Noordwijks
kunstzwem-
zestiental
van Lucy
Hoogendijk
draait fijn
oerderij Wildoord weer
in oude stijl herbouwd
Max van den Berg:
hebben verdiend
een breekijzer te
zijn in de politiek'
PAGINA 4
VARIA
WOENSDAG 30 AUGUSTUS 197Ö
Lucy geeft aan de rand van het bad instructie.
Voormalig kunstzwem-international Lucy Hoogen
dijk is niet ontevreden over de verrichtingen van een
clubje van zestien scholieren dat zich eind vorig jaar
aanmeldde als eerste lichting Noordwijkse kunst
zwemsters. "Goed beschouwd presteren ze nog niet
veel", zegt de Noordwijkse, "maar de wil om er iets
van te maken is er in elk geval en dat is al heel wat
waard. Het zou ook teveel gevraagd zijn om nu al
klinkende prestaties te verwachten. Bij het kunst-
zwemmen gaan daar jaren van voorbereiding aan
vooraf. Alleen al voor het bijbrengen van een goede
techniek moet je tenminste driejaar uittrekken. Dus
reken zelf maar na"
"En dan ga ik nog uit van ideale trainingsmogelijkhe-
den. Die zijn voor het clubje van zestien nu nog verre
van ideaal. Inderdaad kunnen we een paar keer per
week in het Bollenbad over een afgezet baantje be
schikken maar dat is vrijwel steeds op ongunstige
tijdstippenzoals onder de middag. Er bestaat nu een
kansje dat we het bad een heel uur voor ons alleen
krijgen. Kunnen we ook eens wat met muziek gaan
doen. Als het meezit gaat die wens al in september in
vervulling"
Showgroep
Hoewel de Noordwijkse kunstzwemsters nog lang niet
zover zijn dat ze op landelijk niveau een woordje
kunnen gaan mee spreken wil Lucy Hoogendijk, ze
traint ook nog een groep van De Meeuwen in Amster
dam, komend voorjaar al met de zestien naar buiten
treden. "Ik ga ze laten optreden als een showgroep",
zegt ze", bijvoorbeeld als attractie tijdens zwemvier-
daagsen of als tussendoortje bij zwemwedstrijden"
De 38-jange Noordwijkse wil met haar groep ook gaan
meedraaien in een regionale kunstzwemcompetitie
die er overigens nog niet is. Alphen aan den Rijn
beschikt weliswaar over een vrij goede kunst-
z wemclub en ook Leiden heeft de beschikking over een
aantal meisjes maar tot regionale wedstrijden is het
tot nu toe niet gekomen. Lucy Hoogendijk wil dat nu
gaan bewerkstelligen. ..Wedstrijdervaring zal zowel
Alphen aan den Rijn en Leiden als Noordwijk goed
doen", meent ze.
Animo
In principe kan elk meisje dat in Noordwijk de basis
school bezoekt zich via het schoolzwemprogramma
aanmelden voor het kunstzwemmen (het alternatief
voor de jongens is waterpolo). Een totaal van zestien
mag dus best karig worden genoemd. Lucy Hoogen
dijk verwacht dat dit jaar de animo zal groeien. Een
stijging tot vijfentwintig zou ze al mooi vinden. Dit
jaar hoopt ze er ook wat vrijwillig kader bij te krij
gen.
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur aan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 215. U mag ook
schrijven.
Op het Noord wijkerhoutse
landgoed Leeuwenhorst
wordt momenteel de laatste
hand gelegd aan de rigoreuze
opknapbeurt van de bekende
boerderij Wildoord. De 17e
eeuwse hoeve ging vorig jaar
over in handen van Amster
dammer Verhey, directeur
van grote hotels in de hoofd
stad. Hij kocht het door bos
omzoomde Wildoord van
landgoed-eigenaresse baro
nesse Van Heeckeren-Ge-
vers, die deze verkoop des
tijds "een noodsprong"
noemde.
Zoals op zoveel landgoederen
het geval is kost het onder
houd van de bezittingen han
den vol geld. Leeuwenhorst is
daar geen uitzondering op.
Om wat beter bij kas te ko
men zitten verkocht de baro
nesse daarom Wildoord. Ze
bezit nu nog twee boerderijen
en een jachthuis.
De hoeve die nu gerestaureerd
wordt is tientallen jaren ver
pacht geweest aan Noordwjj-
ker Marbus. De laatste jaren
woonden twee van zijn klein
dochters er in. Die hebben
eind vorig jaar het veld moe
ten ruimen en vlak daarna is
het aannemingsbedrijf
Huurman uit Delft aan de slag
gegaan. Noodzakelijk was het
dat de in de 18e eeuw aan het
woongedeelte aangebouwde
stal tot de grond toe werd af
gebroken. Van het vochtige
halfsteens bouwsel bleek na
sloop alleen nog een partij
stenen bruikbaar en de stal-
De voormalige stal is in de af
gelopen maanden in originele
vorm herbouwd en gaat nu
dienst doen als woonkamer.
De Londense architect, die de
restauratieplannen op papier
zette heeft, waar het even kon,
Wildoord gelaten zoals het
was. Bij voorbeeld de boe-
renkeuken. Daarin zijn blij
ven staan de twee nog gave
ovens, waarin respectievelijk
water aan de kook werd ge-
brachten brood gebakken. In
tact is ook nog de pompruim-
te waar de melkbussen wer
den omgespoeld en ge
droogd.
Vullen
Aan de kelder is nauwelijks iets
veranderd, de opkamer is ge
handhaafd en het karngedeel-
te is omgetoverd tot entree.
De zolderverdieping, waar de
slaapkamers liggen, is het
minst ingrijpend verbouwd.
Zelfs de deurkozijnen die zo
laag zijn dat lange mensen er
bukkend onder door moeten,
zijn op hun plaats gebleven.
Het buitenaanzicht heeft wat
verandering ondergaan door
het aanbrengen van wat hou
ten tierelantijnen, die de op
geknapte hoeve een wat sier
lijker aanblik geven. Amster
dammer Verhey wil met zijn
gezin over een maand zijn in
trek nemen in Wildoord. Hij
kocht de hoeve met een lap
bebost terrein, waarin hij een
vijver laat graven. Op nog
geen vijftig meter afstand van
de boerderij woont Arie van
Duyn met zijn vrouw. Hun
"residentie" is een erg be
scheiden houten optrekje met
vlak voor de voordeur een
omvangrijke mestvaalt waar
op tientallen kippen en kal
koenen rondscharrelen. Van
Duyn, inmiddels in de zestig,
heeft van jongsaf aan op Wil
doord gewerkt, in dienst van
boer Marbus.
Niet eerlijk
Toen deze overleed dacht hij
een goede kans te maken de
boerderij van de barones te
mogen pachten. Dat feest is
echter nooit door gegaan.
Vandaar ook dat hij en zijn
vrouw nu met een scheef oog
de restauratie hebben ge
volgd. "Eigenlijk zouden wij
daar in moeten wonen", zegt
Van Duyn, "per slot van re
kening heb ik als knecht mijn
beste jaren aan Wildoord ge
geven. Toch ben ik er niet
voor in aanmerking geko
men. Wel iemand van ver
weg, die hier eigenlijk niets te
maken heeft". Zijn vrouw valt
hem bij. "De boerderij is nu
voor een hoop geld verkocht
aan een directeur. Maar wat
hij er de barones voor heeft
betaald hadden wij desnoods
ook bijeen kunnen brengen.
Kennissen hadden ons het
geld willen lenen. Toch heb
ben we er naast gegrepen. Ei
genlijk is dat niet eerlijk"
GRONINGEN - Tussen de middag
heeft hij wat op een terrasje zitten
lezen. Over economie. Met uit
zicht op de binnenstad met zijn
markten, zijn
leden nog kantoren zouden zijn
gebouwd, zijn voetgangersge
bieden en zijn gemeentelijke fiet
senrekken. Max van den Berg
(32) moet zich op zo'n terrasstoel
tje voelen als iemand die voldaan
zijn pas geverfde kamer bekijkt:
in de acht jaar van zijn wethou
derschap heeft Groningen een
goede beurt gekregen.
Door
Tony van der
Meulen
Nu bij zijn vertrek (hij wil Ien van
den Heuvel opvolgen als lande
lijk voorzitter van de PvdA) klei
neert hij die acht jaar niet.
„Je hebt op zo'n moment misschien
gauw de neiging om te praten
over aanzetten van beleid en zo.
Dat zou misplaatst zijn. Ik heb
hier veel bereikt. Je kunt zeggen:
alles wat wij ons hadden voorge
nomen, is gelukt. De binnenstad,
de oude wijken, het groenplan.
Acht jaar geleden was de bevol
king politiek helemaal mat en het
stadsbestuur had regenteske
trekken. Nu zitten er op het stad
huis mensen die niet alleen bij de
open haard vertellen hoe het al
lemaal moet, maar ook wat dóén.
En in de stad zal niet zo snel dat
machteloze gevoel van acht jaar
geleden terugkeren. Het is hier
niet meer hetzelfde of je door de
kat of de hond wordt gebe
ten".
Bevlogen
Tot het laatste uur van zijn „be
wind" is hij hard in de weer om
nog bijtijds allerlei zaken door de
gemeenteraad te krijgen. En met
grote regelmaat heit hij eerste
palen, steekt hij eerste spades in
de grond of rijdt hij de eerste
kruiwagen puin uit een op te
knappen woning. De oogst van
acht jaar wordt met een zekere
gretigheid binnengehaald en bij
al die evenementen zegt hij
steeds iets dat niet alleen meer op
Groningen slaat, maar ook lan
delijk, en op zeer geinspireerde
dagen zelfs internationaal toe
pasbaar is. De strijd om het be
langrijke voorzitterschap van de
PvdA is in feite al begonnen.
„Ik heb daar zin in. Ik voel me bij
uitstek thuis in het politieke be
drijf, het ligt me en waarom zou je
niet iets gaan doen dat je goed
kunt en waar je met je hele ge
wicht tegenaan wilt"
De stad Groningen heeft een links
meerderheidscollege sinds in
1972 het CDA en de WD vanwe
ge Max van den Berg briesend
het stadhuis verlieten. De op
winding was groot in die dagen.
Een van de gevallen stadsbe
stuurders lag 's nachts nog in zijn
bed na te trappelen. Een andere
liet weten: „Als ik Max voor de
auto krijg, rij ik door". Het zal
hem alleen maar hebben geïnspi
reerd om de auto in de binnen
stad in een nog sneller tempo een
halt toe te roepen.
Max van den Berg: „Ik hou dat hele
conflict nog steeds op een poli
tieke ontmaskering. Een ken
merk van rechtse politiek is, dat
ze het hele politieke debat willen
ontlopen door als een soort ama
teur-psychologen je persoon te
gaan ontleden. Maar de inzet was
niet mijn baard, het ging erom dat
ik een andere stad wilde dan
zij".
„Magisch is het jaar 1972 geweest.
Groningen werd een landelijk
voorbeeld met ook allerlei legen-
de-achtige trekken: er heeft ook
in de publiciteit rond mijn per
soon veel overdrijving en ideali
sering gezeten, maar al met al
hebben we het wel verdiend om
een breekijzer te zijn in de Ne
derlandse gemeentepoli
tiek".
- Je hebt er acht jaar lang ook bo
venop gezeten.
„Van uur tot uur"
- Je ging persoonlijk een weg opme
ten omdat je bang was dat hij
breder werd dan je wilde.
„Ja, zo'n gemeente is een groot ap
paraat. Dat moetje beheersen, je
moet mensen enthousiast maken
en houden, je moet het vroegtij
dig in de gaten hebben als iets
misgaat. Steeds ermee bezig.
Steeds dat idee over die stad le
vend houden. En nu merk ik dat
mensen die traditioneel nogal te
gen links zijn, zoals bijvoorbeeld
woningbouwverenigingen, en
thousiast met je samenwerken.
Nu ik afscheid neem, trakteren ze
me ook nog niet op holle gele-
genheidsspeeches, ze maken
duidelijk dat er werkelijk iets is
gebeurd"
Visie
- In de eerste jaren van je wethou
derschap wilde je je eigen persoon
er eigenlijk het liefst buiten hou
den, maar de laatste tijd ben je
wat minder terughoudend over je
eigen rol in het geheel.
„Ja, ik geef nu wel toe dat het van
groot belang is wie er zit, wie een
bepaald politiek verhaal invult.
Maar ik zal nooit iets over mijn
privèleven zeggen dat politiek
niet van belang is".
- Kom je daardoor nogal kil
over?
„Je kunt hier ook als een vreselijk
aardige jongen wat vriendelijk
ronddarren, maar dan is er na
acht jaar niks gebeurd en heb je
de stad in wezen belazerd. Dan
maar liever wat zakelijk en mis
schien weinig persoonlijk, maar
er gebeurt wel veel. Ik denk dat
grote leiders die zo graag op de
televisie voor hun haard zitten te
praten, dat doen in een laatste
poging om zo politiek geliefd te
worden. Want zij zijn er kennelijk
niet in geslaagd dingen te berei
ken die werkelijk belangrijk zijn.
Ik ben er trots op dat een renova-
tiebuurt als het Oosterpark nu
massaal PvdA stemt, terwijl ze
hetzelfde of je door de hond of de kat wordt gebeten"
daarvoor nooit naar de stembus
gingen".
- Heb je veel tactiek moeten gebrui
ken om je ideeën doorgevoerd te
krijgen?
„Linkse ideeën en dan geen kwali
teit bij het realiseren ervan, is on
aanvaardbaar. Want als je links
denkt, word je door je tegenstan
ders dubbel getoetst. Wantje valt
èn de bestaande maatschappij
aan èn je wilt ook nog iets anders.
Rechts valt niks aan en wil ook
niks anders. Dat is een stuk mak
kelijker. Als je links denkt, moet
je ontzettend oppassen dat het
klopt wat je zegt en heb je een
maximum aan strategie nodig om
het erdoor te krijgen".
- Toen je acht jaar geleden aan dit
wethoudeischap begon, dacht je
dat je een behoorlijke klap zou
overhouden van hel besturenHoe
is het daar nu mee?
„Gietema (fractievoorzitter van de
PvdA in de Groninger gemeente
raad - red.) heeft bij mijn afscheid
gezegd dat ik volgens hem nu niet
méér blinde vlekken heb dan
toen ik startte. En het kenmer
kende van bedrijfsblindheid is
dat degene die het heeft niet de
meest aangewezen persoon is om
dat te zien.
„Ik dacht dat die acht jaar nogal
gunstig zijn verlopen. Ik heb ge-
ri, of zeg maar volgehou
den, omdat ik als voorzitter van
het gewest van de PvdA nogal
wat ervaring met conflictsitua
ties had. Ik heb daar geleerd hoe
dingen werken, hoe een kleine
groep anderen kan inpakken, hoe
men door de onmacht om poli
tieke problemen politiek te for
muleren tot de persoonlijke aan
val overgaat, al dat soort din
gen.
„Maar ik ben acht jaar lang èn privé
èn in het openbaar met die din
gen bezig geweest die ik het
leukst vind. D'r wordt vaak heel
wat afgeklaagd over dit soort
zware banen, maar er staan ook
heel wat voorrechten tegen
over".
-Ik heb je verdere carrière vast
maar even uitgestippeld. Je
wordt eerst gedurende lange tijd
voorzitter van de PvdA, daarna
is Den Uyl al weer wat jaren ou
der en ga je proberen binnen de
partij de rol te spelen die hij mo
menteel heeft.
„Interessant. Algemeen gezegd, wil
ik graag een wezenlijke rol in die
partij spelen. De rest is koffiedik
kijken. Het zou ook aanmatigend
zijn daar nu al allerlei dingen over
te zeggen.
„De rol die Den Uyl nu speelt, is een
hele grote. Ik zou op bepaalde
punten anders zijn. Dat is niet zo
zeer een kwestie van leeftijd of
ervaring, maar ook vooral van
politieke houding. Ik zeg niet die
man is zo goed, daar kan ik niet
aan tippen. Maar je bepaalt niet
alleen zelf wat je wordt, het gaat
er ook om hoeveel macht en
waardering' anderen je toeken-
- Dat wordt zeker nog een hele klus
om partijvoorzitter te worden,
een heel gedoe en getelefoneer.
Max van den Berg reageert weer
zeer rustig. „Oh, zo van ritselrat-
selrits. Persoonlijk doe ik dat wat
anders. De afdeling stelt mij kan
didaat, ik zal mijn verhaal zo goed
mogelijk overbrengen en dan is
de partij volwassen genoeg om te
kiezen".
- Maar je hebt er erg veel zin in en
dan ga je toch ook zelf aan de
slag.
„Ja, op 1 januari begin ik met mijn
campagne. Ik word op een kaart
gezet waarmee wordt gespeeld.
Daar zit het risico in dat je ver
biest. Het enige dat ik inschat, is
dat het een reële kaart is. Maar het
is niet een fluitje van een
cent".
- Als jij nu partijvoorzitter wordt,
zullen we dat aan de PvdA kun
nen merken?
„Het belangrijkste dat de laatste
tien jaar in de PvdA gebeurd is, is
dat de jongeren in de partij zijn
opgenomen en dat zaken als wa
penhandel, grondstoffen, ener
gie, duidelijke onderwerpen van
de partij zijn geworden. Doe je
dat niet, dan sta je met je gezicht
naar het verleden en dat is v/einig
progressief. Op de middellange
termijn sta ik achter het idee van
een progressieve meerderheid in
dit land. We moeten niet wat
meer naar het midden schuiven
om zo CDA-kiezers te lokken,
want dan verliezen we on
szelf'.
- Vind je dat de VVD en de PvdA
eens aan de praat moeten ra
ken?
„Dat zul je mij niet horen zeggen.
Wat de WD wil, staat haaks op
wat wij willen".
Terwijl we in zijn achtertuin zitten,
komt de bewoner van het aan
grenzende huis, die al een hele
lijd ritmisch heeft staan bewegen
op de pianomuziek van Schubert,
ons een trosje druiven bren
gen.
„Zo moet het nou", zegt Max van
den Berg.
Maar meteen zie je hem twijfelen of
het beeld niet te mooi is.
