strijdt
tegen
de
drug-
handel
Heerlen
Msmum
SATERDAG 8 OKTOBER 1977
PAGINA 23
rig jaar kreeg ik in september pas
vergupning om te spuiten... Het
land draineren mag niet, silo's
bouwen mag evenmin en ook het
melkveebedrijf veranderen in
een akkerbouwbedrijf of een
mestbedrijf is niet toegestaan.
Ik was eerst blij dat ik in de
Biesbosch kon blijven. Geen wa
teroverlast meer, de opbrengst
zou verdubbelen. Maar die
spaarbekkens gaven al gauw last
van kwel. Per etmaal sijpelt er zes
centimeter water door de dijken
van het spaarbekken Honderd en
Dertig. Zes en een halve «meter
zitten we beneden de waterspie
gel van dat bekken. Een door
braak: en er is geen redden aan,
dan spoelt heel de Visplaat weg.
Door dat kwelwater groeit overal
heermoes; onkruid waarvan de
koeien diarree krijgen. Het land
blijft door de kwel ook te lang,
wat de groei van het gras ver
traagt".
Hals over kop
Sagrloos verzekert dat er in de
Biesbosch nog altijd het gevaar is
voor overstromingen. „In de win
ter bij een noordwesterstorm en
een hoge waterstand op het Hol
lands Diep bestaat de kans dat de
polder onder loopt. Het is al ge
beurd dat we 's nachts hals over
kop het kuilvoer naar de schuür
moesten sjouwen. Voor de afslui
ting van hel Haringvliet was er
door het verschil in getij een na
tuurlijke lozing. Loopt de polder
vol dan staat er twee meter water
en duurt het drie weken voor
hij leeggemalen is".
Een boer als Jan Saarloos maakt
ook lange werktijden. Hij moet
elke dag tweeeneenhalf uur va
ren. En dat varen kost hem alleen
al jaarlijks vijfentwintigduizend
gulden.
In 1947
kreeg hij telefoon en vier jaar gele
den electriciteit. Waterleiding
heeft hij nog altijd niet. Hij moet
het drinkwater in melkbussen
meebrengen uit Drimmelen- Het
grondwater van de Visplaat is
ruim twee jaar geleden in Den
Haag afgekeurd. Vorig jaar werd
het zelfs afgekeurd voor het vee.
„Het was niet meer te drinken. We
kregen er maagklachten van. In
dat water zit veel zwavelzuur en
ammoniak. De koperen leidin
gen, die Staatsbosbeheer hier
voor tienduizend gulden liet leg
gen, zijn er door aangetast! De
koeien moeten het water drinken
als ze op stal staan. Sommige die
ren worden er broodmager'van
en geven er minder melk door".
Saarloos illustreert zijn verhaal met
twee glaasjes water en een paar
tabletjes. In het ene glas blijft het
water (leidingwater uit Drimme
len) helder; in het andere (gevuld
HEERLEN - Cosmos-hasj aus
Heerlen. In zowat half West-
Duitsland wisten drugverslaaf
den precies wat daarmee werd
bedoeld: je kon het herkennen
aan de speciale lengte en bivedte
en aan de verpakking. Moeiteloos
te verkrijgen in undergroundcafé
Cosmos.
Maar Cosmos werd door de politie
gesloten, en de handel ver
plaatste zich naar de bistro, waar
hasj en heroine meer aftrek von
den dan de entrecote of de uien
soep. De bistro werd gesloten, en
de handel verplaatste zich naai
de bar Full House. En dus werd
.ook de Full House gesloten. Dat
was nog geen drie weken gele
den.
Inmiddels bloeit de handel in dan
cing Femina. Die zal dus bin
nenkort ook wel dichtgaan. Zo
gaat dat, in Heerlen. In tegenstel
ling tot in verreweg de meeste
plaatsen waar men al tevreden is
als men de handel in verdovende
middelen heeft geïdealiseerd.
Hoofdinspecteur drs. H Heyboer,
Waarnemend korpschef van de
Heerlense politie, zegt: wij heb
ben besloten de drughandel aan
te pakken als symptoom. Het
blijft natuurlijk een kwestie van
beleid. Het werd hier trouwens te
gek. De openbare orde kwam in
het geding. Er werden allerlei
misdrijven gepleegd als gevolg
van die drughandel. Berovingen,
bedreigingen".
Inspectrice P. M. H. Maesen, chef
van de recherche, vult aan: "De
verkoopmethodes waren agres
sief. Buiten werden mensen al
opgevangen en gevraagd of ze
wilden kopen of niet. Voorts
werd niet zelden betaald met ge
stolen goederen. Opeen gegeven
moment hadden we bijzonder
veel last van Duitse jongelui. Die
dachten dat hier in Heerlen alles
kon en mocht".
De Cosmos moest dicht in oktober
vorig jaar. Toen ging het nog
voornamelijk om hasj. Nu is er
ook de heroïne. Drs. Heyboer:
"Je kan nauwelijks meer verschil
maken. Ze gebruiken het
trouwens door elkaar. En op lager
niveau wordt het ook door elkaar
verhandeld. De Duitsers die hier
heroïne komen halen spuiten het
hier maar meteen in ook. Het is
voor hen veel te riskant om het
eerst nog eens mee de grens over
te nemen. De straffen op hero-
inebezit zijn in West-Duitsland
trouwens veel hoger. Vandaar.
Herhaaldelijk'treffen we Duitsers
in Heerlen in coma aan. üp het
een of ander toilet. Dan brengen
we ze gelijk maar naai' het
ziekenhuis. Nee, over het aantal
verslaafden hier durf ik geen
schatting te doen. Elke taxatie zit
er naast. Onlangs is hier een kli
niek voor verslaafden geopend.
Daar hebben we een goeie sa
menwerking mee".
De Heerlense kasteleinsbond - de
plaatselijke horeca - staat
vierkant achter het beleid van de
politie. Met name een flink aantal
respectabele zaken* in het uit-
gaanskwartier, de Willemstraat
en omgeving, waar zich ook de
drughandel afspeelt, ziet graag
een hard politie-optreden tegen
handelaars en gebruikers van
verdovende middoien. Hun klan
ten werden lastig gevallen of be
roofd.
Als de politie een zaak sluit is dat
niet voor een week of een maand.
De eigenaar kan een carrière in de
horeca verder wel vergeten, want
zijn vergunning wordt door B. en
W. ingetrokken.
Drs. Heyboer: "Nou doen we dat
niet zomaar. We moeten natuur
lijk wel uit de feiten en de om
standigheden de overtuiging
hebben dat de openbare orde in
het geding is. En daarvoor heb
ben we vveer een aantal proces
sen-verbaal nodig. Bij invallen in
de bewuste bars blijkt ook wel
dat er genoeg reden is tot sluiting.
Dan worden er wapens gevon
den, gestolen goederen, hasj en
heroïne".
Heerlen - 5000 inwoners - heeft al
tijd al een criminaliteit gekend
die boven het landelijk gemid
delde lag. Daarvoor zorgden on
der meer de functie als grens
plaats en het feit dat het vroeger
een Soort centrum was in de
mijnstreek.
Mevrouw Maesen: "En nu zorgt die
drughandel voor 'de nodige
rand criminaliteit. Win
keldiefstallen, auto's openbre
ken, tasjes roven. Verslaafden
beroven elkaar met als gevolg
vecht- eri steekpartijen waar je
zelden of nooit een aangifte van
binnen krijgt".
Maar drs. Heyboer heeft toch goede
hoop met het beleid dat nu wordt
gevoerd een einde te kunnen ma
ken aan de drughandel. Hij
meent: "We hebben daarbij
tenslotte de steun van de plaatse
lijke horeca. Die weigert een
speelbal te worden van drug
handelaren. Ach, ik ben ervan
overtuigd dat de drugbestrijding
veel effectiever zou zijn als alle
plaatsen hier in de omgeving
eenzelfde beleid hadden als wij.
Maar of je ook de heroïne zou
kunnen uitroeien, ja, dat is een
tweede".
Behendig stuurt Jan Saarloos (43) zijn melkboot - geladen met veevoer,
kunstmest en lege melkbussen - door het Gat van de Binnenrieuwen-
steek naar zijn boerderij op de Visplaat. Saarloos is de laatste vee
boer van de Biesbosch.
Hij heeft tachtig stuks vee en zijn dagelijkse zorg is de melk op tijd in
Drimmelen te krijgen. Elke morgen om acht uur haalt daar een wagen
van de zuivelfabriek in Zevenbergschenhoek de bussen op.
Zorgen
Ongemakken, zorgen, extra uit
ven: het zijn de schaduwkan
van het boerenleven in
Biesbosch. Maar Jan Saarli
zou het toch nog altijd vrije
staan te rnidden van de v
maakte rust van een boer<
familie niet graag missen. Z.
vrouw - afkomstig van e«
boerenfamilie in Utrecht - en
kinderen evenmin. Daarom ze
hij: „IkhoopdatStaatsbosbehe.
alsnog met een aanbod komt e
dat ook de gemeente Made e
Drimmelen en de melkfabrie
wat kunnen doen. Anders kan i
binnenkort wel met mijn koeie
naar de markt. Dan woont hie
straks misschien een chirui
g of een vogel wachter.
Maar al blijft hulp van de óverhei<
uit, een lichtpuntje is er voo
Saarloos nog: de particulier
zuivelfabriek Amilco in Gorkum
Amilco heeft hem telefonisch la
ten weten graag te helpen. Jar
Saarloos, de laatste veehoudei
van de Biesbosch, kan dan mo
gelijk voorlopig de melk nog per
melkbus blijven leveren.
In de Bistro vonden hasj en hero
ine meer aftrek dan etrecote of uien-
Prinsessen
Van 1800 af boert er al een Saarloos
op de Visplaat. Jan: „Vader
werkte met zeven knechts. Hij
had twaalf werkpaarden. Het was
toen een akkerbouwbedrijf. Als
Heystek uit Nieuwendijk hier
met zijn dorsmachine stond had
hij drie weken werk".-
„Het was vroeger heel gezellig in de
Biesbosch. Er werkten toen tus
sen de twee- en driehonderd man
in de landbouw. We hebben veel
plezier gehad. De prinsessen
Beatrix en Irene zijn hier ook
eens geweest. Dat was geloof ik in
het begin van de jaren vijftig. Ik
moest er met hen in de roeiboot
op uit om kievitseieren te zoeken.
Maar het eieren zoeken ging niét
door, want de rechercheurs
kwamen ons achterna en we
konden terug".
Landbouwer Jan Saarloos is aan
verschillende voorschriften ge
bonden. De natuur, het land
schap komt op de eerste plaats.
„Daardoor ben ik eigenlijk een
landschapsboer geworden. Maar
ik ontvang hiervoor geen
schadevergoeding, 's Winters
mag ik niet gieren; dat stoort de
ganzen. Er zitten hier soms wel
driehonderd ganzen. Ik kan
slechts in beperkte mate kunst
mest strooien. Bespuiten van on
kruiden moet worden aange
vraagd bij Staatsbosbeheer. Vo-
met grondwater van de Visplaat
kleurt het eerst geel en dan zwart
Dat het grondwater in de pold<
slecht is, wordt geweten aan c
druk van het water in de spa;
bekkens.
Jan en Annet Saarloos zijn met hun
kinderen, Netty (19), Beppy (17),
Jan (16) en Corry (14) de enige
bewoners van de Visplaat. Een
eiland waarvan ruim dertig hec
taren bestaan uit weiland en on
geveer vijftig hectaren uit wilgen
en riet. Alles moet Saarloos zelf
met de boot aan- en afvoerep. De
enige die nog elke dag de Visplaat
aandoet is de postbode.
Acht jaar geleden begon het drink
waterbedrijf van de gemeente
Rotterdam met het aanleggen
van spaarbekkens. Twintig boe
ren moesten de Biesbosch verla
ten. De Visplaat viêl buiten de
spaarbekkens. Saarloos kon
blijven: hij had geluk.
Maar nu ziet het er naar uit dat hij
met zijn bedrijf in de knel komt.
Want in november al dient Jan
Saarloos overgeschakeld te zijn
op melktanks. Hij kan dan geen
liter melk meer in bussen leveren
aan de fabriek in Zevenbergs
chenhoek.
Drie melktanks moet hij aanschaf
fen: een op de boerderij, een in de
boot en een aan de wal in Drim
melen.
Saarloos: „Maar daar begin ik liever
niet aan. Dat zou me meer dan
twee en een halve ton kosten. En
ik steek me niet graag in de
schulden. Trouwens, als ik
overga op tanks moet ik tachtig
koeien gaan melken. Ik melk er
nu vijftig".
Staatsbosbeheer - waarvan hij de
grond pacht voor driehonderd
gulden per bunder - zou hem op
een of andere manier kunnen
helpen. Staatsbosbeheer heeft
Jan Saarloos indertijd ook ge
vraagd in de Biesbosch te blijven
om toezicht te houden op-
de jacht en de visserij.
„Ik heb tegen de mensen van
Staatsbosbeheer gezegd: geef me
het minimumloon, dan zal ik voor
jullie in enkele polders alles gra
tis maaien. Op dat voorstel kon
den ze niet ingaan want dan zou
ik bij hen in dienst komen.
Staatsbosbeheer heeft het liefst
dat ik het melkveebedrijf aan de
kant zet, me toeleg op de vetwei-
derij en daarnaast wat loonwerk
doe: maaien, hooien en sloten.
Maar ik zie daar geen redelijk be
staan in. En dat loonwerk is nog
vrij riskant ook, vooral in de
Biesbosch. Ik ben met de trac*or
al eens weggezakt in een pijp van
een bisamrat: het ding kantelde
en het scheelde weinig of ik
had er onder gelegen".
