LWS: grenzen aan inkomen
"Flatkinderen missen dat, zo'n tuin"
Hf
Dure flats niet meer voor lage-inkomensgroepen
LEDENVERGADERING
Werkgroep: toekomstig
AZop bestaand terrein
NOG EVEN..., DAN STAAN ZE VOOR DE DEUR!
VERBOUWINGS UITVERKOOP MET ZEER GROTE KORTINGEN!!
(VAN 20 TOT 50%)
VRIJDAG 5 NOVEMBER 1976
LEIDEN - De Leidse Woningstichting wijst geen dure wo
ningen meer toe aan mensen met een laag inkomen. Onder
"duur" moet in dit geval ruim 400 gulden (inclusief kosten
voor service, gas en elektriciteit) aan huur worden verstaan
en onder "laag inkomen" lager dan 1800 a 2000 gulden bruto
per maand. In de praktijk komt het erop neer dat de flats
van de LWS in de Merenwijk en in Kweeklust (Morskwar-
tier) niet meer aan deze inkomensgroepen verhuurd zullen
worden. Het bestuur van de stichting is bij zijn besluit
gebleven, ondanks de bezwaren hiertegen van wethouder
Verboom en het gemeentelijk Bureau Huisvesting. De wo- "f -^6
ningen van de LWS worden uitsluitend toegewezen op
voordracht van Bureau Huisvesting, maar "voorstellen
voor kandidaten met een inkomen beneden de 1800 gulden
per maand zullen door ons voor toewijzing in de Merenwijk
en Kweeklust niet in behandeling worden genomen. Het
indienen van deze voorstellen ware derhalve door het Bu
reau Huisvesting na te laten", schrijft penningmeester Pera
in een brief, die gericht is aan de adviescommissie inzake x
het huisvestingsvraagstuk (een commissie, bestaande uit sm—
raadsleden, ambtenaren en op het gebied van huisvesting *<*p|
deskundigen, die B. en W. adviezen verstrekt) f
••V-
gjfc r4[SÊ-Éfcs
Door
John Kroon
Het besluit van de Leidse Wonings
tichting om deze grenzen aan huur
in inkomen te stellen, heeft ver
strekkende consequenties. Het be
tekent dat mensen met een laag in
komen eenvoudig niet meer in een
nieuwbouwwoning kunnen wor
den ondergebracht (althans niet
van deze stichting), omdat vrijwel
geen nieuwbouwwoning een huur
prijs (inclusief bijkomende kosten)
heeft, die onder de vierhonderd
gulden ligt. In principe ligt de in
komensgrens op 2000 gulden bruto
per maand; gevallen van 1800 tot
2000 gulden worden apart bekeken.
Wanneer het beleid van de LWS al
gemeen toegepast zou gaan wor
den, dan leidt dit tot de onvermijde
lijke conclusie: nieuwbouw plegen
voor de laagstbestaalden is kenne
lijk onmogelijk geworden. Want
zelfs de zwaargesubsidieerde wo
ningen, die in het gebied tussen
Herengracht-Zijlsingel worden ge
bouwd, dreigen voor deze categorie
woningzoekenden ontoegankelijk
te worden.
"En toch moeten we doorgaan met
sociale woningbouw", zegt direc
LWS-flats in Kweeklust Mui-
dierkring): niet meer voor lage
inkomensgroepen.
teur Sfreefland van de LWS, die
samen met de woningmaatschap-
pelijk werkster mevrouw Van der
Heijden het standpunt van de stich
ting toelicht "Als je stopt met
bouwen valt er een dusdanig gat,
dat als je dan later weer gaat bou
wen, alles nog veel duurder is. In
het Morskwartier, de Storm Buy-
singhstraat, hebben we na de oor
log huizen gebouwd, die zes of ze
ven gulden per week kostten. Dat
was toen veel en er woonden dokto
ren, referendarissen, advocaten. Na
verloop van jaren zijn die woningen
bereikbaar geworden voor mensen
met een lager inkomen".
De Leidse Woningstichting incas
seert maandelijks zo'n miljoen gul
den aan hurenMaar constant staa t
een huurschuld van om en nabij de
vijfhonderdduizend gulden uit.
pen. Maar dat niet alleen. Streef-
land: "Er zijn mensen, die niet als
huurschuldenaars te boek staan,
maar die wel vreselijk in de ellende
zitten. Ze kunnen niet meer op va
kantie, daar hebben ze geen geld
meer voor. Ze komen bij ons en vra
gen: help ons alsjeblieft aan een
goedkopere woning. Er is ontzet
tend veel verborgen woningnood"
"Huursubsidie blijkt ook niet al
leenzaligmakend te zijn. Er zijn
mensen die het niet aanvragen A)
omdat ze niet willen uit een soort
schaamte of B) gewoon te balorig
zijn om huur te betalen en ook geen
subsidie willen aanvragen. Kijk,
wij begrijpen dat het niet leuk is
voor Bureau Huisvesting, als wij
mensen weigeren. Voor hun is elk
geval dat ze hebben opgelost een
prettige aangelegenheid. Maar de
verantwoordelijkheid ligt dan wel
bij de woningcorporatie. Het uit
gangspunt van de LWS is huisves
ting voor iedereen. Maar je moet
ook veel mensen tegen zichzelf be
schermen. De ellende, die ontstaat
door het toewijzen van een te dure
woning kan veel groter zijn dan
voor die tijd. Eigenlijk is dat door
het college van B en W erkend.
Daarom is de LWS uitgebreid met
een afdeling woningmaatschappe-
lijk werk".
De Leidse Woningstichting heette
vroeger stichting tot beheer en
exploitatie van woningen te Lei
den, de roepnaam was Gemeente
lijke Woningstichting. De naams
verandering werd in 1974 gekozen
om aan tegeven dat de stichting
door een wijziging van de statuten
minder afhankelijk van de ge
meente staat. De LWS heeft een
apparaat van mensen in dienst,
onder leiding van een directeur.
Het beleid wordt bepaald door het
bestuur, waarvan de leden door B
en W zijn benoemd. Het bestuur
bestaat uit maximaal zeven per
sonen (op het ogenblik zes). Wan
neer er in het bestuur vacatures
zijn, dan hebben de zittende leden
het recht om voordrachten aan B
en W te doen ter vervulling daar
van. De stichting kan een auto
noom beleid voeren; B en W kun
nen alleen ingrijpen als de be
stuurssamenstelling onvolleidg is
(bijv. als er nog maar drie leden
zijn). Het bestuur wordt geadvi
seerd door een voornamelijk uit
gemeenteraadsleden samenges
telde adviesraad. Deze raad kan
wel invloed uitoefenen op het be
leid, maar geen besluiten nemen.
De Leidse Woningstichting (LWS)
heeft bijna vijfduizend woningen
in beheer.
"Van oudsher diende de LWS voor
de opvang van gezinnen, die bij de
plaatselijke woningbouwvereni
ging of particuliere verhuurder we
gens huurschuld eruit zijn gezet of
om andere redenen niet werden
geaccepteerd. De gemeente moet
ze dan elders huisvesten, in de hoop
dat het weer goed betalende bewo
ners worden. Het quantum slechte
betalers is daardoor bij ons groter".
Maar ook voor de LWS zijn er gren
zen. In een paar gevallen is de stich
ting tot huisuitzetting overgegaan.
Daar zijn dan uitgebreide pogingen
tot gesprekken aan vooraf gegaan.
"We gaan in principe met elke rege
ling, die de bewoners voorstellen
om hun huurachterstand weg te
werken, akkoord. Maar dan moet er
wel te praten zijn".
"Je kunt wel proberen de pro
bleemgevallen van bureau huisves
ting weg te werken, maar daarmee
nooit doelbewust huurschuld
scheppen met als gevolg huisuit
zetting. Want het is echt niet leuk
om iemand zijn huis uit te moeten
zetten".
Stichting Leidse School- en Werktuinen ijvert voor natuureducatie
LEIDEN - Sinds de oprichting
van de Stichting Leidse Schooi
en Werktuinen - vermoedelijk
kort na de laatste wereldoorlog,
maar er zijn geen documenten
die dat kunnen bevestigen - be
schikt Leiden over één hectare
grond waarop zo'n 350 school
tuintjes zorgvuldig worden op
gekweekt. Die tuintjes liggen in
Leiden-Noord in het verlengde
van de Marnixstraat, naast de
Door
Wim Wirtz
Karei Doormanschool en ver
scholen achter herfstbruin ge
boomte.
Het zijn lapjes grond van zo'n
tien vierkante meter met
groente erop en bloemen. On
geveer 350 kinderen van dertien
scholen uit noord maken er ge
bruik van, daartoe in de gele
genheid gesteld door de Stich
ting Leidse School- en Werk
tuinen, die de grond huurt van
de gemeente. In het seizoen -
dat wil zeggen: van 1 mei tot 1
oktober - kunnen vijfde- en zes-
deklassers van lagere scholen
vrijwillig en na schooltijd een
schooltuintje onder hun hoede
nemen tegen betaling van de
bijna symbolische prijs van
twee gulden. Via de secretaris
van de stichting, F. Knotter (die
uit het agrarisch onderwijs af
komstig is), wordt er collectief
zaad ingekocht en ook andere
goederen die nodig zijn om het
groen welig te doen tieren. "Ik
begeleid ze", zegt Knotter. "En
dan hebben we nog iemand via
de sociale dienst en een tuin
man van de plantsoenendienst,
van wie we enorm veel mede
werking krijgen".
Op het eerste gezicht lijkt het
dus goed te gaan, daar op de
tuintjes in Leiden-Noord. Maar
de stichting wil meer. "We zijn
dankbaar", zegt de voorzitter
van de stichting, B. F. Bruinsma
(de hortulanus van de Leidse
Hortus Botanicus), "maar niet
tevreden". Al geruime tijd beij
Heempark
Leidens enige schooltuh
nplex nabij de Marnixstraat. Het
vert de stichting zich voor een
uitbreiding van activiteiten op
het gebied van wat zo treffend
wordt aangeduid met "natuu
reducatie". Vorming dus op het
gebied van de kennis der na
tuur de bloemen, de planten,
de groente, het fruit, de bomen
en de dieren.
Er zou kunnen worden volstaan
met een uitbreiding van het
aantal schooltuintjes, overal in
Leiden, in verschillende wij
ken. Maar de stichtingsvoorzit
ter Bruinsma vindt dat niet zo
zinnig. "Het gaat nu allemaal op
vrijwillige basis, de kinderen
komen nu na schooltijd naar de
tuin. Maar ik geloof zelf dat het
nuttiger zou zijn als het in het
kader van de educatieve vor
ming zou kunnen gaan, als je
het zou kunnen inpassen in het
lesrooster van de scholen".
Kasten
Wat de stichting in concreto wil
is een schoolbiologische dienst.
Een dienst die de natuureduca
tie voor scholieren samen met
de leerkrachten organiseert,
coördineert en begeleidt. Arn
hem heeft zo'n dienst. Maar
toen de desbetreffende Leidse
wethouder en een aantal raads
leden daar een paar maanden
geleden een kijkje gingen ne
men, schrokken ze volgens
Bruinsma van de kosten: "Het
kostte tonnen".
Financiële redenen dus
waarom er ook volgend jaar
geen schoolbioloog in Leiden
wordt aangesteld, ofschoon
deze functionaris wel hoog op
het verlanglijstje van de ge
meente staat. Trouwens, ook op
de Leidse basisscholen wordt
de aanstelling van een school
bioloog zeer wenselijk geacht.
De Leidse biologiestudente
Marijke van der Horst-Kruyt
die vorig jaar na een gedegen
onderzoek een nota over de
schoolbioloog het licht deed
zien, becijferde dat 29 procent
van de meeste basisscholen in
Leiden een schoolbioloog
voorbij, de tuin verlaten.
noodzakelijk vond en 68 pro
cent dat wenselijk achtte.
In diezelfde nota wordt de
schoolbioloog omschreven als
iemand die probeert de jeugd
meer kennis der natuur bij te
brengen en die als belangrijkste
taak heeft de begeleiding van
leerkrachten bij de samenstel
ling van lespakketten. Bruin
sma en Knotter zijn het van
harte met de teneur van de nota
eens. Bruinsma: "Kijk naar de
dienst in Arnhem. Daar is men
zowel binnen als buiten bezig
met lessen. Er wordt aan micro-
scoperen gedaan, de leerkrach
ten worden geschoold, er wordt
op tuinen gewerkt. Kortom: de
natuureducatie wordt gestimu
leerd in schoolverband. Als je
dat ook in Leiden zou kunnen
doen, dan zou dat natuurlijk
prachtig zijn". Knotter: "Nu
gaan de kinderen ha schooltijd
naar de tuin. Maar een leer
kracht zie je er niet. Ja, af en toe.
Maar in het algemeen is er
weinig interesse".
In het verleden heeft de stich
ting al eens geprobeerd om de
scholen in Leiden om de tafel te
krijgen. Hun de vraag voor te
leggen van: wat kan er op het
gebied van de natuureducatie
in Leiden gebeuren? Bruinsma:
"Maar de opkomst was bedroe
vend. Terwijl je je toch samen
moet afvragen: wat kunnen we
in Leiden doen? Er moeten toch
mogelijkheden zijn? Er is een
kinderboerderij in de Meren
wijk, ik denk aan het Heem
park, de Hortus. En met z'n al
len kun je toch een heleboel be
reiken".
De stichting denkt, zoals ge
zegd, in eerste instantie aan een
schoolbiologische dienst.
Daarbij is Bruinsma zich er van
bewust dat er geldschaarste
heerst en dat vooral een armlas
tige gemeente als Leiden daar
veelvuldig mee in aanraking
komt. "Daarom zeg ik: goed, als
het niet kan, dan heb ik daar be
grip voor, dan gaan we voorlo
pig op deze basis verder. Maar
dan kun je er toch in elk geval
nog met de scholen over gaan
praten".
De schooltuin, de schoolbiolo-
0sche dienst, ze zijn eigenlijk
aömlsbaar in het onderwijs.
Vinden de voorzitter en de se
cretaris Knotten "De kinderen
zijn bezig. Ik geloof dat dat so-
wie-so een belangrijk aspect is.
En je brengt ze bovendien in
aanraking met de natuur. Ze
komen dagelijks in aanraking
met de consumptie. En door
zo'n tuin komen ze ook te weten
hoe die consumptiegoederen,
bijvoorbeeld groente, ontstaan.
Er zijn nog steeds kinderen die
denken dat aardappelen boven
de grond groeien, ik noem maar
wat. Wat dat betreft kun je
vooral flatkinderen er goed uit
halen. En dat is ook logisch,
want voor een kind is een flat
een onding. Een kind dat in een
huis woont met een tuin, die
weet er nog wel wat van, die ziet
z'n vader bijvoorbeeld bloemen
kweken of zo. Maar een kind dat
in een flat woont, die mist dat.
Zo'n tuin".
Partij van de Arbeid
Amendementen beginsel-programma
5 november in Het Parlement
Nieuwe Rijn 52, Leiden om 8 uur.
LEIDEN - De Werkgroep Milieu
beheer heeft er bij de ministerraad
op aangedrongen de plannen voor
toekomstige huisvesting van het
Academisch Ziekenhuis te Leiden
op het bestaande ziekenhuister
rein, nader uit te werken. De werk
groep denkt daarbij in de eerste
plaats een vernieuwbouw (het zg.
plan D), maar als dat op al teveel
bezwaren stuit zou er op het be
staande terrein een compleet nieuw
ziekenhuis gebouwd kunnen wor
den (plan B).
De ministerraad zal, zoals bekend,
volgende week vrijdag over de
huisvestingsplannen voor het aca
demisch ziekenhuis een definitieve
beslissing nemen. Vorige week
werd de beslissing uitgesteld mede
omdat minister Gruyters toen
dwars lag, hij wil geen nieuwbouw,
maar vernieuwbouw.
In haar brief aan de Ministerraad
wijst de Werkgroep Milieubeheer
erop dat er bij realisering van het
plan B of D, ook als de universiteit
nog meer nieuwbouw gaat plegen,
er circa 26 hectare grond in de
Leeuwenhoek (tussen Wassenaar-
seweg en Plesmanlaan) overblijft
voor andere functies en in het bij
zonder voor woningbouw. Gespro
ken wordt van 1250 tot 1500 wonin
gen, die, omdat ze op rijksgrond
zouden worden gebouwd, goed
deels in de sociale sector kunnen
worden ondergebracht. Hiervoor
zou volgens de werkgroep kunnen
worden afgezien van het bebouwen
van de Stevenshofjespolder (ge
bied tussen het Haagsche Schouw
Meer Leids nieuws
op pagina 19
en de Vink ten zuiden van de Rijn
dijk). Indien er een nieuw zieken
huis zou worden gebouwd naast en
gedeeltelijk aansluitend op de be
staande ziekenhuis (wat het AZL
en de universiteit willen), zouden er
volgens de werkgroep twee ge
scheiden stukken grond overblij
ven. waarvan het ene deel te klein
zou zijn voor een nieuwe wijk (13
tot 15 hectare) en het andere deel
achter het station) te laat beschik
baar zou komen (na 1990) om te
kunnen worden ingepast in de wo-
ningbouwstroom
De beste voegloze 14 k. rin
gen o.a. 1 paar met geslepen
zijkant 170.-
Dit model met briljant 245.-
Met 2 briljanten ...320.-
Gratis graveren.
Blijvende service.
Desgewenst handgraveren.
Desiree
Anjer
A.S.
De Koning der
Verlovingsringen
v. d. WATER
UW JUWELIER
HAARLEMMERSTRAAT
T81
Als we de binnenhuisarchitect en de aannemer goed hebben begre
pen, trekken ze vandaag of morgen vakbekwaam, snel en efficient
werkend, onze zaak aan de Breestraat 135 in Leiden binnen om er
volgens het overeengekomen bestek alles uit te slopen en er een
geheel gemoderniseerd interieur in aan te brengen.
Ze doen dat voor u en voor ons.
Voor u, omdat onze collecties in die nieuwe, verbouwde zaak véél
beter tot hun recht zullen komen en onze cliënten, omringd door meer
comfort, rust en ruimte, beter hun keus kunnen bepalen.
Voor ons (en dat mag u best weten), omdat we op een omzetver-
hoging mikken.
Maar omdat grootmoeder al zei dat de kost nu eenmaal voor de baat
uitgaat en we onze collecties onmogelijk tussen al dat verbouwings-
geweld kunnen laten hangen, houden we (graag I) een
INGAANDE ZATERDAG 6 NOVEMBER OM 9 UUR
BREESTRAAT 138
LEIDEN
