'Happel duldt niemand naast, boven
en onder zich...'
Kampioenstrui zou Knetemann niet misstaan
Kempes: „We hebben een
fysieke kracht die nog
nergens is aangetroffen"
RIJSBERGEN: 'EEN
AFSCHUWELIJKE
ERVARING IS DIT'
HAAN TREKT
STOUTE
SCHOENEN
AAN
ZATERDAG 24 JUNI 1978
SPORT
PAGINA 11
BUENOS AIRES - Het verhelderend gesprek met dokter
Frits Kessel wijzigde de mening van Wim Rijsbergen, een
dialoog die ruim een week geleden in Cordoba werd ge
voerd. Want Rijsbergen wilde naar huis, terug naar Hol
land. Hij voeide dat voor hem het wereldkampioenschap
ten einde was.
De vrij ernstige enkelblessure die
hij in de wedstrijd tegen Schot
land opliep knakte zijn mentali
teit. Twee dagen voor die onver
wachte finale tegen gastland Ar
gentinië heeft Rijsbergen zich
weer aardig onder controle. Toch
is het verschil erg groot. Zijn lach
hoor je niet meer, tijdens pers
conferenties verschuilt hij zich
op zijn hotelkamer. Rijsbergen is
er kapot van.
"Ik voel me hier zeer ongelukkig.
Het hoeft voor mij allemaal niet
meer. Ik wilde naar huis, maar
dokter Kessel heeft me er van
kunnen overtuigen dat zoiets niet
kon. Ik mag de ploeg niet laten
vallen. Als ik me hier zo bezig zie
heb ik de idee dat ik er voor joker
bijloop. Nu weet ik wat het bete
kent als je altijd op de achter
grond blijft. Voor mij is dit een
afschuwelijke ervaring. In West-
Duitsland heb ik geen wedstrijd
gemist."
Wim Rijsbergen werd ontdekt door
Ernst Happel. Als jochie van ne
gentien jaar was hij door ex-Am
sterdam trainer Pim van de
Meent van de Leidse ama
teurclub Roodenburg naar PEC
gehaald. Op een dag togen Hap
pel, toen nog trainer van Feye-
noord, en Guus Brox, naar
Zwolle. Ze waren op zoek naar
een spits en Pepi Fernandez
stond genoteerd om bekeken te
worden. Na vijf minuten had
Happel het al gezien. "Die Fer
nandez brauch ich nicht", zo
sprak hij tegen Brox. "Rijsbergen
moet ik hebben."
En Rijsbergen kwam. Bij Feye-
noord werd hij een onmisbare
schakel. Dat is nu voorbij. Ik baal
van Feyenoord. Sportief gezien
was het voor ons een verschrik
kelijk jaar. Ja, ook voor Wim Jan
sen. Toen het met Feyenoord zo
slecht ging, heb ik er werkelijk
aan getwijfeld of ik Argentinië
wel zou halen. Je wordt onzeker
en gaat slechter spelen. Ik wil
weg. Oké, dat heb ik vorig jaar
ook uitgeroepen, maar nu is het
definitief. Ik heb er genoeg van.
Tot nu toe heeft alleen AZ be
langstelling getoond. Nee. hoe de
zaken er voor staan weet ik niet.
Ik ben te lang uit Nederland.
Waar praat ik eigenlijk over. Dat
is toekomstmuziek, voorlopig
ben ik alleen met mezelf bezig."
Na een half uur spelen in de wed
strijd tegen Schotland eindigde
voor Wim Rijsbergen dit wereld
kampioenschap. Hij weet het nog
precies. "Ik sprong op en kwam
in een kuil terecht. Ik zwikte door
mijn enkel precies op de plek
waar ik tegen Noord-Ierland een
trap had gekregen. Het flitste
door mijn hoofd, Wim, het is
voorbij. Ik verging van de pijn.
Drie maal heb ik om vervanging
geroepen, maar men reageerde
niet. Wiens schuld dat was? Geen
idee."
"Die periode in Mendoza was af
schuwelijk. We speelden erbar
melijk. En juist in die rottijd
moest ik spelen. Zie het niet als
een excuus, maar ik ben ervan
overtuigd dat ons spel duidelijk
beïnvloed is geweest door dat
veld. We konden geen snelheid in
de ploeg brengen. Daarnaast, en
dat ontken ik niet, hebben we tac
tisch veel te behoudend ge
speeld. Niet nodig met zo veel
kwaliteit. Je hebt in de tweede
ronde gezien dat het wel kon. Zo
zwak zijn Oostenrijk, West-
Duitsland en Italië niet."
Willem Rijsbergen kan zijn taak,
waaraan hij in Argentinië begon
nen was, niet afmaken. Hij heeft
er geen moment aan getwijfeld
dat hij de man voor Happel zou
blijven. De concurrentie van
Brandts voelde hij niet. "Ach, dat
is niet helemaal waar. Ik ben een
ander type speler dan Ernie. Hij is
sterk in de lucht. Langs de grond
bezit ik weer meer capaciteiten.
Toch vind ik dat hij erg goed
speelt. Je moet je maar zo snel
kunnen aanpassen."
Buiten spoelt de regen met bakken
naar beneden. "Dat kan ons ge
luk zijn", zegt Rijsbergen. "Toen
ik vanmorgen wakker werd en ik
het zag regenen dacht ik: "Dit
hebben we nodig. Normaal ge
sproken hebben we heel weinig
kans. Dat publiek, hè. Nog veel
erger dan in West-Duitsland. Je
speelt tegen 26 miljoen mensen.
Volgens mij moeten wij die Ar
gentijnen eerst laten komen. Nee,
niet met ze in de slag gaan. Dan
ben je kansloos. We zien wel,
maar voor een tweede keer een
finale verliezen zou rampzalig
zijn. Ik heb het één keer als speler
meegemaakt. Afschuwelijk, dan
kan je beter in de voorronden
worden uitgeschakeld."
Het kost hem moeite zijn mening te
geven. Eigenlijk wilde hij liever
zijn mond niet open doen. Als de
woorden West-Duitsland en fi
nale hem over zijn lippen komen
zie je hem iets wegslikken. Hij
heeft het moeilijk. Sportief ge
zien is dit toernooi voor hem op
een fiasco uitgedraaid. Het voet-
balgeluk heeft Rijsbergen dit jaar
niet toegelachen.
Carlos C PAZ - Leopoldo Luque is
de sterkste maar Mario Kempes
de slimste. Dat is wat Johnny Rep
van het gevaarlijke Argentijnse
aanvalsuo vindt en hij kan het
weten, tenslotte heeft hij in Va
lencia één seizoen naast Kempes
gespeeld. De bewondering blijk
wederzijds, want Mario Kempes
zegt dat hij zelden in zijn leven
een brutaler iemand dan Rep
heeft meegemaakt. Kempes:
"Johnnie kan zijn tegenstander
tarten, hem de gemeenste dingen
naar het hoofd slingeren, het
doen alsof hij hopeloos uit vorm
is en dan in één keer toeslaan.
Johnnie durft dingen, die ande
ren niet durven, dat is zijn grote
kracht".
Het gesprek vindt plaats in Carlos C
Paz, een dorp, dat zestig kilome
ter van Buenos Aires ligt. Zestig
Argentijnse kilometers wel te
verstaan, dat betekent in een
krakkemigge bus over hobbelige
wegen langs krottenwijken en
veel stoplichten twee uur gaans.
Het geduld van de verslaggever
wordt daar, in Carlos C Paz, op
nieuw op de proef gesteld en dat
impliceert wachten voor een hou
ten schutting, die met veel prik
keldraad en surveillerende solda
ten er voor het beeld oproept van
een concentratiekamp. Het
wachten wordt warempel be
loond, hetgeen voorlopig bete
kent dat een veiligheidsman de
bezoeker fouilleert, dat zijn col
lega de namen noteert en dat
weer iemand anders de kostbare
accreditatiekaart in meent. Ten
slotte worden we verder geleid,
paren van twee, met weer een
veiligheidsofficier als secondant.
Onderkomen
Het Argentijnse onderkomen blijkt
een gebouw te zijn, dat het mid
den houdt tussen boerderij en
een villa, met dien verstande dat
het één en ander in nogal verval
len staat verkeert. Hier heeft de
Argentijnse selectie vertoefd
sinds februari. Aanvankelijk zou
de voetbalcompetitie worden
stilgelegd met het oog op die
voorbereidingen, maar in tweede
aanleg werd besloten de competi
tie toch maar af te werken, zij het
dat de clubs het wel verder zon
der hun vedetten moesten stel
len, want die dienden zich onver
vaard in dienst van het vaderland
te stellen.
In tegenstelling tot elders hier wei
nig gastvrijheid. Geen frisdrank
maar communiceren in de open
lucht, op een afgetrapt trainings
veld en dat geldt voor de bui-
MORENO - Of het Nederlands elf
tal morgenavond wereldkam
pioen wordt of niet, Ernst Happel
kan niet meer stuk. Alle kritiek
op Happels voetbalvisie ten spijt,
nam de toch al zo grote reputatie
van "Der Weltmeister" de afgelo
pen weken alleen maar toe. De
wijze waarop is in de dwaze we
reld van de topsport niet belang
rijk. Zolang er maar gepresteerd
wordt. Niettemin dringt zich de
Buenos Aires Arie Haan blijkt nog
voordat de KNVB uitbetaling
heeft gedaan aan de Oranje-klan
ten - de inkomsten worden per
speler geschat nu op ongeveer
90.000 gulden - de zakken al aar
dig gevuld te hebben. De sport
schoenfabrikant Puma stopte
hem een pak geld toe, in ruil voor
de belofte van de middenvelder
morgen in de finale op schoeisel
van dat merk te verschijnen.
Haan: "Het kan best zijn dat Adidas
met de KNVB een collectieve
overeenkomst voor Oranje geslo
ten heeft, maar ik heb geen con
tract met die firma gesloten. Bij
Anderlecht hebben ze ons inder
tijd ook al zoiets geflikt. Nou, ze
bekijken het maar..."
DEN HAAG - De Amerikaan Tom
Quinn wordt de nieuwe coach
van het Nederlands basketbal
team. Het bestuur van de top
sportliga van de Nederlandse
basketbal bond heeft met quinn
overeenstemming bereikt over
een contract, dat zal gelden tot
het pré-Olympische toernooi van
mei 1980 in Zwitserland of - als
Nederland zich plaatst - tot de
Olympische Spelen van Moskou.
Quinn zal in het komende seizoen
ook actief blijven als trainer/
coach van de Zweedse basket
balkampioen Soedertaelje.
vraag op of Happel zonder de
hulp van Zwartkruis opnieuw tot
succesvolle coach zou zijn uitge
roepen, of Zwartkruis met een
assistent als pakweg De Vroet
niet minstens net zo ver zou zijn
gekomen, kortom wat is de rol
van Jan Zwartkruis de afgelopen
weken geweest. Een eerlijk ge
sprek met de man, die naar alle
waarschijnlijkheid het roer de
eerstkomende vier jaar in Zeist
overneemt.
U hebt vorige week op het punt ge
staan naar Nederland, af te rei
zen. Daaraan lag een conflict met
Happel ten grondslag?
Zwartkruis: "Het zal niemand ver
bazen dat er meer conflictsitua
ties zijn geweest tussen Happel
en mij dan naar buiten is geko
men. Ik heb vaak tegen de klip
pen op gewerkt. Op het cruciale
moment heb ik de wijsheid op
gebracht om mezelf weg te cijfe
ren. De selectie hier, dat is mijn
selectie. Voor de volle honderd
procent. Op het moment dat be
langrijke pionnen wegvallen als
Suurbier, Rijsbergen en Nees-
kens dan staan er drie andere
klaar, die minstens zo goed doen.
De selectie, mijn inbreng dus, dat
is een persoonlijke triomf voor
me geweest".
Die conflictsituaties, ontstonden
die wanneer Happel bijvoorbeeld
besloot om Suurbier met de bewa
king van Jordan te belasten?
Zwartkruis: "Conflictsituaties ont
staan op momenten, dat voetbal
niet ter sprake komt. Wanneer
meningen over voetbal funda
menteel tegenover elkaar komen
te staan, dan krijg je er geen oor
log over. Niet op dat moment
Maar bij een futiliteit, een bus die
niet op tijd komt of zo, barst de
bom".
Maar een verschil aan-inzicht over
de tactiek was wel de oorzaak?
Zwartkruis: "Ik heb het nooit op
dat 3-5-2 systeem begrepen ge
had. Ik dacht, misschien schiet ik
in visie te kort, laat ik minstens
proberen solidair te zijn, dat heeft
me soms moeite gekost".
Zonder in te boeten aan zelfrespect?
Zwartkruis: "Ik heb me voorge
houden dat ik geen schertsfiguur
wilde zijn. Iedereen mag bepaal
de visies hebben. Happel heeft
wel uitspraken gedaan in de pers,
die ik herkende als tegenspel op
mijn mening".
Zou u nog een keer onder dezelfde
condities met Happel in zee
gaan?
Zwartkruis: "Nooit meer. Niette
min heb ik van hem geleerd. Bij
voorbeeld dat-ie ontzettend lang
achter zijn spelers blijft staan.
Dat heb ik wel anders meege
maakt. Misschien dat ik in het
verleden minder lang in spelers
geloofde, die fouten maakten.
Dat heeft hij me bijgebracht. Dat
laconieke van hem is bovendien
pose. Als-ie zit te kaarten en een
sigaretje opsteekt ziet hij alles,
vergeet dat nooit. Hij weet pre
cies wat er omgaat, tot boven in
de slaapkamers toe. Dat is klas
se"
Waarom gaat u nooit meer met
Happel in zee?
Zwartkruis: "Om mijn eigen kleur
niet te verliezen, je moet met
Happel oppassen dat je geen
deuken oploopt. Kwestie van ge
voel voor eigenwaarde"
Had u toch wel veel inbreng?
Zwartkruis: "Ja, absoluut, die slec-
tie is dus var* mij. Bovendien heb
ik alle conflicten met de clubs af
gehandeld en de zaak gepro
grammeerd. Ben ook dag en
nacht bezig met de tribuneklan
ten.
Ik heb het hout voor het open
haardvuur ook aangestoken. Dat
was het moment dat ik in conflict
kwam met mezelf. Wat heb ik te
maken met videobeelden en
amusement? Dat is het stuk dat
me zo moe heeft gemaakt en de
twijfels of de sfeer nog wel goed
was. Of dacht je dat ik niet veel
liever met een ontbloot bovenlijf
aan een plas in Holland zou heb
ben gezeten"?
Maar hij gooide het bijltje er niet bij
Zwartkruis: "Ik heb me positief
willen opstellen. Happel, die ma
giër. Ik moet zeggen, dat ik nooit
in mijn leven iemand heb mee
gemaakt, die zo dwingend, zo
zonder iets te zeggen iets gedaan
kan krijgen als hij. Dat geldt voor
de spelers maar misschien ook
wel voor mij. Het merkwaardige
met Happel is dat-ie een klank
bord wil hebben maar dat aan de
andere kant weer niet toestaat.
Hij zegt niets, dat heeft grote
voordelen ook. Hij maakt dus ook
niets los. Maar geblesseerde spe
lers, die blijven bij hem doorlo
pen.
Ongeveer 200 Nederlandse supporters zijn gisteravond alsnog met een extra lijndienst van de KLM naar
Buenos Aires gereisd om daar de finale Nederland-Argentinië te gaan bijwonenTot de zeer optimistische groep
fans behoorden ook de moeder van Johan Neeskens en de vader van Jan Poortvlietdie zijn duim omhoog steekt
Voor de tripde kaartjes, de overnachtingen en het vervoer moest per persoon ongeveer 2800 gulden worden
neergeteld.
Waarom dan toch die aversie
Zwartkruis: "Geen aversie. Ik sig
naleer alleen. Er zijn bovendien
verkeerde conclusies getrokken.
Er is gesuggereerd dat Zwart
kruis de macht had genomen van
Happel. Onzin. Op verzoek van
de spelers verzorg ik alleen de
coaching in de rust. Dat is begon
nen tegen Oostenrijk. Happel, zo
zeggen de spelers, is minder goed
te verstaan. Nou, dan zeg ik in de
rust dat Jansen zijn man korter
moet dekken of dat Rensenbrink
zich meer moet laten gelden"
En zijn werk als begeleider?
Zwartkruis: "Dat heb ik destijds al
geweigerd toen Van Zanten niet
acceptabel was. Ik ben geen spe
cialist, sta evenmin boven de par
tijen. Ik vind wel dat we een der
gelijk figuur hier missen. Ik laat
me echter toch niet in die rol du
wen. Kan ook niet. Op het ene
moment prestaties eisen en de
zelfde man even later troosten
wanneer hij niet in de basis staat,
dat kan niet. Dan zeggen de jon
gens terecht: wat is dat voor een
floeper. Die Zwartkruis spreekt
met twee tongen. Zo n Rijsber
gen, ik kan me goed voorstellen
dat-ie zich rot voelt. Niettemin
vind ik dat ik niet de fout moet
maken om me in zijn probleem te
gaan verdiepen. Die jongen is er
slecht aan toe. Redeneert dat-ie
door force majeure niet presteert
wat hij gedacht had te presteren.
En het is misschien zijn laatste
WK. Maar ik maak niet de fout om
me bij hem op te dringen, terwijl
ik niet eens weet of hij het wel op
prijs stelt".
Zou hij als bondscoach even verzijn
gekomen als Happel?
Zwartkruis: 'Tedere trainer legt
zijn eigen accenten aan, maar het
is niet bij voorbaat een sleutel
voor het succes. Hoe hoger je
stijgt, des te a-socialer zal je je
moeten opstellen tegenover je
spelers, tegenover je hele omge
ving, maar ook tegen jezelf. Ik
denk dat iedereen dat kan. Het
hangt af van de mate van het suc
ces. Ik zou het ook kunnen, weet
ik nu. Toptrainer zijn betekent a-
sociaal zijn, een stuk mentaliteit
opofferen. Dat heeft alles te ma
ken met ingeleverd fatsoen en
respect".
Zoals bij Happel?
Zwartkruis: "Zoals Happel werkt,
dat is tegen mijn aard. Maar je
moet mij niet met Happel verge
lijken, zoals Happel dag en nacht
verschilt van Michels en met
Spitz Kohn. Maar het principe
blijft hetzelfde.
De race naar de top is rucksicht-
loos. En de praktijk is hard. In
Mendoza hebben we alles moeten
opbouwen, zijn we op de rand
van de afgrond geweest".
Waarom liep het toch goed af?
Zwartkruis: "Ze zeggen dat je het
geluk kunt afdwingen. Dat is in
ons geval echter niet gebeurd.
Het geluk heeft ons in de kaart
gespeeld, dat gebeurt ook wel
eens. Kijk maar naar PSV en kijk
maar naar Duitsland vier jaar ge
leden. Ik heb hier niets aangetrof
fen wat ik nog niet wist. De jungle
van het prestatievoetbal kende ik
al".
Zijn Happel en Zwartkruis nu
vrienden of niet?
Zwartkruis: "Dat is een groeipro
ces geweest van het aftasten van
eikaars sterke en zwakke punten.
Het is nu goed, maar we zijn geen
vrienden voor het leven gewor
den. Happel, dat is een man, die
niemand naast, boven en onder
zich duldt. DJt weet ik dus nu"
G£R STOLK
tenslandse pers zowel als voor de
reporters van de twaalf Argen
tijnse tv-zuilen en de 36 radio
zenders. Leopoldo Luque wordt
omgeven door een horde pers
mensen. De laatbloeier van 29,
die vorig jaar uit de provincie
naar het hoofdstedelijke River
Plate kwam, aanvankelijk slechts
voor bestemd was om als wissel
speler te fungeren maar na een
maal nu door Louis Menotti ge
selecteerd te zijn voor het natio
nale team is hij uitgegroeid tot
een van de beste spitsen van dit
wereldtoernooi. Luque, die vol
gens Menotti nog beter gepres
teerd zou hebben als niet zijn s
broer vorige week als bijrijder op
een truck jammerlijk om het le
ven zou zijn gekomen. En uiter
aard Mario Kempes, de 24-jarige,
die met zijn afgezakte kousen,
zijn stoppelbaard A la Piet Keizer
en zijn wapperende lange haren
het schrikbeeld is voor elke ver
dediger.
Veel beweging
Kempes tijdens een rustig mo
ment "ons voetbal is gebaseerd
op het Hollandse. Veel beweging,
kracht. We laten het nooit op de
defensie aankomen. Omdat zelf
het initiatief nemen de beste ver
dediging is. Dezelfde speelstijlen
zie je zondag tegen elkaar, waar
bij de doorslag wel eens zou kun
nen geven dat de meeste spelers
vanaf februari bij elkaar zijn ge
weest en Menotti inmiddels een
fysieke kracht heeft gekweekt,
die ik nog nooit ergens anders
heb aangetroffen. Ook niet bij het
Hollandse team in 1974".
Mario Kemps, een kwieke bab
belaar, handige zakenman ook,
die het zekere voor het onzekere
nemend nog een vijfjarig con
tract met Valencia afsloot voor hij
op 9 mei de oceaan overstak en
ook omdat hij bereid was om de
Spaanse nationaliteit aan te ne
men een slordige drie miljoen
gulden rijker werd. Wat niet be
tekent dat Kempes over vier jaar
voor Spanje uitkomt, "want' dat
is helemaal niet nodig." Ik heb nu
twee nationaliteiten, de Spaanse
en de Argentijnse, maar ik blijf
altijd voor mijn eigen land spe
len. Spanje is heerlijk, ik woon er
met mijn vader en mijn moeder,
mijn broer ook, maar ik verkoos
Spanje omdat ik geld kan verdie
nen. Veel meer dan hier in Argen
tinië. Maar straks, over vijf jaar,
keren we allemaal weer terug,
want een Argentijn hoort in zijn
eigen land. En Argentijn blijf ik,
ik werd alleen Spanjaard voor het
geld, net als Felman en Diarte
want Valencia heeft drie Argen
tijnen met een dubbele nationali
teit waardoor de clubs nog meer
vedetten kan aantrekken".
Een prognose, durft hij een prog
nose te stellen, nu zijn land sinds
lange tijd weer WK-finalist is?
Hij: "ik kan alleen maar hopen op
het fijnste, die wereldtitel. De
mensen hier verdienen het, ge
weldige mensen, die zich niet
eens gekrenkt voelen over wat er
in Europa allemaal over ze ge
schreven wordt. Ik weet dat om
dat ik zelf in Europa speel.
Dwaasheid, waar Argentinië on
recht mee wordt aangedaan"
Wellens winnaar
in Zwitserland
AFFOLTERN - De
Belg Paul Wellens, lid van de
TI-Raleighploeg van Peter Post.
heeft de ronde van Zwitserland
gewonnen. Tweede werd de
Zwitser Uli Sutter met een ach
terstand van 18 seconden, en
derde de Zwitser Josef Fuch op
1.19. Hennie Kuiper werd vierde
op 1.48.
De Belg Michel Pollentier zege
vierde in de elfde en laatste etap
pe. een tijdrit over 20.4 kilometer
in Affoltern. Hij had een tijd no
dig van 26 minuten en 57.1 se
conden. Sutter werd tweede
Gerrie Knetemann derde en Kui
per vijfde.
ROTTERDAM - De erelijst van het
Nederlands wegkampioenschap
wordt de laatste jaren gesierd met
illustere namen. Fedor den Her
tog, Jan Raas, Hennie Kuiper,
Cees Priem en Joop Zoetemelk
mochten de laatste vijfjaar de na
tionale kampioenstrui veroveren.
Geen misplaatste titelhouders,
maar in dit gezelschap ontbreekt
één kampioen: Gerrie Knete
mann. Morgen krijgt de oud-Am
sterdammer op het Limburgse
Adsteeg-circuit een kans om als
nog het rood-uit-blauw te be
machtigen. Na hetgeen hij in z'n
wielercarrière al heeft bereikt een
beloning voor al zijn inspannin
gen.
Gerrie Knetemann heeft z'n waarde
in het profbestel bewezen. Want
ondanks zijn allergische hooi
koorts heeft hij als amateur nooit
de absolute top bereikt. De nu 27-
jarige Knetemann ziet het als een
geluk dat hij nooit in de olie is
gebakken. 'Ik heb altijd moeten
afzien in heel m'n carrière Ik heb
me echter' de tijd gegund om te
rijpen en heb me nooit gefor
ceerd. Maar nu weet ik waartoe ik
in staat ben'.
Gerrie Knetemann is een bijzonde
re wielrenner in het peloton. Een
man, die ongevraagd het label
'clown' krijgt opgeplakt, maar
dat beslist niet is. Grappen gaat
de 'Kneet' met zijn typisch Am
sterdamse accent niet uit de weg.
En wie hem in z'n eigen taal hoort
spreken mag op een openhartige
verklaring rekenen. Knetemann
is een profwielrenner. Een man,
die meer in het broodfietsen zag,
dan dagelijks voor straatrraker te
spelen. Achteraf heeft hij dat niet
verkeerd gezien.
'Je moet de instelling en het karak
ter hebben om dit te willen', zegt
hij resoluut. 'De top maakt mij
niet zoveel uit. Toen ik een paar
jaar geleden een ernstige long
ontsteking had, ben ik de sport
maar gaan relativeren. Het fiet
sen is niet alles en mag beslist
geen godsdienst worden. Als ik
m'n geld maar verdien ben ik te
vreden".
De sympathie van Gerrie Knete
mann heeft een enorme uitstra
ling. Niet alleen gaat hij, indien
nodig, tot het uiterste van zijn be
schikbare reservoir, ook is hij in
het peloton graag gezien. Niet om
een leidersrol op zich te nemen,
want daar is hij niet voor wegge
legd. 'Kneet' gaat z'n eigen gang.
Knetemann zal als dat nodig is zich
inzetten voor het het collectief
van de Raleigh-ploeg en slaat in
dividueel toe als de mogelijkheid
aanwezig is. "Ik ben altijd tegen
het systeem kopman geweest.
Dat negen renners zich inzetten
voor één coureur. Als er dan iets
misgaat is heel het systeem naar
de knoppen. Je moet er ook
geestelijk tegen opgewassen zijn
om voor kopman te spelen. Ik zou
het in ieder geval niet kunnen.
Mij hoeft niemand uit de wind te
houden. Wat dat betreft ben ik
een goedkope jongen".
'Zoals het echter bij ons in de ploeg
gaat, daar heb ik geen problemen
mee. Verschillende kanshebbers,
zodat niet alles van één renner af
hangt. Voor de Tour de France is
dat natuurlijk anders. Die wed
strijd wordt doorgaans m het
hooggebergte beslist. Er zijn niet
zoveel ploegen, die meer dan één
favoriet hebben in deze speciali
teit. Maar toch, het enige wat ik
hoop is een topplaats in dit eve
nement".
Schamper
En terugkomend op het verfoeide
systeem, waaraan de wielersport
kapot dreigt te gaan: "Ik probeer
het peloton op te voeden, want
het is te gek wat je soms tegen
komt. Renners, die kilometers
lang hun kopman moeten voort
duwen. Belachelijk gewoon. Dat
heb ik vorig jaar tegen Thurau
gezegd, toen hij nog bij ons reed
Hij was het met me eens. Nu hij
echter zelf een ploeg heeft en ook
kopman is geworden, zie ik in
eens de kleine Fons de Bal de gro
te Thurau ook duwen. Daar kan
ik niet tegen. Met schampere
opmerkingen heb ik het Thurau
ook laten weten. Ik heb er maling
aan dat hij het is. Ook tegen
Freddy Maertens durf ik dat te
zeggen".
Voor Gerrie Knetemann zou het
een enorm 'cadeau' zijn, als hij
morgen vrouw Gré, in verwach
ting van de eerste kleine 'Kneet',
met een kampioenstrui kon ver
blijden. Niettemin blijft hij rea
list. 'Tussen winnen en verliezen
zit met zo n groot verschil Meer
dan geluk hoefje niet te hebben,
want in een finale rijden ze alle
maal goed".