Wil Boon: "Ik
me nu
een
Anderhalf
jaar met
3 kinderen
op één
kamertje
;A_
KVK WIL HAAST MET
AANPAK VAN BRUGGEN
op de klok, dag en
nacht, heen en weer
ALTIJD
hoek van holland hbs»
cg§ harwich
Restauratie
waterpomp
Garenmarkt
ZATERDAG 17 FEBRUARI 1979
LEIDEN - Voor bijna drie ton
(driehonderdduizend gulden)
heeft Wil Boon (31de laatste an
derhalf jaar verwoond. Voor dat
geld had een aardig optrekje
neergezet kunnen worden. He
laas voor Wil is het besteed aan de
kosten van het levensonderhoud
van de afgelopen achttien maan
den. Met haar drie kinderen (8,12
en 13 jaar) woont Wil Boon nog
steeds in de Cortona-stichting, a
riason van 108 gulden per dag,
per persoon. Het ziet er naar uit
dat er nog een ton bijkomt als er
niet snel iets aan haar situatie
verandert.
Een brokje voorgeschiedenis. Door
familieomstandigheden werd Wil
gedwongen haar huis in Deven
ter te verlaten. Ze trok rond in
haar caravan, waarmee ze na een
aantal omzwervingen in Leiden
terecht kwam. Een halfjaar stond
ze op de Willem de Zwijgerlaan
toen haar caravan werd vernield.
Via maatschappelijk werk kwam
ze op 27 augustus '77 in Cortona,
een opvang- en begeleidingscen
trum voor alleenstaande ouders
met kinderen, terecht. Na wat ju
ridische touwtrekkerij over de
vraag van welke gemeente de So
ciale Dienst de kosten van het
verblijf in Cortona (toen 99 gul
den per dag) op zich zou nemen
kon ze voorlopig in het opvang
centrum blijven. Terecht, want ze
bevond zich toen in een crisissi
tuatie. Langzaam aan veranderde
die situatie en ging Wil uitzien
naar zelfstandige woonruimte
voor zichzelf en haar drie kinde-
En toen ontstond de vicieuze cirkel.
De crisis was voorbij, maar ont
stond wederom door haar te lan
ge verblijf in Cortona. Vanzelf
sprekend was de eerste gang van
Wil naar bureau Huisvesting om
zich als woningzoekende te laten
registreren. Ze kreeg er nul op
request, wilde ze worden inge
schreven dan moest ze (volgens
de toen geldende normen) twee
jaar in Leiden woonachtig zijn of
voor honderd procent econo
misch gebonden zijn aan de stad.
Wil voldeed niet aan die normen.
Haar werd geadviseerd het maar
eens in de regiogemeenten te
proberen. Ze schreef er zo'n vijf
tien aan, echter zonder resultaat.
Na ettelijke vergeefse pogingen om
alsnog bij Huisvesting inge
schreven te worden probeerde
Wil om via een makelaar aan
woonruimte te komen. Ook in de
particuliere huizenmarkt bleken
enorme wachtlijsten gehanteerd
te worden; bovendien waren de
prijzen in de vrije sector voor Wil
- zij heeft weduwenpensioen -
onbetaalbaar. Ondanks de krap
pe huizenmarkt wilde zij in Lei-
Wil Boon op haar kamer in Cortona Vier bedden vo
in beslag. Rommel is weggestouwd onder de bedden.
r haar en haar kinderen nemen bijna de hele qppèrvlakte
Vragen van
PvdA-raads
lid J. Hes
LEIDEN - Het PvdA-raadslid
Joyce Hes heeft B en W vra
gen gesteld over de toegan
kelijkheid van de gemeen-
teOijke instellingen) naar
aanleiding van de ervaringen
van mevrouw Boon. Het is
Wil Boon nooit gelukt een af
spraak te maken met bureau
Huisvesting, noch* met de
wethouder. Joyce Hes vraagt
zich nu af hoe de gebrekkige
toegankelijkheid van de ge
meente te rijmen valt met de
wens van burgemeester en
wethouders om de service
aan woningzoekenden te ver
beteren. Ze vraagt het college
wat zij denkt hieraan te gaan
doen. Wat het nieuwe afspra
kensysteem van bureau
Huisvesting betreft is het
raadslid bang dat juist aan de
categorie nijpende gevallen
onvoldoende aandacht wordt
geschonken. De tijd tussen
het moment waarop de (wo
ning) nood het hoogst is en de
afspraak is te lang, zo vindt
Joyce Hes.
Ze vraagt het college of het
vindt dat tussen de instellin
gen als Huisvesting en de So
ciale Dienst geen regelmatig
overleg zou moeten plaats
vinden over de problemen
van de gezamelijke cliënten.
Overleg ontbreekt momen
teel volkomen, zo is het
raadslid gebleken uit de ge
brekkige toegankelijkheid
van Huisvesting voor een
ambtenaar van de Sociale
Dienst.
Tenslotte stelt ze voor om over
deze problematiek een geza
melijke vergadering te beleg
gen met de raadscommissie
volkshuisvesting en 'maat
schappelijke aangelegenhe
den.
den blijven wonen. Ze had hier
inmiddels vrienden gemaakt,
haar kinderen konden op een
goede school terecht. Bovendien
had ze haar "woonrecht" in de
stad van herkomst verspeeld
doordat Wil de afgelopen jaren
vele plaatsen heeft aangedaan.
Uiteindelijk dreigde haar advo
caat een AROB-(wet Administra
tieve Rechtspraak tegen Over-
heids Beslissingen) procedure in
te spannen. Dat hielp. Na ruim
een jaar soebatten werd Wil op 4
oktober 1978 bij Huisvesting in
geschreven. Niet dat ze zich
daarmee automatisch zelfstandi
ge woonruimte heeft verworven.
Weliswaar beloofde de betref
fende ambtenaar haar dat ze bin
nen een half jaar een huis zou
hebben, maar toen de maat
schappelijk werkster van Corto
na die belofte schriftelijk beves
tigde hoorde ze niets. Geen mens
bleek iets van die toezegging af te
weten - zij staat niet zwart op wit.
Dus woont Wil Boon nog steeds in
Cortona. Ze leeft daar met drie
kinderen op één kamertje. Bewe
gingsruimte heeft ze nauwelijks.
Doordat de kamer vier bedden
moet bergen blijft er nauwelijks
loopruimte over. De spullen zijn
onder de bedden gepropt. Speel
goed voor de kinderen kan Wil
niet aanschaffen: daar is geen
plaats voor. Wil over haal verblijf
in het kamertje: "Je voelt je geen
normaal mens meer. Het is net of
je in een gevangenis zit. Je kunt je
eigen leven niet leiden. De kinde
ren worden geblokkeerd door de
krappe woonruimte. Ze leren
slecht, hebben geen ruimte om
huiswerk te maken."
Wil Boon voelt zich machteloos en
in de steek gelaten ("Eerst geven
ze je goede hoop en als je dan belt
of schrijft zijn ze er nooit. Ik heb
nooit antwoord gekregen op
brieven aan de wethouder").
Daarom besloot ze met directeur
Klerx van Cortona ruchtbaarheid
aan haar situatie te geven. De
raadsleden Zonnevylle (WD),
Corry Kramp (CDA) en Joyce
Hes (PvdA) zijn benaderd.
Laatstgenoemd raadslid heeft
inmiddels al vragen gesteld aan B
en W over de situatie van Wil
Boon.
Klerx: "Waar het ons nu om gaat is
dat het heel slecht is om zo lang
op één kamer te zitten. Onze in
stelling is daar ook niet op bere
kend. Wij zijn een opvanginsti-
tuut voor crisissituaties, maar dit
kun je geen opvang meer noe
men. Bovendien houdt Wil bui
ten haar schuld om ruimte vast
die hard nodig is voor anderen.
We hadden vorig jaar 800 opna
me-aanvragen, we konden er
slechts 160 plaatsen."
Floor Busman, de maatschappelijk
werker bij de Sociale Dienst die
zich met "het geval-Boon" bezig
houdt: "Wij voeren, en niet onte-
gemeente geen boodschap
hebben. Van de 432 gulden per
dag die Wil en haar kinderen kos
ten brengt de gemeente 90% in
rekening bij het rijk." Overigens
zegt Busman het "moeizaam
werken" te vinden met bureau
Huisvesting. "Contact tussen
Huisvesting en ons is er helemaal
niet. Ik weet 't, mensen kunnen
zich niet indenken dat twee ge
meentelijke instellingen zelfs
geen overleg hebben, maar het is
zo. Als ik een afspraak met
Amptmeijer (adjunct-chef Huis-
vestig, red.) wil maken moet ik
vier weken wachten."
Volgens Busman is er een gat in de
hulpverlening ontstaan doordat
Huisvesting woningzoekenden
sec afwijst. "Wij proberen in dat
gat te springen. Want het meest
trieste van de zaak-Boon is dat
hij, hoe schrijnend ook, niet
uniek is."
Een huis kraken. Dat is volgens de
maatschappelijk werkster van
Cortona nu nog de laatste oplos
sing. "Maar dat kun je haar niet
aandoen, met drie kinderen. Bo
vendien heeft ze al genoeg mee
gemaakt." Bij de gemeente is
men van de situatie waarin Wil
Boon leeft op de hoogte. De be
trokken wethouders, Schoute en
Tesselaar, zijn het er nog niet over
eens of mevrouw Boon nu wel of
geen voorrang moet krijgen op de
lijst van Huisvesting. Het bureau
zelf vindt van niet, Schoute van
wel en Tesselaar tenslotte zit tus
sen die meningen in.
Wil Boon zelf is het wachten beu.
"Ik wil nu wel eens van de Sociale
Dienst af, want nu voel ik me net
een bedelaar."
MIEP DE GRAAFF
Miljoenste
bezoeker
LEIDEN - In de Ton Menken
Ijsbaan aan de Vondellaan
wordt binnenkort de miljoen
ste bezoeker verwacht. Aan
vankelijk zou het enkele we
ken eerder zijn maar door de
aanhoudende vorstperiode
was het bezoekersaantal lager
dan werd geraamd. De over
dekte ijsbaan werd op 23 ok
tober 1976 voor het publiek
geopend. Ton Menken: "Bin
nen drie seizoenen een mil
joen. Dat bewijst dat de baan
voor Leiden en de regio in een
enorme behoefte voorziet".
ADVERTENTIE
Méér weten. Dienstregeling en Big Ben Tours programma van
de Stoomvaart Maatschappij Zeeland liggen bij uw reisbureau of automobielclub.
Bij de ABN, de AMRO of RABObank Bij NS-inlichtingenkantoren
Of bel rechtstreeks SMZ, tel. 01747-3944. ook voor inlichtingen over vrachtvervoer
Churchillbrug en Valkbrug
De oude waterpomp op de Garen-
markt wordt in de loop van dit
jaar gerestaureerd. Burgemees
ter en wethouders hebben beslo
ten om 32.000 gulden uit te trek
ken voor de restauratie van de
monumentale pomp. Deze be
slissing moet nog de goedkeuring
krijgen van enkele commissies
uit de gemeenteraad.
De waterpomp dateert deels uit de
17 e en 18 e eeuw. De fraaie zand
stenen sajetklos (garenklos) die
de pomp bekroont dateert uit de
17e eeuw. De hardstenen en hou
ten onderbouw is later ver
nieuwd ën stamt uit de 18e eeuw.
De pomp aan de Garenmarkt is
een van de weinige overgebleven
waterpompen in Leiden.
In vroeger eeuwen - voor de aan
wezigheid van waterleiding - be
schikte ieder stadsdeel over zijn
eigen waterpomp. Er staan in
Leiden nog pompen bij de
Hooglandse Kerk en aan de gevel
van het stadhuis. Na de restaura
tie blijft het exemplaar aan de
Garenmarkt overigens buiten
werking.
LEIDEN - De Kamer van Koop
handel en Fabrieken voor Rijn
land wil dat de gemeente de
Churchillbrug en de (verbrede
Valkbrug) zo snel mogelijk aan
pakt. Volgens de Kamer zijn deze
voorzieningen noodzakelijk om
de Leidse binnenstad zo goed
mogelijk bereikbaar te houden.
De Kamer reageert met deze stel-
lingname op de gemeentelijke
planning van kapitaalwerken
(werken aan bruggen, grachten
en wegen) voor de komende jaren
-(1979-1983).
De voltooiing van de Churchill brug-
is volgens de Kamer van belang
vanwege het wegvallen van de
toegangsroute naar de binnen
stad via het Noordeinde. Bij de
voorgenomen werkzaamheden
aan de Haagweg ziet de Kamer de
Churchillbrug als een aanvaard
bare omleidingsroute.
Daarnaast ziet men de brug ook van
belang als de Morssingel en de
Rijnzichtbrug (tussen Haag- en
Morsweg) afgesloten worden. De
Morssingel wordt mogelijk afge
sloten voor autoverkeer als de
woningbouw daar klaar is. De
Rijnzichtbrug wordt afgesloten
vanwege de aanleg van een nieu
we verbinding.
De Kamer ziet de verbreding van cte
Valkbrug ook als noodzakelijk
voor de bereikbaarheid van de
binnenstad. "Pas als de Valkbrug
tweezijdig berijdbaar zal zijn,
mag naar onze mening begonnen
worden met de verbetering van
het wegenbeloop om en nabij de
molen De Valk, de riolering van
de Lammermarkt, het aanpassen
van het Stationsplein en met de
werkzaamheden aan de walmu-
ren langs Galgewater en Bees
tenmarkt.
De Kamer komt in zijn reactie ook
terug op de plannen voor een
parkeergarage onder het Galge
water bij de Beestenmarkt. Vorig
jaar lanceerde de Stichting Leid
se Binnenstad (overkoepeling
bedrijfsleven) het idee voor een
parkeergarage onder het Galge
water.
In dit plan was opgenomen dat
vanwege de kosten en de prakti
sche uitvoerbaarheid tegelijk
met de aanleg van de garage de
walmuren aangepakt zouden
worden. Overigens reageerde de
gemeente vorig jaar in eerste in
stantie afwijzend op het plan voor
de ondergrondse garage. In de
toekomst plannen voor de bin
nenstad (structuurplan) is de ga
rage ook nog opgenomen.
Ondanks de afwijzende houding
van de gemeente vraagt de Ka
mer om het werk aan de walmu
ren uit te stellen. De Kamer wil
dit uitstel omdat men nog steeds
bezig is met onderzoek naar de
bouw van een parkeergarage on
der het Galgewater. Ook de ver
nieuwing van de Blauwpoorts-
brug zou daarop volgens de Ka
mer moeten wachten.
MIJNE BIJDRAGE VOOR EEN
KLOK VAN DE LEIDSCHE
JEUGD IN ONS CARILLON
Stadhuisbrand.
De historische brand in het
Leidse stadhuis op die barre
winterdag in februari 1929
spreekt nog altijd zeer tot de
verbeelding van vele Leide-
naars. Daar kwam ik deze
week achter door de vele tele
foontjes van abonnees die in
formeerden hoe men aan een
afdruk kon komen van de fo
to's die in onze krant ge
plaatst waren. Overigens fo
to's die afkomstig zijn uit ons
onvolprezen gemeentearchief.
Niet uit het gemeente-archief
is bovenstaand kaartje dat. ik
deze week van iemand kreeg.
Er moeten er in 1929 honder
den van in omloop zijn ge
weest. De "Leidsche jeugd"
kreeg zo'n kaartje wanneer
men een paar centen bijdroeg
in de kosten van een nieuwe
carillonklok.
De achterkant van fiet kaartje
bevat de volgende tekst: In
den nacht van den 11 den op
den 12 den Februari 1929
werd het Leidsche Stadhuis en
zijn treffend schoone gevel
van den bekenden bouwmees
ter Lieven de Keg een prooi
der vlammen.
Stadsbouwhuis
Goed. het Stadsbouwhuis is deze
week dan officieel in gebruik
genomen, maar nog altijd is
er geen definitieve naam. De
sprekers hadden het er maan
dag ook zichtbaar moeilijk
mee. Burgemeester Vis ver
meed nauwlettend het woord
stadsbouwhuiste noemen,
de bouwer sprak over hel
"stadskantoor" en directeur
gemeentewerk ir. Vos had het
simpel over "het gebouw".
Alleen wethouder Van Dam liet
zich de naam Stadsbouwhuis
ontvallen, maar juist hij moet
beter wetenTenslotte heeft de
gemeenteraad bij motie ver
ordonneerd dat een nieuwe,
betere naam gevonden moet
worden. Tenslotte stuitte de
naamgeving "Stadsbouw
huis" op onoverkomelijke
ambtelijke bezwaren.
Geen Stadsbouwhuis dus. maar
wat dan wel? Dwalend door
de catacomben van deze
fraaie bouwkundige creatie
stuitte ik bij de opening op een
mededeling met het opschrift:
"Denk Mee!". Het bleek een
oproep aan ambtenaren om
zich uit te putten in het beden-
Over de diepgang van de amb
telijke inventiviteit moet niet
te gering gedacht worden.
Oordeelt u zelf over de aange
dragen suggesties: Slakken
huis, Oudeliedenhuis, huize
Tweest rijd, Vosseholnaar de
d i recteu r gemeente we rken
Waalhaven naar de wethou
der van. stadsontwikkeling),
Bouwbolwerk en "de Laatste
STek".
Spoorbomen
De discussie over de hele en hal
ve bomen is voorlopig dus be
slist ten gunste van de hele
bomen. Leiden weerstaat de
moderne ontwikkelingen,
rukt zich los uit de vaart der
volkeren en houdt het bij de
oude vertrouwde handbe
diende hele bomen.
U begrijpt het, ik heb het over de
spoorwegovergangen bij de
Morsweg en de Haagweg. B en
W geven de Spoorwegen geen
toestemming om daar ahob's
aa n te brengenSucces voor de
actievoerende wijkbewoners
en een unieke tegenvaller voor
de Spoorwegen.
De reactie van NS was er een
van berusting en onbegrip. Zo
van, ze moeten het zelf maar
weten in Leiden, maar het
wachten bij die overgangen
duurt alleen maar onnodig
langer en'geeft de weggebrui
ker overbodig oponthoud.
Nou, laat ze daar bij de NS
maar oppassen, want het zijn
eigenzinnige mensen die Lei-
denaars. Nog even en we
draaien de klok hier helemaal
terug. Verdwijnen de spoor
bomen helemaal en moet de
trein stapvoets door Leiden
rijden, voorafgegaan door
een man met een rode vlag.
Spoorbomen 2
Natuurlijk zou het probleem
van overgangen opgelost
kunnen worden door de
spoorlijn omhoog te brengen,
zodat de Haagweg en de
Morsweg viaducten krijgen.
Daar vraagt de gemeente
Leiden al tientallen jaren om.
Maar op dat punt is het nou
NS weer die n iet zo hard loopt.
Voorlichting
Nog altijd is PvdA-raadslid
Leo Meijer niet benoemd tot
gemeentelijk voorlichter. Als
ik het goed begrijp heeft dat
niets te maken met de weer
standen tegen deze gerucht
makende benoeming, maar
alles met ambtelijke procedu
res die naar het lijkt veelom
vattend en in elk geval lang
durig zijn.
Bij alle voor en tegen over deze
benoeming heeft zich deze
week ook de "Vereniging van
Voorlichtingsambtenaren in
Nederland" in de discussie
gemengd. Voorzitter Gerrit
Schilder kapittelde het ge
meentebestuur van Leiden
publiekelijk in een briefin het
NRC/Handelsblad.
Volgens Schilder negeert Leiden
'de alom gestelde eisen van
vakbekwaamheidis voorbij
gegaan aan de "normale sol
licitatieprocedure" en wordt
een raadslid dwars door een
uitstekende kandidaat heen,
op een aardig betaalde baan
gedrukt.
let een dik aangezette be
zorgdheid constateert hij: "In
één klap wordt hetgeen de
georganiseerde jtverheids-
voorlichters hebben opge
bouwd aan kwaliteitsverbe
tering door studie en ervaring
zo'n vijftien jaar achteruit
geworpen naar de tijd dat een
voorlichter werd benoemd
"omdat het wel een aardige
jongen is".
In zijn kritiek zegt Schilder het
zelf al: Voorlichtingis een
gecompliceerd vak gewor
den". Ik ben dat helemaal met
hem eens. Het blijkt maar al te
zeer uit zijn brief.
Of Leo Meijer nu een "aardige
jongen" is, laat ik in het mid
den. Of hij kwaliteiten heeft
kun je betwisten. Maar dat er
geen normale sollicitatiepro
cedure is geweest blijkt uit
niets. Behalve dat de voorzit
ter van de Vereniging van
Voorlichtingsambtenaren in
zijn kritiek flink overdrijft,
verzuimt hij ook een aantal
feiten te vermelden. En dat
als
Fietser
De ijzige winter maakt de dap
pere fietser de laatste weken
tot een veelgeplaagd wegge
bruiker. IJzel, sneeuw en dooi
treffen de onvervaarde pe
daalridders op hun pad. De
ene dag glijje weg, de volgen
de sneeuw je onder en bij het
smelteftsvan de winterse zege
ningen valt de blubber troep je
ruimschoots ten deel.
Tussen die slechte dagen door
voel je je als fietser weer even
de koning te rijk. Zo niet begin
deze week in de Breestraat.
Staat daar bij een steegje le
vensgroot een fraaie aandui
ding richting, sla je niet ver
der gehinderd door autover
keer volgzaam af en stuit je
pijnlijk op een "steeg-brede"
Vliko-bak. Voortaan zigzag
ik maar weer driftig tussen
het autoverkeer door. Dan zie
je tenminste de gevaren.
L. GLIBBER
