Leidse
uitgenodigd
in sultanaat
student
'Schoon schip maken' blijkt een hele toer
Croissant ligt Frankrijk
nogal zwaar op de maag
Prinsendam en Statendam doorstaan controle op hygiëne
door
Herman van
Amsterdam
In het aan de Perzische Golf gelegen Arabische sultanaat Oman vond
op 23 oktober 1970, zonder dat er ook maar een druppel bloed
vloeide, een machtsovername plaats.
De regerend sultan Said bin
Tajmur albu Said, werd met
verplicht vervroegd pensioen
gestuurd door zijn zoon Qua-
loos bin Said, die tijdens zijn
voorafgaande studie in En
geland al snel tot de overtui
ging was gekomen dat de
middeleeuwse denkbeelden
en praktijken die zijn vader er
op nahield, eigenlijk toch niet
meer door de beugel konden.
Middeleeuws
Op het moment van de over
name beschikte het 212.000
vierkante kilometer be
slaande sultanaat over zegge
en schrijve één school (uit
sluitend voor jongens)
waarop per jaar maximaal 25
nieuwe leerlingen werden
toegelaten. Die 25 koos de sul
tan persoonlijk uit zijn ruim
700.000 onderdanen.
Said bin Tajmur albu Said, als
de publikaties over hem op
waarheid berusten, hield er in
zijn paleis middeleeuws de
wind onder. Er mocht bij
voorbeeld door het personeel
geen woord worden gespro
ken, waar in het paleis dan
ook. Een verbod dat 365 da
gen per jaar van kracht was.
Niet verwonderlijk dan ook dat
de nieuwe sultan na de
machtsgreep in het paleis
volwassen "lakeien" aantrof
die niet in staat bleken ook
maar één woord te produce-
Een andere weinig geres
pecteerde maatregel van de
sultan, diefstal of geen cor
recte kleding draaide geheid
uit op het afhakken van een
hand of afsnijden van een oor.
Voorgenomen
om benen
tijdens het
gesprek niet
over elkaar
te slaan...
Oman is rijk aan olie en ex
porteert veel. De oude sultan
verwerkte de binnenstro
mende dollarstroom op een
manier zoals je nogal eens in
stripboekjes van Kuifje te
genkomt. In kelders onder
zijn paleis werden de hopen
bankpapier in balen gepropt,
alsof het oude kranten betrof.
Dat is nu allemaal verleden tijd.
De zoon is een andere weg in
geslagen en probeert het sul
tanaat wat meer van deze tijd
te maken. Vooral omdat de
oliebronnen van het land niet
geweldig rijk blijken te zijn
zodat kan worden verwacht
dat in de toekomst, als de olie
niet meer zo overvloedig
vloeit, het isolement van
voorheen weer de kop op
steekt. Tenminste, als het
contact met geïndustriali
seerde landen tegen die tijd
niet voldoende tot stand is
gebracht.
Oman werkt daar nu hard aan.
Vanwege de exploitatie van
olievelden is de barrière al
iets doorbroken. In het uitge
strekte oliestaatje huist onder
meer een Amerikaanse
oliemaatschappij met een
5000 koppen tellende leefge
meenschap.
Contacten naar buiten worden
ook gelegd door de Engelse
beleidsadviseurs adviseurs
die Oman in dienst heeft om
dat het sultanaat zelf nog niet
over voldoende eigen kader
beschikt.
Via één van die adviseurs is uit
eindelijk een verzoek bin
VRIJDAG 11 NOVEMBER 1977
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur aan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 38. U mag ook
schrijven.
Van den Muijssenbergh: "Onze
interesse zal voor een groot
deel uitgaan naar de buiten
landse politiek van het sul
tanaat. Hoe bijvoorbeeld de
verhoudingen zijn met de
Arabische buurlanden en hoe
tegen Israël wordt aangeke
ken.
Ons is ook een bezoek aan een
groot militair kamp in het
vooruitzicht gesteld. Wat dat
betreft komen we daar op het
"juiste" tijdstip. Oman levert
momenteel strijd tegen een
communistische infiltratie
vanuit Zuid-Jemen".
Op het programma staan voorts
ontmoetingen met Omaanse
werkende jongeren en stu
denten en bezoeken aan drie
plaatsen waar olie wordt ge-
Gezinnen
De zes krijgen onderdak bij ge
zinnen daar, zodat ze ook een
beetje inzicht krijgen in de
Omaanse huiselijkheden. Het
zal een beperkte indruk zijn,
omdat veruit de meeste Om-
anies in de bergen leven. Een
bestaan dat weinig overeen
komsten vertoont met het le
ven en werken in de grote ne
derzettingen Muscate en Sa-
lalah.
"Onze reis heeft geen politiek
doel", zegt de rechtenstudent.
We gaan er niet naar toe als
organisatie maar als een
groepje geïnteresseerde Ne
derlandse jongeren. Natuur
lijk zullen er wel wat zware
onderwerpen ter sprake ko
men' maar daar zal in een
louter informele sfeer over
worden gepraat. In dit geval
moet men ons per se niet zien
als kleine diplomaatjes".
Uitwisseling
Mogelijk uitvloeisel uit dit
Oman-bezoek is dat er in de
toekomst een uitwisseling
ontstaat. Omanies die naar
Nederland komen, Neder
landers die naar Oman gaan.
Tien december hopen de zes
weer thuis te zijn. Mogelijk
dat er dan ook een bezoek is
afgelegd aan Sultan Qualoos
bin Said.
Eén ding, zo heeft hij zich voor
genomen, zal Winfried van
den Muijssenbergh dan be
slist nalaten, namelijk tijdens
het gesprek met de sultan de
benen over elkaar slaan. In
het bijzijn van een belangrijk
persoon is dat in Oman een
grove belediging
Winfried van den Muijssenbergh: "Oman wil zien hoe wij werken en leven".
nengekomen bij het Oost-
West Instituut in Den Haag
om een groepje Nederlandse
jongeren een werkbezoek te
laten brengen aan Oman.
Zij moeten de voorhoede vor
men van een veel groter en
rijk geschakeerde groep wes
terlingen, die Oman moeten
helpen uit het isolement te
geraken. Er zijn inmiddels zes
Nederlanders geselecteerd,
die (toevalligerwijs) gemeen
hebben dat ze in Leiden stu
deren of hebben gestudeerd.
Het gaat om twee afgevaardig
den van de Studentenvereni
ging Internationale Betrek
kingen (SIB) afdeling Leiden,
drie bestuursleden van de
stichting Jason (een organisa
tie die zich voornamelijk richt
op de bestudering van de At
lantische samenwerking en
Oost-West relaties) en de
voorzitter van de Neder
landse Jeugdbond voor Ge
schiedenis.
De bijna afgestudeerde Leidse
rechtenstudent Winfried van
den Muijssenbergh is één van
de zes. Tot nog miet zo lang
gelèden wist hij niets van
Oman af. Was de naam "alleen
wel eens tegengekomen op
postzegels".
Die schade heeft hij inmiddels
ruimschoots ingehaald. Wat
er in tijdschriften en boeken
over Oman aan informatie is
heeft hij, en zo ook de andere
groepsleden, doorgenomen.
Bovendien hebben de zes
zich verdiept in de opbouw
van de Nederlandse samenle
ving.
Testcase
Zo heeft Van den Muijssen
bergh landbouw en visserij en
een stukje onderwijs voor zijn
rekening genomen. Om daar
over enige tijd (ze zijn uitge
nodigd van 2 tot en met 9 de
cember) in Oman zinnig over
te kunnen informeren. Want
daar zal het hoofdzakelijk op
aankomen in het oliestaatje,
overdracht van informatie
over het reilen en zeilen van
de westerse maatschappij,
toegespitst op Nederland.
"Dat we ons terdege hebben
voorbereid is niet voor de
grap", zegt Van den Muijs
senbergh". We gaan nu een
maal niet op een snoepreisje.
Ons bezoek is een soort test
case. Oman wil nagaan wat
wij als Nederlanders te bie
den hebben. Hoe we werken
en leven. Verprutsen wij het
dan zie ik het één, twee, drie
niet gebeuren dat Oman na
ons opnieuw Nederlanders
zal uitnodigen om eens over
te komen. Doen we het wel
goed dan volgen straks zo
goed als zeker ook mensen uit
andere kringen".
Twee van de zes zijn vrouwen.
Zij zullen in Oman hoofdza
kelijk toelichting geven op
zaken als emancipatie, femi
nisme e.d. (In 1973 werd in het
sultanaat voor het eerst een
school voor meisjes
geopend).
De groep Nederlanders wil op
haar beurt het naadje van de
kous weten over de gang van
zaken in Oman. De verkregen
informatie en de eigen imp
ressies zullen later, na terug
keer in Nederland, waar
schijnlijk tot een boek wor
den gebundeld.
De zes hebben een voorlopig
draaiboek voor dit werkbe
zoek toegestuurd gekregen.
Zo zal men onder meer ge
sprekken kunnen voeren met
drie prinsen, die minis
tersposten bezetten in Oman.
PARIJS - De Franse regering is het internationale tumult
nog niet vergeten dat eerder dit jaar losbarstte na het be
sluit om Aboe Daoed, verdacht van de organisatie van de
slachtpartij bij de Olympische Spelen in Munchen in 1972,
niet uit te leveren. Erg gebrand op een herhaling zijn de
Franse autoriteiten niet.
Klaus Croissant: "Ik kies juist Frankrijk en geen ander land"
Hoe de beslissing van het Parijse
hof van beroep volgende week
woensdag ook uitvalt, de aanwe
zigheid van Baader-Meinhof-ad-
vocaat Klaus Croissant in Frank
rijk zal stellig zijn sporen nalaten,
zowel in de Franse jurisprudentie
als op de Frans-Westduitse be
trekkingen. Er barst beslist een
storm los als Frankrijk over het
lot van Croissant heeft beslist.
Besluit het hof dat er voldaan
gaat worden aan het Duitse ver
zoek om uitlevering, dan zijn er
heftige protesten te verwachten,
niet alleen van linkse maar ook
van liberale Franse kant. Men is
er in regeringskringen ook niet
helemaal gerust op dat er dan
geen terroristische aanvallen op
de rechters te vrezen zijn, of een
wraakoefening in Frankrijk van
de kant van de Baader-Meinhof-
groep. Wordt de uitwijzing echter
geweigerd, dan gaan de reeds be
koelde betrekkingen met Bonn
nog verder achteruit.
Croissant is een afstammeling
van Franse hugenoten die naar
Duitsland zijn uitgeweken. Hij is
zijn advocatenloopbaan begon
nen met gewone zaakjes, echt
scheidingen, contracten, erfenis
sen. Zijn kennismaking met An
dreas Baader heeft zijn leven een
andere richting gegeven. Hij
werd al gauw het middelpunt van
een groep Westduitse advocaten
die vurig geloofden in de poli
tieke denkbeelden van de klan
ten die zij verdedigden, maar
desondanks nadrukkelijk vol
houden dat zij de grens tussen
sympathie en samenspanning
nooit overschreden.
Een groot aantal van de terroris
ten die op het ogenblik gezocht
worden wegens de in moord
geëindigde ontvoering van
Hans-Martin Schleyer en andere
recente misdrijven, heeft eens
gewerkt op Croissants advoca
tenkantoor of behoorde tot zijn
naaste vrienden. Ten minste drie
van zijn collega's zijn naar actief
terrorisme overgestapt en er zijn
steeds meer aanwijzingen dat
anderen als verbindingsman op
traden voor gevangen leiders.
Ik kies juist Frankrijk en geen
ander land, omdat ik haar traditie
ken, heeft Croissant verklaard in
de propvolle zaal van het Parijs
paleis van justitie, waar zijn zaak
vorige week in de nacht van
woensdag op donderdag zijn cli
max bereikte. Moge Frankrijk,
het land van mijn voorouders,
nooit het voormalige land van de
mensenrechten worden. Ik vraag
u, mij niet uit te leveren aan mijn
vijanden, de moordenaars van
degenen die ik verdedig, aldus
zijn betoog.
'Moordenaars
Croissant had het hof wel voor
gehouden dat hij er zeker van is
dat zijn voormalige klanten An
dreas Baader, Gudrun Ensslin en
Jan Carl Raspe in de gevangenis
van Stammheim geen zelfmoord
hebben gepleegd, maar om het
leven zijn gebracht door een re
gering van moordenaars. Crois
sant is naar Frankrijk gevlucht
toen hij vier maanden geleden op
borgtocht voorlopig op vrije voe
ten was gelaten. Nadat hij zich
weken schuil had weten te hou
den, werd hij in Parijs aangehou
den. Zijn zaak begon in Frankrijk
steeds meer de aandacht te trek
ken, met demonstraties, pers
conferenties en zelfs een particu
liere radiozender, de „Vrije Ra
dio", die vanuit een Parijse flat C-
roissants zaak bepleitte.
Voor Westduitsers geldt Crois
sant gewoonlijk als de verbin
dingsman en organisator van de
terroristische samenzwering die
een spoor van dood door West-
Duitsland heeft getrokken. Als
de Franse justitie daar naar
Duitse zin onvoldoende rekening
mee houdt, dan zal een groot deel
van het Duitse publiek en van de
Duitse pers dat alleen maar uit
leggen als anti-Duitse vooringe
nomenheid.
De Franse minister van justitie
Alian Peyrrefitte heeft al voordat
de behandeling van de zaak be
gon, overduidelijk te verstaan
gegeven dat de regering van de
justitie toestemming tot uitleve
ring verwacht. Om die wens nog
wat te onderstrepen, heeft procu
reur-generaal Paul-Andre Sadon
zelf de leiding van het proces op
zich genomen.
Obeserverdienst
LONDEN (SP) - Menig recht
geaarde Engelse bootsman, met
schoon schip in de meest let
terlijke betekenis van het woord
als zijn hoogste doel, is het
schaamrood naar de kaken ge
stegen.
Blijkens een onderzoek van de
Sunday Times laat hygieëne hy
giene aan boord van vele schepen
die vol trots de Union Jack voe
ren nogal te wensen over. Met
name de grote passagierschepen
zijn het doelwit geworden van het
onderzoek, dat vooral door de
kritische activiteiten van de
Amerikaanse gezondheid-
sinspecteurs heeft geleid tot het
ontdekken van hele hordes kak
kerlakken, smerige dekken, te
grote hoeveelheden afval en be
dorven etenswaren in ijskasten.
Door
Haye Thomas
Normaal gesproken zijn de rap
porten van deze gezondheid
sinspecteurs niet voor iedereen
ter inzage. Maar via een achter
deurtje in de wet voor de vrijheid
van informatie in Amerika, heeft
de Sunday Times er toch kennis
van kunnen nemen. Niet alleen
een groot aantal schepen van de
Engelse koopvaardij, maar ook
van andere nationaliteiten staan
er gekleurd op. Wat onze eigen
vloot betreft hebben blijkens de
beschikbare gegevens over de af
gelopen maand september de
Prinsendam en de Statendam
van de Holland Amerika Lijn met
vlag en wimpels alle controles
doorstaan. Het vlaggeschip De
Rotterdam daarentegen kwam
voor scherpe kritiek in aanmer
king. En het bevindt zich daar
mee in niet gering gezelschap.
Wat dacht u bijvoorbeeld van de
koningin der zeven zeeën 's we
relds grootste passagierschip de
QE2, die weliswaar de toets der
kritiek tijdens de laatste con
troles heeft weerstaan, maar
daarvoor herhaaldelijk door-
de mand is gevallen.
Toegegeven, in vele gevallen ging
het om ogenschijnlijke kleinig
heden, zoals het zilveren bestek
dat onvoldoende was gereinigd
was, maar het is toch ook voorge
komen dat in de bakkerij van de
luxe liner, de keukens van het
grote Brittania-restaurant aan
boord en het kombuis van de
bemanning een groot aantal kak
kerlakken werd aangetroffen,
terwijl het schip in het begin van
dit jaar de grote jubileum-cruise
beeindigde met 216 opvarenden
die last hadden van een hard
nekkige buikloop.
Eveneens onder de beroemde
vlag van de Cunardmaatschappij
vaart de „Cunard Countess" aan
boord waarvan de hygiënische
specialisten van de Amerikaanse
overheid bij voortduring zijn ge
vallen over de wijze waarop het
opgeslagen vuil werd afgedekt,
keukengerei dat niet schoon was,
het voortdurend met de handen
aanraken van blokjes ijs, het met
onvoldoende zorg opslaan van
voedsel aan dek en ijskasten die
niet naar behoren werkten. Cu
nard heeft zich gehaast met te
verklaren dat de hygiënische
problemen aan boord van de
Countess nu volledig onder con
trole zijn, zoals dat ook geldt voor
de nieuwste aanwinst „Cunard
Princess", die in feite niet een van
de dertien inspecties in haar
eerste dienstjaar met volledig
succes heeft doorstaan.
Een woordvoerder van de grote
Britse P and O Line, waarvan ook
een aantal schepen over de hy
giene aan boord bekritiseerd zijn,
verklaarde dat het gevecht tegen
kakkerlakken het taaie ongerief
van elke zeeman is. „Noem mij
een schip dat vrij is van kak
kerlakken. Het gevecht tegen dit
ongedierte aan boord is einde
loos. Het lijkt mij onmogelijk de
kakkerlakken in een schip vol
ledig uit te roeien".
