Afgang Hans Vultink
„Als mijn fiets glimt, rij ik harder""
Kolven: soort
biljarten op
begane grond
RENATE STECHER:
„AFTRAINEN"
IN HANDBALSPORT
Ali stopt
toch niet
Twee nederlagen in Ek 47/2
REMISE CATHY VAN DER MIJE
ZATERDAG 11 DECEMBER 1976
Cycle cross-talent Reinier Hoogkamer:
LEIDEN - Reinier Hoogkamer is
het tweede Leidse Leidse wielerta-
lent dat geselecteerd is voor het
werledkampioenschap veldrijden
op 22 februari in België. Na John
Kuyvenhoven (bij de nieuwelin
gen) zal nu ook junior Reinier
Hoogkamer die uitverkiezing moe
ten waarmaken om een afvaardi
ging af te dwingen. Vanwege zijn
uitstekende prestaties tot nu toe
staat Hoogkamer al met één wiel
aan de startlijn in België Het Neder
lands juniorenkampioenschap in
januari moet zijn definitieve af
vaardiging bewerkstelligen. Een
plaats bij de eerste vier is een ver
eiste.
Dat moet haalbaar zijn nu Wil de
Laat donderdag naar de amateurs is
overgestapt. Na het verdwijnen van
zijn grootste concurrent, wordt de
Leidenaar voor de NK als de grote
favoriet beschouwd. Hijzelf heeft
daar de nodige moeite mee. Hij is
bang dat hij onder die druk, mede
doordat zijn club van plan is dan
met twee bussen naar Amersfoort
te gaan, niet tot een optimale pres
tatie kan komen. „Ik weet niet of ik
het allemaal aankan. Ik weet dat ik
in Amersfoort hoog kan eindigen,
maar het feit dat iedereen dat van
mij verwacht beangstigt me. In ie
der geval zal ik me tijdens de veldrit
helemaal leegrijden. Ik zal geen
meter prijsgeven, al moet ik mijn
nek breken. Het feit dat ik maar
drie concurrenten heb (dus ik zit in
elk geval al bij de eerste vier) ge
lukkig in mijn voordeel. Ik hoef al
leen maar Zoontjes, Lammertink
en Van Dijk achter me zien te hou-
den. Van de Laat heb ik nu geen last
meer. Die was veel te sterk voor de
junioren. Ik verwacht bij de ama
teurs ook grote dingen van hem".
De werkloze junior wil straks bij de
amateurs ook het nodige van zich
laten horen. Zover is het echter nog
niet. Hij heeft nog anderhalfjaar de
tijd om zich in de kijker te rijden.
'Zodra hij negentien is hoopt hij dat
er een aantal sponsors voor de deur
staat om hem in te lijven. Daarna
hoopt hij de grote oversteek te ma
ken naar het harde métier van wie-
Ierprof. Want voor het wielrennen
leeft hij. Na lang sparen heeft hij
zijn zoveelste racefiets kunnen ko
pen: een speciale cycle-crossfiets
van 1600 gulden. Als hij straks aan
het nieuwe wegseizoen begint,
hoopt hij dat met een duizend gul
den duurdere fiets te kunnen doen.
Het heeft een speciale reden: „Ik
kan niet op een oude fiets rijden.
Dat ding moet glimmen bij mij. Hoe
meer mijn fiets glimt, hoe harder ik
rij. Ik zet hem weieens voor mijn
bed en dan ga ik er een paar uur
naar kijken. Dat zal wel gek zijn.
Volgende maand heb ik waar
schijnlijk werk, zodat ik dan niet
meer op staatskosten hoef te leven
en te sparen. Ik kan misschien bij
de baas van Piet van Leeuwen te
recht. Piet gaat in Brabant wonen.
Ik zou dan in zijn plaats in de fiet-
senzaak terecht kunnen. Halve da
gen werken en halve dagen trainen.
Dat is natuurlijk een ideale combi
natie".
Reinier Hoogkamer kan dan gelijk
een vak leren Hij heeft de school
voortijdig verlaten, zodat hem nu
de kennis voor een of ander vak ge
heel ontbreekt. Via het fietsen pro
beert hij de maatschappelijke lad
der alsnog te beklimmen. Voor
waarde voor hem is dan wel, dat hij,
zodra hij amateur wordt, bij een
ploeg kan worden ondergebracht.
Zo niet dan stopt hij met fietsen.
Sponsor Nico Reijneveld, de ex-
Lugdunumvoetballer, die nu een
bar runt, probeert Hoogkamer op
beide fronten te helpen en te stimu
leren. Zowel maatschappelijk als
sportief. Volgend jaar hoopt Reij
neveld zijn activiteiten op sponso-
ringgebied niet allleen op Kuyven
hoven en Hoogkamer te richten. Hij
heeft het plan een wielerploeg van
zes junioren te formeren om daar
mee langzamerhand te „groeien".
Als die plannen gerealiseerd wor
den is Reinier Hoogkamer in ieder
geval verzekerd van een goede
sponsor als amateur.
Maar voorlopig richt hij zijn aan
dacht op de Nederlandse en we
reldkampioenschappen veldrijden.
En daarna op het wegseizoen. „Op
de weg wil ik het volgend jaar gaan
maken. Ik moet alleen nog wat aan
mijn instelling doen. Op de weg ben
ik te gemakkelijk. Als er een weg
springt denk ik, dat we hem wel
weer terug kunnen pakken. Als die
vent dan later gewonnen heeft, kan
ik me wel voor mijn kop slaan, dat
ik er niet achteraan gegaan ben".
WALTER OOMEN
Reinier Hoogkamer
LEIDEN - De Leidse Ren- en
Toervereniging Swift moet
voor het clubkampioenschap
veldrijden morgen uitwijken.
De titelstrijd zou aanvankelijk
gehouden worden op een par
cours in Voorschoten, r
is door de slechte
standigheden onbereikbaar
geworden. Swift heeft de wed
strijd nu gepland in het Wasse-
naarse Duinrell (aanvang 10
uur).
In vroeger tijden was het in def
tige kringen wel gewoonte dat
de dienstmaagd altijd Marie
heette, en de butler Gerard. Dat
kwam zo. De eerste dienstbode
in zo'n gezin heette werkelijk
Marie, en de eerste butler ook
werkelijk Gerard, maar omdat
het personeel nogal snel wis
selde, kostte het meneer en me
vrouw te veel hoofdbrekens om
steeds weer nieuwe namen te
leren en te onthouden, en
daarom stelden ze meteen bij
het aannemen van het nieuwe
dienstmeisje vast dat ze Marie
zou worden genoemd (ook al
heette ze eigenlijk Phuebe), en
dat de butler Gerard zou heten
(ook al heette hij eigenlijk Piet).
Door
Nico Scheepmaker
In lagere kringen waar ze geen
butler of dienstbode hadden,
zag je trouwens hetzelfde met
de poes die steeds opnieuw
Moortje heette. Ik vind het een
bruikbaar systeem dat ik graag
op onze schaatsers zou willen
toepassen. Het gaat toch maar
steeds om een handjevol van
drie of vier cracks (bij voetbal
hebben we te makem met hon
derden eredivisiespelers die
een rol van betekenis spelen,
daar is het dus onmogelijk), die
bovendien niet zo lang mee
gaan, dus waarom zouden we
die geen vaste namen geven zo
dat we niet steeds in verwarring
raken. De sprinter noemen we
Henk van der Grift, de langeaf-
standrijder Kees Broekman en
de middenafstandrijder Wim
van der Voort-
Dat is tenminste mijn voorstel,
ik ben een veertiger, maar als
men voor de vaste namen de
voorkeur geeft aan Ard Schenk,
Kees Verkerk en Jan Bols dan is
het mij ook goed. Waar het om
gaat is dat ik niet het ene jaar de
naam Harm Kuiper imijn hoofd
moet zien te stampen, en het
volgend jaar Piet Kleine, en het
daarop volgende jaar Hans van
Helden, en nu willen ze geloof ij
ik dat ik voor één seizoen ga
wennenaan wennen aan als Sies
Uilkema en Hilbert van der
Duim! Nou vraag ik u! We kun
nen het ook te bont maken! Sies
Vein der Duim en Hilbert Uil
kema, Sies Duikema en Hilbert
van der Uil, nee hoor, daar ben*,
ik te oud voor geworden, daar
doe ik niet aan mee. Voor mij
heten ze gewoon Kees Broek
man en Jaap Eden.
KOLVEN
Vorige week zagen we op de
televisie hoe er in een Noord
hollands café, op een speciaal
daarvoor neergelegde houten
vloer met belijning, gekolfd
werd. Het kolfspel schijnt het
oudste spel in Nederland te zijn,
dat tot in de dertiende eeuw te
rug voert en waaraan de Neder
landse taal nog veel dank ver
schuldigd is. „De kolf naar de
bal werpen" is een spreek
woord dat betekent: het spel
gewonnen geven. „Dat is een
kolQe naar zijn hand" wil zeg
gen: dat schikt of bevalt hem
wel. Ook uitdrukkingen ais
„Paal „Ergens paal perk aan
stellen" en „Dat gaat alle per
ken te buiten", zijn afkomstig
van het kolfspel.
De kolfbaan is een harde,
vlakke baan van vijftien tot der
tig meter, waarin twee vrij
dikke paaltjes staan opgesteld,
waartegen de middelgrote, elas
tische bal met de „klik" van de
kolf (het onderste, dikke, meta
len gedeelte) moet worden ge
slagen, op een dusdanige ma
nier, dat de bal tot het verste vak
doorrolt en daarin blijft liggen.
Ik leg het vermoedelijk wat
primitief en omhandig .onhan
dig maar dat moet u maar voor
lief nemen.
Nu is het aardige van zo'n eeu
wenoude sport die aan het uit
sterven is, dat dit uitsterven
verhoudingsgewijs ook heel
langzaam geschiedt. Op de tele
visie vertelde men ons al dat het
kolven dreigde uit te sterven en
toen ik door een toeval de dag
daarop een oude „Sportief' van
9 augustus 1946 in handen
kreeg, trof ik daar ook al een ar
tikel in aan met de kop: „KOL
VEN, een eeuwenoud spel, dat
dreigt te verdwijnen". Ik citeer.
„Zo schijnt het kolven een spel
dat ondergaat. Zoals het maliën
allengs verdween voor het kol
ven, zo zal het kolven verdwij
nen voor spelen die meer in de
geest van de tijd liggen. Was er
vroeger leven en vertier op de
kolfbaan, thans ligt deze - óók
waar men nog speelt - vaak
doods en verlaten. Daar waar
men vroeger met moeite zich
voor een partijtje kon laten no
teren - ja, het ging soms zo dat
men heel wat glaasjes bier
moest aanbieden om degenen
die in de baan waren eruit te
krijgen - op die baan komt men
hoogstens eens per week het
kolversgenootschap nog sa
men. Dan rollen de gummi- of
sajetballen weer over de baan,
dan slaan de kolvers de zware
koperen koppen van hun kolf
stokken vol enthousiasme als
een ratelend applaus op de ste
nen vloer, wanneer na een
meesterlijke effectbal een der
vrienden een 11 of 12 heeft ge
maakt".
LANG NIET
EENVOUDIG
Het opmerkelijke van het kol
ven vond ik, dat het voor een zo
oud spel in feite geen eenvoudig
spel is. Het jeu de boule, dat in
de Franse dorpen nog altijd met
zoveel geestdrift beoefend
wordt, is veel eenvoudiger.
Daar komt geen „instrument"
bij te pas waarmeen waarmee
bal moet worden geslagen en
ook staan er geen palen in de
grond die het spel ingewikkel
der maken. Kolven is een soort
biljarten op de begane grond en
op een veel groter oppervlak.
Maar de echte kolvers, die in
plaatsen als Bovenkarspcl en
Zuid Scharwoude zijn te vin
den, minachten verwante spor
ten als biljarten en kegelen,
zoals blijkt uit het versje dat in
„Sportief' van Augustus 1946
geciteerd wordt:
't Billiard, de kegels en de kaart
zijn bij dit spel geen oortje
waard,
't Houdt U gezond, *t is kunstig,
ADVERTENTIE
ZONDAG A.S.
L.F.C. - V.C.S.
AANVANG 2.00 UUR
TERREIN: BOSHUIZERKADE
LOUISVILLE - Mohammed All
(foto) is teruggekomen op zijn be
slissing dat hij niet meer in wed
strijden zal uitkomen. Gisteren
verklaarde de wereldkampioen in
het zwaargewicht in zijn geboorte
plaats Louisville dat hij zich niet uit
de wedstrijdsport zal terugtrekken
zoals hij kort geleden heeft aange
kondigd.
Toen de Amerikaan werd gevraagd
waarom hij zijn loopbaan nu toch
niet als beëindigd beschouwt was
zijn antwoord: "Mijn vrouw heeft
een aanklacht tegen mij ingediend
bij de justitie. Ze heeft een eis tot
het uitbetalen van een som van
twee miljoen dollar ingediend. Ik
heb nu snel geld nodig om mijn
scheiding te regelen. Vandaar dat
ik wel moet doorgaan met boksen.
BONN - Jarenlang heerste de
Oostduitse Renate Stecherop de at
letiekbanen. Inmiddels is de ko
ningin van de sprint echter gestopt.
Voortaan zal zij haar klasse, in het
zaalhandbal tonen. Rust Roest be
seft Renate, die met een periode
van aftrainen begint in de zaal, na
dat zij zes jaren aan de atletiektop
afsloot met de Olynpische Spelen
in Montreal.
Renate Stecher handbalt in het
team van de Friedrich Schiller uni
versiteitssportclub in Jena, waar zij
ook een studie volgt om later in de
sport actief te kunnen blijven als
instructrice. "Ik zou graag eens een
NAUBEUGE - Voor Hans Vultink
is het Europese kampioenschap
kader 47/2 - zijn specifieke spel-
soort - ter ziele. De nationale kam
pioen liep gisteren tegen twee ne
derlagen aan, waardoor al zijn illu
sies op een nieuwe titel vervlo-
gen.Tegen titelverdediger Franz
Stehzel uit Wenen kwam hij in vier
beurten niet verder dan 102 totaal
tegen de Franse ex-prof Roland
Dufetelle werd het gisteravond een
regelrechte afgang, want in de vijf
beurten die de Fransman voor de
zege nodig had, kwam hij niet ver
der dan het schamele totaal van 18
caramboles. De enige verontschul
diging die Vultink na afloop van
deze trieste dag kon
was: „Ik ben zo verschrikkelijk ge
spannen. Ik weet eigenlijk niet
ADVERTENTIE
A.8. zondag 14.00 uur
A.S.C.-Tonegido
Terrein de Kempenaerstraat
maal geen machine".
Dit was wel een hele zware domper
na de toch zo glorieuze eerste dag,
waarop de Groenloër vol zelfver
trouwen was begonnen, nadat hij in
hoofdzaak op de 47/1 had getraind,
teneinde goed beslagen ten ijs te
komen. Voor de bedachtzame Oos
tenrijker Stenzei heeft hij echter al
enkele jaren een heilige angst, die
gegrond bleek. In de vierde beurt
maakte Stenzei de partij met een
serie van 320 uit.
Gisteravond moest Vultink aantre
den tegen Dufetelle, die tot zijn ei
gen verrassing alléén aan de kop
stond, met een punt voorsprong op
de rest. De kleine Fransman won de
trekstoot en liet Vultink vertrek
ken, maar deze miste opmieuw de
acquit, waarna zijn tegenstander
snel begon te scoren. Hij opende
met 119, waarna Vultink opnieuw
klotste. In de derde beurt liep de
Fransman uit tot 1-207, waarna
onze landgenoot 13 caramboles bij-
eengrabbelde en toen opnieuw
klotste.
Door Piet Nienhuis
Dufetelle scoorde gisteren als in
zijn jonge.jaren, ging met 77 naar
384. Nog één beurt kreeg Vultink
dus, maar volkomen gedesillusio
neerd kwam hij niet verder dan vier
en miste omdat hij uitgleed Dat
betekende het einde.
Van der Smissen viel in de derde
ronde ten offer van de Westduiste
„biljartprofessor" Kurt Hose uit
Bochum, die zijn series creëert als
een kunstenaar, uiterst langzaam
en zeer overwogen, maar dan ook
oer-solide. Hose maakte de 400 in
één beurt vol, Van der Smissen
kwam niet verder dan 104 carambo
les.
's-Avonds moest van der Smissen
tegen Diolis aantreden. Hij had het
geluk dat de Belg hem van acquit
liet gaan. De 22-jarige Brabander
bouwde een nauwkeurige serie van
252 op, die afbrak omdat hij in een
moeilijke situatie een te riskante
driebander verkoos. Dielis repli
ceerde met 216, waarna Van der
Smissen met 148 naar het einde
ging. Met spanning wachtte hij
daarna de nabeurt van de Belg af.
Als deze de partij uitmaakte waren
de kansen van Van der Smissen
verkeken. Dielis kwam echter niet
verder dan 353 totaal, omdat hij een
masseetje te zacht inzette.
.Dufetelle heeft na twee dagen nog
steeds ongeslagen de leiding in dit
zwaarbevochten toernooi, dat veel
weg heeft van een gokspelletje. Hij
wordt op een punt gevolgd door
Stenzei, als tweede, Dielis is derde
met vijf punten, evenals Van der
Smissen, maar het gemiddelde van
de Belg is stukken hoger. Het kan
in het Noordfranse Naubuege nog
een heel spannend weekeinde
worden.
gewoon privé-leven willen heb
ben", vertelde de 26-jarige sport
vrouw. "Alleen buurvrouw Stecher
zijn". De kans daarop heeft zij in de
afgelopen jaren niet gehad. Toen zij
in 1971 in Helsinki de 100 en 200
won tijdens het Europese kam
pioenschap, was dat nog slechts het
eerste succes van een grootse car
rière. Zelfs als zij niet door had wil
len gaan, zou er in Oost-Duitsland
ongetwijfeld gepoogd zijn het ta
lent niet verloren te laten gaan. De
communistische autoriteiten wa
ren zo trots op haar dat de donker
harige atlete werd vereerd met de
titel "heldin van de sport".
Dat had Renate Stecher voorname
lijk te danken aan het dubbele suc
ces op de Olympische Spelen in
München, het hoogtepunt van haar
loopbaan, toen zij goud won op de
twee sprintafstanden. La Stecher,
zoals haar vrienden haar noemen,
oogt met haar 1,69 meter en 60 kilo
niet als een atlete. "Ik kan trainen
wat ik wil, dat gewicht wordt niet
minder". Die harde en tegenwoor
dig door de computer vastgestelde
training werd haar na de spelen van
Montreal te veel. In Canada bleken
de Westduitse Annegret Richter
(100 meter) en de Oostduitse Barbel
Eckert (200 meter) sneller dan Ste
cher, die met zilver en brons genoe
gen moest nemen.
Voor Renate Stecher, die de eerste
vrouw was die onder de elf secon
den sprintte en zelfs de handge-
klokte tijd van 10,8 achter haar
naam heeft staan, zijn nu andere
zaken dan tijden en medailles op de
eerste plaats komen te staan: "Ik
wil graag een goede baan als spor-
tinstructrice en later ook kinde-
Met de Poolse Irena Szewinska
heeft Renate Stecher de grootste
reputatie opgebouwd van de hui
dige generatie, maar haar bewon
dering gaat uit naar een voorgangs
ter, Wilma Rudolph, winnares van
Olympisch goud in 1960. "Voor mij
was het een genoegen naar haar
gemakkelijke manier van lopen en
de daaraan gekoppelde enorme
snelheid te kijken", zei Renate Ste
cher, die zichzelf niet als talent ziet,
maar als het "resultaat" van een
harde, üitputtende training en
doorzettingsvermogen.
1. Asjmilovskaja 8 pnt, 2. Koesjnir
7lk pnt, 3. Van der Mije en Veröczi
beiden 7 pnt, 5. Lematsko 6V2.
Na de zevende ronde van het in
terzonale schaaktoernooi voor da
mes in Tbilisi heeft de Hongaarse
Maria Ivanka de leiding. Zij ver
sloeg op imponerende wijze Diana
Savereide (VS) en heeft nu vijf pun
ten en een afgebroken partij, de
Russische "Fatalibekova volgt met
vier punten uit zes partijen. Derde
is de Roemeense Baumstark met
punten.
ADVERTENTIE
ROOSENDAAL - De Russin Elena
Asjmilovskaja heeft gistermiddag
alleen de leiding genomen in het in
terzonale schaaktoernooi voor da
mes in Roosendaal. Ze won, met
zwart spelend, gedecideerd van de
Braziliaanse Christina de Oliveira.
Asjmilovskaja heeft thans acht
punten. Als zij uit de resterende
drie partijen nog tenminste één
punt scoort verwerft zij de titel van
internationaal dames
grootmeester.
Veel aandacht kreeg het duel tus
sen de Israëlische favoriete Alla
Koesjnir en de Nederlandse Cathy
van der Mije. De partij leverde in
tweede instantie remise op.
De remise die Jana Hartston tegen
Corry Vreeken betekent dat de En
gelse arts in feite is uitgeschakeld
voor een van de drie topplaatsen,
die promotie naar het kandidaten
toernooi om het wereldkampioen
schap inhouden.Na tien ronden is
de stand aan kop:
LeRoy Leyssner moet nog een paar wedstrijdjes wachten tot hij ook voor de
Basketball Bond speelqerechtiod is voor Mercasol Leiden. Dat neemt niet weo
dat we ook met de huidige selektie best voor een overwinning kunnen zorgen
in de wedstrijd
MERCASOL LEIDEN - NN DONAR
Het is immers nu vaak genoeg net op het randje mis gegaan met de ploeg.
Morgenavond ZONDAG 12 DECEMBER om 20.15 uur in de Vijf Mei Hal,
Boshuizerkade in Leiden, zullen de mensen van Coach Henny Blom er alles
aan doen om daverend te winnen.
Deze advertentie is u en Mercasol Leiden aangeboden door Perquin
Import BV te Leiden, importeur van de bekende Zweedse ML-
behandeling.
