Storm bij
Augustinus
is geluwd
Geen adressen buitenlanders
Studentenclub omgevormd tot open jongerenvereniging
Stichting „Rijn en Lek stuit op
bewaking van privacy in Leiden
Gastarbeiders kabelfabriek niet in woonoord
ZATERDAG 3 MAART 1979
LEIDEN - Alle moeite ten spijt is
de stichting bijstand buitenland
se werknemers "Rijn en Lek" er
nog steeds niet in geslaagd grip te
krijgen op de adressen van gast
arbeiders in Leiden en omstre
ken. Het lukt de stichting niet alle
buitenlanders te benaderen om
dat zij niet de beschikking kan
krijgen over het adressenbestand
van (voornamelijk) Turken en
Marokkanen dat de gemeente
bijhoudt.
De stichting krijgt sinds 1974 geen
toestemming meer om de adres
sen van gastarbeiders uit het be
stand te lichten. Als reden voert
de gemeente daarvoor dat de
'privacy' van Leidse ingezetenen
niet in gevaar mag komen.
Dat is in tweeërlei opzicht een eige
naardige reden voor Joke Kolt-
hoff, gezinsfunctionaresse bij
"Rijn en Lek". In omliggende
gemeenten als Hillegom, Leider-
1 dorp, Noordwijk, Voorschoten.
Sassenheim en Valkenburg wor
den de adressen van gastarbei
ders wel zonder een centje pijn
vrijgegeven. Bovendien zou ie
dere ingezetene van Leiden bij de
afdeling bevolking een uittreksel
van het geboorteregister krijgen
van wie hij maar wil.
Voor zover bekend krijgen i
teel alleen de kerk (historisch
recht) en de stichting Interkruis
(alleen geboorten voor nazorg) de
gegevens van de gemeente.
Het probleem is weliswaar niet
nieuw, maar het gaat de laatste
tijd pas echt spelen voor de stich
ting. Joke Kolthoff: "We hebben
eigenlijk de afgelopen jaren maar
wat gerommeld omdat we niet
over die adressen konden be
schikken. Nu wordt het belang
rijk omdat de gezinshereniging
op gang komt. Iedere buitenlan
der kent de stichting. Maar de ge
zinnen zijn veel moeilijker te be
reiken. Ze hebben vaak geen tele
foon, brieven komen soms niet
aan. Je moet er echt persoonlijk
langs wil je ze kunnen helpen".
En helpen moet. zo meent Joke
Kolthoff. "Want anders krijgt
Leiden straks alsnog de rekening
gepresenteerd. Iemand van de
ene naar de andere cultuur over
planten gaat niet 2
Volgens haar is het de stichting en
kel en alleen om de adressen te
doen. "Uit het oogpunt van pri
vacy is het terecht dat we de na
men niet krijgen. Maar het gaat
ons niet om gegevens die met de
privacy te maken hebben. Naam,
nationaliteit, geslacht, leeftijd -
dat gaat ons niet aan. We moeten
de buitenlandse werknemers al
leen kunnen vinden in de stad".
De kwestie is al aan de orde ge
weest in de PvdA-fractie - die
afwijzend reageerde - en is zijde
lings besproken in de commissie
huisvesting migranten centra. Op
verzoek van de stichting "Rijn en
"Lek" zal het punt nog in de com
missie maatschappelijke aange
legenheden worden besproken.
Ook heeft de stichting nogmaals
een verzoek ingediend bij het
gemeentebestuur en is er onlangs
een brief de deur uit naar het mi
nisterie van binnenlandse zaken.
Dit om het gmeeentebestuur a
Leiden eventueel te
de adressen vrij te geven of om
een principe-uitspraak los te
krijgen waar elke gemeente zich
dan aan zou moeten houden.
De indruk bestaat bij de stichting
dat de raadsleden, die over het
verzoek moeten beslissen, weinig
of niets van hel werk van "Rijn en
Lek" afweten. "Ze begrijpen niet
dat het voor ons werk noodzake
lijk is dat we een bestand hebben.
We doen het niet voor onszelf, we
hebben werk zat, maar voor de
stad en voor de buitenlanders
zelf'.
LEIDEN - Het woonoord voor bui
tenlandse werknemers in Lei
derdorp zal voorlopig waar
schijnlijk geen werknemers van
een Waddinxveense kabelfabriek
herbergen. Ondanks het grote
aantal kamers dat nog leegstaat
hebben B en W de commissie mi
granten huisvesting (medebe
heerder van het Woonoord) aan
geraden niet op het verzoek van
de fabriek in te gaan. De Kabelfa
briek kan namelijk geen enkele
verantwoordelijkheid nemen ten
aanzien van eventuele nieuwe
woonruimte voor de Waddinx
veense werknemers als het
Woonoord is volgcstroomt met
gastarbeiders uit de Leidse regio.
Ook kan de fabriek zich niet aan
een ontruimingstermijn binden.
Wel zullen de tien studenten, die
zich via de Stichting Studenten
Huisvesting als tijdelijke huur
ders hebben aangemeld in de
loop van volgende week hun in
trek in het Woonoord nemen.
Intussen is het college akkoord ge
gaan.met de financiering van het
tekort (ruim 50.000 gulden) dat de
exploitatie van het Woonoord tot
dusver met zich meebracht. Ver
wacht wordt dat het complex
volstroomt als de in slechte staat
verkerende pensions in de Leidse
binnenstad, waarvoor geen ver
gunning meer is afgegeven, slui
ten. Volgens B en W is de uiterste
sluitingsdatum van die pensions
gesteld op 15 april.
Voor die tijd zal nog contact wor
den opgenomen met de Algeme
ne Woningbouwvereniging Lei
derdorp om andere (tijdelijke)
gegadigden voor het Woonoord
te krijgen.
Onthulling
Wethouder Cees Waal rijdt net
als ieder ander wel eens door
het rode licht op zijn fiets.
Graag had ik dat gisteren op
de voorpagina willen onthul
len, maar de wethouder was
mij te snel af. Hij onthulde het
namelijk zelf, toen donder
dagmiddag een delegatie van
de Eerste Enige Echte Neder
landse Wielrijdershond
(ENWB) hem een exemplaar
kwam overhandigen van een
schriftelijke klaagzang over
de Leidse stoplichten. Waal
stelde deze geste duidelijk op
prijs: "Dit soort geschenken
kun je wel aannemen"En na
een korte bespreking met de
ENWB'ers, die vinden dat
slechte stoplichten de wielrij
der bijna dwingen om door
rood te rijden, zei Cees Waal:
"Dat doe ik zelf ook wel eens,
maar het mag natuurlijk niet.
Tsja, nou kan ik die foto, ge
maakt met een meterslange
telelens, wel weggooien. Want
daar stond het allemaal op:
Waal die door een duidelijk
rood stoplicht rijdt, op het
Stationsplein, nog even
schichtig achteromkijkend of
hij geen politie ziet maar zijn
voorwiel is al over de stop-
streep... Na de publicatie na
tuurlijk vragen in de gemeen
teraad en uiteindelijk het af
treden van Waal ("De Leidse
pers heeft mij schandalig be
handeld"). Goed, dat gaat al
lemaal niet door, maar des
ondanks ben ik Waal erg
dankbaar dat hij het boe
tekleed heeft aangetrokken.
Want zulke onthullingen, dat
zijn toch wel de krenten in de
bestuurlijke pap. Zo kunnen
we nog wel even doorgaan.
Leidsch Dagblad van dins
dag 17 april 1979: Waal: "Als
ik mijn auto niet kwijt kan
parkeer ik gewoon op de
stoep". Leidsch Dagblad van
zaterdag 16 juni: Waal:
Rechts rijden blijft een uitda
ging". De conclusie is dus
weer zo helder als glas: Niets
menselijks is Cees Waal
vreemd, en ik ben erg be
nieuwd welke ondeugden hij
nog meer zal onthullen in zijn
functie van wethouder na
tuurlijk.
Cees Waal
Zwemmen
Een hondeleven is niet langer
een hondeleven. De ketting
hond is een uitstervend ras.
Ook de tijden dat Fikkie het
moest doen met de schamele
etensrestjes die op de diepe
borden achterbleven zijn
voorbij. We zijn beland in het
tijdperk van de hapklare
brokjes, de fraai uitgevoerde
vlooienbanden en de gehoor--
zaamheidscursussen in tien
lessen. Maar het eind is nog
niet in zicht. Tenminste, wan
neer we het februari-nummer
van het blad van de kynolo-
genvereniging Rijnland mo
gen geloven. Daarin wordt het
initiatief genomen om te ko
men tot het houden van een
zwemwedstrijd voor honden.
Een competitie voor viervoe
tige Mark Spitzen en kwispe
lende Enith Brigitha's. Het
grote probleem zo staat in het
blad,is het vinden van een ge
schikte plaats. Het water moet
niet te smal en niet te breed
zijn: welicht 30 tot 50 meter.
Bovendien moet er op redelijk
korte afstand een brug zijn
zodat de deelnemers van de
ene naar de andere oever
kunnen komen. Ik zie het he
lemaal zitten. De STER-
reklame puilt al uit van het
verse hondenvlees, dus een
sponsor vinden voor het eve
nement zal geen probleem
zijn. Ook de zwemslag ligt
voor de hand: "Op z'n hond
jes". De wedstrijden dienen
bij voorkeur tijdens honden
weer te worden afgewerkt. En
na afloop worden de honden
natuurlijk op het gebruik van
stimulerende middelen, als
molcron, gecontroleerd. Dan
is het wachten op de koppen in
de krant: Flicka van Canis
Frisiae wint met neuslengte of
Bellona van Nymphenburg
vangt bot.
De Overdekte
Over zwemmen gesproken: de
dagen van het Leidse zwem-
walhalla "De Overdekte" aan
de Haarlemmerstraat lijken
nu definitief geteld. Al weet je
dat nooit helemaal zeker,
want de beslissingen over de
sluiting van het bad hebben
iets uit de nadagen van Hein
tje Davids-carrière: eerst
stoppen en dan later toch
maar weer op tournee.
Het zal wel wennen zijn, zo'n
Haarlemmerstraat zonder
zwembad. Want hoeveel Lei-
denaars in de voormalige
kerk de schoolslag en het wa
tertrappen machtig gewor
den zijn is moeilijk te schat
ten. Het moeten er vele dui
zenden geweest zijn. Het was
in de loop van de jaren alle
maal zo vertrouwd geworden:
dat kikkerbadje met aqua
rium op de plaats waar eens
het altaar moet hebben ge
staan. En niet te vergeten het
diepere gedeelte met het typi
sche watervalletjeen de
houten vlonder die verwij
derd moest worden om water-
polokeepers vaste grond on
der de voeten te ontnemen.
Aan vankelijk zou het doek voor
"De Overdekte" al gevallen
zijn bij de opening van het
nieuwe combibad "De Zijl",
maar problemen met het in-
structiebad aan de Zwei-
landlaan zorgden ervoor dat
de poorten opnieuw geopend
werden. Nu wordt de taak
overgenomen door het splin
ternieuwe bad aan de Boshui-
zerlaan, dat vandaag over
een week zal worden ingewijd
met een zwemestafettewaar
bij ook een Leidse wethou-
dersploeg aan de start ver
schijnt.
"De Overdekteblijft leeg ach
ter en zal binnen afzienbare
tijd vallen onder de slopers
hamer. De vraag wat de
plaats van het oude ver
trouwde bad zal innemen is
nog niet beantwoord. Daar
over zullen de plannenmakers
en de insprekers nog een paar
baantjes moeten trekken.
Versluieren
Het is de laatste jaren mode ge
worden om duidelijke zaken
en feiten onduidelijker te ma
ken door het gebruik van be-
dekter en verzachtender ter
men. Een onderzoek naar de
gevaren in de Leeuwenhoek
werd deze week nog een "ri
sicoanalyse" genoemd.
Vrouwenwerk waarbij erop
gewezen wordt hoe ze óp hun
strepen moeten staan,noemen
we "emancipatorisch vor
mingswerk" en langdurig
werklozen staan voortaan te
boek als "moeilijk plaatsba
ren". Wat vroqger een achter
buurt heette noemen we te
genwoordig een wijk in ach
terstandssituatie met een een
zijdige bevolkingsstructuur".
het woord slopen
een beetje te hard aankomt
voor de betrokkenen gebrui
ken we de term "amoveren".
Een opmerklijk voorbeeld van
versluiering trof ik deze week
in de eigen krant aan. Het be-
trof de berichtgeving over de
wankele positie van het alou
de Leidse bedrijf Clos en
Leembruggen. Letterlijk
stond daarin dat een organi
satiebureau heeft aange
toond, dal er goede vooruit
zichten voor het bedrijf zijn
"mits een verdere afslanking
tot ruim 200 personeelsleden
plaatsvindt". Afslanken, als
of we het over overtollige
pondjes van een Wait Wat-
chers-cursist(e) hebben. Nee,
het mag misschien wat ruw
klinkenmaar dat er 200 man
kan blijven en dat de rest zon
der pardon op straal moet
worden gedonderd lijkt me
heel wat duidelijker.
L. GLIBBER
LEIDEN - De jaren zeventig zullen
wat de Leidse studentenvereni
ging Augustinus betreft onge
twijfeld de geschiedenis ingaan
V als dp meest bewogen periode
sinds de oprichting in 1893.
Sinds 1970 heeft Augustinus ge
voelige tegenslagen moeten ver
werken zoals de verwoesting van
een gedeelte van het vereni
gingsgebouw aan het Rapenburg
door brand. Ook waren er hevige
en vaak emotionele discussies
over de toekomst van de vereni
ging die via een aantal bestuurs-
crises en het opstappen van zo'n
300 leden uiteindelijk leidde tot
het veranderen van Augustinus
van een studentenvereniging in
een jongerenvereniging.
Nu. aan het eind van dejaren zeven
tig lijken de hevigste stormen
binnen de vereniging te zijn ge
luwd en de lastigste klippen te
zijn omzeild. De bestuurscrises
behoren tot het verleden, finan
cieel lijkt Augustinus weer enigs
zins uit de brand en vorige week
kon zelfs het fraaie, herstelde
verenigingsdomein aan het Ra
penburg weer in gebruik worden
genomen. Kortom, Augustinus
lijkt eindelijk in wat rustiger
vaarwater te zijn beland.
Woelig
De woelige periode begon in 1971
toen Augustinus van een Rooms
Katholieke studentenvereniging
veranderde in een "gewone"
Leidse vereniging voor stude
renden. Augustinus stond toen al
binnen het universitaire wereldje
bekend als een tehuis voor stu
denten met linkse sympathieën.
Toch werd het ledenbestand niet
louter door linkse studenten ge
vormd. Ook de traditionele
"corpsballen" waren binnen de
muren van de sociëteit volop aan
te treffen. De "elite" met de
blauwe blazers en de onafschei
delijke sjaals leefde samen met
het nonchalant geklede "geiten-
wollensokkenvolk". Het laat zich
raden dat er regelmatig felle dis
cussies waren als het te volgen
beleid ter sprake kwam.
Bij een groot aantal leden leefde
zeer sterk het verlangen om van
Augustinus een open jongeren
vereniging te maken. Zij wilde
een grotere integratie van stu
denten in de Leidse bevolking.
Bestuurslid Fons van de Kar
"Studenten nemen als groep in
deze maatschappij een aparte
plaats in. Een groep die zich
kenmerkt door bepaalde menta
liteit 'en een groep met een heel
eigen werk-en huisvestingssitua
tie. Kortom, zij zonderen zich af
van de rest van de bevolking".
De groep die Augustinus "open
wilde gooien" was weliswaar
groot, maar niet groot genoeg om
haar ideeën toen al gerealiseerd
te zien. Vandaar dat op een gege
ven moment 300 voorstanders
van een "open Augustinus" de
vereniging teleurgesteld de rug
toe keerden, met het gevolg dat
de integratiegedachte nagenoeg
doodbloedde.
Ommekeer
In 1975 kwam echter de ommekeer.
Het toenmalige bestuur trok fel
van leer tegen de elitaire opstel
ling van de vereniging, die zich
alleen op studenten richtte. De
bestuursleden pleitten voor een
vereniging die voor alle Leidse
jongeren iets zou moeten beteke
nen. Gevolg: felle discussies,
emotionele ledenvergaderingen
en een bestuurscrisis. Op de al
gemene ledenvergadering van
woensdagavond 10 mei van het
afgelopen jaar werd de knoop
uiteindelijk doorgehakt. Bepaald
werd dat Augustinus een beslo
ten jongerenvereniging zou wor
den waar alle jongeren lid van
konden worden met elke week
twee, voor iedereen toegankelij
ke, open avonden.
De eerste open avond was afgelo
pen woensdag. Deze stond in het
teken van de dienstweigering.
Volgens bestuurslid Doke Ro-
meijn zal de volgende avond over
de Boycot Outspan Actie gaan,
"net ais dienstweigering een on
derwerp dat in dc interessesfeer
van veel jongeren ligt".
Fons van de Kar. Rolf Oosterloo en Doke Romeijn: "Waar een oppervlakkige vereniging als Quintusvan alle
kanten werd geholpen stuitten wij op een heleboel onbegrip en rottigheid."
Staat de doordeweekse open avond
in het teken van discussie over
een bepaald sociaal verschijnsel,
de open zaterdagavond zal geheel
in het teken van de ontspanning,
zoals het Rock against Racism
concert van vanavond ("een con
cert met een sociaal tintje, dat
wel", meent Doke Romeijn),
staan.
Vormingswerk
Verder zal het nieuwe Augustinus
zich nog nadrukkelijker dan
voorheen gaan manifesteren op
het gebied van het vormings
werk. Daartoe zijn inmiddels een
achttal projectgroepen van de
grond gekomen. Groepen die
zich met de meest uiteenlopende
activiteiten zullen bezighouden,
variërend van fotografie en zeef
druk tot het begeleiden van
"verloren rondlopende Leide-
naars", jongeren die niet weten
hoe ze zich in de huidige maat
schappij moeten manifesteren en
met hun ziel onder de arm lopen.
"Groepen die zich hiermee willen
gaan bezighouden hebben we
"praat- en doe-groepen" ge
noemd. Zij zullen nauw gaan sa
menwerken met de vrijwilligers-
centrales", aldus Doke Romeijn.
Na de brand op 24 januari 1978,
waarbij een deel van het vereni
gingsgebouw aan de vlammen
ten prooi viel, leek Augustinus in
grote financiële nood te geraken.
De schade liep namelijk in de
tonnen en het op de monumen
tenlijst geplaatste gebouw was
aanzienlijk onderverzekerd.
Toch heeft penningmeester Rolf
Oosterloo geen moment getwij
feld aan het voortbestaan van de
k De riante barruimte van hetfraau
(in de tuinenige restanten van de l
i het Rapenburg 24. Op de achtergrond
vereniging. Hij zegt: "Wé konden
tijdelijk onze intrek nemen in het
"Gulden Vlies" aan de Bree-
straat. Hoewel de huurprijs aan
zienlijk was en er het nodige aan
dit pand moest worden opge
knapt was het een riant en heel
geschikt onderkomen. Uiteinde
lijk liep de schade op tot vijf en
een halve ton en zijn we al met al
met een tekort van 115.000 gul
den blijven zitten.
Dat tekort moeten we ondermeer
door werkweken voor de nieuwe
leden zien weg te werken. Het af
gelopen jaar brachten die werk
weken tussen de 60 en 70 duizend
gulden in het laatje.
Kwaad
Ondanks dat deze werkweken Au
gustinus financieel enigszins
ontlasten willen de meeste Au
gustijnen er vanaf. Rolf Ooster
loo: "Deze weken worden gezien
als een noodzakelijk kwaad.
Werkende jongeren met een mi
nimumloon die lid willen worden
kun je eigenlijk niet verplichten
om voor de vereniging een hele
week onbetaald te gaan werken.
Zij hebben die centen nu een
maal zelf hard nodig. Wanneer
die brand niet was uitgebroken
hadden we er allang een punt
achter kunnen zetten. Noodge
dwongen zullen we er nu nog een
tijdje mee door moeten gaan.
Maar wie lid wil worden hoeft
zich er niet door te laten af
schrikken want er kan met het
bestuur altijd over een afwijken
de regeling worden gepraat".
Financieel wordt Augustinus dus
bepaald niet beter van die om
schakeling tot een jongerenver
eniging. "Ach, we zullen het best
wel redden", meent penning
meester Oosterloo, "het huidige
bestuur heeft al met meer moei
lijkheden te kampen gehad. Zo
heeft niet alleen een aantal van
onze leden het openheidsstreven
tegengewerkt maar ook binnen
de universiteit en bij de gemeente
hebben we lang niet altijd begrip
voor onze plannen kunnen vin
den. Waar een oppervlakkige
vereniging als Quintus van alle
kanten werd geholpen stuitten
wij op een heleboel onbegrip en
rottigheid. Toch is het ons gelukt
tegenslagen te verwerken, wij la
ten ons echt niet zo makkelijk
ontmoedigen".
JAAP VISSER
