„Niet de vrouw maar
het zwarte poedeltje
is ernstig ziek..."
I
BODEGRAVEN - Eén keer slechts was er een vleugjè
hoop op enige zekerheid Parognosten hadden een
auto op de bodem van de Oude Rijn in Bodegraven
ontdekt. Twee familieleden, duikers van beroep, do
ken op die zelfde koude september-avond nog in het
kille water. Na even zoeken stuitten zij inderdaad op
een wagen
Omdat het inmiddels donker was geworden gaven zij
hun pogingen om de auto boven water te krijgen die
avond op. De dag erna daalden de twee duikers op
nieuw af naar de bodem van de rivier in de hoop
klaarheid te kunnen brengen in de zaak van hun ver
dwenen familielid. Maar dat ene vleugje hoop ging
spoedig m rook op. Niet de gezochte auto, maar een
gedumpt wrak brachten zij boven de waterspiegel
Nu, bijna vijf maanden later, zit
de rijkspolitie in het kaasdorp
nog altijd met de levensgrote
vraag: "Waar is mevrouw Boe-
schoten gebleven?".De vrouw
verliet, overspannen, haar huis
in de nacht van 1 op 2 septem
ber. In een donkergroene Ford
Taunus L, kenteken 90-36 RR.
De enige bijzonderheid aan de
wagen: de strook tussen de
bumper en de kofferdeksel was
zwart geverfd. De benzinetank
was voor de helft gevuld. Er zat
niet meer dan vijfentwintig li
ter brandstof in.
Eén tip
De politie liet een foto versprei
den. Zij leverde zegge en
schrijve één tip op. Uit de
buurgemeente Alphen aan den
Rijn kwam een telefoontjé dat K
men een vrouw in de nacht had vv
zien rondscharrelen tussen 'Ni
bosjes. De tip was echter zo on- n
duidelijk dat de politie er niets
mee aankon. Niet veel later
kwam er uit Delft bericht dat
een vrouw onder een trein te
recht was gekomen en veron- willen i
gelukt. Maar zij werd kort
daarop geïdentificeerd.
Uren zijn agenten van het Bode
graafse korps met de zaak in de
weer geweest. De waterrijke
omgeving werd uitgekamd en
zelfs in de Nieuwkoopse Plas
sen en in de Ziende hebben zij
gedregd. De Put van Broekho
ven, zomers een geliefd plekje
van recreanten, werd volledig
afgestroopt. Gedregd is daar
niet, omdat het praktisch on
mogelijk is om daar meteen au
to in te rijden. Het eerste ge:
deelte van de "Put" is ondiep,
pas vele meters uit de kant
wordt het water dieper. Ook in
de Oude Rijn tussen Nieuwer- Bu
brug en Zwammerdam zijn de
politiemensen aan het zoeken
geweest. En er is gedoken langs
de provinciale loswal aan het
Buitenkerk, tegenover de
Meije.
n het korps
werden ingezet. Zelfs de politie
te water en ambtenaren van
provinciale waterstaat hebben
een handje geholpen bij het
zoeken."
De familie zelf nam het initatief
om paragnosten bij het zoeken
te schakelen. In eerste instantie
benaderde men Gerard Croiset
Hij hield de boot af met de me
dedeling dat hij "niet zo vee
meer deed'. Croiset verwees de
familie naar de ziener Limbeek
in Apeldoorn. Toen hij zich
ging verdiepen in de zaak
kwam er een spontaan tele
foontje van paragnost Van der
Ploeg uil Heerlen die aanbood
mee le willen zoeken De Lim
burgse, ziener had beelden ge
kregen toen Limbeek aan het
a-ken niet met parag
nosten." vertelt Van Buren
"Als de mensen dit willen
moeten ze zelf contact zoeken
Die boodschap geven we hi.n
ook als ze para-psychologen
chakel
Niets uitgekomen
Ondanks hun medewerking zijn
er tot op heden geen resultaten
geboekt. Zeker, zij zagen het
wrak op de bodem van de Oude
Rijn en gaven ook enkele ande
re plekken aan waar iets zou
liggen. Steeds kwamen zij ech
ter terug naar één plaats: de
Zuidzijde in Bodegraven,
plaatselijk bekend als "de
schans". De politie heeft in dat
watertje twee keer gedregd.
Resultaat bleef uit.
Dagen
"Dagen zijn we ermee bezig ge
weest," zegt agent Van Buren,
die met het onderzoek is belast.
"De ene keer met twee man en
het gebeurde ook wel dat er
Romeijn, die gere
geld contact met mevrouw
Boeschoten en haar man had,
vertelt: "Ik weet dat ze wel eens
tegen haar man heeft gezegd
dat als ze zich zou verdrinken,
ze dit bij "de schans" zou doen.
De paragnosten zijn daar gelijk
heen gereden. Er zou in die be
wuste nacht een schip langs de
wal hebben gelegen. Daarom
was het niet mogelijk om met
een auto in het water te rijden.
Later heeft men dit nagetrok
ken en het klopte ook, er had
van de paragnost ze
it een boot aan
Romeijn: "Ik w
an dat mevrou
angst had vooi
ïen kon ze niet.
met haar man
tijd
Goed contact
Tussen de familie
Boeschoten wa:
contact. Buurt
klusjes op te knappen i
jaar geleden, to
Ms er werd gepraat kwam het ge
sprek praktisch altijd op het
zelfde neer de ziekte waaraan
mevrouw Boeschoten zou lij
den. "Er was al eens een ernsti
ge operatie bij haar uitgevoerd,
zegt mevrouw Romeijn. Elke
keer als je met haar praatte zei
ze dat ze meer had dan de art
sen dachten. Haar huisarts
deed er alles aan om dit uit haar
hoofd te praten. Ze wilde daar
gewoon niet in geloven. De chi
rurg, die haar opereerde, gaf
uiteindelijk na sterk aandrin
gen. toe dat ze "iets" had maar
dat het in een pril stadium was
Over een jaar of vijftien zou ze
daar pas wat van gaan mer
ken,"
Een dag voor mevrouw Boescho
ten haar woning verliet was ze
op de bovenverdieping volop
aan het werk. Toen ze een stof
doek buiten het raam uitsloeg
zwaaide ze nog naar buur
vrouw Romeijn. "Ik heb. na
tuurlijk, teruggezwaaid en
dacht gelijk het lijkt wel of ze is
opgeknapt. Die laatste dagen
was ze toch al opgewekter dan
voorheen. Haar man vertelde
dat ook een paar dagen later."
Boodschappen
Boeschoten en zijn vrouw heb
ben op de dag dat zij wegging
nog wat boodschappen gedaan
Mevrouw Romeijn weet zich
dat goed te herinneren. Zij was
aan het ramen zemen. Beiden
moesten nogal even wachten,
omdat een andere automobilist
op hun parkeerplaatsje was
gaan Staan. "Ze maakten geen
aanstalten óm hun auto ergens
anders neer te zetten. Nee. ze
bleven geduldig zitten wach
ten. En dat was eigenlijk hele
maal niets voor mevrouw Boe
schoten."
De politie gelooft niet dat zij de
grens over is gegaan. De vrouw
heeft' zich alleen maar aange
kleed en heeft verder geen kle
ren of geld meegenomen
Agent Van Buren gelooft óók
liet dat zij bij familieleden in
huis is getrokken. Man en kin
deren hebben zelf het familie
onderzoek gedaan. Daar is
liets uit gekomen.
•zfowel de vrouw als de auto moet
op een plaats zijn waai' ze on
vindbaar", zijn, meent de poli
tie. Van Buren: "Ik geloof niet
dat de wagen zo maar bij ie-
/mand voor de deur staat. Als
diet
plek i
ekopc
taat c
Ro
de Merellaan
ronen, heeft mevrouw
i het hele huis van bo-
r beneden "gesopt".
dan gaan de mensen
klagen."
Geen zoeken
De Bodegraafse polit
lijk
rek?nd, kan altijd nog een af
stand van tweehonderd kilo
meter worden overbrugd.
"En daar is natuurlijk geen zoe
ken aan", reageert Van Buren.
"Plaatselijk kun je een heleboel
.doen. Daar ken je de situatie.
Hoe verder je van huis gaat, hoe
meer mogelijkheden er komen.
Dan kom je zoveel plaatsen te
gen waar je met een auto van de
weg kunt rijden. Zelf ben ik er
bang voor dat deze zaak bij toe
val zal moeten worden opge
lost. Hier in Bodegraven zijn
we in elk geval uitgeput. We
kunnen geen kant meer heen.
Elke bruikbare tip zullen we
vanzelfsprekend natrekken.
Maar daarbij houdt het voor
ons toch wel op."
Voor de politie is het één van de
vele zaken. Maar het houdt haar
toch wel bezig. Ook zij wil
graag klaarheid in deze zaak
brengen. Aan een misdrijf
denkt zij vooralsnog niet.
Daarvoor is geen enkele aan-
Wandelen
Weken is oud-onderwijzer Boe
schoten (84) niet buiten ge
weest. Hij verbleef in die moei
lijke eerste dagen bij één van
zijn kinderen buiten Bodegra
ven. Maar nu komen buren
hem geregeld tegen en wandelt
hij weer met zijn hondje, een
zwart poedeitje, net als vroeger.
Toen één van de paragnosten
op een dag de woning aan de
Merellaan binnenstapte en het
dier hem begroette, riep hij uit:
"Niet de vrouw is ernstig ziek,
maar wel de hond.
De kinderen hebben hun vader
helemaal afzijdig gehouden
van de zaak. Zij hebben alles
geregeld. De jongste zoon, die
nog thuis woont, onderhoudt
alle contactén met de buiten
wereld en overlegt met de poli
tie als dat nodig is. Boeschoten
zelf maakt wel eens een praatje
met zijn buren als hij die op
straat tegenkomt. Vooral te-
hij erg openhartig en schroomt
hij niet om over het verdwijnen
van zijn vrouw te pralen
Bij neergelegd
Agent Van Buren weet het haast
wel zeker dat de naaste fami
lieleden nauwelijks enige hoop
Bo
cho-
rbc
laak. Met vijfentwintig li
nzine, zo hebben zij uitge
ten nog levend terug te zien. Hij
zegt: "Ik geloof dat ze zich daar
inmiddels wel bij hebben neer
gelegd. Op dit moment is er
geen enkele aanwijzing die de
familie van gedachten zou
kunnen doen veranderen. Zelfs
het kleinste sprankje hoop dat
ze nog leefde is nu wel vervlo
gen. Ach. als je misschien diep
in hun hart kijkt, is er nog wat
hoop. Daar zijn het mensen
voor. Zolang zij niet terecht is,
is er geen zekerhejd."
ZATERDAG 13 JANUARI 1979
