ACV schenkt
bloemen en
pakt punt
GODYLAKRIJGT HET NOG MOEILIJK
„Tenslotte heet ik geen Van Hanegem..."
Ger de Ro
trekt LDWS
over de streep
Dammers
(„beste")
naar
Amerika
MAANDAG 29 MEI 1978
PAGINA 1.7
SPORT
NOORDWIJK - Wat mistroostig
stapte hij rond. Ruud Bröring, de
Noordwijk-spits, die er de afgelo
pen week van in kennis was ge
steld dat hij de beide wedstrijden
tegen ACV niet mee mocht maken
"En dat heb ik allemaal te danken
aan die druiloor van De Haan,
die ons in die bekerstrijd tegen
ACV heeft gefloten. Die man liep
zich bij het minste geringste in die
wedstrijd al op te winden. Eerst
schold hij Kees Karstens stijf,
terwijl-ie niks had gedaan en
even later was het met Sjoerd
Boot al niet anders.
Ik zei nog tegen De Haan: "Scheids,
maak je niet zo druk, er is niks
aan de hand". Kreeg ik even later
een schop van een ACV-speler.
Liep ik naar hem toe, zei ik,
"scheids, nu moet je consequent
zijn en hier ook voorfluiten". Gaf
hij me prompt een officiële waar
schuwing.
Kijk, ik weet ook wel, dat ik in het
veld een rappe prater benMaar
ik zal me nooit op een onnette ma
nier bij een scheidsrechter gaan
beklagen. Maar bij deze vent
mocht je helemaal niets zeggen.
Dat is bij een Dammers of Came
ron wel anders. Die beseffen wel,
dat een speler in het vuur van het
spel weieens wat zegt. Maar die
De Haan begreep daar niets van,
met het gevolg, dat ik langs de
kant moest blijven. Zoiets kan
alleen mij maar gebeuren. Dit
was al de tweede keer, dat ik zo'n
belangrijke wedstrijd heb gemist.
In 1973 kon ik er tegen IJssel-
meervogels ook al een keer niet bij
zijn. Door een blessure. En vooral
als het dan wat minder met je
ploeg gaat,voel je je langs de kant
zo machteloos. Ik had er zó wél in
willen springen. Maar door die
schorsing werd mij dat onmoge
lijk gemaakt. Waardeloos. Maar
huilen doe ik niet, ik heet tenslotte
geen Van Hanegem".
GvP
NOORD WIJK - "Zeg het met bloemen" Onder dat mot
to stapten de ACV-spelers direct na afloop van het duel
om de zaterdagtitel met een forse ruiker op hun collega's
van Noordwijk af. Met een alsjeblieft, nog voor het be
haalde kampioenschap van vorige week", wilden de As
senaren met die kleurrijke boeketten de zeekanters blijk
geven van hun hulde voor dat wapenfeit.
Een hachelijke situatie voor het ACV-doel, die overigens geen Noordwijk-treffer zal opleveren. Rob Sut-
torp (tweede van links) springt hoger dan doelman Hoekman. John van Dijk springt mee, terwijl De Roo (5),
Jan Schipper en Jaap van Resteren met gemengde gevoelens toekijken.
NOORDWIJK - De Vlaardings€
amateurscheidsrechter Bob
Dammers zal op 31 juli op hel
vliegtuig stappen, dat hem naar
New York zal brengen. Dammers
zal daar, op uitnodiging van New
York Cosmos, drie vriendschap
pelijke wedstrijden fluiten.
Dammers had die invitatie als sinds
juli van het vorig jaar op zak. In
februari is de Vlaardinger al in
Amerika geweest, maar moest
toen onverrichter zake terugke
ren, omdat in die maand de Ver
enigde Staten werden geteisterd
door een wekenlang durende
sneeuwstorm.
De man, die zichzelf "de beste ama
teurscheidsrechter van Neder
land" noemt, zal eind augustus
naar Nederland terugkeren, zo
dat hij de aanvang van de r
competitie zal kunnen
ken.
Een op zich aardig gebaar, dat niet
temin een wabwrang bijsmaakje
kreeg, nu Noordwijk tegen de
Drentse kampioen niet verder
was gekomen dan een 1-1 gelijk
spel.
"En dat kwam", aldus Noor-
wijk-coach John Eelman, "om
dat er vier of vijf man beneden
hun kunnen speelden. Vooral de
opbouw van achteren verliep niet
op de juiste wijze.
Zere plek
Eelman legde met die analyse de
vinger op de zere Noordwijkse
plek. Want inderdaad mankeerde
er zaterdagmiddag bij zijn forma
tie nogal het één en ander aan de
opzet van de Noordwijk-aanval
len. Het spel van de roodwitten
werd een belangrijk deel van de
confrontatie door onzuiverheid
en - dus - balverlies gekenmerkt.
De Eelman-brigade beging tegen
ACV vooral de fout het parool
"hoog door het midden" te zeer
als alleenzaligmakend te koeste
ren. Het gevolg van die eenvou
dige speelwijze was, dat de
ACV-defensie, met de voormali
ge FC Groningen-speler Jan
Schipper in de uitblinkersrol, in
alle rust kon anticiperen op die
van ver aankomende centers,
waardoor met name de Noord
wijkse flankspelers Jan Willem
Bogers en Rob Suttorp volledig
geïsoleerd kwamen te staan.
Wat echter niet wegnam, dat de
thuisformatie na 24 minuten,
juist als gevolg van die opportu
nistische speelwijze, op een 1-0
voorsprong was gekomen, toen
Hans Westgeest met een hoge
voorzet de inkomende Sjoerd
Boot wist te bereiken en die laat
ste van Gerard de Roo - de Asser
rechtsback stond erbij en keek
ernaar - de ACV-poort mocht
openrukken.
Gehandicapt
Het was het openingsdoelpunt, dat
onstond in één van die sporadi
sche momenten, waarin de lange
passes van Westgeest wel goed
aankwamen en Boot iets van zijn
blakende vorm van de laatste
eken demonstreerde. De Noord
wij k-aan voerder werd tegen ACV
duidelijk gehandicapt door
kuitblessure, die naarmate
wedstrijd vorderde, zich
pijnlijker deed gelden.
Waar Boot in de beginfase zijn di
recte opponent Jack Soumeru
nog weieens te glad af was, daar
werd hij in het tweede bedrijf
volledig door de Zuidmolukse
mini-voetbalspecialist overvleu
geld. "Vooral in de tweede helft
heb ik alleen de hielen van die
vent maar gezien", zou Sjoerd
Boot later enigszins ontdaan zeg
gen. Zijn trainer Eelman daarop:
"Sjoerd moet het vooral van zijn
actieradius, van zijn felheid heb
ben. Dat kon er nu door die bles
sure niet uitkomen".
En juist die zo bijna spreekwoor
delijke felheid van Boot werd,
zeker nu een andere typische ka
rakterspeler als Ruud Bröring
door een schorsing op het appèl
moest ontbreken, bij Noordwijk
node gemist. Luister bijvoor
beeld naar voorstopper Frans v.d.
Veen, die ACV-topscorer Jan
Mennega negentig minuten na
genoeg aan banden legde: "Vori
ge week tegen Spijkenisse zijn
alle jongens tot op de bodem ge
gaan om het kampioenschap te
pakken. Dat kampioenschap za
gen we als een afronding van het
werk, dat een seizoen lang is ge
leverd. Misschien, dat het juist
daarom zo moeilijk was om ons
voor deze wedstrijd weer extra op
te peppen. Daarom was het jam
mer, dat Ruud niet mee kon doen.
Hij brengt er op momenten, dat
de wedstrijd dood lijkt juist spirit
Felheid
Felheid, die de Eelman-brigade
voor rust nog wel had weten op te
brengen. Weliswaar verliepen de
aanvalsacties ook toen op een
weinig gecoördineerde
maar juist die inzet stond
dat moment borg voor, dat er
kansen werden gecreëerd. Zoals
door Kees Karstens bijvoorbeeld,
die, na zich in vrije positie te heb
ben gemanouvreerd, naast
schoot, terwijl ook Sjoerd Boot
nog even van zich deed spreken
door, na Soumeru te zijn gepas
seerd, rakeling voorlangs te
schieten. Wat in de eerste minuut
Jack Someru - uit een overigens
aanmerkelijk kansrijker positie -
eveneens had gedaan. Een nijdi
ge Eelman daarover. "Die situa
tie was typerend voor ons spel.
Iedereen stond maar te kijken,
wat er gebeurde".
Wat Sjoerd Boot na 24 minuten niet
deed, toen hij op haarzuivere wij
ze door Westgeest werd bediend
en de rechtermiddenvelder met
een bedaarde knik zijn ploeg op
1-0 zette.
Die treffer leek Noordwijk op het
goede spoor te helpen. ACV
moest zich plots zoveel mogelijk
beperken tot het ontregelen van
de roodwitte stormlopen. De
equipe van Peter Koetsier slaag
de daar vooralsnog redelijk in,
temeer, daar de kunstbewoners
weinig zuiverheid, overleg en
verrassing in hun attaques stop
ten.
Verrassing, waar de 'groeiende'
John van Dijk bij tijd en wijle wel
voor wist te zorgen. Zoals in de
35ste minuut bijvoorbeeld, toen
hij onverwachts van 20 meter in
eens de sterkte van de linkerpaal
testte, waarna de terugspringen
de bal door de vogelvrije Sjoerd
Boot vervolgens tegen de andere
paal geknald Boot later sarcas
tisch: "Het is leuk om te weten,
dat het houtwerk hier stevig is,
maar ik had die bal wel moeten
maken".
Nu die belangrijke treffer werd
gemist (Frans v.d. Veen terecht
"met 2-0 had je een andere wed
strijd gekregen") slaagde ACV er
langzaam maar zeker in zich te
bevrijden van de Noordwijkse
omklemming. In die fase begon
de kuitblessure Sjoerd Boot al op
te breken en waar Kees Karstens
nog van alles in het werk stelde
om de schade op het middenveld
zoveel mogelijk te beperken, zak
te Ab Spaanderman eveneens
steeds dieper weg. Derhalve kon
het ACV-middenrif, vooral door
toedoen van de uitblinkende
Soumeru ("ongelooflijk, wat een
ruimte ik opeens kreeg") en Ro
nald Manders, definitief bezit
nemen van dat uit strategisch
oogpunt zo belangrijke stuk
grond.
Met voortreffelijk 'circulatievoet-
bal' werd Noordwijk de defen
sieve rol opgedrongen. Mede
door de stuwende arbeid, die hun
teamgenoten op het middenveld
verrichtten, ontpopten Bert
Hooyer en Rolf Veneboer zich
allengs als gevaarlijke flankspe
lers.
Met name Hooyer getuigde daar
vijf minuten voor rust van, toen
hij, nadat hij was gelanceerd door
Jan Postma, met een lobje Hans
Westgeest tot een redding op de
lijn dwong. Hooyer wist even la
ter nogmaals de blikken van de
3000 kijkers op zich gericht op het
moment, dat hij, na Frans v.d.
Veen te hebben omspeeld eerst
voorlangs schoot en vervolgens
rakelings naast het doel schoot.
Noordwijk wankelde. Stapte als
een door de gong geredde bokser
naar de kleedkamer.
Gelijkmaker
Dit laatste vooral ook, omdat tus
sen de bedrijven door Jaap van
Kesteren in samenwerking met
Hans Westgeest Jan Mennega
met de grootste moeite nog van
de gelijkmaker had af moeten
houden.
Die gelijkmakende treffer zou
evenwel na rust toch komen, toen
diezelfde Mennega (Frans v.d.
Veen: "hij weet vreselijk goed de
bal met zijn lichaam af te scher
men") na 12 minuten Ronald
Manders bediende, die zonder
mankeren in de verste hoek
schoot. Voor alle zekerheid gaf
Hooyer nog het laatste tikje: 1-1.
"Een doelpunt, dat vooral het ge
volg was van het feit, dat we, met
uitzondering van Mennega prak
tisch nooit mandekking kregen",
aldus de ACV-aanvoerder.
Die goal deed Noordwijk ontwa
ken. Op dezelfde wijze als de
ploeg in het begin tewerk was ge
gaan, werd de kortste weg naar
het ACV-doel, waarin goalie
Roelof Hoekman steeds onze
kerder ging optreden, gezocht.
De Roo moest handelend optre
den na een inzet van Van Dijk en
Kees Karstens dwong linksback
Hans Bolman, al bikkelend, de
bal tot corner te schoppen.
Stekeliger
Onder aanvoering van de ervaren
Schipper en de teruggekomen
Manders wist ACV het ergste van
het door Noorwijk aangestoken
vuur te blussen, zij het, dat ook
die spelers machteloos stonden,
toen John van Dijk één minuut
voor tijd met een schitterende
halve volley de lat trof. Noord
wijk bleef zodoende slechts en
kele millimeters van de zege ver
wijderd, waardoor de
ACV-bloemen opeens wat 'ste
keliger' aanvoelden.
het
Harry van der Zwet haalt, onder toeziend oog van clubmakker Frans
van der Laan,uit voor een keihard schot, dal evenwel geen doel zal treffen.
LISSE i Godyla Vt heeft zater
dagmiddag de eerste finalewed
strijd om het zaalvoetbalkam
pioenschap van Nederland te
gen het Rhedense Nathania met
een 3-2 overwinning afgesloten.
Of die kleine winstmarge vol
doende zal zijn om de titel te
bemachtigen zal vanavond moe
ten blijken, wanneer de lissese
zaalvoetballers in Velp moeten
aantreden voor de return.
Dat de Leidse kampioen het in de
tweede wedstrijd bijzonder
moeilijk zal krijgen is na het
duel van zaterdag onomstotelijk
vast komen te staan. Tegen
stander Nathania, heersend
kampioen van Nederland, bleek
namelijk de sterkste opponent
die Godyla dit lopende seizoen
getroffen heeft. De Rhedense
ploeg beschikt over enkele
bal vaardige zaal voetballers, die
de Lissenaars de gehele wed
strijd handen vol werk gaven.
Dat de thuisclub toch nog met
een 3-2 zege de eindstreep haal
de bewees de sterkte van het
team. De kanttekening die hier
bij geplaatst dient te worden is
dat scheidsrechter Verhagen uit
Amsterdam het Lissese team
halverwege de tweede speel-
helft bij een 1-1 stand de hel
pende hand toereikte door Na-
thania-speler Ten Cate volko
men ten onrechte twee minuten
naar de kant te zenden. Godyla,
dat juist een zwakke periode
van de wedstrijd doormaakte,
schakelde prompt op een hogere
versnelling over en wist in die
twee minuten twee keer doel
treffend uit te halen. Een offen
sief van Nathania in de slotfase
van de wedstrijd leverde de
ploeg nog één treffer op.
De wedstrijd begon erg hoopge
vend voor de Lissese ploeg. Al na
4 minuten liet Jos Faas, na een
één-twee combinatie met Theo
Godyla, 1-0 aantekenen. Een
voorsprong die Godyla het zelf
vertrouwen gaf om aanvallend
voetbal te spelen. De doelpunten
bleven echter uit, Ruud van der
Voort miste twee opgelegde
kansen, wat een duidelijke te
rugslag in het spel van de
thuisclub betekende. Nathania
kan daartoe in handen nemen en
zocht met goed combinatiespel
het doel van Willem van Hars
kamp. In de 16de minuut viel de
verwachte gelijkmaker. Ton
van Alkemade schoof het leder
voor de voeten van Raymond
Schuckmann die beheerst voor
1-1 zorgde. Tot de bewuste pe
riode in de tweede helft had het
Lissese team het bijzonder
moeilijk. Twee doelpunten bin
nen twee minuten zorgden voor
een onverwachte opleving.
Ruud van der Voort scoorde val
lend 2-1 terwijl Harry van der
Zwet met een subtiel schuiver-
t je voor de derde treffer zorgde.
Aangemoedigd door het talrijke
publiek in de Gemeentelijke
Sporthal, die door het zonnige
weer in een sauna veranderd
was, probeerde Godyla de voor
sprong vast te houden. Henk ten
Cate zorgde vijf minuten voor
het einde voor 3-2.
ROB ONDERWATER
DELFT - LDWS wist gisteren op vreemd grondgebied (het terrein v
Delftse DHL) lang de spanning erin te houden. In de laatste en beslis
sende nacompetitie-wedstrijd tegen Celeritas hadden de Leidenaars aan
een puntendeling genoeg om het tweedeklasserschap te prolongeren.
ONA had zich een week eerder al in veiligheid weten te brengen door in
Zoetermeer de Hagenaars met 3-0 terug te wijzen, terwijl de equipe van
Leo de Jong tegen die Goudse ploeg met 0-0 gelijkspeelde. In een
slotfase die menigeen hartkloppingen bezorgde wist Ger de Roode voor
de bevrijdende gelijkmaker te zorgen, nadat LDWS bijna vijf kwartier
tegen een 0-1 achterstand had aangekeken.
Begrijpelijk dat de Leidenaars hun vreugde direct na afloop van dat "ge
wonnen duel" niet op konden. LDWS mag het dus nog een jaar langer in
de tweede klasse proberen en gezien de versterkingen, die de Leidse
club het komend seizoen mag verwelkomen behoeft dit niet op proble
men te stuiten.
Verdedigend
LDWS ging met een verdedigende taktiek van start. Trainer Leo de Jong
had daarom ook de voorkeur gegeven aan middenvelder John Haa
strecht boven spitsspeler Wally Gallert. Vanuit dat spelconcept hadden
de twee LDWS-middenvelders bij balbezit de taak, om de eenzame spits
George Pinas te assisteren. Maar in de eerste periode kwamen die goede
bedoelingen maar zelden tot hun recht. Alleen John van Haastrecht
probeerde in die eerste helft in aanvallend opzicht enig gewicht in de
schaal te leggen. Maar veel geluk had hij daarbij niet.
Celeritas had duidelijk andere bedoelingen. Zeker toen het team van trai
ner J an Villerius in de beginfase de behoudende speltrant van de Leidse
equipe onderkende. Massaal trok Celeritas in een hoog tempo ten aan
val. Al in de twaalfde minuut had die formatie succes.
Terwijl de LDWS-verdediging bleef staan op vermeend buitenspel, (de
autoritair leidende scheidsrechter Slingenberg reageerde daar niet op)
gaf Lennart Endlich op maat voor op Wim Kort. Die laatste kon alleen
voor doelman Cees van der Steen niet meer falen: 0-1.
Ook na die betrekkelijk snelle achterstand bracht LDWS geen verande
ring in het spelconcept aan. Al werd John van Haastrecht door De Jong
wel wat meer naar voren geschoven. Die mutatie sorteerde niet het
gewenste effect, omdat Celeritas de Leidenaars in een bijna verstikken
de wurggreep bleef houden. Zo kreeg Endlich niet veel later de kans om
de score verder uit te bouwen, maar hy verprutste de voorzet van
Struyck op erbarmelijke wijze. Hetzelfde deed Smit na aangeven van
Smink. LDWS kon daar weinig of niets tegenover stellen. Een zekere
matheid heerste over de ploeg, alsof de Leidenaars een voorsprong
hadden te verdedigen.
Pas in de slotminuten van de eerste periode wist LDWS zich wat moge
lijkheden te creëren. John van Haastrecht kreeg voor rust twee goede
mogelijkheden in de schoot geworpen, maar beide kansen werden door
de Haagse verdediging goed gekeerd
Die goede lijn van vlak voor de pauze wist LDWS na rust voort te zetten,
temeer ook omdat het hoge tempo, dat Celeritas voor rust had onder
houden bij die formatie zijn tol ging eisen. Zo ontstonden er dan ook dan
kansen voorGeorge Moesman. Jerrv Fakkel en John Haastrecht, zonder
dat die vooralsnog succes opleverden. Wat voornamelijk mag worden
toegeschreven aan het goede werk van Celcritas-doelman Cees Drewes.
Drewes heerste in de lucht, wat niet wegnam dat LDWS toch voor het
"werk door het luchtruim" bleef kiezen. Een knappe kopbal van Ger de
Roode in de rechterbovenhoek werd door die Celeritas-goalie op vak
kundige wijze onschadelijk gemaakt.
Verdiend
Consequentie van de onstuimige aanvalsdrift van LDWS was, dat Celen-
tas in offensief opzicht de ruimte kreeg van de Le idenaars. Zozeer zelfs
dat de Haagse ploeg ook na rust de beste kansen kreeg. Endlich. twee
maal, en Smit konden geheel alleen voor doelman Cees van de~ Steen
verschijnen. Maar in de afwerking gingen beiden te gehaast te werk
Tot dan zo'n zeven minuten voor tijd Ger de Roode de verdiende gelijk
maker scoorde uit een verre inworp van Richard Jurgcns (hij verving
Sjaak Matters). Een treffer, die voor LDWS goed bleek voor nog een jaar
twcedeklasserschap.
