Connesson aan
titel geholpen
Eusebio lacht om roddel en geruchten
Karsten-Pij nen
op één ronde
Hans van Helden en de (sport)bestuursziekte
Vete lijkt voorbij
Wiersma
staat
punt af
SPORT
SPORT
Frangois Connesson
HEESWIJK-DINTHER - Francis Connesson beschreef de
schone lei ten opzichte van Nederland, dat hij anderhalf
jaar geleden met de woorden "hier biljart ik nooit meer"
de rug toekeerde, met de negentiende Europese titel an
kerkader 47/1. De 29-jarige Fransman speelde in het
knusse Heeswijk-Dinther tegen Christ van der Smissen
een sterke finale en eiste in zes beurten de kroon op met
het grootste aantal match-punten.
HEESWIJK-DINTHER - De
Fransman Francis Connes
son heeft gisteravond tijdens
het slotbanket van het negen
tiende toernooi om het Euro
pese kampioenschap kader
47/1, dat hij won, een ge
slaagde poging ondernomen
een einde te maken aan de
vete die er sinds drie jaar be
stond tussen hem en Hans
Vultink.
Connesson voerde
als de nieuwe kampioen het
woord namens de spelers tij
dens het banket. Hij uitte lof
voor de organisatie in Hees
wijk-Dinther, waar hij twee
maal speelde en tweemaal
een Europese titel won,
maakte om alle misverstan
den uit te sluiten het Neder
landse arbiterscorps com
plimenten voor de ook in zijn
ogen uitstekende leiding en
besloot zijn betoog met op
Hans Vultink toe te lopen en
hem spontaan de hand te
drukken. Vultink ac
cepteerde de handdruk met
een brede lach. Een vete, die
veel stof deed opwaaien lijkt
uit de wereld. Voor het eerst
in drie jaar hadden beide
spelers elkaar de hand gege
ven.
BREDA, - Wim Prinsen, de 32-ja-
rige beroepswielrenner, die in
het nieuwe seizoen zou rijden
voor de Nederlandse ploeg
Bode-Shimano, is gisteren over
leden, vermoedelijk door een
hartaanval.
Prinsen, lichamelijk de kleinste,
prof uit het peloton, voelde zich
niet goed tijdens een vriend
schappelijke voetbalwedstrijd.
Hij besloot desondanks met zijn
eigen auto van Oosterhout naar
huis te rijden. Onderweg raakte
hij bewusteloos. Door een an
dere automobilist werd hij
Wim Prinsen
overleden
overgebracht naar het diaco-
nessenziekenhuis van Breda.
Hij bleek bij aankomst reeds te
zijn overleden.
Wim Prinsen, geboren op 8 maart
1945 in Haastrecht, heeft als pro
fessional geen indrukwekkende
erelijst bij elkaar gefietst. In
zijn eerste profseizoen, leverde
hij in feite zijn beste prestaties.
Heeswijk-Dinther is hem kennelijk
gunstig gezind. Driejaar geleden
werd hij in hetzelfde dorp Euro
pees kampioen kader 71/2. De
herinnering daaraan zal er toe
hebben bijgedragen om toch
weer in Nederland te spelen.
Ditmaal had Connesson over
geluk bepaald weer niet te kla
gen. Hij rolde na een nederlaag in
de openingsronde tegen de
Westduitser Hose met benauwde
overwinningen door lange par
tijen. Wat nog meer bijdroeg tot
Connessons' uiteindelijke triomf
was een walgelijke combine van
de Belg Leon Corin. Het AVE-
systeem had aan de hand van de
uitslagen bepaald, dat Connes
son zaterdagavond in de zesde
ronde tegen de Luikse dikkerd
moest aantreden. Corin was al
lang kansloos voor de titel en gaf
Hij werd in dat jaar, 1971,
tweede in het Nederlands weg-
kampioenschap, achter Joop
Zoetemelk. Hij voltooide de
Ronde van Frankrijk als 59ste.
Ook in 1972 (61ste) en 1974 (78ste)
reed hij als "knecht" Frankrijk
rond. In 1973 won hij de eerste
profwedstrijd van het seizoen,
de Ronde van Galder. Dat jaar
eindigde hij als vierde in het na
tionale wegkampioenschap. Na
1974 is er nog maar weinig em
plooi geweest voor de professio
nal Prinsen, die geleidelijk bij
kleinere ploegen terecht kwam.
Connesson zonder meer de
overwinning cadeau.
Christ van der Smissen, die na een
nederlaag van Connesson tegen
Corin zaterdagavond Europees
kampioen zou zijn geweest, zag
de onsportieve schertsvertoning
met lede ogen aan. Hij wond zich
er na afloop mateloos over op
Onbehagen speelde een belang
rijke rol in de finale die Van der
Smissen kansloos zou verliezen.
Connesson speelde waarlijk
groots, dat zeker. Maar de jonge
ling met de stalen wedstrijdze
nuwen was volledig van zijn stuk.
Miste de acquit, faalde nogmaals
en kwam pas toen de Fransman al
201 caramboles had verzameld
even terug. Te laat, want Connes
son haalde gedecideerd de titel
naar zich toe. Hans Vultink werd
tenslotte teleurstellend vijfde. De
klasse is er nu nog (hoogste ge
middelde), de concentratie niet
meer. Vultink moet nu kiezen
wat hij gaat doen.
Eindstand (resp. punten, hoogste serie,
alg. gemiddelde):
1. Connesson 12 195 28.35
2. Van der Smissen 10 282 29.66
3.Wildförster 8 185 23.93
4. Dielis 8 132 23.82
5. Vultink 6 219 35.06
6. Hose 6 221 26.82
7. Corin 4 122 23.53
8. Mastny 2 113 12.20
TENNIS - De Amerikaan Roscoe
Tanner heeft gisteren het toer
nooi van Sydney gewonnen. In
de finale versloeg hij zijn land
genoot Teacher in vijf sets.
TENNIS - De Nederlandse ploeg
die in januari en februari zal
strijden om de Koning Gustaaf
beker bestaat uit Louk Sanders,
Wouter Fok en Rolf Thung. Ne
derland start tegen Roemenie.
René Pijnen zwiept zijn maat Gerben Karstens naar voren tijden
aflossing in de Zesdaagse van Maastricht.
MAASTRICHT - Slechts 2000 toe
schouwers maakten gisteravond
de derde dag van de zesdaagse
van Maastricht mee. Een tegen
vallend aantal, maar toch ziet het
er naar uit dat Maastricht de door
Peter Post genoemde grens van
20.000 toeschouwers zal halen.
Immers, tot nu zijn circa 10.000
toeschouwers de kassa's gepas
seerd en voor de maandag en de
woensdag is men nu al verzekerd
van een nagenoeg uitverkocht
huis (5500 bezoekers).
Door het ontbreken van toeschou
wers viel gisteravond ook de
sfeer weg en dat had weer zijn
weerslag op het gebeuren op de
baan. Van echte strijd was nauw
elijks sprake. De favoriete kop
pels hielden elkaar in evenwicht,
al moesten Pijnen en Karstens
één ronde prijs geven aan de
koppels Merckx/Sercu en Al-
lan/Clark. Desondanks blijven de
Nederlanders tot de favorieten
behoren vooral omdat hun pun-
tenvoorsprong op de overige
koppels tamelijk groot is en een
ronde achterstand (140 meter) is
gauw weggewerkt.
Stand aan kop: 1. Merckx Sercu
(Bel), 358 punten, Allan Clark
(Aus) 344 op één ronde:, 3. Pijnen
Kartens (Ned) 473.
Cees van de Wereld heeft zater
dag in Koerich (Luxemburg) een
veldrit over 24 kilometer gewon
nen. Hij had na één uur en 10 mi
nuten meer dan anderhalve mi
nuut voorsprong op de
Luxemburger Zeimers, die
tweede werd. Hans Steekers uit
Noordwijkerhout eindigde in
OSS op de derde plaats na een
veldrit over 25 km. Herman
Snoeyink werd winnaar, voor de
Belg Gilbert.
AMSTERDAM - In de eerste ronde
van het negende Suiker-
damtoernooi, dat tevens het
laatste zal zijn omdat de stichting
dit niet meer zal organiseren en
sponsoren, vielen in de groot-
meestergroep drie overwinnin
gen, die alle op naam van de Ne
derlandse deelnemers kwamen.
Onder hen was niet de
drievoudige winnaar van dit
toernooi Harm Wiersma. Hij
moest enigszins teleurstellend
een punt afstaan aan de voor de
Zwitser Cazemier ingevallen
Congolees Fidele Nimbi, die niet
alleen zeer verdedigend speelde
maar bovendien uitermate snel.
Hierdoor raakte Wiersma min of
meer in tijdnood en moest rond
de tijdcontrole dermate snel
spelen, dat hij uit zijn zeer voor
delige positie niet de winst kon
halen, die er ongetwijfeld inzat.
Baba Sy (Sen) - Hisard (Fra) 1-1,
Clerc (Ned) - n'Diaye (Mal) 2-0,
Gendlerman (Isr) - Drost (Ned)
0-2, Soumaoro (Mal) - Jansen
(Ned) 0-2, Wiersma (Ned) - Nimbi
(Sen) 1-1, Gurvich (VST) - Ka-
plan (VST) 1-1.
In de strijd om het jeugdwereld
kampioenschap begon Bouke
Bies uit Donkelbroek uitstekend
door de Nederlandse junioren-
kampioen Tjeerd Harmsma te
verslaan. Een beetje damsensatie
viel er in deze groep te beleven.
De Belgische jeugddammer
Smeets verloor na slechts twaalf
zetten te hebben gedaan door
tijdsoverschrijding.
TENNIS - Tweevoudig wim-
bledonkampioen Björn Borg zal
de topattractie worden van het
ABN-tennistoernooi, dat op 3 ap
ril in Ahoy start. Naast Borg ko
men ook Stockton en Okker in
ieder geval.
LISSABON - Eusebio da Silva Fer-
reira is niet dood, hij leeft! De
voor minnaars van het edele
voetbalspel afschuwelijkste ge
ruchten deden de rohde. De
zwarte parel uit Mozambique zou
niet meer schitteren, zou dof zijn
geworden. Zou wegvegeteren in
de sloppen van Lissabon. Van
zijn voetbalkwaliteiten zou niets
meer over zijn. Zelfs tweede divi
sieclubs wilden hem niet meer
hebben en dat terwijl Eusebio
hard geld nodig had om ten min
ste zijn vrouw en kinderen te on
derhouden.
Kortom een groot voetballer zat aan
de grond: waren de geruchten.
En geruchten waren het. Eusebio
is nog steeds de goedlachse ster
voetballer van vroeger. Het is niet
zo moeilijk om na te gaan hoe de
geruchten in de wereld zijn ge
komen. Eusebio heeft zich nooit
veel bekommerd om de luxe en
glamour, die vele van zijn col
lega's omringen.
Om sportwagens en huizen met
zwembaden geeft hij niet zo veel.
Al acht jaar woont hij op een flat
in de wijk Benfica - op een
steenworp afstand van het sta
dion - in Lissabon. Het is niet een
van Lissabon's mooiste wijken.
Een ongezellige nieuwbouwwijk,
maar Eusebio voelt zich er thuis
en lacht om de geruchten en rod
dels. Verbaasd is hij er niet eens
praten altijd
over anderen, nooit over zich
zelf."
De voetballer heeft net een avond
training achter de rug op het Be-
nfica-terrein, al speelt hij niet
meer voor de club, hij traint er
nog dagelijks en de directeuren
zijn z'n vrienden. „Ach", zegt
Eusebio, „ik heb al zo veel gekke
dingen over me zelf gehoord. Als
je bekend bent praten ze over je
en de slechte dingen gaan mijn
ene oor in en het andere uit. De
goede onthoud ik natuurlijk
wel."
In maart gaat Eusebio weer naar de
Verenigde Staten, waar hij dan
aan zijn derde seizoen begint, nu
voor Las Vegas, nadat hij eerder
voor de Toronto Stars en Boston
heeft gespeeld. En ook dat hoeft
geen verbazing te wekken, want
het systeem in Amerika is zo dat
rijke zakenmensen in de VS ieder
seizoen gewoon een team opko
pen en dat dan voor een bepaalde
stad laten uitkomen.
Maar vanwaar dan de geruchten
over tweede divisieclubs in Por
tugal, die de parel niet wilden
hebben? „Natuurlijk was het
moeilijk voor mij om een club te
vinden, maar wat wil je? Het
seizoen in Amerika is nu afgelo
pen, en de tijd dat ik in Portugal
ben, wil ik om de vorm te behou
den toch door blijven voetballen.
Maar wie wil mij nu voor vijf
maanden hebben?" Eusebio is
„Wie wil mij nou voor vijf maanden
toen bij zijn oude strijdmakker en
onafscheidelijke vriend Simoes
te rade gegaan, die in de tweede
divisieclub Tornar, een tweehon
derd kilometer *van Lissabon,
speelt. Die club, Eusebio en Si-
moes voelden wel wat voor een
kortstondige, maar hevige ver
bintenis. Afgelopen zondag de
buteerde Eusebio voor Tornar.
„Mijn leven is voetbal", drukt
Eusebio ons op het hart. „Ik was
achttien toen ik hier in Portugal
kwam. Voor Benfica heb ik zes
tien jaar gespeeld. De mensen
hier in Portugal begrijpen dat
niet. Ze praten te veel. Ik heb een
grote naam en dan vinden ze wat
over mij uit, maar voor mij is het
geen probleem. Het enige wat me
interesseert zijn mijn vrouw en
mijn kinderen."
Toch is Eusebio wel aan de nada
gen van zijn carriere bezig. Vol
gend jaar zal zijn laatste seizoen
zijn. Hij heeft immers altijd ge
zegd dat hij op zijn 36ste zou op
houden en op 24 januari wordt hij
36, maar de verplichtingen in
Amerika moet hij nakomen.
Daarna wil hij gaan trainen, in
Portugal voor Benfica of Sport
ing Lissabon, maar eventueel ook
in Amerika, want het voetbal
daar, ziet hij wel zitten. „Het
wordt steeds populairder en nu er
steeds meer goede spelers uit
Europa naar Amerika gaan, ko
men ook steeds m<
kijken. Bij mij was dat het geval,
bij Pele, nu is Bobby Moore ook
in Amerika en wie weet komen
Cruyff en Gerd Muller ook nog
wel."
Er komen nu al 25.000 r
de wedstrijden kijken. Dat
brengt geld in het laatje, waar
door de geldschieters weer de
mogelijkheden krijgen goede
spelers in Europa aan te kopen.
Ook bij de jeugd wordt het steeds
populairder en daarom over
weegt Eusebio om in de Ver
enigde Staten trainer te worden.
Ook financieel zit Eusebio, in te
genstelling tot de geruchten,
goed. Drie achtereenvolgende di
recteuren van Benfica regelen
dat voor Eusebio. „Als ik iets wil
doen ga ik naar hen toe en vraag
advies. Ik heb nu wat kleine za
ken en appartementen maar zij
weten hoe ik het beste kan beleg
gen en als ik over een paar jaar
echt een groot huis met een
zwembad wil hebben, vraag ik ze
gewoon weer advies. Als het kan,
kan het. Kan het niet, dan wach-
t ik er mee."
Eusebio heeft in heel wat wed
strijden geschitterd. Wie ligt de
wedstrijd tijdens het wereld
kampioenschap in 1966 tegen
Noord-Korea niet in het geheu
gen gegrift? Na een achterstand
van drie-nul, met vijf-drie win
nen. Eusebio, maakte vier van de
vijf goals en won de wedstrijd
voor Portugal. Wat er in hem om
ging voordat hij de Noordkorea-
nen met zijn snelheid en bal-
beheersing doldraaide: „Je bent
natuurlijk niet alleen", weet hij,
wat bescheiden lachend, „het is
de concentratie en dan nog denk
je: misschien verliezen we, mis
schien
Voor het nationale Portugese team
vond Eusebio dat inderdaad de
beste wedstrijd, die hij heeft ge
speeld. Voor Benfica de wed
strijd tegen Real Madrid in Am
sterdam, toen Benfica de Euro
pacup won. En ja, dan de wed
strijd van Europa tegen Zuid-
Amerika, waarin hij zo grandioos
met Cruijff samenspeelde. „Ja,
twee goede spelers met elkaar,
dat moet wel goed gaan."
Met zijn grote vriend Pele heeft
Eusebio nooit samen gespeeld.
„Altijd hebben we sportief te
genover elkaar gestaan. Sinds
1962 zijn we vrienden en vorige
maand is Pele nog in Portugal
geweest en bij mij thuis. We zijn
de hele tijd samen opgetrokken."
Eusebio is geen grote prater,
vriendelijk maar terughoudend.
Zijn gezin is hem alles en dan zegt
hij nog: „Ik vind het niet leuk als
alles van mij weten."
BERNADETTE ELIAS
De precieze reden
Ajax-spelers op een gegeven
ogenblik Johan Cruijff niet meer
pruimden, ben ik gelukkig vergeten,
maar een feit is dat zij hem
onthieven van zijn aanvoerderschap.
Johan Cruijff verdween daarop naar
Spanje en Ajax verdween in de
vergetelheid. Vervolgens werden de
Feyenoordspelers het gekanker en
de publiciteit rond Willem van
Hanegem beu, en omdat het bestuur
van Feyenoord hem allang wilde
lozen, verdween Willem naar AZ'67,
en Feyenoord verdween uit de top
van de competitie. De les is
duidelijk. Ik zeg niet dat die
Ajacieden en die Feyenoorders
ongelijk hadden met hun aversie
tegen Johan en Willem, maar het
lijkt me wel duidelijk dat het
verstandiger is te leren leven met de
nukken van de vedetten. Vedetten
hebben nu eenmaal vaak twee
soorten nukken. De nukken
waardoor zij als sportman boven
hun medespelers uitsteken, de
positieve nukken dus, die echter
dikwijls door moeder natuur
gecompenseerd worden via de
negatieve nukken, waardoor zij voor
hun omgeving wel eens lastig,
onaangenaam, onredelijk,
oncollegiaal en spuugvervelend
kunnen zijn.
Zo'n figuur is blijkbaar ook Hans
van Helden. Er zijn mensen die ik
graag mag, die ik zelfs tot mijn
vrienden (of vriendinnen) reken,
zonder dat ik de aanvechting heb
met ze te willen trouwen. In de
topsport, vooral in de ploegsporten,
maar ook in de individuele sporten
waarin de individuen tot een ploeg
worden samengesmeed (zoals bij het
schaatsen sterk het geval is),
„trouwen" de deelnemers met elkaar
Het grote verschil is echter dat zij
hun „huwelijkspartners" niet hebben
uitgezocht. Die hebben zij
toegewezen gekregen dank zij het
feit dat zij zo hard schaatsen. Het
zou niet mijn eerste argument zijn
om een huwelijk te sluiten.
Spanningen onderling zijn op die
manier moeilijk te vermijden, en als
er dan een uitgesproken „loner"
tussen zit, een eenling, zoals Hans
van Helden er een is, dan krijg je
automatisch spanningen.
Wie een tijd lang in de'
internationale sportwereld heeft
rondgekeken, heeft ook telkens
conflicten zien ontstaan tussen
kampioenen en sportbestuurders. De
oorzaak is dat kampioenen -
evenals grote artiesten - lastige
i zijn en dat er in het
bondsbestuur personen zitten die
last hebben van de bestuursziekte.
Die bestuursziekte heb ik
spottenderwijs wel eens
machtsduizeligheid genoemd, omdat
duizeligheid doorgaans ten gevolge
heeft dat de patient valt, hetgeen
ook door de bank het lot is van de
lijder aan bestuursziekte.
Het ziektebeeld van de
bestuursziekte is, dat de lijder alles
groter ziet dan het is. Het begint bij
hemzelf. Hij ziet zichzelf groter, hij
ziet zijn functie en invloed groter,
hij ziet de positie van het bestuur
en zijn macht groter en hij ziet ook
de grillige lastigheid van de
kampioen groter. Diens „gemis aan
respect voor de leiding" ziet hij
aanstonds als „een actie" en vooral
als een actie „welke de sport
schaadt". En aangezien de lijder aan
de bestuursziekte er machtig van
doordrongen is dat het bestuur, en
vooral hij persoonlijk, er is om
„voor de sport te waken", trekt hij
de klewang en zal hij de kampioen
eens even mores leren. Waar een
woord past, trekt hij het zwaard.
Kouwe drukte
Hans van Helden: „moet alle
spanning alleen dragen
niet verdragen van de bestuurszieke,
die zich houdt alsof hij de
levensader is van de sport. En de
bestuurszieke kan de „prima
donna-launen" niet verdragen van de
kampioen, die bestuursleden ziet als
ijdele papieren bedillers, die zich
uitputten in muggezifterijen en
akelig gevit, terwijl het levendige en
levenwekkende deel in de sport van
hem, de kampioen, uitgaat.
Niets eenvoudiger dan met een groot
kampioen, die „artiest" is, tot
overeenstemming te komen
Praten.praten. gemoedelijk en
echt menselijk praten, daar zijn ze
gevoelig voor. De hoge borst van:
wij de bestuurders, de
machtshouding, irriteert hen omdat
zij weten, drommels goed weten, dat
zij ook een macht bezitten: de
macht der bekendheid, de macht
der populariteit onder
mede-sportbeoefenaren en publiek.
Zo, nu heeft u het ook eens van een
vreemde gehoord. Alles vanaf „wie
een tijd lang in de internationale
sportwereld heeft rondgekeken", heb
ik geciteerd uit een artikel dat 45
jaar geleden in „Sport in beeld"
geschreven werd door de grootste
sportjournalist die Nederland ooit
heeft gehad, Joris van den Bergh.
Ik citeer nog iets uit dat
behartigenswaardige artikel:
„Ik heb eens 'n gesprek gehad met
een sportbestuurder, die zei: een
goed bestuur is voor de sport meer
waard dan een groot kampioen.
Ik heb hem aangekeken en gevraagd
of hij dit werkelijk meende.
Inderdaad, hij meende het
werkelijk.
Toen heb ik hem gevraagd hoeveel
keer er een Rembrandt was geboren
Hij begreep me niet.
Toen heb ik weer wat gezegd. Toen
heb ik hem namelijk gezegd: Kijk
'ns, geachte heer, als er morgen 'n
idioot is die jelui complete bestuur
doodslaat, dan is er overmorgen een
voorlopig bestuur en hebben we na
zoveel weken weer een ander echt
bestuur. Maar als zo'n idioot een
groot kampioen doodslaat, dan
kunnen we jaren wachten, soms
tientallen jaren en langer, eer wij er
weer een hebben".
Tot zover Joris van den Bergh, 45
jaar geleden. Hij had het nu
kunnen schrijven, als hij niet in de
jaren vijftig was overleden. En als
hij het nu geschreven had, dan had
hij het geschreven naar aanleiding
van de problemen rond Hans van
Helden, want als er iemand is die
als individuele sportman „het alleen
moet opknappen" en „alle spanning
alleen moet dragen", dan is het Hans
van Helden wel. Bovendien was
Joris van den Bergh, naast een
eminente kenner van de wielersport,
ook een kenner van de schaatssport,
dus hij zou hier zeker zijn mond
niet over hebben gehouden.
NICO SCHEEPMAKER
