Nu meer plezier dan anderen in vier jaar
Paardenfokker in het
geweer tegen kleiduiven
Boskoop centraal bij ontgroening
WOENSDAG 3 AUGUSTUS 1977
SPORT
PAGINA 11
Europese titel maakt alle trainingsuren goed voor Bettine Vriesekoop
HAZERSWOUDE-DORP - „Als je Europees kam
pioen bent, heb je meer plezier als iemand anders in
vier jaar kan hebben. Dit vergeet je nooit meer".
Bettine Vriesekoop, de kersverse Europese jeugd
kampioene tafeltennis, heeft er nog geen moment spijt
van gehad, dat zij al haar vrije tijd in de afgelopen vier
jaar in de tafeltennissport heeft gestopt. In vergelijking
met haar leeftijdgenoten bleef haar al die jaren maar
weinig tijd over om andere dingen te doen.
„Als ik ieder jaar in totaal een
week lang niet getraind heb,
dan heb je het wel gehad. De
resterende 51 weken heb ik er
hard voor gewerkt", aldus de
15-jarige Hazerswoudsè, die af
gelopen zondag in het Franse
Vichy de Nederlandse sportwe
reld aangenaam verraste door
als eerste in de geschiedenis
van de NTTB een grote interna
tionale titel in de wacht te sle
pen.
Slechts vier jaar heeft zij er over
gedaan om de Europese (jeugd)
top te-bereiken. Na de officieuze
Europese jeugdtitel van Bert
Onnes, twintig jaar geleden, een
geweldige opsteker voor de
Nederlandse tafeltennissport.
Ook voor Bettine Vriesekoop,
die haar kans greep temidden
van de verzamelde Europese
elite.
De succesvolle gang naar het
erepodium begon zondagmid
dag in haar kwartfinalepartij
tegen de gerenommeerde Hon
gaarse Gabrielle Szabo, vijfde
op de Europese ranglijst en bij
de laatste zestien tijdens de WK
in Birmingham, eerder dit jaar.
Bettine: „Hoewel de eerste drie
ronden voor mij het lastigste
waren geweest, omdat ik nu
eenmaal in m'n ritme moet ko
men, was dat toch de belang
rijkste partij. We hadden Szabo
daarvoor al tegen Ola zien spe
len in een partij die eigenlijk de
finale had moeten zijn. Schitte
rend was dat. Maar ik heb altijd
gedacht als ik goed zou spelen
dat ik wel een kans zou heb
ben". Gerard Bakker, haar
clubgenoot, die eveneens in Vi
chy aanwezig was en Bettine
samen met bondscoach Dusan
Tigerman van aanwijzingen
voorzag: „Ze moet zelf ook de
indruk hebben dat ze kan win
nen, anders gaat het mis".
Indruk
Bettine Vriesekoop bevestigde
haar zelfvertrouwen en klopte
de Hongaarse met 22-20 en
24-22. Een overwinning die veel
indruk maakte, vooral bij de
meegereisde en fel meelevende
Avanti-supporters, zo'n twintig
in getal. Zelfs voor de uiterst
nerveuze Tigerman leek het al
lemaal wat teveel te worden. Na
afloop van die partij kreeg Bet
tine dan ook een onthaal alsof ze
al kampioen was geworden, zo
geweldig vond men dat daar in
Frankrijk.
Kordaat ingrijpen van Gerard
Bakker voorkwam, zoals de
kampioene zou bevestigen, een
latere desillusie. Bakker lokte
haar weg bij de feestende meute
en zonderde zich met zijn pupil
af. „Achteraf was het goed dat
Gerard er was, anders had ik het
nooit gehaald", aldus Bettine,
die daarna glansrijk de reste
rende vuurproef - twee Russin
nen kloppen - doorstond. Je-
rina Jestifeva in de halve finale
en de 17-jarige nummer één van
Rusland, Valentina Popova, in
de finale kregen geen kans
meer, tegen de ontketende
Vriesekoop.
Bettine: „Ik heb nog nooit zo
göed gespeeld en ik kan het ook
volhouden, nu. Anders kan je
nooit drie wedstrijden zo vast
houden".
Bakker, verduidelijkend: „Tij
dens de WK in Birmingham had
ze nog te weinig kracht. De laat
ste drie maanden hebben we in-
tervaltraining gedaan, getraind
op de backhand, de backhand
looping-drive en de forhand-
smash. Eigenlijk is het een bee
tje totaaltraining geworden. Ze
is daardoor directer gaan spe
len. Eerst bleef, ze net zo lang
spinnen tot haar tegenstandster
misblokte".
Bettine Vriesekoop: Zonder Gerard Bakker had ik het nooit gehaald"
Completer
Bettine Vriesekoop is comple
ter geworden in haar spel, nodig
om op Europees niveau tegen
standers met verschillende
speltypes aan te kunnen. Het
„spinnen" wat zij vaak doet -
vrijwel elke bal met een bepaald
effect slaan heeft echter nog
het meeste opzien gebaard bij
de insiders. Eigenlijk is dat lou
ter voorbestemd aan de man
nen. Maar die kunnen daar ook
bewondering voor opbrengen,
zoals de Franse wereldkam
pioen Jacques Secretin, die in
Vichy Bettine toeriep: „Je bent
de eerste die met zo'n spel is ge
komen".
Na haar verschillende Neder
landse jeugdtitels, twee zeges in
de Limburg-coupe en de natio
nale seniorentitel in maart van
dit jaar, is het behalen van de
Europese jeugdtitel voor Bet
tine Vriesekoop .een logische
stap op weg naar de Europese
seniorentop. De Hazerswoudse,
die 13 augustus haar zestiende
verjaardag viert, beseft echter
dat het succes van Vichy snel
gekomen is. „Misschien hadden
we dit volgend jaar verwacht,
nu echter nog niet. Daarom
hoop ik volgend jaar bij de E.K.
in Duisburg op een plaats bij de
laatste zestien".
Gerard Bakker de voorzichtige
maar sterk stimulerende trainer
van Bettine, hoopt dat het alle
maal niet te snel gaat, hoewel hij
niets uitsluit. „Het zou goed zijn
als ze met haar negent iende jaar
de Europese damestitel pro
beerde te pakken. Wanneer dat
volgend jaar zou gebeuren, zou
het een beetje eng worden".
De aansluiting met de interna
tionale top, althans de te volgen
weg, hebben Bakker en Vriese
koop al helemaal uitgestippeld.
Wanneer tenminste het bestuur
van de NTTB een flinke hand
meehelpt. Sterker: wanneer de
NTTB het duo Vriese-
koop/Bakker eindelijk eens
daadwerkelijke steun verleent.
Volgens Gerard Bakker, zelf
bondscoach van de dames, kan
dat door Bettine Vriesekoop de
'faciliteiten te verlenen waar het
bestuur van haar vereniging,
Avanti, middels een schrijven
aan de bond om gevraagd heeft.
De bond zou de Nederlandse
topspeelsters met de heren mee
moeten laten spelen in competi
tieverband. Bovendien zouden
er mogelijkheden moeten ko
men om aan sterk bezette open
kampioenschappen (de Scan
dinavische, bijv., red.) te kun
nen deelnemen.
Over dat eerste zegt Bettine: „In
de competitie moet ik straks
weer tegen Van der Vliet spe
len. Van de 1000 keer win ik
daar 999 keer van. Dat heeft
geen zin, daar leer je niets van.
Gerard zegt altijd tegen me: je
moet een sterkere tegenstand
ster hebben. Daar verlies je van.
maar je leert er ook van. Met wat
je er van geleerd heb kun je een
volgend keer de nederlaag be
perken en tenslotte win je".
Keuze
Gerard Bakker: „De eerste vijf
dames zouden de keuze moeten
hebben om op een bepaald
moment te beslissen of ze bij de
heren of dames willen spelen".
Voorlopig heeft de bond nega
tief gereageerd op het voorstel
van Avanti. Volgens Bakker
onder het motto van „We ma
ken geen uitzondering, want we
werken in de breedte".
De Leidenaar: „Het is geen kri
tiek op de bond hoor, maar ze
denken er verschillend over. En
ja, voor uitzending naar open
kampioenschappen hebben ze
geen geld, dat weet ik. Daarom
kiezen ze liever voor bijv. de
kampioenschappen van Wales,
waar dan meer spelers een kans
om te spelen hebben, dan voor
zeg maar Scandinavië, waar ie
dereen er in de eerste ronde uit
vliegt. Zo leer je die Scandina
vische spelers nooit kennen.
Kom je ze bij de volgende Eu
ropese kampioenschappen te
gen, dan kun je alleen maar zeg
gen: kijk daar staan ze weer".
Volgens Bettine Vriesekoop is
er toch weer enige hoop geko
men, nu de Europese titel de
aandacht trekt, op een toe
stemming van de bond om in de
herencompetitie te gaan spelen.
„Er wordt in ieder geval weer
over gepraat. Gaat dat niet door,
dan zal ik in de komende com
petitie in een viermansteam
gaan spelen en alleen nog de
voor de vereniging belang
rijkste wedstrijden meedoen.
Voor mij is de competitie toch
niet het belangrijkste - pas over
een paar jaar kunnen we mis
schien kampioen worden. Tot
dan wil ik zoveel mogelijk in
ternationale ervaring opdoen.
En dat moet dan gebeuren in de
Superdivisie (Europese compe
titie, met gedurende zeven
maanden elke maand een lan-
denwedstrijd, red.) en open
kampioenschappen in andere
landen.
Medewerking
Een programma, waar de Ha
zerswoudse scholiere - zij gaat
nu naar de HAVO (Bonaventu-
ra) in Leiden - tot nu toe alle
medewerking voor kreeg van
school. Bettine: „Daar ben ik
wel erg dankbaar voor. De me
dewerking is geweldig. Met de
WK in Birmingham heb ik veel
tentamens kunnen verzetten.
En ook toen ik Nederlands
kampioene was geworden, en
daar 's avonds over opbelde,
kon ik het tentamen van de vol
gende dag verzetten".
Die medewerking van school,
waar zij overigens goede resul
taten haalt, staat in schrille te
genstelling tot die van de bond.
„Ze weigeren alles wat ik vraag.
En als je dan kampioen wordt,
zeggen ze: kijk, Nederland heeft
het goed gedaan. Maar ze heb
ben geen hand naar me uitge
stoken. Ik hoop dat dat nu zal
veranderen", aldus de talent
volle Bettine Vriesekoop.
WIM VAN WANROOY
door
Herman van
Amsterdam
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur aan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 222. U mag ook
schrijven.
Op zijn lapje weiland aan
de Leidsevaart verzamelt
de Noord wij kse paarden
fokker Slagmolen mo
menteel de bewijsstuk
ken voor een rechtzaak
die hij eventueel zal gaan
voeren contra de Noord-
wijkse kleiduivenschiet-
vereniging. Volgens
Slagmolen vertikt de
vereniging het afdoende
maatregelen te nemen
tegen de overlast die hij
van het schieten meent te
hebben. Als daar geen
verandering in komt wil
hij tot actie overgaan.
Het stuk weiland van de paar
denfokker grenst aan het oefen
terrein van de kleiduivenschie-
ters, die er twee keer per week
hun bijeenkomst houden. Tij
dens die sportieve ontmoetin
gen worden de op kleine zwarte
schoteltjes gelijkende kleidui
ven vanuit een toren gelan
ceerd, in de richting van het
weiland van de paardenfokker.
De meeste kleiduiven worden
boven het oefenterrein al aan
stukken geschoten maar een
aanzienlijk aantal belandt in
scherven op het terrein ernaast.
En daar is de wrijving over ont
staan. Slagmolen: „Elke keer
als die lui bezig zijn geweest
moet ik met mijn zoon de wei in
om stukken kleiduif te gaan ra
pen. Als het er nou een paar wa
ren zou ik de laatste zijn om
daar moeilijkheden over te ma
ken. Maar het ligt er mee be
zaaid. Soms raap ik op één och
tend een paar dozen vol".
„Er liggen dan ook talloze pa
troonhulzen. Dat hoef ik toch
niette nemen? Mijn land gaat er
niet alleen op achteruit maar
het ergste vind ik dat mijn
paarden gevaar lopen. Ze moe
ten maar eens zo'n scherpe
kleiduifscherf voor hun kop
krijgen. Wie betaalt dan de
schade? De kleiduivenschiet-
vereniging in ieder geval niet
.Als ze aan het schieten zijn is
het voor mij ook linke soep.
Want ik loop hetzelfde risico als
die paarden. Waar blijft mijn
recht om ongehinderd dat wei
land te mogen gebruiken?"
„Diverse keren heb ik die jon
gens van de vereniging gezegd
dat het zo niet langer ging. Veel
heeft dat niet "uitgehaald. Ja, ze
hebben er een vangnet neerge
zet. Daarmee zouden dan de
kleiduiven die mijn kant op
komen, kunnen worden opge
vangen. Maar dat is een lacher
tje geworden. Op de eerste
plaats was het net veel te laag,
de kleiduiven zeilden er ruim
schoots overheen, en boven
dien hebben de koeien en paar
den die er op niet-oefendagen
lopen, een deel van de netten
stuk gevreten.
„Ik ben niet de enige die er last
van heeft. Slager v. d. Berg uit
Noordwijk, die iets verderop
een stukje land heeft, klaagt
ook. Dus overdreven is het niet.
Eigenlijk snap ik niet waarom
ze zo moeilijk doen. Als ze met
hun schietbaan iets verder de
polder in gaan, zijn ze niets en
niemand tot last".
Het bestuur van de kleidui-
venschietvereniging voelde er
weinig voor commentaar te le
veren op de onenigheid met de
paardenfokker. Het volgende
wilde bestuurslid, Voorhouter
Van der Gugten, er nog wel over
kwijt. „Sinds die man daar zit
heeft hij geen enkele poging
ondernomen om in het rede
lijke met ons te onderhandelen.
We hebben sterk de indruk dat
hij op allerlei manieren pro
beert onze activiteiten op dat
stukje aangrenzende weiland te
torpederen. Om maar eens een
Slagmolen met de verzamelde stukgeschoten kleiduiven
voorbeeld ,te noemen: m de
„gevarenzone", een stukje van
zijn weiland waar inderdaad
wel eens iets terecht komt, zet
hij doodleuk een paar opstallen
neer. Op zo'n manier stuur je
aan op moeilijkheden".
„Maar hij doet maar. Wij staan
in ieder geval sterk. Als vereni
ging voldoen we aan de bepa
lingen van de hinderwet. Meer
wordter van ons nietverlangd".
De aanhangers van het SNR, waarvan één de Boskoopse
oogkleppen draagt.
De ontgroening van de 150 stu
denten die binnenkort een op
leiding gaan volgen aan de'
H.E.A.O.-school in Den Haag,
krijgt dit jaar een Boskoopse
tint. Om te beginnen zullen a.s.
maandag de 150 door de
Haagse binnenstad moeten
stappen, uitgedost met zgn.
Boskoopse oogkleppen, daar
mee symbolisch weergevend
de beperkte blik van de
H.E.A.O.-er.
Aansluitend daarop worden de
jonge studenten verwacht op
een introductieavond waarop
onder meer een 25 minuten du
rende kleurenfilm te zien zal
zijn, die als titel kreeg
"Boskoop-Stampfolklore".
Beide activiteiten, de mars met
de oogkleppen en de Film zijn
initiatieven van de moeizaam
maar dapper aan de weg tim
merende Stichting Nuchter Re
lativisme (SNR), een in Leider
dorp zetelende organisatie die
ruim een jaar geleden het le
venslicht zag, en zich spontaan
ten doel stelde "het verbreiden
van een flexibele gedachten-
wereld". Uitgangspunt was
daarbij de vrijblijvende stelling
dat aan elke zaak twee kanten
zitten.
Het "brein" achter de SNR is
Leiderdorpse Erik Boeré ("We
lijken misschien op het Sim
plistisch Verbond maar we zijn
totaal verschillend"). Samen
met wat studiegenoten koos hij
Boskoop uit als locatie voor een
relativerende rolprent
het doen en laten van de Bos-
kovieten op single-8 zou wor
den vereeuwigd. Mede
regisseur Hagenaar Rob Lely-
veld: "We pikten Boskoop er
uit omdat dit in onze ogen zo'n
duf dorp is waar de bewoners
aan niets anders denken dan
aan bomen, erg op zichzelf le
ven en ook erg conservatief
zijn. We hadden gewoon zin de
Boskoopse samenleving in een
film voor joker te zetten".
Het filmteam ging in stijl op pad.
Er vanuit gaand dat ze een be
zoek brachten aan een achter
gebleven gebied ("een inte
ressante subcultuur") togen ze
in aangepaste kleding (tropen
helm, kapmes) in het dorp op
expeditie. Gedeeltelijk per
boot, gedeeltelijk per voet. Op
de gemeentegrens met Alphen
richtte de filmploeg een basis
kamp in om van daaruit een
paar dagen zich ludiek langs de
Boskoopse dreven te bewegen.
Er zijn ook geluidsbanden ge
maakt.
"Boskoop-Stampfolklore". het
eerste professioneel bedoeld
werkstuk van de voorlopig wat
knullig opererende Stichting
Nuchter Relativisme, is a.s.
maandagavond te zien in de
aula van het H.E.A.O.-gebouw
aan de Houtrustweg in Den
Haag. Boskovieten, voor zover
die zich het kijken naar een Film
eigen hebben gemaakt, zijn ook
welkom.
Hij is nu al een maand of acht,
negen aan het corresponderen
en telefoneren en nog steeds zit
er geen schot in de zaak. Van
daar dat hij het nu maar eens
via wat oproepen in de pers wil
proberen. Ik heb het over
Zwollenaar Kees Bos. Hij is
bezig met het organiseren van
een reünie voor oud-mariniers,
oorlogsvrijwilligers, beroeps-
en dienstplichtigen, die inder
tijd dienden bij het artillerie-
bataljon van de mariniers-
brigade in het toenmalige Ned.
Oost-Indien
Wie in het voorjaar 1978 op de
reünie van de Arbatters beslist
van de partij wil zijn kan zich
aanmelden bij Kees Bos, Sop-
