Cor van Rijn
sterk in
goede
film
LA MARGE: BLOOT EN KIL
Alle ingrediënten voor
een thriller aanwezig
Films
deze week
Joe Dallesandro en Sylvia Kristel
VRIJDAG 4 MAART 1977
PAGINA 17
En wat hebt u?
Véél plezier
bijuwRedpoint
winkelier!
Blijvers
LIDO 1: "Two minute war
ning", een niet al te hoogdra
vende, maar toch best span
nende film.
LIDO 2: "Silent Movie", lachen
om een stomme film van Mei
Brooks.
LIDO 3: "Mr. Klein" met Alain
Delon in een tamelijk bizar ver
haal.
STUDIO: "Novecento 2", Be-
rtolucci weet het peil van deel 1
te handhaven.
REX: "King Kong", een reuze
naap met menselijke trekjes.
Kindermatinee
CAMERA: "Laurel en Hardy en
de zeebonken".
REX: "Sneeuwwitje".
Nachtfilms
CAMERA: "Le magnifique".
REX: "Pornotoerin Bangkok".
Goede films
in andere steden
"De huurder" van en met Ro
man Polanski en Shelley Win
ters en Isabelle Adjani, Calypso
2, Rotterdam.
"The Gambler" van Karl Reisz
met James Caan, 't Venster,
Rotterdam.
"Midnight cowboy" met Dustin
Hoffman, Cineac, Amsterdam.
"The front" van Woody Allen,
Kriterion, Amsterdam.
APOLLO 1: „Stad van geweld",
dag. 2.30, 7.00 en 9.15 uur, zo.
2.00, 4.15, 7.00 en 9.15 uur. 18
jaar.
APOLLO 2: „De verschrikke
lijke man uit Saffie", dag. 2.00,
7.30 en 9.45 uur, zo. 2.30, 4.45,.
7.30 en 9.45 uur. 18 jaar.
ASTA:,,Ryan's daughter", dag.
2.00 cn 7.30 uur. 14 jaar.
BIJOU: „Cousin, cousine", dag.
7.30 en 9.45 uur, do., vr., ma. en
di. ook 2.00 uur. 14 jaar.
CALYPSO: „Silent movie"
dag. 2.15, 7.15 en 9.30 uur, zo
1.45, 4.15, 7.15 en 9.30 uur. AL.
CAMERA: "A clockwork oran
ge", dag. 2.15, 6.45, en 9.30 uur,
zo. 1.15,4.00, 6.45 en 9.30 uur. 18
jaar.
CINEAC: „1001 nacht", dag.
1.30, 4.00, 7.00 en 9.30 uur, za.,
zo. en woe. 7.00 en 9.30 uur. 18
jaar.
CORSO: „Marathon man", dag.
2.00, 7.00 en 9.45 uur, zo. 1.30,
4.15, 7.00 en 9.45 uur. 18 jaar.
DU MIDI: „Turks Fruit", dag.
8.15 uur, vr., za. en zo. 7.00 en
9.30 uur. 18 jaar.
EURO: "The great escape", dag.
1.45 en 7.45 uur, za., zo. en woe.
3.45 en 7.45 uur. AL.
METROPOLE 1: Sex o'clock
USA", dag. 2.00, 6.45 en 9.15
uur, zo. 1.30, 4.00, 6.45 en 9.15
uur! 18 jaar.
METROPOLE 2: "The pink
panther strikes again", dag.
2.30, 7.00 en 9.30 uur, zo. 2.00
4.30, 7.00 en 9.30 uur. AL.
METROPOLE 3: The Ritz",
dag. 2.30, 7.00 en 9.30 uur, zo.
2.00, 4.30, 7.00 en 9.30 uur. 18
jaar.
METROPOLE 4: "Death in
Venice", dag. 2.15, 6.45 en 9.30
uur, zo. 1.30, 4.15, 6.45 en 9.30
uur. 14 jaar.
METROPOLE 5: „Marathon
man", dag. 2.15,6.45 en 9.30 uur,
zo. 1.30,4.15, 6.45'en 9.30 uur. 18
jaar.
ODEON 1: „Een stille liefde",
dag. 2.00, 6.45 en 9.30 uur, zo.
ook 4.15 uur. 14 jaar.
ODEON 2: „Bestemming Cas
sandra", dag. 2.00, 6.45 en 9.15
uur, zo. 1.30, 4.00, 6.45 en 9.15
uur. 14 jaar.
ODEON 3: „Silent movie", dag.
2.15, 7.15 en 9.45 uur, zo. ook
4.45 uur. Al.
ODEON/THE MOVIES: "The
little girl who lives down the la
ne", dag. 2.15, 7.15 en 9.45 uur,
zo. ook 4.45 uur. 18 jaar.
OLYMPIA "The way we we
re", dag. 2.00 en 8.00 uur. 14 jaar.
PASSAGE "Two minute war
ning", dag. 2.00,7.00 en 9.30 uur,
za. en zo. 1.30, 4.00, 7.00 en 9.30
uur. 14 jaar.
REX: ,,'n Burcht vol vrolijke
ontucht", dag. 1.30, 4.00,7.00 en
9.30 uur. 18 jaar.
ROYAL'70: „Vrouwen die voor
seks betalen", do. za. en zo.
2.00,7.00 en 9.30 uur, vr. 2.00 en
6.45 uur, ma. 2.15 en 8.00 uur, di.
en woe. 2.15 uur. 18 jaar.
ROYAL: „Wang Wu, de schrik
van Peking", dag. 2.00, 7.00 en
9.30 uur, ma., di. en woe. 2.15 en
8.00 uur, za. en zo. ook 4.30 uur.
14 jaar.
STUDIO 2000: „Reis naar het
binnenste der aarde", dag. 2.00,
7.00 en 9.30 uur (di. en ma.
avond besloten). 14 jaar.
DE UITKIJK: "Next stop
Greenwich Village", dag. 7.00
en 9.30 uur, do., vr., zo., ma. en
di. ook 2.00 uur. 18 jaar.
Een stille liefdeover
een gescheiden vader
Gigantische
supertanker
in het tiende
In Murder by death
Bond-spektakel
LONDEN (SP) - Wie niet zo ver van
Londen de strenge portier van de
Pinewood Studio's weet te ver
murwen, zal wellicht met enige
verbijstering de activiteit gades
laan die in de talrijke opnamehallen
heerst. Het lijkt in flagrante tegen
stelling met wat er over de Engelse
filmindustrie doorgaans wordt be
weerd.
Een van de regelmatig terugke
rende gasten is hier James Bond, de
superheld en kasmagneet van de
jaren zestig en zeventig op het witte
doek, die in Pinewood zowel in de
gestalte van Sean Connery als die
van Roger Moore menige "thuis
wedstrijd" heeft gespeeld. Voorzo
ver het de binnenopnamen betreft
dan, want de producenten van de
007-spektakels plegen voor het bui-
tengebeuren de halve wereld af te
reizen en aparte locaties te vinden.
Voor de tiende James Bond-film
die nu in produktie is, "The Spy
who loved me" is het alweer niet
anders gegaan.
Ditmaal is Curt Jurgens de
machtsbezeten rijkaard die ten
koste van- alles de wereldheer
schappij wil veroveren. Hiertoe laat
hij met zijn supertanker Liparus
atoomduikboten van de grote mo
gendheden opslokken, een opera
tie die hij leidt vanuit zijn luxueuze
onderwaterstad Atlantis.
Die supertanker meet maar liefst
zo'n 600.000 ton en ontwerper Ken
Adam heeft zichzelf overtroffen
met het kolossale interieurbouw
sel, dat hiervoor op de terreinen van
Pinewood werd opgericht. In een
enorme hal kan men nu nog het
onttakelde décor aanschouwen:
een enorm waterbassin, 120 meter
lang, dertig meter breed en met een
gecompliceerde wirwar van stalen
trappen en loopbruggen, die 15 me
ter hoog reikt.
In de Golf van Biscéye werden de
buitenopnamen gemaakt, die
slechts een fractie kostten van wat
hier op stapel werd gezet. Produ
cent Albert Broccoli doet er achte
loos over: er waren zo'n slordige
vier miljoen gulden mee
Rene van Nie heeft zijn draai blijk
baar gevonden in een sociaal ge
tint filmgenre, direct geput uit
het volle leven van vandaag.
„Kind van de zon" als het beeld
van een schizofreen meisje, dat in
de grote stad verdwaalt, sloeg bij
een omvangrijk publiek aan. En
dat zal bij Van Nie's „Een stille
aefde", als de voortekenen niet
bedriegen, ook lukken, want het
verhaal over een gescheiden va
der, die met zijn zoontje vlucht,
heeft met veel levenswarmte een
standpunt gekozen van een na
voelbare werkelijkheid.
Bovendien is het voor regisseur
Van Nie een flinke stap voor
waarts. Zijn benadering van een
onderwerp, dat in ons leven een
niet geringe rol speelt, is hechter
en met meer helderheid tot stand
gekomen vergeleken met „Kiad
van de zon", waar vaak op eeh
rommelige manier symboliek
doorheen was gestrooid. Er is nu
veel meer samenhang bereikt in
een eenvoudige geschiedenis van
alledag, die niettemin ruim an
derhalf uur het gemoed van de
toeschouwer met mededogen
weet te bespelen.
Authentiek
Een Nederlandse film, die weer
eens de moeite waard is, ook om-
dat die iets heeft te vertellen en
zaken verduidelijkt die om ons
heen spelen. In het uiteenzetten
van het conflict tussen geschei
den ouders wordt een authen
tieke sfeer bereikt. Hoe Rene van
Nie geslaagd is mag blijken uit de
poging, die de Franse acteur Ge
rard Blain met „Le pelican" als
regisseur ondernam over het
zelfde onderwerp, een poging die
aanmerkelijk minder ver kwam.
Men ziet hoe Cor van Rijn (als de
gescheiden vader) zijn zoon, een
jonge gymnasiast, uit school op
pikt en er met hem vandoor gaat.
Eerst geeft het tweetal zich in
Nederland over aan allerlei va
kantiegenoegens. Als de moeder
(na advies van enkele vriendin
nen) een aanklacht indient bij de
politie en er op de vluchtelingen
wordt gejaagd, wijken die uit
naar Belgie om hun ook daar al
spoedig bedreigd samenzijn
voort te zetten. De vader is een
wat onbestemde persoonlijkheid
zonder verantwoordelijkheids
besef, zoals zijn haai%ge ex-
echtgenote stelt. Er zijn moei
zame telefoongesprekken van
ver tussen de twee kemphanen,
maar een zinnige overeenstem
ming blijkt niet mogelijk. Het
jongetje, het feitelijke slachtoffer
van de situatie, brengt de meeste
nuchterheid op in een hachelijke
Zelf heeft ze nbg niet zo lang gele
den in een interview geventileerd
dat van haar dat bloot niet meer
hoeft. Helaas, ik vrees dat het daar
toch wel op zal blijven uitdraaien,
want zodra Sylvia een camisol aan
trekt, zijn er beslist indrukwek
kender actrices te vinden.
Na deze inleiding zal het duidelijk
zijn dat "La Marge" weer bol staat
van de erotiek. Hoofdfiguur is Si-
gismond (Joe Dallesandro), een
man met een prachtige vrouw, een
leuk kind, een toegewijde gedien
stige, een schitterend huis in een
magnifieke omgeving in Frankrijk.
Hij heeft het kennelijk wat te goed
getroffen. Er zijn grenzen aan de
Met "La Marge" weet ik niet goed
weg. De breed geëtaleerde erotiek
leidt naar iets in de Emmanuelle-
sfeer en blokkeert een wezenlijke
verdieping van verhaal en persona
ges. Wat doet Sigismond eigenlijk
in de uren dat hij niet met de prosti-
tuée manoeuvreert?
Het is allemaal bloot en kil en ziel
togend. Als regisseur Borowczyk
dat heeft nagestreefd, is hij aardig
geslaagd.
Joe Dallesandro heb ik onder Andy
Warhol bepaald wel eens beter ge
zien. Sylvia Kristel is zoals ze in al
haar andere films is.
RUUD PAAUW
Sem de Jong en
Cot van Rijn in "Een
stille liefde".
toestand. Het gaat in wezen om
een lange vlucht, die ondertussen
goed gebruikt is om de partijen
tot wat meer wijsheid te bren-
Ongekunsteld
Dat „Een stille liefde" zo weet te
raken, is in niet geringe mate het
gevolg van de uitstekende spel-
prestatie, die Cor van Rijn weet
bij te dragen. Hij blijkt een per
fecte filmacteur en het is alleen
maar verwonderlijk dat hij nog
niet eerder als zodanig werd ont
dekt. Zijn kleine tochtgenoot,
Sem de Jong komt trouwens ook
zeer ongekunsteld over.
De vrouwenrollen van Marielle Fio-
let, Dore Smit, Mary Smithuysen
en Chris Lomme tekenen zich
eveneens in een goed naturel uit.
Maar de sympathie is in het film
verhaal als thema wel sterk aan
de kant van de onbestemde avon
turier; in het objectiveren van het
probleem komen de vrouwen er
zeker te bekaaid af, ook in de
aandacht van de camera. Frans
Bromet heeft op 16 mm, dat heel
bevredigend werd opgeblazen,
aantrekkelijke, lenige beelden
geschoten. Enfin, er zijn wel wat
aanmerkingen te maken op „Een
stille liefde", maar dat neemt niet
weg dat het een film met adem
geworden is en dat kan men valt
veel Nederlandse films niet zeg
gen.
Er is nogal fors met gemoedsmu-
ziek gekwast, de oorspronkelijk
andere scenario-opzet heeft op
enkele plaatsen de continu%teit
onder druk gezet; zo ^s ook de to-
taalduur van de film iets te lang.
Maar dat een simpele verhaald
raad zo bezighoudend werd uit
gerold blijft het markantste punt
van „Een stille liefde".
„Levenswarem film over een ge
scheiden vader"
Cor van Rijn en Sem de Jong als
vader en zoon in „Een stille lief
de".
(Trianon-theater)
door Sylvia Kristel
toeschouwers als het ware in de
keuken van de spannende film
komt te staan.
In „Murder by death" komen vijf
wereldboeroemde detectives op
een door mistflarden omgeven kas
teel bijeen voor een diner des
doods. De kasteelheer is nadrukke
lijk aanwezig in de vorm van loe
rende elanden aan de muur en kni
pogende schilderijen. Maar echt te
zien krijgen de gasten hem pas la
ter, als hij een verrassing opdist. En
dan krijg je de malle poppen aan
het dansen. Laat dat maar aan Peter
Sellers, David Niven en niet te ver
geten Alec Guinness over. Peter
Falk komt ook nog om de hoek kij
ken als een rauwe Amerikaan.
Nemen we dan nog een dove keu
kenmeid, die met de blinde butler
noet samenwerken, dan is de chaos
compleet. Als er dan tenslotte nog
met allerlei maskers gemeten gaat
worden, is er aan de toch al verwar
rende situatie nauwelijks nog een
touw vast te knopen. Maar leuk
blijft het allemaal wel. Van begin
tot eind. En daar is het tenslotte om
te doen geweest. Een film die dus
zeker de moeite waard is. Gecom
pliceerd als hij is geeft hij een
avondje ongecompliceerd genoe
gen. Een amusant geval deze
„Murder by death" door de vaak bi
zarre effecten.
ANNEMIEK RUYGROK
Titel: "La Marge" (Op de rand van
alles) - in de hoofdrollen Sylvia
Kristel en Joe Dallesandro - regie
Walerian Borowczvk - Theater:
LUXOR.
Zodra de naam van Sylvia Kristel in
zicht komt, weetje tamelijk nauw
keurig omlijnd watje krijgt voorge
zet: nogal bloedarm acteerwerk,
maar een weelde aan schermutse
lingen bezuiden de navelsector,
waarvoor minister Van Agt niet
gaarne meer dan vijftig stoelen bij-
eengeschoven ziet.
Persoonlijk wil ik wel even kwijt
dat Sylvia Kristel niet behoort tot
de vrouwen voor wie mijn neus
vleugels gaan trillen, zodat haar
films soms een hele zit zijn. Maar
gelukkig denken zeer velen daar
anders over.
Het liefdespaar wordt gespeeld
Titel: „Murder by death"; regie:
Robert Moore; hoofdrollen: Peter
Sellers, Peter Falk en David Ni
ven; theater: Camera; alle leeftij
den.
Alec Guinness (links) als de
death".
butler en Peter Falk in "Murder öy
Wie alle ingrediënten, dubbele bo
dems en verwarrende situaties die
bij een echte thriller horen, wil zien
moet eens naar „Murder bij death"
gaan kijken. Dan kan men nog la
chen ook. Want Neil Simon, die het
scenario voor deze komische thril
ler schreef, heeft wel zijn beste ge
daan om alles zoveel mogelijk te la
ten „thrillen".
Geestig is de manier, waarop regis
seur Moore de thriller-effecten
doorzichtig laat zijn, waardoor de
hoeveelheid geluk die een mens
kan consumeren. Vandaar mis
schien dat hij, voor zaken in Parijs,
de rosse buurt intrekt en daar aan
de slag gaat met de allure versprei
dende prostituée Diana (Sylvia
Kristel).
ivort daarna bereikt hem een brief
van de gedienstige, waarin staat dat
zijn echtgenote zelfmoord heeft
gepleegd. Een paar dagen achte
reen bezoekt hij, wat verdoofd,
Diana, die steeds meer haar profes
sionele koelheid laat varen. In de
sexuele sfeer wordt dan ook danig
aangepakt, zonder dat er zoiets als
een relatie ontstaat. Diana maakt
zich, min of meer op last van haar
souteneur, los van Sigismond. Als
dat gebeurd is, leest hij de rampza
lige brief eens goed door en daarna
neemt de totale eenzaamheid bezit
van hem.
