Ontwikkelingslanden zijn geen eenheid meer
Maar kwart cursisten volbrengt studie
Manuscript raadslid
toch in boekvorm
Cor van Dijk
viel in de
prijzen met
zijn dieet
wÊÊ^ÊÊÊÊÊÊKÊÊÊÊtmaÊÊÊIÊKÊÊItBtÊÊÊÊÊmmÊÊÊKÊBÊÊm
Topman van ministerie:
VRIJDAG 20 JANUARI 197;
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur ean mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 215. U mag ook
schrijven.
Aan het manuscript had Voor-
houter Joop Warmenhoven
een paar jaar geleden al de
laatste hand gelegd. Het
probleem was alleen wie wil
het uitgeven.
"Ik had me er al bij neergelegd
dat het bij mij thuis in de
kast zou blijven liggen", zegt
hij maar het verschijnt dit
jaar toch in boekvormen De
Alphense drukkerij De Witte
Merel gaat er iets mee doen".
Het wordt zijn tweede boek.
Eerder schreef hij al "Kent u
ze nog de Voorhouters". Zijn
jongste werkstuk gaat over
de natuur van de randstad
Holland. Gedurende ruim
een jaar reed raadslid War
menhoven in zijn vrije uur
tjes per fiets door de polders,
de duinen en langs het water.
Noteerde hij wat hij in de na
tuur aan bijzonders zag en
maakte daar ook foto's van.
Soms moest hij daar een en
gelengeduld voor opbren
gen. Betrok hij om een goede
plaat te kunnen schieten bij
voorbeeld een schuilplaats
in een boom, of lag urenlang
klappertandend in de win
terse kou wachtend op het
moment dat hij een zeldzame
watervogel zou kunnen
snappen. Beschreef ook wat
hij zag aan opvallende
bouwsels.
'Mijn manuscript mag dan een
tijd in de kast gelegen heb
ben, de informatie die er in
staat is niet verouderd. Met
de gegevens die ik verza
melde in de hand zou je nog
op heel wat door mij be
schreven routes dezelfde
dingen ontdekken".
Joop Warmenkoven op pad
Warmenhoven heeft er een
"seizoenrond" boek van ge
maakt, was in alle jaarge
tijden op pad. Hij geeft het de
titel "Zwerven door de rand
stad Holland" en levert ook
zelf de illustraties, dertig
foto's van zijn hand.
Dl 1
ju 3
*wy<C' 13 m npT#ïnt. V,
k.ytt lr|Ja ij 'f 4 |JMjt& cl&
Het verscherpte toezicht van de politie op naleving van
de parkeerverordening in Voorhout heeft in de afge
lopen maanden een piek in het aantal uitgedeelde
bekeuringen tot gevolg gehad. Kruidenier Van Dam
haalde een vrij hoge 'score'. In een week tijd werd hij
vier keer genoteerd.
Hij is echter niet van plan ook
maar één cent te betalen.
'Want', zegt hij'ze zijn me
aangerekend in een omstan
digheid die wettelijk be
schouwd niet klopt. Ik sta dus
sterk in mijn schoenen'.
Nic. van Dam heeft de ingang
van zijn zaak aan de Heren
straat. De aan zijn winkel
grenzende opslagruimte komt
uit in de Boekhorstlaan. Nog
niet zo lang geleden werd
daar een woonerf gecreëerd.
Eenrichtings verkeer, drem
pels, bloembakken, sierbe
strating en parkeergelegen
heid. Een stuk of wat van die
parkeerplaatsen belandden
precies voor de opslagruimte
waarin Van Dam ook regel
matig zijn auto stalt.
Voor mij is het dus een uitrit',
zegt de kruidenier, 'en volgens
de wet moet een uitrit vrij
worden gehouden. Er mag in
geen geval overdag een auto
worden geparkeerd. Mijn
auto stond er wel dus ben ik
bekeurd. Op zich is daar niets
van af te dingen. Toch kan de
rechter mij onmogelijk een
boete opleggen omdat par
keerplaatsen daar niet
thuishoren.
De Voorho\itse politie staat wat
dat betreft achter mij, heb ik
het gevoel. Men heeft de situa
tie hier bekeken en men weet
ook niet zo goed wat men er
mee aan moet. Gewoon omdat
het verkeerstechnisch niet
klopt. Het enige wat ze dan
ook kunnen doen is mijn be
keuringen in de prullebak
gooien. De gemeente Voorhout
zou er goed aan doen de ver
keerssituatie hier aan het be
gin van de Boekhorstlaan op
nieuw te bezien'.
Dat lijkt er niet in te zitten. Vol
gens gemeentewoordvoerder
Ribberink valt op de situatie
in de Boekhorstlaan niets af te
dingen. 'Alle voorzieningen
zijn getroffen in nauw overleg
De parkeerplaats in de Boekhorstlaan. De uitritten v
winkeliers worden geblokkeerd.
met winkeliers en inwoners.
Ook die parkeerplaatsen op
dat punt. Daar was van de
zijde van de betrokken win
keliers geen bezwaar tegen.
Omdat ze die achteruitgang
Later zijn ze daar op terug ge
komen en hebben ze ons ver
zocht het parkeren overdag te
verbieden en er alleen een los-
en laadplaats van te maken.
De gemeenteraad heeft dat
verzoek ingewilligd.
Dus moet kruidenier Van Dam
zich aan die nieuwe regel
houden, zoals iedereen'.
Van Dam wil dat de situatie ter
plaatse opnieuw wordt beke
ken. Hij zal daarvoor bij het
gemeentebestuur een voorstel
indienen. 'Ik snap ook wel dat
die parkeerplaatsen niet meer
kunnen worden verwijderd'
zegt hij, 'bovendien hebben we
ze als winkeliers hard nodig
omdat er in de buurt toch al zo
weinig parkeergelegenheid is.
Alleen moet er wel een. func
tioneler gebruik van komen'.
Wat zijn opmerking over de be
keuring betreft: de com
mandant van de groep Voor
hout zegt geen enkele reden te
zien Van Dam vrij uit te laten
gaan in deze.
'Voor zover mijn informatie
strekt hebben drie van de be
keuringen niets te maken met
de parkeerplaats voor zijn
opslagplaats. Ik kan mij ook
niet voorstellen dat één van
onze mensen Van Dam in het
gelijk heeft gesteld met be
trekking tot diens visie op de
verkeerssituatie daar.'
Cadeauactie voor Noordwijkse
ziekenbezoeker slaat aan
Valkenburger Johan Imthorn, die vorige week via deze rubriek
aandacht vroeg voor een actie die hij op poten heeft gezet voor
Noordwijker Dirk van Duyn, is een tevreden mens. Er zijn veel
mensen die: hebben gereageerd en hem ook geld hebben toege
stuurd.
Om even uw geheugen op te frissen: Dirk van Duyn viert eind deze
maand een bijzonder jubileum. In de afgelopen 25 jaar heeft hij
elke zaterdagavond een bezoek gebracht aan het verpleegtehuis
voor rheumapatiënten Sole Mio in Noordwijk. Om er met de
patiënten te sjoelen of om er een praatje mee te maken.
Als oud-patiënt vindt Imthorn dat dat jubileum niet zomaar
voorbij mag gaan. Hij deed in deze rubriek een oproep aan oud
patiënten iets bij te dragen voor een cadeau.
De reacties zijn geweldig, zegt hij. 'Er hebben ook veel mensen
gereageerd die nooit iets te maken hebben gehad met Sole Mio,
maar die zo'n bewondering hebben voor wat Van Duyn voor de
medemensen doet dat ze spontaan iets bij hebben gedragen'.
Het is de bedoeling dat zaterdag 28 januari de jubilaris door oud
patiënten en patiënten in het zonnetje wordt gezet.
Het scheelde maar ëén punt of
Leiderdorper Cor yan Dijk
had kortgeleden op de Hore-
cava de Zilveren Pepermolen
in de wacht gesleept voor het
smakelijkste dieet door een
Nederlandse kok bereid. Cor,
kok bij het Leiderdorpse ver
pleegtehuis Leythenrode,
pakte de tweede plaats en
verdiende daarmee 500 gul
den.
Het bijna winnende dieet ser
veer ik op verzoek van Cor
vandaag in deze rubriek.
Het voorafje gaf hij de naam
Boerinnesoep: een gebonden
soep met groenten, aange-
Aan de slag in Leytenrode
fruite spek en kip en opge
diend met gebakken uirin
gen. Als vlees koos hij uit ros
bief, opgevuld met cham
pignons, worteltjes, paprika
en truffel, overgoten met een
peterseliejus. Dan de groen
ten: gebakken spruitjes en
venkelsalade. Wat pommes
de duchesse erbij (een soort
gebakken aardappelpuree)
waaroverheen een laagje (na-
triumarme) kaas ligt. Als
toetje beveelt Cor sinasap-
pelbavarois aan met
kiewievruchten.
DEN HAAG - De pijnlijke discussie over een
nieuwe internationale economische orde en de
slepende onderhandelingen tussen de quasi
hechte blokken van arme en rijke landen moe
ten worden stopgezet.
De ontwikkelingslanden zijn uit
elkaar gegroeid door hun tegen
overgestelde economische be
langen. Besprekingen die van de
eenheid van de ontwikkelings
landen uitgaan hebben geen be
tekenis meer. Integendeel, zij
hebben een verlammende wer
king. Zij dwingen de ontwik
kelingslanden om tot gezamen
lijke standpunten te komen, ter
wijl dat niet mogelijk is.
Door
Robert Schouten
Deze opmerkelijke analyse van een
wereldprobleem gaf prof. dr.
Ferdinand van Dam in een toe
spraak bij het afscheid vorige
week van de heer K. Fibbe als
voorzitter van de raad van be
stuur van het OGEM-concern in
Rotterdam. Een interessant on
derwerp voor het bedrijfsleven,
tenslotte is de huidige topman
van OGEM niet voor niets een
ex-minister van ontwikkelings
samenwerking, de heer B. J.
Udink. En een interessante spre
ker, want prof. Van Dam is hoofd
van het bureau beleidsvoorbe
reiding van de huidige minister
op dit gebied en hoogleraar in de
ontwikkelingseconomie in Gro
ningen.
Van Dam's bureau is een kale, zeg
maar armoedige kamer op de
tweede verdieping van een bijge
bouw van het ministerie van
buitenlandse zaken aan de Lange
Houtstraat. Uitzicht op een bin
nenplaatsje, aan de muren een
paar stichtelijke platen. Onder
andere van een negerbediende
met serveerblad. Curieus is ook
die van een schoolklasje in de
Belgische Kongo. Een lichtende
engel maant de onnozele zwartjes
om goed naar het nonnetje te
luisteren. Van Dam: „Het gekke
is, dat die plaat niet eens zo erg
oud is". De professor wil uit deze
omgeving niet weg, maar ver
klaart dat hij z'n verzet tegen de
bouw van een nieuw, betonnen
„paleis" heeft opgegeven.
Zinloos
De laatste jaren is Van Dam steeds
meer tot de conclusie gekomen
dat de Noord-Zuid dialoog niet
meer bestaat. Dat die tot een
„zinloos en tragisch schimmen
spel" is geworden. ..Ik doe niet
anders", zegt hij, „dan een poging
om de feiten te analyseren.
Tenslotte zie ik die conferenties
mislukken. Ik zit zelf in die com
missies..."
Hij schetst de feiten. De verande
ringen in de economische situatie
van de ontwikkelingslanden zijn
de laatste tien jaar heel ver
schillend geweest. De verhoging
van de olieprijs is mooi geweest
voor de OPEC-landen, maar de
olie importerende ontwik
kelingslanden zitten er door met
grote tekorten op hun betalings
balansen.
De exportindustrie is gecon
centreerd in een kleine groep, die
nog steeds ook als ontwik
kelingslanden te boek staan:
Zuid-Korea, China, Taiwan,
Hongkong, Singapore, Maleisië
India, Pakistan, Brazilië Mexico
en Argentinië Met elkaar wonen
daar driekwart van de inwoners
van de ontwikkelingslanden. Een
aantal van deze landen heeft al
een grotere export van eindpro-
dukten dan irpport, bijvoorbeeld
India. „Als hier een Indiase di
plomaat komt praten, dan vraagt
hij niet om hulp maar om toegang
voor zijn produkten op onze
markt".
Dergelijke landen zijn echter ge
baat bij hoge eindproduktiep-
rijzen, terwijl de niet-industriali-
serende ontwikkelingslanden
gebaat zijn bij lage prijzen. Het
zelfde geldt voor de import van
grondstoffen. En er is een schei
ding tussen landen die net solide
genoeg geacht worden om op de
kapitaalmarkt geld te mogen le
nen en landen die om een
schuldenregeling moeten bede
len.
Emotioneel
Noord-Zuid dialoog moeten los
laten. Het is een emotioneel heel
geladen zaak. De reactie die je
van de kant van de ontwik
kelingslanden kan verwachten
is: oh, jullie willen ons niets meer
geven."
Toch zal er volgens hem een drasti
sche beleidsverandering nodig
zijn. Maar als er niet meer tussen
„blokken" kan worden onder
handeld, wat dan? Verdeeldheid
scheppen door verder alleen nog
met landen afzonderlijk te pra
ten?
„Nee", vindt Van Dam, „Nu is in de
dialoog alles aan elkaar gekop
peld: grondstoffen, energie, kapi
taal, wetenschappen. We zullen
voortaan de onderhandelingen
per probleem met de direct be
trokkenen moeten behandelen.
En dan realistisch, met stem
verhouding naar macht. Erken
nou maar dat het alleen dan
werkt. Je hebt als voorbeeld de
uitbreiding van het IMF-krediet
aan landen met een betalingste
kort gezien. Dat was in een zucht
klaar, terwijl het toch om zo'n 12
miljard dollar ging. Maar je moet
dan ook niet zo wereldvreemd
zijn om de Verenigde Staten
naast Barbados te zetten en
die dan elk een stem te geven."
Een gevaarlijke ontwikkeling, nee
een ramp vindt Van Dam de toe
nemende neiging van westerse
landen om hun grenzen te sluiten
voor produkten Van ontwik
kelingslanden die hun eigen in
dustrie bedreigen. Dat gebeurt
vooral op het gebied van textiel,
schoenen, electronica (radio's),
lichte werktuigen, staalproduk-
ten en schepen. Nederland weet
er van mee te praten. Moeten wij
die bedrijfstakken dan maar ka
pot laten gaan?
Afsterven.
„Ja", zegt Van Dam, „bedrijfs
takken die zich niet kunnen ont
plooien moeten we laten afster
ven. Dat hebben we altijd gedaan,
maar nu het in deze economische
situatie kraakt willen we er niet
aan. En toch moet je je juist op de
gezonde bedrijfstakken richten.
Het is namelijk tweerichting ver
keer. Als je de grens sluit voor
textiel uit India, dan kopen zij
hier geen kunstmestfabrieken
meer. Je moet kiezen of delen."
„Het betekent wel, dat je je eigen
mensen moet omscholen en'naar
de streken haalt waar wel werk is.
Wat dat betreft zal er ook wat
moeten veranderen in de sociale
ethiek hier. Het heeft geen zin
mensen naar de bijstand te sturen
en te zeggen: hier heb je 250 gul
den. En in werk „scheppen" zie ik
ook niet zoveel. Dat wordt vaak
namaak-werk, zo van pitriet
vlechten. Daar heb je niets aan."
„Dat het hier kraakt heeft ook niets
te maken met de ontwikkelings
landen, die hebben de crises hier
niet veroorzaakt. Ik begrijp het
wel, men zoekt een boeman. En
voor de vakbonden is het natuur
lijk ook moeilijk, het is begrij
pelijk dat ze vechten voor behoud
van een bedrijfstak. Maar een
vakbond regeert niet. Ik vind dat
je als regering andere belangen
moet laten prevaleren. Niet al
leen in het belang van de ontwik
kelingslanden. maar ook in on-
s eigen belang".
Prof. Van Dam
"Noord-Zuid
i dialoog bestaat niet
MIW- IV v
Bij schriftelijk onderwijs
DEN HAAG - Er wordt vaak te
lichtzinnig aan een schrif
telijke cursus (studie) begon
nen. Driekwart van de cursis
ten denkt de lessen tot een
goed einde te brengen; het
aantal geslaagden bedraagt
echter slechts een kleine 30
procent. De ervaringen bij het
avondonderwijs zijn onge
veer dezelfde.
Het'Kohnstamm-instituut in
Amsterdam verricht onder
zoek naar „de uitval" bij vol
wassenen die via schriftelijk
onderwijs een mavo- of
havo-diploma trachten te be
halen. Dat onderzoek, dat
zich vanzelfsprekend over
enkele jaren uitstrekt, kon
nog niet helemaal worden af
gesloten, maar de belang
rijkste conclusies konden
reeds worden getrokken.
De piek van de studie-uitval be
vindt zich tussen de derde en
de negende maand na aan
vang; na 20 maanden blijkt 68
procent van de cursisten te
zijn gestopt. De kans dat er
dan nog uitvallers zijn, is-
zeer gering.
Veertig procent van de cursis
ten was van plan de mon
delinge lessen van de onder
wijsinstituten te volgen, in de
praktijk maakte slechts zeven
procent van deze gelegenheid
gebruik. Ook hier blijkt he-
t optimisme vaak te groot.
Meer vrouwen
Het schriftelijk onderwijs kan
als een van de belangrijkste
vormen van volwassenen
ontwikkeling worden gezien.
Onder de beginnende cursis
ten die bij het onderzoek be
trokken waren, bevonden
zich 45 procent vrouwen, een
aantal dat de laatste jaren-
sterk stijgt.
De cursist die schriftelijk on
derwijs kiest, is meestal
ouder dan de avondscholier.
Driekwart is tussen de 20 en
30 jaar, 20 procent is zelfs
ouder dan 30. Ze zijn vaker
gehuwd en hebben derhalve
vaker kinderen. Juist de
huiselijke verplichtingen la
ten zich moeilijk combineren
met een avondstudie. Van
daar dat voor schriftelijke-
lessen wordt gekozen.
De vooropleiding is gemiddeld
lager dan die van de Neder
landse bevolking: 45 procent
volgde algemeen voortgezet
onderwijs (wel lager be
roepsonderwijs); 40 procent
bezocht een (m)ulo of mavo.
Het moment waarop men het
onderwijs verliet is vaak lang
geleden, voor 40 procent lan
ger dan tien jaar; voor 20 pro
cent zelfs langer dan 15 jaar.
De meeste cursisten (65 pro
cent) zijn in loondienst werk
zaam. veelal op het niveau
van lagere employé, indu
striële en ambachtelijke be
roepen zijn veel minder sterk
vertegenwoordigd.
Het grote aandeel van de „witte
boorden" hangt waar
schijnlijk samen met de op
leidingseisen die men in deze
„sector" stelt, zo is een van de
conclusies.
