'Best leuk,
maar elke
week, Néé'
Zwak Roodenburg naar 1-0
SC Lisse benut slechts
twee van de vele kansen
Headley-UVS: 5-2
Winst op HDVS kan vormcrisis niet verbloemen
Wisselvallig Lugdunum
geeft onnodig
de punten uit handen
MAANDAG 17 OKTOBER 1977
PAGINA 15
SPORT H SPORT SPORT B SPORT H SPORT I SPORT H SPORT H SPORT SPORT H SPORT
LEIDEN - Een duidelijk supe
rieur SC Lisse is niet verder
kunnen komen dan een 2-0
overwinning tegen Laakkwar
tier. Een groot arsenaal kansen
lieten de Lissenaren door non
chalant spel liggen. Teylingen
is met open ogen 90 minuten
lang' in de buitenspelval van
Postduiven getippeld en moest
dit met een 2-1 nederlaag be
kopen. Docos speelde een zeer
matte "middenveld-partij" te
gen het van te voren zo gevaar
lijk geachte Hillegom, en bleek
met een 1-1 puntendeling zeer
tevreden.
SC LISSE-LAAKKWARTIER:
2-0. Beduidend minder dan
verdiend heeft SC Lisse slechts
twee treffers kunnen noteren
tegen het ondergeschikte
Laakkwartier. Heer en Mees
ter was de thuisclub over de
Hagenaars die geen moment
gevaarlijk konden worden. Al
na 5 minuten hadden de Lis
senaren de score geopend toen
Ruud Dobbe de, door Ruud van
der Voort geforceerde hoek
schop, onhoudbaar inkogelde.
Ruim een kwartier later kreeg
Fred Dobbe de bal teruggelegd
van (alweer) Ruud van der
Voort en versloeg prompt
glansrijk de Haagse goalie. Dat
het bij 2-0 bleef mag voor
Laakkwartier geflatteerd
worden genoemd. Zeer veel
kansen, die de Hagenaars aan
boden door hun ruimte-spel,
werden door SC Lisse niet be
nut. Met name Laurens van der
Voort en Alex Dobbe waren te
roekeloos met het omspringen
met de kansen.
POSTDUIVEN-TE YLINGEN:
2-1. Weliswaar verdiend, maar
toch geholpen door een handje
geluk, heeft Postduiven Tey
lingen terug kunnen wijzen.
Lang is de strijd open geble
ven, maar de grotere behen
digheid van de Loosduiners,
met name met de buiten
spelval waar Teylingen als
maar in liep, hebben het pleit
in hun voordeel beslist. De
kans op een voorsprong kreeg
Teylingen-spits Peter van der
Vlugt in de 10de minuut, maar
zijn schot spetterde op het
houtwerk uiteen. De Postdui
ven maakte wel gebruik van de
mogelijkheden. In de 25ste mi
nuut versloeg Theo Vercoute-
ren via een vrije trap doelman
Dols, en opende daarmee de
score: 1-0. Na rust nam de Tey-
lingen-druk wat toe, wat resul
teerde in paniekvoetbal in
Postduiven-gelederen. Na het
eerste kwartier van de tweede
helft trok Hennie Zoet de stand
gelijk, nadat Peter van der
Vlugt hem daar op sublieme
wijze toe in staat had gesteld:
1-1. Bij het scheiden van de
markt deed Martin Hut nog net
de balans in het voordeel van
de Loosduiners doorslaan. Na
twee Teylingen-verdedigers te
hebben omspeeld gunde hij
doelman Leo Dols geen schijn
van kans.
DOCOS-HILLEGOM: 1-1. Bij
rust waren beide ploegen nog
even ver als toen ze begonnen.
Een weinig spectaculaire
eerste helft waarin Hillegom
weliswaar het betere van het
spel had, maar dat toch niet in
doelpunten tot uiting kon
brengen. Pas na rust kon Hil
legom, in een periode dat Do-
cos de spel-initiatieven
opeiste, de score openen via
Herman van der Schrier (1-0).
Weinig aanvalspel overigens
in deze wedstrijd, waarin Do-
cos wel hard werkte, maar niet
die "trapvastheid" had om tot
enig produktief voetbal te
kunnen komen. Sporadisch
konden de Leidenaars verder
komen dan het middenveld.
Sjaak Rietbergen scoorde rond
de 25ste minuut van de tweede
helft de gelijkmaker waarmee
het kostbare punt alsnog werd
binnengehaald.
Hillegom-speler Sjaak Rutten
symboliseerde de harde aan
pak van de bezoekers en liep
tegen "rood" aan, wat hem
werd toegekend wegens na
trappen.
HAARLEM - Er zijn trainers en trainers. Neem nou zo'n
Doby Peters van EDO. Na de royale 5-2 tegen UVS had
toch een enthousiast triomferend oefenmeester verwacht
kunnen worden, die zijn team en dan speciaal monster
topscorer Lloyd Headley (maar liefst vier goals), de hemel
in zou prijzen vanwege de getoonde slagvaardigheid. Pe
ters echter vond dat er best meer gescoord had kunnen
worden. ("Zelfs Headley is niet tevreden") en spuide ver
volgens lang niet malse kritiek.
"Tactisch is er zeer zwak gespeeld. Onze defensie speelde chaotisch en
wisselvallig en de opbouw verliep in de eerste helft veel te langzaam.
Gezien het aantal gekregen kansen is deze zege verdiend, maar als ik het
veldspel analyseer is die erg geflatteerd...".
EDO-UVS 5-2. Wie louter op de cijfers afging kon denken dat UVS gebla
meerd werd daar in Haarlem. Het tegendeel was het geval. De Leidse
hoofdklasser rehabiliteerde zich zelfs voor de "hopeloze pot" (de type
ring is van Mattie Kantebeen) van een week eerder en speelde gisteren
wèl een attractief en open spelletje. Het verschil tussen de winst bij
Unitas en het verlies bij EDO lag in eerste instantie dan ook louter aan de
kwaliteit van de tegenstander "Met een uitstekende middenlinie en
voorhoede", bewonderde Gérard Désar. "Daar spelen ze op, waarbij ze
dan rustig twee of drie tegengoals incalculeren. Ze weten dat ze er zelf
wel meer scoren".
Realiteit anders
EDO-UVS 5-2. Cijfermatig bekeken moest dat een eenzijdige pot zijn
geweest, maar de realiteit was anders. In werkelijkheid bleek de Leidse
ploeg nog altijd de traditioneel lastige klus voor EDO, dat zich de handen
dicht mocht knijpen met een 2-1 voorsprong bij rust. Pech en geluk
waren daarbij van doorslaggevende betekenis, waarvan twee voorbeel
den.
De openingstreffer van Henk Zandbergen werd geschrapt wegens buiten
spel (maar de vraag rees onmiddellijk of dat wel een juiste constatering
was van de Goudse arbiter Govers) en de strafschop na de handsbal van
Will Henskens was formeel dan wel juist, maar werd na de ongevaarlijk
ogende situatie ook door EDO als een cadeautje ervaren.
Headley liet het buitenkansje uiteraard met onbenut, maar UVS sloeg
vrijwel direct terug via Piet van Putten. De vleugelspits die de grillig
heid van weleer langzaamaan terugkrijgt, scoorde op aangeven van
Koos Hannaart uit eenzelfde positie als Zandbergen, met als enige ver
schil dat de 1-1 wel genade vond.
Via Headley, die een van richting veranderde bal simpel inkopte, kwam
EDO voor de pauze nog aan 2-1, maar UVS had intussen wèl angst
ingeboezemd via snel en ditmaal wèl met voldoende mankracht uitge
voerde tegenstoten, tegen een toen traag bouwende partner die het nog
teveel van één man moest hebben.
De nauwelijks opvallende Van der Heiden vergat de bal echter mee te
nemen het vrije veld in en Van Putten mikte van heel dichtbij op de
achterkant van het lichaam van de Haarlemse verdediger Blum.
In eigen doel
De 2-2 werd vervolgens geheel de rug toegekeerd via Henk Zandbergen,
die pal na de pauze in eigen doel kopte (3-1), waarna het kansenfestival
werd voortgezet omdat UVS risico ging nemen. Het positieve resultaat
kwam in de vorm van 3-2 van Van Putten; het negatieve in het vervolg
van de one-man-show van Headley.
De vleugelspits van EDO kan bepaald niet als een klasse-voetballer wor
den aangemerkt, al is hij in vergelijking met vorig seizoen tactisch ster
ker geworden, maar hij profiteert wel razend knap van zijn snelheid.
Vooral als de poort zo wijd open wordt gezet als in die fase bij UVS, kan
hij zich manifestere^.
Hij deed het nog twee keer, waarbij de laatste treffer typerend mocht
heten. Een vrije trap van Kantebeen (weer beter in vorm) op 20 meter van
het EDO-doel werd onderschept en op de lange bal die volgde ontsnapte
Headley met forse stappen aan Duprie-vervanger Van Ginkel.
EDO-UVS, of beter Headley-UVS, daardoor 5-2. Er zijn trainers en
trainers. Désar reageerde droog. "Ik heb ook zitten genieten, want zo'n
partij ertussendoor is best leuk..Maar elke week... Néé".
PAUL DE TOMBE
LEIDEN - Zelfs wanneer
LFC maar nauwelijks tot
een aanvaardbare presta
tie kan komen blijkt het
verschil met een voor zijn
doen redelijk draaiend
LDWS moeiteloos op drie
goals bepaald te kunnen
worden. Het typeert de
kracht van dit LFC, het te
kent ook de zwakte van
het huidige LDWS. Die
marge in treffers was ge
heel volgens de verwach
ting, niemand geloofde
vooraf serieus in de kan
sen van de Vlietbewoners.
Wat echter niet volgens
plan verliep was de spe-
lontwikkeling. Die viel
eigenlijk bitter tegen.
De talloze toeschouwers tenminste
dropen teleurgesteld af. Het lag
vooral aan LFC, dat is duidelijk.
LDWS kan momenteel weinig
verweten worden gezien het ont-
LEIDEN - "Wij zijn totaal uit vorm". Roodenburg-coach
Pieter Versteegh stelde het vast op een manier, alsof de
confrontatie tegen concurrent Hermes DVS op een gena
deloze afstraffing was uitgelopen. Het tegendeel was echter
waar. Hoewel de Leidenaars gistermiddag slechts goede
wil toonden, bleek dat wapen in ruime mate voldoende om
een 1-0 zege te behalen op een formatie, waar elk greintje
overtuiging was weggeslopen.
Enige nervositeit van de zijde der
Boshuizerkadebovs is te be
grijpen, tenslotte rolt een bal in
een derby vaak anders en blijft
LDWS toch een stadgènoot die
door en door op de hoogte is van
de individuele kwaliteiten van de
geelhemden.
Maar onbegrijpelijk is wel, dat dat
gehaaste en ongecontroleerde in
het spel van de geelhemden bleef
overheersen, zelfs toen opvallend
makkelijk die 3-0 tot stand ge
komen was. Toen nog bleef LFC
het zoeken in lijf-aan-lijf-gevech-
ten, die uitsluitend rommelige si-
Roodenburg-Hermes DVS was in
kwalitatief opzicht een regelrechte
antireclame voor het voetbal in de
eerste klasse. Toegegeven: Rood
enburg demonstreerde een be
wonderenswaardige inzet, maar de
goede wil kon de vormcrisis,
waarin de Versteegh-formatie mo
menteel verkeert, geen moment
verbloemen. Het middenrif Krom
wijk, Tisseur en Ooyendijk wist
geen enkele lijn in de aanval-
spatronen aan te brengen; Reinier
Verkuylen had praktisch niets in te
brengen tegen Hermes-voorstop
per Dick Schaap en Wim Ligtvoet
worstelde in defensief opzicht meer
met zichzelf dan met zijn opponent
Van Vooren. Opportunisme was
gistermiddag daarom troef bij
Roodenburg. Met name Ligtvoet
zocht met lange ballen regelmatig
Wouter Holverda en Richard Klein,
terwijl Peter Ciere voor rust vanuit
de derde lijn enkele malen Her
mes-sluitpost Overdijk testte. Met
dit eenvoudige concept zou Rood
enburg onder normale omstan
digheden weinig kans op succes
hebben gehad. Hermes DVS
speelde echter zo mogelijk nog
zwakker. De Schiedammers had
den slechts in het eerste half uur
aangetoond, waarom de ploeg een
hoge ranglijstpositie - vóór dit tref
fen op gelijke hoogte met Rooden
burg - in de eerste klasse B innam.
In die fase liepen de combinaties bij
Hermes DVS aanzienlijk soepeler
dan bij de blauwzwarten. Rooden
burg mocht ha twee minuten dan
ook van geluk spreken, dat lin
kerflankspeler Rob van Vooren in
vrije (buitenspel?) positie voor
Sjaak Nievaart staande, niets be
ters wist te doen dan de bal hoog
over het doel te jagen. En na dertien
minuten lachte het fortuin Rood
enburg opnieuw toe, toen midden
velder De Hartog Teun Kornaat
lanceerde en die laatste Peter Ciere
uitspeelde en keihard tegen de
kruising knalde. Toen echter na 28
minuten Richard Klein de bal op
een simpele manier aan linksback
Brouwer had ontfutseld en de rech
terspits Wouter Hoverda in staat
had gesteld om fraai 1-0 binnen te
koppen, was de weerstand van de
Schiedammers ineens gebroken.
Waar bijvoorbeeld Kornaat voor
die treffers met soli voortdurend
verwarring in de Roodenburgde-
fensie stichtte, kon hij daarna als
een mak schaap worden lamgelegd.
Kornaat personificeerde daarmee
de Hermes-formatie, die na het
doelpunt als "verdoold" verder
opereerde. Roodenburg kon onder
die omstandigheden naar hartelust
- zij het op chaotische wijze - aan
vallen en kreeg daardoor ook kan
sen. Na 68 minuten werd een hoek
schop van André Ooyendijk door
Verkuylen gemist, maar Holverda
kon vallend inkoppen.
Het enige (en beslissende) Roodenburg-doelpunt in wording: Wouter Holverda (links) kopt een voorzet x
niet zichtbare Richard Klein in. Hermes' achterspeler Ger Ruseier komt duidelijk te laat.
Linksback Brouwer wist echter op
de doellijn redding te brengen en
daarmee zijn fout van voor rust
goed te maken. Blijkbaar injec
teerde dat de Schiedammers tot
een offensief, dat echter op een
dermate knullige manier werd uit
gevoerd, dat kans van slagen bij
voorbaat uitgesloten moest worden
geacht. Stereotiep lepelde inval
ler-rechtsback De Nijs (was in de
plaats gekomen van good-old Piet
v.d. Burg) de bal in de doelmond,
waar Maarten van Kooperen al
trappend en koppend het "gevaar"
kon indammen. De beste moge
lijkheden zou Roodenburg dan ook
krijgen. Zo zag Holverda een
keiharde inzet door Overdijk ge
keerd en vond een schot van Tis
seur eveneens bij die keeper geen
genade. Toen Richard Klein daarna
Overdijk eveneens op zijn weg had
r TypischJohn Verschoor: even rustig kijken, dan
beren van genoeg kwaliteit om
méér te doen dan zich voor hon
derd procent te geven. Tegen
"gelijkgerichten" zoals West-
landia en Celeritas kan dat wel
licht resultaat opleveren, tegen
LFC levert dat hooguit de winst
van wat minder tegendoelpunten
op.
Nee, in het spelletje met de muis
toonde LFC zich een verdraaid
chagrijnige kat, die weinig trek
had in de voorgezette hapklare
brokken. Hard om de bak heen-
rennen, dat wel. Maar slechts op
drie noten.
der Steen valt tevergeefs uit.
tuaties opleverden en absoluut
geen rendement. Zelfs Koos Be-
kooy, toch een voetballer bij uit
stek, kon als invaller voor Van
Weerlee daar geen verandering in
brengen. Ook hij rotzooide maar
wat aan.
Dat handvol keren, dat LFC dan
toch liet zienbrede wegen te
kunnen bewandelen leverde
evenzovele kansen en drie tref
fers op. Waarbij Nachtegellers
strafschop en Verschoors schui
ver het moesten afleggen tegen
de geweldig fraaie inzet van Bles
Zuma (3-0). Net zo mooi was
trouwens de 'één-twee Ver-
schoor-Kruiff waarbij laatstge
noemde de lat teisterde.
"Kat-in-het-bakkie" vond LFC,
aan het echte werk beginnen had
men geen zin.
LDWS kreeg zodoende toch nog
ruimte af en toe wat initiatief te
nemen. En als in dat LDWS-
kwartiertje voor rust zowel
Ouwehand als de weer herstelde
(na vier jaar) Wal Gallaart hun
kans hadden benut, wie weet hoe
echt nerveus LFC dan nog had
kunnen worden...
AD VAN KAAM
gevonden, geloofde Roodenburg punten, maar die winst kon de zorg
het verder wel, omdat Hermes het van Pieter Versteegh over de
moede hoofd immers al lang in de slechte vorm van zijn ploeg niet
schoot had gelegd. Roodenburg in- wegnemen
casseerde zodoende twee kostbare GERARD VAN PUTTEN
leiden - In eerste instantie leek het
erop dat Lugdunum gisteren hele
maal niet leed onder de afwezig
heid van trainer Ruud de Groot (hij
verbleef met het Nederlands da
mesvoetbalteam in Denemarken).
Na eén speelhelft tegen Texas DHB
konden de Leidenaars zich on
danks de 1-1 beroemen op de heer
schappij op het middenveld en het
beste van het spel In de tweede pe
riode gaf Lugdunum het initiatief
echter onnodig uit handen en uit
eindelijk werden de Kikkers naar
een 2-3 nederlaag gevoerd. In die
laatste fase van de strijd werden de
geschreeuwde aanwijzingen van
De Groot node gemist.
Een herboren Lugdunum, met
Frans Sjardijn als absolute uitblin
ker, gaf de Hagenaars in de eerste
periode geen schijn van kans. Met
attractief en gevarieerd voetbal
werd Texas zeker in de eerste twin
tig minuten overrompeld. Jaap
Schildthuyzen, Rinus van Es en
Frans Sjardijn kregen na goede
combinaties kansen om de op-
ningstreffer te noteren. Zij hadden
vooralsnog echter geen succes. Een
strafschop moest er aan te pas ko
men om de veldverhouding op
juiste wijze af te spiegelen.
Frans Sjardijn profiteerde van een
mistrap van Van de Berg. maar
werd tegelijkertijd door Rog neer
gelegd. Sjardijn zelf benutte de
elfmetertrap. De voorsprong bleek
van korte duur. Bennie de Roode
legde onnodig op de rand van het
strafschopgebied naamgenoot Ben
Roode neer. De technische Texas-
spits, die zelf de vrije trap nam,
knalde hard in de uiterste hoek ach
ter doelman Erades. Daarvoor was
Lugdunum al door het oog van de
naald gekropen, op momenten dat
tekort teruggespeelde ballen van
Ben de Roo onserschept werden.
Een uitgeblust Lugdunum moest
in de tweede periode de lijn van de
eerste helft doortrekken. De
Leidenaars bleken daartoe niet in
staat. Texas na het initiatief over en
zonder daar al teveel moeite voor te
doen liepen de Hagenaars uit naar
een 3-1 voorsprong door doelpun
ten van Ben Roode en Wim Roode
en Wim den Hoed. Pas in de slotfase
deed Lugdunum daar massaal wat
aan. Het wanhopige offensief le
verde echter niet meer op dan een
goal van Rinus van Es.
WALTER ÜÜMEN
Blauw Zwart is
uit vorm (2-0)
GOUDA - Blauw Zwart heeft in de
uitwedstrijd tegen Olympia ver on
der zijn normale niveau gespeeld.
Vooral op het middenveld opereer
den de Gouwenaars aanzienlijk
sterker, waardoor juist daar de ba
sis werd gelegd voor de uiteinde
lijke 2-0 zege voor de Olympianen
De beginfase van dit treffen was
bijzonder saai. Plichtmatig werd de
bal heen en weer gespeeld, waar
door het tot de achttiende minuut
diiurde, alvorens de eerste sco
ringskans voor Olympia ontstond
Spits Gerrit Boogaard knalde toe
tegen het Wassenaarse houtwerk.
Na 23 minuten ontstond er sensatie
toen Rob Gillissen lans Olympia
doelman Van Elleswijk soleerde en
door die laatste onderuit werd ge
haald. De zwak leidende arbiter de
Feij liet het geval echter onbestraft.
Na 35 minuten kreeg Olympia de
beloning voor het betere spel, toen
linksbuiten Herman den Haag
Boogaard bereikte, die van 16 me
ter doelman Peet Pieterse kansloos
liet (1-0). Niettemin zou Blauw
Zwart even daarna een unieke kans
krijgen om de gelijkmaker te sco
ren, maar alleen voor doel wist Geer
van Leeuwen niets beters te doen
dan de bal hoog over te knallen.
Nadat Rob v.d. Vijgh na de pauze
nog tegen de onderkant van de
Blauw Zwart-lat had geschoten,
bepaalde Den Haag de eindstand
na een schitterende solo op 2-0.
