Je maakt geen muziek om gehuldigd te 9
"l it de hand gelopen hobby"
"Maak van duinen
nationaal park"
LEIDSE STICHTING IN BRIEF
AAN DE TWEEDE KAMER:
Adriaan van Hemert en Nier Vergunst, samen 100 jaar Kunst na Arbeid
Gospelgroep bouwt eigen muziekstudio
DINSDAG 20 FEBRUARI 1979
LEIDEN/REGIO
BODEGRAVEN - "Ik zou me niet voor kunnen stellen
hoe ik moet leven zonder Singing Religion".
De nu Bodegraafse gospel
groep speelt inmiddels al
weer negen jaar een belang
rijke rol in het leven van
pianostemmer Dirk Jan
Warnaar (24). En als het aan
Warnaar, muzikaal leider
van Singing Religion, ligt zal
dat de eerstkomende jaren
wel zo blijven ook. Zojuist
verscheen er een tweede el
pee van het 22 man/vrouw
sterke muziekgezelschap en
daarmee is Singing Religion
nog lang niet aan het eind
van haar muzikale latijn.
Studio
De oprichters van Singing Reli
gion, Dirk Jan Warnaar en
Arie van der Graaf, hebben
ambitieuze plannen. Bijna
dagelijks is het tweetal te vin
den aan de Bodegraafse
Nieuwstraat, waar een woon
huis wordt omgebouwd tot
muzikestudio. Erboven
woont koorlid Erik Bette. Die
muziekstudio biedt niet al
leen repeteerruimte aan Sin-
ging Religion, maar Warnaar
en De Graaf wiljen er een in
formatiecentrum voor koor
leiders en dirigenten van ma
ken.
In de Nieuwstraat moet in de
nabije toekomst alle muziek
die er op dit gebied is, voor
handen zijn. Daarnaast wil
het tweetal, met nog twee
koorleden verenigd in de
"Stichting Singing Religion
in oprichting", andere koren
de mogelijkheid bieden hier
demonstratiebonden te ma
ken. Alleen voor eigen ge
bruik van de koren - "binnen
een koor mis je een totaal
beeld" - of om er platenmaat
schappijen mee warm te ma
ken.
Singing Religion zelf heeft zo'n
steuntje in de rug niet meer
nodig: er staat al weer een
derde langspeelplaat op sta
pel, die in mei wordt opge
nomen en waarmee de zan
gers, afkomstig uit heel Mid
den Holland, ook landelijk
hoge ogen willen gooien.
Musical
Negen jaar geleden begon het
allemaal. Tijdens een jeugd
weekend in Sluipwijk ont
moetten drummer Aric van
der Graaf en organist Dirk
Jan Warnaar elkaar. Hun sa
menspel resulteerde twee jaar
later in de geboorte van Sin-
ging Religion.
De eerste plaat, waarvoor de
opnamen in 1975 werden ge
maakt was min of meer een
toevalligheid, vindt Dirk Jan
Warnaar. Op een muziek-
beurs kwamen de beide op
richters in contact met de zich
voornamelijk op religieus
muziekgebied voortbewe
gende platenmaatschappij
Mirasound. De Bodegraafse
kunstenaar Harmen Kooistra
bleek bereid geld te steken in
de onderneming. Een onder
neming waarvan Dirk Jan
Warnaar zegt "Noem het
maar streberigheid".
De plaat "Vrede" bracht Sin-
ging Religion in contact met
de Amsterdamse uitgeverij
"Universal Songs". Daar
vroeg men de gospelgroep om
een plaat te maken met zang
en muziek uit het repertoir
van de uitgeverij.
Het koor voelde daar wel voor,
maar had intussen zelf ook
iets te bieden: de reli-musical
"Efeze" met tekst en muziek
van Warnaar. Universal
Songs bleek bereid eerst deze
plaat te financieren.
Dirk Jan Warnaar over het ont
staan van Efeze: "We hadden
al een paar keer te maken ge
had met de organisatie van
jeugddiensten rond het the
ma Efeze. Op een gegeven
moment ben ik gewoon be
gonnen met die musical en 't
lukte domweg. Hoe dat nou is
gegaan weet ik ook niet". De
musical Efeze is een muzikaal
gebeuren, gebaseerd op de
brief die de apostel Paulus
schreef aan de Turkse ge
meente Efeze.
"Nee, het is zeker niet alleen
een stukje amusement. Het
stuk heeft een heel diep rele-
gieuze functie. We hebben
ook reacties gehad van men
sen, die na afloop zeiden:
"Dit doet me meer dan een
jaar lang preken". Ja, ik zie
wel degelijk heil in de kerk,
al ben ik er wel van over
tuigd dat er sprake is van een
zekere verstofTing".
Verpakking
Al blijft de inhoud van de musi
cal het belangrijkst, Dirk Jan
Warnaar en de zijnen hebben
zeker oog voor de "verpak
king". In "Efeze" is bijvoor
beeld ook de ouderwetse ko-
raalmuziek opgenomen en
een nummer als "Groet" heeft
het Gregoriaans als inspira
tiebron. 't Hoeft niet altijd
recht-toe-recht-aan ramp-
stamp muziek te zijn", vindt
Warnaar. "Je moet de mensen
tenslotte een uur bezig hou
den".
Intussen begonnen Arie van der
Graaf en Dirk Jan Warnaar
zich zo langzamerhand af te
vragen of de smak geld - zo'n
slordige f 40.000" - die zij de
apparatuur hadden gestoken
niet wat meer rendement zou
moeten opleveren. En zo
werd het plan, "de droom van
Arie", geboren om een eigen
studio te beginnen. Voor f
140.000 kon het pand aan de
Nieuwstraat worden aange
kocht. De bovenverdieping is
inmiddels bewoonbaar ge
maakt voor penningmeester
Erik Bette van de in oprich
ting zijnde Stichting Singing
Religion. Een stichting die
zich het promoten van reli
gieuze muziek ten doel stelt.
Concreet stelt de stichting zich
daarbij voor bij te kunnen
dragen aan het opvijzelen van
het muzikale niveau van an
dere gospelgroepen. De stich
ting gaat daarbij werken te
gen kostprijs met voorlopig
als enig doel te zijner tijd nog
eens betere apparatuur aan te
schaffen.
Daarnaast wil de stichting
(dicht) werk uit gaan geven
van amateurs. Dirk Jan War
naar, auteur van de bundel
"Dichterbij" smaakte zelf dat
genoegen al eens.
-Van de dichtbundel, met illu
straties van Harmen Kooi
stra, zijn inmiddels hon
derdvijftig exemplaren ver
kocht. Warnaar ("Als ik die
gedichten zie lezen, heb ik al
tijd het gevoel dat ik naakt
op tafel staheeft het
idee dat er nog erg veel men
sen zijn die nooit aan de bak
komen. Die het geld en de re
laties missen om hun werk te
laten uitgeven. Dat wil de
stichtig Singing Religion nu
gaan doen.
Al zal dat wel eind van het jaar
worden, omdat die activiteit
gefinancierd moet worden uit
de opbrengsten van de au
teursrechten", zegt Warnaar
verklarend.
"Ja, je kunt wel zeggen dat het
een beetje uit de hand gelo
pen hobby is", beamen Dirk
Jan Warnaar en Arie van der
Graaf grif.
Het bestuur van de Stichting Singing Religion in oprichting midden in de verbouwing van de nieuwe
studio aan de Bodegraafse Nieuwstraat. Achter de drums voorzitter Arie van der Graaf. Rechts van hem
penningmeester Erik Better. Naast vice-voorzitter Dirk Jan Warnaar (achter de piano) broer Thijs
Warnaar die secretaris is.
KOUDEKERK - "Deze
twee muzikanten zijn
onmisbaar voor de ver
eniging. Die wil je beslist
niet kwijt. Het zijn de ge
zichten die je altijd weer
ziet. Zij zijn verder niet
alleen het langste lid,
maar ook nog de trouwste
leden. Muzikanten van de
bovenste plank."
De meningen van Hans van der
Voorst en Rijk van Diggele, res
pectievelijk voorzitter en pen
ningmeester van de Koudekerk-
se muziekvereniging Kunst na
Arbeid, over de twee "blazers"
Adriaan van Hemert en Nier ver
gunst klinken eensluidend. Van
Hemert en Vergunst zullen tij
dens de jaarlijkse uitvoering van
de muziekvereniging, vrijdag
avond in De Ridderhof, volop in
het zonnetje worden gezet. Beide
zijn vijftig jaar actief lid van
Kunst na Arbeid, een bloeiende
vereniging met negentig leden
(fanfare, drumband en majorette
peloton) die een steeds belangrij
kere plaats inneemt binnen de
Koudekerkse gemeenschap.
Adriaan van Hemert en Nier Ver
gunst, samen honderd jaar Kunst
na Arbeid. Ze kunnen er uren
lang over praten. Gekscherend
over de reis met de varkenswa
gen naar een concours in Nieuw
koop, ernstig bij het memoreren
van een inmiddels overleden
kameraad die óók op die foto uit
1929 stond. Want toen al werden
Van Hemert en Vergunst lid.
"Ik werd toen gevraagd of ik lid
wilde worden van Kunst na Ar
beid", herinnert Van Hemert
zich. "Ik kwam uit Gelderland
maar bij de vereniging hoorde
men al gauw dat ik wel een beetje
kon blazen. Nog geen twee dagen
Nier Vergunst (links) en Adriaan van Hemert, samen een eeuw bij Kunst na Arbeid in Koudekerk.
later stonden ze al voor de deur.
Ik speelde althoorn en daar had
den zij gebrek aan." Voorzitter
van der Voorst noemt het een
unicum dat Van Hemert nog
steeds zijn marsen en melodiën
op de althoorn speelt. Het is zeld
zaam dat een muzikant zo lange
tijd één zelfde instrument speelt.
Van Hemert zelf: "Toen ik vijftig
jaar geleden lid werd was de alt-
hoorn nog een begeleidend in
strument. Tegenwoordig is ech
ter elk instrument even belang
rijk en wordt ook op de althoorn
solo gespeeld. De muziek van te
genwoordig is daarom ook veel
mooier."
Twijfel
Vrijwel alle leden van het fanfare
korps, ook de voorzitter die met
de piston loopt, hebben les gehad
van Nier Vergunst, in hart en nie
ren Koudekerker. Hij vertelt lid
te zijn geworden terwijl hij niet
eens wist of hij wel muzikaal was.
Enige twijfel heeft daar echter
nooit over bestaan. Veertig jaar
lang speelde hij tuba maar moest
in verband met zijn gezondheid
overstappen op de S-bas.
"Nadat ik les had gehad om op de
tuba te spelen heb ik samen met
mijn broer (die mocht om ge
zondheidsredenen niet zelf spe
len) nog twee jaar lang lessen ge
volgd waarna wij zelf les mochten
gaan geven", vertelt Vergunst.
Van der Voorst genoeglijk: "En
dat doen zij tot op de dag van
vandaag."
Wat Van der Voorst betreft mag dat
voorlopig zo blijven. Penning
meester Van Diggele aanvullend:
"Wij hebben weinig profijt van de
komst van een muziekschool in
Leiderdorp. Om alle leerlingen
naar de muziekschool te sturen is
voor Kunst na Arbeid geen haal
bare kaart. Dat komt op f 153,- per
leerling. Wel leverde de tot
standkoming van de Leiderdorp-
se muziekschool de muziekver
eniging nieuwe leden op. Wie
naar de muziekschool ging moest
een eigen instrument kopen dat
kunnen niet alle mensen eventjes
betalen. Dan komen ze naar ons
toe want de vereniging leent in
strumenten uit."
Kunst na Arbeid maakte kort na de
viering van het gouden jubileum
een explosieve groei door. Als
Adriaan van Hemert vervolgens
opwerpt dat het daarom vroeger,
toen de vereniging kleiner was,
gezelliger was vindt hij weinig
weerklank. Van Hemert "Je hebt
veel minder contact met elkaar.
Als je vroeger eens wegbleef van
de repetitie was het joh, Adriaan
is er niet." Hans van der Voorst
stelt hem gerust "Maar dat is nu
ook nog zo. Alleen viel het toen
veel meer op omdat we erg krap
in de leden zaten."
Vergunst vindt dat alles momen
teel gesmeerd draait. "Ik ken wel
iedereen omdat ik de meesten les
heb gegeven. Dat de vereniging
bloeit is een goed teken. Het is zo
dat de jeugd zich uit eigen wil
aanmeldt. Omdat zij hier een in
strument krijgen."
Klap
Aanleiding voor de jubilarissen om
eens terug te gaan in de tijd dat
het allemaal minder draaide.
Vergunst "Een dieptepunt was
toen we nog maar elf leden had
den met een grote en een kleine
tromslager. We moesten toen -
het was kort na de oorlog - alle
zeilen bijzetten om de vereniging
op poten te houden. Bij uitvoe
ringen hadden we toen in plaats
van één wel vijf of zes stukken
muziek voor ons liggen. Je mag
het gerust weten: ik heb in die tijd
ook in dubio gestaan om van
Kunst na Arbeid af te gaan. Moet
je wetenl ik kwam net uit dienst
en daar bliezen we de zwaarste
marsen. Toen ik hier kwam was
het een enorme klap voor mij dat
het hier zo moeilijk liep."
"Toch bezochten we toen ook de
concoursen", gaat hij verder. "We
haalden meestal wel goede resul
taten. We hebben het een keer
meegemaakt dat we alle prijzen
weghaalden. Maar het liep ook
wel eens anders. Juist toen we
dachten dat we wel goed voor de
dag zouden komen kregen we de
kous op de kop "En Van Hemert
lachend: "Maar we waren wel
lollig toen we thuis kwamen",
waar weinig aan toegevoegd
hoeft te worden.
De jubilarissen genieten dubbel dat
ze nu ook deze tijd nog mee mo
gen maken. "Want die unifor
men?" Al ginmg je op je kop
staan kreeg je daar nog geen geld
voor van de gemeente", zegt Van
Hemert. En Vergunst "We kre
gen zelfs geen geld om instru
menten te kopen voor het geven
van les. Eens ben ik toen met
mijn broer theorieles gaan geven
met de toezegging aan de leerlin
gen dat zij later een instrument
zouden krijgen. Van de 27 leer
lingen hielden we er twee
over
Eerst oefenen
Over de periode dat hij zelf nog
leerde zegt Vergunst "Als je an
derhalf uur schafttijd had dan
was het snel eten en meteen oefe
nen. Dat deed ik met drie broers.
Nou ja, je was nog een kleine jon
gen en als je dan 's avonds nog
wat buiten wilde spelen dan
moest je toch eerst wel even oe
fenen van je moeder. Want de
contributie bedroeg een kwartje
in de week, terwijl je maar met
een cent naar de kerk ging. Dus je
moest voor dat geld wel alles
doen van je ouders."
"Alleen het lid worden al", gaat Van
Hemert verder. "Je betaalde een
kwartje contributie in de week
maar je moest als je je aanmeldde
een rijksdaalder inleggeld beta
len. Daar ging je dan elke week
naar de repetitie met twee kwar
tjes. Een voor de contributie en
een om de rijksdaalder af te los
sen."
De twee jubilarissen werden eer
den in hun muzikale loopbaan al
eens onderscheiden. "Dat zal ik
nooit vergeten,,' zegt Vergunst
ontroerd. "Ik was veertig jaar lid.
Nou ik dacht helemaal nergens
aan toen ze bij me kwamen ver
tellen dat het marslopen was in
uniform. De voorzitter nam me
later apart en bracht me naar het
gemeentehuis waar ik - eerlijk,
met de tranen in m'n ogen - door
de burgemeester werd gehuldigd
met de zilveren draagmedaille in
de orde van Oranje Nassau. Toen
ik 45 lid was kreeg ik de gouden
speld van de bond (Algemene
Unie van Nederlandse muziek
verenigingen, red.). Je mag den
ken wat je er van vind, ik ben er
groots mee. De muziek is mijn
hobby die ik voor honderd pro
cent goed wil doen."
Vorige week kwam aan het licht dat
er bij het vijfenveertig jarig lid
maatschap van Adriaan van He
mert een fout was gemaakt. Hij
ontving een zilveren speld in
plaats van een gouden. Druk
maakt hij zich er echter niet om.
"Ik had dat toen direct door maar
ik ga nergens naar vragen. Het
muziek maken moet je graag
doen, niet tegen je zin in of om
gehuldigd te worden. Dan is het
niets."
nen hier dus niet hersteld wor
den.
Meijendal
•Hetzelfde is het geval in de Zuide
lijke gelegen duingebieden van
Zuid-Holland: bij Katwijk, Was
senaar en het Westland. De be
trokken gebieden (Berkheid,
Meijendel en Solleveld) zijn sa
men 3100 hectare groot vanuit
oogpunt van natuurbehoud be
staat er een grote behoefte om
hier de oorspronkelijke flora en
fauna terug te brengen, aldus de
Stichting Duinbehoud en Wa
terwinning. Zij geeft de Tweede
Kamer het advies om in elk geval
nu al de duingebieden van Ame
land, Goeree en Schouwen aan de
Nationale Parken toe te voegen.
In de nota van de regering wor
den de duinen van Schiermonni
koog, Terschelling, Vlieland,
Texel, Schoorl tot Wijk aan Zee,
de Kennemerduinen en de Zilk-
Noordwijk als toekomstig Natio
naal Park genoemd.
Het duingebied tussen Noordwijk en De Zilk: volgens de Leidse stichting leidt de waterwinning hier tot grote uitdroging.
NOORDWIJK/KATWIJK - Van het duingebied tussen
Hoek van Holland en Den Helder moet één groot Natio
naal Park worden gemaakt, in combinatie met de Natio
nale Parken en reservaten op de Zeeuwse eilanden en de
Wadden.
Dit advies geeft de in Leiden geves
tigde Stichting Duinbehoud en
Waterwinning in een brief aan de
Tweede Kamer. Nu al moet in de
zeven duingebieden die tot Na
tionaal Park zullen worden aan
gewezen, het natuurbehoud ab
solute voorrang krijgen boven de
waterwinning en ook de recrea
tie, vindt de stichting.
De T\veede Kamer behandelt bin
nenkort de nota Nationale Par
ken. De Stichting Duinbehoud
en Waterwinning vindt de plan
nen uit oogpunt van natuurbe
houd bijzonder heuglijk, maar
ook wijst ze erop dat in de nota de
regering ten opzichte van de wa
terwinning een "te afwachtende,
in feite ondergeschikte houding"
inneemt. Waterwinning, die, al
dus de stichting, een steeds acu
tere bedreiging voor het natuur
behoud is gaan vormen.
Dat geldt o.m. in de duinen van De
Zilk en Noordwijk, waar de twee
open winningskanalén voor een
sterke verdroging zorgen en bo
vendien een grote landschappe
lijke aantasting betekenen. Wel
iswaar wordt in de nota de wa
terwinning in dit gebied als strij
dig aangemerkt, maar, aldus de
stichting, er wordt niet vermeld
dat slechts een gedeelte van het
daar aanwezige duingebied als
Nationaal Park wordt voorge
steld. Het noordelijke gedeelte,
waar de waterwinning met meest
intensief plaats heeft, is buiten
het park gehouden. De natuurlij
ke waarden van de duinen kun-
