GERRIE MUHREN IS BLIJ MET BETIS
7 k
- noga/
gieng.
Een rondje
geven in
een
ik z ie
ZATERDAG 13 AUGUSTUS 197
Hij rijdt in een afgetrapt „eendje" zonder bum
pers, van buiten overheerst de roest, van binnen
is het een onbeschrijflijke wanorde van vergeelde
flarden Vrij Nederland; een wat studentikoos in
terieur dus, ware het niet dat de door kleffe be
tweters volgekalkte afleveringen van Voetbal In
ternational duidelijk lichtelijk detoneren.
Frank Kramer demonstreert zijn
geringe eerbied voor het gezag,
door veel door rood te snorren op
weg naar een bevriende tandarts
Mokt lichtelijk: „Zelfs met zo'r»
auto zitje verkeerd. Want, het is
gebruik in de Nederlandse voet-
balwereld dat je na het tekenen
Ivan een nieuw contract onmid
dellijk een fonkelnieuwe blikken
jas laat aanmeten. Nou dat heb ik
altijd verrekt. Vroeger bij FC
Amsterdam kwam ik altijd op de
j Fiets, later dus met deze eend.
Nou, dat was verkeerd. Frank
f Kramer moest zo nodig weer op-
vallen. Terwijl het er eigenlijk op
r' neerkomt dat ik auto's zonde van
het geld vind".
Vertrouwelijk: „Ik ben nogal gie
rig. Een rondje geven ergens in
een cafe, ik zie er niets in. Een
rondje geven terwijl er iemand bij
staat die ik niet mag, is ronduit
een ramp. Zo iemand sla ik ge
woon over. Jij krijgt niets, zeg ik
dan. Bij Telstar deed ik dat ook
5 met die twee gasten die me uit het
6 elftal wilden hebben. Stom na
il tuurlijk. Je kan ze beter stroop
om de mond smeren. Maar dat
kon ik niet opbrengen.
Net zoals met dat scheren. Overal
waar ik gevoetbald heb tot nog
toe kreeg ik aanmerkingen als ik
de stoppels even liet staan. Het
was een koud kunstje geweest
de barbier te stappen. Maar
dan ik. Alleen, ik kan het niet zo
vaak opbrengen. Tegen Ajax, ja,
tegen Feyenoord, ja, maar dan
heb je het ongeveer gehad, ik heb
publiek nodig en er mag niets t'e-
gen zitten. Een zeer plekje op m'n
teen, een beetje regen, en weg is
Frank,tweemaal drie kwartier-
lang".
Je kan met Frank Kramer alle kan
ten op. Hem rustig laten zeggen
dat hij toch eigenlijk nog wat
meer getalenteerd is dan het fe
nomeen Pele. Je kan hem laten
zeggen, Piet Keizer, wie was dat
ook alweer, ook een linkerspits-
geloof ik.
Hij wil best roepen dat hij van uit
stekende familie afstamt, dat hij
eigenlijk, maar dat moet geheim
blijven, van koninklijke bloede'if
Kramer, eerlijk: „Kijk. vroeger
paste ik me altijd aan aan de in
terviewer. Zei ik zo ongeveer wat
ik dacht dat die leuk zou vinden.
Zijn er toch wel de meest waan
zinnige verhalen over me in om
loop gekomen".
Door
Pim Stoel
ik deed het niet"
Middelmaat
Om te provoceren Kramer, na
denkend: „Het zou kunnen". Dan
een tikje opstandig: „Als je in die
voetbalwereld maar even anders
bent moet je opkrassen. Ja, niet
als je Cruyff bent en wekelijks de
sterren van de hemel speelt. Maar
wel als je zoals ik in de middel
maat verkeert".
Een grote verrassing. Diezelfde
Frank Kramer, wiens gevleu
gelde uitspraak dat hij achter
Cruyff en Van Hanegem als
goede derde meefietst, al jaren
nagalmt, bekent nu kleur en zegt
een middenmotor te zijn!
Kramer, haastig: „Ja kijk eens, als
ik goed speel is er niemand betér
Clown
Een tikje spijtig: „Ik heb daar toch
nadeel van ondervonden. Grote
clubs schrokken zich stuk als ze
mijn naam hoorden. Kramer, die
losbol, die dwarsligger, die zui
plap, nee, die moeten we niet.
Terwijl ik geen druppel drink,
nooit, geen sigaret zal o'psteken.
Maar ik heb het imago van een
clown. Dat beschouw ik niet als
helemaal negatief. Ik vind dat een
extra dimensie van m'n mens
zijn. Maar het heeft me wel eens
een plaats bij een Nederlandse
topclub gekost de laatste jaren-
geloof ik".
Hij is geen blijver bij de Neder
landse voetbalclubs, net zo min
als hij vroeger een blijver op de
diverse scholen was, waar hij vijf
keer noodgedwongen wisselde -
om onzinnige dingen, zoals te laat
komen of een extra-vakantie ne
men - maar wel slaagde, zowel
voor de middelbare opleiding als
voor de kweekschool....
Kramen „Ik werd natuurlijk laat
prof, toen ik 23 al was, of zoiets,
bij Blauw Wit. Toen kwam de fu
sie met FC Amsterdam en dat liep
niet best af voor mij. Ik herinner
me de eerste trainingsdag. We
gingen-naar het veld, ik zeg tegen
Frits Flinkevleugel, Fritsie, als jij
nou die losse goalpalen mee
sjouwt dan kunnen we snel be
ginnen. Nou, dat wat majesteits
schennis. Een nieuwkomer, die
zomaar de grote Frits een op
dracht gaf. Daar hadden ze nog-
nooit van gehoord".
Hij deed er de vreemdste dingen..
Schitterde de ene dag als een
uniek talent, faalde de andere
keer volkomen. Kramen „Als ik
de bal heb, moet-ie richting goal.
Mannetjes passeren, zoveel mo
gelijk. Een tikje terug haat ik".
Van de Meent
Hij kwam onder de niet begrij
pende Pim van de Meent op de
bank terecht. Was berucht om
zijn grollen. Ging een keer toen
hij moest invallen eerst zijn moe
der bellen: „Mam, zet de radio
maar aan, ik kom er in". Weigerde,
in te vallen omdat het zo hard-
regende.
Zegt nu terugblikkend: „Misschien
had ik wel een echt grote voetbal
ler kunnen worden. Maar dan had
ik beter begeleid moeten worden.
Niet op de Van de Meentmanier.
Die stelde me dan niet op, zonder
te zeggen waarom. Om me een
lesje te leren. Maar ik leerde niets.
Ik wist toch niet waarom ik niet
mee mocht doen. Hij was het type
trainer dat riep, ik heb toch alles
aan die jongen gedaan. Dat alles
was dan zegge en schrijve twee
uurtjes speciale training. Meer-
niet".
Toen werd Frank Kramer uitge
leend aan MW. „Dat ging ook
leuk. Ik vroeg aan meneer Stoop,
wat zal ik voor salaris vragen
daar, want ja, wist ik veel. Hij
dacht diep na en toen zei hij, nou
Frank jong, je moet het beslist
niet voor minder doen danEen
schandelijk laag bedrag. Maar
Stoop was bang dat ik te veel zou
vragen en dan zou hij naast die
15.000 gulden huur zitten die hij
voor me zou vangen van MW."
Van MW leek het AZ te worden.
Kramen „De toenmalige pen
ningmeester bood me een vrij
laag contract aan. Ik zei, meneer,
ik heb een aanbod van de Luf
thansa om daar steward te wor
den en dan krijg ik evenveel als
bij u. Hij zegt, jongen mag ik je
een raad geven die ik ook aan
mijn eigen zoon gegeven zou
hebben: ga jij maar lekker vlie
gen. Dat heb ik altijd gewaar
deerd. Nou, toen heb ik een jaar
gevlogen. Prima".
De dokter
Glimmende ogen: „Lekkere ste
wardessen. Niet altijd maar wel
vaak. Natuurlijk concurrentie
van de captain en de co-pilot.
Maar bij mij is het altijd zo: of ze
vallen op me, direct, of ze vallen
niet op me en dan wordt het na
armate ze me beter leren kennen
helemaal nooit meer wat. Van de
zomer heb ik nog een paar keer
ingevallen bij de Lufthansa. Naar
Athene een keer. Heb ik dr. Fadr-
honc opgezocht. Leuk".
Hij^doet de doctor feilloos na: „Ik
vertelde hem dat ik waarschijn
lijk voor A VRO's Sportpanorama
ga werken voor de televisie. Hij
zegt, goed, goed, prachtig. Weg
met die Jesse's en die Verhoef s.
Vakmensen aan het roer. Ik denk
nou, als hij voor v'akmansen is,
dan wil hij misschien mij wel in
zijn elftal. Dus ik zeg, hebt u geen
goede linksbuiten nodig. Woe
dend werd hij. Ik schrok me ka
pot. Wat ie nou krijgen, dat komt
maar met de vliegtuig naar At
hene en dat denkt dan, die doctor
ruimt wel plaatsje vrij... Hij
gooide me zowat de auto uit".
Hij was werkloos op dat moment,
omdat Telstar weinig meer in
hem zag. Frank Kramer, mild te
rugblikkend: „Toen ik er twee
jaar geleden kwam leek alles
koek en ei. Ik' speelde goede
wedstrijden, het publiek mocht
me. Maar in het elftal zaten er een
paar die voetbalden er al hon
derdduizend jaar.
En die konden het niet hebben dat
veel van de publiciteit naar mij
ging. Die ergerden zich kapot aan
mij. Die zijn gaan stoken. Mijn
trainingspak was te vies, mijn
haar te lang, ik schoor me niet, op
de feestjes danste ik met hun
vrouwen, ja, moet je rekenen,
mijn eigen vriendin was er bij,
nou die is zo jaloers als de pest en
die had niets verkeerds opge
merkt.
Nou, toen kwam die opstand tegen
Castenmiller, iedereen was tegen
hem, dus ik was voor hem. Tens
lotte, hij had me naar Telstar ge
haald. Daarbij, het was geen.
slechte trainer. Iets te zacht, iets
te netjes, Frankje, je boordje zit
verkeerd. Frankje, haal je kousen
op, maar verder een honderd
procent kerel.
Koken
Castenmiller dus af en die Petescu
hierheen. Ik had al bij geruchte
vernomen dat hij een nieuwe
linksbuiten zocht. Ik naar hem
toe. Nou,.daar was niets van aan.
Ik was een moeilijke jongen,
prachtig, hij was dol op moeilijke
jongens. Ik moest blijven die ik
was. Hij zag het helemaal in.
Kreeg ik mijn contract thuisge
stuurd en verdiende ik plotseling
maar 15.000 gulden in plaats
van 30.000 gulden.
Nou, dat vond ik te gek. Ik heb niet
veel nodig, ik voetbal voor m'n
plezier, maar ik haat bijvoorbeeld
koken en mijn vriendin haat dat
ook. Die is violiste, die zit in haar
laatste conservatoriumjaar, die
ziet het met achter de potten en
pannen.
Ik koop elke morgen een broodje
haring en een broodje krab,
's middags idem-dito, 's avonds
eet ik ergens een hapje en dat
koste me zo'n 800 tot 1000 gulden
in de maand, dus dat nieuwe con
tract was gewoon veel te laag om
van te leven. Maar, ze wilden me
duidelijk lozen.
Ik naar Ton Zwikstra. Ik zeg, wat
maak je me nou. Hij zegt Frank,
dat doe ik niet, dat doet de train
er. Onzin natuurlijk, want hij
wikt en hij beschikt bij Telstar, al
is zijn invloed de laatste tijd wat
tanende. Ik heb de zaak toen even
op z'n beloop gelaten en be-
n gaan vliegen".
Grinnikend: „Toen kwam ik terug
en toen dacht ik, ach misschien
komt het allemaal nog wel goed,
ik wip even bij Telstar langs. Ik
de kantine in. Ik zeg tegen die
kantine-baas, hallo vriend, het zal
wel niets worden met mij bij Tels-
tar het komend seizoen. Ik
hoopte dat hij toen zou zeggen,
•ben je gek Frank, kop op, we gaan
er weer vol tegenaan het volge
nde seizoen. Maar hij zei: Ja
Frank, maar ja dat heeft er altijd
wel in gezeten natuurlijk he.
En daar stond ik dan. Gelukkig kan
ik er de humor van inzien.
Melkboer
Hoe vind je dit verhaal. Ik lach me
rot als ik het vertel. Die eend van
mij is de 100.000 al gepasseerd.
Die begint van de winter steeds
rotter te lopen. Dan komt er elke'
ochtend om kwart over acht een
melkboer bij me langs. Een aar
dige, stipte kerel. Hij duwt dus
evefï om de motor aan het lopen
te krijgen. De volgende dag weer.
De daaropvolgende dag weer
Maar het wordt kouder en die ke
rel moet steeds verder duwen. Op
het laatst moeten we helemaal de
hoek om voordat-ie loopt. Hij
hijgen. God, meneer Kramer, zou
je niet eens een r
pen. Ik zeg, die accu is best. En
wat doet die man na twee weken.
Hij verlegt zijn route. Hij zegt
niet, meneer Kramer krijg de
pestpleuris met je aftandse eend,
duw hem zelf. hij verlegt zijn rou
te. Hij komt tegenwoordig ni. al
tijd om vier uur's middags lar.gs.
Daar kan ik me om bescheu-
Hij hoopte op een contract bij AZ.
Frank Kramer „Wees eerlijk. Als
een jongen als Van Deinsen acht
ton moet kosten voor Feyenoord,
terwijl ik voor 25 mille te koop
ben, dan is dat toch een wanver
houding. Ik zeg niet dat ik beter
ben dan Van Deinsen, maar ik
ben zeker niet slechter. Ik neb al
tijd in mijn contract op laten ne
men dat ik voor 25 mille weg zou
mogen. Nu weer bij Volendam.
Gewoon uit principe, omdat ik
niet wil dat er aan me verdiend
wordt. Vraag het aan Van Hane
gem. D'ie heeft tegen Molenaar
gezegd jongen, koop Kramer, dat
is een gelegenheidskoopje voor
gce mille, hij is pas je kan nog
jaren plezier van hem hebben.
Maar Molenaar zag het niet zit
ten." Berustend: "Jammer, maar
toen kwam Volendam. En dat.
vond ik leuk. Kijk. als 2e dit jaar
in de eredivisie blijven is dat al
een succes. Het is een apart
clubje en dat staat me aan."
Hij draaft nu door: "Ik heb heb een
contact voor twee jaar. Gaat het
goed, ach, dan verlengen we dat,
dan ben ik met 31 jaar toch een
van de oudste voorhoedespelers
van Nederland".
Maar dan moet-ie zich wel scheren,
naar de kapper gaan, een nieuwe
auto kopen, op tijd op de trainin
gen zijn, niet meer opvallen, ziclj
aansluiten bij de zwijgende
meerderheid. Frank Kramer
knikkend: „Misschien is de tijd er
rijp voor. Maar misschien ook-
niet
VOLENDAM daar waar het ge
roezemoes van het internatio
nale toerisme niet doordringt.
Muhren: „En toch doe ik het zo
niet meer." Vragend gezicht
van de bezoeker, Muhren weer
„Dit is het huis van mijn
schoonouders, die met vakantie
zijn. Maar vorige week zaten we
in het huis van een zus van Grie
tje. En volgende week wanneer
mijn schoonouders terug zijn,
trekken we bij een broer van mij
in. Maar volgend jaar ga ik ge
lijk naar Drente. Daar heb ik
een vakantiehuisje."
Vorig jaar is hij naar Spanje ge
trokken. Aanvankelijk vervuld
van zorgen, want een Volen-
dammer heeft moeite met de
Flamingodans. Allengs meer
keerde het jaren geleden verlo
ren gegane plezier in voetbal
echter weer. De rest kwam van
zelf. Hij: „Voetbal bestond niet
meer voor me. Het was mijn be
roep, maar meer ook niet. Een
soort verplicht figuur om je
brood mee te verdienen. Stuk
eigen schuld, denk ik. Ik ben
geen prater, uit me doorgaans
moeilijk. En iedere keer nam ik
me thuis voor om vrijelijk ovër
mijn problemen te praten.
Eenmaal bij Ajax in de kleed
kamer klapte ik echter weer
dicht. Een voetballer moet niet
langer dan vier, vijf jaar bij een
topclub zitten. Dan moet-ie
weg. Uitzien naar een andere
werkgever. Onherroepelijk
dienen zich na zo'n periode de
moeilijkheden aan. Je weet te
veel. Gaat alles zien. Je ergert je-
wanneer je in de keuken* kijkt.
Manipulaties met trainers, die
wegmoeten. Noem rpaar op.
Hulshoff heeft zich dat ook zo-
aangetrokken. Kijk naar Van
Hanegem. Bij AZ hebben ze"
geen kind aan de kromme. Daar
komt bij dat je na drie gewon
nen Europa Cups moeite-
hebt met motivatie."
Daar heeft hij thans geen hinder
van? Muhren: „In tegendeel. In
Spanje staat voetballen primair.
Taktisch is het allemaal een
stuk minder, maar ik voel me
happy. Onze trainer zeurt niet
over wie Cruijff moet bewaken,
wanneer we tegen Barcelona
spelen. Het is ontspannender,
er wordt veel meer aangevallen,
minder gedoelpunt. Een Sliding,
kennen ze praktisch 'niet. Het
klinkt gek, maar ik sta bij Betis
Sevilla bekend als hard. Enkel
en alleen omdat ik soms een sli
ding maak. Het is meer show.
We beginnen altijd te laat. Soms
twintig minuten. Voor elke
wedstrijd gaan beide elftallen
op de foto en er is altijd wel een
voetballer die gehuldigd wordt.'
Neem je als voetballer het kind
op je arm en poseert voor het
familiealbum. Soms wordt het
veld betredèn door hele trou
werijen. Weer een elftalfoto met
bruid en bruidegom tussen de
spelers in. En de scheidsrechter
wacht af. Als iedereen weg is-
gaan we voetballen."
"Maar zou zo'n showelement het
Nederlandse publiek bekoren?
Muhren: „OaL. weet ik niet
Persoonlijk echter heb ik weer
plezier in voetballen. Ik hoef
geen vent meer achterna te ren
nen. Heb evenmin hinder van'
een tegenstander die op mij let
in plaats van op de bal. Sportief
gezien gakt het eveneens prima.
Een vij plaats gaf aï recht op
deelname aan UEFA Cup
voetbal. Als een kind zo blij wa
ren ze. Nooit in de geschiedenis
deed Betis Seville mee aan de
Europa Cup. En nu is het zelfs
de Europa Cup 2 gewórden. In
Spanje mogen buitenlanders
niet meespelen in de nationale
bekercomtfetitie. Zonder dat ik
er toe heb bijgedragen heeft Be
tis nu die beker gewonnen".
Hij is 31 jaar, na een Spaans sei
zoen nog twee jaar bij Betis on
der contract. Impliceert dat dat
Volendam nooit meer een be
roep op hem zal kunnen doen?
Muhren: „Een contract stelt
weinig voor in Spanje. Maar of
ik mijn carriere bij Volendam
afsluit weet ik niet. Ik leef wel
mee. Elke zondagavond bel ik
op om te vragen wat Volendam
heeft gedaan. Ik zie Volendam
er trouwens niet orimiddelijk
weer uitvliegen. Doorgaans
handhaaft een gepromoveerde
club zich redelijk in het eerste
seizoen. Pas daarna komen de
moeilijkheden. Bovendien, in
jo'n dorp wemelt het doorgaans
van de gulle gevers. Twente
vraagt vier ton voor mijn broer
Arnold. Ik'denk dat het geld in
een paar dagen binnen zou zijn,
wanneer ze de helft zouden vra
gen."
Muhren junior. Schopt drie tur
ven hoog buiten monotoon de
bal tegen- en muur. Hij verte
derd: „Zit er helemaal in. Hoeft
van mij niet zo nodig voetballer
te worden, net als zijn vader.
Ma^r, toch. Als-ie wil mag-ie."
Grietje: „Laatst had Ger een si
naasappeldoos op zijn hoofd
gezet." Hij interrumperend:
„Wat dacht je. Vier van de vijf
keer schopte die kleine de bal in
de doos. En alles links". Door
het venster naar de nog steeds
voetballende dreumes turend:
„Dat is hem. In '74 werden we
gek van hem. Huilen, dag en
nacht. Nooit ophouden,
's nachts je bed uit. Later bleek
de baby een breukje te hebben.
Dat-gaf de doorslag. In die tijd
zag ik de voetballerij niet meer
zitten. Maar Michels kwam en
de WK lokte. Toch trainen, toch
proberen je hoofd erbij te hou
den. Uiteindelijk heb ik Michels
gebeld. Ik zeg: ik kan het niet, ik
zie er vanaf. Hij kon me niet op
andere gedachten brengen. Ik
heb er gëen dag spijt van gehad.
Ook niet toen de successen zich
opstapelden, toen Nederland
voetbalgek werd. De finale
plaats heb ik voorspeld. Ik heb
ook de titel geprofeteerd. Daar.
zat ik mooi naast. Vanaf mij va
kantieadres in Zwitserland ben
ik naar Munchen gereden om de
finale te zien. Kreeg ik bijna ru
zie. De mensen, tien wereld
voetballers vonden ze. Alleen
Wim Jansen hoorde er niet in.
Ik zeg! jullie snappen er niks
van. Jansen is de beste van al
lemaal."
De andere Gerrie Muhren.
Technisch uitgebalanceerd,
stijf links, verbluffend trap-
techniek. In- het verleden vaak
twijfelend aan zichzelf, thans in
Sevilla de man, die aanwijzin
gen geefUZegt: „Jammer van
Barry. Ik had het graag gegund.
Ik weet helemaal niet hoe Barry
financieel heeft geboerd bij
MW. maar toch. Het is niet zo
dat wij uit eigen belang voor
Barry hebben gehoopt. Er
wordt zo .-snel gezegd dat je
zoiets wil om aanspraak te heb
ben. Nee, we hadden Barry na
zjn staat van dienst graag wat
zien verdienen. Aanspraak, ik-
zit er niet om te springen. We
hebben een schitterend huis.
Prive-zwembad, eigen speel-
tuintjevoor de kinderen. Noem
maar op. En Grietje heeft het
naar haar zin, evenals de kinde
ren. Hoewel ze vaak alleen is.
Reizen, ontiechelijk lange rei
zen. Kan je je in Nederland niet
voorstellen. Maar wij gaan vrij
dags op pad om op zondag
avond te voetballen. Vliegen
naar Madrid. Vandaar met de
trein verder. Soms een hele
nacht sporen, maar dan slaap je,
want ze bespreken een couchet-
nageslacht net weer met alle
kracht die in hem is aan het
trappen is geslagen. Keert on
verwacht terug naar Hulshoff.
Zégt: „En waar het op stukliep
was Ladinsky. 'Twee buitenlan
ders is het maximum. Atilla, die
net weer een auto total-loss
heeft gereden, zou aanvankelijk
- niet lachen - naar Sankt Pauli
zijn gegaan. Op hèt laatste mo
ment ketste de zaak nog af,
waardoor Barry niet kon ko
men". Volendam. Dat volgens
hem een verschrikkelijk matig
seizoen achter de rug heeft
maar desondanks promoveer
de. Hij: „En net in zo'n slechte
periode gaf Steegman er teleur
gesteld de brui aan. Tekende
een contract voor Zilvermeeu
wen. Toen het later toch wéér
goed ging, had-ie dat wel weer
ongedaan willen maken. Maar
deze trainer is een gentleman.
amateurclub in de problen/
dreigde te komen. Geluk, ja Vo
lendam had',op het beslissende
moment veel geluk. Met cjank
aan MW, d&t er toe bijdroeg dat
Volendam periodekampioen
werd toen 'niemand dat voor
mogelijk hield. En op de val
reep PEC Zwolle beteugelde,
waardoor de Heen en Weer Vijf
te water kon. Ik zie het niet
somber in voor Volendam. Let
op, die jongens redden het in
hun nieuwe eerste eredivisie-
jaar".
GER STOLK
