"Ik had me wel van mijn carrière voorgesteld" een ander einde SINT REED DE "ENGEL" VOORBIJ Hitler-auto voor prikkie "SLECHTS" f55.000 PAGINA 4 STREEK WOENSDAG 24 NOVEMBER 1976 BOSKOOP - Het houtvuur knettert in de open haard als baron Van Dedem een lang dun si gaartje tussen z'n tanden klemt. Een paar minu ten staart hij naar de kleurige visjes in het zoutwa teraquarium. De hond blaft als er wordt gebeld. Dit brengt hem tot de werkelijkheid terug. Zegt: "Nee, teleurgesteld ben ik zeker niet. Natuurlijk had ik me wel een ander einde van m'n politieke carrière voorgesteld. Toch kijk ik met plezier te rug op al die mooie jaren, die ik als burgemeester heb gewerkt." Door Jan Westerlaken Burgemeester J. baron van Dedem - Toch kijk ik met ple zier terug op al die mooie jaren dat ik als burgemeester heb gewerkt - Oproep was succesvol Via deze rubriek heb ik de invalide Katwijker Willem Hoek een handje kunnen helpen bij het op poten zet ten van een nieuwe post zegelverzameling, nadat zijn eigen collectie was ge stolen. Er hebben al zoveel mensen gereageerd dat het aantal aan de Katwijker in het vooruitzicht gestelde past- zegels zijn vorige verzame ling (waarde 15.000 gul den) overtreft. Die oproep had dus succes. Wat vooraf ging BOSKOOP - De allerlaatste keer dat baron Van Dedem als burgemeester in actie kwam was 22 februari van dit jaar. Spanningen in zijn werkkring en vier elkaar sne- lopvolgende sterfgevallen in de familie leidden ertoe, dat burgemeester Van Dedem met ziekteverlof ging. Een aantal maanden later, om precies te zijn in juni, voelde hij zich al weer een hele piet en dacht er zelfs over om weer aan de slag te gaan. Hij vroeg zijn artsen of dit per 1 augustus weer moge lijk zou zijn. Zij drukten hem echter op het hart wanneer hij weer zou gaan werken, hij binnen de kortst mogelijke tijd opnieuw ziek zou zijn. Die artsen adviseerden hem zich maar eens door de Pen sioenraad in Heerlen te laten keuren. Een wens die ook beide wethouders al hadden uitgesproken. Hun argument hiervoor: de Boskopers zien hun burgemeester maar op straat lopen en weten niet wat hij mankeert. Die keuring werd op 1 juli aangevraagd, 16 augustus had zij plaats. De uitslag er van kwam 16 november pas af. Hierin werd verklaard dat Van Dedem zo gezond was als En weer ging de baron naar zijn artsen. Maar opnieuw kreeg hij van hen te horen, dat zij het beter vonden dat hij het gemeentehuis niet weer zou betreden. Drie mogelijkheden bleven er toen nog over voor de heer Van Dedem: in beroep gaan tegen de beslissing, weer aan het werk gaan óf ontslag ne men als burgemeester van Boskoop. Na langdurig over leg met de overige gezinsle den is het tenslotte het laat ste geworden. Haalt dan een herinnering op van twintig jaar geleden toen hij als eerste burger in Heerjansdam werd geïnstalleerd. Op de dag van z'n in tocht lag er een pak sneeuw van cen timeters dik. Met tien arresleeën waren de inwoners naar de ge meentegrens gekomen om het echt paar Van Dedem te begroeten. Met scheppen gingen mensen de stoet vooraf om de weg schoon te maken. De sleeën moesten koste wat het kost goed glijden. "Daar wasje een echte burgervader," vertelt de baron met wat weemoed in z'n stem. Weet je dat m'n vrouw bij iedere geboorte in het dorp een cake bakte? M'n voorganger daar zei, joh, ik heb bij iedereen thuis wel eens 'n kop koffie gedronken. Nou, zover heb ik het nooit gebracht. Al ben ik wel bij veel mensen in huis geweest." Dat menselijke aspect mist burger vader Van Dedem nu duidelijk. Zeker de laatste twee jaar die hij in Boskoop heeft gewerkt zijn be paald niet de gemakkelijkste voor hem geweest. "Het ambt is de laat ste jaren veel zwaarder geworden. Dit is nu belast met zoveel neven aspecten dat je bepaalde eigen schappen moet bezitten om het te kunnen volhouden. Ik heb het bur gemeestersambt altijd gezien als iets dat boven de politiek stond. Maar nu krijgt hij te maken met be leidsprogramma's. En er wordt maar verwacht dat hij die zal uit voeren. Zoiets is volstrekt in strijd met mijn opvattingen. Ik zie een burgemeester als een soort om budsman. Iedereen moet bij hem kunnen aankloppen als hij of zij dat nodig vindt." Twee jaar geleden begon het te rommelen in Boskoop. Van baron Van Dedem werd verwacht dat hij een programcollege zou onder schrijven. Toen trad er een conflict situatie voor hem op. Hij vond dit in strijd met de karakter van het land. Spanningen ontstonden en ook moeilijkheden binnen de familie- Kxing leidden er tenslotte toe dat burgemeester Van Dedem met ziekteverlof ging. Een ziekteverlof dat uiteindelijk zou uitmonden in het nemen van ontslag. HOOP PAPIER Primair voor dit ontslag staat toch wel het advies van zijn artsen. Maar ook het niet meer met plezier wer ken is bepaald niet weg te cijferen. De flexibiliteit om zich aan de ver anderende situatie aan te passen was niet meer aanwezig bij de ba ron. "Ik kan gewoonweg niet mee werken aan verpolitisering van het ambt. Het politieke spel kan ik als burgemeester echt niet meespelen. Ik denk dat men in die politieke arena heel andere burgervaders nodig heeft dan vroeger het geval Het regeren van achter een bundel papieren is burgemeester Van De dem ook steeds zwaarder gewor den. "Juist in kleine plaatsen is het zo fijn dat je nog met je hart kunt besturen. Dat verandert allemaal. Vaak heb ik me machteloos ge voeld dat ik niet door die hoop pa pier kon komen om de mensen te bereiken. Altijd heb ik gesteld, dat in kleinere gemeenten de burge meester een ombudsman is. In de praktijk kun je dikwijls veel min der doen dan de mensen eigenlijk van je verwachten.1' De baron zag er tot voor twee jaar niet tegen op om veertien uur en zelfs wel langer achtereen te wer ken. "Dat was helemaal geen punt," beweert hij. "Als het werkklimaat maar positief is kan ik alles aan." SNEL WEG Toen hij eenmaal z'n besluit had genomen wilde baron Van Dedem zo snel mogelijk de weg vrij maken voor z'n opvolger. Z'n ambtspe riode loopt 16 februari af. Maar hij heeft de koningin verzocht hem per 1 januari ontslag te verlenen. Hoe kijkt hij er nu zelf tegenaan? Van Dedem: "Tja, het is natuurlijk een hele beslissing. Vanaf m'n ach tentwintigste ben ik burgemeester geweest. Nu moet ik zeggen het is mooi geweest. Dat bedoel ik dan letterlijk. Met m'n familie moet ik een nieuwe levensfase beginnen. Nu kan ik dat nog. Bovendien ben ik niet helemaal afhankelijk van het ambtelijk inkomen. Zodra z'n jongste zoon de lagere school verlaat en z'n dochter ein dexamen van de middelbare school heeft gedaan, dat zal omstreeks juli zijn, verlaat de familie Van Dedem Boskoop. Een landgoedje in het Overijsselse Heino met vijfenvijftig hectare grond wordt de nieuwe woonomgeving. Daar komt het ge slacht Van Dedem ook vandaan. Al acht eeuwen. De Dedemsvaart is door één van z'n voorvaderen ge graven. "Als ik over de IJssel kom krijg ik de kriebels," zegt de baron. "Nu weet ik zeker dat ik terug moet. Samen met Monumentenzorg zijn we bezig het huis, dat op instorten stond, op te knappen. Er zijn wat boerderijen bij, veel land en ook een bos. Met m'n Boskoopse ach tergrond hoop daar bomen te gaan kweken. Rododendrons, die naar mij zijn vernoemd. In ieder geval zullen we proberen er een exploita bel geheel van te maken. Daar heb ik zeker al een halve dagtaak voor nodig. Daarnaast wil ik mijn sier-' teeltfuncties behouden zolang men mij nog wil hebben." Heeft hij nooit eens overwogen om na Boskoop nog in een andere ge meente als burgemeester aan de slag te gaan? Van Dedem: "Daar heb ik totaal geen behoefte aan." Blijft hij wel lid van de CHU? Stilte. Dan: "Dat weet ik nog niet Dat hangt helemaal af hoe de ver kiezingsstrijd in mei zal verlopen. Maar om de CHU nu de rug toe te keren, nee, daar is geen enkele re den voor." Op de gisteren in het Automobielmuseum in Leid- schendam gehouden veiling van hoofdzakelijk sto koude automobielen was de Maybach 1939, waarvan beweerd wordt dat Hitiers vrouw Eva Braun er tij dens de oorlogsjaren in heeft rondgetoerd, toch niet de grote topper. De met de hand geel gelakte 4-deurs cabriolet met leder interieur trok wel veel be langstelling van de ongeveer 800 veilingbezoekers maar uiteindelijk werd er tijdens de openbare verkoop niet meer dan 48.000 geilden voor geboden. Voor die lage prijs wilde het organiserende Amsterdamse veilingshuis Christie de motorisch nog gave Maybach niet van de hand doen. Maar na afloop van de veiling kwam er toch nog een hoger bod en werd uiteindelijk een Duitser (zijn naam en beroep werden niet prijsgegeven) voor een bedrag van 55.000 gulden de nieuwe eigenaar. "Die prijs valt ons zwaar tegen", vertelde mij Josine van Dordt, die voor Christie de publiciteit verzorgt. "We hadden gerekend op zeker 10.000 gulden meer. Maar Eva Braun blijkt toch niet zo best in de markt te liggen". Op de slechts anderhalf uur De auto van Eva Braun die voor 55.000 van de hand ging durende autoveiling werd het hoogste bod uitgebracht op een 4-deurs Bugatti 57 "Galibier" in 1938 het pronk stuk op de Parijse autoten toonstelling en ook gisteren weer omringd door veel stille bewonderaars. Er werd 80.000 gulden voor neergeteld. Bijna de helft werd betaald voor een 3,5 li ter Bentley van het bouw jaar 1936. De eigenaar, die de old-timer 25 jaar in zijn bezit heeft gehad, nam er voor 38.000 gulden glimlachend afscheid van. Een redelijke prijs. Dat kon niet gezegd worden van het bedrag dat de hoofd zakelijk Europese autohan delaren en antiekverzame laars (de Amerikaanse op kopers kwamen er tijdens deze veiling niet aan te pas) over hadden voor een 1928 Rolls Royce. Die bracht slechts 28.000 gulden op. Van de na-oorlogse auto's ver anderde een Daimler Spécial Sports (1949) voor 10.000 gulden van eigenaar. De jongste auto op de veiling, een 1974 Cadillac met alles d'r op en d'r aan (onder meer een opvouwbare kap) ging toch nog voor 20.000 gulden de deur uit. De 54 geveilde auto's hebben in totaal een miljoen opge bracht. De gelegenheids-Sinterklaas op bezoek in café "De Engel" De bewoners van het Lissese buurschap De Engel' zijn een beetje boos op St. Nicolaas. De goedheilig man gaf voor het eerst in dertig jaar te kennen dat de Engel-bewoners dit jaar niet op zijn intocht hoefden te rekenen. En dat hebben ze hem zeer kwalijk geno men. „Want", zo redeneerden ze er, "we horen toch ook bij Lisse. Op zo'n manier discrimineert hij ons." Maar de Sint bleek niet te vermurwen en dit weekeinde liet hij bij zijn feestelijke intocht in het bol- lendorp De Engel links lig gen. Nood-Sint Daar heeft men toen op kosten van een paar middenstanders ijlings een nood-Sint geïnstal leerd, om het St. Nicolaas- feest voor een dikke honderd kinderen niet op een teleur stelling te hoeven laten uitlo pen. De gelegenheids-Sint deed niet onder voor de echte, het werd een gezellig feest. Maar in De Engel is men toch nog steeds boos op de Sint die verstek liet gaan. Ten onrechte, vinai iassenaar Luxen, bestuurslid van de middenstandsvereniging Al- verha. Hij zei mij: "De Sint heeft niet gediscrimineerd, het is gewoon een kwestie van geen tijd hebben. Lisse is in de loop der jaren zó uitge groeid, dat de goedheiligman niet meer de rondrit kan ma ken die hij tot nu toe gewend Dat betekent dat hij niet meer op bezoek kan in de Poelpol der en de Lisserbroek en daarom dus ook niet in De Engel. Want je moet alle buurschappen over één kam scheren. Dit vonden we de beste oplossing. Rekensommetje "En om eerlijk te zijn is er ook wel een beetje geredeneerd vanuit een commercieel standpunt. De bewoners uit De Engel kopen niet allemaal in Lisse. Een groot gedeelte gaat naar Sassenheim. Dat wil niet zeggen dat ze niet bij ons horen, maar het is geen stimu lans om er speciaal de Sint naar toe te sturen. We hebben er een rekensom metje van gemaakt, en daar uit bleek dat een extra ritje naar De Engel 20 procent van onze begroting zou gaan kos ten. Dat vonden we echt te duur. "Tot voor kort hebben ze in De Engel altijd een bevoorrechte positie gehad bij de intocht van St. Nicolaas. Dat is nu voorbij. Als men 'm toch wil zien dan zal men voortaan naar het dorp toe moeten ko men. Bussen Uit zichzelf gaat hij er niet meer naar toe. Ik begrijp dat dat voor veel mensen een teleur stelling is. Daarom willen we ze graag tegemoet komen. Volgend jaar zouden we bij voorbeeld op onze kosten een paar bussen naar De Engel kunnen sturen om daar de kinderen op te halen. Dan is het ongerief waarschijnlijk van de baan."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1976 | | pagina 4