"De scheepstuigerij,
dat is 't échte vak"
Ploeteren voor de
nienwe artotheek
Hokje voor Gerard
Tweede elpee is nu uit
Liefhebbers voor
Horlepiep gezocht
PAGINA 4
WOENSDAG 10 NOVEMBER 1976
Kagenaar De Ruyter 40 jaar zeilmaker
DE KAAG - Eigenlijk is jacht-
zeilmaker De Ruyter alleen
door toeval in "het vak" te
rechtgekomen. De Ruyter, al
weer veertig jaar ingezetene van
het landelijke Kaageiland en
evenzolange tijd jachtzeilma-
Door Miep de Graaff
ker, kwam als jongen van veer
tienjaar naar het eiland. Net van
school en woonachtig in het
Overijsselse dorpje Ossenzijl
hoorde hij "via-via" dat er op
Kaageiland wel een plaatsje
was als leerling-jachtzeilmaker.
De tijden waren bar slecht, dus
trok hij naar De Kaag om het
baantje te kunnen krijgen. "Ik
kwam 's avonds om negen uur
de pont over en ben sindsdien
maar gebleven" zegt de zeilma
ker, voor wie die oversteek
vandaag precies veertig jaar ge
leden moet zijn. Begon hij als
leerling bij de destijds schilder-
jachtzeilmaker. Vier jaar eerst
werkte hij alleen voor kost en
inwoning, daarna voor een gul
den zakgeld. Na negentien jaar
nam hij het bedrijf en bijbeho
rende woning over.
De meeste Kagenaars, en waar
schijnlijk ook vele watersport
liefhebbers daarbuiten, kennen
De Ruyter. Niet alleen is hij een
"ouwerwets vakman" maar bo
vendien de enige zeilmaker die
het eiland rijk is. "Ik heb zoveel
werk dat ik tot volgend jaar mei
al vol zit. En het wordt ieder jaar
weer een beetje drukker" zegt
De Ruyter, die dan ook om
enige vorm van reclame niet
verlegen zit. Misschien alleen
voor het verkrijgen van perso
neel. Knechten van hem be
gonnen na verloop van tijd al
lemaal voor zichzelf en vestig
den zich in een andere plaats. In
werkloosheid gelooft de 54-
jarige Kagenaar niet zo: "Ik kan
geen knecht krijgen. Ook al niet
omdat er voor de echte jacht-
zeilmakerij geen opleiding be
staat. Je timmert bij wijze van
spreken een bord by je huis,
koopt een naaimachine en kunt
zeggen: "Ik ben zeilmaker". Het
"vak" moetje echt van de grond
af aan leren. De Ruyter heeft het
vak dan ook geleerd door het
"zien en afkyken, vooral van
Noorse en Engelse zeilen. "Er
zijn wel tijden geweest dat de
zeilmaker drie man personeel in
dienst had, maar dat is er nu niet
meer bij. "Ik kan zo'n jongen
niet het loon geven dat ze er
gens anders verdienen. Het eer
ste halfjaar kan je niet eens van
de zolder weglopen, het eerste
jaar moetje dik geld bijleggen.
Het tweede jaar speel je kiet,
pas het derde jaar heb je er iets
aan" zegt De Ruyter, die in
tegenstelling tot vele fabrieken
nog veel met de hand doet. Het
optuigen van boten (compleet
Zeiler-maker De Ruyter in zijn w
met masten) hoort ook bij zyn
vak. "Want er komt wel meer by
kijken dan alleen het maken
van een fietstasje of zeil voor
een marktkraam. Een fietstas
maken kun je na twee dagen al,
maar de scheepstuigerij, dat is
het vak" waarna hy een stuk of
acht van de circa vijftien zeil
makers in Nederland opnoemt,
die hetzelfde werk doen.
Het liefst werkt hij nog met het
laats, rechts een assistente die een
katoenen zeil, hoewel de kunst
vezel troef is. Het katoen moet
steeds meer het veld ruimen
voor dacron, een ontwikkeling
waarvan De Ruyter voorspelt
dat die zich niet meer zal voort
zetten. De Ruyter "Dat kunst
stof gaat niet zo lang mee als
echt katoen. Nee, het "weer"
kan er niet in gaan zitten maar
een gevolg is wèl dat de mensen
er ruwer mee omspringen. De
1 van het "machinale" werk doet.
zon verbrandt het ook hè, na
verloop van tijd Ook geeft
De Ruyter verreweg de voor
keur aan stalen of houten zeil
boten inplaats van de
polyester-bootjes: "Weet je hoe
ik die noem? Tupperware. U
maakt nog meè dat het polyes
ter er weer helemaal uitgaat.
Binnen twintig jaar".
Jachtzeilmaker De Ruyter wil
met dit werk ("toch ook een
hele grote hobby van me") nog
wel zo'n jaar of twintig door
gaan. Aan werk voorlopig geen
gebrek. "Er komen weer ieder
jaar zo'n duizend boten by. En
die vaste klantenkring hou je
bovendien, want de kinderen
van de kinderen die hier vroe
ger kwamen, komen nu ook al
met een eigen bootje. Ze komen
hier meestal allemaal op z'n tyd
wel aanvaren".
Vrolijk naar
Bodegraven
BODEGRAVEN - Maarten Vrolijk,
commissie van de koningin in
Zuid-Holland, brengt maandag 6
december een werkbezoek aan Bo
degraven.
Deze mededeling deed burgemees
ter Kremer tijdens de vergadering
van de commissie algemene zaken
waarin werd gesteld, dat de rijks-
vergoeding voor het kleuter- en ba
sisonderwijs in het dorp fors was
overschreden. Volgens hem zullen
de thans geldende bedragen vol
gend jaar fors omhoog moeten.
Hazerswoudse
horecawereld
niet blij
met "stille
kroegjes"
HAZERSWOUDE - De georgani
seerde horecawereld uit Hazers-
woude is er niet gelukkig mee dat
zy in de gemeente wordt gecon
fronteerd met oneerlijke concur
rentie.
KVP-er De Boer heeft onlangs in de
gemeenteraad hierover al een bal-1
letje opgegooid. Verder wilde hij
daarop nog niet ingaan, omdat de
commissie algemene zaken deze
kwestie in (besloten) vergadering
zal behandelen. Daarna komt een
en ander (officieel) in de openbaar
heid.
Aanleiding tot dit alles is een ver
zoek van twee slijters. W. van Wet
ten en J. de Jong (van firma Tim
mermans), om de horeca- en
drankbelasting op te heffen of tot
een minimum te beperken. Aan
vankelijk adviseerden B. en W. de
raad om hierin geen verandering
aan te brengen. Maar toen De Boer
repte over paracommerciële instel
lingen, die de georganiseerde in
stanties oneerlijke concurrentie
aandoen, gingen B. en W. overstag
en besloten om het voorstel aan te
houden.
Het is een bekend gegeven dat de
georganiseerde horecawereld
(rond tien bedrijven) in Hazers-
woude niet gelukkig is met be
paalde toestanden ter plaatse. Men
kan by die georganiseerden ver
nemen dat er in verscheidene niet-
horeca-gebonden lokaliteiten geen
sluitingstijden worden aangehou
den. Bovendien zouden accommo
daties met beperkte vergunningen
de regels nogal eens worden over
treden. Vooral de aanwezigheid
van "stille kroegjes" zou de geor
ganiseerden een doorn in het oog
zyri.
TENNIS - De Amerikaan Jim Con
nors heeft gisteren het internatio
nale toernooi in Keulen gewonnen.
De Zuidafrikaan Frew McMillan
kreeg geen schijn van kans: 6-2,
6-3.
BOKSEN - De Amerikaan Jimmy
Young, derde op de ranglijst bij de
zwaargewichten, won zaterdag in
San Francisco een partij over
twaalf ronden tegen zijn landge
noot Ron Lyle. Het was een zege op
'punten.
ALPHEN AAN DEN RIJN - In het gebouw jeugd- en culturele
zaken aan de Rijnkade in Alphen wordt dezer dagen de laatste
hand gelegd aan de vrijdagavond te openen kunstuitleen. Met
man en macht wordt op twee fronten gewerkt om op tijd klaar te
zijn.
Beneden, is de tot uitleenruimte verbouwde voormalige vergader
zaal, is men druk bezig met het aanbrengen van de verlichting.
Op de bovenverdieping ploeteren leden van de culturele raad en
kunstuitleen-beheerster Anneke den Holder zich bijna letterlijk
de blaren op de vingers bij het inlijsten van de kunstwerken.
Overweldigend
Om voldoende kunstwerken voor de start bijeen te krijgen, een
tweehonderd werken, werden de afgelopen maand vele kunste
naars aangeschreven. Het resultaat was overweldigend, zodat het
de selectiecommissie geen moeite kostte om het verlangde aantal
werken uit te zoeken.
In de collectie zijn kunstwerken (voor een belangrijk deel etsen,
litho's lino's en zeefdrukken) opgenomen van kunstenaars uit
Haarlem, Amsterdam, Leiden, Rotterdam en Den Haag. Alphen
aan den Rijn is vertegenwoordigd met José Galzina; uit de regio
zijn verder nog te noemen Greta Aarts en Theo Hoogerwerf uit
Nieuwkoop.
Niet alleen uit de kunstenaarswereld bestond en bestaat grote be
langstelling voor de Alphense kunstuitleen, maar ook vanuit de
burgerij is die aandacht er. Verscheidene mensen hebben al laten
weten lid te willen worden.
Voor Anneke den Holder is er reden om aan te nemen, dat de
kunstuitleen binnen een paar maanden het aanvankelijk
beoogde aantal van honderd leden zal tellen en dat dit aantal ook
binnen vrij korte tijd verdubbeld kan zijn.
"Lege muren genoeg", aldus Anneke den Holder, die onderwijl
onverdroten doorgaat met het inlijsten van de kunstwerken in de
smalle aluminium-lijsten.
Kijkje
Vrijdagavond wordt de kunstuitleen officieel geopend door we
thouder mevrouw H. Donker. Zaterdag en zondag (op beide da
gen van elf tot vijf) mag het Alphense publiek een kijkje komen
nemen. Men kan zich dan als lid laten inschrijven en ook al
kunstwerken uitzoeken om te lenen of direct te kopen.
Die werken worden dan gereserveerd, opdat ze nog even kunnen
blijven hangen. Volgende week vrijdag en zaterdag zal de kun
stuitleen dan voor het eerst echt "in bedrijf' zijn.
Het klinkt misschien een
beetje wreed maar de
leden van de Oegst-
geester volksdansgroep
Krici Krici Ticek „Zing
kleine vogel, zing",
dansen het liefst voor
mensen die het zelf niet
meer kunnen.
Maar het is niet zo wreed be
doeld, vertelde mij de op
richtster en tevens leidster
van de groep. Ellen van Sta-
den. „We willen die mensen
gewoon wat laten meegenie
ten van het plezier dat wij in
het dansen hebben".
Vooral bejaarden weten dat erg
te waarderen. Daarom treden
we ook hoofdzakelijk voor
hen op. Dan dansen we bij
voorbeeld de Horlepiep of de
Platte Pannekoek-dans en
dan moetje ze eens zien glun
deren. „We wisten niet dat de
jeugd van tegenwoordig ook
nog liefhebberij heeft in die
Oudhollandse dansen", hoor
je de bejaarden dan vaak zeg
gen", vertelt Ellen.
"Wy schamen ons niet om op
straat of in een zaal die Oud
hollandse volksdansen te
showen", zegt ze, dat doen we
liever dan een Engelse wals of
een polka. Want die doe je
maar met zijn tweetjes en in
onze ogen is dat niet echt ple
zier. Dansen moet je met een
hele groep".
De Oegstgeester volksdans
groep - ze vierde kortgeleden
het eerste lustrum - is nu op
zoek naar jongeren die er net
zo over denken. Die ook dol
graag ingewijd willen worden
in de geheimen van de „Hor
lepiep", de Hakke Toone", de
„"iheegert", de „Lot is Dood",
de „Driekusman" en de
Zwart laat 'm scheren".
Geheid
En wie dan nog energie over
heeft kan zijn restant opbran
den aan volksdansen uit Joe
goslavië, Roemenië, Israël en
Amerika. Bij Krici Krici Ti
cek zit ook dat repertoire er
geheid in. En er wordt boven
dien nog gedanst in (zelfge
maakte) bijpassende folklo
ristische kostuums.
Ellen en haar collega
volksdansers wachten ge
spannen af.
VAN NOORDWUKS ZWAKZINNIGENKOOR
Zeventig zwakzinnige X hm
Zeventig zwakzinnige
mannen en vrouwen telt
het zangkoor van de
Noordwijkse Dr. Mr. Wil
lem van den Berghstich-
ting. Drie jaar geleden al
zong het koor de eerste
langspeelplaat vol.
De 4500 geperste exemplaren
gingen vlot van de hand. Niet
alleen onder familieleden en
kennissen maar ook in de pla
tenzaken. Nu is er weer een
langspeelplaat uit en mis
schien komt er nog wel een
derde op de markt.
Succes dus voor dit zwakzinni
genkoor uit Noordwyk, dat
ook regelmatig uitnodigingen
krijgt om ergens in het land
een gastoptreden te komen
verzorgen.
Hoe verschilt dit koor van een
"normaal" Koor vroeg ik aan
Jan Brandsma, die bij de
stichting in dienst, is als ver
pleger. maar die daarnaast het
koor dirigeert en er ook een
deel van de liedjes voor
schrijft. Pieter de Jong, arts
bij de stichting, maakte ook
wat teksten voor beide lang
speelplaten.
Brandsma: "Het grootste ver
schil is dat een "normaal"
koor toch altijd probeert een
tekst zo mooi mogelijk te zin
gen. Daar gaan wij niet van
uit. Primair bij ons is dat de
koorleden het zingen fijn vin
den, er plezier aan beleven.
Er is ook een verschil in teksten.
Onze teksten zijn erg eenvou
dig. Vol alledaagse dingen. Al
die franje hebben we bewust
weggelaten. Je moet op de
golflengte van de koorleden
denken. Zo hebben die ook
nog wat aan de tekst."
Op de twee langspeelplaten
staan alleen maar geestelijke
liederen. Een aantal komt uit
het Liedboek der Kerken, de
overige werden geschreven
door Brandsma en De Jong.
'Toen we een jaar of acht gele
den met dit koor van start
gingen", zegt Brandsma, "is
er bewust gekozen voor dit
soort liederen. Op de eerste
plaats de omdat de wens van
de koorleden was en boven
dien omdat we nogal eens een
uitnodiging krijgen om in een
kerk in de omgeving te ko
men zingen. Dan ben je op dit
soort liederen aangewezen.
Maar misschien dat we nu
ook eens wat anders gaan zin
gen."
In nog geen twee dagen tijd
stonden de in totaal twaalf
liedjes op de band. "Het had
misschien vlugger gekund",
zegt Pieter de Jong, "maar je
moet de eisen ook weer niet te
hoog stellen. Het is voor deze
mensen toch al moeilijk ge
noeg om de aandacht by het
zingen te houden. Dus je moet
geduld hebben. Schelden
helpt niets. Dan klappen ze in
elkaar. Je moet gewoon zor
gen dat je zelf enthousiast
blijft, dan trekt het koor zich
daar aan op."
Eigen studio
De bandopnamen werden ge
maakt in de eigen opnames
tudio van de stichting en
daarna in Haarlem op de plaat
gezet.
Pieter de Jong: "Het zou te ver
gaan om te zeggen dat zingen
voor dit koor een bepaalde
therapie is. Je moet het meer
zien als een naar buiten tre
den van de zwakzinnige.
Zingen in dit koor geeft ze een
gevoel van eigenwaarde. Ze
zijn er maar wat trots op dat
hun stem op de plaat staat. Al
leen daarom is het al erg fijn
dat we deze platen hebben
kunnen maken."
Dagje uit
De eerste plaat heeft zó goed
verkocht, dat na aftrek van de
produktiekosten nog een
aanzienlijk bedrag resteerde.
Van dat geld is het koor een
dagje uit geweest. Datzelfde
hoopt men te kunnen doen
met de netto-opbrengst van
langspeelplaat nummer twee.
Op 20 november zingt het
zwakzinnigenkoor met bege
leiding van het Gewestelijk
Orkest van Zuid-Holland in
de Ned. Herv. Kerk in
Noordwyk-Binnen. Aanvang
acht uur.
Uerard v. d. Slot, axe al een paar jaar onder niet al te riante om
standigheden pal naast de Noordwijkerhoutse vuilnisbelt woont,
heeft zijn zin.
Een paar maanden geleden timmerde hij van wat wrakhout een
houten wachthuisje langs de weg Noordwijkerhout-De Zilk, als
protest tegen het feit dat de busonderneming NZH en de gemeente
Noordwijkerhout op die winderige plek geen wachthuisje nodig
achten.
Het houten huisje is inmiddels gesloopt en daarvoor in de plaats
staat nu een modern bxishokje.
