds met an
dere zaken bezig".
Boodschap
"Maar momenteel kan ik geen
pen of brokje papier meer met
rust laten. Elk stukje dat
blanco is klad ik vol. Vooral
lege enveloppen en omslagen
van tijdschriften. Het onder
werp doet er dan niet toe. Het
mooie is, ik kan schrijven wat
ik wil. Ik ben vogelvrij nu.
Nergens aan gebonden. Zit in
geen enkel bestuur. Toch
schrijf ik niet zo maar wat. Ik
probeer er wel een boodschap
in te verwerken. Dat de men
sen er iets van kunnen opste
ken".
Van der Hulst haalt diep adem,
versnelt het woordtempo en
doet het stof uit het tafelkleed
opdwarrelen door met zijn
vuist keer op keer het ta
felblad op de proef te stellen.
"Bijvoorbeeld over de multina
tionals (klap). Die hebben ons
aan grootkapitaal geholpen.
Net zoveel (dreun) als we wil
den. En zolang als er maar
winst (klap) mee werd ge
maakt. Nu is er een kentering.
Onze economie marcheert
niet meer zo best. De afzet van
onze produkten stagneert.
Ondernemers halen nauwe
lijks of geen winst meer uit de
geïnvesteerde kapitalen. En>
geen afzet (dreun) betekent in
veel gevallen extra onkosten
maken. Gaat het om boter
(dreun) dan moet het de koel-
schijven. Velen zullen ge
doemd zijn tot slavernij (be
zwerende vinger) van de mul
tinationals. Bijna iedereen
zegt en denkt van niet. Maar
de denkers (klap) zeggen ja".
De rood-wit gevlekte kater is
inmiddels stilletjes de kamer
uitgeslopen, op het straatje
achter is een hond gaan blaf
fen.
Dromer
Een stukje vurige redenatie
vanuit het Noordeinde in
klein Zevenhoven. Zo onge
veer staat het ook te lezen in
wat Van dér Hulst heeft ge
noemd "Het levensverhaal
van een dromer, die U uit de
droom wilt helpen". Een dik
ke 170 blocnootvelletjes telt
zijn manuscript. Alles met de
hand geschreven. Woorden
die hij er in van essentieel
belang vindt heeft hij dik on
derstreept. Er staan heel wat
strepen in.
Door Herman van Amsterdam
cel in om niet te bederven,
zijn het nieuwe auto's (dreun)
die op een fabrieksterrein
staan dan moet er een plastic
hoes over heen tegen de roest
en zijn het akkerbouwpro-
dukten dan moet worden te
ruggevallen op grote bewaar-
silo's".
De inmiddels door zijn vrouw
ingeschonken kopjes thee
schudden op hun porceleinen
schotels. "Zo gaat het hele
maal stuk lopen (dreun). Fai-
lissementen (klap) zullen niet
van de lucht (dreun) zijn. En
pakken ze je gebouwen niet
(dreun) dan pakken ze je
grond. Daar help geen lieve
moeder aan. Dan kan de ko
ningin zeggen "blijf af'
(dreun), dan kan de Raad van
State zeggen "blijf af' (dreun)
maar krijgen zullen ze het. Ze
spelen het gewoon over hoge
kantoren, over onzichtbare
De huiskamer waarin de filoso-
fiën over een ideale maat
schappij zo welig tieren is, zo
als Van der Hulst dat noemt,
"in evenwicht". De vier hoe
ken hebben van hem een zelf
standige functie toegemeten
gekregen. Er is een inspira-
tiehoek; daarin staat de boe
kenkast. Er is een ontspan-
ningshoek; daarin is een al
wat hees geworden piano ge
schoven. Gaan we de kamer
verder rond dan komen we bij
de nieuwshoek, waar de tele
visie en radio in stelling zijn
gebracht en hoek vier tenslot
te heeft de oud-veehouder de
"natuurlijke orde hoek" ge
noemd omdat daarin de na
tuur wordt afgebeeld in de
vorm van een paar door zijn
vrouw geborduurde paarden
en een stukje bloemenveld.
Van der Hulst heeft zo zijn eigen
manier om mensen te atten
deren op zijn denkbeelden.
Zo stopte hij onlangs een
kennis van zijn zoon een ap
pel in de linker jaszak en ver
volgens ook een in de rechter.
Zijn antwoord op een vra
gend gezicht! „Je moet te
allen tijde het evenwicht in de
gaten houden. In alles. Je
gooit eens iets links op de
schaal, je gooit er rechts wat
op. Zo blijft er een balans.
Die balans is in Nederland,
maar ook daarbuiten, ernstig
verstoord, meent de amateur-
schrijver. "We hebben alles
laten overwoekeren. Kijk
maar naar de aantasting van
het milieu, de flatneurose, de
gejaagdheid op de weg, de
spanningen tussen mensen
onderling. Het wordt de
hoogste tijd dat we de balans
weer in evenwicht brengen".
Er moet orde op zaken worden
gesteld. De abortus provoca
tus bijvoorbeeld. Breek 'm de
bek niet open. Van der Hulst
verhaalt over een CDA-bij-
eenkomst kortgeleden in Ze
venhoven. Zat 'ie ook weer
achter in de zaal. De abortus
kwam ter sprake. Mocht de
zaal ook een mening over ven
tileren. "Ik dacht laat eerst die
anderen maar hun zegje doen.
Begint zo'n aankomend jon
geman tegenover het bestuur
te dialogen. Zei dat hij zich
best kon indenken dat er on
der katholieken genuanceerd
gedacht wordt over de abor
tus. Ik dacht bij mezelf:
spring er in Van der Hulst.
Bijt van je af. Laat horen datje
er bent. Als het bestuur die
snotaap niet van jetje geeft
dan doe jij het maar".
Jonge heer
Het stof dwarrelt weer over ta
fel. "Goed, ik dus naar voren.
Zeg ik tegen de zaal: Ik be
twijfel het of deze jonge heer
wel weet hoe het menselijk
leven tot stand komt. Een
wetsontwerp voor de abortus
provocatus?, zei ik," we heb
ben toch onze zedenwet? We
hebben toch onze moraal? Wij
als rooms-katholieken weten
toch dat bij de conceptie me
de het bovennatuurlijke, de
ziel wordt ingestort. En wan
neer je daar dus bepalingen in
gaat maken ben je fout, be
hoor ie strafbaat te blijven en
blijft het te allen tijden
moord. Er zijn mensen die
praten over foetus, embryo en
de dertien weken of drie
maanden tijd maar dat staat
er helemaal buiten. Met abor
tus provocatus vermoordt je
het menselijk leven dat de ziel
moet dragen".
Het zo van leer trekken werd
Piet van der Hulst overigens
niet door het plaatselijk CDA-
bestuur in dank afgenomen.
Bestuurslid, banketbakker
Kruijf: "Van der Hulst heeft
het vaak zelf over het bewan
delen van de middenweg.
"Het zogenaamde zoeken naar
het evenwicht. Maar als het er
op aankomt probeert hij vaak
anderen zijn ideeën op te leg
gen, zonder open te staan
voor suggesties anderzijds.
Zo extreem als hij het stelt is
nu eenmaal slecht te verko
pen in het Nederland van nu.
Ik noem het doordrammen".
Van der Hulst is vast van plan
door te blijven drammen. "Ik
geloof dat in deze tijd van be
roering mensen zich willen
vastklampen aan een over
tuiging. Niet aan een persoon.
Ik wil geen persoonsverheer
lijking. Ik ben niks. Wil be
slist ook geen volksvriende-
lijke programmamaker zijn.
Dat is nep. Ik ben zo als ik
ben. Piet van der Hulst. Met
een eigen mening.
Voor zijn levensverhaal op
schrift heeft de 68-jarige nog
geen gegadigden kunnen
vinden. Geen enkele uitgever
heeft hij kunnen interesseren.
Ja er is er wel een, maar dan
moet hij eerst 6000 gulden
neertellen. "Ik ben daar bela
zerd" zegt Piet en hij laat de
tafel nog eens schudden.
PAGINA 1.9
Piet van der Hulst. "Het is de hoogste tijd dat we de balans
evenwicht brengen'
