1H
WÈÊBUÊBBm
ZATERDAG 5 MAART 1977
PKPJi, (Oj® (O (O
V©© Alnn)©^©©^17 taffiM?
fe© j©©ff ©Dl? dl©
p)MCo)coirrcojrnnrCQ
A;/«f
In april zal van Boudwijn de Groot een elpee verschijnen onder de titel "Het beste
van Boudewijn". Phonogram is van plan de verschijning van deze verzamelplaat
met een grote promotie-campagne te begeleiden.
Het wordt een curieuze elpee: èèn van de nummers is nooit eerder door Boudewijn
op de plaat gezet. "De dominee van Amersfoort" werd meer dan tien jaar geleden
op de band opgenomen en opgeborgen in de archieven, want de reperoire-
commissie van Phonogram achtte het werkje te scabreus.
Wel bleef Boudewijn het indertijd zingen op het podium, met het gevolg, dat de
concurrerende firma Bovema, die minder strakke morele maatstaven hanteerde,
de componist en tekstschrijver van het liedje, Jaap Koopmans, vroeg een plaat te
maken.
Hetgeen geschiedde: na een singeltje verscheen er bij Bovema een elpee met twaalf
cabarateske nummers, volgezongen door de schrijver. Nu, na meer dan tien jaar,
blijken de grenzen te zijn verlegd: Phonogram acht de Dominee van Amersfoort
rijp voor de plaat.
Zodat er tussen de grote platen-successen één zaalsucces prijkt op "Het beste van
Boudewijn".
Door
Frans Happel
dood klinken is het he
lemaal van z'n helahola.
'We want more we want
more", scanderen de zeshon
derd. Het lijkt wel of er een
bekende popgroep op het po
dium staat. Een reprise van
"Het Land van Maas en Waal.
"Onder de gouden hemel in
de zilveren zon, speelt een
harmonie-orkest in een grote
regenton Afgelopen.
Nog na-vibrerend dringt ie
dereen naar de uitgang.
Wantrouwen
Twee uur later praten we met
Boudewijn in een restau
rantje langs de weg, waar
naast een immense hoeveel
heid wapentuig uit de Eerste
Wereldoorlog en globaal tien
miljoen verschillende bier
pullen ook halve kippen uit
het vuistje in ere worden ge
houden.
Boudewijn heeft nog steeds die
ijle glimlach. Die nu de voor
post is van wantrouwen, ,,'n
Heel eind hè, naar Poperinge
zegt hij ironisch.
Waarom na zeven jaar toch weer
"live" optreden en waarom
dan wel in België en niet in
Nederland? Boudewijn de
Groot (33 jaar nu) formuleert
afgepast. "De laatste tijd heb
ik weer de sterke behoefte
gekregen om zelf weer eens
met muziek bezig te zijn".
Als producer bij Phonogram
had je daar toch alle kans toe?
Hij: "Met muziek van mezelf.
En deze toernee is het gevolg
van aanvragen die steeds
dringender werden. België
heeft altijd grote belangstel
ling voor mij gehad. Ook in de
tijd dat in Nederland mijn
platen prima verkochten, was
er nooit de ruimte voor een
optreden alléén. Je werd al
tijd als een onderdeel in een
programma verwerkt. Eerst
een kwartiertje Willy en Wil-
leke, dan het orkest en ver
volgens drie nummertjes van
Boudewijn de Groot. In Bel
gië was er toen onmiddellijk
publiek dat een hele avond
naar je wilde luisteren".
Een toernee als nu door België
had dus in Nederland niet ge
kund?
Boudewijn: "Dat kun je uit mijn
vorige antwoord wel opma
ken".
Twee maanden lang repeteren
met vier musici voor enkel
een toernee van een maand
door België; een opmerke
lijke investering, de op
brengst schatten" we tenmin
ste navenant.
Boudewijn: "Als je na zeven
jaar behoorlijk tevoorschijn
wilt komen, dan zal er tevoren
eerst grondig gewerkt moe
ten worden".
Gelukzoeker
Binnenkort vertrekt Boude
wijn de Groot inderdaad naar
Amerika. Als Muzikale ge
lukzoeker. Hij heeft een paar
vriendjes in New York en die
zullen hem wel verder op weg
helpen.
Boudewijn: "In Amerika wil ik
meer leren over het arrange
ren van muziek, over het pro
duceren van platen en mis
schien zal ik er zelf optreden,
of een plaat maken. Ik zal Wel
Een flink met alcohol gevulde
dame ziet Boudewijn, her
kent hem blij en vraagt om
honderd frank. Zoveel kost
een lot voor de een of andere
carnavalsloterij en hoe meer
loten ze verkoopt, hoe groter
haar kans om tot carnaval
sprinses gekroond te worden.
Boudewijn wil geen lot.
"Maar mijn dochter betaalt wel
tweehonderdtwintig frank
om u te zien optreden, zun-
ne", zegt mevrouw venijnig.
Boudewijn scheept haar af
met een glaasje bier. Zijn laat
ste woorden tot ons: "België
is een gezellig land. Morgen
naar St. Niklaas. Dat wordt
weer een groots gebeuren".
Soebatten
Terwijl de zaal opgetogen met
Boudewijn over hoge bergen
naar het Land van Maas en
Waal gaat. zegt Camille Pau
wels tevreden: "Jarenlang
hebben we Boudewijn ge
soebat om een toernee in Bel
gië. Het gelukte steeds niet.
Dan weer had hij geen tijd,
dan weer zei hij me voor zo'n
toernee niet klaar te zijn. Ein
delijk is het gelukt. En het re
sultaat is ongelooflijk. Overal
uitverkochte zalen. Ik wilde
Boudewijn hebben. Ik breng
vele Nederlandse artiesten in
België, zoals Paul van Vliet,
Jasperien en Liesbeth List.
Maar als u me nu vraagt een
toernee van een maand met
Liesbeth List te organiseren,
dan zou ik daar lang over
moeten prakkezeren. Voor
List krijg ik de zalen niet vol.
Voor Boudewijn wel.
Vooral na het succes van zijn
plaat "Hoe sterk is de een
zame fietser" is de populari
teit van Boudewijn enorm ge
stegen.
De eenzame fietser is in Neder
land zelfs de uitverkoop a\
voorbij gereden.
Pauwels: "Misschien zijn we bij
ons gevoeliger voor het goede
luisterlied
De pauze neemt ruim een half
uur in beslag, omdat alle zes
honderd mensen de tijd ge
geven moet worden om de ca-
fé's van Poperinge voor een
versnapering te bereiken. In
de gymzaal zeifis niets te con
sumeren. Om de tijd te doden
doen we een paar oefeningen
aan de rekstok en bewonde
ren we het uitzicht vanaf ge
heel boven in het klimrek.
Na de pauze is het eerst Boude
wijn een kwartiertje solo. Een
handvol eenzame liedjes, het
laatste gaat over Boudewijn's
moeder. ik ben nu be
kend als Boudewijn de Groo
mijn moeder weet van niets,
want die is namelijk dood
Achterin de zaal gaat deze per
soonlijke noot geheel verlo
ren. Er borrelen allerhande
conversaties op, de helft van
rij vierendertig begint een ge
sprek met de helft van rij vij
fendertig. De stemming komt
er pas weer goed in als Bou
dewijn meldt een nummer te
willen opdragen "aan de fans
naar wie ik constant onder
weg bent". Die leuke leugen
gaat er in als koek en als uit
"De eenzame fietser" de be
kende regels" .als hij maar
geen voetballer wordt, ze
schoppen 'm misschien half
De grens met België, kort na
Breda, Tweeëntwintig via-
dukten onderdoor. Antwer
pen. De grote weg naar Gent.
En verder. Naar Kortrijk. Niet
rechtdoor, richting Frankrijk
en Parijs. Rechtsaf, Kortrijk
door. Het is inmiddels donker
En het regent. En het stormt.
Langs de weg hier en daar een
klapperende friettent. De
kasseien spiegelen hun hob
belige kopjes in vaal natrium-
licht.
Verder. Het plaatsje Menen. De
storm is sterker geworden.
Op straat is niemand meer te
zien. Vlaanderen zit thuis of
in de staminee. Awel meneer
ge lijkt wel zot om nu nog en
route te wezen.
Toch verder. leper. Dat een
bijna hemelhoge, solitair
staande kathedraal bezit. En
een respectabele geest, op
tredend in ettelijke legenden,
leper is uitgestorven. Zelfs
die geest.
Nog verder. Ooit in Poperinge
geweest? We worden er nu
binnengeblazen landen
schokkend op de Markt en
gaan te voet verder. Op weg
naar de Rijks Middelbare
School ter plaatse. Wat moe
ten twee Hollanders op vrij
dagavond met de Rijksmid
delbare School te Poperinge?
Dat vragen we ons ook ver
twijfeld af. Het is een massief
gebouwd complex, een kluis
der Kennis, slechts toeganke
lijk door twee grote, houten
deuren, die piepend en kreu
nend opendraaien.
Voor 't laatst verder. Een bin
nenplaats zo groot als een half
voetbalveld, vol plassen en
granieten paaltjes op plaatsen
waar granieten paaltjes nor
maliter niet staan.
Maar daar! Fel licht achter
beslagen ruiten. Vaag zijn
touwen en ringen te onder
scheiden. Ook een Zweeds
rek. De gymnastiekzaal.
Er klinkt nu ook geluid. Hoe
vertrouwd .een stem, die
zingt: arm kind, zestien
lengtes zo pril, ach wat lig je
hier stil, langs de kant van de
weg
Opeens warm van geluk strui
kelen we de gymnastiekzaal
binnen, 't Was even zoeken,
maar we hebben hem bereikt.
willen voorkomen, nadat zijn
assistent hem gemeld had dat
een Nederlandse krant het
voornemen koesterde om
Boudewijn de Groot's Belgi
sche toernee uitgerekend in
Poperinge te komen bezich
tigen.
Pauwels: ,,Ik heb nog getracht u
te bereiken. Waarom Pope
ringe? Het is hier precies de
enige keer dat Boudewijn niet
in een echte concertzaal staat,
of in een schouwburg. U kunt
hier nooit een toffe indruk
van zijn optreden krijgen.
Waarom bent u niet naar
Halle gekomen, of naar
Brugge .daar is de accom
modatie toch veel plezanter
Boudewijn de Groot die, na ze
ven jaar op het podium afwe
zig te zijn geweest, weer voor
publiek optreedt.
Zeshonderd
De gymzaal zit mudvol. Ruim
zeshonderd bezoekers - het
merendeel is jonger dan twin
tig - op harde, houten stoelen.
Ze hebben een entrée betaald
van tussen de tien en vijftien
gulden. Op het podium, te
vinden in een met geplisseerd
textiel omkaderd gat in de
muur, staat Boudewijn, se
reen in een wittig pak, met
continu - ook als hij zingt -
een ijle glimlach rond de lip
pen. Hij beweegt nauwelijks,
mompelt zo nu en dan een
tussentekst, openbaart het
publiek bijvoorbeeld dat hij
na zeven jaar een beetje z'n
wilde haren is kwijtgeraakt.
In een hokje ergens ver achterin
de zaal probeert de lichtman
amechtig ludiek met de ka
rige voorraad schijnwerpers
te spelen. Het is fris tot koud
in de zaal. Dat is de schuld van
de lichtman die - ibbel ge
worden van de herrie - de in
zijn buurt staande verwar
mingsketel heeft „kalt ge-
stellt".
Het publiek luistert stil zolang
Boudewijn verstild zingt. Dat
doet hij veel. Alleen als er in
het ritme een overduidelijke
„biet" zit, wordt er met de
voeten gestampt en/of sappig
meegezongen.
Camille Pauwels, directeur van
het Antwerpse impresariaat
„Spiraal", merkt ons vrijwel
onmiddellijk op en voert ons
gezwind naar een hoekje waar
gepraat kan worden. Camille
is enigszins overstuur. Er
moet sprake zijn van een mis
verstand. Hij had het erge nog
Zeggen Pauwels dat vrijdaga
vond ons een geschikte uit
gaansavond leek en dat Pope
ringe bovendien de aantrek
kelijkheid had van het onbe
kende. Zeggen Pauwels niet,
dat juist Poperinge uit de lijst
Van zevenentwintig concer
ten geprikt is, om te ontdek
ken wat Boudewijn de Groot
in deze verre Belgische uit
hoek zou klaarspelen.
„Goudgeld"
De reden voor deze nieuwsgie
righeid werd, al weken gele
den in Nederland, in feite
door Boudewijn zelf aange
geven. Een vaag, onduidelijk
bericht: Boudewijn de Groot
heeft zich met vier muzikan
ten op een boerderij in het
Brabantse Oisterwijk terug
getrokken. Met het viertal
studeert hij al zijn oude lied
jes in, om tijdens een toernee
door België goudgeld te kun
nen verdienen. Geld dat hij
hard nodig heeft. Want Bou
dewijn reist binnenkort naar
de Verenigde Staten om daar
een nieuwe carrière te begin
nen. Of zo.
Een telefoontje leert ons, dat
Boudewijn geen nadere in
formatie wil geven. "Ik heb al
genoeg gepraat, ik heb niets
meer te zeggen", reageert hij
kortaf. "Nee, geen interview,,
ook niet even een babbeltje,
nogmaals, ik heb niets te ver
tellen".
In Poperinge schrikt Camille
Pauwels: "Ik zal Boudewijn
voorlopig maar niet van uw
aankomst hier verwittigen,
want hij zal dat niet leuk vin
den". Camille gaat wel een
pintje bier voor ons halen,
door de regen en de storm in
een café buiten de schoolmu
ren. En haast zich verder ons
te verzekeren, dat hij Boude
wijn na afloop van het concert
toch tot een gesprekje zal
proberen te bewegen. "Ge zijt
van zo ver gekomen", zegt bij,
met een lichte haper in zijn
stem.
Voorlopig dus alle tijd om het
concert aandachtig te beluis
teren. Het muziekgroepje van
Boudewijn - voor de gelegen
heid getooid met de naam Je
roen Bosch Band - heeft een
prima pianist in de gelederen.
Jammer voor hem dat de
piano ontstemd is. De andere
drie musici spelen op basis
van voornamelijk enthou
siasme. Echter, het publiek
vraagt niet om pure muzikali
teit, het is voor Boudewijn de
Groot gekomen en al was hij
met een mandoline-orkest
verschenen, dan was het nog
goed geweest.
Een moeder van een
Boude wijn-brevierende
dochter: "Is hij bij u niet po
pulair meer? Daar sta ik ver
steld van. Boudewijn is hier
nog een topper hoor. Als we
op reis gaan met de auto is het
van vertrek tot terugkeer
Boudewijn in de cassette
recorder. Tussendoor wel
eens een nummertje van de
Beatles, maar daarna gelijk
weer Boudewijn. Mijn man en
ik zingen dan om beurten een
uurtje mee".
