Elektrische auto wacht op batterijen
Zet de imperial goed vast
Mazda
121
Landau
Twee nieuwe Opeis
In de
Spijker-kunst'om
zelf te knutselen
Het aapje
dat lollig
wou zijn
ZATERDAG 10 JUNI 1978
panse auto-industrie die be
weerde dat de modellenpoli-
tiek meer en meer op de Euro
pese markt werd gericht. Dat
zal in zijn algemeenheid wel
het geval zijn maar gaat beslist
niet in alle gevallen op. Kijk
maar naar de Mazda 121 Lan
dau, sinds kort ook hier in de
showrooms.
Amerikaanser kan het haast niet.
Een van binnen en van buiten
vrij pompeuze wagen. Com
pleet met kleine zijruitjes. Een
vinyl dakje. Lichtmetalen
sportwielen. Een imitatiehou
ten, met klokken, knopjes en
lichtjes volgehangen dash
board. Men waant zich in een
cockpit.
In ons land kan men dat duidelijk
op de Amerikaanse smaak ge
richte model kopen voor een
kleine 22 mille. Daar komen
dan nog enkele honderden gul
dens afleveringskosten bij.
Men krijgt daar een lekker luxe
bak voor, prettig compleet (zo
als een in de voorruit versmol
ten antenne) en met redelijk
comfort.
Hoewel deze Landau (de afslui
ting van de 121-seric) door
Mazda wordt gepousseerd als
een coupé heeft men er ook ach
terin voldoende ruimte in.
Door de merkwaardige vorm
geving behoeft men daar niet
gebukt te zitten zoals helaas in
veel coupés wel het geval is. De
importeur gokt volgens zijn
zeggen met deze wagen op de
mensen, die "een comfortabele,
ruime en representatieve reis-
auto" zoeken.
Als reisauto is deze Landau in
derdaad zeer geschikt. Goede
stoelen, gemakkelijke bestu
ring en een vrij rustige tweeli
ter motor, die een vermogen
van 87 DIN-pk kan leveren.
lingsbak is uitgerust met een
kostelijke vijfde versnelling,
die constant rijden op hoge
snelheden heel goed mogelijk
maakt. Rustig en zuinig. Want
op de langere afstand kwamen
wij zelfs aan een verbruik van
tegen de één op twaalf. In de
stad was de wagen aanzienlijk
dorstiger, maar het bleef toch
nog boven de één op tien.
De wegligging van deze Landau
kunnen we goed noemen. Min
der gelukkig waren we met de
vering. Voor een onafhankelij
ke wielophanging, maar een
starre achteras met schroefve-
ren en gasgevulde schokdem
pers. Het bezorgde de wagen
een starre, stugge vering. Elke
oneffenheid kwam tot ver in
de cabine naar boven, wat
vooral op slechte wegdekken
een verre van aangename bele-
Maar dat was technisch gespro
ken het zwaarste bezwaar. De
besturing was zoals gezegd
licht - natuurlijk weer een
beetje vaag in de hogere snel
heden, maar dat weten we nu
eenmaal bij de Japanners - de
bediening gemakkelijk, de
remmen goed (schijfremmen
rondom een bekrachtiger),
verwarming en ventilatie vol
gens verwachting, enfin alles
bij elkaar een uiterst aan
vaardbare propositie.
Alleen begrijpen we niet, waar
om de kleuren van binnen niet
wat beter op elkaar konden zijn
afgestemd. We hadden een
groene Landau met een bruine
binnenstoffering. Toen
verschillend materiaal kan
niet altijd alles in één kleur
worden gehouden, maar waar
om die kleuren zo uit elkaar
moeten liggen. We snappen er
niets v
De grootste autoproducent ter we
reld - General Motors - heeft zich
op de ontwikkeling van een elek
trisch aangedreven stadsauto's
geworpen. Officieel is Chevrolet
aangewezen als de divisie die de
ze ontwikkeling ter hand moet
nemen, maar de andere afdelin
gen van General Motors zullen
daarbij zoveel als nodig behulp
zaam zijn.
Vooral die afdeling van de Delco
Remy devisie die hard poogt om
een doorbraak in de ontwikke
ling van de batterij te verwezen
lijken. Want het succes van de
elektrische stadsauto staat of valt
met de verbetering van de accu.
Daarom is de "Electrovette" - de
testwagen van General Motors op
dit gebied - wel operationeel,
maar niet meer dan een experi
mentele auto. Het kan niet anders.
Het is een aangepaste uitvoering
van de Chevrolet Chevette, waar
voor de energie komt uit een 240
volts loodzuur batterijen pakket.
De wagen weegt 1328 kilo. Hij
kan een topsnelheid van onge
veer 90 kilometer per uur berei
ken. Hij accellereert van 0-50 ki
lometer in 8,2 seconden'. Maar
zelfs als de snelheid niet boven de
50 kilometer uitkomt kan hij met
één lading niet verder dan 66 tot
80 kilometer weg komen. En dat
betekent nog altijd de nekslag
voor een verantwoorde exploita
tie.
Er is reeds flink wat vooruitgang
geboekt op het gebied van duur
zame, goedkope en onderhouds
vrije batterijen. Maar voor deze
Electrovette zijn nog altijd twin
tig 12 volts accu's nodig, die te
zamen 415 kilo wegen. Misschien
kan de actieradius vergroot wor
den door de binnenkort te ver
wachten zinknikkel oxyde batte
rijen.
De ingewijden verwachten echter
een echte doorbraak pas bij de
komst van de lithium/ijzersulfide
batterijen, die aanzienlijk klei
ner. lichter en krachtiger zullen
worden. Maar zoals de zaken er
nu uitzien zal het nog wel tien tot
vijftien jaar duren voor die batte
rijen aan de markt zijn.
De experimentele elektrische stadswagen van G.M.
Automobilisten, die met vol be
laden imperials op hun auto's
op stap gaan - en dat zijn er
dezer dagen nogal wat - doen
er verstandig aan de bevesti
ging van de imperial en de
daarop geladen bagage gere
geld te controleren
Volkswagen heeft op dit gebied
wat proeven genomen. Daar
bij bleek dat bijvoorbeeld bij
stevig remmen de dragers in
de dakranden vrij gemakke
lijk naar voren kunnen schui
ven. Bij een botsing kunnen ze
zelfs losschieten, zodat impe
rial én bagage als afgevuurd
door een katapult naar voren
schieten
De technici van VW bevelen
daarom extra veiligheids
voorzieningen aan in de vorm
van strak gespannen, niet
elastische lijnen naar voor-
en achterbumper. Niet mooi
om te zien wellicht, maar wel
extra zekerheid.
De automobilist moet er boven
dien grondig rekening mee
houden, dat het weggedrag
van de auto ingrijpend ver
andert. Vooral als de daklast
te hoog is. Dezelfde technici
probeerden het met een Golf.
Die mag 75 kilo op zijn nek
hebben. Ze legden er vier ka
no's op. Totaalgewicht: 105
kilo. Met de zo beladen wagen
werd met verschillende snel
heid een slalom tussen paal
tjes gereden. De wagen rea
geerde opvallend trager. De
snelheid waarbij de auto nog
goed bestuurbaar bleef bleek
ongeveer acht procent lager te
liggen dan zonder daklast.
Verder bleek, dat de theorie dat
de kans dat de wagen tijdens
snel bochtenwerk door de
zware daklast sneller zou om
slaan, niet helemaal met de
praktijk overeenkwam. De
wagen komt namelijk niet
zover: die raakt al eerder in
een slip. En daar moet men
hem dan maar weer zonder
brokken zien uit te halen. Ook
hier is voorkomen beter....
General Motors brengt volgende
maand twee nieuwe Opel-mo-
dellen op de Nederlandse markt;
de Senator en de Monza. Wagens
met een voimgeving, waarin de
lijn van de kleinere Opeis duide
lijk is terug te vinden. De Senator
is de grote broer van de Rekora
en de Monza die van de Manza.
Onder de motorkap geen verschil
len: de twee types zijn leverbaar
met twee zes-cilinder motoren:
2784 cc of 2968 cc. In het laatste
kan men zo'n 200 kilometer per
uur halen. De wagens zijn stan
daard uitgerust met automati
sche versnellingsbakken.
Hoeveel men voor deze modellen
zal moeten gaan betalen staat nog
niet vast. Vermoedelijk gaat de
goedkoopste Monza iets meer
dan 30.000 gulden kosten, terwijl
de duurste Senator tegen de
50.000 gulden moet gaan opbren
gen. Maar dan heeft men ook een
fikse berg luxe aan boord: een ra
dio met een voorruit-antenne,
elektrir he bedienbare zijruiten,
verwan le voorstoelen en de
onvolprezen airconditioning.
De Monza: typische telg uit de Opel-familie
Claudia Simone Donders
(8 jaar)
De Goejéstraat 1
Leiden
Juf zegt: Lien, hoeveel is 1 +4. De vleermuis zegt: 5 juf, juf zegt goed zo en hoeveel is 10+10 ok? 20 zegt
het hert en, Vin de haas, hoeveel is 1+6? 7 juf, en 6+6 muis Piep' 12, en 3+3 leeuw Hurkie? 11, fout zegt
juf, het is 6, hoeveel is 4+4, 8+8, 7+7, beer eet? 8, 16, 14.
Nadia Saidi (5 jaar) Iepenschans 56, Leiderdorp
Voor kinderen van 4-12 |aar,
elke zaterdag m deze krant
Inzendingen (met vermelding
van naam, adres, leeftijd) naar
Kinderrubriek
"De Klepperdoos"
Witte Singel 1
Lelden
Een houten plankje,
vol spijkertjes en
meter gekleurde wol. Dat
alles watje nodig hebt om zelf
"schilderijtjes" te maken.
Het gaat zo. Met de spijkers geef
je de omtrek van het onder
werp aan. Bijvoorbeeld een
ster. Als je de spijkers in het
hout getikt hebt (niet hele
maal!) trekje de wollen draad
langs de spijkers. Klaar is de
ster. Een huis?
Een wolkenkrabber? Prima.
Een kerktoren? Kan ook. Nog
meer ideetjes? Wat denk je
van een molen? Of zo maar
een fantasie-figuur? Het kan
allemaal.
Gebruik niet teveel spijkers. Dat
is helemaal niet nodig. Met
twee spijkers richt je al een
muur op. Als je een huis wilt
maken, kun je natuurlijk ook
ramen aanbrengen. En een
deur. Voor een deur heb je dus
vier spijkers nodig. Snap je?
Als je een paar stukken hout in
dezelfde maat op de kop kunt
tikken, dan zou je een heel rij
tje kunnen ontwerpen. Ook
leuk om er eens een cadeau te
geven
Natuurlijk kun je ook eenmaal
gemaakte schilderijtjes ver
anderen of uitbreiden. En om
het nog mooier te maken, zou
je verschillende kleuren wol
kunnen gebruiken. En wat
denk je van een "lijstje": in
elke hoek een spijker, wollen
draad eromheen spannen.
Klaar.
Maak eerst een schetsje op pa
pier. En geef aan, waar een
spijkertje moet komen. Of te
ken het op het hout zelf (later
uitgummen).
Veel succes met deze "spijker
kunst"!
Hier nog een voorbeeld in de "spijkerkunst
Een aapje wou eens lollig zijn.
En beet in de billen van de kapitein.
De kapitein werd vreselijk boos en stopte
hem in de poederdoos.
De poederdoos ging open.
't Aapje kon weer lopen
't Aapje kon weer lollig zijn.
En beet in de billen van de kapitein.
