Ze nemen ons in de
bij CRM"
Lissese
verzamelt
kast vol
kikkers
Bewoners: „We nemen niet langer
Gemeente: „Actie begrijpelijk
„Als een wagen
in brand raakt,
moet je rennen
voor je leven"
mmm
DINSDAG 26 OKTOBER 1976
STREEK
PAGINA 4 -
NIEUWE
UITGAVEN
ALPHEN AAN DEN RIJN - De
gevaren die de bewoners van
het Alphense woonwagen
kamp bedreigen zijn vele en
velerlei. De onvoldoende sani
taire voorzieningen zijn er
voor een belangrijk deel oor
zaak van, dat ziekten onder
kinderen zich als een lopend
vuurtje door het hele kamp
verspreiden. Elektrische lei
dingen liggen onbeschut; kun
nen stuk geknabbeld worden
door honden, maar ook door
onwetende kinderen worden
doorgeknipt. Alle stromend
water komt uit de zes kranen,
zodat men voor elk wissewasje
(ook bij ziekte) gedwongen is
de beschutting van de wagen
te verlaten, wagens die inge
richt zijn op een aansluiting op
de waterleiding.
Het grootste gevaar dat de be
woners bedreigt, is brand. "De
wagens staan zo dicht tegen
elkaar aan, dat je elkaar het
eten van het bord kijkt. Bo
vendien staan er in de nauwe
ruimtes tussen de' wagens
olievaten voor onze kachels en
gasflessen. Als er een wagen in
de brand raakt, dan moet je
rennen voor je leven, allemaal,
want dan gaat het hele kamp
eraan. Die vaten en flessen zijn
dan ware bommen", aldus sa
mengevat de grieven van de
bewoners. Die even hard als
wethouder Van Leeuwen ho
pen, dat het nieuwe kamp voor
de winter van het volgend jaar
in gereedheid is
raad zich wel af. of dat nou werke
lijk de oplossing zou blijken te
zijn.
Aan het Goudse Rijpad werd in elk
geval 6Vs hectare grond aange
kocht. waar mede door toene
mende druk vanuit de verenigin
gen van woonwagenbewoners
wijzigden de inzichten omtrent
het te voeren beleid. Er moesten,
meer verspreid over de regio,
kleinere kampen komen. Voor
Alphen betekende dat onder
meer een kamp met dertig, in
plaats van honderd staanplaat
sen. Voor de woonwagenbewo
ner zou dan draaglijk wonen mo
gelijk worden, zo redeneerde
men bij CRM. Dat één en ander
gevolgen had voor de gemeen
schappelijke regeling en dat niet
alle gemeentes even blij waren
met die nieuwe inzichten (ze ble
ven daardoor toch hun kampjes,
die bovendien belangrijk verbe
terd moesten worden, houden)
laat zich raden
Van Soeker cokene. Recepten uit
de oudheid en middeleeuwen, door
J. M. van Winter. Uitgeverij Unie
boek, Bussum. 19.50.
Uw zesde zintuig, door Prof. Dr. H
Holzer. Uitgeverij Teleboek, Am
sterdam. 18.-'
Het nieuw medisch gezinsboek.
Praktische vraagbaak voor uw ge
zondheid door Dr. G. Venzmer.
Bewerkt door Aart C. Gisolf, arts
e.a. Uitgeverij Zomer Keuning,
Wageningen. 45.-
Zwervend langs Veluwse wegen.
Natuur en folklore van de Veluwe,
door Jac. Gazenbeek, 14.90
Boord-koekjes-taarten, door Ina
Hoffmann - Grill-barbeque, door
Hans Belterman - Kaas-wijn, door
Lily van Pareren en Wina Bom -
Salades-rauwkost, door Cecile
Thyssen Wina's Culinaria Zomer
Keuning. Per deeltje 6.50.
Onkruidenstip. Een ruig verhaal
over wilde groenten en bessen,
door Willem Overmars Hanneke
Woerderman. Zomer Keuning.
12.50.
Heldetuinen in kleur, door B en V.
Proudley. Nederlandse bewerking
Dieneke van Raalte. Moussault's
Uitgeverij, Baarn. 24.50
ALPHEN AAN DEN RIJN - De actie van de
woonwagenbewoners van het Alphense kamp,
die gistermorgen met oude auto's, vrachtauto's
en dergelijke het verkeer op de Steekterweg tus
sen Zwammerdam en Alphen (rijksweg 11) één
uur lang lam legden, was niet gericht tegen de
gemeente Alphen aan den Rijn, maar tegen het
ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschap
pelijk Werk.
"Tegen de gemeente hebben we
niks, die staat nou achter ons. De
plannen voor een nieuw kamp
liggen kant en klaar, maar nu is
CRM erop aan het beknibbelen.
'Ze houden ons aan het lijntje,
terwijl de situatie onhoudbaar is.
We worden door CRM in de ma
ling genomen en dat nemen we
niet meer", aldus de woordvoer
der van de woonwagenbewoners
Schaaf sr.
Bitter
Hij blijkt uitstekend geïnformeerd,
want wethouder Van Leeuwen
heeft twee, voor hem zeer teleur
stellende, ontmoetingen met
ambtenaren van het ministerie
achter de rug, waarvan hij ons
bitter verslag deed
Van Leeuwen noemde de gister ge
houden acties van de woonwa
genbewoners "volkomen begrij
pelijk". Al het hij uitdrukkelijk
het nut en het inhoudelijke ervan
in het midden. "Dat het tot een
uitbarsting is gekomen, heeft ons
niet verbaasd. Verbazingwek
kend kan eigenlijk alleen maar
worden genoemd, dat de mensen
niet eerder van hun ongenoegen
hebben laten blijken".
Niet onplezierige' kanten van de
blokkade noemde hij het feit dat
die niet al te lang duurde en dat
de woonwagenbewoners zeiden,
dat hun actie zich niet tegen de
gemeente, maar tegen CRM
richtte.
Wethouder Van Leeuwen ging in
het kort ("ik zou er langzamer
hand een dik boek over kunnen
schrijven") in op de lange voor
geschiedenis die uiteindeüjk
leidde tot de weg-blokkade van
gisteren. "Jarenlang is er een
woonwagenbewoners-beleid ge
voerd. dat die naam beleid eigen
lijk niet waard was. Een aantal
gemeenten richtten een kamp op,
legde er op z'n best wat tegels
neer, zette er een toiletgebouwtje
op en dat was het dan wel zo on
geveer. Veel werd er niet aan ge
daan".
Die opvattingen werden zo n acht
jaar geleden door CRM niet meer
genomen. Er kwamen maatrege
len, die erop gericht waren om in
regio's grote, centrale kampen in
te richten en de kleine kampjes
vrijwel allemaal op te doeken. In
die gedachten zou Alphen in een
regio van 37 gemeenten een groot
kamp met honderd standplaat
sen en ondermeer Gouda en
Nieuwerkerk kleine kampjes
krijgen.
Oplossing
Er kwam een gemeenschappelijke
regeling. Alphen verklaarde zich
bereid om een dergelijk kamp in
te richten, al vroeg de Alphense
Minister
Geschrokken door de
alarmerende berichten
over het hard teruglo
pen van het aantal kik
kers in de Hollandse
watertjes, besloot de
Lissese schoonheids
specialiste Riet v. d.
Burg een paar jaar ge
leden zoveel mogelijk
van die diertjes in huis
te nemenZe heeft er nu
een oude vaatkast vol
van. In alle maten en
smaken.
Van glas, van leer, van porce-
lein, van hout, van schelpen,
van kledingstof, van marse
pein, opwindbaar, als plan-
tenhanger, op sterk water,
groen maar ook rood en
blauw, met stippeltjes en
strepen, 40 centimeter groot
maar ook zo dik als een vin
gertop. Ze heefst kunstkik
kers die lopen, ze heeft er een
die klikt. Precies 130 heeft ze
er nu in totaal en de kast is
nog lang niet vol.
Riet v. d. Burg ("ik ben als de
dood voor echte kikkers"),
scharrelde haar beestjes
overal op. Vlak in de buurt
maar ook op vakantie in
Spanje, Engeland en Joegos
lavië en laatst dook ze een an
tieke op in Oostenrijk.
Te gortig
"Het moet natuurlijk een lol
letje blijven", vertelde ze mij.
"Ergens moet je een streep
trekken. Laatst werd er mij
een aangeboden voor 165
gulden. Dat vind ik net iets te
gortig".
"Overigens, het aantal echte
kikkers neemt weer toe. Ach
ter mijn huis hoor ik ze nu ook
weer. Gelukkig maar".
Mak**?. I
Riet van den Burg: >rAls de dood voor échte kikkers
rping, maar wie schetst onze ver
bazing, toen het plan weer van ta-l
fel werd geveegd. Het was nog te
groot, er was nog te veel groen,
nog te veel verharding. De wasge
legenheid bij elke twee woonwa
gens mat zestien vierkante meter
in plaats van 15,60 vierkante me
ter. Over dat soort dingen werd
gepraat, prietpraat over punten
en komma's. Ik heb het niet tot
het eind kunnen aanhoren", al
dus Van Leeuwen, die zich over
dit gesprek nog altijd kwaad kan
maken.
Het Alphense woonwagenkamp
Drama
De noodzakelijke wijziging van de
gemeenschappelijke regeling
bleek een eerste negatieve erva
ring die Alphen zou opdoen met
het ministerie Van Leeuwen:
"We stuurden de nieuwe regeling
in. Vier maanden later pas kregen
we die bijna ongewijzigd terug."
Het echte drama stond echter nog
te beginnen. Alphen nam een
-deskundig bureau op het gebied
van het ontwerpen van woonwa
genkampen in de arm: een bu
reau, dat volgens de wethouder
niet alleen in dit soort werken
bedreven is. maar ook bij CRM
bekend is Dat ingenieursbureau
kreeg opdracht om een kamp
voor dertig staanplaatsen te ont-
es buitenkraantjes voor 20 gezinnen
wikkelen.
Huiswerk
Van Leeuwen. "We gaven het bu
reau een program van eisen mee.
Een program, dat uitgebreid be
sproken was met mensen uit het
woonwagenwerk en van CRM.
Dezelfde mensen die nu zeggen,
dat de zaak niet klopt", zegt hij er
bitter achteraan.
En fel vervolgend: 't Program van
ons stond zelfs model voor veel
regio's; CRM kwam zelfs infor
meren of men het met bronver
melding mocht verspreiden."
Gebaseerd op dit program kwam
het ingenieursbureau met een
ontwerp: "Erg mooi. niet goed
koop". zo karakteriseert Van
met 23 kinderen (Archieffoto)
Leeuwen het. Maar omdat bij de
opstelling ervan CRM constant
was geraadpleegd, wilde Van
Leeuwen het graag presenteren
in Den Haag.
"Opgetogen, in m'n argeloosheid,
ging ik in juli naar Den Haag. Die
opgetogenheid was na twee uur
vergaderen wel over, van het hele
plan deugde volgens het ministe
rie niets. Het was te duur, te groot
en dat het klopte volgens het pro
gramma van eisen moest ik dan
nog maar eens gaan narekenen.
Was het wel zo, dan achtte het mi
nisterie zich daaraan niet gebon
den. Ik kreeg huiswerk mee: ons
plan kwam neer op tachtigdui
zend gulden per staanplaats en
dat moest vijfenzestigduizend
gulden worden".
Van Leeuwen, teleurgesteld omdat
hij daarover tussentijds niets te
horen had gekregen, gaf het in
genieursbureau opdracht om in
"voortdurend overleg met CRM"
een plan te maken, dat de goed
keuring van het ministerie wel
weg zou kunnen dragen.
Dat plan kwam en met wat minder
groen, wat minder verharding,
wat minder ruimte, nog iets bo
ven de vijfenzestigduizend gul
den per staanplaats en kwalitatief
nog altijd goed. In het voorover
leg kwam er geen bezwaar van
het ministerie, maar dat kwam er
wel tijdens een halverwege deze
maand gehouden gesprek.
"We waren in opperbeste stern-
En die zijn adviseurs maar weer
heeft opgedragen om te bekijken
of er niet nog ergens een tegel af
kan. "Maar van bepaalde voor
waarden kan en wil ik niet af. Ik
wil alleen een kamp met kwali
teit", aldus de wethouder. Die
vastbesloten is om rechtstreeks
naar de minister te stappen, als de
gemeente voor de derde keer het
hoofd zou stoten.
De wethouder neemt het niet veel
langer meer, de bewoners van*het
woonwagenkamp ook niet. De
actie van gisteren noemen ze zelf
een prik-actie, express (nog) niet
ondernomen in het spitsuur. Zo
dat de hinder voor het verkeer
met ai te groot was, ook al omdat
de politie de gelegenheid had om
het verkeer via de Kort Steekter
weg en de J.C. Hoogendoomlaan
om te leiden. Een actie, omdat de
situatie onhoudbaar is, zo vinden
de bewoners.
„Dat moet mijn over-grootmoeder zijn
De Leidse huisvrouw Maria
Nieboer-Klap van de'Lage
Rijndijk heeft een privé-
speurtocht op touw gezet
naar haar reeds lang geleden
overleden over-grootmoeder
Annette van de Mee-
Nieuwenhuizen. Wat ze wil is
in het bezit komem van een
foto van haar overgroot
moeder. „Ik weet van mijn
vader dat er van haar een
prentje moet zijn gemaakt.
Nu ik dat weet rust ik niet
voordat ik het in mijn bezit
heb."
Annette van de Mee-
Nieuwenhuizen, zo is tot nu
toe uit het onderzoek geble
ken, was zo'n honderd jaar
geleden marketentster bij
het Vierde Regiment Infan
terie dat gelegerd was in de
Leidse Doelenkazerne. Haar
taak: de infanteristen tij
dens hun marsen door stad
en land bij tijd en wijle van
een borreltje voorzien. Die
hartversterkertjes tapte ze
uit een jenevervaatje, dat ze
altijd bij zich droeg als ze
met de soldaten mee op mars
King
Ze hoorde als het ware tot de
vaste inboedel van het regi
ment. Elke dag was ze pa
raat. Geen mars sloeg ze
over. Zelfs niet als ze op het
punt van bevallen stond. De
meeste van haar kinderen
werden dan ook tijdens een
mars ter wereld gebracht.
Als Annette niet op mars was
Leidse zoekt
voormalige
marketenster
woonde ze met haar gezin in
een huisje op het Doelenter
rein. Haar man was bij het
zelfde regiment in dienst als
klusjesman.
Dit zijn zo'n beetje de gegevens
waarmee mevrouw
Nieboer-Klap op onderzoek
is getogen. Veel vorderingen
heeft ze tot nu toe niet ge
maakt. De Legervoorlich-
tingsdienst kon haar niet
verder helpen, bij de ge
meente Leiden klopte ze ook
al tevergeefs aan en in het
Krijgskundig-archief bleek
ook al geen bruikbaar mate
riaal te zijn opgeborgen.
Schilderij
Het enige aanknopingspunt
voor haar is een schilderij
dat zich in het Leids leger
museum bevindt. Het da
teert uit 1870 en laat een op
een heidevlakte opmarche
rende Nederlandse kolonne
infanteristen zien, het Leidse
Vierde Regiment. Op dat
schilderij, hoewel erg klein,
staat ook de marketentster.
Zo goed als zeker stelt dat
De familie Schaaf: "Er staan twin
tig wagens op het kamp, terwijl er
maar achttien mogen staan.
Achttien kleine wagens wel te
verstaan, daar is het kamp inder
tijd voor opgezet, maar de wa
gens zijn inmiddels veel breder
geworden".
Het sanitair op het kamp, waar
twintig gezinnen rriet. het wordt
ons door mevrouw Schaaf voor
gerekend, 23 kinderen >vonen.
Die 63 mensen hebben de be
schikking over maar zes toiletten
en zes kraantjes: buiten, hetgeen
vooral bij de winterdag en slecht
weer geen pretje is.
haar overgrootmoeder voor.
„Ik ken haar natuurlijk niet
van gezicht, dus kan ik haar
ook niet herkennen. Maar elk
regiment had maar één mar-
ketetntster. Dus dat moet ze
wel zijn", zegt ze.
Voor haar is nu de kous niet af.
Want het gaat haar om een
foto, niet om een schilderij.
BIJ HAAR VERDERE
SPEURACTIE KRIJGT ZE
IN IEDER GEVAL HULP
VAN SERGE ANT*7cMA-
JOOR Schaffer van het Le
germuseum. Hij weet erg
veel over de geschiedenis
van het Vierde Regiment.
„Eigenlijk is het onbegrijpe
lijk dat een mens zoveel
moeite wil doen om z'n over
grootmoeder op een foto te
zien", zegt ze,„maar ik heb
nu eenmaal die drang in me.
Ik ben razend nieuwsgierig
naar hoe ze er in haar uni
form heeft uitgezien en hoe
haar gezicht is."
Marketentster Annette van de
Mee-Nieuwenhuizen (op la
tere leeftijd werd ze aardap
pelschilster in de Morspoort)
is het leger niet tot haar pen
sionering trouw kunnen
blijven. Ze werd met haar
gezin zomaar van de ene op
de andere dag op straat gezet
nadat haar man was betrapt
bij het stelen van een gouden
horloge van een van de in
fanteristen. Zijn poging om
de armoede te verlichten
werd haar fataal.
