Van Egmond: 'Volgend seizoen zijn we kampioen'
Leiden Lions veegt
(ijs)vloer aan met
SIJC Utrecht: 13-2
ZATERDAG !8 FEBRUARI 1978
PAGINA 11
NOORDWIJK - Ze kennen hem in
Noordwijk ais de snelle jongen
met de vlotte babbel en toegege
ven, zijn verschijning doet het be
ter in de wat protserig aandoende
lounge van het gemoderniseerde
badhotel Noordzee dan in de als
beduidend rondborstiger aan
gemerkte lokale kroeg 't Stippie.
Daar wordt hij weliswaar en
thousiast begroet, maar colbert,
kapsel en conversatie contraste
ren toch dermate met de omge
ving, dat hij het na een half uurtje
voor gezien houdt en met een
smoes het halfduistere perceel
verlaat.
Aanzienlijk langer hield hij het uit
in het, consumptie-technisch,
veel prijziger strand-etablisse-
ment waar de atmosfeer bepaald
wordt door pluche, leer en mar
meren waar je de zee dan wel niet
kan horen ruisen, maar waarvan
je weet, dat deze toch wel erg
dichtbij moet zijn. Een ideale uit
spanning om ongestoord zaken te
kunnen doen, mede omdat de
gedistingeerde kelner slechts om
het halve uur geruisloos zijn op
wachting maakt. Een tempo, dat
het niet haalt bij de stroom van
informatie die Frans van Eg-
mond kwijt wil als hij zijn favo
riete stokpaardje van dit moment
berijdt: de basketbalvereniging
Parker Leiden. In het dagelijks
leven werkzaam als public rela
tions adviseur doorspekt de 30-
jarige zakenman zijn zinnen met
allerhande technisch termen;
jargon rechtstreeks betrokken
van het vak van de toekomst en
daarom meestal weinig met de
Nederlandse taal van doen heb
bende. Het hoort bij hem, hij is
niet iemand die, als hij thuiskomt
van zijn werk, met zijn blazer ook
zijn woordgebruik „ontmantelt"
ook al gaat het over een vrij-
etijds-THEMA ALS SPORT.
Bovendien maakt hij duidelijk de
managers-functie bij Leiden niet
uitsluitend als een verzetje te
zien, maar als een verlengstuk
van zijn job. Vandaar.
Over zijn bemoeienis met de bas
ketbalclub, over de vereniging en
over de toekomst heeft hij wel het
een en ander te vertellen. Zoveel
zelfs dat Frans, als hij aan het
eind van zijn Latijn gekomen nog
een rustig de consequenties
overziet, vrolijk grapt dat dit toch
minstens een halve pagina kopij
moet opleveren. Al wil hij met
wat minder ook wel genoegen
Dit wordt het dus.
uitstekend georganiseerde ver
eniging waar binnen iedereen
zijn taak heeft. Een grote mate
van eigen inbreng en eigen ver
antwoordelijkheid. Blom bij
voorbeeld is belast met de tech
nische leiding. Niemand mag
zich daar verder mee bemoeien,
hy maakt uit wat er gebeurt. Ik
onderhandel met spelers. Mijn
zaak, daar blijft verder iedereen
buiten. Werkt het meest econo
misch, nooit geen gezeur of el-
Stroomversnelling
„Ik ben er min of meer ingerold.
Vroeger kwam ik wel eens bij BS
Leiden kijken en raakte, pratend
op een zelfde golflengte, in ge
sprek met Ton Menken. Van het
een kwam het ander, plotseling
was ik allerlei zaakjes aan het re
gelen, het bekende stroomver-
snellings-effect. Een echte func
tie bekleed ik pas sinds dit jaar. Ik
heb het contact met de huidige
sponsor gelegd en de onderhan
delingen geleid. Was van toen af
manager, de katalysator tussen
club en sponsor. Leiden is een
lenlange discussies. Iedereen is
direct aanspreekbaar. Vanwege
die goede interne organisatie
ging de sponsor met ons in zee.
Andere gegadigden zoals Den
Bosch en Rotterdam misten
daardoor de boot".
Sponsor
„Je hebt drie soorten sponsors:
malafide, minder slechte en bo
nafide. De eerste categorie is er
uitsluitend op uit om via de club
in korte tijd zoveel mogelijk geld
te verdienen. Als die opzet ge
slaagd is kan de vereniging let
terlijk en figuurlijk verder bar
sten. De minder slechte sponsor
gaat het uitsluitend om naamre-
clame, met de club heeft hij ver
der weinig uit te staan. Wel sluit
hij een contract voor een be
paalde termijn af, zodat een con
tinuïteit continuiteit gewaar
borgd is. De betere geldschieter
is geïnteresseerd in het wel en
wee van zijn vereniging en sluit
ook een contract af op langere
termijn. Wij bij Leiden hebben,
dacht ik, de meest ideale sponsor
gekregen die we ons konden
wensen. Heus geen „liefde
werk-oudpapier", maar toch zeer
betrokken bij het gebeuren.
Naamreclame interesseert ze niet
zo, ze willen bovenal af van het
wat oubollige image van hun
produkt dat nogaleens geasso
cieerd wordt met drie-delige kos
tuums. Via een dynamische sport
als het basketbal willen ze de
jeugd bereiken. De samen
werking verloopt uitstekend en
ik verwacht dan ook, dat na het
aflopen van ons drie-jarige con
tract de verbintenis met twee jaar
verlengd zal worden".
Wens
„Tegenover die, pakweg drie ton
per jaar, moeten wij natuurlijk
wel het een en ander stellen. De
wens van de sponsor is om dit
seizoen de play-offs (laatste vier)
te halen. Of dat lukt? Blom zegt
van wel, dus geloof ik dat. Vol
gend jaar moeten we kampioen
worden. Ja, dat is de uitdruk
kelijke wens van de sponsor.
Kost nog meer geld heb ik ge
zegd, want met dit team red je het
niet. Geen probleem, dat geld
komt er. Onderhandelingen met
Frans
bepaalde spelers zijn al geopend.
Dat is misschien tegen de eti
quette, maar ik heb geen zin om
straks achter het net te vissen.
Woudstra en Hagens staan op het
lijstje,maar er zijn er meer. Of
Collins en Bartolome blijven
weet ik nog niet. Amerikanen pas
je als laatste in. Die zyn tegen
woordig in alle soorten en maten
te krijgen, dus dat is geen pro
bleem. Plaat en Bruinsma hou
den we zeker. Nederlandse-
Amerikanen zijn onvervangbaar.
Akerboom? Dieisteduur. Kostje
een ton. Ik heb hem vorig jaar de
helft geboden. Liep-ie lachend
weg. Nee, Ruud Harrewijn en
Dan Cramer komen zeker niet
naar Leiden. Deze heren zijn dit
jaar ook benaderd, maar schroef
den. toen ze de naam Parker
hoorden, de vraagprijs tot onbe
schofte hoogte op. Nu praat ik
met eventuele gegadigden toch
maar drie minuten over geld.
maar in het geval Harrewijn ben
ik zonder wat te zeggen weggelo
pen. Van die praktijken ben ik
niet gediend. Enfin, later kwam
hij met hangende pootjes terug.
Hij stond met de tranen in zijn
ogen op de stoep, wilde desnoods
dit jaar voor niets spelen. Sorry,
maar dan hoeft het van mij niet
Publiek
„Er schijnen geruchten te circule
ren, dat onze supporters zich
ronduit aggressief gedragen. Ik
snap niet waar die fabeltjes van
daan komen. Natuurlijk, ze zijn
enthousiast, maar van rellen of
wandaden heb ik nog nooit wat
gemerkt. Krijgen ze ook echt de
kans niet voor. Ik hou helemaal
niet van vechten, maar als er zo
nodig geslagen moet worden
staat Frans wel vooraan. Eén keer
heb ik wat moeilijkheden gehad
met een Groningse supporter, die
met een mes rondliep. Het vel van
zyn neus zit nu nog aan de muur
van de hal".
Accommodatie
„Ik heb misschien nog wel een aar
dig primeurtje. Gisteren zyn wij
samen met Menken en nog wat
belanghebbenden bij wethouder
Tesselaar geweest met plannen
voor een nieuwe hal. In principe
stond hij er positief tegenover,
wil hij best als een soort stu
wende kracht gaan fungeren.
Nog niets is definitief, maar mijns
inziens is een dergelijk project
door een aantal particulieren te
financieren, uiteraard wanneer
de gemeente zijn medewerking
verleend. We gaan in ieder geval
onderzoeken wat de mogelijk
heden zijn. De kans bestaat
trouwens, dat het aantal zitplaat
sen in de Vijf Meihal vergroot zal
worden. We zijn daarvoor bij de
Sportstichting geweest. Direc
teur Philipsen stelde, dat de vaste
lasten door die extra-tribune met
7000 gulden per jaar zouden
stijgen en dat hij dat bedrag dan
op ons zou moeten verhalen.
„Top", zei ik, want met die extra
400 plaatsen vangen wij natuur
lijk beduidend meer recette dan
nu het geval is. Verdwijnen uit
Leiden? Ik zie het niet zitten. De
club hoort bij deze stad zoals
eh..." Noordwyk by de zee?
AD VAN KAAM
KATWIJK - Hij begrijpt zelf niet waar bij vlagen die hevige emotionaliteit
toch vandaan komt. Hoe krachtig Leo Pluimgraaf!'(34 jaar nu „dus ik zou
zo langzamerhand toch wel oud en wijs genoeg moeten zijn") zichzelf voor
een voetbalduel ook toespreekt; hij slaagt er slechts zelden in zijn eigen
vermanende woorden een hele wedstrijd lang te onthouden. „Hou je
smoel nou eens Pluim", bijt de rustige Leo, zoals die als middenstander
door het dagelijkse Katwijkse leven wandelt, de voetballer herhaaldelijk
toe. „Bek dicht, anders kom je weer in moelijkheden".
Gehoor vindt hij echter maar spo
radisch bij zijn andere ik; die hij
maar moeilijk kan doorgronden.
Eenmaal op het veld. aan de bal
en tussen de spelers verandert de
weloverwogen handelende
slijter, die ondanks moordende
concurrentie van een cash and
carry het hoold redelijk boven
„water" kan houden, in een per
soon die incidenteel uiterst onbe
zonnen te werk gaat. Die in
springt op elke onrechtvaardig
heid, gericht tegen hem, of één
van zijn ploeggenoten. „Ik weet
niet hoe het komt, maar in het
veld kan ik mijn mond eenvoudig
niet houden. Ik moet praten en
schreeuwen en als ik dan ook nog
van die opvliegingen krijg, is het
helemaal gebeurd", zegt hij zelf
In zijn achttien jaar lange voetbal
carrière. die zich voornamelijk
voltrok bij Quick Boys. met korte
uitstapjes naar de jeugd van
ADO, het eerste team van
Oegstgeest en tegenwoordig
Rijnsburgse Boys, heeft hem dat
een reeks schorsingen gekost.
Niet voor vijf jaar, zoals eerder
deze week foutief werd gemeld,
maar bij elkaar toch van aan
zienlijke lengte, zeker nu daaraan
vorige week een straf voor drie
jaar is toegevoegd, hem opgelegd
door de strafcommissie van de
KNVB, afdeling Leiden. Het lijkt
het einde van zijn carrière. „Want
dit kun je beschouwen als le
venslang", Stelt Pluimgraaff, „als
die schorsing voorbij is, ben ik 37
en dan kan ik het verder wel ver
geten. Dag hobby".
Eigen schuld
„Eigen schuld", zo wil hij in eerste
instantie wel bekennen, maar dat
betekent niet dat Pluimgraaff het
erbij zal laten zitten. „Ik ga eerst
in hoger beroep en als dat niets
oplevert, zal ik tot de hoogste in
stanties gaan om die straf onge
daan te maken", meldt hij strijd
lustig. „Het is toch pure waanzin
dat iets watje in de zaal hebt mis
daan ook consequenties heeft
voor het veldvoetbal9 Dat ik voor
het zaalvoetbal geschorst ben, is
tot daaraan toe. Dat interesseert
me minder, al blijft het een giller
dat het voor drie jaar is. Maar dat
ik ook voor die tijd voor de veld-
competitie ben geschorst, dat
vind ik erg. Dat pik ik niet, dat zal
ik hoe dan ook ongedaan maken.
Al moet ik daarvoor naar de bur
gerrechter".
Aanleiding tot de zware straf voor
Pluimgraaff, die inmiddels con
tact heeft opgenomen met een
Katwijkse advocaat („voor het
geval dat..."); Karei Jansen van
de VVCS („misschien kan die iets
voor me doen") en de KNVB in
Zeist, was een voorval tijdens een
zaalvoetbalduel op 9 januari in
sporthal Cleijn Duyn.
Pluimgraaff verdedigde tijdens
dat treffen het doel van Civieleo,
maar had zijn positie onder de
palen verlaten nadat zijn ploeg op
achterstand was gezet, teneinde
als „vliegende keep" de aan-
valskracht te vergroten. Bij een
passeeractie maakte hij op een
gegeven moment kennis met de
gebalde hand van zijn tegenstan
der, die zijn vuist vlak naast de
neus van Pluimgraaff parkeerde.
..De killer", zoals hij als spits van
Quick Boys wel werd genoemd,
sloeg onmiddellijk toe. „Ik
draaide me om en gaf hem een
stomp in zijn maag. Niet eens zo
hard. maar hij viel achterover en
ik mocht het veld verlaten van de
scheidsrechter. Nou had ik me
voor die tijd a". vreselijk aan die
man lopen ergeren, dus pikte ik
dat niet. Gevolg was dat ik voor
de hele wedstrijd werd weg
gestuurd. „Als dat moet, sla ik je
in elkaar", heb ik toen gezegd.
Zover is het niet gekomen. Ik heb
de man alleen even beetgepakt en
vervolgens heb ik de zaal verla
ten"
Een lezing die tijdens "de mon
delinge behandeling van de zaak
werd bestreden, hetgeen ertoe
leidde dat Pluimgraaff een dag la
ter een brief vond, waarin hem
zijn schorsing werd gemeld. De
tekst van het schrijven van de af
deling luidde dat de sanctie was
opgelegd „wegens het schoppen
van de scheidsrechter, het be
dreigen van de scheidsrechter
alsmede het slaan van een tegen
stander"
„Maar dat eerste is beslist niet
waar", volhardt Pluimgraaff, die
de brief „wel zes keer" moest
overlezen voor de hoogte van de
straf tot hem doordrong. „Drie
jaar... Ik schrok me te pletter.
Drie weken, ja daar had ik op ge
rekend, maar drie jaar... Dat is
toch te gek".
Los
„Te gek" misschien wel. gedeelte
lijk verklaarbaar ook. Niet alleen
is Leiden een van de strengst
straffende afdelingen van Ne
derland (hetgeen ook LDWS-
doelman Frans Stouten pas nog
moest ondervinden), bij de bepa
ling van de strafmaat zal even
eens rekening zijn gehouden met
het bepaald niet smetteloze
voetbalverleden van
Pluimgraaff. Zo rustig als die
Katwijker zijn weg zoekt door het
dagelijks leven; zo impulsief
reageert hij als hij bal en gras on
der de noppen voelt. Dan lijkt
voor hem het sein in bepaalde ge
vallen op „groen" gesprongen,,
gooit hij bij alles wat indruist te
gen zijn rechtvaardigheidsgevoel
de remmen van zijn zelfbeheer
sing los. Hij: „Vaak gebruik ik
dan alleen mijn mond, maar soms
zitten ook mijn handen weieens
los".
Gehinderd in zijn carrière heeft
hem dat niet, zegt hij. Hij ging
tenslotte niet weg bij ADO omdat
hij Joop Vervoort eenmaal „een
stoot" had gegeven, maar omdat
ik het voetballen bij een zater
dagsclub ook wel best vond. Ver
der dan het Nederlands zater
dagmiddagelftal. waarin ik een
jaar of vijf heb gespeeld, reikte
mijn ambitie niet". En bij zijn
oude club Quick Boys, waar hij
nadien de polulariteit benaderde
van Arie v.d. Oever, vertrok hij na
vele jaren ook al niet omdat hij
een Spakenburger een klap had
gegeven, wat hem op zeven
maanden kwam te staan. Zelfs
haalde de toenmalige trainer
Halkes de spits na zijn terugkeer
uit Oegstgeest („daar was ik een
jaar heengegaan na onenigheid
met het bestuur") uit het vierde
elftal terug om Quick Boys de
toen net ingestelde eerste klasse
in te loodsen.
Schop
In opspraak bracht zijn impulsivi
teit hem bij tijd en wijle echter
wel. De eigenzinnige voetballer
zou in die periode bijvoorbeeld
nog twee keer voor opschudding
zorgen op Nieuw Zuid. Met hem
typerende acties. Eén keer liep
hij zomaar van het veld nadat hij
(„tegen Zwart Wit geloof ik") een
door hem verzorgde voorsprong
teniet zag gedaan door een fout
van de defensie; op een ander
tijdstip schoot hij de belaagde
Quick Boys-grensrechter te hulp
en diende Zwerver-trainer V.d.
Leo Pluimgraaflinks als voetholte
niet waarom ik op het veld zo reaget
Bosch een schop tegen zijn enkel
toe. En pas nog bewees hij dat hij
zelfs als reserve niet „veilig" is.
Hoewel hij het duel Amstelvee-
n-Rijnsburgse Boys vanaf de
kant bekeek, hield hij er toch een
schorsing van drie weken aan
over. „Omdat ik de scheids
rechter weer eens een grote bek
gaf.
Op de momenten dat de bezinning
kwam, wist hij dan zelf niet meer
hoe hij daartoe had kunnen ko
men. Ook nu nog komt hij met
zijn verklaring niet verder dan
„In het veld leef ik me helemaal
uit. Dat ik zo reageer, zal wel iets
psychisch zijn". Zijn vrouw ty
peert hem als voetballer beter.
„Hij ziet alleen de bal, do scheids
rechter en de drie palen. Verder
niks, of het moet iets onrecht
vaardigs zijn. Ook al betreft dat
anderen, dan nog springt hij daar
lijter: "Ik begrijp zelf
onmiddellijk op in. Hij is een
heethoofd van het moment. Hij
zou alles vergeten zijn, als hij op
het veld maar tot tien kon tellen"
„Het prbleem is alleen dat ik niet
verder kom dan negen", weet Leo
zelf. „Voor ik de tien heb gehaald
is het al gebeurd. En verdomd als
ik weet waar het aan ligt. Ik wind
me gewoon te snel op over on
rechtvaardigheden, ik kan niet
uitstaan als er fouten worden
gemaakt. Daarom zijn ze nu ook
nog niet met me klaar. Ik zal het
er niet bij laten zitten dat je voor
een fout 111 de zaal ook op het veld
geschorst kan worden. Dat is een
onrechtvaardigheid die de we
reld uitmoet. Daar zal ik tegen
vechten".
Zo hebben de beide Leo's elkaar
tenslotte toch begrepen en ge-
vondèn....
PAUL DE TOMBE
LEIDEN - De strijd om de titel m
de tweede divisie van de natio
nale ijshockey-competitie gaat
nu uitsluitend nog tussen Havana
Club Eagles en Leiden Lions die
elkaar vanavond zullen treffen.
Dat tenminste werd duidelijk na
het duel tussen de nummers twee
Leiden) en drie (SIJC) op de
ranglijst. Nolabene zonder top
scorer Harry Wielheesen - die
door de Bond geschorst werd
voor twee duels - maakten de
Lei den aars voor een 1500-koppi g
publiek, korte metten met de
Stichtenaren, die uiteindelijk
met een 13-2 nederlaag nog 'tev
reden' huiswaarts konden keren.
Vooral in de derde periode na
melijk hield Leiden het goed voor
gezien.
Dat kon ook gemakkei ijk. gezien d<
10-0 voordelige score na twee pe
i iodes. Een stand die even simpe
als onverwacht op het scoreborc
was verschenen. Zp heldhaltij
als de Utrechtenaren zich ir
strijd om de Coupe der La
Landen hadden ge
fers: Dobbelaar (2). Dietz en Mar
tin).
Rust werd SIJC niet gegund, want
harder nog dan in de eerste rond
gang het geval was geweest, sloe
gen de Lions in het tweede part
toe. Telkens weer weivelden de
blauwwitten door de Utrechtse
defensie en pas toen de dubbele
cijfers bereikt waren lieten Lei
den de teugels enigszins vieren.
Toen mocht Utrecht tween aal te
gen scoren (Kolaar en Termijn) al
moest de aangeslagen ploeg toch
nog één treffer meei toestaan.
cht
ond
de
ch in het
petitie-duel door een gemoti
veerd Leiden in een hoek drijven.
En gemotiveerd was Leiden,
want ook zonder Wielheesen
wilde de winnaar van de Inter
makei- trofee (die overigens op 3
maart in dc Menken-ijshal of
ficieel wordt uitgereikt) bewijzen
tot een knappe partij ijshockey in
staat te zijn.
Utrecht weid in de eerste twee pe
riodes volkomen verrast door een
geconcentreerd en fel spelend
Leiden, dat onder aanvoering van
Jiri Anton en Jean Martin al na
twintig minuten kon bogen op
Menken-hal een toeschouwster
door een hard geslagen puck te
gen het hoofd geraakt, waarna zij
naar het ziekenhuis moert wor
den vervoerd. In de tweede pe
riode van het duel overkwam een
jongetje uit het publiek hetzelfde
Hij kwam er zonder letsel vanaf
want Leiden Lions was niet van
plan om half werk af te leveren
Trainer-speler Jean Martin zelf
zorgde uiteindelijk voor de mooi
ste en tevens laatste treffer van de
wedstrijd. Hij besloot zijn solo
langs drie man met een enorme
zwieper in de bovenhoek, waarop
de Utrechtse doelman totaal geen
kijk had. Scores Leiden in de
derde periode: Anton
Ha
V.
