Wrange smaak aan
rookstop-wonderen
Simon
wil in elk geval het jaar helen
f
Ik
zijn
zal Van Agt aai
belofte houden
AMERIKAANS WONDER
s
I
Sinds er door de medische we
tenschap duidelijke banden
zijn gelegd tussen enerzijds
het roken en anderzijds tal
van ernstige en minder af
schrikwekkende lichame
lijke ongemakken, heeft de
commercie daar alert op inge
speeld door straffe rokers die
zelf geen kans zien de sigaret
af te zweren, een methode aan
de hand te doen. Tegen beta
ling uiteraard.
Er zijn therapie- en gespreks
groepen, de acupunctuur
biedt mogelijkheden, er is een
pil in de handel, en zo kunnen
we nog wel even doorgaan.
De nieuwste manier om van het
roken af te komen werd kort
geleden onder meer via een
advertentie in deze krant
"wereldkundig" gemaakt. De
Nederlandse primeur ervan
wordt geclaimd door de ge
zondheidsactie Lemosmit uit
IJ muiden. Onder de kop "Let
op, attentie, Amerikaans
wonder" wordt in de ad
vertentie "een Amerikaanse
gezondheidsactie" aangepre
zen die de naam kreeg "De
drie rookstoppers".
Ieder mens met rookproblemen
kan de actie volgen, zo meldt
de advertentie, zonder pijn of
kosten. "Alle doktoren en
professoren schrijven U deze
rookstopactie voor".
Wie mee wil doen wordt
vriendelijk verzocht een be
drag van tien gulden te stor
ten op een bankrekening
waarna "de drie rookstop-
wonderen geheel vrijblijvend
en kosteloos worden toege
zonden".
r
LET OP! ATTENTIE!
1
Bent u nog gezond, of wilt u gezond blijven?
Doe dan mee aan de Amerikaanse ge2ondheidsaktie:
DE DRIE ROOKSTOPPERS
Een gezondheldsaktie die ieder mens met rookproblemen kan volgen. Zonder
pijn of kosten. Omdat er reeds duizenden mensen in Amerika met roken zijn
gestopt (of veel minder zijn gaan roken). Daarom zullen alle doktoren en
professoren u deze rookstopaktie voorschrijven.
I QyO-eX/ -Uyyy -3
Z- fuxrp
J a^cU^,
Een tientje werd bijvoorbeeld
gestort door Alphenaar Dirk
Verburg, die al jaren tever
geefs pogingen onderneemt
van het roken (ruim een pakje
per dag) af te komen. Vijfjaar
terug had hij het bijna voor
elkaar, maar uiteindelijk gaf
hij zich toch weer gewonnen.
De drie rookstoppers zouden
hem er eindelijk vanaf moe
ten brengen.
Vorige week kreeg hij het Ame
rikaanse "wonder" per post
thuis bezorgd, bestaande uit
een enkele briefkaart waarop
in ballpoint geschreven de
volgende drie raadgevingen
stonden:
1). Gooi uw sigareten weg.
2). Koop geen nieuwe.
3). Rook niet van een ander.
Met als toetje de toevoeging
"Het is raar maar waar, be
dankt".
Het is duidelijk: Dirk Verburg
is zijn tientje kwijt en nog
geen stap verder in zijn po
gingen van het roken af te
komen.
"Het gaat mij niet om dat tien
tje", zegt hij, "daar kom ik wel
weer over heen. Wat ik meer
betreur is dat die organisatie
op een misselijke manier
misbruik maakt van een pro
bleem waar veel mensen mee
in hun maag zitten. Dat is het
trieste van dit geval. Ik heb
het vermoeden dat er hon
derden zijn ingeluisd. Aan het
handschrift te zien en de taal
fouten in de tekst zou ik zeg
gen dat de briefkaart door een
jongetje van zeven is ge
schreven".
Het is niet moeilijk na te gaan
wie schuil gaat achter de naar
pure oplichterij riekende ge
zondheidsactie Lemosmit in
IJmuiden. Het plaatselijke
postkantoor weet te melden
dat het door Lemosmit ge
bruikte postbusnummer op
naam staat van het echtpaar
Lemoine. De politie van
IJmuiden voegt daar nog aan
toe dat het hier gaat om
"woonwagenbewoners".
Adjudant De Jong, hoofd van
de recherche, blijkt zelf ook
de proef op de som te hebben
genomen. Hij is dus ook zyn
tientje kwijt. "Over die actie
zijn hier klachten binnen ge
komen", zegt hij, "maar er
valt niets tegen te doen. Het
echtpaar heeft hier in het
plaatselijk dagblad ongeveer
zo'n zelfde advertentie ge
plaatst, alleen vroeg men toen
een vergoeding van drie gul
den in plaats van tien.
Het is een vorm van bedrog,
maar oplichterij mag je het
niet noemen. Op dit moment
zijn nog onvoldoende gron
den aanwezig voor een straf
rechtelijke vervolging.
Bij de AMRO-bank in
IJmuiden, waar op naam van
het echtpaar Lemoine een re
kening werd geopend, is aan
de balie ook al geïnformeerd
naar het Amerikaanse rook-
wonder. Mensen hadden wel
hun geld gestort maar nooit
de drie toegezegde rookstop
pers gezien.
Adjunct-directeur De Wiert: "Ik
mag uiteraard niet zeggen of
er veel of weinig geld op de
betreffende bankrekening te
recht is gekomen. Mocht het
echter zo zijn dat er bij ons
veel klachten binnen komen
en mensen hun geld terug ei-,
sen, dan zullen we in overwe
ging nemen die rekening
houder uit ons bestand af te
voeren. Maar zo ver is het
momenteel nog niet".
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur pan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 215. U mag ook
schrijven.
„Ik ben eigenlijk niet te intervie
wen. Welnee, ik denk te snel, ik
praat te snel, ik weet te veel -
hoe wil je dat interviewen?"
Simon Vinkenoog (49, lijkt 36 V2),
lacht hoog; een giechel bijna. Pro
zaïst, dichter, goeroe, bewust-
zijnsverruimer, verslaggever, pra
ter, dromer, voyeur-voor-het-leven,
archivaris-en-detail, amateurfotog
raaf, onbescheiden pronker, be
scheiden profeet - ga maar door en
kom nog eens terug, want de lijst
van bezigheden kan naar be
lieven aangevuld worden.
Nieuwsgierigheid is het, voorna
melijk.
Naar het leven, naar de mens, naar
het andere leven - over de grens van
het bewuste.
Interviewen?
Vergeet het maar.
Brokstukken van een vaak ter
plekke ontworpen filosofie, die de
charme van de improvisatie en de
rusteloosheid van het onaffe heeft.
Een lief warhoofd, een geniale los
bol, een ongecoördineerde let
terdief, een behendige praatpaal?
De bloknoot loopt vol met flarden,
er is geen bijhouden aan en ik word,
zelf geen gebruiker, plaatsvervan
gend high omdat Simon in hoog
tempo stickies rookt waarvan de
rook zich in mijn ademhaling
mengt.
Een onmogelijk interview, kortom.
Hem toch maar aan het woord gela
ten: allicht vindt u iets van uw ga
ding in de teksten van de denker.
We zitten in een met vooral wijsge
rige boeken, Indiase kleden, pren
ten, foto's en mystieke voorwerpen
volgetaste kamer aan de Am
sterdamse Weesperzijde, op
schootsafstand van een zeer bruin
cafe, waar ik later pas, aangestoken
door een pils, die voor mij zo onge
wone high zal voelen. Aan Vin
kenoog valt het niet te bespeuren -
tenslotte rookte hij al toen ik hem in
1954 voor het eerst ontmoette.
Zeven maal zeven
Dat was in Pary s waar hij werkte op
de documentatie-afdeling van de
Unesco. De Vijftigers lagen in volle
draf, Vinkenoog had de ontstel
tenis zaaiende en lof oogstende
bundel „Atonaal" samengesteld en
zijn vriendelijke nieuwsgierigheid
ontlaadde zich al tien seconden na
de eerste handdruk.
„Hoe oud ben jij?", vroeg hy.
„Drieëntwintig", antwoordde ik.
„Goh, ik ben al zevenentwintig",
zei Simon, „toch al een heel andere
generatie, vind je niet?"
Na zijn bezoek aan Voorhout,
maandagavondvertrok mi-
nister-president Van Agt met
méér dan hij was gekomen.
Aan de paperassen in zijn ak
tetas waren drie vellen met
getypte tekst toegevoegd, on
dertekend door mevrouw
JJ.C. Koomen-Hulsbosch, be
ter bekend onder de naam
moeder Koomen, die in 't
Langeveld in Noordwijk een
cam ping be drijf heeft.
Of liever gezegd had, want een
aantal jaren geleden heeft de
gemeente Noordwijk haar
camping gesloten verklaard
voor kampeerders. Aanlei
ding was een onderzoek naar
de toestand van het op haar
terrein aanwezige bronwater,
dat door kampeerders ook als
drinkwater werd gebruikt.
Dat onderzoek viel negatief
uit. Sedertdien ligt ze met de
autoriteiten flink in de clinch.
Ze eist heropening van de
camping. Elke mogelijkheid
grijpt ze aan om haar zaak
onder de aandacht te krijgen.
Vandaar dat ze ook maandag
avond van de partij was en
voor de microfoon haar zegje
deed. Het lukte haar niet (dat
was wel haar bedoelingtot
Van Agt persoonlijk door te
dringen. Via, via belandde
haar brief uiteindelijk toch
bij de minister-president op
tafel. De ansichtkaart die ze
erbij deed en waarop de (toen
nog) florerende camping
staat afgebeeld, kreeg ze later
weer terug. Met achterop de
handtekening van Van Agt.
"Voor mij is die handtekening
de bevestiging dat de minis
ter-president zich persoonlijk
voor mijn zaak zal gaan in
zetten. Aan die belofte zal ik
hem houden. Net zo lang tot ik
het recht aan mijn kant heb en
ik op mijn terrein weer kam
peerders mag ontvangen".
In haar brief aan de minister
president stort de 68-jarige
haar hart uit. Zegt daarin dat
ze al 30 jaar door allerlei in
stanties wordt tegengewerkt
en dat zowel zij als haar in
middels getrouwde kinderen
daar erg onder hebben gele
den. Geeft vooral af op de
stichting Het Zuid-Hollands
Landschap die volgens haar
Dat vond ik niet, maar ook toen
reeds zag hij er zo kwetsbaar uit, dat
je het maar moeilijk oneens met
hem kon zijn. En ik geloof, dat hij
vanuit die kwetsbaarheid vele ar
gumenten heeft gewonnen. En nog
wint. Luister maar.
„Ik heb wel eens het idee, datje in
een leven verschillende reïncarna
ties meemaakt. Ik ben nu 49, nou,
dat is voor my een periode van ze
ven maal zeven jaar en in die tijd
vakken word je steeds weer anders,
leid je een volkomen ander leven"
Ik wil nog tegenwerpen, datje wel
een reïncarnatie-Freak moet zijn
om dat te geloven, maar Simon zegt
het zo onbevangen, zo vanzelfsp
rekend, dat ik geen weerwerk heb.
Hij laat me een fragment lezen uit
een bijdrage voor een boekje dat
handelt over het ontstaan van het
gedicht. Een strofe:
Ja. denk je al gauw en mijn zoontje
van drie kan net zo schilderen als
Karei Appel. Maar intussen is het
wel een cliché teruggebracht tot de
essentie van de schepping. Alleen
die hoofdletters, he, die zijn te pre
tentieus, dat is iets van God met een
hoofdletter G schrijven om te pro
beren het onbenoembare te be
noemen. Maar dat ziet Simon
straks, aan de hand van de drukp
roeven, misschien zelf wel in.
Onnut
Hij eet twee bruine boterhammen
met rookvlees en reikt me een boek
over UFO's aan. Ik vraag hem of hij
gelooft iy vliegende schotels.
„In principe neem ik alles en niks
aan - ik hoef geen oordeel te geven,
ik wil alleen maar zo veel mogelijk
informatie hebben en daarbij ga ik
uit van Boeddha die gezegd heeft
dat een heleboel vragen die gesteld
worden onnut zijn".
Geen vragen meer stellen, dus?
Dat hoeft niet eens, Vinkenoog gaat
wel door
„Er moet in de wereld trouwens
toch een heel nieuwe denkwijze
komen, want neem nou die 110
miljoen doden door oorlogshande
lingen, alleen in deze eeuw - dat
kan toch niet doorgaan?"
Simon Vinkenoog - "ik ben een buitenbeentje in de literatuur".
„Ach, alles kan nog, bij wijze van
spreken: bijvoorbeeld dat er heel
vreemde mutaties optreden in de
mens, dat de DN A-formule veran
dert, dat we allemaal doofstom
worden, weet ik veel. Als je nou na
gaat dat pas in deze eeuw is ontdekt
dat de mens maar tien procent van
zijn hersens gebruikt, probeer je
dan maar eens voor te stellen, wat
er allemaal kan gebeuren. Met her
senspoeling kunnen ze nu al het
brein in ongunstige zin veranderen,
maar dat moet natuurlijk ook de
andere kant uit kunnen. En als je
leert meer hersencellen te gebrui
ken, misschien blijken we dan wel
allemaal geweldig telepatisch te
zyn of zoiets".
Niet verzinnen
Het mystieke, dat heeft Simon al
tijd wel getrokken. Toen India voor
de meeste mensen nog niet meer
dan een geografische benaming
was, beoefende hij al de Lotuszit en
las hy de verzen van Tagore. Hij is
nu bezig met de vertaling van een
Frans boekje over Boeddha („Ja,
van schrijven kun je natuurlijk niet
leven, dat weet je zelf wel, dus moet
ik veel vertalen"), maar tegelijk
heeft hij twee, drie eigen boeken in
het hoofd of in klad en als hem om
een artikel wordt gevraagd over
helderzienden is hij niet te beroerd
dat in een doorwaakte nacht te
schrijven.
Zolang hij maar niet hoeft te ver
zinnen. Want:
„Ik heb nooit figuren kunnen be
denken, ik ben een autobiografisch
schrijver, dus het moet allemaal uit
mezelf komen. Tja, ik ben toch een
buitenstaander, nou goed, een
buitenbeentje in de literatuur, want
ik heb nooit die dikke roman ge
schreven die je een plaats geeft in
de officiële literatuur. Ik zie
schrijven dan ook meer als een me
thode om mijn gedachten onder
woorden te brengen dan dat ik zo
graag aan de belles lettres wil mee
werken. Ik weet altijd wel waar ik
over schrijven wil, ik weet alleen
nooit waar ik heenga. Dat
schrijven, dat is een onbevaren
oceaan, dat wonder van die zesent
wintig letters - je kunt ergens te
recht komen, waar je van tevoren-
nooit aan gedacht had".
Carnaval
Nou, zelfs bij Carnaval kun je tc-
geer politiestaat zoals in België,
Duiiland of Frankrijk, en er wordt
hieroch eigenlijk niet echt gemar-
teldAlleen, ook wij worden gere-
geerl door de angst, en dat kan tot
gewld leiden".
Geveldloos
Simn de Vredestichter sla hem en
hij zi u de andere wang toekeren -
wie iefheeft laat zich kastijden.
„Ja, k probeer zelf volkomen ge-
weldoos te zijn, maar ik kan me
voorsellen, dat er mensen zijn die
in w.nhoop naar geweld grijpen.
Vanut die geweldloosheid heb ik
ook rooit aan demonstraties mee-
gedaai, want het bewustzijn van de
massiis zo laag, het wordt zo gauw
dierlijc; angstig is dat. Toch blijf ik
me vffeenzelvigen met de mensen
die il tegenkom, zelfs domme of
haatdagende mensen, omdat ik nu
eenmal geloof in de eenheid die
zich lit in tegenstellingen, maar
toch. voor de
rest lm going my own way".
Die egen weg gaan, het is vöor'een
auteir niet eenvoudig het highe
hooft boven water te houden.
„Maa* schrijven blijft toch wel het
vrijst» beroep dat er is. Je ligt wel
eens ,n de knoop met de belastin
gen, Sod, deze maanden zit ik echt
rot, leven van de ene honderd gul
den h de andere, maar ik zou niet
andeis kunnen. Een vaste betrek
king' Het woord alleen al, dat is
toch een gek woord, betrekking,
net zdets als verkering... Nou, nee,
een taan zou me van mijn eigenlij
ke werk afhouden".
Voor dat eigenlijke werk heeft Si
mon Vinkenoog dringend behoefte
aan voortdurend contact, niet afla
tende communicatie met zijn om
geving, en dan doet het er voor hem
weinig toe of die omgeving ligt in
de Jordaan, India, Mexico of
driehoog-achter.
Op uitnodiging van de KRO had
den Mischa de Vreede, Louis Fer-
ron en Simon Vinkenoog voor de
„Alles is anders"-show elk een ref
rein van een door de Twee Pinten te
zingen Carnavalslied geschreven.
Het werd vorige week opgenomen,
maar niet uitgezonden en Simon
vindt het laf, dat hy nu nog niet
weet waarom dat onderdeel-
is weggecensureerd.
Ik mag zijn refrein noteren:
„Nooit heb ik jegezien
ivist je dat nog niet misschien
laat me daar nog even bij
maak je mij reusachtig blij
nooit heb ik je... gezien
vlug. dan tel ik een tot tien
laat me toch je... eens zien".
Ook de toordwijkse politie
krijgt a veeg uit de pan. De
gemeet ontkomt eveneens
niet cti haar op brief ge
stelde om. "Toen ik 65 was",
schrijjze Van Agt, "pres-
teerdee gemeente het om mij
twee aanden lang zonder
licht water te laten zitten.
En alen omdat ik geen geld
had a te betalen.
Ze hac ook het omstreden wa-
teroierzoek aan. Volgens
haa'S het water dat destijds
uit waterput voor onder-
zoekverd opgediept door de
betr'fende ambtenaar in een
al vs monsterpotje gedaan.
Zo net het misverstand zijn
ontaan.
'U nut weten dat ik nog steeds
heeijk water drink uit een
puüan 32 meter diep".
Hier is niet de bevlogen poëet aan
het woord, maar er tuimelen in
Carnavalstijd wel vreselijker tek
sten van zangerslippen. Kwaad
maakt Simon zich er niet meer om
(„ik kan nergens meer kwaad om
worden") maar het tekent, vindt hij,
wel een sfeer in dit land.
„Op een onbewoond eiland zou ik
niet gaan zitten schrijven, omdat ik
die mensen gewoon nodig heb,
omdat de mensheid tenslotte een
lichaam is. Ik zie alles als een divina
commedia, een krankzinnige ro
man; elke dag weer. Laatst nog, er
komt een oude dame, die maakt
haar hondje aan de deur vast, belt
aan en stopt me zestig vellen papier
met gedichten in mijn handen - dat
is toch .geweldig? Ik hoop dan ook
dat ik nu op de helft van myn leven
ben, dat ik heel oud word - en in elk
geval wil ik het jaar 2000 halen".
Onmiddellijk echter - lief blijven
voor mekaar - relativeert hij zijn
uitspraak:
„Ach, eigenlijk is Nederland toch
een uniek land - aan de ene kant
heeft het alles van de verziekte wes
terse consumptiemaatschappij,
maar aan de andere kant gebeuren
hier dingen die nergens anders
kunnen. We zitten tenslotte ook op
dat gekke kruispunt tussen noord
en zuid en oost en west, we spreken
ons eigen waterchinees, h6t is hier
BASKETBAL - Den Bosch heeft
de uitwedstrijd, meetellend voor
de kwartfinales in de strijd om de
Europese basketbalbeker voor
bekerwinnaars, tegen Kvarner
Rijeka gewonnen. De Bos
schenaren wonnen met 78-65.
TENNIS - Ondanks een lichte
voetblessure heeft Evonne Gool-
agong in de eerste ronde van het
100000 dollartoernooi van Chi
cago met 6-0 en 6%2gewonnem
van haar landgenote Lesley
Hunt.
Ze beuit met een dringend
zoe aan Van Agt of hij wil
bevrderen dat er een
onerzoek komt
ivaik daar mee heb
