Wie is gek en wie
wordt beledigd
Spaar
uw
taai
HP
deTijd
HET GEBRUIKEN VAN PSYCHIATRIE
VOOR POLITIEKE DOELEINDEN
IgHMlmTiBFl
E' J
ELSEVIERS
DONDERDAG 31 AUGUSTUS 1978
„De psychiatrie wordt in de Sowjet-Unie op grote schaal
misbruikt...". De jongeman in een keurig grijs pak met
vest, spreekt deze beschuldiging in zorgvuldig gekozen
Russisch uit. Daarna geeft hij in even overwogen zinnen
een nadere toelichting. Dr. Joeri Novikov, psychiater,
sinds 1971 tot zijn vlucht tijdens een congres in Finland in
juli 1977, werkzaam in het Serbski-instituut, weet waar
over hij het heeft.
„In de twaalf jaar, dat ik in de psy
chiatrie in de Sowjet-Unie werk
zaam was, heb ik slechts één ge
val meegemaakt, waarin een psy
chiater wegens overtreding van
de beroepsethiek werd beboet'',
zegt hij. En ook: „Er zijn in de
gewone en de speciale psychia
trische inrichtingen in de Sowjet-
Unie nog afzonderlijke, speciale,
gesloten afdelingen, waar men
degenen die men onverbeterlijke
politieke tegenstanders acht,
voor onbeperkte tijd vasthoudt.
Men heeft er nu 500 a 600 bedden
voor gereserveerd, maar dit aan
tal kan zonder enige moeite tot
1000 worden opgevoerd". „Psy-
cho-politiek en psycho-terreur,
toegepast tegen andersdenken
den in de Sowjet-Unie", legt dr.
Novikov uit, „zijn de logische
consequenties van een staat
waarin de geheime politie alles en
iedereen controleert".
De verklaringen van deze gereser
veerd overkomende man liegen
er niet om en doen alle aanwezi
gen rechtop zitten. Plaats: een
openbare hoorzitting in Londen
ten behoeve van Alexander Po-
drabinek, zojuist tijdens een
rechtzitting van een dag veroor
deeld tot vijf jaar verbanning we
gens „belediging van de staat"
Op deze hoorzitting gaat het erom
vast te stellen of de door Alexan
der Podrabinek gedane bewerin
gen en documentatie (onder an
dere in zijn boek „Straffende Ge
neeskunde" en in de bulletins
van de Werkgroep voor onder
zoek naar het gebruik van psy
chiatrie voor politieke doelein
den) met de werkelijkheid klop
pen.
De Engelse advocaat mr. Blom-
Cooper is door in Amerika wo
nende familieleden van Podrabi
nek aangezocht om Podrabinek
in de Sowjet-Unie rechtskundige
bijstand te verlenen. Daarvoor
dient niet alleen de hoorzitting.
Samen met 'n andere Londense
advocaat, mr. Brian Wrobel, die
nog in juli een bezoek aan de
Sowjet-Unie bracht en daar fa
milieleden en vrienden van Po
drabinek heeft gesproken, werd
een uitvoerig memorandum op
gesteld, dat geheel gebaseerd op
de Sowjet-wetgeving aantoont
dat Alexander Podrabinek niet
terecht kan staan, omdat zowel
het Openbaar Ministerie als de of
ficier van justitie tijdens het
vooronderzoek de eigen, wette
lijk vastgestelde procedures
hebben geschonden.
Aan mr. Blom-Cooper was door de
Sowjet-ambassade in Londen
meegedeeld, dat hem een visum
voor een bezoek aan de Sowjet-
Unie in zijn functie van raadsman
zou worden verstrekt. Ook het
Engelse ministerie van buiten
landse zaken had hierop aange
drongen. Het visum is niet geko-
Verklaring
Wat heeft Alexander Podrabinek
gedaan? En hoe kwam hij daar
toe? Het antwoord op deze vra
gen is tevens een verklaring hoe
iemand een „andersdenkende"
kan worden. In het najaar van
1971 krijgt de 19-jarige student
Podrabinek een exemplaar van
de ondergrondse „Kroniek van
Lopende Gebeurtenissen" in
handen. In dat exemplaar staat
een uit een speciale psychiatri
sche inrichting in Kazan ge
smokkeld verslag van de behan
deling en het „dagelijkse leven"
aldaar, geschreven door de ar
beider Wladimir Gersjoeni. Hij
was wegens zijn opvattingen tot
„gek" verklaard.
Dit verslag maakt op Alexander
Podrabinek een dusdanig in
druk, dat hij besluit zich in deze
materie te verdiepen en vooral
om te trachten aan de weet te
komen of de verhalen van die
Gersjoeni wel kloppen. Kan
zoiets? Gebeurt het echt? Hij
komt in die tijd te werken bij de
ambulancedienst in Moskou.
Hem blijkt na enige tijd, dat met
ambulances ook geestelijk ge
zonde mensen worden afgele
verd bij gewone en bijzondere
psychiatrische inrichtingen, de
ietwat eufemistische benaming
voor een „psychiatrische gevan
genis".
Begin 1973 begint hij met het ver
zamelen van documentatie, offi
ciële en onofficiële. Hij weet zie
kenhuizen binnen te komen, hij
ontmoet familieleden van slacht
offers van gedwongen behande
ling en opsluiting. In de wereld
van Moskouse „dissidenten"
hoort men zijn naam eigenlijk pas
in 1976, als hij een protestverkla
ring tegen het vonnis van de bio
loog dr. Sergej Kovalyov onder
tekent. Als zijn boek bijna is vol
tooid, krijgt hij in maart 1977
huiszoeking en het manuscript
wordt in beslag genomen. Hij
weet zijn boek opnieuw te schrij
ven, en schrijft oprecht dat som
mige documenten niet meer in
zijn bezit zijn, omdat de KGB ze
meenam. Het manuscript komt
het land uit. In juli 1977 maakt
Amnesty International in Lon
den er een samenvatting van.
Wereldcongres
Het materiaal gaat naar Honoloe-
loe. Daar is een wereldcongres
van psychiaters, en van hen
wordt dit keer verlangd dat zij
zich uitspreken over deze dingen.
Het congres neemt met 90 tegen
88 stemmen een resolutie aan,
waarin de Sowjet-Unie in het bij
zonder, en voorts ieder misbruik
van psychiatrie waar ook ter we
reld, wordt gelaakt. Ook besluit
het congres, dat een internatio
nale commissie van onderzoek
moet worden ingesteld. De Ne
derlandse hoogleraar in de psy
chiatrie, van de universiteit van
Leiden, prof. dr. J. Bastiaans, is
tot lid van die commissie be
noemd.
Het besluit van Honoloeloe is een
slag voor de Sowjet-psychiater
dr. G. Morozov. Hij bekleedt een
vooraanstaande plaats in het
Serbski-instituut en in de Ver
eniging van Sowjet-psychiaters
en -neurologen. Hij is een naaste
medewerker van dr. V. A. Snez-
hevsky, wiens definitie van schi
zofrenie de Sowjet-psychiatrie
beheerst en de grote paraplu is
waaronder iedere burger met een
afwijkende mening, onwelgeval
lige kritiek of te onafhankelijke
geaardheid, als „sociaal gevaar
lijk element" kan worden opge
pakt en opgesloten.
Iemand, die een „te sterk ontwik
kelde waarheidsliefde" heeft is
volgens die definitie schizofreen
of op zijn minst lijdend aan „slui
pende schizofrenie". Iemand die
„een manische bezorgdheid
koestert voor de verbetering van
de samenleving", dan wel ver
langt dat de overheid en met na
me de bureaucratie de wetten van
het land ook zelf naleeft, zo ie
mand kan -in een inrichting te
recht komen.
Deze zinnen zijn ontleend aan offi
ciële diagnoses van Sowjet-psy
chiaters. „Obsessieve toewijding
aan de waarheid", „voortdurende
behoefte om de verworvenheden
van de samenleving te kritise
ren". Dat is „sociaal gevaarlijk",
derhalve hupsakee, weg met de
man of de vrouw. Onder deze de
finitie zouden in ons land wel-
Alexander Podrabinek
haast alle actiegroepen, kritische
kamerleden, vakbondsmensen,
kerkmensen, journalisten in
aanmerking komen voor onder
zoek naar hun geestvermogens
en gedwongen behandeling in
een psychiatrische inrich
ting.
Scenario
De top van de Sowjet-psychiaters,
op de hoogte van de in het bui
tenland toenemende kritiek, be
sluit al in december 1975 tot een
scenario om te verhinderen dat
de zaak in Honoloeloe wordt aan
gekaart. Dr. Morosov moet op
reis. Vooral naar die landen waar
psychiatrische verenigingen be
staan die men wel denkt te kun
nen „bespelen", dan naar alle
landen van het Oostblok. Hij or
ganiseert zelfs een soort „gene
rale repetitie" in Moskou voor
Honoloeloe. Daar moeten de or
ganisaties uit de Oostbloklanden
De eerbied voor de Nederlandse
taal slijt van dag tot dag. Alle
communicatievormen hebben
ermee te maken, zoals de pers,
de radio en de televisie. Het
aantal abonnees van perio
dieken stijgt voortdurend,
maar de kwaliteit staat al
lerminst in verhouding tot de
kwantiteit.
Om een voorbeeld te
Telkens wordt er weer een
nieuw gat in de markt ont
dekt. Iemand die dat gat vak
kundig weet op te vullen, ziet
kans om via talloze manipu
laties en kongsies in korte tijd
van schrijven te kunnen leven
en er zelfs schatrijk mee te
worden.
Die gaten iri de markt, blijken
bij nader inzien erg goedkoop
en voor de hand liggend. Ze
I hebben altijd te maken met
I sex en dan vooral zodanig dat
het de pornografie dicht be
nadert en met lezers en leze
ressen die hun "ik zou wel
willen" langs deze weg willen
bevredigen.
Naast de sex, hoewel die nooit
helemaal afwezig is, is er een
grote wereld van science fic
tion. Als we daar dan nog aan
toevoegen de spanning om de
spanning in de misdaadro
mans en wat zich in het verle
den en in het heden rond vor
stelijke personen en andere
beroemdheden placht en
pleegt af te spelen, begrijpt u
wel op welk genre ik het oog
heb. Met de gretige afnemers
van dit soort lectuur praten
over correct taalgebruik, over
het grammaticaal ontleden
van zinnen is een giller.
Er zijn natuurlijk gradaties
wat het mishandelen van de
taal betreft. Wanneer je ie
mand zo voorzichtig mogelijk
probeert bij te brengen dat het
niet normaliter, maar 'nor
Itt» *t i
maliter is; niet ironie, maar
ironié, niet het Nauw van Ca-
lis, maar het Nauw van Ca
lais; niet óverleg, maar over
lég, dan heb je kans je gelijk
met een glas pils in je gezicht
te moeten bezuren.
De armoede van taal van vrij
wel iedereen die voor de t.v
en de radio optreedt is weer
zinwekkend. Een politicus
hoeft maar één keer de uit
drukking te gebruiken "het
voortouw nemen" of de hele
politieke wereld is en masse
bezig dat voortouw te verove
ren. Jan Rap en zijn maat
doen al jarenlang niks anders
dan alles op een rijtje zetten
Niemand beoordeelt meer een
kwestie maar schat haar in
om haar vervolgens te evalue-
Elke Nederlander met enig be
hoorlijk ontwikkeld taalge
voel moet toch wel van afgrij
zen sidderen wanneer de re
gering verklaart voornemens
te zijn een onderneming af te
bouwen. Dit is een zeer lelijk
voorbeeld van een germanis
me. Immers, afbouwen bete
kent in het Duits een zaak tot
een goed einde brengen. Maar
de Nederlandse politici die zo
graag in Bonn vertoeven heb
ben het woord in zijn verkeer
de betekenis overgenomen en
gebruiken het woord afbou
wen in de zin van naar de
bliksem helpen.
Ik ben er nog steeds niet achter
wat de betekenis is van de
term kwartaire sector. Met de
uitleg dat hiermee wordt be
doeld de non-profit sector ben
ik nauwelijks gebaat.
Bij gebrek aan orginaliteit en
creativiteit neemt men klak
keloos woorden van elkander
over: het modale inkomen van
de modale werknemer. Ik ver
denk de uitvinders van som
mige nieuwe bewoordingen er
sterk van op een van de
staatstoiletten dit fraais ge
bakken te hebben: Meneer de
voorzitter, ik wil hier wijzen
op het effect van de maxime
ring van de prijscompensatie
want, meneer de voorzitter,
alleen op een zodanige wijze
kan een stuk welzijn functio-
Eens werd er terecht geschreven
"De taal is gans een volk"
Ook de schrijfwijze van zo'n
taal is natuurlijk uitermate
belangrijk. Zij die zoge
naamd consequent vooruit
strevend spellen verdenk ik
ervan het zelf nooit ver ge
bracht te hebben in het vak
Nederlands, nooit een be
hoorlijk boek gelezen te heb
ben en slechts één quasi-jour-
nalist uit een of andere krant
kennen. In het verderfelijk
hanteren van taalgebruik, zo
moet ik tot mijn verdriet be
kennen, zijn sommige PPR-
ders grootmeesters. Van hun
geschriften spant de PPRAK
de kroon. Slechts drie voor
beelden uit dit blad mogen
voldoende zijn: akceptabel,
tiepwerk, konjak (proost).
De taal geeft weer wie je bent, is
de weergave van jezelf. Ie
mand die stomdronken staat
te praten moet zich schamen,
want hij verloochent daarmee
zichzelf. Hij heeft zijn ik ver
gooid. Wie zijn taal totaal
verwaarloost, pleegt in zekere
zin zelfmoord. Hij is niemand
meer. "Wees Uzelf, zei ik tot
iemand,'maar hij kon niet
want hij was niemandNiet
iedereen is natuurlijk een
woordkunstenaar. Maar men
mag wel van iedere mede
mens verwachten dat hij zijn
taal zorgvuldig behandelt.
Men noemde eertijds de pers de
koningin der aarde. Hetzelfde
geldt van alle moderne com
municatiemogelijkheden. Zij
kunnen reputaties maken en
breken. Zij kunnen ook mis
daden voorkomen door ze tij
dig te signaleren. Zij die via
deze media werken en deze
positieve doeleinden nastre
ven, begrijpen ook dat zij hun
taak alleen met waardigheid
kunnen vervullen wanneer ze
de schoonheid van de taal niet
aantasten.
precies te horen krijgen wat ze in
Honoloeloe moeten doen. Roe-
t menië past. Polen en Hongarije
sturen afgevaardigden, maar
zeggen in de wandelgangen de
Sowjet-collega's tamelijk onge
zouten hun mening over hun me
thoden. Alleen de verenigingen
van Oost-Duitsland en Bulgarije
volgen slaafs de aanwijzingen uit
de „centrale".
Op het congres in Honoloeloe is dr.
Eduard Babajan, kandidaat der
medische wetenschappen, hoofd
van het departement voor de in
voering van nieuwe geneesmid
delen en nieuwe medische uit
rusting van het ministerie van
volksgezondheid van de Sowjet-
Unie. Hij is ook voorzitter van de
Permanente Commissie voor
Narcotica (drugbestrijding) van
dat ministerie. Dr. Babajan was
in de wandelgangen van het con
gres in Honoloeloe ijverig bezig
en verklaarde tegen een ieder die
naar hem wilde luisteren, dat er
van misbruik van psychiatrie
geen sprake is. „Allemaal laster
en leugens".
„Maar wat wilt u?", zegt dr. Novi-
kow in Londen, „dr. Babajan en
de leiding van het Serbski-insti
tuut werken samen en staan on
der toezicht van de plaatsvervan
gend minister van volksgezond
heid van de Sowjet-Unie, Koe-
rashkin, en die maakt deel uit van
het Comité van Staatsveiligheid,
de KGB. Deze is nauw betrokken
bij de gedwongen opsluiting van
andersdenkenden.
Algemene conclusie: Alexander
Podrabinek heeft geen leugens
verteld, hij heeft de weinig ver
heffende werkelijkheid correct
beschreven. In de brief waarmee
hij zijn boek de wereld instuurde,
schreef hij: „Indien onze colle
ga's in het Westen wat meer in
zicht zouden hebben, dan zouden
ze onder de sneeuwwitte jas van
academicus dr. Snezhevsky de
lichtblauwe epauletten van een
KGB-officier kunnen zien. Maar
ach, de psychiatrische generaal is
handig genoeg om zijn KGB-uni-
form niet te dragen wanneer hij
buitenlanders ontmoet, en niet
van iedereen kan men verwach
ten dat hij diens lichtblauwe ziel
in de gaten heeft...".
Publiciteit
Dat Podrabinek niet tot gevangen is
of kampstraf werd veroordeeld,
maar tot verbanning, is ongetwij
feld te danken aan de grote publi
citeit, maar vooral ook aan de be
trokkenheid van voornamelijk
Engelse en Amerikaanse psy
chiaters bij zijn zaak. Onder aus
piciën van het vooraanstaande
Royal College of Psychiatrie van
Groot-Brittannië bezocht nog in
april een bekende Engelse psy
chiater Moskou, ontmoette daar
bij Alexander Podrabinek, sprak
met een aantal andere dissiden
ten en bracht verslag uit van zij n
bevinden aan de vakorganisatie
en de pers.
Als voorzitter van een internatio
naal comité tot steun aan
Alexander Podrabinek en zijn
vrienden van de Werkgroep in
Moskou, wendde hij zich tot de
nieuwe secretaris-generaal van
het Wereldgenootschap voor
Psychiatrie, de Oostenrijkse
hoogleraar dr. Peter Berner, en
vroeg hem om in de geest van de
resolutie van Honoloeloe aan de
betrokken autoriteiten in Mos
kou te schrijven. Hetgeen tot nog
toe niet is gebeurd.
Tevens deed hij een beroep op alle
psychiaters waar ook ter wereld
om hun persoonlijke interventie,
alsmede die van hun organisa
ties. Er zijn helaas nog vele psy
chiaters - ook in ons eigen land -
die zich het liefst niet met deze
materie zouden willen bezighou
den. Toch bestaan er in Duits
land, Zwitserland, Frankrijk en
de Verenigde Staten werkgroe
pen van psychiaters.
In Scandinavië zijn enkele psychia
ters, deelnemers aan het congres
van Honoloeloe, teruggekomen
op hun standpunt hun stem aan
de resolutie te onthouden en be
ginnen zich actief in deze zaken te
verdiepen. „Solidariteit" is een
wat te veel gebruikt en daardoor
wat beduimeld begrip geworden.
Toch zullen veel psychiaters aan
de hand van het steeds toene
mende materiaal dat uit de Sow
jet-Unie komt, niet kunnen blij
ven volhouden dat ze van niets
willen weten.
Bang
Direct na het vonnis tegen Alexan
der Podrabinek trad dr. Alexan
der Volosjanowitsj voor het
voetlicht. Hij is nog in Moskou als
psychiater in een kliniek werk
zaam. Hij bevestigde hetgeen
Podrabinek had meegedeeld. Hij
maakte gewag van eigen onder
zoek in 27 gevallen. Hij zei ook,
dat „vele psychiaters-collega's
denken zoals hij, maar bang
zijn".
De dossiers van bijna al die 27 ge
vallen zijn thans in Londen aan
gekomen en worden door psy
chiaters bestudeerd. Voor de in
ternationale commissie van on
derzoek meteen nuttige docu
mentatie. Wil men dr. Volosja
nowitsj en zijn andere collega's,
die niet bereid zijn hun beroepse
thiek te schenden, helpen en van
de rechtbank weghouden, dan
zullen de buitenlandse collega's
hun eigen vertaling van het be
grip „saamhorigheid" moeten le
veren. Het is nooit te laat.
Zij zullen dan tevens kunnen ver
hinderen dat Podrabinek, tijdens
een verbanning naar onherberg
zame streken, waarmee het con
tact moeizaam en slecht is. een
nieuw proces wordt aangedaan,
iets wat men thans met de be
kende schrijver Anatoly Marts-
jenko tracht te doen. Diens ver-
banningsperiodè loopt volgende
maand af, maar de KGB in Tsjoe-
na is al weer bezig om hem van
een doodgewoon misdrijf te be
schuldigen. Datzelfde kan Po
drabinek overkomen wanneer de
belangstelling voor de zaak, die
hem als Sowjet-burger ter harte
gaat en waarvoor hij wil blijven
opkomen, vermindert of geheel
verdwijnt.
De weekbladen konden er uiter
aard niet onderuit: de nieuwe
paus Johannes Paulus (De Tijd
schrijft Joannes Paulus) krijgt
het volle pond. Vooral De Tijd
pakt uit met 11 pagina's en hoe
kan het ook anders gezien de ka
tholieke achtergrond van dit
weekblad.
Overigens komt ook De Tijd niet
veel verder dan de uitgebreide
etikettering in de trant van 'be
kwaam' bescheiden, vriendelijk,
herderlijk' zoals vele publici
teitsmedia in de dagen na de ver
kiezing van Albino Luciani al
hebben gedaan. Toch is ook enige
kritiek opgetekend uit de mond
van een aantal priesters uit Vene
tië, de plaats waar de nieuw geko
zen paus patriach was. Eén van
de in Luciani teleurgestelde
priesters zegt: "Voor ons was hij
nooit een echt obstakel in ons
werk. Maar we hadden wel
voortdurend onder z'n behoefte
om te remmen te lijden".
Kardinaal Marty, aartsbisschop
van Parijs die ook in De Tijd aan
het woord komt vindt dat de pau s
een nieuwe missionaire stap
moet zetten: "Hij moet naar Azie
en met name naar China gaan"
De Tijd haalt deze week de ontdek
ker van de oorlogsmisdadiger
Siert Bruins uit de anonimiteit.
Het is de in Delfzijl wonende Arie
van Dam die in de tweede we
reldoorlog 250 familieleden kwij
traakte. Van Dam zegt "Ik ben en
wil ook geen Nederlandse Wie-
senthal zijn".
MAGAZINE
EM blikt nog eens uitgebreid terug
op de loopbaan van paus Johan
nes Paulus en haalt ook allerlei
uitspraken aan van mensn die
denken dat ze iets zinvols over de
nieuwe paus kunnen opmerken.
In het blad van de Italiaanse
christen-democraten, II Populo,
wordt Johannes Paulus geprezen
om „zijn glimlachende mense
lijkheid zonder de theologisch
onbuigzaamheid van een Hol
lander".
Een inventarisatie van de reacties
op Bestek '81 waarin het kabinet-
Van Agt zijn bezuinigingsplan
nen ontvouwt leert dat bij het
CDA, de grootste regeringspartij,
veel scepsis bestaat ten aanzien
van de haalbaarheid van de plan
nen. Bouke Beumer, financieel
deskundige van het CDA, ziet het
zonder de hulp van de vakbewe
ging niet zitten.
"Het zal moeilijk worden om die
tien miljard gulden in 1981 te
halen. Ik denk dat we meer tijd
nodig zullen hebben".
Redacteur Jouke Mulder maakte
een zogenaamde kunstreis naar
Moskou en Leningrad en kwam
tot de 'ontdekking' dat een der
gelijke reis volgens een strak
schema verloopt.
"Wie bijzondere wensen kenbaar
maakt wordt, zij het op vriende
lijk verontschuldigende toon, het
bos ingestuurd"
Verder in EM het vredesoverleg
tussen Carter, Sadat en Begin
over het Midden-oosten, de
problemen in de woningbouw en
het toekomstige wettelijke recht
voor iedere Nederlander op en
kele uren studieverlof per week.
Het omslagartikel van de HP gaat
over de ondergrondse literatuur
(samizdat) in China. Volgens HP
bestaat er een rijke ondergrondse
cultuur in China, een bewering
die gestaafd wordt met overname
van een verhaal uit het tijdschrift
'De Gele Rivier' dat in Hong
Kong wordt gepubliceerd door
en voor de daar wonende
gevluchte voormalige leden van
de Rode Garde.
De afgang van de secretaris-bui
tenland van de PvdA, Wim Boog
aard, en de roddels en ambities
van socialistische prominenten
leveren deze week stof voor een
artikel onder de kop 'Wildwest
binnen de PvdA'.
Kamerlid van der Hek zegt over
Boogaard: "Die jongen gaat ei-
letterlijk en figuurlijk onderdoor.
Dan zie je wie je vrienden zijn;
dan springt er niemand in. Eerst
laten ze zo'n jongen de mist in
gaan, later gaat men mekkeren"
Een bezoek aan gevangenispsy
chiater Bart de Smit levert een
boeiend gesprek op ('Beter een
kwaad geweten dan een ten on
rechte goed geweten').
HP deed een onderzoek naar de
wijze waarop uitgeverijen aan
hun onmisbare bestsellers ko
men. Voorts komt de Nijmeegse
rechtssocioloog professor
Schuyt aan het woord die, zoals
zovele anderen, de omstreden
onderzoeksplannen van de Leid-
se hoogleraar Buikhuizen aan
valt.
Gruwelijk zijn de details in het arti
kel over de stof 2.4.5.-T. dat in
Vietnam werd aangewend voor
ontbladeringscampagnes maar
nu nog steeds dient voor on
kruidverdelging.
ELfn
VRU NEDERLAND
Bibeb had een tamelijk aangrij
pend interview met dr. Bron-
gersma, oud-Kamerlid die in het
verleden een gevangenisstraf
kreeg opgelegd voor zijn pedo
fiele neigingen. Dr. Brongersma
zegt; "De meeste volwassenen zijn
niet mooi. Volwassen mensen
zeggen mij erotisch helemaal
niets. En kind is de mens op z'n
mooist".
Over politici en het gemis aan men
selijkheid bij juristen merkt hij
onder meer het volgende op:
"Mevrouw Haars die de overtui
ging heeft dat God haar als
staatssecretaris op justitie ge
plaatst heeft. Ik vind dat ver
schrikkelijk griezelig. De hoog
moed van Het Is Gods Wil. Ze we
ten precies wat God wil. Zien niet
in dat het hun eigen wil is."
Redacteur Gerard van Westerloo
beschrijft onder de ook bij niet-
katholieken zo langzamerhand
overbekende term 'Habemus
Papam' paus Johannes Paulus
als een tot kardinaal uitgegroeide
dorpspastoor die Rome vooral
kent van horen zeggen.
"Hij is een soort Don Camillo die
carrière gemaakt heeft maar des
ondanks gaarne met .fladderende
soutane door Venetié bleef /iet-
Verder in VN de onthulling dat mi
nister Andriessen het abortus-
ontwerp van zijn collega's De
Ruiter en Ginjaar blokkeert wat
binnen het CDA (o.a. bij Aantjes
en Steenkamp) de nodige veront
rusting heeft gewekt.
In het kleuren katern 'de kleine
Molukse geschiedenis'.
