Linkshandige
mensen zijn
toch niet lam?
Vervalsingen
uit Taiwan
Ruime keuken verdient
modern kookeiland
BIND 'S
WAT IN
EXTRA
PAGINA 11
Het linkshandige winkeltje
kreeg veel publiciteit. Dit kastje
vol knipsel getuigt daarvan.
Linkshandige kennissen van ons zijn niet zo erg blij met
een publikatie waar de Consumentenbond onlangs mee
kwam. "Sinds de Consumentengids van september ver
scheen", klagen zij, "worden wij door mensen die hem
lezen zo'n beetje voor gehandicapten versleten. De hele
tijd wordt er aan ons gevraagd of we dit wel kunnen en of
we dat wel kunnen met onze linkerhand".
Wat is er gebeurd?
De Consumentenbond heeft onder
zijn leden problemen van links-
handigen verzameld. Linkshan-
digen zouden in het dagelijkse
leven serieuze moeite hebben
met onder andere: opscheplepels
en steelpannen wegens de tuit,
dunschillers, gebakvorkjes, vul
pennen, strijkijzers, naaimachi
nes, horloges, babylepels, knop
pen van radio, televisie en gram
mofoon, kopjes waar het bloe
metje aan één kant op gedrukt zit,
patatsnijders, werphengels, elek
trische boormachines, gitaren,
snoeimessen, snijmachines,
grills, lichtknopjes in huis, rechts
openslaande kastdeuren, links
zittende versnellingshendels en
drukknoppen van fototoestellen.
Fabrikanten
De Consumentengids schrijft erbij:
"Misschien dat de Nederlandse
fabrikanten een en ander eens in
overeging willen nemen. Uitein
delijk is zo'n 10 procent van de
mensheid linkshandig, dus is het
best de moeite waard, daar wat
meer rekening mee te houden"
Voorts wordt een winkel in Oos
terbeek aanbevolen als gespecia
liseerd in artikelen voor links
handigen. De Consumentengids
legt uit hoe je bij die winkel ook
uit andere delen van het land per
postorder kunt bestellen. Een
soort actie voor linkshandigen-
verkoop. De Consumentengids
bereikt meer dan 450.000 lezers
en hun gezinnen en kennissen,
dus zoiets wordt wel bekend.
Onze linkshandige vrienden blij
ven echter sputteren, "lees die
lijst nou eens goed na", zeggen ze,
"en kijk ook eens in winkels hoe
die artikelen er precies uitzien. Er
moeten grappenmakers aan het
werk zijn geweest, die de Con
sumentenbond op een dwaal
spoor hebben gebracht"
Gekke dingen
Wij lopen de lijst nog eens na en wij
moeten toegeven: er staan gekke
dingen in.
Want steelpannen, die hebben toch
tegenwoordig bijna nooit meer
een tuit. Wij vragen dat voor de
zekerheid even na bij grote fir
ma's als BK en Tefal. Nee hoor, ze
hebben er in het hele assortiment
nog maar eentje met een tuit. Bij
BK is dat zo'n ouderwetse grijze
emaille met wolkjes. De rest heeft
al sinds jaren een schenkrand
rondom.
Vulpennen dan. De eerste pen-
nenwinkelier bij wie we binnen
stappen, legt een Pelikaan-vul
pen met opdruk "linkshandig"
op de toonbank. Prijs ongeveer
16,-. Dat is dezelfde prijs als in
de winkel in Oosterbeek die de
Consumentengids aanbeveelt.
Alleen scheelt het wel de ver
zendkosten. De winkelier vertelt
erbij dat veel linkshandige klan
ten liever een gewone pen ne
men. Het bobbeltje aan de punt
slijt gauw genoeg naar hun hand.
Over naaimachines zweert een
linkshandige ons dat die juist
makkelijker zijn voor links- dan
rechtshandigen. Vroeger, toen je
aan een slinger moest draaien,
was dat anders. Nu hoeft de rech
terhand vrijwel niets te doen.
Oude lichtknopjes
Lichtknopjes die linksom kunnen
draaien, vraagt men ons, wat
willen ze daar nou mee? Er wor
den toch ook al in geen jaren
meer rechtsom-draaiknopjes ge
bruikt. Die zijn niet eens meer te
koop. Alles is nu tuimelschake-
laar. Zo gaat het met bijna de hele
klachtenlijst.
Eigenlijk blijven alleen maar
scharen, vulpennen, soms bli
kopeners, en dingen met een ge
vormde handgreep over als
wensen voor linkse uitvoering.
De linkshandigen die wij spreken,
zeggen: "Kijk, wij zijn wel links,
maar niet lam". Van uitspraken
van de Consumentenbond als
zouden linkse mensen graag een
soort gehandicapten-auto willen
hebben met de versnellingshen
del links bij het portier, worden
sommigen wel een beetje boos
Wij wenden ons daarom tot de Con
sumentengids met de vraag: hoe
serieus moet men uw actie nu ei
genlijk nemen0
Reële bezwaren
Het blad antwoordt dat de lijst echt
reële bezwaren van linkshandi
gen bevat. Het houdt vol dat er
linkshandigen zijn die veel ver
driet hebben van het feit dat zij
het bloemetje op hun theekopje
niet kunnen zien als zij zitten en
drinken. En dat ook bijvoorbeeld
dunschillers voor aardappelen en
groenten moeilijk in linkse uit
voering te koop zijn.
Na deze uitleg van de Consumen
tengids gaan wij voor alle zeker
heid nog even in een naburgi wa
renhuis kijken. Daar hebben bij
na alle kopjes de bloemetjes aan
alle kanten. Men verkoopt er
voorts negen verschillende uit
voeringen dunschillers in prijzen
van 1,50 tot 5,50. Acht daarvan
blijken ook linksom te kunnen
schillen: eentje (de duurste) niet.
In een kleinere winkel in huis
houdelijke artikelen legt de be
drijfsleidster ons later uit waar
om bijna alle dunschillers altijd
vanzelf al links zijn: ook rechtse
huisvrouwen gebruiken ze in fei
te linksom als ze er komkommers
mee schillen of worteltjes mee
schrappen.
Pech voor de Consumentenbond
dat ze dat niet wist want volgens
haar publicatie kosten de spe
ciale linkse dunschillers in het
aanbevolen linkshandigenwin-
keltje 2,95 tot 9,75, plus 2,50
portokosten.
Wij hebben bij de Consumenten
gids gevraagd naar de deskun
digheid en de kwaliteit in dit
winkeltje, maar daar kan men ons
niet over inlichten. Wij gaan
daarom eens in gezelschap van
een linkshandige collega in deze
zaak in Oosterbeek kijken.
Handeltje
Het is een allerliefst snuisterijen
winkeltje dat daar wordt gedre
ven door eed mevrouw Van
Leusden, echtgenote van een
Arnhemsevrouwenarts. Zij vindt
artikelen. Zij gaat publiciteit be
paald niet uit de weg, ze was al
eens op de radio, de televisie en in
vele kranten, waaronder ook de
onze. Want het verhaal van die
linkse artikelen is natuurlijk wel
gek.
Is zij daar nu ook deskundige in?
Heeft zij studies gedaan over
linkshandigheid, en kan zij bo
vendien nagaan of zij die arme
linkshandigen geen lepels ver
koopt die subiet gaan vlekken of
Mevrouw Van Leusden zegt dat zij
het handeltje hoofdzakelijk als
aardigheid beschouwt. Speciale
studie heeft zij er niet voor ge
daan. "Je hoort wel eens zeggen
dat linkshandigheid voortkomt
uit hersenletsel bij de geboorte",
zegt zij. "Maar dan konden de
vrouwenartsen wel inpakken als
er zoveel hersenletsel was"
Ze heeft wat spullen uit Engeland
geïmporteerd. Het is maar een
zeer bescheiden assortimentje
Een kastje met wat scharen, pan
netjes, openers, fepels, goedkope
horloges van zeven tientjes met
het knopje verkeerd om, en noti
tieboekjes en felicitatiekaarten
die de verkeerde kant op open
gaan. Het genre geschenk- en
pretar.tikèlen. Haar 16-jarige
dochter Carolien, die links is
"maar niet zielig", laat zij zo nu en
dan eens wat proberen. Onze
linkshandige collega heeft met
enkele van de speciale artikelen
de grootste moeite, hij is ze rechts
gewend.
Al gauw "waanzin"
Mevrouw Van Leusden ligt niet
wakker van de noden der links
handigen. Een linkse schaar en
een vulpen, dat vindt zij wel no
dig. Dat laatste hoofdzakelijk
omdat zij balpenschrift verfoeit.
"Verder vindt zij het al gauw
"waanzin" mensen", zegt zij,
"willen alles maar voor hun ge
mak hebben. "Convenient" heet
dat in Amerika, waar wij ook een
tijd hebben gewoond. Als je ze
daar vroeg: wat heb je daar nou
aan, dan zeiden ze: o. het is zo
convenient. Ik ken hier iemand
wiens vrouw de hele keuken spe
ciaal voor haar eigen linkshan
digheid heeft ingericht. Niemand
anders uit het gezin kan er meer
in terecht. Dan ben ie toch gek?"
Ook over de klanten die de Consu
mentengids haar heeft opgele
verd, spreekt zij nogal ruwe taal.
Zij heeft op het aanbevelende
stuk in het blad tegen de 500 reac
ties gekregen. Je kon een prijs
lijst bij haar aanvragen. Twee
honderd mensen deden dat
schriftelijk. Mevrouw Van Leus
den zegt: "En dat vond ik nou
zo'n verschikkelijke Consumen
tenbondlezers-mentaliteit. Zegge
en schrijve vier van de 200 deden
er een postzegel voor antwoord
bij"
Verzendkosten
Haar verzendkosten stónden fout
in de Consumentengids. Het is
niet 2,50, maar 3,50.
"Die 3,50 reken ik voor alles. Ook
voor iets waar maar een gulden
porto op moet", zegt mevrouw
Van Leusden. "Ik heb per slot
ook duurdere zendingen en daar
laat ik ook niet extra voor beta
len. Het is gewoon een gemiddel
de dal iedereen moet betalen.
Laatst kreeg ik naar aanleiding
van dat stuk vari de Consumen
tenbond iemand'aan de telefoon,
die maakte bezwaar dat er op een
linkshandig breipatroon van
3,50 ook nog 2,50 portokosten
kwam. Ze zei: kan het niet voor
minder. Nou, als u het er niet voor
over hebt, dan moet u het niet
doen, heb ik gezegd"
Betaling moet bij mevrouw Van
Leusden vooruit gebeuren. Dan
pas wordt het artikel verzonden.
Wie het niet bevalt, kan het op
eigen kosten retour sturen en z(jn
geld terug vragen, Garantie geeft
mevrouw Van Leusden "uitslui
tend op fabrieksfouten". Wat
daaronder valt, staat niet vast.
Gaat er een links horloge stuk,
dan neemt zij het mee voor repa
ratie als zij zelf een keer naar En
geland gaat.
Zij zegt: 'lAls ik sjagrijn krijg van
mijn winkeltje, gaat het zo dicht.
Dan geef ik de rest van mijn voor
raad weg op veijaardagen".
Nooit zelf gezien
De hamvraag: Hoe heeft zij ooit
kans gezien om deze reclame
voor haar winkeltje in de Consu
mentengids te krijgen?
Mevrouw Van Leusden: "Ik denk
dat ze gewoon over me hadden
gehoord en toen hier heen zijn
gekomen. Ik heb ze zelf niet ge
zien. Er is hier een heel aardige
juffrouw» geweest toen er een
kennisje van mij op de winkel
paste. Later heb ik nog wel een
tijd met haar aan de telefoon ge
praat en dingen uit mijn prijslijst
voorgelezen"
Ons lijkt dit een geval van helaas
niet zo zorgvuldig werk van de
Consumentenbond. De onbe
staanbaarheid van sommige
wensen, de goedkopere verkrijg
baarheid van linkshandige arti
kelen in gewone winkels, de on
gewisse kwaliteit en verkoop
voorwaarden bij het winkeltje
van mevrouw Van Leusden - het
zijn allemaal dingen die men bij
de bond met wat meer moeite zelf
ook had kunnen ontdekken.
Zoals het nu is gegaanj aagt men de
linkshandige onnodig op kosten.
Wellicht kan dit voor de Consu
mentenbond reden zijn het on
derwerp nog eens opnieuw te be
kijken.
Is de keuken licht en ruim, dan is
een modern kookeiland er stellig
op z'n plaats. En het aanbrengen
hoeft geen probleem te zijn. Men
kan het helemaal zelf doen! In
plaats van de traditionele opstel
ling van fornuis en werkblad
langs de wanden krijgt men dan
een complete unit, desgewenst
met eetruimte erbijjnidden in de
keuken. Het is niet alleen prak
tisch, maar ook veel gezelli
ger.
De constructie is eigenlijk een
voudig. Daarom kan de handige
doe-het-zelver het in eigen be
heer verwezenlijken. Voorwaar
de is slechts dat men goed mate
riaal gebruikt.
Een kookeiland bestaat uit vier
kastjes van gelijke afmeting, na
melijk 60 bij 60 centimeter. Men
kan ze kant en klaar kopen of
desgewenst zelf. bouwen uit pa
neeltjes. Die onderdelen zijn ver
krijgbaar in diverse uitvoeringen
en maten.
De basis waarop de kasten rusten
is een vurenhouten frame. Dit
wordt 10 cm hoog en is insprin
gend ten opzichte van de rest van
het meubel. Op dit frame, wordt
meubelplaat bevestigd, dat de
voor de huisvrouw gewenste
werkhoogte heeft. Meestal ligt dit
rond de 90 tot 93 cm. Dat dient om
de zijwanden van de kastjes bij
een te houden. Voor een stevige
bevestiging kan gebruik worden
gemaakt van aluminium profiel.
Is dit gereed dan dekt men het
geheel ten slotte af met een dun
ne plaat, bijvoorbeeld spaander
plaat. Daaroverheen wordt het
eigenlijke aanrechtblad aange
bracht. Men kan hiervoor tegels
kiezen die met speciale elastix-
che lijm worden geplakt. Langs
de randen brengt men een fraaie
hardhouten lijst aan.
Vanzelfsprekend moet men bij
het maken van het bovenblad re
kening houden met de kookap-
paratuur. Men kan een vierpits
kookplaat gebruiken die in èên
van de hoeken wordt opgesteld.
Fraaier wordt het nog wanneer
men een speciale inbouw-kook-
plaat kiest. Die is te koop voor
zowel gas of eiktra. Daar zijn de
bedieningsknoppen bovenop
gemonteerd. Het geheel kan ver
zonken in het bovenblad komen
te rusten. De gas- of elektrici
teitsleidingen worden via het
kastje daaronder wegge
werkt.
Langs twee kanten van het eiland
kan een 40 cm brede eetbar wor
den bevestigd. De beste hoogte is
65 centimeter. Men moet daarbij
rekening houden met de manier
waaroD de kastjes opengaan. In
elk geval zal men één kastje op de
hoek moeten missen. L)e plank
die als eetbar gaat dienen moet
niet te dun zijn. Men kan de op
pervlakte op dezelfde manier af
werken als het aanrechtblad. Er
ontstaat dan een aantrekkelijk
geheel.
Afzuigkap
Het meest specifieke deel van het
kookeiland is de afzuigkap. Die is
tamelijk groot en wordt van bo
venaf aan het plafond bevestigd.
De hoogte moet goed worden be
rekend. Enerzijds mag niet teveel
verbruikte lucht van het koken
onder de kap toch de keuken in
stromen. Aan de andere kant mo
gen degenen die aan de eetbar zit
ten - en er ook moeten kunnen
staan - er geen hinder van onder
vinden.
Van de vloer tot aan de onderste
rand van de wasemkap moet dan
ook minstens een afstand zijn van
2.20 meter. De kap bestaat uit een
rand van vurenhout waarvoor lat
ten van 2 bij 10 cm worden ge
bruikt. Daarbinnen wordt de be
kleding van de kap gemaakt. Als
materiaal wordt zes millimeter
dik spaanderplaat gekozen, aan
de buitenkant afgedekt met ko
per.
Koper is een duur materiaal. Men
doet er dan ook goed aan de dun
ste kwaliteit te vragen die voor
radig is. Men kan het op de
spaanderplaat lijmen of spijke
ren. In het midden van de kap
komt de afzuiginstallatie. Daar
voor kan een gewone keukenven
tilator worden gebruikt. De kap
moet wel via een minimaal 30 bij
30 cm koker op een afvoerkanaal
zijn aangesloten. Langs de ran
den van de kap worden verlich
tingsbuizen geplaatst. Vindt men
de aanblik van een afvoerkoker
boven de kook-eethoek minder
aantrekkelijk, dan kan het pla
fond plaatselijk worden ver
laagd.
Houdt de maten voor het verkrij
gen van een goede werk- en zithoog
te nauwkeurig aan.
Nog een tip: laat de hoogte van de
bovenkastjes in de keuken over
eenkomen met de onderste rand
van de afzuigkap. Wanneer men
met kleuren en materialen werkt
die bij de kap passen, wordt een
goed totaalbeeld van de keuken
bereikt.
Ruimte nodig
Een kookeiland mag dan veel
voordelen hebben, er is veel
ruimte voor nodig. De keuken
oppervlakte dient minimaal 18
vierkante meter te zijn. Door
gaans zijn onze keukens voor een
dergelijke aanwinst dan ook te
klein. Maar dit kan ondervangen
worden door de keuken bij de
woonruimte te betrekken. Wan
neer men decoratieve materialen
kiest mag het eiland gerust de
kamer in steken. Wie werkelijk
met de ruimte moet woekeren
kan nog overwegen de eethoek in
de woonkamer achterwege te la
ten en uitsluitend met de eetbar
te volstaan.
De tekening toont aan dat een
kookeiland niet moeilijk te maken
is. De basis wordt gevormd door
vier kastjes.
Taiwan schijnt niet alleen het
land te zijn van goedkope ar
beidskrachten en daarom van
goedkope produkten, maar
ook van de vervalsingen. In
Nederlandse winkels van
sportartikelen liggen of lagen
hier en daar Dunlop-tennis-
rackets tegen uitzonderlijk
lage prijzen. Het bleken ver
valsingen te zijn uit Taiwan
die alleen de vakman kan on
derscheiden van de echte.
Pas als je er een harde slag mee
gaf en de racket brak merkte
je pas wat er aan de hand was.
Als men de artikelen bij een
behoorlijke zaak koopt en
men bewaart de kassabon,
dan krijgt men er vast en ze
ker een nieuwe voor in de
plaats.
De kwestie van de vervalsingen
loopt al van eind 1977. De
Duitse Intersport, een organi
satie van sportzaken, kocht
de dingen voor een gunstige
prijs bij een Zwitsers agent
schap. Dit heeft geleid tot een
enorm gekibbel in Duitse
kranten tussen Dunlop en In
tersport. Volgens Dunlop, die
de naam van het eigen merk
Maxply door het slijk zag ha
len, had Intersport de verval
singen onmiddellijk moeten
ontdekken. Te meer omdat
men al gewaarschuwd was na
de mededeling dat een wa
renhuis in Hamburg de imita
ties eerder had geconstateerd
en de eigen inkoper daarvoor
had ontslagen.
Een besluurslid van Intersport
meldde dat er hoogstens 3000
stuks waren geleverd en dat
de verkoop al op 10 februari
was stopgezet. Toch zouden
er nog vervalsingen in om
loop zijn en onder meer wor
den aangeboden in Duitse
warenhuizen.
De koper die de prijzen verge
lijkt trapt er gauw in, want het
scheelt altijd enkele tientjes.
De inkopers die bij de neus
zijn genomen of die opzette
lijk imitaties hebben aange
schaft, proberen uiteraard
hun voorraden toch te slijten
in plaats van zelf de schade te
dragen, tenzij zij een naam
hebber, te verliezen.
Niet iedereen tennist en loopt
het gevaar een vervalste rac
ket te kopen. Maar er komen
ook andere imitaties uit lan
den als Hongkong, Korea en
Taiwan, waar controle niet
mogelijk is. Bekend is onder
meer dat zij vervalste mu-
ziekcassettes uitvoeren. Lek
ker goedkoop en volkomen
gelijk aan de echte, behalve
wat de kwaliteit betreft. Een
nieuw probleem voor de
prijsbewuste consument,
want, hoe goedkoop kan een
produkt zijn, voordat het vals
is?
Het valt niet altijd mee originele
Sinterklaas-cadeautjes te beden
ken. Daarom is hier misschien
een aardige tip voor iets dat u niet
in de winkel kunt kopen en dat
daarom wellicht wel zo persoon
lijk is: laat een kapotgelezen boek
of jaargang tijdschriften eens
(opnieuw) inbinden en geef het
"als nieuw" voor Sinterklaas ca
deau.
Neus maar eens stiekem in de boe
kenkast van degene die u een ca
deautje wilt geven: er staat vast
wel een gehavend exemplaar tus
sen dat de moeite waard is om te
laten repareren of opnieuw te la
ten inbinden en hij of zij heeft
vast wel eens gesproken over een
favoriet tijdschrift, waarvan een
ingebonden jaargang er heel wat
leuker uitziet dan die stapel losse
exemplaren die de kast uitpuilt.
Voor dit zogenaamde "indivi
duele binden" kunt u terecht bij
de particuliere boekbinder. Wie
m zijn omgeving zo'n particuliere
binder zoekt kan zich wenden tot
de Organisatie van Fabrikanten
van Grafische Eindprodukten
FGE, Vondelstraat 172 (Postbus
6178, 1005 ED) Amsterdam, tel:
(020) 16 17 61.
