Ik hoop terug te gaan
naar het Kaagpontje.
Kamer met kwetsbare
speelgoed-kinderen
"Sommige leerlingen
weten nauwelijks
op wie ze stemmen
Oude rijtuigen en arresleden weer van stal
VEERMAN AAD HOEKSTRA:
Geen commentaar
PAGINA 4
-V-
STREEK
VRIJDAG 7 JANUARI 1977
Door Jan Westerlaken
NIEUWE WETERING (KAAG) - Voor de acht
geschorste veerlieden van het Kaagpontje was er
rond de jaarwisseling géén kerstpakket. Zelfs
geen nieuwjaarsgroet van hun werknemer, de
gemeente Alkemade
Nu, twee weken later, kan Aad
Hoekstra zich daar nog ver
schrikkelijk over opwinden. Sa
men met twee van zijn collega's
houdt hij voet bij stuk niets met
de fraude van het veergeld te ma
ken te hebben. De beschuldiging
dat hij een "dief" is, is erg hard bij
hem aangekomen. Weken heeft
hij kalmerende pillen geslikt om
op de been te blijven. In twee we
ken werd hij vijf kilo lichter
Doelloos drentelt hij nu dagelijs
door z'n huis aan de Voorweg in
het dorp Nieuwe Wetering. Af en
toe wipt hij eens even over het
houten bruggetje en maakt een
praatje bij de boer aan de over
kant of doet wat boodschappen
voor z'n vrouW. Maar z'n auto
schoonmaken of de enorme
puinhoop in z'n schuur oprui
men, is er niet bij. De lust hiertoe
ontbreekt hem. Een paar keer is
hij naar het strand gereden en
maakte er een forse wandeling.
Toch blijft die beschuldiging
hem door het hoofd flitsen. Dat
kan Aad nauwelijks verwerken.
Hij, die nog nooit met de politie in
aanraking is geweest, is uitge
maakt voor een "dief'.
Spanning
"Die spanning hè", zegt Aad, "die
wordt ondraaglijk. Je leeft maar
in het onzekere. Wat gaat er met je
gebeuren. Waarom duurt het toch
zo lang voor die rechter een uit
spraak doet. Kijk dan weet je
waar je aan toe bent. Nu niet".
De kwade praatjes doen al de
ronde in het dorp. Aad is vorig
jaar twee keer met vakantie naar
Spanje geweest. De enige twee
keren in negen jaar dat hij is ge
trouwd. Aad rijdt in een nieuwe
auto en heeft een kleuren
televisie. "Ja, tweedehands", valt
hij uit. "En mag je als arbeider
niet in een nieuwe wagen rijden""
Ik weet het, het zijn allemaal klet
spraatjes, maar het wordt wel ge
zegd".
De kinderen van het gezinnetje
Hoekstra (twee en vier jaar) zijn
nog te klein om de moeilijkheden
waarin vader en moeder verkeren
te begrijpen. Toen papa werd
gearresteerd en twee nachten
een cel werd opgesloten vroeg de
oudste wel steeds naar hem. Haar
moeder heeft toen gezegd dat
Aad met een paar mannen aa
praten was in Leiden. Daar w
mee tevreden. En toch moet me
vrouw Hoekstra zich wel eer
houden om niet tegen de kinde-
uit te vallen.
Zij vertelt "Natuurlijk, on:
zinnetje lijdt eronder. Dat kan
toch ook niet anders? Steeds
aar die spanning. De stemming
echt bedrukt hoor. Ik moet
heus wel eens inhouden om niet
ALKEMADE - Burgemeester
Bolten van Alkemade, de baas
van de veerlieden, weigerde
gisteravond commentaar te
geven op de vraag waarom de
pontjesbazen rond de kerstda
gen geen presentje van de ge
meente hebben gekregen en de
overige ambtenaren wel.
„Over die zaak wil ik niet
spreken", liet hij weten. ,JEr
wordt hierover geen enkele
mededeling aan de pers ge
daan. Deze mensen klagen zelf
dat er veel te veel over hen
wordt gepubliceerd. Nou daar
wil ik dan niet c
ken".
kortaf tegen de kleintjes te zijn.
Dat is wel eens moeilijk".
Steun
Steun heeft de familie Hoekstra
vooral aan haar buren. Over die
mensen wordt alleen maar ir
perlatieven gesproken. Ze
oordelen niet. "Geestelijk doet je
dat goed", reageert Aad. "Maar
toch Je gaat ermee naar bed
je staat ermee op. Ik heb nog geen
moment gehad dat ik die zaak
me af kon zetten. Het blijft
knagen".
De dorpsbewoners leven ook met
de veerlieden mee. Misschien
loopt er een enkeling rond die
hen veroordeelt, maar men vindt
het "belachelijk" dat er twintig
rechercheurs uitrukten om
acht pontjesbazen in de kraag te
vatten. Nee, de dorpelingen
draaien hun hoofd niet om als de
veerlieden naderen. Ze tikken
zelfs tegen de ramen om te groe
ten.
Er zijn familieleden die zich niet
zo gelukkig voelen, vertelt Aad
eerlijk. Die worden soms op
straat aangehouden met de vraag
uit wat voor familie hij nu eigen
lijk komt. Aad loopt rood aan als
hij hierover begint. "Het lijkt wel
of je uit de grootste boeventroep
komt die er bestaat", briest hij.
Cel
En dan die twee dagen cel. Over
de behandeling heeft hij geen
klagen. Als hij echter de verhoren
in herinnering roept, verschiet
Aad opnieuw van kleur. "Of je de
grootste misdadiger bent die er
rondloopt, zo word er met je om
gesprongen".
Z'n vrouw weet nog precies het
moment waarop Aad opbelde en
vertelde dat hij was gearresteerd.
Ze was oppas bij haar schoonzus
ter en moest vijf kleintjes in de
gaten houden.
Haar eerste reactie? "Ik was
sprakeloos", zegt ze. "Zeker toen
hij 's avonds belde en zei dat hij in
de cel moest blijven. Ik voelde me
net of ik als een klein kind in de
hoek was gezet, totaal afge
bluft"
Aad kan z'n pontje niet vergeten.
AJs het aan hem zou liggen ging
hij vandaag nog aan de slag. "Ik
heb er altijd met bijzonder veel
plezier gewerkt. Er is nog nooit
een dag geweest dat ik mokkend
naar het veer ging".
Nog deze week liet hij zich door
de waarnemende pontjesbazen
overzetten. "En weetje", roept hij
triomfantelijk uit, "ik heb niet be
taald. Ik heb zelf de pont naar de
overkant gevaren. Dan verleer ik
het niet hè? Waarom zou ik dat
niet mogen doen? Ik ben geen
misdadiger hoor"!
Salaris
Vorige maand zat de familie
Hoekstra toch wel in zak en as. Er
was een brief van de gemeente
Alkemade gekomen waarin
stond dat het salaris zou worden
afgebouwd. Eerst ging er één
derde deel van af en na zes weken
zou er niets meer worden uitge
keerd. Prompt had Aad tegen het
A Aad Hoekstra (archieffoto): het pontje is m'n lust en m'n leven.
einde van december honder
dachtenvijftig gulden minder in
zijn loonzakje. De toeslag voor
onregelmatige werkuren was
eveneens ingehouden. Maar de
veerlieden lieten het er niet bij
zitten. Ze tekenden protest aan.
En met succes. Op de voorlaatste
dag van het oude jaar werd het
ingehouden salaris alsnog uitbe
taald. Hoe het over zes weken zal
zijn weet Aad niet. Als er inden-
daad geen salaris meer wordt uit
gekeerd zal de gemeente Alke
made nog wel de ziekenfonds- en
pensioenpremie betalen. Dat
stond in diezelfde brief.
In zijn binnenste leeft nog altijd
een klein beetje hoop dat hij eens
zal terugkeren naar het Kaag
pontje. Of die kans reeël is? Aad
zwijgt en staart naar buiten. Mi
nutenlang is het stil. De veerman
fluit aan zijn kanarie op de kast
tegenover de open haard. Richt
het hoofd op en zegt "Ik weet het
niet. In het begin dacht ik nog wel
een kans te maken. Dat is nu het
onzekere, ze laten je zo lang
wachten". Weer wordt het stil.
Z'n vrouw schuift onrustig op het
nieuwe bankstel. Aad merkt het
niet. Alsof hij uit een droom ont
waakt "Ik hoop echt nog eens te
rug te gaan naar het pontje. Want
dat is m'n lust en m'n leven
NOORDWIJKERHOUT - Nog
even. snel de gebeurtenissen op
Leeuwenhorst van vorig jaar:
In januari komt het rector
schap van Van Boeckel in dis
cussie. Het bestuur wil hem onts
laan
Eind maart zegt het school
bestuur Van Boeckel ontslag
aan, dat door deze niet wordt
geaccepteerd, omdat het school
bestuur geen duidelijke redenen
voor ontslag geeft.
Leerlingen van Leeuwenhorst
maken via een protestmars
duidelijk dat ze het niet eens
zijn met dit ontslag. Wethouder
Heemskerk krijgt een petitie
met handtekeningen aangebo
den.
Tijdens een inderhaast opge
zet vierhoeksgesprek tussen ou
ders, docenten, leerlingen en
schoolbestuur wordt besloten
een adviesbureau in de arm te
nemen dat een rapport zal ma
ken over de moeilijkheden op
Leeuwenhorst.
9 Schoolbestuur-voorzitter
Bosma legt het bijltje er wat die
functie betreft bij neer. Zijn op
volgster wordt mevrouw Ver-
deye.
De zaak wordt op de lange
baan geschoven (vakanties,
examens). Leerlingen gaan
tenslotte tot staking over. Malo-
caux, het onpartijdig adviesbu
reau, wil tijdens het onderzoek
niemand ontslaan. Het bestuur
wil dat wel.
Per 1 augustus wordt Van
Boeckel ontslagen en worden
tijdelijk drie conrectoren: de he
ren BeemsterboerDe Lange en
Smulders en waarnemend, rec
tor Heus aangesteld.
Waarnemend rector Heus van Leeuwenhorst:
NOORDWIJKERHOUT - Op het Noordwijkerhoutse college Leeuwen
horst (school voor vwo en havo) is een procedure op gang gebracht, waarbij
leerlingen, ouders, docenten en niet-onderwijzend personeel van de school
een nieuwe rector kunnen kiezen.
Via een stemming (waarbij docen
ten 51, leerlingen 30, ouders 13 en
niet-onderwijzend personeel 6 pro
cent vertegenwoordigen) kunnen
ze volgende week beslissen of de
waarnemend rector en de drie con-
rectorén in hun huidige functie ge
handhaafd blijven, dat ze dus een
definitieve aanstelling krijgen.
Een procedure, die toch op z'n
minst uniek genoemd mag worden.
Dat wordt ook door waarnemend
rector Heus (33) beaamd, maar wel
kan deze zich levendig voorstellen
dat er op school wat onvrede heerst
over deze procedure, die in samen
werking met het schoolbestuur en
het OCL (een overkoepelend or
gaan van docenten, ouders, school
bestuur, leerlingen en niet-
onderwijzend personeel) tot stand
is gekomen. Het schoolbestuur zelf
stemt echter niet mee.
„Kijk" zegt Heus, die sinds het ver
dwijnen van Van Boeckel vorig jaar
augustus waarnemend rector is,
„Ik kan best begrijpen dat leerlin
gen, vooral die uit de eerste klassen,
nauwelijks weten op wie ze nu ei
genlijk stemmen. Ze zullen me
misschien eens langs hebben zien
lopen, maar een fundamentele
beoordeling is moeilijk voor ze. En
datzelfde geldt eigenlijk ook voor
de docenten die nog maar net op
Leeuwenhorst meedraaien." Heus
zelf zegt geen idee te hebben, hoe
de leerlingen over hem of de drie
tijdelijke conrectoren denken. Wel
weet hij dat er van de kant van
sommige leerlingen het verwijt
komt als zou er in het OCL te weinig
over de hele procedure zijn gepraat.
Profielschets
Aan de andere kant ziet Heus een
soort profielschets voor de te be
noemen rector niet zo zitten, net zo
min als het plaatsen van adverten
ties. Over het eerste zegt hij: „Je
kunt geen criteria opstellen. Want
de ene groep vindt dit belangrijk,
een andere groep geeft prioriteit
aan iets anders. En via een adver
tentie, maar dan weet je ook niet,
wie je voor je hebt. Een sollicitant
kan nog zo'n mooi sollicitatie-
verhaal ophangen, maar hoe weetje
of hij geschikt is voor het rector
schap op déze school?"
Wel zal een advertentie worden ge
plaatst wanneer de stemmers vol
gende week de tijdelijke leiding
handhaven. Bovendien noopt niet
iedere stemuitslag Heus tot het
aannemen van het rectorschap. Als
er bijvoorbeeld veertig procent
tegen zou zijn. „Want dan moet je
toch gaan nadenken" vindt Heus.
„Je kunt dan wel blijven zitten,
maar ik vraag me af of dat in zo'n
geval wel gezond is".
Heus, sinds 1968 als wiskundele
raar aan Leeuwenhorst verbonden,
zegt dat de leerlingenorganisatie zo
langzamerhand gestalte gaat krij
gen, evenals het OCL dat al langer
bestond maar waar een paar maan
den geleden weer nieuw leven in
werd geblazen. Ook zijn er op
Leeuwenhorst nu mentoren die
voor de bovenbouw (vanaf de derde
klas) de functie van vertrouwens
man op zich hebben genomen.
Het rapport van adviesbureau Ma-
locaux, in juni '76 uitgebracht naar
aanleiding van de moeilijkheden
rond het toenmalige beleid op
school wordt wel gehanteerd. Maar
werkt het?
Papier
Heus: „In zoverre, dat je kunt zeg
gen: er staat iets op papier. Het
heeft misschien bepaalde denk
beelden bij de leerlingen wat ge
stroomlijnd, het rapport is ook bij
de leerlingenorganisatie, via ver
gaderingen verhelderd. Maar om
alle denkbeelden in de praktijk te
gaan verwezenlijken. Dat valt wel
tegen''.
Heus is het wel eens met het verwijt
van sommige leerlingen dat bij de
stemming zoals die volgende week
wordt gehouden, Van Boeckel vo
rig jaar als rector zou zijn herbe
noemd. „Dat is het trieste van vorig
jaar" zegt Heus. „Maar je doet er
niets meer mee. De school moet
draaien. Alleen hoop ik dat door die
verkiezing van volgende week er op
school geen polarisatie optreedt."
MIEP DE GRAAFF
door
Herman van
Amsterdam
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur aan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 38. U mag ook
schrijven.
De dochter van mevrouw
Minne uit Warmond zal het
niet in haar hoofd halen te
gaan zitten spelen met de
poppen die thuis in de voor
kamer staan, vlak naast de
schoorsteenmantel.
Op stang
Mevxpuw Minne: zuinig op haar ouderwetse
Als ze dat doet jaagt ze gega-
randeert haar moeder op
stang. Want de collectie
speelgoedkinderen in de
voorkamer is Sn de loop der
jaren door de Warmondse
met veel moeite verzameld.
Ze is er erg voorzichtig mee,
vooral omdat veel poppen
voor een goed deel van por
selein zijn gemaakt en maar
weinig kunnen hebben.
Maar ze is er ook zuinig op om
dat er een paar exemplaren
tussen zitten die al meer dan
honderd jaar oud zijn en die
je in Nederland nog maar
weinig tegenkomt.
Zo heeft ze er één op de kop
getikt die rond 1840 is ver
vaardigd. Die is opgevuld
met stro, heeft met de hand
vervaardigde leren laarsjes
aan, een wollen haardos en is
in klederdracht, al is ze er
nog niet achter kunnen ko
men uit welk land de pop
komt.
Voor zover dat nodig was heeft
ze haar antieke poppen, der
tien meisjes en een jongen,
zelf gerestaureerd. Dat deed
ze aan de hand van een paar
lijvige poppenboeken
het naadje van de
kous staat over bijna alle
Europese speelgoedkinde-
Het land van herkomst is er
bijna altijd in terug te vin
den, het gebruikte materiaal
en er staan ook talloze knip
patronen in die correspon
deren met de gedragen kle
ding.
Van de ene pop restaureert ze
de geschaafde neus, de ander
krijgt een nieuwe haardos
aangemeten of ze naait een
nieuw kostuum, zodat alle
poppen er weer uit komen te
zien zoals ze er vroeger heb
ben uitgezien.
Mevrouw Minne, die ook in
Frankrijk, Duitsland en En
geland op zoek ging naar an
tieke poppen (haar jongste
"kind" werd in 1913 "gebo
ren") koopt voor haar scha-
duwgezinnetje ook wel eens
meubeltjes. Soms een
stoeltje waarop de poppen
kunnen zitten en ook wel een
wandelwagentje.
Te pronk
Haar grootste pop, ongeveer de
afmeting van een één jaar
oude baby, heeft een 150 jaar
oude doopjurk aan van kant
en zijde. De jurk is nog punt
gaaf. "Dergelijke poppen
waren eigendom van wel
gestelde families", zegt ze.
De kinderen mochten de pop
alleen in het weekeind even
vasthouden. De rest van de
week stond 'ie te pronk in de
salon, achter glas".
Fries sjezen, kapwagen en spiderzondag door de Bollenstreek
Er blijken in de Bollen
streek toch heel wat
mensen in het bezit te
zijn van een rijtuig of een
arreslee zoals die vroeger
veelvuldig in de streek te
zien waren.
De meeste van deze door paar-
dengetrokken voertuigen
hebben tientallen jaren in ga
rages en boerenstallen werke
loos onder een dikke laag stof
gestaan, maar langzaam maar
zeker worden er weer veel
opgeknapt en in gebruik ge-
Arresleden
Er is nu ook al een vereniging
opgericht die regelmatig voor
deze nieuwe catagorie weg
gebruikers ritjes door de
streek organiseert. Zoals dat
bijvoorbeeld zondag het ge
val is. Dan gaan de meesten
van de ongeveer 100 leden
van de in Rijnsburg zetelende
vereniging „In het gareel"
met hun rijtuigjes en arresle
den een toer maken door do
Bollenstreek. Via Noordwijk
en Voorhout gaat het over
sfeervolle binnenwegen naar
de aan de voet van het Keu-
kenhofbos gelegen manege
Puntenburg en weer terug.
In de door politie begeleide op
tocht zullen onder meer een
aantal fraaie jachtwagens
meerijden. Dat zijn blankge-
lakte open rijtuigjes, door één
of twee paarden getrokken en
afkomstig uit Duitsland en
Oostenrijk, waar ze worden
ingezet bij de jacht op groot
wild.
In het rijtuigje is plaats voor
vier jagers. Aan de achterzijde
hangen rieten korven waarin
het geschoten wild wordt op
geborgen. De secretaris van
de vereniging, Rijnsburger
Juffermans, vertelde dat de
jachtwagens die zondag mee-
Van dit
soort rijtuigen
zijn er zondag
zo'n 100 te zien
in een rit door
de Bollen
streek.
rijden, in Nederland nog niet
als zodanig zijn gebruikt,
maar dat ze waarschijnlijk
wel volgend jaar hun nut
kunnen bewijzen. Want dan
organiseert dë vereniging
voor het eerst een jachtpartij.
Zondag rijden er ook een aantal
Friese sjezen mee, getrokken
door Friese paarden in Fries
tuig. En de wat minder be
kende Gelderse kapwagen,
Franse wagen en Ameri
kaanse spider.
Ook, als het weer een beetje
meezit, een stuk of wat arres
leden, waarvan sommige met
een onderstel om mee over
sneeuw te glijden en een paar
met smalle glijijzers voor ri
tjes op het ijs. Maar er is nu
geen sneeuw en ijs. Toch
kunnen ze de weg op want er
zijn wieletjes onder gecon
strueerd. Het weer moet dan
wel een beetje meewerken.
„We hopen dat het zondag
vriesweer is, zodat de bin
nenwegen wit zijn uitgesla
gen en ook de bomen en de
weilanden een winterse tint
hebben", zegt de heer Juf
fermans. „Een flink pak
sneeuw zou natuurlijk het
meest ideaal zijn".
Het hoeft dan niet koud te zijn
tijdens de rit. Want veel rij
tuigjes hebben verwarming
„aan boord", in de vorm van
warm waterstoven
En op de arresleden dragen er
veel een bijpassende beren
muts of zo'n ouderwetse mof
je je handen kunt
„Ieder probeert kle
ding op de kop te tikken die
bij het rijtuig behoort", zegt
Juffermans.
„Sommigen maken de bijpas
sende kleding zelf, anderen
gaan er naar op zoek. Bij
voorbeeld bij een bejaard fa
milielid, dat nog wel eens wat
antieks in de klerenkast heeft
liggen.
Het rijden in een rijtuigje komt
er in de Bollenstreek weer in.
Ze worden niet alleen meer
van stal gehaald als de Sin
terklaas moet worden inge
haald of voor de intocht van
een nieuwe burgemeester of
als een bruidspaar naar het
gemeentehuis moet worden
gereden.
„Er zijn in het verleden nogal
wat mensen geweest die van
hun oude rijtuig hout voor de
kachel hebben gemaakt"
zegt secretaris Juffermans.
„Jammer natuurlijk, want veel
van die rijtuigen gingen van
vader op zoon en waren soms
wel zo'n 150 jaar oud. Geluk
kig ziet men nu weer in dat dit
stukje verleden in ere moet
worden gehouden".
