Het ellendige
leven van Ted.
Co en Rini
"Er leven hier menseti in een
v modern kippenhok." Voor
deze uitèpr.aak tekent de HiU
legomse ambtenaar De Jong
van huisvesting. Hij illus
treert hoe groot de woning
nood in het bollendorp is. pet
"geval Nedersticht" is niet
onbekend bij De Jong. En dat
er voör. dit gezin iets moet ge
beuren, staat ook voor hem als
een paal boven water.
De gemeente wil Ted, Co en Rini
best helpen aan een huisje in
de kom van het dorp. "Maar",
beweert De Jong, "hét is bij'
ons helemaal hopeloos. Die
kleinere huisjes komen niet-
iedere dag vrij. 'Als er één in
de maand leeg komt, zijn we
al blij. Dan gaan .we wel af-
wegen wie daar hét allereerst
voor iji aanmerking komt. Er
zijn gevallen die echt nog be
roerder leven dan Neder
sticht. Wat te zeggen van een
familie die met drie kinderen
op een zolderverdieping
woont. De kinderen slapen
met hun voeten in de punt van
het dak. Hun vader en moeder
zijn de veertig al lang gepas
seerd. Dat is toch ook een ur-
gentiegeval?"
I Hillegom, dat is wel duidelijk,
heeft een vreselijke woning
nood. Er zijn 250 mensen bij
de gemeente ingeschreven die
helemaal geen onderdak héb
ben en toch willen trouwen:.
Anderen wonen in bollen
schuren omdat er niets te vin
den is.
De oorzaak is niet zo moeilijk te'
vinden. Al meer dan driejaar
stagneert de woningbouw in
het dorp Pas is er weer wat op
gang gekomen. De Jong: "We
zijn wel afhankelijk van
doorstroming Dan komen die-
kleinere, goedkope huisjes.,
leeg en kunnen we mensen mep
lagere inkomens helpen. De si
tuatie is heus niet zo best. We
moeten wikken en wegen wie
er voor zo'n pandje in aan
merking t komt als het leeg
staat."
Het gezin Nedersticht heeft ech
ter ook' tegen dat het nog niet
zo heel erg lang bij de ge-'
meente staat ingeschreven als
woningzoekende.
De Jong: "Op korte termijn zie
ik het echt somber in voor Ted.
Hoe lang dat gaat duren? Dat
kan ik met geen mogelijkheid
zeggen. De gemeente is vaak
afhankelijk van particulie
ren. Als zij maar ergens een
vinger tussenkan krijgen,
doet ze dat. Dat is toch begrij-
veliik?"
In de wijk Elsbroek wordt sinds
kort weer gebouwd. D.aar
functioneert een werkgroepje
dat bekijkt wie er vanuit een
oud huisje kan doorstromen
naar een nieuwbouwwoning.
Zo hoopt men in Hillegom, dat
er wat goedkopere huizen leeg
komen. Wie zich in Hillegom
voor een flat laai inschrijven
krijgt wel te horen dat er een
wachttijd van drie jaar is.
Voor een eengezinswoning
wórdt het geduld helemaal op
de proef gesteld: hier geldt een
wachttijd van tien jaar
Het wereldje van Ted, Co en
Rini is klein: een gammel, lek
en tochtig caravannetje, dat
ze van hun laatste spaarcen-
tjes, honderd harde gul
dens, hebben gekocht. De
meeste ruiten zijn kapot.
Doorzichtig plastic doet nu
dienst om toch nog wat licht
straaltjes naaf binnen te laten
schijnen. Door de kieren
waait een ijzige' wind. De
oliekachel kan het niet warm
stoken. Met koude voeten
wordt er in de avonduren
televisie (op accu) gekeken.
Aan het gemak van stromend
water, 'elektriciteit en gas
kunnen vader, moeder en
zoon Nedersticht alleen maar
denken. Zodra het donker
1 wordt, worden de kaarsjes'
aangestoken en flikkert het.
licht spookachtig in de duis
tere omgeving. Een toile-,
temmer doet dienst als wc.
Hij staat buigen,in het hon
denhok. Zo maar ergens tus
sen de bosjes gaan zitten is er
niet bij.
Wordt het al te koud 's avonds,
dan duiken ze met z'n drieën
in het tweepersoonsbed, dat
een* groot deel van de "ka
mer" in beslag neemt. Zoon
Rini had eerst z'n eigen plek
je: op de grond naast'papa en
mama. Maar omdat dit men
sonwaardige hokje vochtig en
's nachts erg koud is, lag het
kind te rillen tussen de de
kens. Vader en moeder heb
ben hem daarom tussenin ge
nomen
Een jaar
Al bijna een jaar woont het ge
zinnetje in deze netelige si
tuatie. Het enige dat Ted en
Co willen is een huurhuisje
ergens in dé kom van Hille
gom. Meer rtiet. De familie
Nedersticht staat daarvoor al
lang ingeschreven. Maar ie
dere keer als Ted bij de ge
meente gaat vragen hoe het
ervoor staat, krijgt hij te ho
ren: "We doen ons best." Daar
kan hij het dan weer een poos
mee. doen en onverrichter-
zake naar zijn krotje terugke-
Zoon Rini, hij wordt in maart
vijfjaar, verveelt zich "dood'.
Vriendjes zijn er in geen vel
den of wegen te bekennen.
Hij vermaakt zich het meest
met de vijftien maanden oude
herder Harley. En als die eens
geen zin heeft om met hem te
spelen, dan rommelt 'ie maar
wat met een stok in de zand
winput; Want daar aan het
"Comomeer", zoals de
volksmond dit heeft ge
noemd, staat het wrak van
Ted en Co.
Het knaapje had al een jaar op
de kleuterschool moeten zit
ten. Dat weten zijn ouders
ook. Maar om iedere ochtend,
middag en namiddag' óp en
neer naar Hillegom te rijden,
is wat te veel gevraagd. Drie
keer in de week rijdt Ted wel
naar het dorp Nóordwijker-
hout. Naar de benzinepomp.
Daar mag hij dan zijn blauwe
plastic ton met leidingwater
vullen. Tachtig liter gaat erin.
Met dat koude water wassen
ze zich, drinken uit het vat en
wassen de groenten erin.
Niet veilig
Aan het 'Comomeer' is het-ze
ker niet veilig. Want toen Ted,
Co en Rini een paar dagen bij
familieleden op bezoek wa
ren, werd er ingebroken. Alle.
glazen, twee nieuwe panne
tjes en een lade met vorken en
de auto zakken en ging daar
met haar zoon Rini slapen.
Het woei die nacht hard dat ze
bang was dat er iets zóu ge
beuren.
Lijntje
In dp woonruimte is het ook
troosteloos. Hoewel de spul
letjes goed onderhouden zijn
is het behang van de muur ge
scheurd. Elektriciteitskabel
tjes bungelen langs de wan
djes en uit het plafond. Boven
het bed is een lijntje gespan
nen waar van tijd tot tijd was
goed wordt gedroogd. Om de
luchtfilters in het dak zijn
lappen gewikkeld. Zodra het
begint te regenen, is het bin
nen dweilen geblazen
Ted moet nu ook van tijd tot tijd
muizenvallen zetten. Veld
muisjes vermaken zich uit
stekend tussen de dubbele
wanden van de caravan. Af ën
toe moet hij ook ratten op de
vlucht jagen. Met een buks
jaagde hij op dit ongedierte.
De politie stak er echter een
stokje voor en nam het wapen
in beslag.
De herder Harley houdt de rat
ten ook niet bij de.caravan
vandaan. Hij is dag en nacht
buiten. Een plaatsje is er niet
voor hem binnen. In het hon
denhok ligt een dikke matras
met een paar oude dekens
waarop hij 's nachts Warm
kan liggen. Vaak kruipt het
dier onder d.e caravan en gaat
dan pre'cies onder de plek lig
gen waar het bed staat waarin
Ted, Co en Rini slapen
Zonder werk
Ted, die al lange tijd zonder
Werk is en een uitkering'krijgt
van sociale zaken, zegt met de
hand op z'n hart dat hij heus
wel aan de slag wil. "Maar je
denkt toch niet dat ik m'n
vrouw en kind hief 's na.chts
alleen laat? Ik heb nou pas
m'n rijbewijs gehaald, dus
kan ik overal veilig heen rijj-
den. Zolang ik hier zit heb ik
nergens trek in. Samen met
m'n vrouw ga ik boodschap
pen doen. Verder -;doe ik
niks.''*
Even heeft de familie Neder-
•sticht eraan gedacht om een
huisje te kopen Maar omdat
zij toch al in de zorgen zit (het
geld waarvan ze de vorige ca
ravan hadden gekocht is nog
niet terug betaald) hebben ze
daar van af gezien. "Ik dacht",
zo peinst Ted, "als ik nou eens
een huisje kan huren, kan ik
mooi mijn schuld aflossen."
Een zware petroleumwalm
stijgt op als we haar buiten
lopen om de omgeving te be
kijken. Zeker, het is er schit-
terend. Géén lawaai van au
to's, géén bedrijven die de
frisse lucht verpesten. Maar
wél een gezinnetje in doffe el
lende. Het enige dat hen
vriendelijk gestemd is, is de
natuur. De vogeltjes weten
het te waarderen dat ze iedere
dag een paar korstjes brood
krijgen. Maar voor de rest laat
iedereen hen links liggen.
Zo'n paar keer op een dag loopt
Ted het zandheuveltje bij zijn
caravan op. Om te khken
naar de vorderingen met de
recreatiebungalowtjes. Pa-
leisjes vergeleken bij waarin.
Ted met zijn vrouw en zoon
wonen. Alleen in het wee
keinde wordt er gewoond.
Om even bij te komen van de
dagelijkse beslommeringen.
Het gezinnetje Nedersticht
krepeert of er niets aan de
hand is
atiebungalows. Pateisjes Alleen voor het weekeinde
Door .1 Foto's
Jan Westerlaken VVim Dijkman
lepèls werden gestolen. Een
paar porceleinen, antieke
beeldjes waren ook gevlogen.
Wél vond Ted een gouden
armband, die niet van hem
was. Maar die heeft hij bij de
politie gebracht.
Nu bijna een jaar geleden sloeg
het noodlot toe. Het gezin
netje Nedersticht woonde in
bij Ted's moeder. Toen zij
eruit ging dacht Ted dat hij er
wel kon blijven wonèn. H£j
had echter niet gerekend op
een kostganger die zijn moe
der ook in huis had. Deze man
zegde de huur op. Dat liét de
huurbaas zich geen tweede
keer zeggen. Hij haalde alle
binnenmuren naar beneden
op het moment dat l'ed en Co
bp visite waren.
Goede raad was duur. Neder
sticht stapte naar sociale za-
ken in Hillegom. Daar kon
den ze niks voor hem doen.
De laatste honderd gulden
werden toen in'het gammele
caravannetje gestopt.
Opleiding
Als er stromend water, elektri
citeit en'gas zouden zijn, zou
Ted wel op dit plekje willen
blijven staan. Maar hij maakt
zich zorgen om zijn zoon en
vrouw. Want hem wil hij een
goede opleiding laten volgen.
En zijn vrouw, die noch lezen,
noch schrijven kan, wil hij
onder de mensen brengen.
"Dan leert ze", zo redeneert
hij, "van hen met wie ze om-'
gaat."
Het gezin. Nederstic^ht heeft het
•geprobeerd op een woonwa
genkamp. Ted hield het er
nie|di|i' Hij verkocht zijn ca
ravan omdat hij anders geen
geld had om in leven te blij
ven. Een huis wilden hij en
zijn vrouw. Het liefst bij zijn
kennissen in Hillegom. Zijn
vrouw speelt daar twee jaar
zaalvoetbal en heeft in het
bollendorp al haar vriendin
nen. Zij steunt haar man dan
ook volledig in zijn (moéiza-
me) strijd naar het ideaal: een
huurhuisje. Wonen op een
klein kampje spreekt Ted nog
wel aan, maar het leven op
een groot kamp wijst hij reso
luut van de hand. Hij moti
veert dit met "alsjezitteeten
stappen er riistig een stuk of
tien familieleden bij je bin
nen. Je zit nboit rustig. Door
slaggevend is toch wel ge
weest, dat ik Hillegom zo mis
te", beweert hij uit dë grond
van z'n hart.
Aan lijntje
Ted voelt zich door dege
meente Hillegom aan een
lijntje gehouden. "Ik ben niet
veeleisend", roept hij geëmo
tioneerd uit. "Met een klein
huisje zijn we al dik tevreden.
Het enige dat we wensen is,
dat dit pandje in Hillegom
moet staan. Is dat nou zo veel
gevraagd? Ik geloof dat ze me
maar wat vertellen daar bij
die gemeente, maar doen,
ho maar.
Ze kunnen mij niet wijs
maken dat je anders een jaaf
in zo'n rot ding moet wonen."
Ted wijst naar buiten waar het
blubberig is. Voor de deur
moet hij daarom zijd 'schd.e-
nen uittrekken en op z'n sok
ken naar binnen gaan. Want
ondanks dat alles gammel in
elkaar zit, wil hij zijn vroi^w
niet nog eens met extra rom
mel opschepen. Om de boel
van binnen wat op te knappen
voelt hij niets.
"Weggegooid geld", stelt hij.
Als we straks misschien een
huisje krijgen, kan dit ding zo
v naar de schroothoop
Daar ziet het 'caravannetje', dat
op instorten' staat, ook wel
naar uit. Een flinke storm en
de kans bestaat dat het krot in
elkaar stort. Co liet een paar
weken geleden de stoelen in
ZATERDAG 5 FEBRUARI 1977
Rini verveelt zich "dood". Herder Harley is zijn enige speelkameraad.
In Noordwijkerhout mag Ted leidingwater tappen bij een benzinesta
tion.
