Harrison is
blijven steken
Oude
teksten,
betere
pop
Flashback
Quartet: keurige
maar droge
jazz-imitatie-koek
Jesse Green
inderdaad
nice en slow
Bezadigde stap naar
meer luistermuziek
FLEURIG
BOEK OVER
GRILLIGE
BARBAPAPA
WEZENS
VOGELBOEK OP
EENZAME HOOGTE
Veelzijdig
en
praktisch
fotoboek
De Wereld
van de Vogels
PRACHTIGE
SELECTIE
KRONKELS
Gouden Boek nr. 72
DONDERDAG 16 DECEMBER 1976
PAGINA 31
Van de kiel naar Vlaring: Fun
gus (Negram)
Er zullen maar weinig Neder
landse groepen zijn die zo'n
moeite moeten doen om aan
hun materiaal te komen als
Fungus. De vijfmansformatie
uit Vlaardingen en omgeving
moet daarvoor vaak niet alleen
lange gesprekken voeren, maar
ook stoffige archieven en bi
bliotheken induiken. Dat alles
omdat het vijftal nou eenmaal
authentieke teksten van oude
volksliedjes brengt. Voor de
derde LP (Van de kiel naar Vla-
ring) doken de heren onder in
het Visserijmuseum in Vlaar
dingen, de Koninklijke Biblio
theek in Den Haag, het Radio
Volkskundig bureau van de
NOS in Hilversum en het Pro
vinciaal Archief van Leeuwar
den. Zij kwamen boven met een
hoeveelheid materiaal, dat op
zeer levendige wijze is verwerkt
op de langduurder. Fungus
brengt de oude teksten wel zeer
dicht bij de moderne jeugd door
de omlijsting met een soort mu
ziek die het betere popniveau
benadert. Ook als dat muziek is
die is overgenomen uit de boe
ken van oude Friese speelman
nen, die leefden aan het begin
van de negentiende eeuw. Fun
gus overbrugt die wereld van
verschil in de drie instrumen
tale nummers door eigen arran
gementen, maar is het best op
dreef in die nummers waarin de
teksten aan bod komen. Die
spreken zelfs na eeuwen nog
zeer suggestief aan. Wie zich er
aan ergert, wat "de jeugd van
tegenwoordig allemaal durft te
zeggen", die moet dan ook maar
eens goed naar het Garnalen-
meisje en het Patertje luisteren.
P.d.T.
Jesse Green: Nice and Slow
(Negram)
De vlag dekt de lading volledig.
Precies zoals de titel aangeeft
cirkelt de LP van Jesse Green
;r de draaitafel: nice and
slow. De muziek van de titel-
track is daarbij karakteristiek.
Op dat niveau beweegt Green
zich vocaal door allé groeven
heen. Via bijvoorbeeld een
nummer als Easy tot aan het
slotnummer toe, dat een in
strumentale weergave van nice
and slow is. Een soort eresaluut
dus aan de single waarmee
Jesse Green de grote klap
maakte. De in Jamaica geboren
zanger was vóórdien een naar
Engeland uitgeweken vertolker
van foxtrot, quick step- en aan
verwante geluiden. Klanken die
hem als lid van een begelei
dingsgroep nauwelijks verder
brachten dan de zalen van Lon-
dense hotels. Pas toen hij zijn
eigen capaciteiten als zanger
volledig in de strijd wierp
kwam de ommekeer. Een eerste
single flopte nog, maar nice and
slow voerde hem erg snel naar
de top van de hitlijsten. Zijn
nieuwe nummer Flip (opening
van de LP kant twee) doet het
trouwens ook al aardig. Wat
Green brengt is dan Ook licht
verteerbaar. Niet erg diep
gaand, maar dat pretendeert de
zanger op de langdraaier ook
niet. Het is allemaal "nice and
slow". Niet meer, niet minder.
P.d.T.
Folk dankzij G. Baker
We got Sido Martens: Pisces (Negram)
Flashback Quartet:
rhythm. (Negram).
"We got rhytm" van het in 1975
geformeerde Flashback Quar
tet is een plaat die niet veel meer
inhoudt dan imitaties van tal
van formaties uit het rijkste ver
leden van de swing. Het zijn re
delijke imitaties, dat wel, maar
wie de revolutionaire beginja
ren van de swing goed heeft be
luisterd in de verrichtingen van
het kwartet en quintet van kla
rinettist Benny Goodman," zal
het Flashback Quartet met
enige scepsis aanhoren. Er zit
ten flarden in van het Benny
Goodman-Teddy Wilson ge
luid, en ook de laterè klarinet
tist Pete Fountain is sterk ver
tegenwoordigd. Zelfs ligt enige
associatie met het Nederlandse
kwartet-van-korte-düur van
ex-Dutch Swing College klari
nettist Jan Morks een beetje
voor de hand. Om kort te gaan:
wat klarinettist Bob Kaper,
pianist Marcel Hendricks, bas
sist Henk Bosch van Drakestein
en drummer Huub Jansen hier
presteren, is niets anders dan
keurig uitgevoerde, droge koek,
waar je een beetje nare smaak
van in de mond krijgt.
W.W.
De Friese gitarist Sido Martens
is George Baker zeer dankbaar.
Dankzij dit zoetgevooisde dik
kerdje en zijn selectie is Sido, zo
legde hij uit in een gesprek met
Muziekkrant Oor, in staat pla
ten te maken. Er stroomt bij de
platenmaatschappij zoveel geld
binnen door de hoge verkoop
cijfers van Bouwens c.s., dat de
maatschappij zich kan veroor
loven weinig rendabele musici
als Martens aan het werk te zet
ten.
Of iedereen daar nu wel zo ge
lukkig mee is, valt te betwijfe
len. De tweede elpee van Mar
tens "Pisces", die wat ruimer
van opzet is dan de eerste die
enkel folk-muziek bevatte, kan
niet bepaald overtuigen.
Martens en zijn muzikale kor
nuiten tonen zich kundige mu
sici, maar vokaal klinkt Martens
erg iel. Daarom is het ook niet zo
verwonderlijk dat de instru
mentale nummers het meest
geslaagd zijn, temeer daar de
teksten ook niet uitblinken
door vindingrijkheid.
B.J.
Op deze pagina
bijdragen van
BART JUNGMAN
HENK DE KAT
HAN MULDER
RUUD PAAUW
PAUL DE TOMBE
WIM WIRTZ
Roelof Stalknecht: "Back in
the saddle" (Negram).
MUZIEK SERVAAS LEIDEN
een ranch vol;
FOLK en COUNTRY
GITAREN
,EKO „ranger 6" reeds vanaf: 257,-
uitgezocht merkenbestand w.o
EPIPHONE - YAMAHA - IBANEZ -
EKO en PEARL
DOE 'T, GA COUNTRYMUSIC SPELEN
Pianist Roelof Stalknecht, die
eens Seth Gaaikema begeleidde
en ook nog enige tijd als jazz
pianist furore maakte, heeft met
zijn dubbel-LP "Back in the
saddle" een min óf meer symbo
lische stap terug gedaan naar
zijn vroegere solistenrol. Hij is
alleen wat bezadigder gewor
den. Het is niet meer de som
tijds zeer vurige swing van
voorheen, maar meer de "easy
listening" muziek van heden,
zoals "Killing me softly",
"From both sides now", "Ifs
gonna be some time this time",
"It might as well be spring" en
"It happened in Monterey". Het
is alleszins aanvaardbare mu
ziek, rustiek uitgevoerd en zeer
evenwichtig van opbouw met
hier en daar leuke intervalletjes.
Stalknecht wordt op één van de
twee platen begeleid door bas
sist Peter Krijnen en drummer
Koos Joppe. W.W.
"Barbapapa's School" door An
nette Tison en Talus Taylor,
vertaling Mies Bouhuis, uitgave
van Elsevier, Amsterdam. Prijs
f 9,50.
Iedereen kent zo zoetjes aan wel die
hoogst zonderlinge familie Bar-
bapapa: wezens die zich in hoogst
nuttige gebruiksvoorwerpen
kunnen omvormen. In een wip
nemen ze de gestalte aan van een
kruiwagen, een auto, een muzie
kinstrument, een boom en ga zo
maar door. De familie Barbapapa
bemoeit zich dit keer met een
school, waar de onderwijzer alles
uit de hand heeft laten lopen. Het
is daar ronduit een bende gewor
den. De Barbapapa's ordenen het
zaakje op hoogst moderne wijze
door alle kinderen te laten doen
waar ze werkelijk zin in hebben.
In theorie een heel aardige ge
dachte en in een kinderboek ook
best te realiseren.,
"Barbapapa's School" is een fleurig
boekje voor het kleuterschool
volkje. Leuke tekeningen waar
bij veel valt te kijken en te vertel
len.
Ik heb maar één bezwaar. Op pa
gina 19 staat een tekening van
paddestoelen plukkende kinde
ren. De tekst daarbij luidt "Pad
destoelen plukken is ook
leuk
En van die dingen zouden we nu
juist moeten afblijven.
R.P.
George Harrison: "33 1/3" (WEA)
De veroordeling die George Harrison dit jaar aan zijn broek kreeg, zit
hem niet lekker. De ex-Beatle werd door een Engelse rechter ver
oordeeld, omdat hij plagiaat zou hebben gepleegd bij de compositie
van "Oh, Sweet Lord". De verongelijkte repliek van Harrison is te
horen via zijn nieuwe single "This song". Daarop zingt hij: "Op dit
lied is niets aan te merken, er zijn geen geintjes mee uitgehaald".
Het is een wat zwak terugkatten en ook het nummer qua melodie is
bepaald niet van een bovenste plank. En helaas steken Harrison's
andere songs op zijn nieuwe elpee (waarop ook "This song" staat)
nauwelijks uit boven dit erg middelmatige niveau. Wél aardig zijn
"Dear One" en „See your self' maar het is nog helemaal in de stijl van
Harrison's jaren oude dubbel-elpee "All things must pass". Vergele
ken bij dat - overigens uitstekende - album is Harrison duidelijk.in
ontwikkeling blijven steken, bijna zelfs zwakker geworden.
True love
Zo heeft hij óp "33 1/3" ook het aloude Cole Porter "True love" in
roek-versie opgenomen. En dat geeft net zo'n droevig-meewarig ge
voel, als toen in de 60er jaren allerlei jazz-formaties uit arren moede
Beatle-hits gingen vertolken omdat hun publiek wegliep.
HdK
John Hedgecoe, Gert Ebeling. Het fotografieboek. f 57,50. Uitg. L. J.
Veen.
"Het fotografieboek" is een van de zeldzame boeken waarin de ge
vorderde amateur een heleboel van zijn gading kan terugvinden.
Een veelzijdig werk dus, dat qua gerichtheid enigszins doet denken
aan de bekende "fotobijbel" Fotograferen van A tot Z van Andreas
Feiniger. Verder zijn er levensgrote verschillen. Het fotografieboek
bevat bijvoorbeeld zo'n 850 (kleuren)foto's en tekeningen (Fotogra
feren van A tot Z aanmerkelijk minder), en het boek is minder filoso
fisch en meer praktisch van aard. Het boek staat boordevol informa
tie over de meest specifieke technieken, zoals actiefotografie, filte
ring en dokawerk, terwijl ook de geschiedenis van de fotografie de
nodige aandacht krijgt.
De auteur John Hedgecoe, hoofd fotografie van het Londense Royal
College of Art, heeft niets aan het toeval overgelaten. Zelfs heeft hij
in het boek een trefwoordenlijst opgenomen om het werk nog een
enigszins encyclopedisch karakter te geven. Dat is niet helemaal
gelukt, want een simpele proef op de som - het opzoeken van de
vergelijking van DIN- en ASA-waarden (de filmsnelheid) duurde
eindeloos en leverde bovendien geen bevredigend resultaat op. Maar
dat is een te verwaarlozen detail.
Schitterend
De sterkste kant van het fotografieboek is zonder enige twijfel de
visualisering van bepaalde problemen in de fotografie, aan de hand
van somtijds schitterende foto's. Voor menig amateur is dat een zeer
belangrijk aspect, omdat zichtbare produkten van een bepaalde fo
totechniek waarschijnlijk meer de aandacht trekken dan louter een
beschrijving van de techniek. De prijs - f 57,50 - is aan de forse kant,
maar afgaande op de vele illustraties en de uiterste volledigheid van
het boek beslist niet onaanvaardbaar.
W.W.
Carmiggelt: regelmaat in levenswijsheid
De Wereld van de vogels. Dr. Chr.
Perrins en Ad Cameron. Uitg. El
sevier. f29,50.
Gelijk de condor in het hoogge
bergte van Peru prijkt het boek "De
Wereld van de Vogels" op eenzame
hoogte. Temidden van de vele vó-
gelkundige werken die de laatste
jaren op de markt zijn gebracht,
vormt dit boek een pronkstuk,
waarvan de prijs - tenslotte een niet
onbelangrijk gegeven in deze tijd
van geldschaarste - opmerkelijk
Het boek behandelt o.m. de evolu
tie en classificatie van de vogels, de
anatomie, voortbeweging, gedrag,
het voeden, typische streken waar
vogels zich ophouden en niet te
CHR. PERRINS
k AD CAMERON
S. Carmiggelt: Ze doen maar
(CBS).
"Ze doen maar. Dat is geen on
verschilligheid maar een soort
berusting die de wijze naïuUr
bij het klimmen der jaren nu
eenmaal verschaft. Mijn be
trokkenheid beperkt zich ei
genlijk tot een niet aflatende,
dikwijls geamuseerde belang
stelling voor de mensen die er,
net als ik, mee moeten leven.
Hoe ze dat doen, probeer ik op
te schrijven. En dat is dan de
tweede betekenis van de titel
"Ze doen maar". Ziedaar de be
scheiden notitie van Simon
Carmiggelt zelf als hij op de
hoes van de dubbel-LP "Ze
doen maar" de titel verklaart.
De titel van de plaat ontleent
zich aan het gelijknamige boek
van Kronkel en uit dat boek zijn
de hoogtepunten gevist om die
vervolgens door het ietwat me
lancholische stemgeluid van de
auteur zelf op de plaat te laten
proclameren.
Het moet een moeizame selectie
zijn geweest. Want bij Carmig
gelt is er éigenlijk zelden sprake
vergeten: de trek. Het werk, dat een
vrij groot formaat heeft, is in zeer
heldere taal geschreven door de
Engelse ornitholoog dr. Christop-
her Perrins en prima Vertaald door
drs. J. Walenkamp.
Maar belangrijker zijn de maar
liefst 1500 tekeningen in dit boek
van de Nederlandse illustrator en
ontwerper Ad Cameron. Cameron
beschikt namelijk over een verbluf
fende tekentechniek. Zijn werk is
zeer verfijnd, maar ook weer niet
zodanig dat er strakke vogelplaa
tjes ontstaan, zoals je ze veelal
tegenkomt in de keurig uitge
voerde vogelgidsen.
Betrapt
De tekeningen van Cameron zijn
schetsen, levendige illustraties van
vogels die als het ware zijn betrapt
in een bepaalde pose. En dat is ook
eigenlijk dé bedoeling van de teke
naar geweest, want hij heeft velé
vogelzwerftochten gemaakt van
Ethiopië naar Oost-Europa tot op
de Wadden-eilanden om honder
den vogelsoorten in hun specifieke
omgeving en houding vast te leg
gen. Fantastische tekeningen - alle
in kleur - zijn daarvan het resultaat.
Leerzaam -
"De Wereld van de Vogels" is re
sumerend een leerzaam boekwerk,
dat niet aan een bepaalde lezers-
leeftijd gebonden is. En dat is maar
goed ook, want het besef dat de we
reld van de vogels met begrip dient
te worden omringd, kan niet vroeg
genoeg rijpen.
De vier nieuwste Gouden Boekjes:
"De beer in de boot", "Het zwarte
jonge hondje", "Olifantje op
schaatsen" en "De kat die zich
kwaad maakte". (Uitgave De Be
zige Bij, f 4,50 per deel).
De generatie van de "Gouden
Boekjes" moet nu langzamerhand
de volwassenheid naderen.
Brandweermannetjes, moeten ze
zeer lang gemeend hebben, slapen
gezellig in hun bedjes op de kouwe
zolder, terwijl de poes spint en de
hond snurkt. Het is ze maar moei
lijk aan het verstand gebracht dat
muizen verweesde poesjes niet
liefderijk opvoeden, zoals de fami
lie Mikkel (pa, ma, Pietje en de zus
jes) deed.
Intussen is de serie aan nummer 72
toe: "De kat die zich kwaad maak
te" met leuke vlugge aquarel
achtige tekeningen van Tom 'O
Sullivan. Het geheim van de serie
(er zijn er tot nu toe op deze aardbol
500 miljoen van verkocht) ligt in
een quasi-pretentieloosheid. In
werkelijkheid zijn het uitgekiende
composities van beeld en verhaal,
waarbinnen ook altijd een stukje
spanning is ingebouwd. Hoe zou
het aflopen? Een beschut wereldje
maar mét gebreken wordt ge
schetst. Zoals Petunia, het rol
schaatsende olifantje ondervindt.
Pa, ma, broer en zus doen eigenlijk
vreselijk onaardig tegen haar door
steeds maar haar rolschaatsen te
verstoppen. Haar moeder verft de
wieltjes zelfs als bloemen en zet ze
dan in een gazonnetje. Het zou mijn
moeder niet zijn, zou ik zeggen, als
olifant zijnde. Maar Petunia wint op
het laatst. De ouders gaan af en
staan tenslotte zelf op de rolschaat
sen. Het ouderlijk gezag is getoetst
en te licht bevonden. Het boekje
schijnt in "Qlifantenouders van
nu" met gemengde gevoelens ont
vangen te zijn.
H.M.
van hoogtepunten. Hij debi
teert zijn levenswijsheid met
een opmerkelijke regelmaat.
Bovendien is de inhoud van zijn
Kronkels in veruit de meeste
gevallen een loutere bespiege
ling van het leven zelf. Om dat te
behouden, zou een onderschei
ding in hoogtepunten niet eens
mogen worden toegestaan.
"Ze doen maar" is trouwens wel
een prachtige selectie, met in
totaal twaalf cursieven. Twaalf
stukjes proza, die even aan het
dagelijkse bestaan zijn ontrukt
om ze tegen het licht te houden.
Kommervolle en humoristische
vertelsels met een ondertoon
van betrekkelijkheid en een
hoog waarheidsgehalte. Kor
tom: tezamen een schitterend
produkt.
W.W.
