In Breda
ligt een
Belg al
100 dagen
levend begraven
m
VOENSDAG 27 SEPTEMBER 1978
BREDA - Niet eens ver uit het
centrum van Breda, maar toch
op een wat afgelegen plekje, is
de 29-jarige Belg Mare de Mae-
re meer dan 100 dagen bezig
met een poging het wereldre
cord „levend begraven zijn" te
breken. Wie langs de suikerfa
briek de Markkade volgt, kan
aan de linkerkant van de weg -
op een bedrijfsterrein - de tent
niet r
Binnen is het stil en rommelig. In
het zand staan wat tafeltjes er
stoeltjes; er is een buffet om be
zoekers aan een drankje te
kunnen helpen. Vlaggetjes
voeren de naam van de drank
die daarvoor in aanmerking
komt: Beck's Bier.
Aan de rechterkant van de tenl
twee kokers, die Mare de Maere
van lucht en van contacten met
de buitenwereld voorzien.
Twee Bredase jongens zitten
erbij: zij helpen de Belg bij zijn
recordpoging door op gezette
tijden waswater of voedsel naar
beneden te laten zakken en de
vuile boel omhoog te hevelen.
William van der Zanden (14) en
Eugéne de Ridder (15) gaan
weliswaar overdag naar school,
maar zijn in de uren daarna en
in de weekeinden niet weg te
slaan van het graf, waarin de
Belgische havenarbeider roem
hoopt te vergaren.
In het Guiness Groot Record
Boek dat in 1971 bij Born Uit
geversmaatschappij ver
scheen, lees ik: „Levend be
graven zijn: het record aantal
dagen dat iemand begraven is
geweest, is 100 dagen. Op 17
september 1968 kwam me
vrouw Emma Smith (38) uit
Ravenhead (Nottinghamshire,
Groot-Brittannië) weer uit haar
kist die al die tijd drie meter
onder de grond was geweest.
Het record bij mannen staat op
naam van Bill Kearns (36) uit
South Hiendley (Yorkshire,
Groot-Brittannië), die van 21
juni tot 7 september 1969, dus
78 dagen, onder de grond ver
bleef'
Maar sinds het verschijnen van
dat recordboek zijn er heel wat
geslaagde pogingen om het re
cord te verbeteren onderno
men, zodat Mare de Maere uit
Waasmunster nu al 2l8 dagen
beneden moet blijven om in de
boeken te worden bijgeschre
ven. Op vrijdag 9 juni werd hij
ingegraven en op zaterdag 13
januari wil hij als wereldre
cordhouder weer uit zijn kist,
die een meter hoog, een meter
breed en twee meter lang is,
voorzien van radio, televisie,
telefoon, matras en trimtoe-
stel.
Door een van de twee ronde
luchtpijpen heb ik met Mare de
Maere gepraat. Hij lag twee me
ter beneden me op zijn bed, ik
had mijn blocnote op de rand
van de luchtpijp liggen. Om de
sfeer van dat gesprek zo zuiver
mogelijk weer te geven, volgt
hier een vrijwel letterlijke
weergave, met tussen haakjes
wat losse gedachten op het
moment dat ze me invielen.
Tot slot nog dit: Mare de Maere
wil graag worden opgebeld in
zijn kist. Het nummer is
076-14.39.48. Hij is altijd
thuis.
Waarom
- Waarom lig je daar9
„Om in het Guiness-boek te ko-
- Waarom hier en niet in Bel
gië?
„Dat zit zo: In België bleef in 1974
iemand 101 dagen onder de
grond (had waarschijnlijk in
het Guinessboek gelezen dat
het record sinds 1971 op 100
dagen stond) en vestigde
daarmee ee,n nieuw wereldre
cord. In Waasmunster maakte
ik er in 1975 105 dagen van. Dat
kreeg nogal wat publiciteit en
toen begonnen er in België vier
of vijf figuren van die record
pogingen te ondernemen. In
Dendermonde kwamen de
laatste keer geen 2000 mensen
meer kijken. Daarom ben ik
naar Holland uitgeweken"
- Dat is een succes?
.,Nee, tot nu toe valt het bezoek
erg tegen. Dat komt door de
plaats, die is de mensen onbe
kend. Ik heb veel brieven gé
schreven naar de pers, maar de
mensen weten het nog steeds
slecht te vinden. Nee, ik ben
volstrekt niet tevreden over de
ze plaats. Het terrein van Piet
(de eigenaar) is nog geen zes
maanden open. Ik moet hem
bovendien f70 per dag betalen
en dat terwijl het voor hem gra
tis reclame is. Toch heb ik er
geen spijt van dat ik in de kist
ben gekropen, hoogstens dat ik
er op deze plaats ben ingekro
pen. Ik voel me een beetje ge
fopt"
- Je werkt normaal?
,Ja, als havenarbeider in Terneu-
zen. Ik kan straks weer terug
naar mijn oude baas. Die vindt
het mooi. In 1975 kwam hij elke
dag kijken hoe het met me
ging"
r Mare de Maere in zijn ,.graf'tv radio en telefoon
r Toen Mare de Maere begon was hij aanzienlijk slank
Vertel eens wat over je
tfAch, je weet hoe dat gaat. Sche
pen laden en lossen. Terneu-
zen. De kant van Sluiskil uit.
Zwaar werk, vaak 's avonds en
's nachts. In 1975 was mijn
kracht weg toen ik 105 dagen
ondergronds was gebleven. Ik
heb daarna nog 14 dagen thuis
gezeten voor ik weer begon. En
toen viel het om de donder niet
mee. Maar na een week of wat
had ik mijn kracht weer te
rug".
de
,Om een uur of half twaalf word
ik wakker. Dan knap ik me een
beetje op. want tussen 's mid
dags twaalf en 's avonds zes uur
ontvang ik mensen die komen
kijken, zoals jij nu. Tussen zes
en zeven uur werk ik een paar
telefoontjes af. Van zeven uur
af tot het afgelopen is kijk ik
naar de televisie. Daarna pleeg
ik nog een enkel telefoontje en
schrijf ik wat. Ik ben bezig met
een boek over mijn belevenis
sen in 1975 en nu. Tussen twee
en di ie uur 's nachts ga ik sla
pen".
- Wat eet je in je kist?
„Een warme maaltijd per dag.
Die wordt gebracht door een
bedrijf uit Breda, waar je warm
eten kan bestellen. Die ene
maaltijd vind ik voldoende, ik
ben bang dat ik anders te veel
verzwaar".
„Nee, want ik voel me goed. Na
een verkeersongeluk komt het
toch ook vaak genoeg voor dat
iemand zeven of acht maanden
het bed moeten houden? En ik
heb dan nog een kleine home
trainer in mijn. kist".
(Op de foto die Mare de Maere me
stuurde, genomen bij het begin
van zijn recordpoging, ziet hij
er een stuk slanker uit dan nu,
ruim drie maanden later. Vol-
gens mij is hij al flink aange
komen. Hoeveel is niet te zeg
gen, want hij heeft geen weeg
schaal meegenomen naar be
neden).
Kost geld
„Nee, het kost me geld. Ik schat
zo'n f40.000. Reken zelf maar,
ik moet de huur van de tent be
talen, de eigenaar van het ter
rein en ik verdien al die maan
den geen geld".
„Toch niet. Dat geld krijg ik er
nooit uit, ik zal hel op de een of
andere manier zelf moeten be
talen".
(Om me heen zie ik niets dan
vlaggetjes met Beck's Bier.
Mare de Maere draagt ook een
T-shirt met die reclame. Op
mijn vraag wie de elektriciteit
in de kist heeft aangesloten
heeft mij me al een kaartje aan
gereikt. waarop staat: „Hier
heeft Makker Mario zijn sporen
weer verdiend"... volgt de
naam van een élektromakers-
bedrijf in Breda. Het zal wel
loslopen met die sponsering.
Bovendien verkopen de hulp
jes van Mare de Maere zowel
„steunkaarten" (met gratis
tombola) als foto's van de Belg;
niet-journalisten betalen
voorts entree om de tent in te
mogen).
„De ene week komen mijn vader
en moeder, de andere week
komt mijn zuster. Die bakt al
tijd friet voor me"
- Wat vinden je ouders ervan dat
je hier ligt?
„In 1975 waren ze erop tegen, dat
kon ik wel merken. En nu? Ja,
kijk, ik ben 29 jaar. Ik doe wat
ik wil, nietwaar?"
„Ik ben eerst zelf gaan graven,
maar dat lukte niet best. Toen
had ik geluk. Hiertegenover
waren mensen met een kraan
tje aan de gang. Die hebben
toen de kuil voor me gegra-
- Krijg je bezoek v
familie
„Warm is het er niet. 's Nachts
heb ik een kacheltje aan. Voch
tig is hét wel. Na een dag of vijf
lag ik zowat onder water. De
jongens hebben toen een twee
de kuil gegraven en er een
pomp in gezet, die het grond
water wegpompt. Voor de ze
kerheid heb ik mijn matras
toch maar op stenen gelegd.
Kük maar".
(Mare tilt een punt van de matras
op en een kwalijke damp stijgt
op. Ik wend me even van het
gat af).
- Zijn er geen gemakkelijker ma
nieren om in het Guiness re
cordboek te komen?
„Ja. dat denk ik we), maar ik kan
niet lang wakker blijven. Als ik
een paar uur op een paal zou
zitten, zou ik er slapend van af
rollen. H ïer in de kist heb ik alle
dagen mijn rust".
- Lees je veel?
,-Ik had een boek bij me: het pro-
ces-Jespers. Dat heb ik uit en
sindsdien lees ik alleen dag- en
weekbladen"
Vier je je verjaardag ook bene
den?
,Heb ik al gedaan. Ik ben in
Waasmunster op 21 juni 1949
geboren. Toen ik 29 werd - ik
zat toen net een dag of 14 in de
£ist - zijn er vrienden van me
overgekomen"
(Op de langste dag is wel een erg
lange nacht gevolgd, denk ik al
schrijvend).
- Drink ie veel daar?
,Toch niet. Een enkel pilsje
- Wat deed je vóór je havenarbei
der werd?
„Ik heb lang op school gezeten en
ben daarna voor het leger ge
roepen. Ik heb mijn legerdienst
in Duitsland vervuld"
- Waarom lig je daar nou?
,-Het leuke is de dag dat ik er weer
uit kom. Iedereen herkent je
daarna. Veel Belgische kranten
hebben van tevoren over me
geschreven"
Je vindt publiciteit leuk.
Het hooi-t er nu eenmaal bij Ik
vind het niet erg om 200 keer
dezelfde vragen te beantwoor
den"
(Volgens mij vindt Mare de Maere
publiciteit en belangstelling
leuk. Dat ook daaraan een
grens is, blijkt als ik hem op
maandagavond 11 september
nog iets wil vragen. Intussen is
Het Vrije Volk een wedstrijd
begonnen: wie kan Mare de
Maere telefonisch het aardigste
'nierview afnemen. Nadat de
telefoon van 's ochtends tot
middernacht onafgebroken in
gesprek is geweest, wordt er
ten slotte opgenomen. Voor ik
kan zeggen wie ik ben, fluistert
de Belg met akelig-diepe,
vreemd verwrongen stem.
„Met Frankenstein, met Fran
kenstein" - waarna hij de haak
erop gooit).
Rook je?
•Nee"
Hutje
- Als iemand straks jouw record
opnieuw breekt, doe je dan zelf
later ook weer een nieuwe po
ging?
Dat denk ik niet. Misschien iets
anders, maar geen grafligging
meer".
,-Misschien in een hutje bovenin
een boom zitten. Dat record
staat op 273 dagen".
- Dat is zowat hetzelfde.
jJa, maar er moet nu eenmaal tijd
zijn om te rusten. Dat heb ik al
uitgelegd".
■Mop
,Nee, nee, nee. Intussen ben ik zo
bekend geworden, dat iemand
me wel een goed terrein aan
biedt".
iMensen die me schrijven, wen
sen me succes toe. Telefoontjes
willen wel eens negatief' zijn.
„Ga werken", roepen ze dan
door de telefoon. „Ga werken
in plaats van daar stom op je
rug te liggen".
- Wat vind je daarvan?
„Dat ik in alle jaren die ik werk
nooit met verlof ben gegaan.
Dat ik vaak drie dagen en nach
ten achter elkaar dóór
werk".
- Je vindt dit net zo goed een
prestatie?
,Ik heb straks toch iets gedaan
wat nog nooit iemand heeft ge
daan".
- Last van claustrofobis (engte
vrees) heb je niet. Ook niet van
het tegenovergestelde? Er zijn
mensen met pleinvrees. Die
voelen zich op de open vlakte
niet thuis.
,Ik ben nergens bang voor. Ik
weet wel dat op 1000 mensen
me dit geen vijf zouden na
doen".
- Heb je aan sport gedaan?
„Aan wielrennen, ja. Toen de we
reldkampioenschappen bezig
waren, hebben bezoekers wei
nig antwoord van me gekregen.
Ik heb nog met Wesemael ge
koerst, de ploeggenoot van
Hennie Kuiper"
- Zeg eens eerlijk: wat je nu niet
liever op vakantie ge
weest?
,Ik ben nog nooit op vakantie
geweest. Je eens een dagje er
gens naar toe rijden of zo, maar
dat is wat anders. Daarom trek
ik me het verwijt van de men
sen, dat ik beter had kunnen
werken ook niel aan. Eddie
Merckx was de grootste wiel
renner aller tijden en die had
ook afbrekers. Er zijn nu een
maal van die mensen die alles
moeten afbreken"
(In een poging om grappig te zijn
merk ik op dat ze de Markkade,
waaraan de tent staat, snel naar
hem hebben genoemd. Mare
lacht flauwtjes).
- Vertel nog eens wat over je
zelf.
„Dat heb ik vanaf mijn 10e jaar al
gewild, een wereldrecord ves
tigen. Meestal kon ik het niet,
maar dit grafliggen is nu juist
iets wat ik wel kan, Zo is het
begonnen"
- En die kist?
,Die heb ik in 1975 speciaal laten
maken. Alleen zijn de pijpen nu
iets versmald. Er is toen zelfs
een architect aan te pas geko
men. Moest wel. want er lag vijf
ton zand op. Nu iets minder,
doordat ik minder diep onder
de grond lig"
Ambtenaren
- Hoe staat de gemeente Breda
tegenover je poging?
„Die hebben zich achter een vol
ledige toelating gesteld Dat
was in Waasmunster wel an
ders. Van de ambtenaren van
de secretarie in Breda kreeg ik
op mijn verjaardag zelfs een
alleraardigst briefje"
- Denk je vaak: ik wil eruit
„Daar mag je niet aan den
ken".
- Er is dus veel zelfdiscipline no
dig?
„Jawel, maar ik ben een kalm
mens van mijn eigen".
(Ik neem afscheid van Mare de
Maere, koop een paar steun
kaarten van de helpertjes en
ben al op weg naar buiten als
me nog een vraag te binnen
schiet).
- Zeg Mare, wat doet je vader ei
genlijk?
„Die is begrafenisonderne-
Door Carlo Nagel
