■Cees Stam weigert Venix
helpende hand te bieden
Ivo Trumbic moet
opnieuw beginnen
Japan heerst weer op sprint
Kunstzwemsters in achterhoede
Peffgen
gaat
er met
het goud
vandoor
Na verlies tegen Westchiitsers
«ISDAG 22 AUGUSTUS 1978
SPORT
PAGINA 9
MUNCHEN (GPD) - De vorig
jaar begonnen Japanse
overheersing in het wereld
kampioenschap wielrennen
profs is in Munchen voortge
zet. Koichi Nakano prolon
geerde zijn in San Cristobal
veroverde titel, maar een
voudig ging dat niet. Na een
vlotte zege in de halve fina
les tegen Giordano Turrini
v stuitte de Japanner in de
eindstrijd om het goud op de
taaie tegenstand van Dieter
Berkmann.
Deze Westduitse debutant bij
de beroepsrijders, die ver
rassenderwijs tot de finale
was doorgedrongen via een
zege over Sugano, presteerde
het om na een nederlaag in
de eerste manche te winnen
in de tweede reeks. De belle
echter verloor hij tegen de
geroutineerde Nakano, die
met ruim een kwart miljoen
gulden vorig jaar de best be
taalde Japanse beroepswiel
renner was. In het gevecht
om de bronzen medaille ze
gevierde Yoshinobu Sugano
over Turrini zodat de Japan
ners hun suprematie op de
sprint bewezen met twee
plaatsen op het erepo
dium.
Hennie Stamsnijder (tiende)
heeft in de finale van de pun-
tenkoers voor amateurs geen
rol van betekenis kunnen
spelen. De wereldtitel op dit
onderdeel, dat sinds het
mondiale titelgevecht van
vorig jaar in Venezuela offi
cieel op de WK-a;
prijkt, ging naar de Belg
Noel de Jonckheere, het zil
ver was voor de Zwitser
Baumgartner en het brons
voor de Fransman Rebiere.
Deze drie renners maakten
deel uit van een groep van
vier (met de Deen Orsted),
die na twee derde deel van
deze wedstrijd over 50 km
een ronde voorsprong nam.
Het puntentotaal van De
Jonckheere (43) bracht hem
de wereldtitel.
Boksen heeft over het algemeen weinig met romantiek te maken. maar.
)als ook vaak in andere gevallen, Muhammed Ali vindt er wel wat op.
ijn vrouw Veronica kwam even naar zijn trainingskamp en het weggetje
ias gauw gevonden. En Leon Spinks maar touwtje springen...
MÜNCHEN - Het gemis aan een volledig akkoord in het
Nederlandse kamp heeft Cees Stam en Martin Venix een
ideale kans ontnomen om het wereldkampioenschap bij
de profs te behalen. Omdat de èèn bij voorbaat ?ijn kansen
niet wilde opofferen voor de ander, werd een voortreffe
lijke uitgangspositie prijsgegeven en moesten ze het doen
met een tweede plaats (Venix) en een derde. De grote
profiteur van het gebrek aan optimale samenwerking tus
sen Stam en Venix was Wilfried Peffgen (35), die voor de
tweede keer in zijn loopbaan de gouden medaille
won.
De oorsprong van het koersgedrag
dat Stam en Venix er ten opzichte
van elkaar op na hielden, lag in
een gesprek over de mogelijkhe
den van samenwerking. Venix
begon de onderhandelingen met
een aantrekkelijke basis: een be
drag van vele duizenden guldens,
die zijn naar München over
gevlogen sponsor overhad voor
het smeden van een akkoord.
Cees Stam bleek niet te vermur
wen en weigerde een knechten
rol.
De toelichting van Stam: ,,Ik kon
als vertegenwoordiger van race-
materiaal een wereldtitel even
goed gebruiken voor de reclame
als Venix voor zijn winter-koers-
programma, dat groter is dan het
mijne. Bovendien gaf mijn werk
gever me zoveel vrije tijd om me
voor te bereiden op dit kam
pioenschap, dat het bijzonder on
fatsoenlijk zou zijn geweest om
tevoren al mijn kansen op te ge
ven. Maar we spraken wel af om
niet tegen elkaar te rijden. Wa
neer een van ons slecht kwam te
zitten, zou hij zich opofferen voor
de ander. In die zin hadden we
een overeenkomst"
ÏVEST-BERLIJN (GPD) - Ivo Trumbic zal de plannen om
voor de Olympische Spelen van Moskou in 1980 een zo
sterk mogelijk team op de been te br,engen voorlopig in de
ijskast moeten zetten. Want hoe aardig en hoe leuk die
plannen er op papier ook mogen uitzien, Trumbic was
daarmee vooral voorbij gegaan aan het feit dat Nederland
zich niet bij de laatste acht van de wereldkampioen
schappen in West-Berlijn zou plaatsen.
Die laatste acht teams zijn overigens de Sowjet-Ume, Italië,
Roemenië, West-Duitsland, Hongarije, Joegoslavië, Bul
garije en de Verenigde Staten
De nederlaag tegen West-Duitsland
(7-4) vormde daarbij slechts een
klein onderdeel, maar was er wel
de oorzaak van dat Oranje zich
niet direct kwalificeerde voor de
Olympische Spelen. Opnieuw zal
hetNederlandse waterpolo-ze-
vental de lange lijdensweg, die
het ook ging voor de olympiades
van Mexico en Munchen, moeten
afleggen, om zich via een toer
nooi in 1980 alsnog van een plaats
in Moskou te verzekeren.
Een ogenschijnlijk probleem van
latere zorg, gezien het feit dat Ivo
Trumbic nog twee jaar de tijd
heeft om een zo sterk mogelijk
team op de been te brengeri. Toch
zal dat zelfde waterpolozevental
echter in het komende jaar de
naweeën van dit wereldkam
pioenschap ervaren'. In toernooi
en, waarin landen als West-
Duitsland, Hongarije, Italië, Joe
goslavië en Rusland wel present
zullen zijn, zal Oranje schitteren
door afwezigheid. Immers, door
dat Nederland er niet in slaagde
zich bij de' laatste acht van West-
Berlijn te plaatsen, is de markt
waarde om als internationale
sparringpartner te fungeren, aan
zienlijk gedaald.
Nederlaag
In feite was die nederlaag tegen
West-Duitsland echter niet de
hoofdoorzaak van Oranjes uit
schakeling voor een plaats bij de
laatste acht. Alleen in theorie had
de nationale waterpoloploeg nog
een kans om de eindronde van dit
wereldkampioenschap te berei
ken na de nederlaag tegen Bulga
rije. Het was juist het verlies te
gen de Bulgaren geweest dat Ne
derland tenslotte zou opbreken
of, zoals Oranje-doelman Alex
Boegschotenhetzei: „We hebben
onszelf in een hoek gedreven
door de beslissing uit te stellen.
Deze ploeg was nog niet klaar
voor een dergelijk zwaar toer-
Aanvoerder Tony Buunk onder
streept die opvatting. „Wij heb
ben het zelf verpest. We hadden
tegen Bulgarije onze kansen
moeten grijpen. Bij voorbaat
stond al vast dat we tegen West-
Duitsland kansloos waren, maar
je kan die wedstrijd tegen de
Bulgaren nu eenmaal niet meer
overspelen".
En toch zag dat kansloze Neder
landse waterpoloteam er kans toe
om West-Duitsland in de eerste
periode met een 0-2-achterstand
op te schepen. Tweemaal op rij
profiteerde eerst Buunk en ver
volgens Nieuwenhuizen van de
numerieke meerderheid ten op
zichte van de Westduitsers,
draaide het team, zoals het nog
geen enkele maal in dit seizoen
had gedraaid en speelde het
open, aanvallend waterpolo.
Maar kreeg hetzelfde team in de
laatste 20 seconden van de eerste
periode opnieuw een psychische
barrière te doorbreken.
Erik Noordegraaf spelend bij het
Alphense AZC, was het slachtof
fer geworden van een zonder
twijfel moedwillige uitschake
ling door een van de Duitse spe
lers. Met een ringvinger uit de
kom moest hij naar het nabijge
legen ziekenhuis in Spandau
worden vervoerd.
Dit incident vormde de inleiding
tot de terugval van Nederland.
Plotseling was daar weer de on
zekerheid, de angst en de gedach
te dat het eigenlijk vreemd was
dat de Westduitsers achter ston
den tegen het Nederlandse wa
terpolozevental, dat een dag eer
der van het door diezelfde West
duitsers geklopte Bulgarije had
verloren. Ivo Trumbic: „Je zag
het aan de spelers dat ze gingen
denken. Als ze in die tweede pe
riode een derde treffer zouden
hebben gemaakt, waren we over
die barrière heen gekomen. Nu
Keman oog in oog met de West
duitse doelman Kilian faalde,
kwamen we in de problemen",
aldus Trumbic.
Problemen
Van die problemen profiteerde
Stiefel tweemaal achter elkaar.
Van Esse bracht Oranje opnieuw
aan de leiding, waarna Stiefel
West-Duitsland voor de tweede
keer naast Nederland bracht: 3-3.
Oranje verviel in de oude fout,
hielp kansen om zeep door de bal
slecht aan te spelen, en maakte
geen gebruik van de numerieke
meerderheid om te scoren. Een
strafworp aan het begin van de
derde periode, veroorzaakt door
Van Esse, werd anderhalve mi
nuut later door een treffer van
Buunk gevolgd. Maar de tweede
Ivo Trumbic: dieper in de zorgen
strafschop aan het eind van de
derde periode, als gevolg van een
misverstand tussen Van Mil en
Keman, gaf de doorslag voor de
nederlaag, die in de vierde perio
de door de Westduitsers van 5-4
tot 7-4 werd uitgebouwd. De ach
terstand was voor een hardwer
kende Nederlands team niet
meer te overbruggen.
Aanvoerder Tony Buunk: „Zo
speel je goed en zo speel je hele
maal niet. Als we net zo tegen de
Bulgaren hadden gespeeld, had
den we nu bij de laatste acht geze
ten". Een van de twee routiniers
uit het team dat twee jaar geleden
in Montreal beslag legde op de
bronzen medaille, weet echter
hoeveel verschil er bestaat tussen
het team van Montreal en het
team van dit wereldkampioen
schap. Buunk: „Maar ik heb er
zelf voor gekozen en ik wist bij
voorbaat wat me te wachten
stond. Ook dat is een van de facet
ten van topsport".
WEST-BERLIJN (ANP) - De ka-
persvloot van Piet Hein vaart
zondag in West-Berlijn nogmaals
uit, maar zal wel niet met edelme
taal beladen.terugkeren. De Ne
derlandse kunstzwemmeisjes, die
het typisch Nederlandse deuntje
benutten voor het groepsnummer
zijn niet al te best door de ver
plichtefiguren gekomen "Ik ga ze
nu moed inspreken, want niette
min bleek de schade na enig re
kenwerk nog mee te vallen. Ma
rijke van Engelen, die met een 31e
plaats het beste van de Oranje
meisjes was, start morgen haar
vrije programma op de solo op
basis van een zesde plaats. Het
duet dat wordt gevormd door de
zelfde Nijmeegse zwemster en
haar clubgenote Cathrien van
Eyken staat als zevende geno
teerd voor de uitvoering van
vrijdag terwijl de groep voor de
uitvoering van zondag begint
vanuit een zesde positie. Hand
having als beste team van Europa
lijkt een onmogelijke opgave, nu
Engeland aansluiting heeft ge
vonden bij de drie kunstzwem-
grootmachten Amerika, Japan en
Canada.
SCHOONSPRINGEN - René
Linthuis heeft zijn eerste optre
den in de internationale wed
strijdarena op de 3 meter plank
afgesloten met een 26ste plaats.
Een mislukte laatste sprong, een
anderhalve contrasalto met 2,5
schroef, deed de 15-jarige Haagse
scholier belanden in het gezel
schap van de vertegenwoordi
gers uit de ontwikkelingslanden.
Het rijden voor eigen kans bete
kende in het heetst van de strijd
dat Wilfried Peffgen vrij onge
hinderd op de titel kon afgaan,
waarmee deze finale een uiterst
teleurstellende afloop kreeg.
Martin Venix, die vanaf half
koers als tweede achter de op kop
vertrokken Peffgen reed, wei
gerde de Westduitse favoriet eer
der aan te vallen dan in de laatste
drie minuten.
Venix over dat saaie beeld: „Het
had voor mij geen zin om vroeger
te gaan. Ik zou me er misschien
de goot mee in gereden hebben.
En wat dan? Ik langs de kant, sa
men met Peffgen wellicht, en
Stam kampioen... Voor mij gold
maar èèn punt: Sowieso op het
podium en het liefst als winnaar.
Daarom wachtte ik tot het
laatst"
Toen het zover was, bleek Martin
Venix krachten te kort te komen.
To.t drie keer toe gaf gangmaker
Noppie Koch tevergeefs gas. Uit
eindelijk finishte Venix na èèn
uur fietsen op slechts vijftien me
ter achterstand als tweede.
Nakano weet dat hij de nieuwe wereldkampioen bij de sprinters is en kijkt lachend op. Dieter Berkmann is
verslagen.
Dat Peffgen zijn eerste plaats zo
sterk kon verdedigen, was mede
te danken aan het feit dat de
steeds als derde rijdende Cees
Stam hem niet was gaan hinde
ren, wat het belang van Venix ei
genlijk vroeg.
Stam echter bleek enigszins ont
stemd over een actie van Venix
aan het begin van de wedstrijd
waardoor hij alle zin verloor om
het akkoord alsnog soepel te in
terpreteren. Stam: „Hoewel wij
de afspraak hadden dat wij elkaar
niet zouden aanvallen, kwam
Venix me op een gegeven mo
ment van de tweede plaats rijden.
Dat vond ik niet correct".
Omgekeerd had Stam eerder een
aanval ondernomen op de positie
van Venix, waarmee hij eveneens
tegen de regels handelde. Ver
weer van Stam: „Dat deed ik pas
toen Venix probeerde naar voren
te rijden, maar hij bleef hangen.
Toen voelde ik me niet meer ge
bonden achter hem te blijven zit
ten".
Nadat Venix later weer Stam voor
bij was gegaan weigerde de
Zaankanter op eigen initiatief
Peffgen te gaan vermoeien door
zich te laten afzakken. Stam:
„Dan had Venix hem maar moe
ten opjagen tot-ie bij me was ge
komen. Ik voelde me niet geroe
pen om uit mezelf op hem te gaan
wachte'n..."
Aan het opschroeven van zijn eigen
kansen, kwam Cees Stam niet
meer toe. Hij voelde zich te ver
moeid door de snelle start, die
nodig was om vanuit een slechte
lotingspositie bij het vertrek
(voorlaatste) in goede stelling te
komen. Stam: „Nadat ik eenmaal
derde lag, voelde ik me geen
moment sterk genoeg om nog iets
te ondernemen".
Gevolg van Venix' berusting en die
van Stam: een op de laatste drie
minuten na uiterst eentonig
schouwspel, ook al omdat het
grootste part van het deelne
mersveld was afgestapt. Inclusief
Patrick Sercu, die 's middags nog
bij Martin Venix tevergeefs om
diens hulp was komen vragen in
een poging om wereldkampioen
te worden. Sercu staakte na 28
minuten de strijd, die hij zo fana
tiek en op eigen kosten (300.000
Belgische francs, ruim 20.000
gulden) had voorbereid. Sercu:
„Ik kreeg geen lucht, het was net
alsof ik stikte. Puur zenuwen, ik
had er de hele dag al last
