De Jong ziet Yan Agt liever als fractie voorzitter Weer nieuw Boskoop- kijkboek PUBLIEK We willen het recht naar de gewone mensen Scholieren-actie voor dovenschool in Kenia BOEKJES IN BEGRIJPELIJKE TAAL NIEUWE STUNT IN SASSENHEIM «•- jyL JL ).lï, Verzet tegen verkoop grond aan Teekens WOENSDAG 13 APRIL 1977 ALPHEN AAN DEN RIJN - Ex-premier P. de Jong ziet de lijsttrekker van het Christen Democratisch Appèl (CDA) Andries van Agt bij voorkeur als voorzitter van de CDA-fractie in de Tweede Kamer komen. Dat kan worden afgeleid uit een discussie die gisteren in Alphen werd gevoerd op de oprichtings vergadering van de plaatselijke CDA-afdeling. De Jong meent: „Dat de lijsttrekker ook minister-president moet worden is eigenlijk geen zuiver idee. Ik vind wel, dat de partij die als grootste uit de verkiezingen komt de minister-president moet leveren". De Jong noemde overigens in eer ste instantie de naam Van Agt niet. Dat standpunt was echter duidelijk af te leiden uit zijn stel ling, dat de lijsttrekker de eerst aangewezen persoon is om te staan voor de uitvoering van het programma. En dat kun je het beste doen als voorzitter van de fractie, dan heb je de beste mogelijkheid om te controleren of je programma zo goed mogelijk wordt uitgevoerd. Die mogelijkheid heb je als minister-president niet, dan heb je te maken met compromissen en voorstellen". Een uitvoerige toelichting die door de vraagsteller niet op prijs werd gesteld "Als Van Agt niet auto matisch premier wordt als het CDA tenminste als grootste partij voor de dag komt, dan vind ik dat nog meer misverstanden in de hand werken", zo meende deze Een ander kwam verklaren: „Ik ben als twijfelaar gekomen, ik ga als twijfelaar weer weg". Dat laat ste dan vooral, omdat hij meende, datje niet na de verkiezingen een spelletje kon gaan spelen om te kijken voor welke partij je zou gaan kiezen om mee te regeren. "We hebben toch bepaalde princi piële zaken waarmee we niet kunnen haspelen? Ik denk alleen maar aan de abortus Een ondubbelzinnig antwoord kwam er niet op van De Jong. Zoals hij trouwens meer vragen afdeed in de trant van „het is niet óf allemaal zwart óf allemaal wit". Wél duidelijk was hij over de uitleg zoals die door de progressieve re geringspartijen wordt gegeven over de kabinets-crisis "Er dreigt nogal wat geschiedvervalsing plaats te vinden", aldus De Jong, daarmee vooral doelend op het feit, dat gezegd wordt, dat alleen het CDA verantwoordelijk is voor de val van het kabinet. Die schuld ligt echter volgens De Jong bij alle partijen, ondermeer omdat vooraf geen goede afspra ken waren gemaakt en omdat te veel belangrijke zaken telkens maar weer vooruitgeschoven werden. "Men wist, dat het niet meer gehaald kon worden". De PvdA-eisen zoals die nu met be trekking tot de vier zogeheten hervormingsvoorstellen op tafel liggen, noemde hij volstrekt on aanvaardbaar. Evenals de eis, dat de PvdA zondermeer de minister-president moet leveren in een nieuw kabinet. "Het zaad van de splitsing wordt daarmee gezaaid", aldus De Jong. die verder sprak van een machtsbeluste opstelling van de PvdA. "Alsof die partij het recht heeft om te regeren, moeten an dere partijen maar aan de eisen voldoen. Gelukkig wordt de soep nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend, maar de sfeer voor na de verkiezingen is met dergelijke uitspraken wel bedorven". üp het verwijt, dat het CDA niet kiest, antwoordde De Jong: „De sleutel ligt bij de PvdA. Hoeveel slikt de PvdA in, daar hangt het vanaf Volgens De Jong wil Ne derland wel een progressief be leid. "Het wil best hervormingen en- vernieuwingen maar niet zo hard en niet zo ver als de PvdA wil. Die partij moet eerst in eigen huis maar eens orde op zaken stellen". De Jong had daarbij weinig goede woorden voor de tussen die partij bestaande samenwerking met de PPR. "Het lijkt alsof het staartje de hond zwaait. Uit zucht naar maar zoveel mogelijk zetels om de macht te houden durft men de PPR niet af te stoten, omdat men bang is dat anders de linkervleu gel van de PvdA meegaat". ALPHEN AAN DEN RIJN - "Met deze serie boekjes willen we de wetswinkel bij de men sen thuis brengen". Dat is de kernachtige omschrij ving die de Alphense advocaat mr. A. J. L. de Kort geeft aan de serie Wetswijzer, waarvan dezer dagen het eerste deeltje hande lend over het echtscheidings recht is verschenen. Echtscheiding Een dun boekje, twintig pagi na's tellend, dat in begrijpelijke taal heel zakelijk vertelt hoe ie mand bij echtscheiding moet handelen. Met opzet is het een dun boekje en met diezelfde op zet zullen ook de volgende deel tjes dun zijn. Mr. De Kort: "De materie is toch betrekkelijk saai, het zijn geen boeken die je met rooie oortjes van spanning gaat zitten lezen. De stof is ech ter wel uitermate belangrijk en vraagt de volle aandacht van de lezer. Nou, dan moetje die lezer geen dikke pil voorschotelen". Mr. Kroft (links): "Geen dikke pil voorschotelen...". Rechts uit gever Been. Simpel Zo simpel ligt dat, en dat was ook het uitgangspunt van de in itiatiefnemer tot de serie, de Nieuwkoopse uitgever C. A. Been. Deze eigenaar van een (foto)loonzetbedrijf meende: "Het recht moet wat meer naar de mensen toegebracht wor den. Iedereen heeft er mee te maken, maar het is allemaal zo moeilijk, zo onbegrijpelijk. Ik wilde iets gaan uitgeven, waarin het allemaal wat eenvoudiger zou worden uitgelegd. Om uit voering te geven aan die plan nen, had ik natuurlijk wel een advocaat nodig, die de boekjes zou kunnen gaan schrijven en omdat ik De Kort kende heb ik hem gebeld en hem mijn idee voorgelegd". Dat Been daarmee letterlijk en figuurlijk aan het juiste adres was wist hij niet. Het toeval doet zich namelijk voor, dat De Kort de initiatiefnemer was van de eerste rechtswinkel die in Ne derland (in 1969 in Tilburg) werd opgericht. Gezien tegen die achtergrond is het alleszins verklaarbaar, dat mr. De Kort niet aarzelde toen Been zijn idee bij hem aankaartte. Spoedig erna volgde een eerste bespre king, waarin ook de andere twee advocaten van het kantoor werden betrokken, en werd het idee uitgewerkt in een plan. Been: "We vonden dat het een serie moest worden, waarin on derwerpen behandeld worden, waarmee gewone mensen het meest geconfronteerd worden". Het eerste boekje is inmiddels uit en gaat over het echtschei dingsrecht. Nummer twee in de reeks, die Wetswijzer is ge noemd, ligt ter perse en zal gaan over het ontslagrecht. Het wordt een iets dikker boekje, 36 pagina's. "Daar konden we niet onderuit", zegt mr. De Kort. "Het ontslagrecht is zo inge wikkeld en de mensen weten er zo weinig van, dat we die ruimte beslist nodig hadden". Andere zaken die in de serie zullen worden behandeld zijn de ali mentatie (dat in het boekje over het echtscheidingsrecht niet uitputtend kon worden behan deld), arbeidsovereenkomsten, het huurrecht, de sociale wet geving, het zelf procederen, een wegwijzer over de tarieven van makelaars, advocaten, notaris sen en dergelijke adviseurs met daarbij ook wanneer je de dien sten van hen moet inroepen. Mr. De Kort: "Het is niet de be doeling om de mensen van een advocaat, wetswinkel, of an dere adviseurs en instanties weg te houden. Integendeel, er zijn bepaalde zaken die je niet kunt afhandelen zonder de hulp van dergelijke mensen in te roepen. Bij een echtscheiding bijvoorbeeld heb je beslist een advocaat nodig, dat kan niet anders. Voor die mensen zijn de boekjes hopelijk een goed mid del om te weten te komen, wat zo'n man dan allemaal voor hen aan het doen is. Ik vind het na melijk belangrijk, dat de men sen zoveel mogelijk proberen mee te denken bij datgene wat hun adviseur doet". Daarbij wordt ook aangegeven wat men zelf kan doen, zodat ook de "doe-het-zelver" de serie (of deeltjes eruit) kan gebruiken als leidraad. Taalgebruik Alle zaken die worden behan deld door mr. De Kort of zijn collega's mr. C. A. J. M. Snijders en mr. P. A. Schreuder, worden zo eenvoudig mogelijk uit de doeken gedaan. "Dat lukt dan misschien niet helemaal", aldus mr. De Kort, "want soms ont kom je gewoon niet aan be paalde uitdrukkingen. Maar we lezen ons werk zo kritisch mo gelijk door op de juridische juistheid, maar vooral ook op het taalgebruik". Uitgever Been: "En ik ben er óók nog, ik lees het ook nog eens een keer door en ik ben een leek. Als ik het niet begrijp, dan leg ik het de schrijvers voor en praten we Gewone mensen Die samenwerking en de be reidheid daartoe is bij alle deel nemers volop aanwezig, omdat ze gevieren staan voor het uit gangspunt: "We willen het recht naar gewone mensen brengen". In het eerste boekje over het echtscheidingsrecht is men daarin al aardig geslaagd. door Herman van Amsterdam De bijna 600 leerlingen van het Rijnlands Lyceum in Sassenheim, die kortgele den nog in het nieuws waren omdat ze tijdens de koffiepauze bij wijze van grap alle onderwijskrachten in de lerarenkamer opsloten (de brandweer moest er aan te pas komen om de leraren te ontzetten) bereiden een nieuwe stunt voor. Tips voor deze rubriek kunt U elke morgen tot 10.00 uur aan mij kwijt, tel. 071-144941, toestel 38 U mag ook schrijven. Op wat serieuzer vlak dit keer. Ze gaan allerlei acties op touw zet ten om geld bijeen te brengen voor de bouw van een nieuwe dovenschool in het Keniase be rgplaatsje Kerugoya. Geschiedenisleraar Cees Pieterse heeft de actie aangezwengeld. Vorig jaar was hij op bezoek in Kenya waar zijn zwager, in de buurt van Kerugoya, arts is in een streekhospitaal. Daar ont moette de Voorhouter een Ame rikaanse collega die in '73 aan de voet van de Mount Kenya in een paar omgebouwde schuurtjes met een school voor doven van start ging. Opzienbarend Een voor Keniaanse begrippen opzienbarend project. „Want", zegt Cees Pieterse, „een dove in Kenia, en dat geldt ook voor heel wat andere landen in Afrika, is een verschoppeling. Baby's en peuters met die handicap wor den te vondeling gelegd. Kleine kinderen het oerwoud inge stuurd. Doofheid wordt be schouwd als een straf van de go den. Wie die straf treft wordt door de familie verstoten en aan het lot overgelaten". „„Wat dat voor gevolgen kan heb ben, heb ik van dichtbij meege maakt. Toen ik mijn zwager in het ziekenhuis bezocht werd juist een in de steek gelaten doof kind binnen gebracht. Volko men verwilderd. Het brulde als een aap en klom ook als een aap tegen je op. Dat was geen uit zondering. In zo'n toestand wor den er veel aangetroffen". „Op de dovenschool, waar ze in tern wonen, krijgen ze de kans een normaal leven te leiden, met hetzelfde onderwijs als op de la gere school. En het typische is dat na verloop van tijd veel ou ders die hun kind in de steek lie ten, door die opleiding weer be langstelling krijgen in hun zoon of dochter. In principe gaan de kinderen dan om de drie maanden naar huis. Zodoende verliezen de doven niet alle banden met hun tradi tionele leefgemeenschap. Bo vendien tracht men door zo te handelen de ouders te interesse ren voor het onderwijs van het dove kind". Terug uit Kenia heeft Cees Pie terse de leerlingen van het Rijn lands Lyceum warm kunnen maken om hun steentje bij te dragen aan het dovenproject. Er moeten 90.000 Keniaanse pon den aan te pas komen om Keru goya aan een echte school te hel pen. Ongeveer 400.000 gulden in Nederlands geld. "Met onze school komen we na tuurlijk nooit aan dat bedrag", zegt Pieterse, "maar we willen alvast wel een beginnetje ma ken". Klapper De leerlingen (sommigen corres ponderen met een dove Ke- niaan) werken enthousiast mee. Zonder morren hebben ze geac cepteerd dat voorlopig alle con sumpties op school vijf cent duurder zijn dan normaal. Maar de grote klapper moet nog ko men. Op 22 en 23 april (van 16.00 tot 22.00 uur) organiseren ze in de gangen van hun school een fancy-fair. Voor iedereen die ten bate van de Kenia-actie zich wil wagen aan het ballen gooien, het grabbelen in de ton en ander pretentieloos vermaak. Om de pot nog wat meer te spek ken hebben de leerlingen (de le raren doen ook ijverig mee) ook nog wat toneelavonden en een grote loterij in petto. De actie wordt afgesloten in mei, waarna het totaalbedrag voor lopig zal worden vastgezet op een Keniase bank. Afgewacht zal worden of andere groepen het voorbeeld van de Sassen- beimse scholieren volgen, tot dat er voldoende geld is om met de bouw te kunnen beginnen. Uitgevers blijven brood zien in boekjes waarin met veel foto's en weinig tekst wordt teruggeblikt op de jaren die al weer ver achter ons liggen. Zelfs als met gelijksoortige boekwerkjes de "doelgroep" al eerder is bewerkt. Zoals in Boskoop. Daar schijnt men nooit genoeg te kunnen krijgen van dat terugblikken, getuige het dezer dagen verschenen "Vervlogen jaren", een commercieel-nostalgisch product, gewiekst opvolger van de kijkboekjes "Zo was Bos koop" en "Ken U ze nog de Boskopers?". "Vervlogen jaren" is een luxueus gebundelde verse lading foto's van toen, van bijschriften voorzien door de bejaarde Boskoper Cees Bulk en de jonge uitgever Willem Kruiswijk. Het materiaal voor het boek werd de uitgever op een presenteer blaadje aangereikt. Een advertentie ln het plaatselijke week blad waarin Boskopers werd gevraagd hun familiealbum eens na te slaan op "leuke momenten" leverde een berg prenten op. Bijna 200 zijn er van gebruikt, met de aantekening van de uitge ver dat ze op één na nog nooit eerder werden gepubliceerd. Wat krijgt men voor die 42,50? Voor een goed deel de gebruike lijke prentjes zoals je die ook aantreft als in Barradeel de fotoal bums tevoorschijn zouden worden gehaald. Kleuterklasjes, het zangkoor, de zwemverenigigng wat een badpakken..), een kerk die moest verdwijnen, de eerst bus, een hotelbrand, een slager voor zijn winkel, met zijn koe. Erg gewoontjes allemaal. Er zijn ook wat uitschieters. De fraaie sfeerplaten waarin het bo- mendorp Boskoop met haar talloze vaarslootjes doet denken aan Giethoorn, de foto's van Boskoop de foto's van Boskoops hulpbe toon bij de watersnoodramp in '53, het bezoek aan Boskoop van koningin Emma en later koningin Juliana, een ijsbreker die zich een weg baant door de Gouwe. Wat de begeleidende tekst betreft hebben de samenstellers van "Vervlogen jaren" er weinig van gebakken. De informatie die ze geven is minimaal. Terwijl juist veel foto's er om vragen tot in detail besproken te worden. Zo blijft Boskoop eigenlijk een gesloten boek. LEIDERDORP - Er heerst in Lei derdorp grote verdeeldheid over de vraag of een stuk grond aan de Leidsedreef verkocht moet worden aan BV De Vleeschmeesters (het slagerijconcern van Teekens) of dat het gereserveerd moet worden voor uitbreiding van de Leidse Detail handelsscholen. KVP-woord voerder J. Tieken deelde gisteravond in de vergader ing van de Leiderdorpse commissie voor ruimtelijke ordening en open bare werken mee zich "met hand en tand te zullen verzetten tegen ver koop aan Teekens". Hij verweet het college onelegant te hebben ge handeld. De Leidse Detailhandelsschool - officieel het Rijnlands Instituut voor Ondernemersonderwijs (RIO) geheten - kampt met ernstige ruim tenood. De school diende ettelijke jaren geleden een aanvraag in voor de bouw van een lagere detailhan delsschool. Het ministerie van on derwijs ging met de bouw van een dergelijke school in Leiderdorp akkoord. Tijdens de voorbereiding van de definitieve bouwplannen ging datzelfde ministerie akkoord met vestiging van een middelbare detailhandelsschool in Leiderdorp. Het RIO betrok die in de nieuw- bouwplannen en diende tegelijker tijd bij het ministerie een aanvraag in voor meer grond. Men vroeg en kreeg optie op een stuk grond van duizend vierkante meter achter de school, voorname lijk om dat te gebruiken als par keerplaats voor fietsen en brom mers, die nu op de weg voor de school staan. Alle ruimte werd na melijk opgesoupeerd door een tweede gymnastieklokaal dat noodzakelijk was als gevolg van de uitbreiding. Intussen dreigt de nood nog groter te worden nu de minister heeft aan gekondigd voorstander te zijn van het geven van een dagopleiding voor een vestigingsvergunning voor middenstanders en de school zelf heeft gevraagd ook horeca- vakonderwijs te mogen geven. De optie liep tot 1 september van het vorig jaar. Eén dag vóór het ver lopen van die termijn gaf staatsse cretaris De Jong van onderwijs toe stemming om de grond, vooruitlo pend op waarschijnlijke koop, te huren. Intussen had Teekens mee gedeeld op die plaats een kantoor flat neer te willen zetten. Een dag nadat de optietermijn deed afgelo pen deede het college een aanbod aan Teekens. Het merendeel van de commissie meende gisteravond dat het RIO uitbreidingsruimte moet krijgen en dat Teekens elders, bijvoorbeeld in de buurt van het wegrestaurant Al berts Corner langs de rijksweg Den Haag - Amsterdam, moet bouwen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1977 | | pagina 4