Blik in de weekbladen
De VVD mag
het zeggen
EISEVEERS
HP
deTijd
Een grote loods achter het gebouw van het Instituut voor
Zintuigfysiologie TNO in Soesterberg herbergt een
laatste redmiddel om menselijke fouten bij het besturen
van supergrote schepen te voorkomen.
Ontwerper en psycholoog dr. Willem A. Wagenaar toont de
kopie van een scheepsbrug: een simulator.
"Training van gezagvoerders met behulp van dit instru
ment is het laatste watje kan doen om menselijke fouten
tegen te gaan", zegt Wagenaar.
Waarom 85 procent van de rampen
dan juist ontstaat door dergelijke
fouten?
„Simpel. De mensen worden ge
dwongen te functioneren in een
onvolmaakt systeem. Niet de
mensen, maar het systeem, de
machine, moet drastisch wor
den aangepakt."
Ziedaar' de mening van een (zin-
tuig)specialist over de verhou
ding mens-machine.
Rampen zoals met de Amoco Cadiz
voor de kust van Bretagne zullen
voorlopig blijven gebeuren, zo
vernemen we uit zijn mond. Want
noch de kapitein noch de
stuurman is verantwoordelijk
voor het vermoorden van de na
tuur.
„Het zijn de omstandigheden. Ge
breken aan de tankers. Ik heb
eens gevaren op een tanker van
100.000 ton, waarvan de radio het
niet eens deed
Een getrouwe kopie van een
stuurhut van een tanker van
300.000 ton.
Wagenaar: „Alle instrumenten zijn
aanwezig. Op het ogenblik ge
bruiken we deze simulator uit
sluitend voor onderzoek".
De opstellingen van de instrumen
ten kan worden veranderd. Een
van de onderzoeken betreft de
anti-aanvaringsradar. In op
dracht van de Nederlandse Re
dersvereniging bekijkt men welk
systeem het meest geschikt is.
„Je moet de taak aan de mens aan
passen, niet andersom. Pas dan
zal het percentage ongelukken
drastisch afnemen", aldus dr.
Wagenaar.
Hij ziet het varen onder „goedkope
vlag" (Liberiaans, Panamees) als
een van de grootste fouten in het
systeem.
„Het is onzin als je zegt dat alle Ita
liaanse kapiteins slecht zijn. Op
de Liberiaanse tankers stellen de
maatschappijen gewoon niet veel
eisen. Dat trekt onvolwaardige
krachten aan. Die nog eens moe
ten functioneren onder soms
abominabele omstandigheden.
Er zijn bemanningen die an
derhalf jaar aan boord blijven.
Dat schept sociale moeilijk
heden."
Wagenaar noemt het „aardige"
voorbeeld van de ramp met de
Torrey Canyon.
„De kapitein had ruzie met de
stuurman. Er rezen moeilijk
heden over een zekering, die er
telkens uitvloog. Op een gegeven
moment gebeurde dat weer. Al-
Dr. Willem Wagenaar op de scheepsbrug„onvolmaakt systeem"
thans, dat dacht de kapitein.
Toen wild? hij op handbesturing
overgaan, omdat de kust in zicht
kwam. Dat had al veel eerder
moeten gebeuren. Simpele facto
ren, die voorkomen hadden kun
nen worden, hebben die ramp
veroorzaakt".
De bestaande tankers zullen veelal
drastisch moeten worden verbe
terd. Wagenaar is van oordeel, dat
dubbele of zelfs driedubbele be
sturing, dubbele ketels en verfij
ning van apparatuur op de super
schepen de kansen op een
olieramp tot een minimum zullen
terugbrengen.
„Maar de oliemaatschappijen zijn
hiervoor als dc dood. Ze laten
hun onvoldoende uitgeruste
schepen liever onder de
goedkope vlag varen. Een
schandalige zaak, want het is in
feite een geldkwestie. En winsten
maken ze genoeg".
Een tweede simulator staat bij TNO
in Delft. Deze wordt gebruikt
voor de training van gezagvoer
ders, eerste stuurlui en loodsen.
Sinds april 1970 heben liefst 1600
mensen van verschillende natio
naliteiten een cursus van een-
week gevolgd.
„Ze zijn allemaal erg enthousiast",
aldus de heer Jasperse van
TNO-Delft „De mensen zijn al
lemaal onervaren en krijgen zo
een idee wat hun te wachten
staat. Nee, een echt verschil in de
kwaliteiten van de mensen heb ik
niet kunnen constateren".
Een andere manier om het varen te
„leren" is de toepassing van
schaalmodellen. Er staat er een in
Grenoble.
„Geen juiste manier", oordeelt dr.
Wagenaar. „Er zijn teveel pro
blemen met het tijdsbegrip. Tijd
kun je niet verkleinen. Er treden
allerlei snelheden en versnellin
gen op, die bij de ware grootte
nooit zouden voorkomen. De be
stuurbaarheid van een traag
schip als een supertanker op
schaal is niet representatief voor
de werkelijkheid.".
Bij het instituut in Soesterberg
wordt de buitenwereld op een
groot scherm geprojecteed. Ha
venmondingen, richtmiddelen
en boeien ziet men steeds onder
dezelfde hoek als in werkelijk
heid. Ook met externe invloeden
als wind en stroom wordt reke
ning gehouden.
Hoewel de opleiding van stuurlui
met behulp van de simulator niet
mag worden uitgevlakt, bena-
"Rooien en valen zijn donderstra-
len", hoorde je vroeger wel eens
zeggen als het ging om mensen
met fel rood haar. Dat vooroor
deel is nu wel zo goed als voorbij.
Je ziet niet zelden dat mensen
hun haar rood laten verven. Een
mevrouw uit Breda vond Am
sterdam een leuke stad, alleen op
de tramconducteurs had ze het
niet begrepen. Ze werd eens toe
gesproken dooreen van hen: "Zo,
omaatje, oo'k op stap? en waar wil
je heen?" "Ik ben uw oma niet",
had ze vinnig geantwoord, "en ik
wens niet met "je" aangesproken
te worden". Dit zijn simpele, on
schuldige uitingen van wat je
nauwelijks discriminatie kunt
AI iets anders wordt het
kinderen op school slecht mee
kunnen. Het voortdurend uitge
lachten worden kan een blijvend
minderwaardigheidsgevoel ver
oorzaken.
Discriminatie constateren we voor
de rechtbank en bij bijna elke
politieagent die elke verdachte
tutoyeert. Tussen rijk en arm
leeft de discriminatie nog zeer
duidelijk. Rijke mensen staan
erop en vinden het vanzelfsp
rekend dat ze een voorkeursbe-
Piet Wesseling
handeling genieten. Werkgevers
en nemers gaan nooit als gelijken
met elkander om. Eén keer
maakte ik een uitzondering mee
in Groningen bij de scheepswerf
van Bodewes. Ik vroeg naar de
directeur. Die stond met iemand
te praten. Ik kon niet zien wie de
directeur was. Niets wat hun ui
terlijk betreft wees erop. Dan zijn
er nog de vele categorieën als li
chamelijk gehandicapten, de
oude wat gebrekkige mensen, de
mensen die een bepaald beroep
uitoefenen enz.
Over zwarte mensen, kleurlingen,
Surinamers, Molukkers, gastar
beiders hoeven we het niet te
hebben. Dat zij nog zeer dikwijls
in allerlei omstandigheden ern
stig en grof gediscrimineerd
worden is te bekend. Dat vrou
wen zich terecht achtergesteld
achten kan ook nog steeds niet
genoeg gezegd worden.
Er zijn ook veel zieke
geschuwd worden om de aard
van hun ziekte. Dat heb ik nu zelf
ondervonden. Sinds enige tijd
lijd ik aan kanker. U leest het
goed. Vroeger was t.b.c. zo'n
ziekte waarom iemand die eraan
leed door iedereen gpmeden
werd. Maar die ziekte is over
wonnen. Al komt zij nog vrij veel
voor, men heeft er een afdoende
geneeswijze voor gevonden. Met
kanker is het niet zo. Men praat er
slechts fluisterend over en heeft
het over k. of over de "gevreesde
ziekte". Mijn chirurg gaf mij na
de operatie een briefje waarin de
beschrijving stond van wat hij
gedaan had. Hij had o. a. een "in
filtrerend groeiend adenocar-
cinoom" weggenomen. Dat was
duidelijk.
Daarmee ben ik dus een "gete
kende". Dooreen onvoorzichtige
manoeuvre van iemand was na de
operatie dat onheilspellende
woord doorgegeven en toen ging
het in mijn niet zo beperkte kring
van "vrienden" als een lopend
vuur. Wie kanker heeft is uit de
boot gevallen, ligt langs de weg, is
uitgeteld, je hoeft er geen reke
ning meer mee te houden.
Iemand had me gezegd: nou moet
je opletten: een heel stel mensen
haken nu af, je wordt a. h. w. van
hun lijst geschrapt, je zult niks
meer van hen horen. Dat blijkt
nog waar te zijn ook. Wolffers
heeft er wekenlang in De Volks
krant over geschreven. Vooral in
zijn laatste stukje beschreef hij
deze dingen. Maar ik vrees dat die
mensen alleen al vanwege de titel
geen artikel van die serie gelezen
hebben. T. b. c. is besmettelijk.
Eén kind heeft het en kan een
klas besmetten. Kanker is niet
besmettelijk. En tóch die
vreemde reactie; niet meer aan
huis komen, geen brieven meer
Het is niet om medelijden op te
wekken, dat ik dit schrijf. Ik lijd
er absoluut niet onder. Het is al
leen boeiend om zo totaal ver
schillende reacties van mensen
waar te nemen en persoonlijk te
ervaren. Eigenlijk was het niet
nieuw voor me. Ik heb eens een
jonge vrouw bijgestaan toen ze
stierf. Haar man dorst niet in de
drukt Wagenaar nog eens zijn
mening: de taak moet aan de
mens worden aangepast, de in
formatie-uitwisseling en taak
verdeling tussen mens en ma
chine moet worden verbeterd
evenals bijvoorbeeld havenmon
dingen en gevarengrenzen (onder
welke omstandigheden kan een
manoeuvre nog worden uitge
voerd), moeten worden vast
gesteld.
De Amoco Cadiz: „Een school
voorbeeld van hoe het fout kan
gaan. Neem dat onderhandelen
over de berging. Ze zijn er veel te
laat mee begonnen. Dubbeltjes
mentaliteit. En teveel concurren
tie. Een haven als die van Rot
terdam kan moeilijk besluiten
slechte schepen te weren. Dan la
chen ze je in Le Havre en Ham
burg uit.
Er moet een overkoepelend orgaan
komen dat beslissingen kan ne
men. Het is toch bijvoorbeeld
belachelijk, dat een te vol geladen
tanker bij Kaap Hoorn
tienduizenden liters olie loost als
het fout dreigt te lopen? Het is
ook de mentaliteit van de maat
schappijen: de volgende keer
gaat het misschien wel goed en
dat betekent winst.
kamer maar bleef op de gang op
en neer lopen. Met mijn hand op
haar voorhoofd stierf ze. De angst
voor de dood zit heel diep in de
mens. Hij wil niet met de dood
geconfronteerd worden. Hij weet
er gëen raad mee. Iemand die ge
tekend is door een besmettelijke
ziekte wordt daarom vermeden.
Eigenlijk gediscrimineerd. Tot
slot iets anders.
In de brede gang van het Leids
Stadhuis kwam sinds jaar en dag
een man zo van 9 tot 10 uur 's
morgens rustig zijn krantje lezen.
Er stonden in die gang banken en
er is een koffie-automaat aange
bracht. Nou. die man maakte
daar gebruik van. dronk zijn kof
fie en las rustig zijn krant.
Maar....hij verspreidde een vies
luchtje. Daar hadden andere
mensen als ze naast hem gingen
zitten hinder van. En op een dag
werd de man vriendelijk maar
beslist te verstaan gegeven, dat
hij daar maar niet meer moest
gaan zitten. Weggestuurd dus.
Om zijn luchtje. Nu zoekt die man
waarschijnlijk ergens anders een
rustig plekje. Alleen zal hij zijn
goedkope koffie moeten missen.
Stelt u zich eens voor dat we deze
dwaze discriminatie overal zou
den toepassen?. Het openbaai'
vervoer kon wel opgeheven wor
den en de supermarkten en de
bioscopen ook en misschien
moesten de kerken zelfs wel
dicht.
De uitslag van de provinciale sta
tenverkiezingen zou spannend
worden Maurice de Hond had
het voorspeld in Vara's Rooie
Haan. Hij heeft meer gelijk ge
kregen dan hij mogelijk had ver
wacht. De nek-aan-nek-race tus
sen CDA en PvdA werd in het
voordeel van het CDA beslist,
waarbij de lagere opkomst in
vergelijking tot de Kamer-ver
kiezingen van 1977 een grote, zo
niet beslissende rol heeft ge
speeld. De PvdA wist zich goed te
handhaven, maar het CDA won,
de WD verloor en de beweging
weg van de kleine partijen bleef
overeind.
Het verrassende was de grootte van
de winst van het CDA. Omgere
kend naar landelijke verkiezin
gen zou het CDA vijf zetels heb
ben gewonnen. Nu is daar wat af
te dingen in verband met aard en
opkomst van de provinciale ver
kiezingen, maar opmerkelijk
blijft deze winst niettemin.
Over het heen en weer-verkeer tus
sen de partijen kan ik op dit
ogenblik nog geen gedetailleerd
inzicht verkrijgen, maar op basis
van door de tv geprojecteerde ge
gevens van Intomart is wel
duidelijk dat een groot deel van
de CDA-winst toegeschreven
moet worden aan overlopers van
de WD. Voeg daarbij het verlies
van DS'70 en de Boerenpartij,
dan is duidelijk, dat de winst van
het CDA overwegend van rechts
komt. De geconsolideerde positie
van de PvdA moet vooral toege
schreven worden aan de trouw
van met name jonge kiezers, een
groep die het CDA niet zeer ge
negen is.
Rekening houdend met de lagere
opkomst bij deze verkiezingen is
het beeld niet zo verschillend van
dat van de Tweede Kamer-ver
kiezingen van vorig jaar. De WD
verloor toen ook een groter deel
van haar kiezers aan het CDA,
dan andersom. Het CDA moest
het niet van de jonge kiezers en
van de niet-stemmers hebben,
maar van de partijtrouw van de
eigen kiezers en van de overlo
pers van rechtse kleine partijen.
De PvdA won door de nieuwe
kiezers, die zij grotendeels heeft
weten vast te houden, en door de
kleine linkse partijen.
Als de tendens van de laatste jaren
zou zijn doorgezet dan lag het in
de verwachting, dat het CDA
verloren zou hebben. De decon
fessionalisering was immers
goed voor een voortdurend ver
lies van de drie grote confessio
nele partijen: Met deze verkiezin
gen Lijkt hierin een kentering te
komen. Wanneer er sprake van
een nieuwe tendens zou zijn - wat
op basis van eén verkiezingsuit
slag moeilijk is aan te geven - dan
kan dat twee oorzaken hebben.
Of het proces van deconfessiona
lisering heeft halt gehouden óf in
de beeldvorming van de kiezers
heeft het CDA een andere plaats
ingenomen, waardoor het ook
voor niet confessionele kiezers
een aantrekkelijkheid heeft ge
kregen. Nu geven noch de cijfers
met betrekking tot het kerkelijk
betrokken voelen, noch die ten
aanzien van de eng kerkelijke
houding aanleiding te veronder
stellen, dat het confessionalisme
aan een herleving toe is.
Het lijkt realistischer te veronder
stellen, dat het CDA ondanks
AaTifjes en zijn min of meer chris
ten-radicale medestanders in de
ogen van de kiezers een gewone
behoudende middenpartij is, die
men naar goeddunken kan in
ruilen voor een eveneens als be
houdend bekend staande WD.
Met name de voormalige ARP-
sectie van het CDA mag dan wel
de illusie hebben deel uit te ma
ken van een evangelische voor
hoedepartij bij de kiezers komt
deze partij waarschijnlijk anders
over en terecht!! Wat ook het
CDA mag inspireren, het chris
tendom speelt een veel geringere
rol dan pure machtsoverwegin
gen. Dit was het kenmerk van de
KVP, clie blijkens een rapport
van 1965 de confessionele grond
slag alleen om pragmatische re
denen handhaafde, dit is de
grondslag van het CDA, waar aan
alle uit de ARP afkomstige ka
merleden niets kunnen verande-
Indien deze ontwikkeling zich
voortzet, plaatst zy de WrD voor
een interessant keuzeprobleem.
Tot op heden heefl de wens om
van een regering deel uit te ma
ken deze partij gedwongen zich
roomser op te stellen dan de paus.
De partij heeft zich van een
hautaine CDA van alles laten
welgevallen: geen uitbreiding
van de UCN te Almelo, geen
neutronengranaat voor de NAVO
als het aan Nederland ligt, een
vasthouden aan de koppeling van
de sociale uitkeringen aan het
netto-minimum-loon. kortom
een voortzetting van het kabinet
Den Uyl, waar men puin
geboden achtte.
Het resultaat van dit alles is voorlo
pig alleen maar negatief. Te
weinig invloed op het beleid en
kiezersverlies op de koop toe.
Hiermee staat de WD voor de
keuze van ofwel volharden in de
huidige koers ofwel de steven
wenden. In het eerste geval kan
men rekenen op voortduring van
deelneming aan de legering met
het risico van zoveel verlies bij de
volgende verkiezingen, dat men
toch niet meer aantrekkelijk is als
regeringspartner. In het tweede
geval kan men proberen het CDA
naar rechts te manoevreren, ook
een onzekere operatie, maar een
die mogelijk op langere termijn
winst oplevert en een coalitie met
de PvdA.
Aan de rechterkant heeft de WD
mogelijk niets meer te winnen.
Het CDA moet het ook niet van
links maar van rechts hebben en
is daarmee concurrent nummer 1
van de WD. Daardoor moet de
WD waarschijnlijk steeds meer
kiezen voor de eigen groei of sa
men blijven gaan met het CDA.
Als het verbond met het CDA nu
een liefdespact zou zijn, zou men
daar vrede mee kunnen hebben.
Op z'n best is het echter een ver
standshuwelijk, waarbij de WD
de inleverende partij is. Op den
duur zijn de vooruitzichten voor
de WD niet aantrekkelijk.
Evenals de PvdA is zij gevangene
van de dubbele bodem van de
confessionele politiek. Reden
genoeg om het roer om te gooien
en na een interne herbezinning te
komen tot een andere politieke
opstelling, waardoor coalitiever
houdingen zoals die elders in
Europa al aanwezig zijn - Duits
land, Groot Britannic - op den
duur hier ook mogelijk blijken.
Voor de PvdA kunnen deze verkie
zingen betekenen, dat zij moet
ophouden te polariseren naar de
WD, omdat dit noch inhoudelijk
noch electoraal verder interes
sant is. Er zijn dan twee alter
natieven: een links meerder
heidskabinet. zoals dat gereali
seerd is in sommige provincies en
gemeente of een coalitie met de
WD. Wat betreft consistentie
van beleid zou de eerste moge
lijkheid de voorkeur verdienen.
Het is echter de vraag of een der
gelijke combinatie in de Neder
landse verhoudingen op korte of
lange termijn een stabiele rege
ring zal opleveren, die de grote
problemen, waarvoor we staan,
kan oplossen.
Mocht dit niet mogelijk' zijn dan
blijft er dc keuzemogelijkheid
tussen twee rechtse coalitiepart
ners. Een WD. die naar links op
schuift en het CDA uit het cen
trum weet te verdrijven, is een in
teressante coalitiepartner voor de
PvdA. Voor het zover is. zal er
echter heel wat in de WD-op-
stelling moeten veranderen met
name op het terrein van de inte
resse voor de minst bevoorrech
ten in de eigen samenleving
Maar in de vorige eeuw heeft een
dergelijke ontwikkeling binnen
de liberale beweging zich eerder
vertoond, uitlopend op de Vrij
zinnig Democratische Partij Wie
weet wat er in de zeventigerjaren
van deze eeuw nog mogelijk is!!
MAGAZINE
De opmerkingen van Piet Steen
kamp, de voorzitter van het CDA,
zijn op het ogenblik erg "in".
Mocht hij enkele weken geleden
in Vrij Nederland verklaren dat
het geweten van de katholieken
niet zo goed ontwikkeld is, in El-
seviers Magazine mag hij deze
week nog wat najuichen over het
CDA-succes bij de afgelopen Sta
tenverkiezingen.
Volgens Steenkamp is het geheim
van het CDA in vier trefwoorden
te vangen: oecumene, mentali
teit, program en Dries. Over de
laatste zegt Steenkamp:
Een eerlijke, toegewijde en dappere
man die de uitdaging aandurft,
niet wegloopt voor verantwoor
delijkheden en beslissingen durft
nemen. Bij de keus tussen dap
pere Dries en sluwe Joop kiezen
onze mensen,met alle respect voor
Joop, toch voor Dries".
En over Aantjes weet Steenkamp te
melden:
"Er is geen sprake van dat Aantjes
van de WD als regeringspartner
af zou willen. Wij hebben voor
vier jaar een afspraak gemaakt
met de VVD. niet meer, ook niet
minder. Dat geldt voor Willem
Aantjes ook. Ik heb daar heel wat
keren met hem over gesproken".
Verder meldt EM dat er een gewel
dige chaos zou ontstaan als
230.000 ton ruwe olie, de inhoud
van de onlangs op de Bretonse
kust stukgeslagen mammoet
tanker Amoco Cadiz, zich over de
Nederlandse kust zou versprei
den.
Nederland beschikt niet over een
rampenplan terwijl het meren
deel van de kustprovincies en
kustgemee'nten in geval van nood
niet weten over welke hulp
middelen ze kunnen beschikken
om een dergelijke ramp aan te
pakken.
Lou de Jong komt weer aan het
woord over zijn deel acht van Het
Koninkrijk der Nederlanden in
dc Tweede Wereldoorlog terwijl
ook de troebelen in het Midden
oosten in EM niet onbesproken
blijven.
L/n
VRIJ NEDERLAND
In VN een portret van minister Wil
Albeda van sociale zaken die on
der meer wordt getypeerd als "de
vleesgeworden harmonie" en
"het wandelend compromis".
Vorig jaar september al toen de
buitenwereld nog dacht aan een
coalitie van PvdA. CDA en D'66,
zou Albeda door Van Agt gepolst
zyn voor een eventueel minister
schap waarop Albeda had laten
weten beschikbaar te zijn voor.
elk kabinet waaraan het CDA zou
deelnemen.
Volgens VN heeft Albeda, alvorens
minister te worden, zich verze
kerd van de steun van het Chris
telijk Nationaal Vakverbond
middels een langdurig gesprek
met Jan Lanser, de CNV-voorzit-
ter.
Janheeft hij gezegd, als je niet van
harte vindt dat ik het moet doen,
als je ook maar de geringste
twijfel hebt, vertel het me, ik zal
weigeren. Lanser ging van harte
akkoord met Albeda's minister
schap. Lanser heeft in feite het
kabinet-Van Agt mogelijk ge
maakt.
De Statenverkiezingen komen in
VN uiteraard ook aan bod mid
dels becijferingen van Hans
Smits die de progressieven een
riem onder hel hart steekt met de
constatering dat de aanhang van
de linkse partijen in de afgelopen
acht jaar aantoonbaar is gegroeid.
Columnist Jan Eter maakt zich
boos:
Ik huilde omdat ik in een land leef
waar men vastberaden een ont
wikkeling begint waar Italië der
tig jaar geleden aan begoneen
regering van profiteurs en zwen
delaars. oftewel christenen en
conservatieven met aan het hoofd
een pias.
In het kleurenkatern een terugblik
op de woelige zestiger jaren.
De aflopende Nederlandse textie
lindustrie in Twente vormt het
onderwerp van een uitgebreide
reportage. Van de glorie van dc
negentiende eeuw met rokende
schoorstenen en steden opge
trokken rond de fabriek rest niets
meer dan plaatsen vol toekom
stige werklozen. Een onderne
mingsraadlid van een textiel
bedrijf merkt wat mistroostig op:
Twente is ergens een rampgcbica
maar wordt niet zo beschouwd.
Het ligt aan deze kant van de
IJssel en daar is de wereld dicht
geplakt met krantenpapier. In
Limburg hadden ze de mijnen en
daar kwam de steenkool van
daan, dat wisten ze nog in Den
Haag. In Groningen isMeisen die
kennen ze ook behoorlijk goed.
Maar hier hebben we lang onszelf
kunnen redden, dan lopen ze niet
hard.
In de eerste aflevering van een
driedelige serie over Het Film
bedrijf wordt de rol en de plaats
van de producenten belicht.
Het vak van filmproducent lijfyt een
van de meest onzekere banen te
wordende faillissementen hopen
zich op nu de laatste jaren steeds
minder mensen naar de bios
gaan.
Alleen in Amerika gaat het momen
teel goed met de filmindustrie.
In HP voorts het tweede deel van
een uitvoerig interview met po
pidool Bob Dylan die aardige
dingen zegt over president
Jimmy Carter van Amerika.
Oud-staatssecretaris Marcel van
Dam is gaan grasduinen in de cij
fers van de Statenverkiezingen.
Wat gebeurde er op 29 maart tus-
De doelstellingen en bezigheden
van de werkgroep Nieuwe Le
vensstijl van de Raad van Kerken
komen uitgebreid aan bod. Maar
ook de kritiek op dc werkgroep.
Twee theologie-studenten. die
een doctoraalscriptie sociale
ethiek over de Nieuwe Levens
stijl hebben voltooid, komen tot
de conclusie dat Nieuwe Levens
stijl zich dient te ontwikkelen tot
een duidelijk antikapitalistische
beweging en moet breken met de
opvatting dat alle ellende in onze
wereld is terug te voeren tot onze
morele slechtheid en onze ver
keerde instelling.
"Een kerk die terugschrikt voor
polarisatie tl een laffe kerk" en
"De actie bloedt dood ah zij geen
nieuwe inspiratie vindt in een
antikapitalistische visie".
Zoals alle weekbladen blikt ook de
Tijd terug op de Statenverkiezin
gen en concludeert dal dl
torale basis van Van Agt solider is
dan zfjn tegenstanders willen
aanvaarden.
In de extra boekenbijlage is een in
terview opgenomen met de
schrijver Hugo Raes die vroeger
bekend stond als een drinkebroer
maar tegenwoordig een bezadigd
ambtenaren bestaan leidt.
Hugo Raes: "Het is een zielig be
staan hoor, dat van schrijver".
