'Kans is sehr gross ja,
dat we gaan veranderen'
't Is een filter,
't Blijft een Camel.
Ernst Happel in de knoei met eigen systeem
- -
MAANDAG 5 JUNI 1978
MENDOZA - De drankjes
smaakten niet: de sandwiches
werden half naar binnen ge
propt. Oranje was stuk, nee
niet lichamelijk maar wel
geestelijk. Jn de tweede helft
begon het eindelijk wat beter
te lopen", meende Rob Ren
senbrink. „Toen zag je weer
die combinaties. Met René
ging het lekker. We konden
eindelijk elkaar de ruimte in
sturen. Nee, in de eerste helft
was het een zielig gedoe. We
trokken met teveel mensen het
centrum in. Nou dan is het
voor een verdediging altijd
gemakkelijk om je af te stop
pen. We moeten het meer over
de vleugels gaan zoeken. Mis
schien lukt het wel tegen Pe-
Rob Rensenbrink, de man van
de drie doelpunten heeft zich
in Argentinië in één klap ma
teloos populair gemaakt. Zijn
naam verscheen in grote let
ters op het scorebord: Rensen
brink tres golos". ,Ach, dat
doet me niet zoveel. Het maakt
me niet wie er scoort als er
maar gescoord wordt: Maar
dat gras hè, die bal liep niet.
En wat was het zwaar."
Bijval
Een opmerking die bijval kreeg
van alle spelers. Men wenste
het niet als excuus aan te voe
ren, maar de nieuwe grasmat
in het stadion van Mendoza
kan wel eens Oranjes sterkste
tegenstander worden. „Jon
gens als René en Willy van de
Kerkhof die een enorm loop
vermogen hebben komen zo
niet uit de verf, en wat te den
ken van Arie Haan. Die is al
zwaar. Die heeft afgezien".
Arie Haan luisterde en knik
te. Hij was kapot.
Jn de eerste helft kwam ik nog
wel eens in de combinatie
voor, maar na de rust heb ik
me suf gelopen. Als je dan
geen bal aanraakt zakje weg.
Echt ik had angst voor dat
veld, maar zo nee, dat had ik
in mijn stoutste dromen niet
durven denken. Ik kan niet
zeggen dat ik tevreden ben.
Het was zoeken naar elkaar.
Gek als je dat vergelijkt met
die wedstrijd in Parijs tegen
Brugge. Waarom liep het toen
dan wel. Of zou Brugge ons
inderdaad een vrije door
gang hebben gegeven. Ik weet
het niet".
Dat Oranje op een zwaardere
tegenstand was gestuit dan
vermoed, verkondigde René
van de Kerkhof. De snelle bui
tenspeler van PSV, die in de
tweede helft op eigen verzoek
van het veld ging en vervan
gen werd door Nanninga, zei:
Jk vond ze hard en gemeen.
Ze waren enorm opgepept.
Dat merkte je. Nee ik denk niet
dat ik iets gebroken heb. Ik
denk dat ik mijn pols ge
kneusd hebDe strafschop was
terecht toen ik gepakt werd.In
de tweede helft ging het steeds
meer pijn doen. Toen het een
maal drie-nul was vond ik het
welletjes. Er komen nog meer
wedstrijden."
Piet Schrijvers, die zich op
nieuw voorbij gestreefd zag
door Jan Jongbloed, had met
gemengde gevoelens op de
bank gezeten. Het deed hem
toch wel iets dat hij weer in
„oude" Jan zijn meerdere
moest erkennen. ,JJee,Happel
heeft geen verklaring gege
ven, dat hoeft niet. Het is zijn
gedachte, dat moet je als spe
ler accepteren. Ik wist woens
dag al dat ik niet zou soelen.
Jan stond in de basis en ik
mocht het laatste half uurtje
nog even meespelen tegen die
club uit Mendoza. Dan kun je
zelf je conclusies trekken. Mis
schien dat ik een kansje maak
als we tegen Schotland spelen.
Want om zowel in 1974 al nu
continu op de bank zitten is
geen lolletje. Dat gaat toch
knagen. Maar we blijven la
chen."
De sandwiches bleven staan.
Happel gaf, nadat hij in vele
talen de pers te woord had ge
staan, het teken om te vertrek-
MENDOZA - Met hemelse blikken staarden elf Iranezen naar hun tegen
standers. Op foto's moesten alle handtekeningen komen van het Neder
lands elftal. Een typerend en ook ontroerend moment na afloop van de
openingswedstrijd in Mendoza tussen Nederland en Iran. Daar stonden
ze, de zonen van de sjah, temidden van de coryfeeën van het wereldvoet
bal. Naast sterren als Neeskens, Rensenbrink, Rijsbergen, Krol: spelers
die zij slechts kenden van de televisie.
MENDOZA - Wim Suurbier
heeft na de wedstrijd Iran-
Nederland het wereldrecord
de Rus' Onitsjenko met
een kwartier verbeterd. De
rechtervleugelverdediger van
Oranje had namelijk vier uur
en een kwartier nodig om een
plas te produceren voor de
dopingcontrole. Wim Jansen,
die zich als tweede Nederlan
der voor de controle moest
melden, deed er slechts" een
Voor Suurbier werd het plassen
een drama met een feestelijk
tintje. Hij kreeg namelijk
enorme hoeveelheden te drin
ken. Eerst water, maar later
bier en whisky.
Suurbier dronk tot hem de
drank bijna deoren uitkwam,
maar na 255 minuten (bijna
drie voetbalwedstrijden)
produceerde hij eindelijk een
hoeveelheidje urine langs de
normale weg.
De nederlaag van 0-3 tegen Neder
land was weggespoeld met liters
wijn en het telegram van de sjah
was al binnen nog voor ook maar
één speler in de kleedkamer was.
Slechts één woord had de sjah
voor de spelers oven "gefelici
teerd". En temidden van dat vro
lijke groepje glorieerde trainer-
coach Moh^jeranL "We hebben
de vice-wereldkampioen van
1974 niet aan het wankelen ge
bracht, maar we hebben toch la
ten zien dat in Iran best aardig
gevoetbald wordt. Nee, dit Ne
derlands elftal vond ik niet sterk
met wat geluk hadden we een,
misschien wel twee doelpunten
kunnen maken. Wat is die verde
diging zwak"
Verafgood
De lange, reeds kalende Mohajera-
ni, die in Iran verafgood wordt
omdat hij in een paar jaar van zijn
nationale ploeg een hecht geheel
smeedde, raakte precies het ge
voelige punt. Inderdaad, wat
speelde dit Nederlands elftal in
de verdediging chaotisch en ama
teuristisch. Een tegenstander
met meer inhoud dan Iran had
Oranje reeds in zijn eerste wed
strijd in moeilijkheden kunnen
brengen. Happel was er in Zeist al
mee begonnen. Hij wilde iets an
ders gaan proberen. De oude Van
Hanegem paste niet meer in zijn
patroon en met een versterkt en
jeugdig middenveld zou Oranje
in Argentinië gaan opereren.
"Waarom", zo zei Happel toen,
"heb ik vier verdedigers nodig.
Met Krol, Rijsbergen en Suurbier
heb ik genoeg klasse in huis".
En zo gebeurde. Op het midden
veld zou de interim-bondscoach
van de KNVB een stel raspaard-
jes neerzetten. Met Willy van de
Kerkhof, Arie Haan, Johan
Neeskens en Wim Jansen moest
de eerste verdedigingslijn sterk
genoeg zijn. De vedetten in de
verdediging zouden slechts de
slippertjes van het viertal glad
strijken. In Argentinië, in de eer
ste week, experimenteerde Hap
pel opnieuw. Een amateurclubje
uit Mendoza werd als tegenstan
der gedeklasseerd en Oranje oe
fende naar hartelust.
Toch bleek toen al dat Happel met
zijn nieuwe strijdplan op de ver
keerde weg was. Goed, hij had
Willy van de Kerkhof de opdracht
gegeven om af en toe als links
achter wat vuil werk op te knap-
Iran ging vaak grof te werk. Neeskens werd het slachtoffer. Verzorger
Pierre van den Akker en Arie Haan verlenen hulp.
pen. Een taak die Van de Kerkhof
wel aankon. Maar de Argentijnse
amateurs slaagden er in om tot
driemaal toe het Nederlandse elf
tal juist in die hoek volledig weg
te spelen. Ernst Happel deed ech
ter of zijn neus bloedde en sprak
drie dagen voor de eerste wed
strijd: "Ach wat, ze zijn profs. Ze
moeten zelf toch begrijpen wan
neer er van posities gewisseld
moet worden"
Niet zeker
De eerste die Happel aanklampte
was Willy van de Kerkhof. Hy
vertelde zijn coach dat hij zeker
niet die rol in Oranje wilde spe
len. "Ik moet een speler achter
me hebben", zei Van de Kerhof,
"anders voel ik me niet zeker"
Ernst Happel heeft zich die
woorden aangetrokken. Voor
hem was er nog een oplossing.
Dan Wim Jansen, zo dacht de
Weense tacticus. En zo gebeurde.
"Ach wat is Iran nou".
Dat geëxperimenteer met Orapje
heeft tot precies een kwartier na
het begin geduurd. En weer lag
de zwakke plek van dit Neder
lands elftal in de linkerkant van
de verdediging. De gaten waren
zo groot dat een heel Iraans leger
er doorheen had gekund. Geluk
kig voor Happel zagen de Iraanse
voetballers dat niet. Tot na pre
cies een kwartier spelen de bal
zeer toevallig wel in de voeten
van Faraki rolde. Tot diens ver
bazing floot de Mexicaanse
scheidsrechter niet en lag er een
heel open veld voor hem. In de
verte staarde Jongbloed en de
weg leek nog lang. In zijn omge
ving was geen oranjeshirt te zien.
De afloop was niet catastrofaal
omdat Ghassempour zo schrok
van de mogelijkheid dat de bal
angstig langzaam naast' de bui
tenkant van de paal rolde.
De ingreep was direct en duidelijk.
Happel sprong op en dirigeerde
Wim Suurbier naar links. Een
noodgreep, maar wel een nood
zakelijke. Happel: "des duivels
was ik in de rust. Je kunt die
voetballers alles zeggen, maar
denken doen ze niet. Er moet
toch iemand zijn die ziet dat Iran
in plaats van twee met drie spits-
spelers opereerde. Ja, ook voor
mij was dat een verrassing. Maar
kunnen ze dan zelf niet iets be
denken. Amateurs zijn het".
Niet dat Ernst Happel voor dat lich
te vergrijp zijn team desavoueer
de, maar het klonk toch als een
excuus. Happel zelf heeft we
kenlang gedraald en kon niet be
slissen. Het povere Iran dat con
ditioneel, zo bleek later, in de
tweede helft volledig in elkaar
klapte, had Happels' ongelijk
aangetoond.
Wat nu? Is het mogelijk dat Happel
tegen Peru en Schotland, ploe
gen die duidelijk veel sterker zijn,
>rv» - S,J|
WÊÊBmmmw MM9VaBBBNNHBaBHHMHMKVVMKSHk9BH
Doelman Hejazi wordt door Rob Rensenbrink naar de verkeerde hoek gestuurd. Nederland leidt met l-Ü.
met zijn nieuwe opzetje weer van
start gaat? De nors kijkende We
ner lichtte toch een tipje van de
sluier op. Nee, hij wenstte niet toe
te geven dat hij op de verkeerde
lijn zat maar ventileerde wel: "Ik
wacht eerst het rapport van Arie
de Vroet af die de wedstrijd Peru-
Schotland heeft bekeken. Dat
beslis ik pas. De kans is gross ja,
sehr gross, dat we gaan verande-
Ondanks deze problemen is Ne
derland in zijn eerste duel niet
onderuit gegaan. Dat kon ook
niet, omdat Iran te zwak was.
Gelukkig maar, want de sterren
uit het zo kleine Nederland dat op
voetbalgebied een naam heeft op
te houden hebben in Mendoza
niet laten zien tot welke presta
ties zij werkelijk in staat zijn. Dit
Oranje telde te veel zwakke plek
ken. Slechts enige spelers en dan
met name Rensenbrink, Rene
van de Kerkhof en Suurbier wa
ren enigszins herkenbaar. De rest
ploeterde rond, zo zelfs, dat de
veertigduizend Argentijnen die
aanwezig waren, vaak schrille
fluitconcerten over Oranje lieten
neerdalen. Nee, de Argentijnen
waren met hun gedachten meer
bij Peru-Schotland.
Wonderen
De meegebrachte radio's deden
wonderen. Zeker toen Peru zijp
winnende doelpunt maakte. Een
gejuich barstte los en oranje keek
verbaasd omhoog. Inderdaad dat
kon geen bijval zijn voor de ver
richtingen van dit Nederlands
elftal.
Rob Rensenbrink heeft met drie
doelpunten, twee keer scoorde
hij uiteen strafschop, zijn tweede
doelpunt was een magnifieke
kopbal, Nederland in zijn poule
op de eerste plaats gezet. Een po
sitie die dubieus is. Met Peru en
Schotland zal Nederland veel
meer moeite hebben Voor
ERnst Happel is de sparringpart
ner die iran was n et op tijd ge
komen. Het roer gaat om. Een van
de aanvallers zal moeten vallen
voor een verdediger. Met Jan
Poortvliet in de ploeg en de ho
peloos falenden rep op de bank is
de kans groter dat dit Oranje, dat
zijn grote leider Johan Cruyff niet
meer heeft, het in Argentinië best
ver kan schoppen. Alleen over
een plaats bij de laatste vier durft
niemand te praten. De weg is nog
erg lang, aan Happel de taak om
de juiste richting in te slaan.
Dankzij Iran weet hij wat hem te
doen staat.-
ADVERTENTIE
