Kaastosti
'Monsieur Hulot'
weer in het nieuws
Dij geeft
de planten
even water.
Dan maak ik
intusseneen
paar lekkere
Kaastosti's.
Films
deze week!
Pa's goed eten.
Komische
thriller
met trein
VRIJDAG 6 MEI 1977
Jacques Tati is weer terug aan het
filmfront. Ruim vijf jaar is het vrij
wel volledig stil geweest rond één
van de grootste Franse komieken
van het witte doek. Nadat de op
brengsten van zijn voorlaatste
mammoetproduktie 'Playtime' bij
lange na niet de gigantische kosten
haalden en ook de wanhopige po
ging om dat financieel debacle
goed te maken met een voor zijn
doen- veel te snel in elkaar ge
draaide film 'Traffic' (samen met
vriend Bert Haanstra), zat hij volle
dig aan de grond. Zijn huis maar
ook (en wellicht zijn dierbaarste
bezit) de rechten van zijn films
werden de Fransman door schul
deisers afgenomen.
Door
Bart Jungman
Het leek gedaan met de inmiddels
al 68-jarige Tati. Talloze operaties,
maanden in het ziekenhuis en
diepe depressies maakten van hem
een verbitterde gebroken oude
man. Maar enkele maanden terug
keerde het tij. Vrienden en bewon
deraars kregen na lang soebatten
zijn vier voornaamste films ('Traf
fic' moeten we maar vergeten. Tati
beschouwt het zelf ook als een mis
stap) uit de bankkluizen en met
medewerking van het dagblad
'France Soir' werd om te beginnen
zijn eerste echte grote film 'Jour de
Féte' weer in roulatie gebracht. Het
werd in Frankrijk een overweldi
gend succes. Meer dan honderd
duizend Parijzenaars maakten de
eerst tien dagen na de première de
gang naar de bioscopen, waar 'Jour
de Féte' draaide. Ook radio en tele
visie hadden ineens weer belang
stelling in het fenomeen Tati.
De Fransman heeft daaruit zoveel
inspiratie geput dat hij nu al weer
bezig is met voorbereidingen voor
een nieuwe film. Het script is in ie
der geval al gereed. Jacques Tati:
"Die film 'Confusion' zou gaan over
de verwarring in de wereld. Maar ik
heb er veel problemen mee. Ik
vraag me bijvoorbeeld af of ik me
zelf er als meneer Hulot in kan in
troduceren. (Hulot was het typetje
waar Tati Vooral in 'Les vacances de
monsieur Hulot' veel succes mee
heeft geoogst - red.). Ik moet te veel
aan mijn uiterlijk doen, jonger ma
ken en zo. Ik sta nu liever achter
dan voor de camera. Dat was vroe
ger precies andersom. Maar ik wil
niet doorgaan voor een trieste
clown".
'Jour de Fête'
De film 'Jour de Féte' zal voor velen
een aangenaam weerzien zijn met
de humor van Tati, maar voor een
minstens even grote jongere groep
zal het een eerste kennismaking
zijn met de sprankelende levens
lustige grappen van Jacques Tati.
Van zijn eersteling zou je kunnen
zeggen dat hij wel duidelijk tijdge
bonden is maar nog geenszins ver
ouderd. i
Tijdgebonden omdat Tati een zeer
gaaf sfeerbeeld geeft van het onbe
zorgde leven in een klein Frans
dorpje vlak na de oorlog. En niet
verouderd omdat Tati net als de
groten van vroeger - Laurel en
Hardy, Keaton en Chaplin - vooral
in 'Jour de Féte' «een tijdloze, uni
versele, sterk visueel gericht hu
mor ten toon spreidt. Niet voor
niets is het taalgebruik in tati's
films vaak niet veel meer dan on
verstaanbaar gebrabbel. Een
hulpmiddel om mensen te karakte
riseren.
In 'Jour de Fètes' staat net als in
'Playtime' dg groeiende Ameri
kaanse invloed in Europa centraal.
Maar wordt ih 'Playtime' zeer na
drukkelijk de draak gestoken met
die Amerikaanse zogenaamde
vooruitgang, in 'Jour de Féte' ge
beurt dat op een meer indirecte wij
ze. Postbode Francois (een magni
fieke creatie van Jacques Tati) doet
zijn uiterste best om de snelle en
efficiënte postverwerking in Ame
rika te evenaren. Het is vlak na de
oorlog en in Europa wordt vól ont
zag gekeken naar wat er in de Ver
enigde Staten op het technische
vlak is gebeurd. Op het jaarfeest in
het Franse dorpje waar Francois
postbode is wordt een waanzinnig
filmpje vertoond over de postver
zorging in Amerika. Helicopters en
parachutisten, zo suggereert het
filmpje, komen er in het beloofde
land aan te pas om zo vlug mogelijk
de post op het juiste adres te
krijgen. Het is voor de dorpelingen
een dankbaar handvat om de toch
al druk geplaagde Francois nog
eens stevig op de hak te nemen. Hij
bezorgt al jaren de post op een oude
dienstfiets (waarop hij overigens de
meest schitterende acrobatische
toeren uithaalt) en verdoet veel van
zijn tijd met praatjes met de men
sen uit het dorp. Maar onder in
vloed van de pesterijtjes besluit hij
zijn postbezorging ngoreus aan de
eisen des tijds aan te passen.
Tempo is voortaan zijn devies.
Twee kermisklanten, die in ver
band met het feest in het dorp zijn,
leren hem onder grote hilariteit op
de draaimolen de slagersspong. Het
Jacques Tati oVer dat bijkleuren:
"Ik heb het gedaan als een impress
ionistisch architect om dat woord
maar te gebruiken. Je dwingt de
kijkers daarmee om heel even hun
ogen toe te knijpen om te zien of het
een echte koe is of niet, voordat ze
constateren: het is een koe. Je moet
heel even nadenken over watje ziet
maar op het moment datje ontdekt
dat het een koe is, is het een veel
betere koe omdat je het zelf ont
dekt. Je hebt er iets van jezelf inge
bracht. Als je iemand in de film ziet
met een bril is dat niets bijzonders.1
Maar als je denkt het lijkt wel een
bril en je ontdekt dat het inderdaad
zo is dan is het ook werkelijk een,
bril geworden. Ik geloof dat dat erg
belangrijk is voor een film".
Tati is trouwens het dorpje waar hij
„Jour de Féte" filmde nog niet ver
geten. Minstens eenmaal per jaar
bezoekt hij nog de dorpsbewoners
die in „Jour de Féte" „gewoon"
zichzelf speelden. Net als trouwens
in zijn latere films werkt Tati nooit
met acteurs „Ik regiseer leiver
mensen dan dat ik een bekend ac-
len als Tati's meesterwerk be
schouwd. Hoewel daarover de me
ningen uiteenlopen is de figuur van
Hulot perfect. Met zeer intelligente
grapjes en een scherp oog weet Tati
de verveling en de saaiheid van het
dagelijkse leven in een kleirf
plaatsje aan de Franse kust in beeld
te brengen. Wanneer over „Les va
cances wordt gesproken refe
reert men vaak de scène waarin Hu
lot zijn tenniskunsten vertoont. In
derdaad erg grappig maar veel ge
raffineerder zijn de typetjes die Tati
laat zien. Met natuurlijk als hoogte-
puot Tati zelf als Hulot. Zijn pijp,
hoedje, regenjas en dat prachtige
loopje waarvoor hij ongetwijfeld
weer teruggrijpt naar zijn mime-
ervaring. Tati over Hulot: „Je
kwam in die tijd veel mensen tegen
die er zo bijliepen. Het is niet be
paald een grappige kledij. Het zit 'm
in Hulots karakter. Hij wil beleefd
zijn". En over het loopje: „Een he
leboel mensen lopen zo. Het is be
slist geen opzettelijke demonstra
tie. Het was ook helemaal niet
moeilijk om dat loopje te leren. Het
kwam heel snel. Want het is meer
een manier en hoe je die gedachte
kunt uitdrukken". Opvallend dat
„Les vacances de monsieur Hulot"
uiterst moderne wereld van zijri
ouders. Met als tegenhanger de on
bezorgde vriendelijkheid en zacht
heid van het verleden gesymboli
seerd door zijn „oncle" (monsieur
Hulot-Jacques Tati). Met uiterst
subtiele grapjes (zoals het stenen
visje in de vijver die allen water
spuwt als er bezoekers binnenko
men) stelt hij de welvaart met zijn
bizarre nutteloze snufjes aan de
kaak. In „Mon Oncle" wordt net als
in „Playtime" de zeer doorwrochte
structuur van zijn grappen duide
lijk. Sommige van die grappen zijn
werkelijk meesterwerken. Mis
schien dat daarom ook wel „Mon
Oncle" minder in de smaak viel als
„Les vacances de monsieur Hulot".
Overigens is het zeer waarschijnlijk
dat „Mon Oncle" Tati's meest tijd
gebonden film is. Immers de meest
vreemdsoortige en het gemakdie-
nende snufjes uit „Mon Oncle",
waar destijds om gelachen werd,
zijn nu in een aantal gevallen wer
kelijkheid geworden. „Mon Oncle"
heeft zichzelf overleefd.
resultaat is verbluffend. Onder
luide aanmoedigingen vliegt hij als
een schicht door het dorpje en
slaagt er zelfs in een peloton wiel
renners achter zich te laten. Maar
het eind van het liedje is dat hij zijn
razendsnelle werk uiteindelijk met
een nat pak moet bekopen. De laat
ste scène is dat Francois meesmui
lend wordt uitgenodigd te helpen
met het hooien. Dan kan hij ten
minste geen brokken maken. Het
bezorgen van de post kan hij wel
overlaten aan een klein jongetje.
Verschil
'Jour de Féte' moet in eerste instan
tie worden beschouwd als een
jeugdwerk van Tati. De grappen
zijn veel minder gecompliceerd en
minder doordacht dan in zijn latere
films. Ook op andere punten blijkt
dat Tati destijds meer met zijn ge
voel dan zuiver verstandelijk film
de. Neem de bohémien-achtige
schilder die als een soort observa
tor door het verhaal heen loopt en
wiens rol niet veel verder gaat dan
wat geamuseerd lachen. Waar
schijnlijk zou Tati nu de man heb
ben weggelaten of althans wat heb
ben uitgediept. Maar aan de andere
kant is het juist dat weinig door
dachte wat 'Jour de Féte' zo char
mant maakt. Gewoon lekker lachen
waarbij je moet oppassen niet te
lang stil te staan bij de in feite in
trieste, door iedereen belazerde
Francois.
In 'Jour de Féte' had Tati veel ple
zier van zijn vroegere activiteiten
als pantomime-speler. Als enthou
siast sportbeoefenaar ontdekte Tati
bij toeval zijn gave voor het imite
ren van zijn sportvrienden. Het was
dan ook niet verwonderlijk dat hij
in 1932 met groot succes met zijn
pantomimes optrad in het variété
theater.
De Franse schrijfster Colette sprak
enthousiast over "deze verbazing
wekkende artiest die iets uitgevon
den heeft. Iets wat het midden
houdt tussen dansen, sport, satire
en sketch". Aardig is wat dat betreft
datTati's rol van postbode Francois
precies dezelfde is als de figuur die
Tati vijftien jaar daarvoor op de
planken speelde. Ook de volgorde
van handelingen in 'Jour de Féte'
heeft Tati hier en daar de oorspron
kelijke zwart-wit versie bijge
kleurd. Zoals de vlaggen, de bal
lons en het achterlicht op de fiets
teur vraag zijn karakter te verande
ren en een andere rol te spelen. Ik
zeg niet dat anderen het verkeerd
doen, maar het is nu eenmaal de
manier die ik prefereer. Ik heb al
tijd heerlijk gewerkt met gewone
Verandering
Het pleit voor Jacques Tati dat hij
na „Jour de Féte" niet doorgaat met
het typetje Francois ondanks het
grote succes van „Jour de Féte" in
1949. De film bracht destijds vier
maal zijn budget op. Zijn durf werd
beloond. Meneer Hulot in zijn vier
jaar later gemaakte film „Les va
cances de monsieur Hulot" is een
nog groter succes dan Francois.
„Les vacanceswerd door ve
vooral in Amerika een groot succes
is. Misschien ligt het wel in het feit
dat Amerika komieken voortbracht
als Chaplin, Laurel en Hardy, die
hun sporen op Tati vooral in „Jour
de Féte" en „Les vacances
achterlaten.
„Mon Oncle"
Vijf jaar later (is het toeval dat Tati
steeds langer over zijn films doet?)
is de première van zijn derde hoofd
film „Mon Oncle". Een film waarin
Jacques Tati zijn afkeer can de zo
genaamde vooruitgang op de tot
dan toe meest concrete (overigens
nog altijd zeer luchtige) wijze ge
stalte geeft. Het is de verbaasde
confrontatie van een kind met de
Weet je wat
Wie't eerst klaar is.
„Playtime"
Het laatste geldt in mindere mate
natuurlijk ook voor „Playtime".
Maar de film is tien jaar later ge
maakt en de moderne uitvindingen
die Tati daarin belachelijk maakt
zijn dus van wat later datum en
misschien zijn we nog niet zo aan
getast dat we daarom nog kunnen
lachenNeem de automatisch
opengaande en sluitende deuren
zoals je die wel op vliegvelden aan
treft. Die blijven lachwekkend.
De titel roept de progressieve „ver-
amerikanisatie" van het leven in
Amerika op. Tati wilde zijn film
eerst gewoon „La recreation" noe
men. Die titel was al gebruikt
„maar bovendien zetten wij in
Frankrijk onze auto's tegenwoor
dig in parkings, eten snacks en
•doen onze inkopen in drugstores",
zoals Tati hetzelf zegt.
Jacques Tati beschouwt zelf „Play
time" als zijn beste film. Hij zegt er
zelf over „In Playtime' heb ik een
nieuwe manier van komedie
maken geïntroduceerd, maar ik
vi ees.- overmoedig of niet - dat de
film zijn tijd ver vooruit was. Het
karakter van Hulot, de verpersoon
lijking van De Onschuld heb ik wat
weggemoffeld en veranderd in een
aangever binnen een verhaal
waarin ik de hoofdrol heb gegeven
aan dingen". Het wegvallen van
Hulot als hoofdrolspeler is ver
moedelijk éen van de oorzaken ge
weest dat „Playtime" een fina
nciële flop werd. Een vriend, de
anti-held viel weg. Maar Jacques
Tati had ook onverantwoord veel
geld uitgetrokken voor „Playtime".
Verschrikkelijk grote decors, echte
gebouwen en straten. MaarTati had
er dan ook op gerekend dat de
Franse regering het hele terrein zou
overnemen. Minster Malraux had
hem gezegd dat het ter beschikking
zou worden gesteld aan jonge re
gisseurs. Daar kwam echter niets
van terecht. Alles werd gesloopt.
En Tati viel mee.
Bovenop
Maar Jacques Tati kwam er zoals
gezegd weer bovenop en werkt nu
al weer driftig aan een eventueel te
maken zesde film. Wellicht zal er
enige huiver bestaan. Hij is er lang
uitgeweest en met de herinnering
aan zijn vorige films is de kans
groot dat „Confusion" tegenvalt.
Aan de andere kant valt best vol te
houden dat hij het na al die ellende
gewoon verdient een nieuwe film te
maken. Bovendien zou het zonde
zijn dat een dermate begaafde man,
om wille van de herinneringen zijn
enthousiaste ideeën niet zou mo
gen verwezenlijken. Voor een mo
gelijke tegenvaller zijn toch (te
rechte) excuses aan te voeren.
gebruikte literatuur
interviews uit Hollands
Diep en De Telegraaf.
„Jacques Tati"van
Armand J. Gauliez.
Blijvers
LUXOR - "Reis naar het mid
delpunt der aarde". Door een
misverstand is vorige week
door ons verzuimd een uitge
breide inhoudsopgave van deze
film te geven. Om het weer goed
te maken: De excentrieke uit
vinder dr. Abner Perry gaat de
onbekende diepten onder de
aardbodem onderzoeken. Da
vid innes vergezelt hem op zijn
reis. Maar het voertuig, waar
mee zij hun tocht ondernemen
slaat op hol en met een duize
lingwekkende vaart komen zij
in het middelpunt der aarde te
recht.
En wat zij daar aantreffen is wel
om over naar huis te schrijven,
maar dan wordt het geen leuke
brief. Akelige monsters, nare
vogels en ander gespuis voeren
daar een beleid dat indringers
van de aarde moet verdrijven.
Gelukkig is er nog een mooie
prinses aanwezig, de beel
dschone Dia, en dat maakt na
tuurlijk veel goed.
Maar Dia wil niet omhoogschie-
ten naar de buitenkant van de
aarde en dat stelt Perry voor een
vreselijk dilemma..
CAMERA - "Cousin cousine,
vertederende liefdeskomedie
over een "eerlijke" verhouding.
LIDO II - "Papillon", ontsnap
ping van een gevangeneiland.
LIDO III - "Cabaret", met een
tintelende Liza Minelli.
STUDIO - "L'important c'est
d'aimer", prachtig liefdes
drama met een fabelachtig acte
rende Romy Schneider, terwijl
Jacques Dutronc (zanger van
"Paris s'éveille") onvermoede
acteertalenten tentoonspreidt.
Kindermatinee
CAMERA - "Sjors en Sjimmie
in het land der reuzen".
REX - "Peter en de vliegende
autobus".
Nachtfilms
CAMERA - "Mutter Küsters
fahrt zum Himmel", Een van de
meest recente Fassbinders. Hij
toont hoe een eenvoudig gezin
slachtoffer wordt van de media
na een arbeidsongeval, waar ie
dereen munt uit tracht te slaan.
REX - "Duet in bed".
Rex
APOLLO 1: "Silver streak ex
press", dag. 2.30, 7.00 en 9.30
uur, zo. 2.00, 4.30, 7.00 en 9.30
uur. 14 jaar.
APOLLO 2: "Vrolijke ontucht
in Tirol", dag. 2.30, 7.30 en 9.45
uur, zo. ook 4.45 uur. 18 jaar.
ASTA „Casanova" "Casanova",
dag. 2.00 en 8.00 uur. 18 jaar.
BIJOU: "King, queen, knave",
dag. 2.00, 7.30 en 9.45 uur, zo.
ook 4.15 uur. 14 jaar.
CALYPSO: "De markiezin van
O dag. 2.15,7.15 en 9.30 uur,
zo. 1.45,4.15,7.15 en 9.30 uur. 14
jaar.
CAMERA: "Sex o'clock USA",
dag. 2.15, 7.15 en 9.30 uur, zo.
ook 4.30 uur. 18 jaar.
CINEAC: "The killer elite",
dag. 7.00 en 9.30 uur. 18 jaar.
CORSO: "A night at the opera",
dag. 2.00, 7.00 en 9.15 uur, zo.
ook 4.15 uur. AL.
DU MIDI: "One flew over the
cuckoo's nest", dag. 8.15 uur, vr.
en za. 7.00 en 9.30 uur, zo. 4.00,
7.00 en 9.30 uur. 18 jaar.
EURO: "Battle of the Bulge",
dag. 1.45 en 7.45 uur, za., zo. en
woe. 3.45 en 7.45 uur. AL.
METROPOLE 1 „Rocky", dag.
2.00, 6.45 en 9.30 uur, zo. 1.15,
4.00, 6.45 en 9.30 uur. 14 jaar.
METROPOLE 2: "A star is
born", dag. 2.00,6.45 en 9.30 uur,
zo. 1.15,4.00, 6.45 en 9.30 uur. 14
jaar.
METROPOLE 3: "Network",
dag. 2.15, 7.15 eft 9.45 uur, zo.
1.45, 4.15, 7.15 en 9.45 uur. 14
jaar.
METROPOLE 4: "The big bus",
dag 2.15, 7.15 en 9.45 uur, zo.
1.45, 4.15, 7.15 en 9.45 uur. 14
jaar.
METROPOLE 5: "The eagle has
landed", dag. 2.15, 6.45 en 9.30
uur, zo 1.15, 4.00, 6.45 en 9.30
ODEON 1: "Cross of iron", dag.
2.00 en 8.00 uur. 18 jaar.
ODEON 2: "Blindgangers",
dag. 2.00, 6.45 en 9.15 uur, zo.
ook 4.30 uur. 14 jaar.
ODEON 3: "The lady killers,
dag. 2.15, 7.15 en 9.45 uur, zo.
ook 4.45 uur. 14 jaar.
ODEON 4 „De vrouw met de
rode laarsjes", dag. 2.15, 7.15 en
9 45 uur, zo. ook 4.45 uur. 18 jaar.
OLYMPIA: "Lady sings the
blues", dag. 2.00 en 8.00 uur. 14
jaar.
PASSAGE: "Carrie", dag. 2.00,
7.00 en 9.30 uur, za. en zo. 1.30,
4.00 7.00 en 9.30 uur. 18 jaar.
REX: "Het wapen van de
draak", dag. 1.30, 4.00, 7.00 en
9.30 uur. 18 jaar.
ROYAL '70: "Vanessa, prooi
der erotiek", do., za. en zo. 2.00,
7.00 en 9.30 uur, vr. 2.00 en 6.45
uur, ma. 2.15 en 8.00 uur, di. en
woe. 2.15 uur. 18 jaar.
ROYAL: "In de klauwen van de
draak", ma., di. woe. 2.15 en 8.00
uur, do. tm zo. 2.00,7.00 en 9.30
uur, za. zo. ook 4.30 uur. 14 jaar.
STUDIO 2000: "The last ty
coon", dag. 7.00 en 9.30 uur
(beh. di.), do., vr., zo., ma. en di.
ook 2.00 uur. 14 jaar.
DE UITKIJK: "Un elephant qa
trompe énormément, dag. 2.00,
7.00 en 9.30 uur. 14 jaar.
Titel: "Silver Streak Ex
presse"; regie: Arthur Hiller;
hoofdrollen: Gene Wilder, Jill
Cla.vburg, Richard Pryor, Pa
trick McGoohan en Ned Beat-
ty; theater: Lido 1, 14 jaar.
Je zal maar met het openbaar
venroer van Los Angeles r
Chicago reizen, omdat je ir
trein zo rustig zit en dan bele-
n, wat George Caldwell (Gene
Wilder) meemaakt. Geloof maar
niet dat je dan nog op je gemak
i met een ontspannen gevoel
n treinticket koopt. Aanvan
kelijk lijkt het voor George te
verlopen zo hij zich gewenst
had. Hij boft nog, want zijn
coupé grenst aan de coupé
aantrekkelijke dame. De
tussendeur sluit echter niet al te
best, dus het ziet er veelbelo
vend voor hem uit. De reis -
tweeeneenhalve dag zal hij wel
doorkomen. Maar dan slaat het
noodlot toe. Het lijk van
professor zweeft langs zijn
venster en George moet zo no
dig achterhalen hoe dat nu maar
kan.
Daarmee werkt hij zich natuur
lijk vreselijk diep in de nesten,
want het is wel duidelijk dat dit
geen zuivere koffie is. Een
schurk heeft allerlei trucjes c
zijn Sherlock Holmes-
neigingen snel af te leren.
Maar George is niet zo gauw
bang te maken en zelfs al wordt
hij tot drie keer toe uit de trein
gegooid, hij slaagt er telkens
weer in om terug te dringen.
Met de hulp van een alleraar
digste dief weet hij een hele po
litiemacht op de been te bren
gen, die de schurk wel een lesje
leren zal.
Deze komt dan ook op uiterst
onsmakelijke wijze aan zijn
einde. Maar niet nadat hij de
j trein, waarin slechts Caldwell,
diens nieuw verworven liefde
en de dief zitten, onbestuurd
langs de rails laat voortrazen.
Op spectaculaire wijze komt het
1 gevaarte toch nog tot stilstand
I 1 zonder het drietal erin en is deze
vermoeiende treinreis ten ein-
de.
Nadat de film wat traag op gang
is gekomen, wordt hij halver
wege spannend en komisch ge-
noeg om te blijven boeien. En al
is het slot wat overgedimensio-
neerd, men kan toch een paar
""I uur echte ontspanning beleven
2 bij deze komische thriller, die
j zich voornamelijk tussen de
5 rails afspeelt.
ANNEMIEK RUYGROK
"Se%
o' clock
zeer dubieus
"Sex o' clock"; regie: Francois
Reichenbach; theater: Tria-
j non; leeftijd: 18 jaar.
Ik zou graag willen weten wat
de heer Francois Reichenbach
heeft bewogen tot het maken
van de film "Sex o' clock USA".
Was het inderdaad zijn bedoe
ling om sexuele uitwassen (al
thans in zijn ogen) aan de kaak
te stellen. Of was dat alleen
maar een "lekker" thema om
gewoon een schokkende sex-
film te maken? Ik ben geneigd
het laatste te geloven. Niet om
dat we constant via het zicht
baar genietende camera-oog in
staat worden gesteld mensen te
bekijken, die, zoals Reichen
bach ons wil doen geloven, het
slachtoffer zijn geworden van
de sexuele revolutie. Maar,
wanneer we blijven uitgaan van
de eerste veronderstelling,
heeft Reichenbach het zich wel
bijzonder gemakkelijk ge
maakt. We worden bijvoorbeeld
geconfronteerd met het ver
schijnsel masochisme. Een nog
altijd teer onderwerp wat maar
het liefst wordt verzwegen. Rei
chenbach laat wat beelden zien,
laat een paar masochisten aan
het woord en wekt de indruk
masochisme te accepteren, al
thans geen mening te willen ge
ven. Maar aan het slot, als flink
wat sexuele staaltjes de revue
zijn gepasseerd, krijgen we het
gezin. Reichenbach's hart gaat
open: allemaal gelukkig ge
trouwde mensen, stuk voor
stuk hoekstenen van onze
maatschappij. Met andere
woorden: sexueel andersden
kenden zijn het spoor bijster en
moeten geholpen worden. Met
andere woorden: "Sex o' clock"
is een uiterst (om Van Agt te ci
teren) dubieuze film, die ten on
rechte het predikaat documen
taire uit draagt.
BART JUNGMAN
Jacques Tatï heeft het in lfJour de
Fête" als postbode Francois zwaar
te verduren. Iedereen neemt hem in
de maling. Op de foto leren de twee «J
kermisklanten, onbetwist kam- r
pioenen in het pesten, Francois.op
de draaimolen de slagerssprong
