Veel muzikale delicatessen in snelbuffet
-Dinsdag-Hoensdatj-iloordeel:
rama
CRICKETTEAM AJAX OP KOP
NORTHSEA JAZZFESTIVAL:
/4,98
ƒ4,98
1 kilo varkensrollade populair 6,50
10 heerlijke roomschnitzels 4,98
10 hamburgers pikant 4,98
v
Groente
cTbrb
BOODSCHAPPENMARKT
LEIDSCH
DAGBLAD
BEZORGERS (STERS)
Kindermishandeling bestaat.
Hoe lang nog.
PAGINA 6
VARIA
MAANDAG 17 JULI 1978
DEN HAAG - De vreugde in
de stem van Stan Getz
klinkt echt. „Dizzy Gilles-
piel", kondigt hij aan. De
Carrouselzaal, die toch al
een nauwelijks voor mo
gelijk gehouden gedaan
teverwisseling had door
staan, juicht en joelt zoals
het een sfeervolle en roke
rige jazzclub betaamt. Het
derde North Sea Jazz Fes
tival, dat het afgelopen
weekeinde plaats had in
het Nederlands Congres
gebouw in Den Haag,
kwam zaterdagavond
werkelijk op gang. De wa
re festivalsfeer bezwan
gert de lucht als blijkt dat
de groten bij elkaar het
podium opkomen.
Dan zien Getz en het publiek op
eens dat Gillespie zijn trompet
niet 'bij zich heeft. Voordat de
verwondering kan omslaan in
teleurstelling, geeft Dizzy echter
de enig logische verklaring: „Nu
je ziet dat ik mijn toeter niet bij
me heb, denk je dat ik niet meer
van je hou", voegt hij de verbaas
de Getz toe. „Dat is dus niet zo. Ik
ben alleen bek af. Vanmorgen om
zeven uur op, nadat ik op het fes
tival in Nice had gespeeld. Vlieg
tuig, overstappen, wachten,
vliegtuig, en vervolgens niet rus
ten. Evengoed heb ik vanavond
anderhalf uur gespeeld. Ik heb de
mensen waar voor hun geld ge
geven. Daarom heb ik mijn toeter
niet bij me. Maar ik zal voor jou en
voor het publiek zingen. Zet maar
een blues in, geeft niet wat!"
Dizzy zou Dizzy niet zijn, als hij
vervolgens Getz en het publiek
niet met een schitterend staaltje
vocaliseren in zijn zak zou steken.
Maar het bovenstaande incident
illustreert haarfijn wat de scha
duwzijde is van een gebeurtenis
als het North Sea Jazz Festival.
Dit evenement, inmiddels het
grootste in zijn soort aan deze
kant van de Atlantische Oceaan,
neemt zo langzamerhand mon
strueuze afmetingen aan. De
rond 20.000 jazzliefhebbers uit
binnen- en buitenland, die vrij
dag, zaterdag en zondag naar de
Residentie kwamen, konden
zwelgen in 35 uur live jazz, 118
concerten, ongeveer 500 musici
uit de meest uiteenlopende stijl
richtingen, jamsessions, video
shows, een voortdurende jazzci-
nema en een winkelcentrum
waar vrijwel alles op muzikaal en
consumptief gebied voorhanden
was. Alle records, ook wat de be
langstelling betrof, werden dus
gebroken.
Massaliteit, spontaniteit en soepel
heid gaan zelden zonder strube-
lingen samen. Toch liep alles, met
inbegrip van de zich in een acht
tal zalen gelijktijdig afspelende
programmering, redelijk op rol
letjes. North Sea 1978 zal dan ook
de geschiedenis in gaan als het
meest succesvolle jazzfestival dat
Nederland tot nog toe zag. In de
praktijk bleek het daarnaast ook
nog het meest evenwichtige te
zijn, zodat erkentelijkheid voor
de verdienste van de ongeveer
500 mensen die namens het orga
nisatiebureau Paul Acket, de
stichting North Sea Festivals en
het Congresgebouw in touw zijn
geweest, zeker op zijn plaats
Alleen, we zijn er niet met de sim
pele constatering dat het er in
Den Haag weer druk, gezellig,
sfeervol en muzikaal toeging. Net
zozeer als het wat hypocriet aan
doet om dit festival nu maar hei
lig te verklaren, omdat de for
mule bij een groot en breed
publiek aanslaat, of omdat elke
stijl dit jaar aan bod komt, of om
dat het naast Stan Getz en Dizzy
Gillespie nog vele tientallen an
dere groten te bieden heeft. Het
rijtje namen is bijna niet te bevat
ten: Clark Terrty, Freddie Hub
bard, Art Blakey, Max Roach, Bill
Evans, Archie Shepp, Sonny
Rollins, McCoy Tyner, Ella Fitz
gerald, Carla Bley, Elton Dean,
Count Basie, het Chicago Blues
Festival, Ester Phillips, enzo
voort, etcetera.
Inderdaad, de jazzliefhebber komt
op de delicatessen van de impro
viserende muziek af, de „haute
cuisine", als hij het festival be
zoekt. De vraag is alleen in hoe
veel gevallen hij of zij zal beseffen
dat de „haute cuisine" wordt op
gediend in een snelbuffet, waar je
zelf moet zorgen de gerechten op
je plateautje te krijgen. Waar je
bovendien, door te smullen van
de ene heerlijkheid te laat be
merkt dat een ander zalig maaltje
is afgekoeld of simpelweg niet
meer te verkrijgen is.
Tweeslachtig
Conclusie? We kunnen niet anders
dan tweeslachtige gevoelens
hebben ten aanzien van een der
gelijk evenement als het North
Sea Jazz Festival. Enerzijds is het
mogelijk kennis te nemen van ar
tiesten die je anders in geen jaren
te zien zou krijgen; anderzijds is
het goed reserves te houden ten
opzichte van dit internationale
evenement, gedachtig ook de
woorden van Dizzy Gillespie aan
het begin van dit verhaal.
Niemand kan helaas kennis nemen
van alle concerten, zodat het
moeilijk zal zijn al terugblikken
de uitschieters te vermelden, als
je gedwongen door de tijd
publiektrekkers als Ella Fitzge-
De Buddy Rich Big Band tijdens het Northsea Jazzfestival in Den Haag.
raid, Oscar Peterson en Buddy
Rich en vertrouwde namen als
Archie Shepp, Art Blakey, Elvin
Jones en Max Roach in hemels
naam maar hebt laten schieten.
Toch leek het er op alsof dit festi
val vrijdag wat stroefjes op gang
kwam. Vroeg in de avond konden
noch de plichtmatige figuren van
het seudo-oude-stijl-orkest The
World's Greatest Jazz Band, noch
het slecht uitgebalanceerde spel
van het trio van slagwerker Paul
Motian boeien.
Scherp in contrast daarmee waren
de glasheldere pianoklanken van
Bill Evans, het zeer potente bla-
zen van trompettist Freddie
Hubbard en de verrichtingen van
de All-Star Big Band van vibra-
fonist Lionel Hampton, die niets
naliet om zijn gouden jubileum
als rasartiest luister bij te zet
ten.
Hubbard, die de laatste tijd zijn hart
kan ophalen in de gelegenheids
formatie VSOP, maakte ook met
zijn eigen kwintet duidelijk dat
niets hem nog bindt aan de rock-
jazz. Zijn nieuwe richting wordt
bepaald door een gedeeltelijke
terugkeer naar de neo-bop en in
vloeden vanuit de modieuze
cross-over-jazz. Freddie maakte
in elk geval een zeer vitale indruk
en leverde een van de hoogtepun
ten van de eerste dag af.
Arnett Cobb
Tenorsaxofonist Arnett Cobb - ja
renlang schandalig miskend -,
pianist Ray Bryant en stuntblazer
Cat Andersen voegden vervol
gens flair toe aan de redelijk ge
slaagde arrangementen van klas
sieke nummertjes, waarvan Lio
nel Hampton's Big Band zich be
diende. Vooral Cobb scheurde
zich los van de altijd op de loer
liggende gezapigheid, zodat zijn
naam net zoals vorig jaar, toen hij
stuntte in Joe Williams's All
Stars, op ieders lippen lag.
Dat tenorist Sonny Rollins, slag
werken Elvin Jones en het sextet
van McCoy Tyner ieder afzon
derlijk niets voor hun reputaties
onderdeden, zal menigeen meer
hebben gedaan dan de op zichzelf
uitgekookte en lekkere soul van
Esther Phillips en de haast fla
grante trucages van de Carla Bley
Band. Laatstgenoemde en
semble werkte zich via doorge-
componeerde rondovormen en
langdradige soli naar een niveau,
dat in elk geval niets meer had uit
te staan met het begrip avant-
garde.
Degene, die met zijn kwartet bij
uitstek wel voor zo'n kwalificatie
in aanmerking kwam, was de de
beste van de Newyorkse loftjazz
tenorist David Murray. In de
kleine uurtjes trok hij trompettist
Butch Morris, slagwerker Bobo
Shaw en bassist Charles Smith
zeer zelfbewust naar momenten
van grote, verbeeldingskracht,
die sterk introvert bepaald is.
De zaterdag gaf een constanter
beeld te zien, al was dat niet te
danken aan Theo Loevendie, die
zichzelf in de weg zat, of aan flui
tist Chris Hinze, die overigens
een uitstekende zangeres (Yvette
Cason) in zijn nieuwe Combina
tion heeft opgenomen. Prima
vakwerk werd afgeleverd door
gitarist Kenny Burrell, het leven
dige en jonge kwintet van Stan
Getz, Elton Dean's Ninesense
(ondanks het gemis van een
trombonist) en Buddy Guy en
Junior Wells van het Chicago
Blues Festival.
Dizzy Gillespie mocht dan later
vertellen hoe moe hij was, tijdens
zijn eigen optreden was dat geen
reden om niet alles te geven. Zijn
soli hadden weliswaar niet de
lengte en de zeggingskracht als in
zijn bloeijaren, maar daar stond
precisie en een uiterst geinige
presentatie tegenover. Verder
presteerde hij het om vol vuur
een blues voor te dragen, quasi
ruzie te schoppen met de belich
ter en de zaal te verleiden tot je
reinste communitysinging.
Koudvuur
Gil Evans bracht later op de zater
dagavond koudvuur. Zijn nieuwe
octet schuwde lange gedragen
soli, gevat in een vaak stevige en
soms elektronische ondergrond,
bepaald niet. Interessant van
structuur. Veel meer reactie
kreeg terzelfder tijd de spette
rende Rhythm and Blues Band
van oude trouwe Bill Doggett, die
dank zij de bijdragen van gitarist
Pete Mays en zangeres Tony Wil
liams de Carrouselzaal volledig
platspeelde. Een late erkenning
dus, voor deze man achter de Ink
Spots.
Voor de sterksten in de uitput
tingsslag wachtte zaterdagnacht
op een gevorderd uur nog een
verrassing. De corpulente ma
dam Etta James, ooit een ster op
het Chess-label, zette alle zeilen
bij om haar stevig rockende band
de baas te blijven en de Carrou
selzaal in navolging van Bill
Doggett opnieuw te plezieren.
Dat lukte met een stem die even
rauw en aangetast leek als die van
wijlen Janis Joplin en met be
hulp van een postuur, dat op
woog tegen dat van oudestijlzan-
geres Beryl Bryden.
Zondagavond plezierden free-
jazzmusicus Ornette Coleman
met een sextet, dat onder andere
twee drummers en twee gitaris
ten omvatte, en het orkest van
Count Basie aanhangers van wel
heel verschillende stijlrichtin
gen. Basie heeft zich de laatste
tijd nauwelijks nog aangepast.
Coleman wel. De klankstructu
ren die de laatste opriep, sloegen
wel geen huizehoge ovaties los,
maar maakten wel duidelijk dat
Ornette nog lang geen geschie
denis is.
John Oomkes
DEN HAAG - Alweer tegen Quick
(Hg) II moest de beslissing vallen.
Twee jaar geleden, toen Ajax met
de reserves van het Haagse Quick
de strijd aan moest binden om
een plaats in de overgangsklasse,
kwamen de Leidse cricketer rou
tine te kort om een beslissing in
hun voordeel af te dwingen. Dit
seizoen komen beide teams in de
overgangsklasse uit, en afgelo
pen weekeinde was de bovenste
plaats inzet van het duel. Quick
produceerde met pijn en moeite
116 runs. Zonder veel moeite
bleek Ajax dit totaal aanvanke
lijk te kunnen passeren. Toen
echter op 110 het negende wicket
voor de Leidenaars viel, was de
nood aan de man. Ernst Ouds
hoorn 29 n.o. hield het hoofd ech
ter koel en even later was de
kostbare overwinning een feit.
Quick mocht zich in de ochtendu
ren gelukkig prijzen dat ope-
ningsbatsman Henk Mol (35) on
der de 15 maar liefst vijf keer ge
mist werd. Wel was hij schuldig
aan de run-out van Jeroen Coster
16), die het hardslaande Ajax een
ogenblik in moeilijkheden
bracht. Na een voortreffelijke in
gooi van Rens de Graaf werd de
run-out tot stand gebracht. De
Haagse captain Joop de Groot
(38) wist op kundige wijze de
Quick score tot 116 runs op te vij
zelen. Johan Langerhorst had 20
overs lang alles uit de kast ge
haald en bowlde 5 v 44. Pieter Jan
Kuiper (17) opende redelijk voor
de Ajaxieden doch toen op 22 al 3
wickets down waren was Leiden
in last. Het partnership van Eric
Spruyt (31) en Frans Woortman
(14) deed het vierde wicket pas op
68 vallen. Ajax moest nog 50 runs
maken met nog 6 wickets in han
den. Dit bleek al spoedig een zeer
zware opgave. Nr. 7 Ernst Ouds
hoorn zag de stand van 71 v 5, via
102 v 8 naar 110 v 9 escaleren. In
samenwerking met Langerhorst
sleepte hij een zwaarbevochte
overwinning voor de Leidse elf
binnen
De stand in de overgangsklasse is
1. Ajax 10 47 4.70
2. Quick (Hg) II 8 33 4.13
3. VUC 8 31 3.88
4. Hilversum 10 35 3.50
5. HBS II 8 27 3.37
6. HCC III 8 22 2.75
7. VOC II 7 18 2.56
8. Hippo 9 19 2.11
Ajax II behaalde een gemakkelijke
zege op Excelsior III. Door zeer
goed batten van Jaap van Dorp
(81), Frank Snieder (34), Ton Kan
tebeen (12) n.o. en Bob Linsley
(25) bereikte de tweede keus van
Ajax zonder veel moeite 159 runs
Het bleek al spoedig dat de zeer
goed bowlende Hans de Jongh 6
v 18 en Herman Harteveld 3 v 9
onbereikbaar maakten voor de
Schiedammers.
Dat Ajax in de breedte tot zeer goe
de prestaties komt blijkt wel uit
het feit dat Ajax III van de 7 wed
strijden er slechts 1 verloor en de
overigen won. Met grote voor
sprong op nummer twee bezet zij
zodoende de eerste plaats in de
derde klasse B.
11 kilo verse braadworst
fijn gekruid
I 1 kilo gehakt rund/varkens
500 gram barbecueworstjes 3,90
500 gram barbecueschijven 3,90
fijn boterhambeleg QQ
200 gram corned beefl,9o
5 kilo hollandse dorrees
botermalse snijbonen heel kilo
2 kilo golden delicious
Hollandse bloemkool 2 voor
Haarlemmerweg 41a, Leiden.
üu
gevraagd voor Leiden, Leiderdorp en
Oegstgeest.
Boven de 15 jaar.
Hoge beloning.
Aanmelden bureau Leidsch Dagblad,
Witte Singel 1 te Leiden of tel.
071-144941 tst. 141 en vragen naar
Dhr. J. Werk.
GEVRAAGD 65+-er
voor onderhoudswerkzaamheden
In woonverblijven in Leiden zoeken wij op korte termijn
een handige werkman voor alle voorkomende werk
zaamheden.
Werktijd in overleg te regelen.
Reacties te richten aan
Groot Poelgeest b.v.
Koudekerk aan den Rijn.
Telefonische informatie: 071-143645.
Kindermishandeling,daar praten we liever niet
over in Nederland. Dat is jammer. Want met dood
zwijgen help je geen enkel probleem uit de wereld.
Aan het probleem van kindermishandeling kan
een hoop gedaan worden. Ook door u. Hoe, dat staat
te lezen in een speciale folder.
Die kunt u aanvragen bij de Nederlandse
Vereniging tegen Kindermishandeling,
Koningsplein 27 in Den Haag,
telefoon: 070-621923.
SIRE
