JE ZULT HEEL VERBAASD KIJKEN
Ik wou met kerst
naar de zon...
„Een auto is
alles wat we
kunnen doen"
Duw smalfilm niet in cassette
Van Gelder deed niets nuttigs
9B3XZB
Foto's niet goed,
nieuw filmrolletje
Garanties stellen
niets meer voor
DONDERDAG 20 APRIL 1978
PAGINA 25
Als je bij C en A een donkerblauwe
regenjas heb uitgezocht en be
taald, dan zou je heel verbaasd
kijken als de verkoper je bij de
uitgang zou tegenhouden met de
opmerking: „Geeft u deze maar
weer terug. Deze hadden we
eigenlijk per ongeluk al verkocht.
Hier hebt u een rode. Ook prima
tegen de regen.
Ja. Een mens zou niet meer weten
hoe hij het had!
Maar in de reiswereld lappen ze je
dat. Je boekt voor een vakantie
op het Canarische eiland Gran
Canaria en je komt uiteindelijk
terecht op Tenerife. Of je wilt
naar het dorp San Augustin en
een half uur voor je vertrek wordt
je verteld dat het Las Palmas
moet worden.
Vraag touroperators om tekst en
uitleg, dan haasten ze zich te ver
klaren dat zij er ook niets aan
kunnen doen. De hoteliers in de
vakantie-oorden, dat zijn de
boosdoeners. Die nemen meer
boekingen aan dan ze gasten
kwijt kunnen. En ze worden
eigenlijk een beetje boos, dat je
hen met dit soort zaken komt las
tig vallen.
Niet verdiend
„Wij geloven niet dat wij het in het
bijzonder ergens aan verdiend
hebben uitgezonderd te worden
voor ongunstige publikatie in dit
opzicht", vindt de Zuid-Europa
Stichting, om commentaar ge
vraagd op een bepaald geval.
„Wanneer u iets voor het publiek
wilt doen, dan zoudt u ons - en
met ons andere touroperators -
kunnen bijstaan door aandacht te
wijden aan het gebrek aan cor
rectheid van een aantal Spaanse
hoteliers. Een dergelijke opmer
king van uw zijde zou wel dege
lijk de Spaanse pers bereiken en
de publieke opinie in Spanje
beïnvloeden".
.Wanneer u", aldus de Zuid-
Europa Stichting, „in tegendeel
de blaam legt bij een touropera
tor, dan speelt u de hoteliers in de
kaart, want die wassen maar al te
graag tegenover de gasten hun
handen in onschuld". Nog even
doorredeneren, en het is aan
kranten die over vakantiete
leurstellingen schrijven, te wijten
dat er in Spanje wat fout
gaat
Zowel de Zuid-Europa Stichting
als Holland International melden
ons dat de Spaanse overheid pro
beert wat te doen aan de moei
lijkheden tussen de Europese
reisorganisaties en de Spaanse
hoteliers.
Ook al
Dat is in 1975 ook al gebeurd. Toen
zijn er op Mallorca grote groepen
vakantiegangers gestrand, omdat
hotelbedden twee, drie keer wer
den verkocht. Hoteliers hebben
toen boetes gekregen, raakten
sterren kwijt (dan moeten hun
prijzen omlaag) en ze moesten
soms tijdelijk zelfs hun hotel slui
ten. Volgens de Spanjaarden gin
gen ook touroperators niet altijd
vrijuit. Reserveringen voor com
plete gezelschappen werden
soms vijf dagen tevoren afgebeld.
Maar ook hoteliers die daardoor
tot dubbel boeken overgingen
kregen met „maatregelen" te
maken.
Toch werken die strafacties blijk
baar niet zo goed als Spanje wil,
warit afgelopen winter ging het
Welke garanties
We zijn benieuwd welke garanties
touroperators in de toekomst
kunnen geven. Want om nog even
op die regenjas terug te komen:
wie een blauwe wil, wil* geen
rode, en wie leuke dorpjes wil, wil
geen_ verlaten streek.
Reisorganisatoren willen daar
blijkbaar niet zo erg aan. Ze vin
den overboeken natuurlijk ui
termate vervelend, maar ze vin
den ook dat ze het goed gedaan
hebben, als ze je maar naar de zon
hebben gebracht. Naar welk ho
tel dan ook. „Wij dragen verant
woordelijkheid voor een goede
vakantie", zegt Holland Inter
national, en rept niet over zijn
verantwoordelijkheid voor leve
ring van het gevraagde.
De klanten
De vakantieklanten denken daar
toch wat anders over. Lees hier
onder hun ervaringen. Het zijn
belevenissen die misschien wat
ver op de achtergrond raken, als
een touroperator in een net pak
gaat praten met een Spaanse
ambtenaar in ook zo'n net kos
tuum, in een keurig kantoor, heel
beleefd. Klagende klanten wor
den gauw iets dat er gewoon bij
hoort. Maar zo gewoon is het na
tuurlijk niet, dat de vakantie van
mevrouw G. verknald is, omdat
ze op een ander eiland terecht
komt dan haar vrienden. En dat
het echtpaar S. op Schiphol
hoort dat het naar een ander dorp
moet dan waarvoor het gekozen
heeft. Zij vertellen wat hen is
overkomen.
Jk wou met kerst naar de zonWat hebben we de afgelopen zomer nou voi
zon gehad? Daarom dacht ik: dan ga ik met kerst weg".
Mevrouw G. is een alleenstaande
werkende vrouw met een zoon
van een jaar of veertien. „Ik vind
het niet prettig om als moeder
met een kind ergens alleen naar
toe te gaan. Daarom wilde ik naar
Gran Canaria, een van de Canari
sche Eilanden, omdat vrienden
van mij daar ook met kerst en
nieuwjaar zouden zijn", zegt ze.
Om toch vooral maar zeker van
haar vakantie te zijn dacht mev
rouw G.: „Ik boek heel vroeg, bij
de gerenommeerdsten die er
zijn". Op 12 augustus van het vo
rig jaar stapte ze daarom bij Lis-
sone Lindeman/Ruys binnen,
voor een vliegvakantie van Hol
land International naar een ap
partement in Maspalomas.
Alles leek prima geregeld. Tot
Een brief
Tot er op 10 december een brief
kwam. Bloedserieus van toon,
maar voorgedrukt, waaruit je
kunt afleiden dat er heel wat van
zijn verstuurd. De naam van
mevrouw G. was er op ingevuld.
Verstuurd door Holland Inter
national aan Lissone, en daar
weer doorgezonden aan mev
rouw G.
„Zeer tot onze spijt moeten wij u
meedelen dat wij de reis naar
Gran Canaria van uw bovenge
noemde clienten niet kunnen
uitvoeren", staat er in die brief.
„Het blijkt dat de hotels, bun
galows en appartementen op
Gran Canaria gedurende de
Kerstperiode overboekt zijn".
„Hoewel wij ter plaatse hebben ge
protesteerd en vervolgens naar
alternatieve accommodatie heb
ben gezocht, is het ons onmoge
lijk gebleken op Gran Canaria
enige accommodatie te vinden".
De brief legt het allemaal keurig uit.
En zegt dan: „Wij hebben op het
laatste moment nog accommoda
tie kunnen reserveren op het ei
land Tenerife in Ten Bel Eureka,
studio".
Dat is een klap
Dat is een klap voor mevrouw G.
Dat ze een kamer krijgt (een Stu
dio) inplaats van twee is nog tot
daar aan toe. Maar ze gaat naar
een heel ander eiland! Weg af
spraak met de vrienden. Weg ge
zelligheid.
„Wij realiseren ons de ernst van dit
bericht, doch wij achten het onze
taak alle betrokken passagiers
van tevoren in te lichten, inplaats
van ter plekke", besluit de brief.
Nou, als dat niet buitengewoon
netjes is van Holland Internatio
nal .Maar zie wat er verder
gebeurt.
Mevrouw G. neemt die reis naar
Tenerife toch maar, achteraf be
zien zeer ;tot haar spijt.
Op 24 december stapt ze met haar
zoon in het vliegtuig, met nog een
heleboel andere vakantiegangers
voor Ten Bel. „Maar voorzover ik
weet is er niemand in Ten Bel te
rechtgekomen. Toen we op Tene
rife aankwamen werden we alle
maal in bussen gestopt en vijf
minuten voordat we uit zouden
stappen kregen we te horen dat
we nietnaar Ten Bel konden. Ten
Bel was vol. We werden onderge
bracht in hotel Marino, een kwar
tier lopen van Ten Bel af. Maar,
zei dat meisje, dat het ons alle
maal moest zeggen, u kunt ge
bruik maken van de faciliteiten
van Ten Bel. Daar waren golfba
nen, tennisbanen en zoutwater-
baden
Weer overgeboekt dus. Voor de
tweede keer. Mevrouw G. komt
terecht op een plek waar ze hele
maal niet wil zijn.
Geen strand
„Er was helemaal geen strand^Er
„Bestaat er ook een regeling om de
leverancier aan zijn belofte tot le
vering te houden?" vroeg r
gebeurd? Op een vrijdag
alleen
rotsen. Een
leuk dorp was er ook niet in de
buurt. Het dichtstbijzijnde post
kantoor, waar ik met mijn girobe
taalkaarten geld op kon nemen
was 20 km ver weg. Het openbaar
vervoer werkte niet wan-
t er werd toen gestaakt
Ellende
Als je alles wat mevrouw G. vertelt
achter elkaar opschrijft wordt het
een opsomming van eigenlijk al
leen maar ellende.
„Van tenissen op Ten Bel kwam
niets terecht. Toen ik de volgende
dag vroeg om een bewijsje om
daar op het terrein te mogen, zei
dat meisje doodleuk ,,'t Gaat niet
door". Er was in Marino een
zwembad voor honderden gas
ten. Eigenlijk moest het elke dag
worden schoongemaakt, maar
het gebeurde maar eens in de drie
dagen. Op een gegeven moment
was het filter kapot. Konden we
vier dagen lang niet zwemmen".
„De studio in Marino was ook veel
goedkoper dan het appartement,
waarvoor ik oorspronkelijk had
geboekt. Dat kostte 1093 gulden
voor vijftien dagen, en de studio
in Marino 870 gulden. Ter com
pensatie voor het ongerief kregen
we van Holland International al
lemaal „vol pension" aangebo
den. Maar dat was ook wat! Het
restaurant in Marino was hele
maal niet berekend op zoveel
mensen. Tussen de middag zaten
we soms van twee tot half vier aan
tafel
Niet de enige
Mevrouw G. was niet de enige on
tevredene. Nog tijdens het ver
blijf op Tenerife hebben ook an
dere gasten hun beklag gedaan.
Er kwam daarop zelfs een brief
van Holland International naar
Tenerife: „Wij hebben alles in het
werk gesteld, om uw vakantie ze
ker te stellen", stond daarin. „U
zult begrijpen dat dit ons reeds
veel geld gekost heeft. Denk bij
voorbeeld aan ons aanbod u gra
tis maaltijden te verstrekken".
De touroperator hoopt in onder
ling overleg tot een minnelijke
schikking te kunnen komen.
Dat is ook gebeurd. Na afloop heeft
mevrouw G. ruim 500 gulden ge
claimd. Ze heeft ruim 200 gulden
gekregen en geaccepteerd. „Ik
laat het er nu verder maar bij zit
ten", zegt ze. „Die vakantie is
Dit is hotel Marino Tenerife,
waar mevrouw G. uiteindelijk
terecht kwam. Geen strand in
de buurt. Alleen kale rotsen.
toch niet meer goed te maken".
Haar vrienden hebben de kerst wel
op Gran Canaria doorgebracht.
Reactie
We hebben Holland International
om een reactie gevraagd op dit
verhaal. Daarin zegt deze reisor
ganisatie dat ze zich wel verant
woordelijk voelt voor „het wel
slagen van bij ons geboekte va
kanties", maar dat ze verder aan
het overboeken ook niets kan
doen. Holland International
vraagt daar begrip voor, maar
toont verder geen begrip voor de
problemen van mevrouw G. Daar
staat in de brief van Holland In
ternational geen woord over. In
tegendeel: men neemt het mev
rouw G. kwalijk dat zij over haar
ervaringen praat. „Het moet ons
van het hart dat wij het onaardig
vinden, om wel een schikking te
accepteren, maar dan toch aan
een krant een dergelijk verhaal te
geven".
zijn
niks naar Schiphol gereden. Ze
zouden op vakantie gaan naar de
Canarische Eilanden. Op de
luchthaven kregen ze te horen dat
hun hotel, Costa Canaria in San
Augustin op het eiland Gran Ca
naria, vol was. Ze konden er niet
meer bij
Terwijl ze toch wel degelijk - met
een boekingsbevestiging erbij -
zwart op wit hadden staan dat ze
van 21 oktober tot 5 november een
kamer „geleverd" zouden krijgen
Ze konden een andere vakantie
krijgen van de touroperator, de
Zuid-Europa- Stichting, maar ze
hebben zijn aanbod niet geaccep
teerd.
Veel wind
Mevrouw S.: „We mochten naar een
hotel in Las Palmas, maar dat
ligt in het noorden van Gran Ca
naria. We hadden gehoord dat
daar nogal veel wind is. Nou,
daar wil je dan natuurlijk niet
naar toe. Vrienden van ons had
den het erg leuk gehad in San
Augustin, waar wij voor geboekt
hadden. Dat ligt in het zuiden, in
een veel beter klimaat. Je kunt er
leuk winkelen, en er zijn aardige
kleine plaatsjes in de buurt.
Daarom hadden wij daarvoor
gekozen
„Toen wij niet naar Las Palmas
wilden, had die meneer van de
Zuid-Europa Stichting nog een
tweede aanbod, een appartemen-
Polaroid begint dit voorjaar
uniek soort fotogarantie, zo lezen
we in het vakblad Fotovisie. Is de
consument niet tevreden over de
kwaliteit van de door hem ge
maakte direct-klaar foto, dan
heeft hij recht op vervanging.
Het werkt zo: Bij de film wordt een
garantiecoupon verpakt. Samen
met de minder geslaagde direct-
klaar-foto's geeft die coupon
recht op een nieuwe film.
Per foto wordt overigens geen ga
rantie gegeven. Je moet er, al naar
gelang het type film waarmee je
fotografeert, acht of tien verza
melen die niet deugen en die met
de coupon naar Polaroid Neder
land in Amsterdam sturen. Daar
stuurt men dan een nieuwe film
waarin ook weer zo'n garantie
bewijs zit.
Veel risico zit er voof Polaroid
overigens niet aan die actie vast,
omdat je nogal veel mislukkin
gen moet opsparen wil je in aan
merking komen voor een ver
vangende film.
Steeds beter
Weliswaar mislukten in het verle
den nogal eens wat direct-klaar
plaatjes, maar in de loop der jaren
is de kwaliteit van de Polaroid-
films zo omhoog gegaan dat
mislukkingen erg weinig meer-
voorkomen.
En nadat de tot het uiterste
geautomatiseerde toestellen van
het SX-70 type op de markt
kwamen, liep het aantal mislukte
platen tot het uiterste minimum
terug. De meeste slechte foto's
ontstonden namelijk door be-
dieningsfouten en die voor
komt deze camera.
Intussen heeft Polaroid voor de
SX-70 toestellen alweer een
nieuwe film op de markt ge
bracht. Moest men voorheen acht
minuten wachten tot de foto he
lemaal „uitontwikkeld" was, nu
duurt dat maar 4 minuten en al na
1 minuut toont de film een-
goed herkenbaar beeld.
De kans op mislukkingen is vooral
erg klein bij de tot het uiterste
geautomatiseerde toestellen die
met de SX-70 film werken.
(Uit de Consumentengids)
Duw Uw smalfilm niet in de cas
sette. In toenemend aantal ko
men in de ontwikkelcentrales
smalfilms binnen waarvan het
filmeinde met de hand helemaal
in de cassette is gedraaid. Om de
films in die cassette te kunnen
ontwikkelen moet men de cas
sette dan openbreken. Daarvoor
kunnen beschadigingen voor
komen Die beschadigingen ont
staan door splinters plastic die
krassen geven op de gevoelige
emulsielaag van de film.
Ergernis
Daarom een dringend verzoek van
de ontwikkelcentrales: staakt uw
filmcamera omdat de film "op" is,
haal dan de cassette eruit en stuur
deze op naar de ontwikkelcentrale,
maar draai het stukje film waarop
te lezen is "exposed", nooit in de
cassette. Het spaart de mensen in
de centrales extra moeite en u veel
ergernis bij het bekijken van een
geschonden film.
Plakband
Gescheurde of bewust versneden
films (super-8, single-8 of diafilms)
zelf aan elkaar plakken voordat u
die films ter ontwikkeling opstuurt
is uit den boze. Bijna zeker gaat die
hechting in het ontwikkelingsbad
los. Dat kan allemaal bijzonder ver
velende gevolgen hebben, niet al
leen voor uw films, maar ook voor
die van andere amateurs. Het is
zelfs niet uitgesloten dat na zo'n
"plakbandstoi'ing" tientallen films
volkomen vernield de machines
verlaten.
Lagen folie
Wat moet u wel doen als uw film
gescheurd is. Verpak zo'n film
grondig in de oorspronkelijke ver
pakking of in een paar dikke lagen
aluminiumfolie en stuur dan pas de
film op. Maar geef op de verpak
king dan duidelijk aan dat de film
gescheurd is. Die aanduiding kan
bijna niet opvallend genoeg.
Perforatie
De centrale zal nu zorgen voor een
machinevaste kleving en zo is in elk
geval een deel van uw film nog te
redden. Ook als u merkt dat de per
foratie van uw film is ingescheurd
is het verstandig dat goed te mel
den bij insturen. Niet zelden kleven
van beschadigde films stukjes af
gescheurde perforatie op de
beeldjes na het ontwikkelen. De
ontwikkelingscentrales ontvangen
dagelijks enorme hoeveelheden
films. Merk dus uw verpakking
heel grondig als er iets met de film
niet in orde is en doe nog eens een
extra briefje om de film in de cas
sette met daarop bijvoorbeeld "ge
scheurde film".
Duw de film nooit bij het filmven
ster in de cassette. Vooral bij een
super-8 film loopt deze nogal lastig
door de cassetteruimte, zoals u op
dit opengewerkte model kunt zien.
De cassette moet dan worden op
gebroken om het filmeinde te kun
nen pakken.
Koopkracht
DEN HAAG - Laat de keuze van een huishoudelijk apparaat van
een bepaald merk niet alleen afhangen van de geboden garantie.
Die stelt meestal toch weinig voor. Een defect aan een apparaat
binnen de garantietermijn kost de klant vaak meer dan de fab
rikant. Deze waarschuwing geeft Koopkracht, maandblad van
het konsumenten kontakt.
Een onderzoek van het blad wijst uit dat garanties op huishoude
lijke apparaten in tien jaar tijd volledig zijn uitgehold. Volgens
Koopkracht betekende garantie tien jaar geleden gratis reparatie
van defecte onderdelen. Tegenwoordig betaalt de klant bijna
altijd voorrijkosten en het arbeidsloon van de reparateur. Een
willekeurige reparatie aan een wasautomaat komt de klant na een
jaar al op zo'n negentig gulden, aldus Koopkracht. Stilzwijgend
hebben de meeste Fabrikanten de reparatiekosten in de laatste
jaren naar de klant overgeheveld, zo schrijft het blad. Bovendien
hebben de fabrikanten in vier jaar tijd het door de klant betaalde
arbeidsloon met vijftig procent verhoogd.
Volgens Koopkracht hebben producenten van huishoudelijke ap
paraten steeds meer onderdelen van garantie uitgesloten, waar
door het begrip garantie nog verder is uitgehold. Op koelkasten
krijgt de consument bijvoorbeeld vijf jaar garantie op de comp
ressor. Na een jaar loopt deze garantie echter geleidelijk af, totdat
de klant na verloop van tijd meer aan de defecte compressor
betaalt dan de fabrikant.
Fabrikanten noemen dat nog garantie, aldus Koopkracht. Het blad
vindt dat een misleidende aanduiding. Volgens Koopkracht
moeten de fabrikanten hun garantieregeling weer verbeteren of
de kleine geboden service geen garantie rr
tencomplex van hun zelf. Aqua
Marina in Arguineguin. Dat ligt
dan meer westelijk op het eiland.
Daar wil ik ook niet naar toe, zei
mijn man, want dat is een nogal
verlaten streek. Helemaal geen
leuke plaatsjes in de buurt, en bo
vendien kunnen we daar geen
half pension krijgen, terwijl we
dat wel hadden gevraagd"
Toen zei die meneer dat we inder
daad ontbijt en diner zelf zouden
moeten betalen, maar dat de
Zuid-Europa Stichting ons dan
als tegenprestatie een auto zou
aanbieden. Dat zou onze bezwa
ren tegen de verlaten streek bij
Aqua Marina opheffen. Maar
mijn man wil in zijn vakantie
niet autorijden. Dat doet hij het
hele jaar al. We hebben toen nog
gevraagd of we niet in plaats van
die auto toch half pension konden
krijgen. Maar nee hoor, dat ging
allemaal niet. Die auto was het
enige dat hij voor ons kon doen-'.
Inbegrepen
Diep teleurgesteld ging het echt
paar S. terug naar huis. Daar
keek mevrouw in de vakayitiegids
nog eens na, waar die moeizame
meneer op Schiphol hen naar toe
had willen sturen.
En wat leest ze daar bij Aquama-
„Vanuit Aquamarina hebt u volop
de gelegenheid Gran Canaria te
gaan verkennen: in de prijs is
immers een Seat-133, inclusief de
all risks-verzekeringbegre
pen!!".
Dat speciale aanbod" was dus he
lemaal geen speciaal aanbod,
maar gewoon iets wat altijd al bij
die reis hoorde
Later heeft het kantoor waar me
neer en mevrouw S. hun reis had
den geboekt, Wagon-LitsijCook
nog geprobeerd om samen met de
Zuid-Europa Stichting een lijn-
vlucht voor hen te regelen. Ook
dat is niet doorgegaanomdat de
organisaties het niet eens konden
worden over wie wat aan het
echtpaar S. zou moeten vergoedet
Meneer en mevrouw S. hebben ten
slotte hun geld terug gekregenNa
een heleboel moeite is het ze gelukt
binnen een week ergens anders
naar toe op vakantie te gaan. Een
reis die overigens wel 1600 gulden
duurder was.
Over booked"
Wat heeft de Zuid-Europa-stichting
erover te zeggen? ,J)e avond voor
het vertrek van de clienten S.,
nota bene na sluitingstijd van ons
kantoor, stuurde de hotelier een
telexbericht dat hij overbooked
was." En over hei regelen van een
lijnvlucht: „Wij namen onmid
dellijk weer contact op met het
buitenland, maakten lijndien
streserveringen en probeerden
tevens om bij een collega char-
terstoelen te vinden. Juist toen dit
laatste gelukt was belde de heer S.
ons op met de mededeling dat hij
liever helemaal niet op reis-
ging".
Over het merkwaardige aanbod
van de auto en over eventuele me
ningsverschillen tussen Wa-
gons-Lits en de Zuid-Europa-
Stichting wordt in de brief van de
touroperator met geen woord ge
rept. Hij zegt wel dat in zijn ogen
het probleem niet onder het hoofd
stuk Gekocht is gekocht"
thuishoort.
„Je ziet ze regelmatig geadverteerd,
van die gezellige ouderwetse ka
chels die speciaal voor aardgas
zijn gemaakt. Grootmoeders ge
zelligheid zonder grootmoeders
gesjouw met stoffige kolen zoge
zegd.
Een lezer had wel zin in zo'n kachel.
Hij kocht er voor duizend gulden
eentje van het fabrikaat Van
Gelder uit IJmuiden, via een ge
vestigde installateur in zijn
woonplaats. Dat laatste moet
meestal, maar Van Gelder had
het er nog eens extra streng in
zijn advertenties bij staan: „Le
vering via erkende handel".
Toen de lezer zijn ouderwetse ka
chel een half jaar had, begon het
ding te weigeren. Er was geluk
kig een heel jaar garantie op, dus
kon dat door de installateur gratis
verholpen worden.
Maar dat viel niet mee.
Elke keer als deze „erkende vak
handelaar" er met zijn vingers
aan was geweest, was er weer een
ander mankement. Eerst gaf de
kachel knallen. Toen de knallen
over waren, brandde hij uit
sluitend zeer hoog als een fakkel.
Daarna lekte er weer gas uit de
aansluitingen.
Ten einde raad wendde de lezer
zich rechtstreeks tot fabrikant
Van Gelder, nog altijd ruim
schoots binnen de garantietijd.
Tja, Van Gelder wilde de kachel
wel bekijken, maar dan kwamen
de vracht- en reparatiekosten
voor rekening van de klant. Die
legde zich daar in vredesnaam-
maar bij neer.
Op
dag kreeg hij zijn kachel
weer terug, met een rekening van
100 gulden erbij. Toen hii
brandde, bleek echter dat de
thermostaat het niet deed.
Weer naar Van Gelder opgebeld.
Uiteindelijk was men daar bereid
nog eens naar de kachel te kijken,
als de klant dan maar wel weer de
vrachtkosten 30,-) voor zijn
rekening nam.
Waarom
Maar nu werd onze lezer toch
kwaad. Waarom moest hij steeds
alle kosten betalen, ook als die
uitsluitend gemaakt werden
vanwege fouten van anderen?
Van Gelder bleef onvermurwbaar.
Ondanks hun mooie garantie
weigerden ze verder iets te doen.
Koopkracht probeerde voor de le
zer te bemiddelen. Maar Van
Gelder gaf geen streep toe. Nee
hoor, zeiden ze, foute reparaties
door de installateur zijn onze
schuld niet. Bewijs maar eens dat
er in het begin een fabrieksfout is
geweest. En wat die laatste repa
ratie door ons betreft, die willen
wij best nog eens nalopen, maar
de vrachtkosten zijn voor de-
klant. Punt uit.
Uiteindelijk slaagde de lezer er toch
nog in om zijn „vakhandelaar" zo
ver te krijgen dat hij zijn kachel
omruilde voor een nieuwe. Dat
was dus nog een bof.
Maar die 100 gulden was hij defini
tief kwijt aan Van Gelder, die
daar dus in feite helemaal niets
nuttigs voor had gedaan.
Onze lezer had wel een mooi garan
tiebewijs, waaruit zonneklaar
bleek dat Van Gelder hem moest
helpen, maar Van Gelder had
daar botweg lak aan."
