„Gastarbeid"
niet altijd
plezierig in
Saoedi-Arabië
De prinses die
niet slapen kon
f>E
tUEPPEMOOJ
7
Zeppelin
3JEDDAH - Geld genoeg, maar het probleem is hoe krijg
je de mankracht om al die pretentieuze plannen van de
grond te krijgen. Dat is - vrij vertaald - een passage uit het
vijfjarenplan dat de regering van Saoedi-Arabië in 1975
opstelde. Vandaar al die buitenlanders die in het land
werken. Eigenlijk zijn het gastarbeiders, maar er zijn gro
te statusverschillen tussen de hier werkende buitenlan
ders.
De grootste verrassing is dat de
Amerikanen het in de regel niet
zo best hebben. Dat is onder meer
een gevolg van de keiharde men
taliteitvan hun werkgevers in het
moederland. Je proeft daar iets
van als je in een bedrijf terecht
komt waar een groot aantal Ame
rikanen werkt. Het geklaag is niet
van de lucht: Een slecht inkomen
en dure leefomstandigheden. In
een commercieel geëxploiteerd
ziekenhuis, waar je overigens wel
de beste behandeling kunt krij
gen, is het volledige personeel uit
de VS afkomstig. De verpleeg
sters moeten het doen van circa
400 dollar per maand. Gevraagd
waarom ze dan niet thuis geble
ven zijn, zegt een van de meisjes:
„Daar verdienden we helemaal
niets vanwege de werkloos
heid"
De Amerikanen komen gefrus
treerd over. Ze bezien met mis
noegen de riante leefomstandig
heden van de Saoudi's die vrolijk
met Amerikaanse superauto's
rondreden. En de Arabieren kij
ken minzaam op de Amerikanen
Er moeten nu ongeveer èèn miljoen
vreemdelingen zijn in Saoedi-
Arabië, op een bevolking van vier
miljoen Saoedi's. Het gros daar
van heeft het gewoon slecht.
Maar er zijn natuurlijk hoog ge
schoolde krachten, waaronder de
Nederlanders, die een respecta
bel inkomen hebben. Hij staat
niet écht model voor alle Neder
landers die ik hier ontmoet, maar
P. („geen naam, dat veroorzaakt
alleen moeilijkheden") is met zijn
6000 gulden netto per maand
goed in zijn schik. „Als ik nog een
paar jaar door kan gaan hoef ik
nooit meer te werken"
Afgezien van dat vorstelijk inko
men bestaat zijn werk hoofdza
kelijk uit toezicht houden, gedu
rende slechts een halve dag. Hij
heeft een gratis huis.
Wie snel veel geld wil verdienen
moet direct naar dit Arabische
land trekken, al is het niet overal
even plezierig werken. Een man
in Damman hakt met een soort
buldozer rotsen stuk. Dat gaat zo
door in de gloeiende hitte van de
dag, maar ook 's nachts maakt hij
overuren. Het enige motief om
naar Saoedi-Arabië te komen
blijkt het geld te zijn. Na een paar
maanden krijgt die rotsenver-
gruizer 30.000 gulden. Maar daar
heeft hij wel enkele maanden van
zijn leven voor moeten offe-
Er is namelijk geen greintje vertier.
Wel organiseert dat deel van de
buitenlanders dat in kampen zit
eigen manifestaties, maar het
blijft erg behelpen. Omdat er
geen bioscoop, theater, noch
kroeg te vinden is, zijn er cock-
tailparties. Een party is een licht
punt voor de buitenlanders die
zich ook na jaren vreemden blij
ven voelen in de Saoedische sa
menleving. Er wordt ook veel bij
elkaar gegeten.
De doodgewone gerechten van
„thuis" worden plotsklaps deli
catessen. Vooral wat verboden is
en dus niet in de supermarkt te
krijgen, groeit uit tot iets tong-
strelends. Worst bijv., is
een zeer begeerd hapje. En bij de
Amerikanen zijn zelfs witte
broodjes te krijgen. Sponzig spul,
dat in Nederland juist op z'n re
tour is, maar het is uit de States
overgevlogen en dus is het lek
ker.
De Pakistani en de Jemenieten
hebben het op het eerste gezicht
het slechtst. Ze doen hetzelfde
werk als de gastarbeiders in Ne
derland. De vuilste baantjes, die
het minst betalen. Toch blijven ze
komen uit hun nóg minder per
spectief biedende moederland.
Een arme gastarbeider vertelt,
dat hij onder meer werd aange
lokt door de sociale voorzienin
gen. Die zien er op het eerste ge
zicht niet slecht uit.
De medische verzorging is bijvoor
beeld helemaal gratis. Maar de
gratis dokter kun je beter ontlo
pen, zegt hij. Anderen vertellen
dat je ook moet zorgen niet in een
Een glimlachend onthaal voor de Amerikaanse president Carter, tijdens een recent bezoek aan Saoedi-ArabieVoor de vele Amerika
nen, die als 'gastarbeiders' in het land Van koning Chaled (rechts op de foto) werken valt er minder te glimlachen. Zij hebben het niet zo best
en de Arabieren kijken minzaam op hen neer
door de overheid geëxploiteerd
ziekenhuis terecht te komen. De
hygiënische omstandigheden
schijnen ook niet alles te zijn.
Nederlandse kennissen zeggen er
niet over te piekeren om zich ooit
hier te laten opereren. Ze vliegen
liever naar Nederland.
Niet "alleen de Saoedi's maar ook
buitenlanders zijn beducht voor
de politie. De scheiding tussen
politie en leger is niet scherp te
trekken. Buitenlanders die al
enige tijd in Saoedi-Arabië wo
nen weten dat je de politie beter
niet al te vlug kunt inschakelen.
Vaak is het middel erger dan de
kwaal. Bij ongelukken op de weg
spreekt de sterke arm hier een
soort snelrecht. Er doen veel ver
halen de ronde over het optreden
van de politie na auto-ongeluk
ken.
Een van die geschiedenissen gaat
over een Engelsman die door een
Arabier werd aangereden. De
politie vond beide partijen
schuldig, maar de Brit zou wraak
moeten kunnen nemen op de
Arabische automobilist, omdat
hij in het gezicht gewond was ge
raakt. Daartoe bood een politie
man hem een stukgeslagen co
laflesje aan dat hij de Arabier in
het gezicht mocht drukken. Het
verhaal past wel in de hele men
taliteit van het oog-om-oog-prin-
cipe, dat het leven hier be
heerst.
Buitenlanders hebben het moeilijk
met die barbaars aandoende leef
regels. In een kamp ergens in het
binnenland houdt een Neder
lands team van specialisten
angstvallig de mond dicht als er
iets is gestolen. De kans bestaat
immers dat de politie de dief
vindt en dat deze zijn rechter
hand door afhakking kwijt raakt.
De meeste buitenlanders slikken
het verlies van spullen liever dan
dat ze hun geweten belasten met
zo'n gruwelijke last.
De indruk zou kunnen bestaan dat
de Saoedi's uitsluitend ongecivi
liseerde wezens zijn, maar wie de
geschiedenis van de Arabieren
kent. weet dat hun beschaving
van ver voor die van het Westen
dateert. Er is wel degelijk recht
spraak, alleen wordt die steeds
gebaseerd op de wetten die direct
zijn afgeleid van de Koran. Voor
westerlingen is de logica dan wel
eens zoek. Dat de rechters wel
degelijk met hun tijd meegaan,
blijkt uit het oplossen van een
loonconflict tussen buitenlan
ders die het aan de stok kregen
met hun eigen baas. De Saoedi
sche rechter stelde de werkne
mers in het gelijk, waardoor ze de
bedongen loonsverhoging kre
gen.
Wie in dit land verblijft ontdekt al
gauw dat de Arabische volkeren
niet die broeders zijn die ze pre
tenderen te zijn. In Saoedi-Arabië
wonen veel Libanezen en Syriërs.
Ook deze mede-Arabieren wor
den met argwaan bejegend. Een
Syriër die rijk is geworden in dit
land zegt dat hem dat door de Sa
oedi's zeer kwalijk wordt geno
men. „Tegen ons, Arabieren uit
de omliggende landen, zeggen ze:
jullie komen uitsluitend om geld
te stelen, maar de buitenlanders
uit het Westen kunnen geen
kwaad doen. Die komen hun al
leen vaardigheden leren".
Driek Heesakkers jaar)
Berlagestraat 19, Leiden
Redactie:
Anasja Romein (8)
Spinozalaan 113, Rijnsburg
Roland van Steyn (7 jaar)
Nassaulaan 128, Zoeterwoude-Rijndijk
Er was eens een zeppelin die erg
graag vliegen wou. toen ge
beurde er iets vreselijks. De mo
tor ging kapoet. Hij viel naar
beneden in vlugge dalen.
Boem bam! help riep er toen
een meneer. Bloed! bloed! o
kom gauw eens kijken. De
mensen dringen voor de deuro
pening. He, he! riepen de men
sen eindelijk zijn we binnen, nu
moeten we er weer uit, ja hoe
moet dat nou. Weer dringen de
mensen in de deuropening. Er
viel een meneer van het drin
gen. Iedereen trapte op hem,
behalve eentje, die liep er keu
rig naast, die trapte er tenmin
ste niet op.
Vlug! Vlug! De zeppelin staat in
brand. Vlug weg! Ja mensen, nu
is het verhaal uit.
Remco Glasbergen (8 jaar)
Sandlaan 36, Rijnsburg
Er was eens een koning en een
koningin ze hadden ook een
dochter. Ze heette Rozalie. Ze
was erg knap en woonde met
haar ouders in een prachtig
kasteel. De muren waren wel
meters dik en alle muren wa
ren van goud. Ze hadden ook
soldaten en bediende's die erg
goed werkten. Ze werden erg
goed betaald maar dat kan ook
wel als je zo rijk bent.
De dag ging gauw voorbij want
het was al donker. Opeens zei
de koningin, Rozalie ga jij al
vast maar slapen. Toen ze in
bed lag kon ze niet goed slapen
maar ze wist ook niet hoe het
kwam ze lag al anderhalf uur
wakker.
Opeens hoorde ze voeten op de
marmere trap. En ze was he
lemaal vergeten dat haar ou
ders nog beneden waren. Ze
hoorde de deur klikken en nu
wist ze dat ze ook naar bed gin
gen. Rozalie deed haar lichtje
uit en probeerde te slapen.
Maar het lukte maar niet.
Opeens kon het haar niks meer
schelen want als je niet slapen
kan dan kan je net zo goed naar
buiten gaan. Ze liep voorzich
tig de trap af en toen stond ze
voor de deur en dacht nog even
zal ik het doen of niet. En ze
deed het. Ze draaide de sleutel
in het slot om en de deur ging
open. Ze liep naar buiten en
deed de deur achter haar dicht.
Het was erg stil buiten ze
hoorde alleen enge geluiden.
Ze vond het wel een beetje eng
maar ze ging ook niet naar
binnen.
Ze liep het bos in steeds verder
en steeds verder. Opeens wist
ze niet meer waar ze heen
moest. Waar moest ze nou heen
naar links of naar rechts. Ze
wist het niet meer. Maar ze kon
ook zowat niets zien.
Opeens hoorde ze een paar
schreeuwen en zag een paar
enge lichte ogen in de lucht. En
daar zweefde de boze heks in
het rond. Rozalie werd banger
en banger.
De heks kwam regelrecht op
Rozalie af. Toen ze nog een
paar meter van de grond af was
riep ze een toverspreuk uit
weet je wat ze riep, pim, pam
peel, Rozalie kom op mijn be
zemsteel, en daar zweefde ze
naar de bezemsteel. Ze begon
te huilen en de heks begon te
lachen zie maar dat je er af
komt maar dat lukt je nooit.
Ze begon harder en harder te
huilen maar het hielp haar
niks. Ze werd meegenomen
naar het huisje van de heks en
zag daar allemaal kikkers en
slangen. Ze vind het heel erg
vies en ze begon nog veel en
veel harder te huilen. Ze zag
ook dat haar jurk onder de
bagger zat.
Opeens voelde ze wat aan haar
arm en ze schrok wakker en ze
dacht waar ben ik nou. Ze
kneep in haar arm en toen pas
merkte ze dat ze alles ge
droomd had.
Einde.
Jolande de Graaf, klas 6B,
Oudshoornseschool
Marsdiep 1
Alphen aan den Rijn.
Astrid Guns
en
Henk de Kat
Harry van Hooven (9 jaar)
Gloxiniadal 7, Leiden
