Daihatsu Charade XTE
betrouwbaar in barre tijden
ZATERDAG 17 FEBRUARI 1979
AUTO
PAGINA 33
i onder het motto "I luv Cherry" de jongste van Datsun meer bekendheid te geven. D«
exotische schonen uit het land-
van herkomst. In fleurige na
tionale dracht. Pyramide-ja-
ponnen: smal over de schou
ders, heel breed van onderen.
Overigens bleken die meisjes
al vele jaren in ons land te
zijn. De studente twaalf, de
pianiste acht jaar. Heerlijk
gebroken Nederlands: "Veil
plessier..." -~
Ook Skoda had voor nationale
dracht gezorgd. Of moeten we
zeggen: de Voorschotense im
porteur Englebert. Om het
tachtigjarig bestaan en het
25-jarig importeurschap van
Skoda wat luister bij te zetten.
De "Tsjechische" dames ser
veerden op een heus terrasje.
Maar onder het RAI-dak
moest de zon ontbreken. He
laas...
HAI-directeur Willem C. van
der Klugt u weet wel: die gro
te Amerikanen langs de weg
in Rijnsburg) had ook een ter
rasje laten bouwen. Maar wel
met een groot hek erom heen.
Opdat het publiek niet al te
dicht bij zijn kostbare Aston
Martins kon komen. Wagens
van meer dan een ton zijn
vaak gretige objecten voor
vele grijpgrage handen op de
RAI. Een kostelijke coupé en
een inmiddels bijna unieke
cabriolet. Met als klapstuk
van deze kleine veiling een
Lagonda.
Niet de duurste wagen van de
show. Dat was de Camargue
van Rolls Royce. (ongeveer
350.000 gulden). Maar met
zijn 2'/2 ton mocht de Lagonda
er ook zijn. Een bedrag waar
je ook vandaag de dag nog
een leuk huisje voor kan ko
pen. Men hoeft echt niet hard
te hollen om er een te bestellen.
Die dingen worden met de
hand op maat gemaakt. En
dat duurt een tijdje. "Je zult
het niet willen geloven, maar
er zitten al twee kopers op te
wachten. Gekocht van het
plaatje", vertelde Van der
Klugt. "En dan rijden met de
tankwagen erachter?"vroe
gen wij. "Ja. ze gebruiken in
derdaad heel wat. Maar in
één geval is dat geen
probleem: die is voor een di
rectielid van een benzine
maatschappij..."
Hemels blauw
school in Driebergen opge
trommeld om op de stand in
formatie te geven. Vroeger
waren die stands overbevolkt
met verkopers uit alle delen
van het land. Maar steeds
meer importeurs huren daar
nu speciale krachten voor.
Gastvrouwen in vele kleuren.
Hemelsblauw of stemmig
donker grijs fluweel, zoals bij
Mercedes Benz.
Toyota had een heel leger in
grijs en blauw gestoken scho
lieren op de been. "Het lijkt
wel een klasje", grapten wij
tegen de Leidschendammer
Grader. Hij vond het hele
maal niet leuk. "Man, we zijn
al tijden bezig om dat alles te
organiseren en die knullen te
instrueren". Natuurlijk zijn
er tijdens zo'n show achter de
schermen altijd mensen aan
wezig, die de „vreemde" gast
vrouwen en -heren kunnen
bijspringen, maar het gros
van de vragen kunnen zij na
zo'n stoomcursus wel opvan
gen.
Luchtledig
Op de stand van General Motors
ging bij de voor bezichtiging
de meeste aandacht naar het
gezellige "open huis" in het
midden van de stand, waar
de kraan rijkelijk vloeide.
Zodat de knappe juffrouw die
verderop de zegeningen van
de draaiende Vauxhall Carl
ton in een microfoon stond te
blazen in feite in het luchtle
dige praatte.
We troffen daar ook Autovisie
hoofdredacteur Nico de Jong,
die volgens zijn zeggen twee
duizend presentie-exempla-
ren ivilde slijten van het dikke
boek waarin de testen van
zijn autoblad zijn gebundeld.
In de verkoop kost het boek
17,50. Hij vond dus wel af
trek
British Leyland - die tegen
woordig BL Nederland heet -
had nog eens extra pech. Juist
op het moment dat het toch al
zo geplaagde merk de pers
nog eens wilde wijzen op de
nieuwtjes die de grote stand
had te bieden, haalden een
aantal medewerkers in En
geland het weer in hun hoofd
te gaan staken. Voor de zo
veelste maal lag de boel plat.
Dus bleef er niet veel over van
het feestelijke van de ontmoe
ting van de pers. Maar geluk
kig was er een hoge ome van
de fabriek aanwezig, die be
reid bleek voor de journalis
ten wat water op het sta-
kingsvuur te gooienMaar een
opmerking als "British Ley
land wil overleven" bleef toch
wel even hangen
In de bus
De uit Alphen aan den Rijn af
komstige Daihatsu - directeur
Waringa konden we op de
show zelf niet ontdekken.
Maar we hadden zijn gezicht
's ochtends vroeg al gezien.
Het stond op de banderol van
een ochtendblad, dat thuis in
de bus was gegooid. In het be
geleidend tekstje vroeg Wa
ringa onze aandacht voor de
speciale inlage, die aan zijn
jonge Japanse merk was ge
wijd. Zijn secretaresse vertel
de ons later dat het heel wat
organisatie had gevergd om
alle auto journalisten zo ma-
tineus te kunnen bedienen.
Wat we als kranteman grif
geloven
HNG-directeur Karl (uit Oegst-
geest) en zijn mannen van het
bedrijf dat in Sassenheim een
beetje opzij moet voor de
Schiphollijn hadden een
aparte ontvangst voor de pers
op touw gezet. Om nog eens te
onderstrepen hoe perfect die
gestaalde perfectie nu draait.
Het is ook nauwelijks meer te
geloven dat het nog maar een
paar jaar geleden is dat geen
Nederlander ooit van Mitsu
bishi had gehoord
Auto van het jaar
Feitelijk had Maarten Blietz uit
Wassenaar de gelukkigste
man van de show moeten zijn.
Hij doet public relations voor
Chrysler, de firma die zoveel
auto's van het jaar in haar
programma stopt. Nu weer de
Horizon. Dus feest voor
Chrysler. Dat zou men den
ken. Maar het betekent een
heleboel rompslomp voor
Maarten Blietz, omdat de uit
reikina van de trofee ditmaal
in Nederland plaats had. De
auto van het jaar wordt - om
een voorbeeldje te geven - ge
kozen door meer dan vijftig
journalisten uit zestien Euro
pese landen. En die juryleden
moetje als p.r.-man toch maai
mooi naar Amsterdam halen
En dan zijn er nog een hele
boel andere mensen die je
moet uitnodigen om nog enig
rendement uit die uitverkie
zing te kunnen halen.
Enfin, het kost heel wat om allei
goed rond te krijgen. Niet al
leen aan geld, maar ook aan
energie, tijd en zorgen. Het is
inmiddels allemaal achter de
rug. De journalistieke juryle
den, de gemobiliseerde gas
ten, de directieleden, ze zijn
allemaal weer op honk terug
gekeerd. De organisatie van
het feest verliep vlekkeloos,
inclusief het vuurwerkje op
een schuit in de Amstel. Maar
we konden begrijpen dat
Maarten Blietz de dag tevoren
er niet zó stralend bij liep.
Misschien vroeg hij zich af of
het niet de "auto-van-de-
eeuw'kon worden. Dan kom je
zo'n drukte maar éénmaal te
gen
Kleurige klederdracht uit
Zuid-Korea omlijstte het de
buut van Hyundai's Pony.
Onder barre weersomstandighe
den hebben wij de kleine Chara
de van het nieuwe Japanse merk
Daihatsu bijzonder leren waarde-
Dat was vorige maand. Het was
toen griezelig slecht: sneeuw
stormen, ijzel, spekgladde we
gen. Alles behalve aantrekkelijk
om eruit te gaan. Lopend niet.
Fietsend niet. Maar ook niet met
de auto. Het aantal gedeukte wa
gens dat men langs de weg zag
toonde wel aan hoe moeilijk het
was in die dagen normaal over
eind te blijven.
Met de Charade is ons dat gelukkig
toch gelukt. De kleine, pittige
voorwielaandrijver stond verras
send vast op zijn wielen, bleek
heel gemakkelijk te hanteren en
was bij kleine glippertjes een
voudig weer in het rechte spoor te
krijgen. Zodat we hem heelhuids
konden terugbrengen bij de Rot
terdamse importeur.
Die had ons een Charade XTE
meegegeven. Een van de luxueu
zere typen van dit drie cilinder
viertakt model. Motorisch is er
geen onderscheid tussen de
goedkoopste Charade XO, die
sinds de recente prijsverhoging
11.300 kost en de XTE, die met
een vijf versnellingsbak bijna
veertien mille kost. "Onze" XTE -
met vier versnellingen - moest
bijna 13 V2 mille opbrengen.
Dat is toch eigenlijk wel een stevig
prijsje voor zo'n karretje, welke
Hel RAI-geweld is alweer zowat
achter de rug. Morgen de laat
ste kans voor het automin-
nend publiek om te schuifelen,
te duwen, te kijken, te gluren,
te tasten, te testen en... eventu
eel te kopen in het gigantische
Amsterdamse gebouwencom
plex. Morgenmiddag gaan de
luiken voor twee jaar dicht
voor Neerlands grootste auto
etalage. Dan is het kolossale
kijk- en koopspel voorbij.
In dat geheel hebben de auto-
journalisten een vette streep
voor. Al sinds jaar en dag is
het de gewoonte dat zij een
dag voor de opening het „pa
radijs van glanzend blik"
mogen binnengaan. Om alles
op hun gemakje te kunnen be
kijken. Meestal een gezellige
happening. De public rela-
tions-mensen poetsen hun
kraampje nog eens extra op,
zorgen voor een natje en een
droogje, mobiliseren hun di
rectieleden en tijdens een ge
noeglijk babbeltje gaat het
nieuws glad van de hand.
In het verleden waren dan de
standbouwers, de schilders,
de elektriciens, de autopoet
sers en anderen nog druk in de
weer. De laatste dag voor de
eigenlijke opening in de och
tenduren moest tot op de bo
dem worden benut.
Paasbest
Ditmaal lagen de zaken anders.
Omdat verkeersminister
Tuijnman toch naar A.mster-
dam kwam om de onder
grondse parkeergarage naast
het RAI-complex plechtig
voor geopend te verklaren kon
hij in één adem door de ten
toonstelling zelf even leven
inblazen. Natuurlijk zou hij
dan even de show oplopen om
de boel te bekijken. Zodat elke
zichzelf respecterende auto
firma ervoor zorgde er die
dag al op zijn paasbest bij te
staan. De werklieden hadden
hun werk gedaan, ze konden
gaan.
Overigens was die parkeerga
rage op de onderste verdie
ping al in gebruik toen de mi
nister op de bovenste laag zijn
woordenstroom losliet. Al
uren tevoren hadden de jour
nalisten er hun auto's mogen
neérzetten. Nu zijn parkeer
garages van zichzelf al niet
van die vriendelijk lokkende
onderkomens, maar als zo'n
ding er dan nog hol en leeg
bijstaat is het helemaal een
luguber betonnen spelonk.
Maar van de andere kant: die
dag was weer eens alles beter
dan de ijzig gladde straten.
En boven lonkte de nu eens kant
en-klare autoshow. De
ningen or~~ J-"*
niddags
dat openen 's
uiiuuuys waren verdeeld.
Maar in elk geval kregen wij
—~s alles te r~'u~
1(behalv
op de Lotus-stand, die was
leeg en bleef die dag leeg.
Zeker weer een Britse sta
king.). Maar niet alleen wij
kregen het complete auto-pa
norama te zien, ook de con
currentie kon het hart opha
len. Iedereen ging bij iedereen
op bezoek.
De landelijke directeuren van
Ford en General Motors liepen
zij aan zij de nieuwtjes te be
kijken. Een directeur van
BMW - die uit München was
komen overwaaien o.m. om de
Nederlandse pers te vertellen
hoe goed het wel gaat met het
Beierse merk - zagen wij in
een nieuwe Datsun Cherry
klauteren. Tot groot genoegen
van de Lissese p.r.-vrouwe
Judith Kokernoot, die het al
leen maar mooi vindt als ie
mand interesse heeft voor
haar nieuwkomer. Ze heeft om
die belangstelling op te jagen
zelfs de drie dames LUV afge
huurd. De stand was als het
ware behangen met enorme
posters van het welgeschapen
trio. We hebben de meisjes zelf
niet kunnen ontdekken. Al
leen op de muur...
Exotisch
De merken probeerden elkaar
trouwens toch af te troeven op
het gebied van presentatie en
service. Het nieuwe Koreaan
se merk Hyundai had de
stand opgefleurd met enige
deRAI^C'en' duwen, kijken, tasten, testen. Tussen de mensen door is er nog wel een auto te zien op
men zal begrijpen was daartoe
tijdens die slechte weersomstan
digheden maar sporadisch gele
genheid, maar we hebben met
plank-gas de naald van de snel
heidsmeter toch een enkele maal
tegen de 140 kunnen krijgen.
Verder kwamen we niet. Maar om
dan te zeggen dat deze Charade
nog een plezierig "rij-ijzertje" is
zou toch teveel zijn.
Eigenlijk ook logisch, ze is niet ge
maakt voor dat grove scheur-
werk. Zo'n dicht gebundeld
krachtbronnetje heeft dan al zijn
energie nodig. Hij moet zich tot
prettige eigenschappen men er
ook in kan ontdekken. Een wa
gentje van nog geen drieëneen
halve meter. Met een motor van
nog geen duizend cc. Dan kan
men moeilijk volhouden dat men
een fiks brok auto in -handen
krijgt. Maar - dat moet ook wor
den gezegd - men heeft gewoe
kerd met de "talenten", die deze
Charade van de Japanse fabriek
heeft meegekregen.
Ondanks de kleine afmetingen
heeft het wagentje van binnen
redelijk wat ruimte. Er gaan als
het moet heel wat makke scha
pen 111 dat hok. Maar zelfs als het
niet móet kunnen vier personen
er een alleszins acceptabele zit
plaats vinden. Wat mede verge
makkelijkt wordt door de vier
deuren. (Als we althans de ach
terklep niet als vijfde deur mee
rekenen).
En de constructeurs hebben met
het belangwekkende drie cilin
der motortje ook heel geraffi
neerde dingen kunnen uithalen.
"De met een oneven cilinders ge
paard gaande trillingen haalden
zij uit de motor met behulp van
twee tegen de krukas in draaien
de balansassen", liet de impor
teur ons weten.
Een principe dat we al eerder bij
andere Japanse auto's zijn tegen
gekomen. Inderdaad zorgt het
voor iets meer rust. Maar we
kunnen desondanks niet zeggen
dat dit bijna 1000 cc tellende mo
tortje helemaal geruisloos is. In
tegendeel, het produceert nog
aardig wat leven.
Vooral als men eens gaat proberen
wat meer snelheid onder de mo
torkap vandaan te halen. Zoals
vraagde krachten te leveren en
dat doet hij niet zonder proteste-
Maar hij blijft dan wel zuinig. Dat
moeten we hem grif toegeven. Op
die slechte wegen in de barre kou
in de stad gebruikte hij op elke elf
kilometer één liter benzine. Maar
toen hij eenmaal de ruimte kreeg
en op wat betere wegen even lek
ker kon uitdazen kwam het ver
bruik niet onder de één op vijf
tien. En volgens de importeur
kan het nog zuiniger. Dergelijke
zuinige karretjes komt men niet
zo vaak tegen.
De tandheugelbesturing, de onaf
hankelijke voorwielophanging,
de schijfremmen voor en trom
mels achter, de radiaalbanden en
meer van dergelijke bijzonder
heden wijzen op een moderne
constructie. Maar helaas ging
men niet zo ver dat er ook achter
voor een onafhankelijke wielop
hanging werd gezord. Men moet
het daar nog met een starre ach
teras doen.
Weliswaar met een dubbel stel ar
men, met een Panhardstang,
schroefveren en telescopen, maar
dat kan het gemis niet helemaal
goedmaken. Het blijft een beetje
levendig, wat vooral voor de ach
terin zittende passagiers soms
een minder prettige ervaring be
tekent.
Trouwens, wat dat betreft moet er
ons nog iets van het hart. De
stoelen behoren ook niet tot het
beste van de auto. De leuningen
gaan nog wel. Die geven redelijk
steun, maar de zittingen zijn aan
de erg korte kant en dat werkt op
den duur toch wel vermoeiend.
Daar staan weer vele positieve pun
ten tegenover een aantrekkelijk
rustig gehouden dashboard, een
gemakkelijk te bedienen ver
snellingsbak, hendels en knop
pen die stuk voor stuk eenvoudig
binnen handbereik zitten, een
goede verwarming (wat vooral in
onze testperiode uiterst belang
rijk bleek) en een zeer complete
uitrusting.
Dat blijft een grote kracht van de
Japanners. Accessoires, die men
bij anderen vaak extra moet be
talen, vindt men standaard op
hun modellen. Dat gaat langza
merhand ook steeds zwaarder
tellen, want met zijn 13,5 mille
vinden wij toch dat er bij deze
Charade XTE heel wat is wegge
vallen van de attractie die de Ja
panners in ons land zo ver op weg
hebben geholpen: de gunstige
prijs.
Maar wie dat er voor over heeft
krijgt er een om te zien leuk au
tootje voor terug, dat - zoals ge
zegd - uiterst handelbaar is, pittig
zijn weg te vinden (ook onder
moeilijke omstandigheden), ui
terst zuinig in gebruik is en in het
geval van de XTE met neerge
klapte achterbank ook nog als
een klein vrachtwagentje is te
gebruiken. En dan moet men zijn
levendigheid maar op de koop
toe nemen.
