Henk Lichten
veldt gaat in
polowereld
orde op
zaken stellen
Creëren van
faciliteiten
om spelers
in staat te
stellen top-
I sportte
ZATERDAG 27 JANUARI 1079
EXTRA
PAGINA 2 3
Door Gerard van Putten
Toen ging het nog
goed met het
Nederlandse
waterpolo. Een foto
van Trumbic's
selectie die op de
Spelen van Montreal
brons uit het
Olympische water
viste....
DEN HAAG - De "Nieuw
spoortsekte" sluit hem in de
armen als de uitgetreden, tij
delijk teruggekeerde broeder,
die zijn missiewerk in de on
derontwikkelde provincie
even heeft gestaakt om de zo
vertrouwde lucht van het in
tens beschaafde Binnenhof-
wereldje te inhaleren. Tel
kens weer moet hij, de afval
lige, zijn voormalige Haagse
clangenoten het waarom, de
juistheid ook, van zijn korte
lings, vrijwillig gedane over
stap van de lawaaierige, intri
ge- en vooral ook roddelrijke
Residentie naar het kalme,
opsmukarme, pretentieloze,
dus anonieme Gelderland
verduidelijken.
"Heb je het echt zo naar je zin,
daar in het oosten"; "Verlang
je dan helemaal niet terug
naar Den Haag?".
Nieuwsgierig afgevuurde vra
gen die zonder uitzondering
een toon van onbegrip dragen
over Henk Lichtenveldts zelf
geambieerde verbanning van
de statige, bedrijvige NOS-
studio aan het in-Haagse Kor
te Voorhout naar de eenvoud
van het Arnhemse schoolge
bouw, waar Radio Oost resi
deert.
Een pas in achterwaartse rich
ting van de landelijke naar de
regionale verslaggeving, die
(voorlopig?) de vicieuze cir
kel van zijn journalistieke
carrière - ooit deed hij voor
"Het Vrije Volk" Leiden-
sluit.
Heerlijk
Ofschoon de tegenwoordige di
recteur van de regionale om
roep 'Oost' zich.bijkans bo
venmatige inspanningen ge
troost om zijn toehoorders er
van te overtuigen "dat Gel
derland heerlijk is", "dat het
werkklimaat bij "Oost" wer
kelijk niet beter kan", slaagt
Lichtenveldt er nauwelijks in
de vooroordelen en twijfels
bij zijn voormalige vakbroe
ders weg te nemen. Zeker niet
bij die al wat oudere collega,
die hem andermaal naar de
Nieuwspoortbar wil tronen,
"nu we nog zoveel over je
nieuwe werkkring hebben bij
te praten". Lichtenveldts re
pliek "neen dank je, ik moet
nu echt weg, anders kom ik
niet op tijd in Ede" weeft een
web van verbijstering rond de
grijzende parlementaire
nieuwsjager: "Ede, Ede?
Waar ligt dat in vredesnaam
"Die jongens kunnen mijn keu
ze voor 'Radio Oost' nog altijd
moeilijk begrijpen", meldt
Lichtenveldt later vertrou
welijk, "maar ik pak nu een
maal graag dingen aan, die ik
in het verleden nog nooit heb
gedaan".
Een instelling, die Lichtenveldt
er in november ook toe aan
zette om ja te zeggen tegen het
dringende verzoek van het
KNZB-bestuur rigoreus de
bezem te halen door het van
wege interne conflicten zo ge
teisterde waterpololand.
Problemen, die vooral ten
grondslag lagen aan de ver
bittering over de gigantische
tuimeling, die het Nederlands
waterpolozevental interna
tionaal gezien in twee jaar tijd
maakte. Waar de selectie van
Ivo Trumbic in 1976 op de
Olympische Spelen in Mon
treal nog een bronzen me
daille uit het water opviste,
ging de equipe in 1978 op het
WK in West-Berlijn op pijn
lijke wijze kopje onder, nu de
volgelingen van de boomlan
ge Joegoslaaf niet verder wis
ten te reiken dan een nauwe
lijks tot de verbeelding spre
kende dertiende plaats.
Na die afgang leek het moment
van aansluiting met de we
reld polotop verder weg dan
ooit. Dit temeer nog, nu di
verse spelers simpelweg ver
klaarden zich niet langer voor
de nationale selectiegroep
disponibel te achten.
Het was juist daarom, dat ook
de tot voor kort nog altijd op
het Montreal-succes deinen
de KNZB het, op het EK 1977
in Jonnköping in gang gezet
te, aftakelingsproces van het
nationale waterpolo onder
kende.
Ontwaakt
De ontwaakte zwembond
wendde opeens allerlei des
perate pogingen aan om de
succesweg terug te vinden,
die na West-Berlijn definitief
versperd scheen. De hang
naar herstel van het geschon
den prestige deed binnen het
bestuurscollege van de
KNZB het idee rijpen een op-
bouwcampagne op touw te
zetten. In journalist Henk
Lichtenveldt - op waterpolo-
gebied vooral bekend als de
man die in Montreal het
Trumbic-zevental via de ra
diomicrofoon naar het brons
toeschreeuwde - werd de
puinruimer herkend die orde
op zaken moest stellen. Zon
der specifieke opdracht wierp
Lichtenveldt zich met "hart
en ziel" op zijn taak als voor
zitter van de werkgroep na
tionale waterpoloselecties.
"Ons eerste streven was om
het A-team weer aan het werk
te krijgen", licht Henk Lich
tenveldt toe, "probleem was
alleen dat er geen A-selectie
meer was. Dat er ook soms
geen centrale trainingsbij
eenkomsten meer werden
belegd".
Lichtenveldt tastte de bereid
heid van de top-waterpoloërs
af, kreeg van die zijde onver
wacht veel medewerking.
Alleen Nico Landeweerd
bleef bij zijn eerder ingeno
men standpunt, terwijl Gijze
Stroboer, na een week be
denktijd, eveneens definitief
afhaakte. "En dat is jammer",
weet Lichtenveldt, "maar aan
de andere kant wel te begrij
pen, want als lid van de natio
nale waterpoloselectie moet
je je enorme opofferingen ge
troosten. Zowel, als het gaat
om het gezin als de financiën.
Je bent als speler nu eenmaal
dikwijls van huis en het kost
zo'n vent vaak scheppen met
geld. In Italië ligt die situatie
wel even anders. Daar is een
man als Demagistris, een jon
gen die een paar jaar terug
nog op één lijn stond met Jan
Evert Veer, door het water
polo een man in bonus ge
worden. Voor Veer zal er na
een training hoogstens een
croquetje uit de muur bij
overschieten".
Dat enorme verschil nu, wil
Lichtenveldt, binnen het
raam van de KNZB-moge-
lijkheden, verkleinen.
Taak
Als zijn voornaamste taak ziet
de werkgroepvoorzitter ("ze
konden waarschijnlijk nie
mand anders voor die functie
vinden") het creëren van die
mogelijkheden en faciliteiten
voor de leden van de senio
ren, junioren en damesselec
ties, die die laatsten in staat
stellen topsport te beoefenen.
Verruiming van trainingsge
legenheden neemt daarbij
een centrale plaats in, terwijl
ook de maatschappelijke be
geleiding de volle aandacht
van Lichtenveldt heeft.
"In het verleden moest er altijd
naar Amersfoort, Arnhem of
Bussum worden uitgeweken
om te trainen. En dat, terwijl
er indertijd, met het oog op
het EK'66 in Utrecht, speciaal
een bad is aangelegd. Zou je
toch zeggen dat dit bad, Den
Hommel, na die kampioen
schappen voor de topsport
was voorbestemd. Nou ver
geet het maar, Den Hommel
werd en wordt uitsluitend en
alleen voor het recreatie-
zwemmen gebruikt. Geluk
kig komt halverwege deze
zomer een bad in het KNVB-
sportcentrum in Zeist gereed.
Daar zal in alle rust getraind
kunnen worden". Gedeci
deerd: "Met betrekking tot de
maatschappelijke begelei
ding zoeken we zoveel moge
lijk naar het even wicht tussen
werk, studie en sport. Van
daar dan ook dat we alle jon
gens de vraag hebben gesteld
hoe ze het beste in speltech-
nisch, maar ook in maat
schappelijk opzicht kunnen
functioneren. Mocht iemand
geen werk hebben, dan wordt
er voor die speler of speelster
naar passende arbeid ge
zocht. Hoewel het voor een
werkgever, gezien het ar
beidsverzuim, weinig aan
trekkelijk lijkt met een wa-
terpoloër in zee te gaan, durf
ik te stellen dat een bedrijf
zich aan zo'n vent beslist geen
buil zal vallen, omdat iemand,
die gemotiveerd zijn sport
bedrijft ook zijn werk gemo
tiveerd zal doen".
Oordeel
Mooie wooraen allemaal, die
hier en daar evenwel kritisch
op een schaaltje worden af
gewogen. De door Lichten
veldt op een zijspoor geran
geerde, ex-teambegeleider
Joep Esser bijvoorbeeld heeft
in een krant op niet mis te
verstane wijze zijn oordeel
geveld over de in zijn ogen te
voortvarende werkwijze van
de Edenaar. Een beleid,
waarin Esser, althans naar
zijn zeggen, niet past, "omdat
ik van Lichtenveldt nu alleen
de tickets voor de vliegreizèn
nog zou mogen verzorgen en
de bedden in de ho.tels mag
tellen".
"En daarvoor voel ik mij na vijf
jaar begeleiding van de wa-
terpoloploeg te groot", liet
Esser in dat kranteartikel we
ten. "Ik ben niet van plan om
me door Lichtenveldt als
loopjongen te laten gebrui
ken", aldus de Brabander, die
bovendien van mening is dat
de werkgroeppraeses teveel
oudere spelers bij zijn red
dingsactie wil betrekken.
Koeltjes
Aantijgingen, die Lichtenveldt
koeltjes over zich heen laat
gaan. "Ik heb werkelijk geen
enkele behoefte om via de
krant met Esser te gaan dis
cussiëren", deelt hij vastbe
sloten mee. "Ik heb met hem
een gesprek gehad en wij zijn
het niet eens kunnen worden
over de exacte taakomschrij
ving van de chef d'équipe-
functie. Hij liet duidelijk
doorschemeren zich ook met
de technische zaken te willen
bemoeien. Begrijp me goed,
Esser heeft zijn werk altijd
met grote inzet gedaan, heeft
daardoor vele verdiensten
gehad voor het waterpolo,
maar die wens kon :k een
voudig niet accepteren. En
dat was voor Esser aanleiding
zijn functie neer te leggen".
Waardoor Lichtenveldt ge
dwongen is om op zoek te
gaan naar een andere team-
begeleider. Als geen ander
beseft laatstgenoemde dat het
opsporen van een, voor die
taak, geschikt persoon geen
eenvoudige zaak zal zijn, nu
hij ("ik heb mijn liefde voor
het waterpolo aan een jeugd
zonde, de sportjournalistiek,
te danken") met betrekking
tot dat ambt een pittig eisen
pakket van bekwaamheden
op tafel heeft gedeponeerd.
Paspoort
Lichtenveldt: "Het zal een kerel
moeten zijn, die gewend is om
met een paspoort op zak te lo
pen, een vent dus, die niet
vreemd met zijn ogen staat te
knipperen als hij eens in Cuba
staat. Hij zal zich met alle za
ken dienen bezig te houden,
die niet op het technische
vlak liggen." Ook Lichten
veldt is trouwens, ondanks
zijn zesjarige staat van dienst
als coach bij Nereus ("ik was
in die functie werkelijk onuit
staanbaar. Riep voortdurend
naar mijn topscorer Tonny
Stam 'niet schieten', waarop
hij vervolgens wél schoot en
mij hartelijk uitlachte")
geenszins van plan om zich op
het terrein van Trumbic te
begeven. "Je zal mij niet op de
bank zien", zo zegt hij, "alleen
als Ivo mij als klankbord no
dig denkt te hebben, zou ik
mijn visie wel willen geven.
Eerder beslist niet"..
Lichtenveldt is er evenwel van
overtuigd, dat Trumbic nooit
een beroep op zijn adviseren
de stem zal doen, want die
man weet zelf genoeg van het
waterpolo af. Het vervelende
is alleen dat hij onder duide
lijk minder ideale omstan
digheden moet werken dan
vele van zijn Oosteuropese en
Italiaanse collega's.
Tijdens een in december ge
houden vergadering in het
Joegoslavische Ljubljana
werd de coach van de natio
nale waterpoloselectie wat
dat aangaat nog eens haarfijn
met de neus op de feiten ge
drukt. Lichtenveldt: "De
Joegoslaven zijn hun voorbe
reidingen op Moskou in no
vember al begonnen met een
trainingsweek en de Honga
ren en Italianen zijn ook al ge
ruime tijd bezig. Moet je na
gaan, wij moeten nog hele
maal beginnen"..
Medio februari zal het startsein
voor 'Operatie Moskou' gege
ven worden. Vanaf dat tijd
stip zal de waterpoloselectie
eenmaal per week bijeen ko
men. Voor de rest zullen de
jongens hun conditie en wed
strijdritme binnen de clubs
moeten opdoen.
"Een verre van ideale zaak",
weet ook Henk Lichtenveldt,
"maar meer kun je eenvou
digweg niet van die knapen
verlangen".
Gelet op die, in vergelijking met
andere waterpolo-naties, vrij
gebrekkinge trainingsop-
bouw ijvert Trumbic voor een
competitie, dat volgens 'het
dubbelsysteem' zou moeten
worden voltooid.
Wens
"Een wens", erkent Lichten
veldt, "die moeilijk realiseer
baar zal zijn, maar niettemin
bij ons een belangrijk punt
van bespreking vormt. Juist
door die 'dubbelwedstrijden'
in de weekeinden zouden de
jongens wat meer ervaring
kunnen krijgen in het spelen
van duels, die binnen een kort
tijdsbestek elkaar opvolgen.
Iets, dat alleen maar nuttig
kan zijn, omdat zowel het EK,
WK, als de Spelen in toer-
nooivorm worden afge
werkt".
De watei^Doloërs zullen de weg
naar het begeerde einddoel,
de Spelen dus, overigens niet
zonder hindernissen moeten
afleggen. Nu Nederland na
het echec van West Berlijn tot
een tweederangs waterpolo-
natie is verworden, zal de
Trumbic-zeven eerst nog een
pittig examen in de vorm van
kwalificatiewedstrijden moe
ten afleggen. Een gegeven,
dat Lichtenveldts optimisme
niet kan intomen. Zelfverze
kerd voorspelt hij "dat wij
naar Moskou gaan".
Walgelijk
Achter het enthousiasme,
waarmee hij die prognose uit
spreekt, lijkt een hevig ge
koesterd verlangen schuil te
gaan om de Spelen '80 van
begin tot het eind bij te wo
nen. Lichtenveldt echten "Ik
zou het leuk vinden als de
jongens Moskou halen, maar
ikzelf hoef niet zo nodig. Als
journalist heb ik de Spelen al
een paar keer daadwerkelijk
meebeleefd. Ik vind het hele
gebeuren een walgelijke ver
toning, waarbij het nationa
lisme hoogtij viert. In Mexico,
in 1968, hadden ze, terwille
van de propaganda, de krot
ten, of beter de bewoonde
olievaten een verfje gegeven.
Roeier Steven Blaisse heeft
mij toen gezegd 'ik schaam
me, dat ik hier ben'. Moskou
zal voor mij dan ook echt de
laatste keer zijn, want de hele
entourage rond die Spelen
benauwt mij. De kouwe ril
lingen lopen mij over de rug
als ik hoor dat de sportbeoe
fenaars voor de vlag van hun
vaderland dienen te strijden.
Alleen daarmee al wordt naar
mijn oordeel het bewijs gele
verd dat de kreet 'alleen het
deelnemen is belangrijk' lul
koek van het zuiverste water
«m
H it
«"tij*
Hu»
ÖMtS
fiiifi
Éfïgi
f «tl
MSifÜ
