"We staan met rug
tegen de muur
Annemarie Schepens
nog in de weer voor
Spaanse zwerfdieren
Terugblik
op 1976
KWJ-JONGERENCENTRUM
"KONTACT" VOORHOUT:
DONDERDAG 30 DECEMBER 1976
V;': fv. y
erg veel brieven en telefoontjes,
ook van huisartsen."
Bovendien leverde de actie, die
nog altijd loopt, een behoorlijk
bedrag op: totnutoe circa zeven
duizend gulden. Omdat inmid
dels ook dierenliefhebsters in
Duitsland, Engeland en Frank
rijk actie waren gaan voeren kon
met de gezamenlijke inkomsten
een "prachtig stuk land" worden
aangekocht. Daarop zullen bin
nenkort 50 hokken worden ge
plaatst ter vervanging van de
paar armoedige hokjes waarmee
in september was begonnen.
Annemarie Schepens, die om de
belangen van de dieren zo goed
mogelijk te kunnen behartigen
de afgelopen jaren speciaal
Spaans is gaan studeren, wil half
januari weer eens op Ibiza gaan
kijken hoe het er allemaal bij
staat. In het voorjaar hoopt ze met
een groter gezelschap op het
Spaanse eiland neer te strijken.
Er bestaan grootse plannen om
alle mensen die een bijdrage voor
de actie hebben gestort persoon
lijk een kijkje op Ibiza te laten
nemen. Hoe dat financieel alle
maal geregeld moet worden weet
de Hillegomse nog niet precies.
"Wellicht kunnen de mensen de
reis met hun vakantie combine
ren. Ibiza is een prachtig eiland.
Ik heb al heel wat gereisd maar ik
durf rustig te zeggen dat Ibiza één
van de stilste en lieflijkste
vakantie-oorden in Europa is".
Geregeld
Een moeilijkheid voor Annema
rie Schepens is nu om de actie
gaande te houden. Ze zegt "Iets
opzetten is mooi, maar om de
zaak draaiende te houden is lasti
ger. Ik hoop in elk geval dat er
geregeld, zo'n twee keer per jaar,
een dierenarts naar Ibiza toegaat
om de dieren daar te helpen".
Dierenarts De Geus, die dit jaar
op verzoek van de Hillegomse al
een keer op het Spaanse eiland
een aantal operaties verrichtte,
staat niet afwijzend tegenover die
gedachte: "Ik wil er best weer
naar toe maar dan moeten de za
ken ter plaatse wel wat beter
worden georganiseerd. Die ene
keer dat ik er nu geweest ben
moest ik bij de mensen thuis op
de keukentafel opereren en ver
speelde ik veel tijd met reizen van
het ene naar het andere dier. Als
ik er nu weer heenga wil ik op één
en dezelfde plaats opereren en
bovendien een behoorlijke
operatie-tafel tot m'n beschik
king hebben. Ik heb bij m'n vo
rige bezoek wat contacten ge
legd. Die mensen zouden me in
april volgend jaar weer eens bel
len of schrijven. Ik wacht het
maar af'.
Annemarie Schepens denkt in
tussen al weer aan heel nieuwe
initiatieven. Volgend jaar wil zij
zich ook met de zwerfdieren op
de Canarische eilanden gaan be-
Bert Woudenberg (Veilig Verkeer Nederland) en het befaamde
paaltje.
WOUBRUGGE - Alleen het
menu van het café-restaurant Het
Oude Raedthuis in Woubrugge
herinnert nog aan het in de
maanden april en mei zoveel op
hef makende experiment van
Veilig Verkeer Nederland. Men
ging er toen toe over om parag
nosten in te schakelen bij het vei
liger maken van het verkeer. Het
rumoer rond het "magische"
paaltje van helderziende Croiset
dat het kruispunt Herenweg-
Kruisweg bij Woubrugge van
verdere ongelukken zou moeten
vrijwaren, verstomde echter snel.
En het valt te betwijfelen of nog
veel bezoekers van het Wou-
brugse etablissement beseffen
waaraan hun tournedos de toe
voeging "Croiset" verdient. Het
paaltje verdween op last van Pro
vinciale Waterstaat en het wach
ten is nu op verbetering van het
gevaarlijke kruispunt.
Drs. Delveaux, lid van de Provin
ciale Staten in Utrecht gaf niets
vermoedend de aanzet tot het ex
periment. In een vergadering van
PS liet hij zich ontvallen: "Laten
we eens nagaan in hoeverre wi
chelaars van dienst kunnen zijn
bij het oplossen van verkeer
sproblemen". De andere staten
leden glimlachen vriendelijk
maar het idee vond geen weer
klank. Bij Veilig Verkeer Neder
land had men er wél oren naar. De
Utrechtse parapsycholoog Ge
rard Croiset werd ingeschakeld
en die kwam samen met collega
Warner Tholen terecht bij twee
gevaarlijke kruisingen in Zuid-
Holland. Buiten de bebouwde
kom van Bodegraven werd de
kruising Goudseweg-Rijksweg
11 (Leiden-Bodegraven) en in
Woubrugge, zoals gezegd, het
kruisen van de provinciale weg 7
en de provinciale weg T 20 (beter
bekend als de kruising Heren
weg-Kruisweg) onder de loep
genomen.
In het eerste geval kwamen de
twee paragnosten niet veel ver
der dan wat algemeenheden als
"een zee van ruimte die het
kruispunt kenmerkt". In Wou
brugge werden wat meer con
crete (als men daar bij deze tak
van wetenschap van kan spre
ken) resultaten geboekt. Tholen
had zijn wichelroede meegeno
men en die sloeg op sommige
punten van het kruispunt ver uit
en Croiset ontdekte "spannings
velden die mensen hun geeste-
Door Bart Jungman
lijke vermogens zouden doen
zinken". De twee helderzienden
lokaliseerden de storingszone en
een houten paaltje werd de grond
ingeslagen om deze storing te
verbreken. Het gaf aanleiding tot
vele reacties. Boze brieven ("Je
zus zal u straffen") en "welge
meende" suggesties ("Leg er wat
baardhaar van Paulus de Boska
bouter bij") belandden in het ge
meentehuis van Woubrugge en in
de burelen van Veilig Verkeer.
Ondertussen bezocht Croiset ver-
ffabrikant Sikkens in Sassen-
heim om kleuren uit te zoeken
voor de drie hoge zuilen die nu
het houten paaltje zouden ver
vangen om de kans op succes te
vergroten. Op dat moment greep
het provinciaal bestuur in en
maakte een einde aan alle verdere
plannen.
De heer Bruijn van de afdeling
Wegen van Provinciale Water
staat kan zich met de nodige
moeite de motivering voor die
stap herinneren: "We waren in de
eerste plaats bang dat die bont
gekleurde zuilen een tegenge
steld effect zouden hebben. Au
tomobilisten zouden er door
worden afgeleid en niet meer
goed op het verkeer letten. Om
die reden zult u ook vrijwel nooit
standbeelden bij gevaarlijke
kruispunten aantreffen. Ten
tweede bestonden er bij de pro
vincie allang plannen om het
kruispunt te verbeteren. Het
aankopen van grond vergt echter
nogal wat tijd en bovendien zijn
er sinds kort nieuwe plannen die
de zaak weer kunnen veranderen.
Het zit er dus niet in dat de plan
nen al in '77 gerealiseerd zullen
worden".
Gemeentesecretaris Hoogen-
boom van Woubrugge zegt steeds
al sceptisch tegen het experiment
te hebben aangekeken. Hij ver
wijst daarbij ook naar de plannen
van de provincie om het kruis
punt te verbeteren. "Bovendien
zaaide de datum van de start van
het onderzoek nogal wat verwar
ring. Dat was 1 april en een hoop
mensen dachten daarom dat het
om een ludieke actie ging, een
één-aprilgrap. Dat heeft het ex
periment altijd parten gespeeld,
geloof ik".
Croiset in het middelpunt van de publiciteit.
Bij Veilig Verkeer Nederland
wordt om het voortijdige einde
van het experiment overigens
niet al te zeer getreurd. Bert
Woudenberg die zich destijds
met de hele zaak bezighield zegt
nu: "Voor ons was het experi
ment al ten einde. Conclusies
treft u aan in ons maandblad
Wegwijs". Conclusies die over
igens niet al te ver voeren: "Be
wezen is dat paranormaal be
gaafde mensen niet alleen ver
miste mensen of voorwerpen
kunnen opsporen maar ook iets
zeggen te zien en te voelen op
verkeersonveilig gebleken
kruispunten". Maar of ze iets echt
zinnigs te zeggen hadden, werd
niet duidelijk omdat het experi
ment voortijdig werd afgebro
ken.
De twee hoofdrolspelers in de
hele "paal"-geschiedenis waren
helaas niet voor commentaar be
reikbaar; Croiset is met vakantie
en Tholen op zakenreis.
Geruchten als zou na de verdwij
ning van het paaltje geen onge
lukken meer zijn gebeurd wor
den van de zijde van de Wou-
brugse politie tegengesproken:
"Er is sinds die tijd nog een aantal
ongelukken waar onder één do
delijke, geweest. Maar de zaak
wordt wel opgeblazen, hoor. Ge
beurt er een ongeluk tweehon
derd meter van het kruispunt,
dan nog zeggen ze in Woubrugge:
zie je wel, weer dat rotkruispunt".
HILLEGOM/SASSENHEIM -
Het enthousiasme bij Annemarie
Schepens is allerminst ver
flauwd. De Hillegomse die het af
gelopen jaar een actie op touw
zette om gelden te verzamelen
voor het opzetten van een
honden- en kattenasiel op het
Spaanse eiland Ibiza is nog altijd
vol dadendrang.
In haar woning aan de Hille
gomse Van Mesdaglaan legt ze
nog eens uit waarom ze de actie
destijds is begonnen. "Ik kom al
vijf jaar op Ibiza en elke keer viel
het me weer op dat er zoveel
zwerfkatten en honden rondlo
pen. De Spaanse bevolking trekt
zich niets van die dieren aan. Als
ik er heenging nam ik altijd heel
wat pakken honden- en katten
brood mee. Op een gegeven mo
ment vond ik dat ik wat meer
moest doen want het was maar
een zielige toestand met al die
dieren die zich ongestoord kon
den voortplanten.
Ik heb toen aan dierenarts De
Geus uit Sassenheim gevraagd of
hij eens mee wilde gaan om een
aantal dieren te castreren en te
steriliseren. Verder ben ik een
geld-actie begonnen om een die
renasiel te kunnen opzetten".
Veel reacties
De actie van Annemarie Sche
pens, die dankzij de betrekking
van haar man (hij heeft een lei
dinggevende functie bij een reis
bureau) gratis naar Ibiza kan
vliegen en inmiddels al zo'n der
tig keer op dat eiland is geweest,
sloeg aan. Ze vertelt "Er kwa
men bijzonder veel reacties, vaak
uit het hart gegrepen. Ik kreeg
Door Bert Paauw
zighouden want daar moet naar
haar zeggen ook nodig iets ge
beuren: "Ik heb al elf aanbiedin
gen van jonge artsen die belange
loos willen meehelpen". De toe
wijding voor dieren die de Hille
gomse, al vijftien jaar inspectrice
van de dierenbescherming, ten
toon spreidt lijkt onuitputtelijk.
In het verleden haalde ze ook al
eens de kranten-kolommen met
haar protest tegen de
zeehonden-slachtingen waarvoor
ze speciaal naar Oslo in Noorwe
gen reisde.
Idealiste
Annemarie Schepens: "Ik ben
nou eenmaal een idealiste voor
dieren in leed. Ik hak overal op in.
Daarbij heb ik natuurlijk het ge
luk dat ik gratis over de hele we
reld kan vliegen. Ik zou nog wel
veel meer willen doen als ik maar
meer tijd en geld had. Om de die-
renpot te vullen ga ik binnenkort
weer terug in het fotomodellen-
vak waarin ik vroeger heb ge
werkt. Maar ik denk wel eens: Als
ik Jacqueline Kennedy was dan
wist ik het wel. Het vechten voor
de dieren geeft mij naast het be
sturen van m'n huishouden en
het opvoeden van m'n dochter
veel voldoening. Ik krijg wel eens
vervelende reacties, gelukkig
niet veel. Mensen bellen dan op
en vragen waarom ik me niet
drukker maak om de dieren in ei
gen land of me bemoei met men
sen in nood. Ik word dan altijd
erg kwaad en zeg: Doet u wat?
Nee? Nou, doet U dat dan. Of ga
een truitje breien voor het Leger
des Heils. Dan doet U tenminste
iets in plaats van kritiek op ande
ren te leveren".
Annemarie Schepens: "Iets opzetten is mooi, maar om de zaak
draaiende te houden is lastiger".
kreeg geen toestemming van Door Frits Beutick
GS. om tot uitbreiding over te
er wel verbouwd mag worden
groter. En verbouwd moet er echt
worden, want zoals 't Hok er nu
bijstaat is het door-en-door ver
rot. Die verbouwing is nodig voor
de andere groepen die van dit aan
de jeugdraad toebehorende ge
bouw gebruik maken. Waar we
dan heen moeten weten we niet.
We staan op straat. Gaan we er
gens anders heen dan zul je zien
dat de reactie van de omwonen
den bij voorbaat afwijzend is. Zo
van: O, die moesten daar weg, nu
komen ze hier rotzooi maken.
Een mogelijkheid is misschien
een gebouw op het sportveld bij
de Sportlaan. Maar daar spelen 's
zomers kinderen en in de winter
is het een ijsbaan. Vroeger zaten
we in het parochiehuis, maar daar
werden we teveel aan banden ge
legd. Als er iets anders was dan
konden we er niet in".
VOORHOUT - Voor het KWJ
jongerencentrum "Kontakt" in
Voorhoutwas 1976 geen gelukkig
jaar. Het jongerencentrum, sinds
jaar en dag gevestigd in jeugd
huis 't Hok kreeg begin december
het bericht dat uitbreiding van
het bestaande gebouw niet plaats
zal kunnen vinden. Gedepu
teerde Staten achtten de situe
ring van het gebouw dermate on
gunstig en de klachten van som
mige omwonenden over geluid
soverlast ernstig genoeg om een
bouwvergunning te weigeren.
Een uitspraak die, volgens het
Kontakt-bestuur, ook burge
meester Van de Wouw zwaar
tegenviel. De burgemeester
wilde daarom het besluit niet al
leen per brief mededelen, maar
ontbood de bouwcommissie van
het jeugdcentrum op het ge
meentehuis om het haar hoogst
persoonlijk te vertellen.
De zaak rond de mogelijke uit
breiding van het jeugdhuis kwam
eind augustus voor het eerst in
het nieuws. Teneinde alle be
langhebbenden te kunnen horen
werd toen door de gemeente een
hoorzitting gehouden, tijdens
welke vooral door de tegenstan
ders van de uitbreiding nogal
emotioneel werd gereageerd. Het
betrof hier een klein aantal om
wonenden, die aanvoerden dat er
in 't Hok tot laat in de nacht harde
muziek werd gespeeld, de herrie
van optrekkende bromfietsen ve
len uit hun slaap haalde, kleine
kinderen waargenomen zouden
hebben dat zich nu en dan in het
jeugdhuis ontuchtige handelin
gen afspeelden en dat het terrein
naast het gebouw waar de uit
breiding zou moeten plaatsheb
ben een belangrijke functie als
speelterrein voor kleuters ver
vult.
Tegenover deze groep bewoners
stond echter een veel grotere
groep mensen, die hun huis ook
vlakbij 't Hok hadden en die de
beweringen onzinnig achtten.
Met de harde muziek viel het al
lemaal best mee, het jeugdhuis
zorgde voor de nodige gezellig
heid en levendigheid in de buurt
en deze bewoners zeiden tevens
meer plezier dan nadeel van het
jeugdhuis te ondervinden.
Niet hard
Het bestuur van "Kontakt" was
destijds niet zo verbaasd over de
beschuldigingen die van be
paalde ouders kwamen. "Deze
beschuldigingen zijn er al sinds
we hier zitten, maar men heeft ze
nooit hard kunnen maken", werd
er gesteld. Daarnaast voerde het
aan dat de verbouwing en uit
breiding van het jeugdcentrum
voor een belangrijk deel in steen
zou gaan geschieden, zodat mo
gelijke geluidsoverlast die tot
dusver uit het houten gebouw
was gekomen, dan wel door de
stenen muren zou worden ge
dempt. De KWJ-jongeren waren
dan ook niet al te pessimistisch
over de verbouwingsaanvraag,
temeer daar wethouder Huigs-
loot diverse malen steekproeven
had genomen. Hij was komen
luisteren bij omwonenden en had
nooit enige overlast geconsta
teerd.
"Neen"
Daarom valt de begin deze
maand gebleken weigerachtige
opstelling van de provincie het
"Kontakt" bestuur bijzonder
zwaar op het dak. "We hadden het
niet verwacht. In feite hadden we
al allerlei leuke plannen voor na
de verbouwing ontwikkeld. Cul
turele avonden, cabaretvoorstel
lingen, muziekuitvoeringen en
cursussen; het stond allemaal op
het programma. We zijn ook nog
lid geworden van diverse vereni
gingen die ons zouden kunnen
helpen bij het verwezenlijken
van dergelijke zaken. Dat is nu
allemaal voor niets. Het is weg
gegooid geld. Het is waar dat de
situering hier niet optimaal is.
Maar waar is dat wel het geval?"
"Wij ontkennen dat wij de om
wonenden overlast aandoen.
Sinds augustus heeft men, net als
dat voorheen het geval was, geen
reden tot klachten gehad .Dat zul
len de meeste omwonenden wel
beamen. De hele toestand is des
te vreemder als je je bedenkt dat
er hier in Voorhout een bar is die
ook midden tussen de huizen ligt
en waar wel echt sprake is van
harde muziek tot diep in de
nacht. En het parochiehuis staat
ook temidden van allerlei andere
huizen en daar zijn met name in
het weekeinde wel eens bruilof
ten en partijen die naar buiten
doorklinken".
Verbouwen
"Wat we nu moeten doen weten
we niet. We staan als bestuur van
"Kontakt" eigenlijk met de rug
naar de muur. In dit gebouw blij
ven zitten kunnen we niet. Als we
hier weggaan dan is de kans dat
Woningbouw
"Er komt in Voorhout een aantal
grote gebouwen leeg te staan.
Daar kunnen we ook niet in, die
worden afgebroken ten behoeve
van de woningbouw. Eigenlijk is
Voorhout een beetje volgebouwd
en is er geen plaats meer voor ons.
Wat natuurlijk wel betekent dat
er een erg belangrijke voorzie
ning voor de jongeren in Voor
hout komt te vervallen. Wat we
verder gaan doen, daar moet nog
over vergaderd worden. We zijn
op het ogenblik een beetje suf ge
slagen door deze teleurstelling".
"Nee, een bezwaarschrift tegen
deze beslissing dienen we niet in.
Dat zou trouwens de jeugdraad
moeten doen, want het gebouw is
van hen. Maar we hebben het ge
voel dat het toch niets meer uit
maakt. Het is vechten tegen de
bierkaai".
