'Happel duldt niemand naast, boven en onder zich...' Kampioenstrui zou Knetemann niet misstaan Kempes: „We hebben een fysieke kracht die nog nergens is aangetroffen" RIJSBERGEN: 'EEN AFSCHUWELIJKE ERVARING IS DIT' HAAN TREKT STOUTE SCHOENEN AAN ZATERDAG 24 JUNI 1978 SPORT PAGINA 11 BUENOS AIRES - Het verhelderend gesprek met dokter Frits Kessel wijzigde de mening van Wim Rijsbergen, een dialoog die ruim een week geleden in Cordoba werd ge voerd. Want Rijsbergen wilde naar huis, terug naar Hol land. Hij voeide dat voor hem het wereldkampioenschap ten einde was. De vrij ernstige enkelblessure die hij in de wedstrijd tegen Schot land opliep knakte zijn mentali teit. Twee dagen voor die onver wachte finale tegen gastland Ar gentinië heeft Rijsbergen zich weer aardig onder controle. Toch is het verschil erg groot. Zijn lach hoor je niet meer, tijdens pers conferenties verschuilt hij zich op zijn hotelkamer. Rijsbergen is er kapot van. "Ik voel me hier zeer ongelukkig. Het hoeft voor mij allemaal niet meer. Ik wilde naar huis, maar dokter Kessel heeft me er van kunnen overtuigen dat zoiets niet kon. Ik mag de ploeg niet laten vallen. Als ik me hier zo bezig zie heb ik de idee dat ik er voor joker bijloop. Nu weet ik wat het bete kent als je altijd op de achter grond blijft. Voor mij is dit een afschuwelijke ervaring. In West- Duitsland heb ik geen wedstrijd gemist." Wim Rijsbergen werd ontdekt door Ernst Happel. Als jochie van ne gentien jaar was hij door ex-Am sterdam trainer Pim van de Meent van de Leidse ama teurclub Roodenburg naar PEC gehaald. Op een dag togen Hap pel, toen nog trainer van Feye- noord, en Guus Brox, naar Zwolle. Ze waren op zoek naar een spits en Pepi Fernandez stond genoteerd om bekeken te worden. Na vijf minuten had Happel het al gezien. "Die Fer nandez brauch ich nicht", zo sprak hij tegen Brox. "Rijsbergen moet ik hebben." En Rijsbergen kwam. Bij Feye- noord werd hij een onmisbare schakel. Dat is nu voorbij. Ik baal van Feyenoord. Sportief gezien was het voor ons een verschrik kelijk jaar. Ja, ook voor Wim Jan sen. Toen het met Feyenoord zo slecht ging, heb ik er werkelijk aan getwijfeld of ik Argentinië wel zou halen. Je wordt onzeker en gaat slechter spelen. Ik wil weg. Oké, dat heb ik vorig jaar ook uitgeroepen, maar nu is het definitief. Ik heb er genoeg van. Tot nu toe heeft alleen AZ be langstelling getoond. Nee. hoe de zaken er voor staan weet ik niet. Ik ben te lang uit Nederland. Waar praat ik eigenlijk over. Dat is toekomstmuziek, voorlopig ben ik alleen met mezelf bezig." Na een half uur spelen in de wed strijd tegen Schotland eindigde voor Wim Rijsbergen dit wereld kampioenschap. Hij weet het nog precies. "Ik sprong op en kwam in een kuil terecht. Ik zwikte door mijn enkel precies op de plek waar ik tegen Noord-Ierland een trap had gekregen. Het flitste door mijn hoofd, Wim, het is voorbij. Ik verging van de pijn. Drie maal heb ik om vervanging geroepen, maar men reageerde niet. Wiens schuld dat was? Geen idee." "Die periode in Mendoza was af schuwelijk. We speelden erbar melijk. En juist in die rottijd moest ik spelen. Zie het niet als een excuus, maar ik ben ervan overtuigd dat ons spel duidelijk beïnvloed is geweest door dat veld. We konden geen snelheid in de ploeg brengen. Daarnaast, en dat ontken ik niet, hebben we tac tisch veel te behoudend ge speeld. Niet nodig met zo veel kwaliteit. Je hebt in de tweede ronde gezien dat het wel kon. Zo zwak zijn Oostenrijk, West- Duitsland en Italië niet." Willem Rijsbergen kan zijn taak, waaraan hij in Argentinië begon nen was, niet afmaken. Hij heeft er geen moment aan getwijfeld dat hij de man voor Happel zou blijven. De concurrentie van Brandts voelde hij niet. "Ach, dat is niet helemaal waar. Ik ben een ander type speler dan Ernie. Hij is sterk in de lucht. Langs de grond bezit ik weer meer capaciteiten. Toch vind ik dat hij erg goed speelt. Je moet je maar zo snel kunnen aanpassen." Buiten spoelt de regen met bakken naar beneden. "Dat kan ons ge luk zijn", zegt Rijsbergen. "Toen ik vanmorgen wakker werd en ik het zag regenen dacht ik: "Dit hebben we nodig. Normaal ge sproken hebben we heel weinig kans. Dat publiek, hè. Nog veel erger dan in West-Duitsland. Je speelt tegen 26 miljoen mensen. Volgens mij moeten wij die Ar gentijnen eerst laten komen. Nee, niet met ze in de slag gaan. Dan ben je kansloos. We zien wel, maar voor een tweede keer een finale verliezen zou rampzalig zijn. Ik heb het één keer als speler meegemaakt. Afschuwelijk, dan kan je beter in de voorronden worden uitgeschakeld." Het kost hem moeite zijn mening te geven. Eigenlijk wilde hij liever zijn mond niet open doen. Als de woorden West-Duitsland en fi nale hem over zijn lippen komen zie je hem iets wegslikken. Hij heeft het moeilijk. Sportief ge zien is dit toernooi voor hem op een fiasco uitgedraaid. Het voet- balgeluk heeft Rijsbergen dit jaar niet toegelachen. Carlos C PAZ - Leopoldo Luque is de sterkste maar Mario Kempes de slimste. Dat is wat Johnny Rep van het gevaarlijke Argentijnse aanvalsuo vindt en hij kan het weten, tenslotte heeft hij in Va lencia één seizoen naast Kempes gespeeld. De bewondering blijk wederzijds, want Mario Kempes zegt dat hij zelden in zijn leven een brutaler iemand dan Rep heeft meegemaakt. Kempes: "Johnnie kan zijn tegenstander tarten, hem de gemeenste dingen naar het hoofd slingeren, het doen alsof hij hopeloos uit vorm is en dan in één keer toeslaan. Johnnie durft dingen, die ande ren niet durven, dat is zijn grote kracht". Het gesprek vindt plaats in Carlos C Paz, een dorp, dat zestig kilome ter van Buenos Aires ligt. Zestig Argentijnse kilometers wel te verstaan, dat betekent in een krakkemigge bus over hobbelige wegen langs krottenwijken en veel stoplichten twee uur gaans. Het geduld van de verslaggever wordt daar, in Carlos C Paz, op nieuw op de proef gesteld en dat impliceert wachten voor een hou ten schutting, die met veel prik keldraad en surveillerende solda ten er voor het beeld oproept van een concentratiekamp. Het wachten wordt warempel be loond, hetgeen voorlopig bete kent dat een veiligheidsman de bezoeker fouilleert, dat zijn col lega de namen noteert en dat weer iemand anders de kostbare accreditatiekaart in meent. Ten slotte worden we verder geleid, paren van twee, met weer een veiligheidsofficier als secondant. Onderkomen Het Argentijnse onderkomen blijkt een gebouw te zijn, dat het mid den houdt tussen boerderij en een villa, met dien verstande dat het één en ander in nogal verval len staat verkeert. Hier heeft de Argentijnse selectie vertoefd sinds februari. Aanvankelijk zou de voetbalcompetitie worden stilgelegd met het oog op die voorbereidingen, maar in tweede aanleg werd besloten de competi tie toch maar af te werken, zij het dat de clubs het wel verder zon der hun vedetten moesten stel len, want die dienden zich onver vaard in dienst van het vaderland te stellen. In tegenstelling tot elders hier wei nig gastvrijheid. Geen frisdrank maar communiceren in de open lucht, op een afgetrapt trainings veld en dat geldt voor de bui- MORENO - Of het Nederlands elf tal morgenavond wereldkam pioen wordt of niet, Ernst Happel kan niet meer stuk. Alle kritiek op Happels voetbalvisie ten spijt, nam de toch al zo grote reputatie van "Der Weltmeister" de afgelo pen weken alleen maar toe. De wijze waarop is in de dwaze we reld van de topsport niet belang rijk. Zolang er maar gepresteerd wordt. Niettemin dringt zich de Buenos Aires Arie Haan blijkt nog voordat de KNVB uitbetaling heeft gedaan aan de Oranje-klan ten - de inkomsten worden per speler geschat nu op ongeveer 90.000 gulden - de zakken al aar dig gevuld te hebben. De sport schoenfabrikant Puma stopte hem een pak geld toe, in ruil voor de belofte van de middenvelder morgen in de finale op schoeisel van dat merk te verschijnen. Haan: "Het kan best zijn dat Adidas met de KNVB een collectieve overeenkomst voor Oranje geslo ten heeft, maar ik heb geen con tract met die firma gesloten. Bij Anderlecht hebben ze ons inder tijd ook al zoiets geflikt. Nou, ze bekijken het maar..." DEN HAAG - De Amerikaan Tom Quinn wordt de nieuwe coach van het Nederlands basketbal team. Het bestuur van de top sportliga van de Nederlandse basketbal bond heeft met quinn overeenstemming bereikt over een contract, dat zal gelden tot het pré-Olympische toernooi van mei 1980 in Zwitserland of - als Nederland zich plaatst - tot de Olympische Spelen van Moskou. Quinn zal in het komende seizoen ook actief blijven als trainer/ coach van de Zweedse basket balkampioen Soedertaelje. vraag op of Happel zonder de hulp van Zwartkruis opnieuw tot succesvolle coach zou zijn uitge roepen, of Zwartkruis met een assistent als pakweg De Vroet niet minstens net zo ver zou zijn gekomen, kortom wat is de rol van Jan Zwartkruis de afgelopen weken geweest. Een eerlijk ge sprek met de man, die naar alle waarschijnlijkheid het roer de eerstkomende vier jaar in Zeist overneemt. U hebt vorige week op het punt ge staan naar Nederland, af te rei zen. Daaraan lag een conflict met Happel ten grondslag? Zwartkruis: "Het zal niemand ver bazen dat er meer conflictsitua ties zijn geweest tussen Happel en mij dan naar buiten is geko men. Ik heb vaak tegen de klip pen op gewerkt. Op het cruciale moment heb ik de wijsheid op gebracht om mezelf weg te cijfe ren. De selectie hier, dat is mijn selectie. Voor de volle honderd procent. Op het moment dat be langrijke pionnen wegvallen als Suurbier, Rijsbergen en Nees- kens dan staan er drie andere klaar, die minstens zo goed doen. De selectie, mijn inbreng dus, dat is een persoonlijke triomf voor me geweest". Die conflictsituaties, ontstonden die wanneer Happel bijvoorbeeld besloot om Suurbier met de bewa king van Jordan te belasten? Zwartkruis: "Conflictsituaties ont staan op momenten, dat voetbal niet ter sprake komt. Wanneer meningen over voetbal funda menteel tegenover elkaar komen te staan, dan krijg je er geen oor log over. Niet op dat moment Maar bij een futiliteit, een bus die niet op tijd komt of zo, barst de bom". Maar een verschil aan-inzicht over de tactiek was wel de oorzaak? Zwartkruis: "Ik heb het nooit op dat 3-5-2 systeem begrepen ge had. Ik dacht, misschien schiet ik in visie te kort, laat ik minstens proberen solidair te zijn, dat heeft me soms moeite gekost". Zonder in te boeten aan zelfrespect? Zwartkruis: "Ik heb me voorge houden dat ik geen schertsfiguur wilde zijn. Iedereen mag bepaal de visies hebben. Happel heeft wel uitspraken gedaan in de pers, die ik herkende als tegenspel op mijn mening". Zou u nog een keer onder dezelfde condities met Happel in zee gaan? Zwartkruis: "Nooit meer. Niette min heb ik van hem geleerd. Bij voorbeeld dat-ie ontzettend lang achter zijn spelers blijft staan. Dat heb ik wel anders meege maakt. Misschien dat ik in het verleden minder lang in spelers geloofde, die fouten maakten. Dat heeft hij me bijgebracht. Dat laconieke van hem is bovendien pose. Als-ie zit te kaarten en een sigaretje opsteekt ziet hij alles, vergeet dat nooit. Hij weet pre cies wat er omgaat, tot boven in de slaapkamers toe. Dat is klas se" Waarom gaat u nooit meer met Happel in zee? Zwartkruis: "Om mijn eigen kleur niet te verliezen, je moet met Happel oppassen dat je geen deuken oploopt. Kwestie van ge voel voor eigenwaarde" Had u toch wel veel inbreng? Zwartkruis: "Ja, absoluut, die slec- tie is dus var* mij. Bovendien heb ik alle conflicten met de clubs af gehandeld en de zaak gepro grammeerd. Ben ook dag en nacht bezig met de tribuneklan ten. Ik heb het hout voor het open haardvuur ook aangestoken. Dat was het moment dat ik in conflict kwam met mezelf. Wat heb ik te maken met videobeelden en amusement? Dat is het stuk dat me zo moe heeft gemaakt en de twijfels of de sfeer nog wel goed was. Of dacht je dat ik niet veel liever met een ontbloot bovenlijf aan een plas in Holland zou heb ben gezeten"? Maar hij gooide het bijltje er niet bij Zwartkruis: "Ik heb me positief willen opstellen. Happel, die ma giër. Ik moet zeggen, dat ik nooit in mijn leven iemand heb mee gemaakt, die zo dwingend, zo zonder iets te zeggen iets gedaan kan krijgen als hij. Dat geldt voor de spelers maar misschien ook wel voor mij. Het merkwaardige met Happel is dat-ie een klank bord wil hebben maar dat aan de andere kant weer niet toestaat. Hij zegt niets, dat heeft grote voordelen ook. Hij maakt dus ook niets los. Maar geblesseerde spe lers, die blijven bij hem doorlo pen. Ongeveer 200 Nederlandse supporters zijn gisteravond alsnog met een extra lijndienst van de KLM naar Buenos Aires gereisd om daar de finale Nederland-Argentinië te gaan bijwonenTot de zeer optimistische groep fans behoorden ook de moeder van Johan Neeskens en de vader van Jan Poortvlietdie zijn duim omhoog steekt Voor de tripde kaartjes, de overnachtingen en het vervoer moest per persoon ongeveer 2800 gulden worden neergeteld. Waarom dan toch die aversie Zwartkruis: "Geen aversie. Ik sig naleer alleen. Er zijn bovendien verkeerde conclusies getrokken. Er is gesuggereerd dat Zwart kruis de macht had genomen van Happel. Onzin. Op verzoek van de spelers verzorg ik alleen de coaching in de rust. Dat is begon nen tegen Oostenrijk. Happel, zo zeggen de spelers, is minder goed te verstaan. Nou, dan zeg ik in de rust dat Jansen zijn man korter moet dekken of dat Rensenbrink zich meer moet laten gelden" En zijn werk als begeleider? Zwartkruis: "Dat heb ik destijds al geweigerd toen Van Zanten niet acceptabel was. Ik ben geen spe cialist, sta evenmin boven de par tijen. Ik vind wel dat we een der gelijk figuur hier missen. Ik laat me echter toch niet in die rol du wen. Kan ook niet. Op het ene moment prestaties eisen en de zelfde man even later troosten wanneer hij niet in de basis staat, dat kan niet. Dan zeggen de jon gens terecht: wat is dat voor een floeper. Die Zwartkruis spreekt met twee tongen. Zo n Rijsber gen, ik kan me goed voorstellen dat-ie zich rot voelt. Niettemin vind ik dat ik niet de fout moet maken om me in zijn probleem te gaan verdiepen. Die jongen is er slecht aan toe. Redeneert dat-ie door force majeure niet presteert wat hij gedacht had te presteren. En het is misschien zijn laatste WK. Maar ik maak niet de fout om me bij hem op te dringen, terwijl ik niet eens weet of hij het wel op prijs stelt". Zou hij als bondscoach even verzijn gekomen als Happel? Zwartkruis: 'Tedere trainer legt zijn eigen accenten aan, maar het is niet bij voorbaat een sleutel voor het succes. Hoe hoger je stijgt, des te a-socialer zal je je moeten opstellen tegenover je spelers, tegenover je hele omge ving, maar ook tegen jezelf. Ik denk dat iedereen dat kan. Het hangt af van de mate van het suc ces. Ik zou het ook kunnen, weet ik nu. Toptrainer zijn betekent a- sociaal zijn, een stuk mentaliteit opofferen. Dat heeft alles te ma ken met ingeleverd fatsoen en respect". Zoals bij Happel? Zwartkruis: "Zoals Happel werkt, dat is tegen mijn aard. Maar je moet mij niet met Happel verge lijken, zoals Happel dag en nacht verschilt van Michels en met Spitz Kohn. Maar het principe blijft hetzelfde. De race naar de top is rucksicht- loos. En de praktijk is hard. In Mendoza hebben we alles moeten opbouwen, zijn we op de rand van de afgrond geweest". Waarom liep het toch goed af? Zwartkruis: "Ze zeggen dat je het geluk kunt afdwingen. Dat is in ons geval echter niet gebeurd. Het geluk heeft ons in de kaart gespeeld, dat gebeurt ook wel eens. Kijk maar naar PSV en kijk maar naar Duitsland vier jaar ge leden. Ik heb hier niets aangetrof fen wat ik nog niet wist. De jungle van het prestatievoetbal kende ik al". Zijn Happel en Zwartkruis nu vrienden of niet? Zwartkruis: "Dat is een groeipro ces geweest van het aftasten van eikaars sterke en zwakke punten. Het is nu goed, maar we zijn geen vrienden voor het leven gewor den. Happel, dat is een man, die niemand naast, boven en onder zich duldt. DJt weet ik dus nu" G£R STOLK tenslandse pers zowel als voor de reporters van de twaalf Argen tijnse tv-zuilen en de 36 radio zenders. Leopoldo Luque wordt omgeven door een horde pers mensen. De laatbloeier van 29, die vorig jaar uit de provincie naar het hoofdstedelijke River Plate kwam, aanvankelijk slechts voor bestemd was om als wissel speler te fungeren maar na een maal nu door Louis Menotti ge selecteerd te zijn voor het natio nale team is hij uitgegroeid tot een van de beste spitsen van dit wereldtoernooi. Luque, die vol gens Menotti nog beter gepres teerd zou hebben als niet zijn s broer vorige week als bijrijder op een truck jammerlijk om het le ven zou zijn gekomen. En uiter aard Mario Kempes, de 24-jarige, die met zijn afgezakte kousen, zijn stoppelbaard A la Piet Keizer en zijn wapperende lange haren het schrikbeeld is voor elke ver dediger. Veel beweging Kempes tijdens een rustig mo ment "ons voetbal is gebaseerd op het Hollandse. Veel beweging, kracht. We laten het nooit op de defensie aankomen. Omdat zelf het initiatief nemen de beste ver dediging is. Dezelfde speelstijlen zie je zondag tegen elkaar, waar bij de doorslag wel eens zou kun nen geven dat de meeste spelers vanaf februari bij elkaar zijn ge weest en Menotti inmiddels een fysieke kracht heeft gekweekt, die ik nog nooit ergens anders heb aangetroffen. Ook niet bij het Hollandse team in 1974". Mario Kemps, een kwieke bab belaar, handige zakenman ook, die het zekere voor het onzekere nemend nog een vijfjarig con tract met Valencia afsloot voor hij op 9 mei de oceaan overstak en ook omdat hij bereid was om de Spaanse nationaliteit aan te ne men een slordige drie miljoen gulden rijker werd. Wat niet be tekent dat Kempes over vier jaar voor Spanje uitkomt, "want' dat is helemaal niet nodig." Ik heb nu twee nationaliteiten, de Spaanse en de Argentijnse, maar ik blijf altijd voor mijn eigen land spe len. Spanje is heerlijk, ik woon er met mijn vader en mijn moeder, mijn broer ook, maar ik verkoos Spanje omdat ik geld kan verdie nen. Veel meer dan hier in Argen tinië. Maar straks, over vijf jaar, keren we allemaal weer terug, want een Argentijn hoort in zijn eigen land. En Argentijn blijf ik, ik werd alleen Spanjaard voor het geld, net als Felman en Diarte want Valencia heeft drie Argen tijnen met een dubbele nationali teit waardoor de clubs nog meer vedetten kan aantrekken". Een prognose, durft hij een prog nose te stellen, nu zijn land sinds lange tijd weer WK-finalist is? Hij: "ik kan alleen maar hopen op het fijnste, die wereldtitel. De mensen hier verdienen het, ge weldige mensen, die zich niet eens gekrenkt voelen over wat er in Europa allemaal over ze ge schreven wordt. Ik weet dat om dat ik zelf in Europa speel. Dwaasheid, waar Argentinië on recht mee wordt aangedaan" Wellens winnaar in Zwitserland AFFOLTERN - De Belg Paul Wellens, lid van de TI-Raleighploeg van Peter Post. heeft de ronde van Zwitserland gewonnen. Tweede werd de Zwitser Uli Sutter met een ach terstand van 18 seconden, en derde de Zwitser Josef Fuch op 1.19. Hennie Kuiper werd vierde op 1.48. De Belg Michel Pollentier zege vierde in de elfde en laatste etap pe. een tijdrit over 20.4 kilometer in Affoltern. Hij had een tijd no dig van 26 minuten en 57.1 se conden. Sutter werd tweede Gerrie Knetemann derde en Kui per vijfde. ROTTERDAM - De erelijst van het Nederlands wegkampioenschap wordt de laatste jaren gesierd met illustere namen. Fedor den Her tog, Jan Raas, Hennie Kuiper, Cees Priem en Joop Zoetemelk mochten de laatste vijfjaar de na tionale kampioenstrui veroveren. Geen misplaatste titelhouders, maar in dit gezelschap ontbreekt één kampioen: Gerrie Knete mann. Morgen krijgt de oud-Am sterdammer op het Limburgse Adsteeg-circuit een kans om als nog het rood-uit-blauw te be machtigen. Na hetgeen hij in z'n wielercarrière al heeft bereikt een beloning voor al zijn inspannin gen. Gerrie Knetemann heeft z'n waarde in het profbestel bewezen. Want ondanks zijn allergische hooi koorts heeft hij als amateur nooit de absolute top bereikt. De nu 27- jarige Knetemann ziet het als een geluk dat hij nooit in de olie is gebakken. 'Ik heb altijd moeten afzien in heel m'n carrière Ik heb me echter' de tijd gegund om te rijpen en heb me nooit gefor ceerd. Maar nu weet ik waartoe ik in staat ben'. Gerrie Knetemann is een bijzonde re wielrenner in het peloton. Een man, die ongevraagd het label 'clown' krijgt opgeplakt, maar dat beslist niet is. Grappen gaat de 'Kneet' met zijn typisch Am sterdamse accent niet uit de weg. En wie hem in z'n eigen taal hoort spreken mag op een openhartige verklaring rekenen. Knetemann is een profwielrenner. Een man, die meer in het broodfietsen zag, dan dagelijks voor straatrraker te spelen. Achteraf heeft hij dat niet verkeerd gezien. 'Je moet de instelling en het karak ter hebben om dit te willen', zegt hij resoluut. 'De top maakt mij niet zoveel uit. Toen ik een paar jaar geleden een ernstige long ontsteking had, ben ik de sport maar gaan relativeren. Het fiet sen is niet alles en mag beslist geen godsdienst worden. Als ik m'n geld maar verdien ben ik te vreden". De sympathie van Gerrie Knete mann heeft een enorme uitstra ling. Niet alleen gaat hij, indien nodig, tot het uiterste van zijn be schikbare reservoir, ook is hij in het peloton graag gezien. Niet om een leidersrol op zich te nemen, want daar is hij niet voor wegge legd. 'Kneet' gaat z'n eigen gang. Knetemann zal als dat nodig is zich inzetten voor het het collectief van de Raleigh-ploeg en slaat in dividueel toe als de mogelijkheid aanwezig is. "Ik ben altijd tegen het systeem kopman geweest. Dat negen renners zich inzetten voor één coureur. Als er dan iets misgaat is heel het systeem naar de knoppen. Je moet er ook geestelijk tegen opgewassen zijn om voor kopman te spelen. Ik zou het in ieder geval niet kunnen. Mij hoeft niemand uit de wind te houden. Wat dat betreft ben ik een goedkope jongen". 'Zoals het echter bij ons in de ploeg gaat, daar heb ik geen problemen mee. Verschillende kanshebbers, zodat niet alles van één renner af hangt. Voor de Tour de France is dat natuurlijk anders. Die wed strijd wordt doorgaans m het hooggebergte beslist. Er zijn niet zoveel ploegen, die meer dan één favoriet hebben in deze speciali teit. Maar toch, het enige wat ik hoop is een topplaats in dit eve nement". Schamper En terugkomend op het verfoeide systeem, waaraan de wielersport kapot dreigt te gaan: "Ik probeer het peloton op te voeden, want het is te gek wat je soms tegen komt. Renners, die kilometers lang hun kopman moeten voort duwen. Belachelijk gewoon. Dat heb ik vorig jaar tegen Thurau gezegd, toen hij nog bij ons reed Hij was het met me eens. Nu hij echter zelf een ploeg heeft en ook kopman is geworden, zie ik in eens de kleine Fons de Bal de gro te Thurau ook duwen. Daar kan ik niet tegen. Met schampere opmerkingen heb ik het Thurau ook laten weten. Ik heb er maling aan dat hij het is. Ook tegen Freddy Maertens durf ik dat te zeggen". Voor Gerrie Knetemann zou het een enorm 'cadeau' zijn, als hij morgen vrouw Gré, in verwach ting van de eerste kleine 'Kneet', met een kampioenstrui kon ver blijden. Niettemin blijft hij rea list. 'Tussen winnen en verliezen zit met zo n groot verschil Meer dan geluk hoefje niet te hebben, want in een finale rijden ze alle maal goed".

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1978 | | pagina 11