Als het één keer fout
het hier
dan wordt
h fakke99
Noordwijkse halve eeuw
bij de reddingsbrigade
Twee woningen
voor geestelijk
gehandicapten
in Noordwijk
Vakbond
praat met
Vlitro
Weerstanden tegen oliehandel in Katwijkse woonbuurt
Nieuwe toeristen
belasting brengt
Alphen minder op
DONDERDAG 15 FEBRUARI 1979
LEIDEN/REGIO
TER AAR/ROTTERDAM -
"Als ik over de nodige gege
vens beschik zal ik nagaan of
we als vakbond, in het kader
van de werkgelegenheid de
helpende hand moeten bie
den aan Vlitro. We hebben
gisteren in Rotterdam een
goed gesprek gehad en ik heb
het gevoel, dat men open is
geweest, niks te verbergen
heeft. Meer kan ik er eigen
lijk in dit stadium nauwe
lijks van zeggen."
Dat zegt M.C. Bouwmans, dis-
tricts-bestuurder van de
vervoersbond van het FNV,
over het gesprek dat gister
middag op initiatief van
transportondernemer K.G.
van Vliet (Vlitro) plaatsvond
in Rotterdam. "Het was voor
mij de eerste kennismaking
met de problemen van Vli
tro". aldus Bouwmans. "Men
heeft mij gevraagd, wat kan
de vakbond doen. Voor ik op
die vraag een antwoord kan
geven, zal ik me eerst in de
hele zaak moeten verdie
pen."
Voordat de vakbond beslist of
er geholpen moet worden en
in welke vorm, zal eerst
worden nagegaan of het be
drijf voldoet aan alle CAO-
verplichtingen. "Bedrijven
die daaraan niet voldoen zijn
in onze ogen malafide en die
gaan we natuurlijk niet hel
pen." aldus Bouwmans, die
gistermiddag van Van Vliet
de verzekering kreeg, dat er
wat dat betreft in zijn bedrijf
niet gerommeld wordt. Ook
de woordvoerder van de
werknemers, J.M. Hager be
aamde dat tegeover ons.
Noch hij, "noch directeur Van
Vliet wilde gisteravond in
gaan op de gistermiddag ge
voerde besprekingen. Des
gevraagd deelde Hager wel
mee, dat er wat het voeren
van acties betreft zal worden
afgewacht, totdat het stand
punt van de bond bekend is.
Wel wilde hij nog kwijt: "Het
zijn natuurlijk jammerlijke
toestanden als de vakbonden
als eventueel laatste red
middel moeten optreden."
NOORDWIJK - "Lid van de reddingsbrigade?
Nou, daar hoefde je vroeger helemaal niet mee
aan te komen. En zeker niet als meisje. Dat was
maar een zootje zeg. Naaktlopen, hoe durfde je.
Doodzonde was het. Nee, een meisje moest een
mooie jurk dragen en niet rondflaneren in een
badpak. Ze zeiden wel eens tegen m'n moeder
hoe ze het in haar hoofd haalde om vijf meiden
bij de brigade te laten gaan. Maar die had haar
antwoord wel klaar
Ze weet het zich nog goed te herinneren, Corrie van
Oosten. Als je kon zwemmen mocht je één keer in
de veertien dagen met de brigade mee naar Den
Haag. Om te oefenen. Zij en nog enige anderen
moesten die zwemkunst eerst maar machtig zien
te worden. Daarvoor gingen ze naar Noordwij-
kerhout. In een zandsloot leerden ze de eerste
slagen
Roeiboot
Dat is nu al weer vijftig jaar geleden. Zo lang is
Corrie van Oosten lid van de Noordwijkse Red
dingsbrigade. Een brigade, die zelf al 68 jaar
"oud" is.
Vergeleken met vroeger, toen de reddingsbrigade
over slechts één roeiboot beschikte, heeft men het
nu wel wat "gemakkelijker". De redders hebben
goed materiaal en hebben ook een modern on
derkomen waarin ze die spullen kunnen opber
gen.
"Ja", mijmert Corrie van Oosten, "tegenwoordig
hoefje niet meer over die hoge golven te roeien als
je de zee op moet. Maar we oefenen het nog wel
noor. Stel je voor dat de motor van een vlet het
niet doet, dan zul je toch op een andere manier uit
de weg moeten kunnen. We hebben nu wel spul
letjes waar je werkelijk "u" tegen zegt. Vroeger
had je echt niks".
Tent
Vele jaren geleden waren de redders dolblij toen ze
een tent konden overnemen van de plaatselijke
voetbalclub. Die kwam op het strand te staan.
Eerst, zo herinnert Corrie zich nog, mochten de
mannen zich verkleden, daarna de vrouwen. De
kleren van de mannen moesten ergens onder het
tentzeil worden gestopt, de vrouwen mochten
hun jurkjes laten hangen. "Maar wij mochten ons
als eerste verkleden als we uit zee kwamen. Dan
moesten de mannen wachten. Die stonden soms
te bibberen van de kou".
Voor de redders is er sinds enkele jaren een
probleem op zee bijgekomen: de surfers. Het af
gelopenjaar heeft de NRB niet zo bar veel last van
deze sporters gehad, maar dat is wel eens anders
geweest, weet Corrie van Oosten.
"Eigenlijk mag iemand net zover de zee opgaan als
hij zelf wil. Of dat nu zwemmers zijn of mensen
die met een bootje varen, dat mag iedereen zelf
uitmaken. Het is wél onze zorg te voorkomen dat
er iemand verdrinkt.
Kijk, als een zwemmer bijvoorbeeld in de buurt van
een gevaarlijke plaats komt, gaan we erop af. Ja,
we krijgen wel eens te horen waar we ons mee
bemoeien. Als we dan vertellen welke gevaren er
dreigen, kiezen ze meestal wel eieren voor hun
geld".
Corrie van Oosten kan zich er verschrikkelijk over
opwinden. Over mensen die heerlijk op hun ach
terste in de zon liggen bruin te branden en geen
vinger uitsteken als er iemand in moeilijkheden
verkeert. Terwijl ze het zien.
Steeds vaker
"Vorig jaar", merkt ze pinnig op, "maakte ik nog
zoiets mee. Er was een man de zee in gegaan die
oorontsteking had. Dus geen evenwichtsgevoel.
En jawel, die man kreeg problemen. Hij had z'n
vrouw wel bij zich, maar die had de grootste moei
te om zijn hoofd boven water te houden. Het
strand zat stampvol en niemand ging het water in
om even een handje te helpen. Dat is toch ver
schrikkelijk
Corrie zegt dat die dingen steeds vaker voorkomen.
"Het lijkt wel of de mensen helemaal niks meer
voor elkaar over hebben. Weetje, ze laten iemand
op straat rustig doodbloeden. Ik heb wel eens de
indruk dat de mensen het gewoon gek vinden als
je zegt lid te zijn van de reddingsbrigade".
Waren de mensen dan vroeger sneller bereid om de
helpende hand toe te reiken?
"Ik dacht het wel. Men maakte zich ook vlugger
bezorgd. En iedereen liep de benen uit z'n ach
terwerk om maar zo gauw mogelijk hulp te ha
len", vertelt Corrie.
Kinderen
Maar er zijn ook andere problemen waar de NRB-
leden in de zomermaanden mee te maken krijgen
kinderen die hun ouders op het strand zijn kwijt
geraakt. Dan wordt er op het onderkomen een
wittte vlag met een vraagteken gehesen ten teken
dat er een kleintje is komen aanlopen.
Eén keer heeft ze het meegemaakt dat een Duitse
vrouw haar zoon uit het vizier was verloren. Er
werden bijzonderheden gevraagd en toen aan de
orde was hoe oud het knulletje was zei de moeden
twintig jaar.
"Op zo'n moment moet je je natuurlijk goed hou
den", lacht Corrie. "Maar later, toen die vrouw
weg was, lagen we krom van het lachen. Een knul
van twintig jaar zoek. 't Is toch ook om te gillen,
niet waar?"
Leden van die zelfde reddingsbrigade maakten zich
in de oorlogsjaren nuttig bij de luchtbescher
ming. Het strand konden ze niet op, maar ze wa
ren wel paraat. "Ze konden op ons rekenen", zegt
1 Corrie.
Een keer heeft ze toch kans gezien om een klein
wandelingtje op het strand te maken. Ze haald e
een Duitse soldaat over haar toe te staarl om even
een frisse neus aan de zeekant te mogen halen.
Bende
'Toen ik die enorme bende zag werd ik bijna moe-
'deloos. Ja, ik heb me op dat moment wel eens
afgevraagd hoe krijgen wë dat in hemelsnaam
ooit weer eens een beetje normaal. En wat ik het
ergste vond, al het redmateriaal was verdwe-
Corrie van
Oosten: "Het lijkt
tegenwoordig wel
eens of mensen
het gek vinden
dat je lid bent
van de
reddingsbrigade
NOORDWIJK - Het gemeente
bestuur van Noordivijk wil in
het zogenaamde Middenge
bied Noord" twee woningen
beschikbaar stellen voor de
huisvesting van pupillen van
de dr. mr. Willem van den
BerghstichtingDat gebied
wordt in de toekomst volge
bouwd met zo'n 200 wonin
gen. De gemeenteraad moet
zich nog uitspreken over dit
plan.
De nieuwe bewoners van deze
wijk, die ligt tussen de oude
Weteringkade en de Nieuwe
Zeeweg, zullen op de hoogte
worden gesteld van de plan
nen van de gemeente.
In de opzet van het plannetje is
rekening gehouden met een
ruime speelplaats voor de gro
tere jeugd. Ander speeltuig
als glijbanen en klimrékken
zal in overleg met de bewoners
worden geplaatst. Het ge
meentebestuur hoopt dat de
nieuwe woonwijk in de loop
van 1981 is gerealiseerd.
LEIDEN - Onder bizarre, wel
haast Siberische weersom
standigheden, hebben lieftal
lige dames gisteren op ver
schillende plaatsen in deze
regio tulpen en rozen aan
wachtende buspassagiers
aangeboden.
Dit gebaar is een jaarlijks op
Valentijnsdag, de dag van de
vriendschap, terugkerend
initiatief van de vereniging
De Nederlandse Bloemisterij.
Jaarlijks schenkt deze vereni
ging op Valentijnsdag een
bloemetje aan een groep men
sen die zonder morren onder
zware omstandigheden hun
werk doen. Dit jaar viel deze
eer te beurt aan de buschauf
feurs, voor wie zo'n strenge
winter als deze alles behalve
een pretje is. Maar ook de pas
sagiers hebben het lang niet
altijd even makkelijk, alleen
al vanwege de soms zeer lange
wachttijden. Vandaar dat
ook zij een "voorbode van be
tere jaargetijden" in ont
vangst mochten nemen. Op de
foto krijgen wachtende pas
sagiers bij het station in Lei
den een roos aangeboden.
ALPHEN AAN DEN RIJN - De ge
meente Alphen aan den Rijn heeft
een toeristenbelasting ingevoerd,
waarmee in de Alpheuse situatie
alleen het vogel- en recreatiepark
Avifauna te maken krijgt.
De toeristenbelasting komt in de
plaats van de vermakelijkheids
belasting, die op 1 januari van
dit jaar landelijk werd afge
schaft, omdat toen het heffen van
de onroerend-goedbelasting
overal verplicht was gesteld.
De gemeente zal van elke bezoeker
die het vogel- en recreatiepark be
zoekt een bedrag van 35 cent ont
vangen. Van het totaal aantal be
zoekers. dat Avifauna in één sei
zoen trekt zal echter een kwart
van het aantal inwoners van Al
phen aan den Rijn worden afge
trokken, alvorens de door Avi
fauna verschuldigde belasting
wordt berekend.
Op basis van het bezoekersaantal
van het afgelopen jaar (152.000)
rekent de gemeente voor dit jaar
op een belastingopbrengst van
45.000. Volgens financiën is dat
minder dan de opbrengst van de
oude vermakelijkheidsbelasting,
die een zesde bedroeg van de en
treeprijs.
KATWIJK - J.D. van Delft
van de Rijnstraat 67 in
Katwijk aan den Rijn wijst
op de vier forse olietanks
waar men in zijn tuin te
genop blikt en zegt met
onmacht in de stem:
"Ik ben er heus wel van overtuigd
dat de veiligheidsmaatregelen
bij dat bedrijf optimaal zijn
hoor. Maar men zegt toch wel:
als je geen fouten maakt, ben je
geen méns... 't Is hier allemaal
mensenwerk en als het 'n keer
fout gaat, dan zullen er levens
mee zijn gemoeid. Dan wórdt 't
hier toch een fakkel...!"
"Dat bedrijf' is de naast Van Delfts
woning gelegen oliehandel Joh.
Durieux. Deze vanaf de weg nog
al kantoorachtige lijkende nering
omvat onder meer dc vier tanks,
waarin maximaal 200.000 liter
gasolie kan worden opgeslagen.
Daarnaast is er een voorraad ge
vulde gasflessen aanwezig plus
een ondergrondse benzinetank
van 4000 liter.
"Het is toch ongehoord dat er
tweehonderd ton olie pal in het
dorp ligt opgeslagen", vindt Van
Delft ervan. "Zo'n bedrijf hóórt
niet langs zo'n weg als de Rijns
traat", voegt de bejaarde buur
man D. de Jong van nummer 65
daaraan toe. Mede namens het
boven hem wonende gezin van
zijn zoon zegt De Jong angst te
hebben voor Durieux. Hij zegt:
"We hebben al zoveel gehoord en
gelezen over rampen met tank
wagens en brandende tanksche
pen... Die handel is ook zó ge
groeid, hè. Vroeger was alles best,
toen was het een zaakje van
niks". Tankwagens en -schepen:
die middelen voor vrachtvervoer
rijden of varen in bepaalde perio
den van het jaar van en naar de
oliehandel.
Eigenaar Durieux wijt in alom
vriendelijkheid de gekwelde ze
nuwen van de omwonenden aan
onwetenheid. "We werken hier
vooral met gasolie", zo vertelt-ie,
"en dat is een stof met een hoog
vlampunt. Veel hoger dan benzi
ne, aardgas, lpg en dergelijke. Als
je handelt volgens de voorschrif
ten, dan is die olie zeker niet ge
vaarlijk".
Hij voegt hieraan toe alle benodigde
hinderwetvergunnigen te heb
ben, "dus alles gebeurt hier vol
gens de regels". Gemeentesecre
taris mr. G. Feenstra bevestigt
dat Durieux werkt op basis van
geldige gemeentelijke vergun
ningen. Als bijvoorbeeld de olie
tanks lek zouden raken, wordt de
brandstof opgevangen in stenen
reservoirs er omheen.
"Hoe?!"
Wanneer wij de door Van Delft ge
noemde mogelijkheid van een
menselijke fout aanhalen, ver
schijnt er enige verbazing op het
gelaat van Durieux. "Hoe?! Ver
tel me dan eens: hoe zou dat moe
ten gebeuren?", zo kreet hij uit.
"Ik vind dat geen argument om
bezwaar te hebben tegen een be
drijf als het mijne. Vooral niet
omdat mijn bedrijf hier allang
was, toen mij buren hier kwamen
wonen. Ik vind dat het om de
brandgevaarlijkheid gaat en die
is klein bij mijn bedrijf."
Hij gaat verder: "Men kan gemak
kelijk zeggen, dat dit-bedrijf hier
niet hoort. En ik begrijp de ang
sten die er leven best, hoewel ze
niet nodig zijn. Maar waar willen
ze me dan naartoe hebben? Mijn
zaak moet langs het water zitten
en dat kan verder nergens meer
in Katwijk. Maar. als de gemeente
een plek weet en ze wil de verhui
zing betalen, dan ben ik niet on
genegen om erover te praten."
Heeft Durieux begrip voor de ang
sten die er leven, woordvoerder
Feenstra van de gemeente kan
dat niet opbrengen. "Eerst dient
er nagegaan te worden of die
vrees wel reëel is. Dat is neg nooit
onderzocht, omdat we nimmer
klachten van die bewoners heb
ben gehoord", aldus Feenstra, die
na het nodige doorvragen van ons
over het tonen van begrip enigs
zins geïrriteerd raakt:
"Nee, ik ga niet in op die onrust
onder de bewoners. Ik heb na
melijk geen zin in een grote kop
in de krant "secretaris kan zich de
onrust voorstellen", terwijl die
nog nooit bij ons is gebleken.
Heeft men klachten, dan kan men
dat schrijven en dan onderzoekt
de gemeente ze. Hoe snel dat
gaat?....Meestal duurt dat wel een
paar weken."
Vrachtwagens
Een andere klacht van de omwo
nenden (behalve dan van me
vrouw E.M. Doets van de Rijns
traat 73, die de oliehandel "wel
levendig" vindt) is het grote aan
tal tankauto's dat Durieux dage
lijks aandoet.
De Jong: "Als je ziet wat hier elke
dag loos is...Keer op keer staan er
wagens van veertig ton te lozen
en dat brengt levensgevaarlijke
verkeerssituaties met zich mee.
Je mag hier niet parkeren, maar
die wagens staan er rustig twintig
minuten. Soms staan er twee van
die kolossen achter elkaar en dan
wurmen die'kinderen er zich tus
sendoor om over te steken: mijn
vrouw is er helemaal op van de
zenuwen door".
'Ja, iedereen hier moppert daar
op", vervolgt dan buurman Van
Delft. "Ik verbaas me'erover dat
de gemeente een vergunning
heeft gegeven voor die losput op
het troittoir. Ik ben al eens van
plan geweest daarover een brief
te schrijven aan de gemeente,
maar toen dacht ik: tja, men moet
er toch vanaf weten op het raad
huis.
Eigenaar Durieux vraagt zich af, als
hij de klachten zo eens aanhoort,
waarom de bewoners er nooit
mee naar hem zijn toegekomen.
"Kijk, dan had ik ze kunnen uit
leggen dat die auto's alleen ko
men als er geen schepen kunnen
varen, bijvoorbeeld gedurende
deze extreem lange winterperio
de nu de Rijn dicht zit. Als er het
hele jaar door auto's voor de neus
van m'n buren zouden staan, dan
zou ik me goed kunnen voorstel
len dat men daar overlast van on
dervond. Maar nu..."
Durieux besluit: "En ja, gevaarlijk?
De Rijnstraat is sowieso een ge
vaarlijke straat met al dat verkeer
erdoor dat er niet thuishoort. En
toch heb ik nog nooit van een on
geluk bij mijn bedrijf gehoord. Er
wonen in deze buurt nu eenmaal
weinig kinderen en m'n bedrijf
ligt precies in een overzichtelijke
bocht".
JOS VAN DER MEER.
Regelmatig doen deze laatste tijd tankwagens de Katwijkse oliehandel aan: ..."Als je ziet wat hier elke dag loos
